Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "przewlekłe zapalenie zatok przynosowych" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Postępowanie w przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych u dzieci wg zaleceń European Position Paper on Rhinosinusitis and nasal Polyps- EPOS 2012 oraz American Academy of Otolaryngology-Head and Neck Surgery - AAO-HNS 2014
    Autorzy:
    Zakrzewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399970.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    przewlekłe zapalenie zatok przynosowych
    dzieci
    zatoki przynosowe
    migdałek gardłowy
    zakażenia
    Opis:
    Zapalenie zatok przynosowych u dzieci rozpoznawane jest na podstawie dolegliwości związanych z zaburzeniami drożności nosa lub/i nieżytem nosa, którym towarzyszą bóle głowy lub rozpieranie w obrębie twarzy oraz kaszel. Przewlekłe zapalenie zatok rozpoznajemy, gdy dolegliwości – z których najdokuczliwszy jest kaszel – utrzymują się, i wpływają na jakość życia przez ponad 12 tygodni. Zapalenie zatok przynosowych jest rezultatem miejscowej i ogólnoustrojowej odpowiedzi organizmu na czynniki środowiskowe, dlatego w populacji dziecięcej konieczne jest uwzględnienie dojrzałości układu immunologicznego oraz rozwoju (wykształcenia) narządów pod względem anatomicznym i funkcjonalnym. Powyższe uwarunkowania są podstawą do podziału przewlekłego zapalenia zatok przynosowych (PZZP) na chorobę występującą w populacji dzieci młodszych i starszych, podkreślając – u młodszych – rolę migdałka gardłowego oraz decyzje dotyczące leczenia zachowawczego i operacyjnego. W populacji dziecięcej trzeba uwzględnić choroby, takie jak: mukowiscydoza, pierwotna dyskineza rzęsek, a także różnego rodzaju zaburzenia odporności, które przebiegają z dużym nasileniem zmian w zatokach przynosowych. Wymaga to specjalnego postępowania w leczeniu oraz rozważenia działań chirurgicznych dostosowanych do przebiegu choroby. Zasady postepowania, dotyczące zarówno diagnostyki, jak i postępowania leczniczego, zostały opracowane w postaci dokumentu European Position Papers on Rhinosinusitis and Nasal Polyps – EPOS, uaktualnionego w 2012 roku. W 2014 roku powstał dokument Clinical Consensus Statement: Pediatric Chronic Rhinosinusitis opracowany przez American Academy of Otolaryngology – Head and Neck Surgery. Oba konsensusy zawierają niezbędne informacje oraz wskazania dotyczące diagnostyki i leczenia PZZP u dzieci.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 2; 31-40
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena ilościowa kompleksu remodelującego chromatynę typu SWI/SNF w przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych – wyniki wstępne
    Quantitative assessment of SWI/SNF remodeling in chronic sinusitis – preliminary results
    Autorzy:
    Stańska, Katarzyna
    Zagor, Mariola
    Sarnowska, Elżbieta
    Rusetska, Natalia
    Tomaszewska, Małgorzata
    Siedlecki, Janusz A.
    Krzeski, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033331.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Oficyna Wydawnicza Mediton
    Tematy:
    BAF 155
    BRG1
    BRM
    Przewlekłe Zapalenie Zatok Przynosowych
    SWI/SNF
    Opis:
    Introduction. Over the last two decades, progress of science in the fields of immunology and molecular biology has brought understanding, at cellular level, of different pathophysiological processes involved in CRS. Nevertheless, the pathomechanisms of CRS remains unclear. SWI/SNF is a human ATP-dependent chromatin remodeling complex which plays an important role in several distinct cellular processes. SWI/SNF complex enables glucocorticoid receptor (GR) to function correctly and plays a role in regulation of inflammation. It has been hypothesized that SWI/SNF complex contributes to the pathogenesis of CRS. Aim. Assessment of the protein expression level of the SWI/ SNF complex subunits (BAF155, BRM and BRG1) in the group of patients with CRS. Materials. The study population consisted of 30 subjects, aged 19-81 (12 women and 18 men), including 10 patients with CRS without polyps, 10 patients with CRS and polyps, and 10 subjects without CRS constituting the control group. Results. Results of the observation revealed lower expression of the SWI\SNF complex in both CRS groups in comparison to the control group. Conclusions. SWI/SNF complex may play an important role in pathogenesis of CRS, probably through the influence on steroid hormone signaling and GR function. Further analysis of this issue is needed.
    Wprowadzenie. Rozwój nauki w zakresie immunologii i biologii molekularnej, zwłaszcza w ciągu ostatnich dwudziestu lat, pozwolił zrozumieć różne procesy patofizjologiczne zachodzące na poziomie komórkowym, zaangażowane w przewlekłe zapalenie zatok przynosowych (PZZP). Jednak niektóre patomechanizmy PZZP nadal pozostają nieznane. SWF/SNF jest kompleksem remodelującym chromatynę zależnym od ATP i odgrywa ważną rolę w różnych procesach komórkowych. SWI/SNF umożliwia prawidłowe funkcjonowanie receptora dla glikokortykosteroidów (GR) i reguluje stan zapalny. Przypuszczalnie ma on związek z procesem zapalnym w PZZP. Cel pracy. Ocena poziomu ekspresji białka podjednostek kompleksu SWI/SNF (BAF155, BRM i BRG1) u pacjentów z PZZP. Materiał. Badaniami objęto 30 osób w wieku od 19 do 81 lat (12 kobiet i 18 mężczyzn), w tym 10 pacjentów z PZZP bez polipów, 10 pacjentów z PZZP z polipami oraz 10 osób bez PZZP stanowiących grupę kontrolną. Wyniki. Wyniki obserwacji wykazały mniejszą ekspresję białek kompleksu SWI/SNF w obu grupach z PZZP w porównaniu do grupy kontrolnej. Wnioski. Kompleks SWI/SNF może odgrywać istotną rolę w patogenezie PZZP, prawdopodobnie poprzez wpływ na hormony steroidowe oraz funkcjonowanie receptora dla glikokortykosteroidów. Konieczna jest dalsza analiza tego zagadnienia.
    Źródło:
    Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny; 2017, 16, 1; 13-18
    1643-658X
    Pojawia się w:
    Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ czynników drażniących błonę śluzową nosa na występowanie przewlekłego zapalenia zatok przynosowych bez i z polipami
    Autorzy:
    Olszewska, Aleksandra
    Niewiadomski, Piotr
    Olszewski, Jurek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397255.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    błona śluzowa nosa
    czynniki drażniące
    przewlekłe zapalenie zatok przynosowych bez i z polipami nosa
    Opis:
    Wstęp: Celem pracy była ocena wpływu czynników drażniących błonę śluzową nosa na występowanie przewlekłego zapalenia zatok przynosowych bez i z polipami nosa. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 100 dorosłych osób, w tym u 39 kobiet i u 61 mężczyzn, w wieku 21–68 lat, diagnozowanych i leczonych w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM w Łodzi. Pacjentów podzielono na dwie grupy na podstawie badania otorynolaryngologicznego oraz badań obrazowych (TK): I – 50 pacjentów, w tym 23 kobiety i 27 mężczyzn, w wieku 21–64 lat – z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych bez polipów nosa, II – 50 pacjentów, w tym 16 kobiet i 34 mężczyzn, w wieku 22–68 lat – z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych z polipami nosa. Grupę odniesienia stanowiło 50 osób (grupa III), w tym 25 kobiet i 25 mężczyzn, w wieku 18–30 lat, studentów Wydziału Wojskowo-Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Wszyscy badani wypełniali opracowaną ankietę, składającą się z 17 pytań w formie anonimowego wywiadu. Ankieta została przeprowadzona wśród pacjentów leczonych w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii USK w Łodzi. Wyniki badań: Przeprowadzone badania ankietowe wskazują na wpływ następujących czynników patogenetycznych przewlekłego zapalenia zatok przynosowych bez i z polipami nosa: czynniki egzogenne (wirusy, bakterie, grzyby, leki, urazy, substancje toksyczne, zanieczyszczenie środowiska), czynniki endogenne ogólne (alergia, nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy i jego pochodne, zaburzenia hormonalne, refluks nadprzełykowy, choroby przebiegające z wytworzeniem ziarniny, zaburzenia odporności), czynniki endogenne miejscowe. Wnioski: W badanym materiale chorzy z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych bez i z polipami nosa w większosci przypadków znajdują w przedziale wiekowym 51–60 lat i powyżej 60. roku życia, najczęściej zamieszkują duże miasta powyżej 250 tys., chorują na alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa w 38% w grupie I i w 36% w grupie II, odczuwają negatywny wpływ na komfort oddychania, ponieważ wynika to z gwałtownych zmian temperatury i suchego powietrza. Przeprowadzone badania ankietowe potwierdzają, że przyczyna przewlekłego zapalenia zatok przynosowych z polipami jest wieloczynnikowa, ale istotnym czynnikiem wpływającym na typowy remodeling tkankowy w tej chorobie jest długotrwałe oddychanie zanieczyszczonego powietrza atmosferycznego.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 1; 36-44
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozwój szczepów lekoopornych w czasie miejscowego leczenia gentamycyną przewlekłego zapalenia zatok przynosowych u pacjentów z mukowiscydozą i pierwotną dyskinezą rzęsek. Retrospektywny przegląd przypadków
    Autorzy:
    Kisiel, Marta
    Sjölander, Isabella
    Klar, Agnes
    Asplund Stenkvist, Monika
    Laurell, Göran
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397325.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    przewlekłe zapalenie zatok przynosowych
    mukowiscydoza
    gentamycyna w aerozolu donosowym
    oporność na gentamycynę
    pierwotna dyskineza rzęsek
    Opis:
    Wprowadzenie: Leczenie przewlekłego zapalenia zatok przynosowych (PZZP) u pacjentów z mukowiscydozą (ang. cystic fibrosis, CF) i pierwotną dyskinezą rzęsek (ang. primary ciliary dyskinesia, PCD) wciąż stanowi wyzwanie. W naszym ośrodku stosujemy gentamycynę w postaci aerozolu do nosa robionego na miejscu w leczeniu umiarkowanego i ciężkiego PZZP. Celem badania było określenie wrażliwości szczepów bakterii na gentamycynę wyizolowanych z plwociny pacjentów z CF i PCD leczonych z powodu PZZP. Metodologia: Do badania retrospektywnie włączono pacjentów z CF i PCD przyjmujących gentamycynę donosowo z powodu PZZP, u których wykonano posiewy plwociny przed leczeniem i którzy byli obserwowani przez co najmniej sześć miesięcy. Dane mikrobiologiczne analizowano opisowo w odniesieniu do wyhodowanych szczepów i ich oporności na gentamycynę. Wyniki: Do serii przypadków włączono 17 pacjentów z CF i 12 pacjentów z PCD. Spośród uwzględnionych przypadków u trzech pacjentów z CF (18%) i u jednego z PCD (8%) doszło do rozwoju oporności bakterii na gentamycynę w czasie leczenia miejscowego. We wszystkich czterech przypadkach izolowano szczepy P. aeruginosa. Ponadto u dwóch pacjentów z CF stwierdzono szczepy P. aeruginosa oporne na gentamycynę w posiewie przed leczeniem. U kolejnych dwóch pacjentów wyhodowano wielolekooporne szczepy kompleksu Burkholderia cepacia, w tym wykazujące oporność na gentamycynę. U pacjentów z CF dominowały szczepy P. aeruginosa i S. aureus, natomiast u pacjentów z PCD – P. aeruginosa i H. influenzae. Wnioski: Badanie wykazało umiarkowaną częstość występowania szczepów opornych na gentamycynę u pacjentów z CF i PCD leczonych w naszym ośrodku. Jednak dla potwierdzenia naszych obserwacji konieczne są dalsze badania.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 3; 33-40
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biologicals in the treatment of chronic rhinosinusitis with nasal polyps – position of the Polish Society of Otorhinolaryngologists – Head and Neck Surgeons and the Polish Society of Allergology experts
    Leki biologiczne w leczeniu przewlekłego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych z polipami nosa – stanowisko ekspertów Polskiego Towarzystwa Otorynolaryngologów Chirurgów Głowy i Szyi oraz Polskiego Towarzystwa Alergologicznego
    Autorzy:
    Jurkiewicz, Dariusz
    Kupczyk, Maciej
    Brożek-Mądry, Eliza
    Rapiejko, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27320992.pdf
    Data publikacji:
    2023-10-03
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    biological treatment
    chronic rhinosinusitis
    T2-diseases
    choroby T2-zależne
    leki biologiczne
    przewlekłe zapalenie zatok przynosowych
    Opis:
    Chronic rhinosinusitis with nasal polyps (CRSwNP) has a significant impact on the well-being and social functions of the patient. The generalized inflammatory process with the formation of nasal polyps and excess eosinophils in the mucosa of the paranasal sinuses is called type 2 inflammation, which is mediated by Th2 lymphocytes – cells of the immune system responsible for chronic inflammatory processes. Today, we also know the key pro-inflammatory mediators against which new drugs have been developed, the so-called biological drugs, are produced in cell lines. In this document, we present currently available biologicals approved for the treatment of patients with T2-related chronic rhinosinusitis.
    Przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych z polipami nosa (PZZPzPN) wywiera duży wpływ na samopoczucie i funkcje społeczne chorego. Uogólniony proces zapalny przebiegający z powstawaniem polipów nosa i nadmiarem eozynofilów w obrębie błony śluzowej zatok przynosowych to zapalenie typu 2., w którym pośredniczą limfocyty Th2 – komórki układu immunologicznego, odpowiadające za przewlekłe procesy zapalne. Dziś znamy też kluczowe mediatory prozapalne, przeciwko którym powstały nowe leki, tzw. leki biologiczne, wytwarzane w liniach komórkowych. W dokumencie przedstawiamy dostępne, w obecnej chwili, leczenie biologiczne zatwierdzone do leczenia pacjentów z T2 – zależnym przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2023, 77, 2; 1-11
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie inhalacyjne wodą termalną wzbogaconą w radon zapaleń górnych i dolnych dróg oddechowych
    Autorzy:
    Passali, Desiderio
    Gabelli, Giacomo
    Passali, Giulio Cesare
    Mösges, Ralph
    Bellussi, Luisa Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398527.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    balneologia
    alergiczny nieżyt nosa
    przewlekłe zapalenie nosa i zatok przynosowych
    astma
    radon
    Opis:
    Wstęp: Terapia wodą mineralną wzbogaconą w radon 222, charakteryzująca się bezpiecznym poziomem radioaktywności, stosowana jest w leczeniu zaburzeń reumatycznych, a jej skuteczność została już potwierdzona w kilku badaniach klinicznych. Terapia chorób zapalnych górnych i dolnych dróg oddechowych wodami radonowymi funkcjonuje w wielu ośrodkach dysponujących gorącymi źródłami, a do chwili obecnej nie powstał przegląd dotyczący ich zastosowania. Metody: Dokonano przeglądu systematycznego w bazach danych PubMed i Scopus w odniesieniu do badań klinicznych opublikowanych w ciągu ostatnich 20 lat, w których porównywano obiektywne parametry czynności górnego i dolnego odcinka dróg oddechowych, przed i po leczeniu inhalacyjnym wodą wzbogaconą radonem. Wyniki: Znaleziono cztery prospektywne badania: jedno badanie dotyczące leczenia astmy oskrzelowej, jedno badanie kontrolowane placebo dotyczące przewlekłego zapalenia zatok przynosowych, jedno badanie odnoszące się do stanów zapalnych górnych dróg oddechowych z niedrożnością nosa oraz jedno badanie kliniczno-kontrolne dotyczące alergicznego nieżytu nosa. Pacjenci byli leczeni za pomocą inhalacji przez nos wody wzbogaconej w radon przez okres od 12 do 28 dni oraz oceniani na początku badania i po zakończeniu terapii. Po 2 tygodniach leczenia zmniejszyły się wartości oporów dróg nosowych, zwiększyły się wartości przepływów, poprawił się klirens śluzowo-rzęskowy, zwiększył się stosunek liczby komórek rzęskowych do śluzowych, wzrosła wartość procentowa FEV1 u pacjentów z astmą. Wnioski: Terapia inhalacyjna wodą termalną wzbogaconą w radon prowadzi do istotnej poprawy obiektywnych wskaźników funkcji nosa w alergicznym nieżycie nosa i przewlekłym zapaleniu nosa i zatok przynosowych oraz zmniejsza obturację płuc w astmie.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 4; 8-13
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozwój wewnątrzczaszkowych powikłań zatokopochodnych w okresie zwiększonej zapadalności na grypę – przedstawienie 6 chorych hospitalizowanych w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu w 2013 r.
    Development of intracranial sinusogenic complications in the period of increased incidence of influenza infections – analysis of 6 patients hospitalized in the Department of Otolaryngology, Head and Neck Surgery of Poznan University of Medical Sciences in the year 2013
    Autorzy:
    Szyfter, Witold
    Bartochowska, Anna
    Borucki, Łukasz
    Kruk-Zagajewska, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1401898.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    zatokopochodne powikłania wewnątrzczaszkowe
    ostre i przewlekłe zapalenie zatok przynosowych
    infekcja grypowa
    czynniki ryzyka
    intracranial sinusogenic complications
    acute and chronic sinusitis
    flu
    influenza
    risk factors
    Opis:
    W okresie od stycznia 2000 r. do końca grudnia 2013 r. w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu leczono 21 chorych z zatokopochodnymi powikłaniami wewnątrzczaszkowymi. Podkreślenia wymaga fakt, że aż 6 pacjentów z tej grupy hospitalizowano w 2013 r. We wcześniejszych analizowanych latach było od 1 do 2 pacjentów rocznie. Skłoniło to autorów do szczegółowego przedstawienia każdego chorego leczonego w 2013 r.
    In the period from January 2000 to the end of December 2013 in the Department of Otolaryngology, Head and Neck Surgery of Poznan University of Medical Sciences 21 patients with sinusogenic intracranial complications were treated. It should be emphasized that 6 patients in this group were hospitalized in 2013. In the previous analyzed years there were from 1 to 2 patients per year. This prompted the authors to a detailed presentation of all patients treated in 2013.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2015, 4, 3; 21-29
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    EPOS2020: co nowego dla lekarza praktyka?
    Autorzy:
    Arcimowicz, Magdalena
    Niemczyk, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399143.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    diagnostyka
    epidemiologia
    leczenie
    ostre zapalenie zatok
    polipy nosa
    przewlekłe zapalenie zatok
    zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
    zintegrowane ścieżki opieki
    Opis:
    Europejskie wytyczne na temat zapalenia zatok przynosowych i polipów nosa 2020 (ang. European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2020; EPOS2020), zwane w skrócie EPOS2020, to kolejna edycja europejskiego dokumentu poświęconego szeroko pojętej tematyce stanów zapalnych błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Pierwsze wydanie ukazało się w 2005 r., kolejne w latach: 2007 i 2012. W lutym 2020 r. otrzymaliśmy wersję najnowszą, rozbudowaną, w pewnej mierze zmienioną, poszerzoną o najnowsze badania i metaanalizy w dziedzinach: rynologii, rynochirurgii, epidemiologii oraz doniesienia z zakresu chorób współistniejących. Przedstawiono całkowicie nowy podział przewlekłych zapaleń zatok. Rekomendacje oparte o najwyższej jakości dowody, wynikające z publikacji ostatnich ośmiu lat, wprowadzają również system oparty na zintegrowanych ścieżkach opieki (ang. integrated care pathways; ICP) w zapaleniach zatok. Rozszerzono rozdziały poświęcone aspektom pediatrycznym oraz chirurgii zatok przynosowych. EPOS2020 adresowany jest nie tylko do lekarzy, ale również do: pielęgniarek, farmaceutów, innych pracowników opieki medycznej, a także samych pacjentów, którzy często podejmują pierwsze próby leczenia za pomocą preparatów OTC, nierzadko na podstawie rekomendacji farmaceutów. Najnowszy EPOS wskazuje także kierunki dalszych badań w szeroko pojętej tematyce rhinosinusitis.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 2; 7-17
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The importance of herbal medications in the treatment of rhinosinusitis in adults and children: an example of a five-ingredient herbal medicine
    Znaczenie leków roślinnych w leczeniu zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych u dorosłych i dzieci na przykładzie 5-składnikowego leku roślinnego
    Autorzy:
    Markowski, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27320988.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-10
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    acute post-viral rhinosinusitis
    acute rhinosinusitis
    acute viral rhinosinusitis
    bacterial rhinosinusitis
    BNO 1016
    chronic rhinosinusitis
    Sinupret® extract
    Sinupret® treatment of rhinosinusitis
    bakteryjne zapalenie zatok przynosowych
    leczenie zapalenia zatok
    ostre powirusowe zapalenie zatok przynosowych
    ostre zapalenie zatok przynosowych
    przewlekłe zapalnie zatok przynosowych
    Sinupret®
    Opis:
    This review paper presents current recommendations for the treatment of acute and chronic rhinosinusitis according to the European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2020, EPOS 2020. A particularly important and new element of these recommendations is to emphasize the role of phytotherapy as a rational treatment method, documented by a randomized, double-blind placebo-controlled trial (DBPC). An example of rational phytotherapy of rhinosinusitis is the BNO 1016 formulation recommended in EPOS 2020, known under the trade name of Sinupret®. Each of the pharmaceutical forms of BNO 1016 – coated tablets (powdered drug; dry extract) and oral drops (ethanol extract), is produced on the basis of the same combination of 5 herbal substances such as: gentian root (Gentianae radix), primrose flower (Primulae flos), sorrel herb (Rumicis herba), elderflower (Sambuci flos) and verbena herb (Verbenae herba). BNO 1016 has the status of a drug with well-established therapeutic use, with efficacy and safety confirmed in numerous clinical and preclinical studies. Used in the treatment of acute uncomplicated rhinosinusitis BNO 1016 has antiviral, secretolytic, anti-inflammatory and antibacterial effects confirmed in pharmacological studies. Importantly, the drug Sinupret® can be used in different age groups and therapeutic regimens (mono- and polytherapy), at any stage of sinusitis – from cold disease to bacterial rhinosinusitis (in combination with other drugs).
    Niniejsza praca przeglądowa przedstawia aktualne zalecenia leczenia ostrego i przewlekłego zapalenia zatok przynosowych wg Europejskich Wytycznych na temat Zapalenia Zatok Przynosowych i Polipów Nosa, które zostały opublikowane na początku 2020 roku (ang. European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2020; EPOS 2020). Szczególnie istotnym i nowym elementem tych wytycznych jest podkreślenie roli fitoterapii jako racjonalnej metody leczenia, udokumentowanej randomizowanymi badaniami klinicznymi z podwójnie ślepą próbą z kontrolą placebo (ang. double-blind placebo-controlled trial; DBPC). Przykładem racjonalnej fitoterapii zapalenia zatok przynosowych jest rekomendowana w EPOS 2020 formulacja BNO 1016, znana pod nazwą handlową Sinupret®. Każda z postaci farmaceutycznych BNO 1016 – tabletki drażowane (sproszkowany lek; suchy wyciąg) oraz krople doustne (wyciąg etanolowy) – wyprodukowana jest na bazie tego samego złożenia 5 substancji roślinnych, takich jak: korzeń goryczki (Gentianae radix), kwiat pierwiosnka (Primulae flos), ziele szczawiu (Rumicis herba), kwiat bzu czarnego (Sambuci flos) i ziele werbeny (Verbenae herba). BNO 1016 ma status leku o ugruntowanym zastosowaniu leczniczym, skuteczności i bezpieczeństwie stosowania potwierdzonych w licznych badaniach klinicznych i przedklinicznych. Stosowany w leczeniu ostrego niepowikłanego zapalenia zatok przynosowych BNO 1016 wykazuje potwierdzone w badaniach farmakologicznych działanie: przeciwwirusowe, sekretolityczne, przeciwzapalne oraz przeciwbakteryjne. Co ważne, lek Sinupret® może być podawany w różnych grupach wiekowych i schematach terapeutycznych (mono- i politerapia), na każdym etapie zapalenia zatok, począwszy od choroby przeziębieniowej, skończywszy na bakteryjnym zapaleniu zatok przynosowych (w skojarzeniu z innymi lekami).
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2023, 77, 1; 1-8
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych – jedno z najczęstszych zakażeń gornych drog oddechowych
    Rhinosinusitis – one of the most common infections of the upper respiratory tract
    Autorzy:
    Wachnicka-Bąk, Anna
    Lipińska-Opałka, Agnieszka
    Będzichowska, Agata
    Kalicki, Bolesław
    Jung, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033289.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    acute
    chronic
    diagnostic criteria
    rhinosinusitis
    treatment
    zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
    ostre
    przewlekłe
    kryteria diagnostyczne
    leczenie
    Opis:
    Rhinosinusitis is a one of the most common upper respiratory tracts diseases, which affects from 6% to 15% of human population. Presence of pathogens, ostial obstruction and impaired drainage from sinuses have vital importance in illness development. Moreover, the risk of rhinosinusitis is increased with the associated risk factor such as: allergic rhinitis, anatomic defects of nasal septum and nasal cavity, primary ciliary dyskinesia, gastrooesophageal reflux, laryngopharyngeal reflux, congenital and acquired immunodeficiencies, cigarette smoke exposure. Because of the time of the clinical symptoms duration we divided the disease into acute and chronic. Symptoms of less than 12 weeks duration are considered acute and it is definitely more likely associated with viral infection. Persistence of signs and symptoms for more than 12 weeks is diagnosed as chronic rhinosinusitis and is often complicated by bacterial infection (mainly Streptococcus pneumoniae and Haemophilus influenzae). No single symptom or sign is an accurate predictor as they are varied and depends on age and inflammation localization. The diagnosis of rhinosinusitis is initially a clinical one. Radiologic confirmation is required only if the patient does not improve with empiric therapy or if she/he appears extremely ill, not as a primary diagnostic tool. The vast majority of patients should be effectively treated by decongestants, analgesics, antipyretics, mucolytics and oral rehydration. The use of antibiotics should be considered if there is no improvement only after 7–10 days of symptomatic treatment. In presented article we also describe two cases of children hospitalized in 2013 in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine, which quite good illustrate diagnostic problems caused by symptoms diversification and the recurrence of the disease.
    Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (rhinosinusitis) to jedna z najczęstszych chorób górnych dróg oddechowych, dotykająca szacunkowo 6–15% ogółu populacji. Dla rozwoju schorzenia konieczna jest obecność zjadliwych szczepów patogennych oraz wewnątrzzatokowe gromadzenie wydzieliny śluzowej, spowodowane zaburzeniami drożności jednostki ujściowo-przewodowej zatok. Ponadto do czynników ryzyka wystąpienia zapalenia należą: alergiczny nieżyt nosa, wady anatomiczne przegrody i ściany bocznej nosa, wrodzone zaburzenia transportu rzęskowego, refluks żołądkowo-przełykowy, refluks krtaniowo-gardłowy, wrodzone i nabyte niedobory odporności, ekspozycja na dym tytoniowy. Ze względu na czas trwania objawów wyróżnia się postać ostrą i przewlekłą schorzenia. Najczęstszą pierwotną przyczyną ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (objawy choroby trwają krócej niż 12 tygodni) są wirusy. U chorych skarżących się na dolegliwości trwające powyżej 12 tygodni istnieje podstawa do rozpoznania zapalenia przewlekłego, w którym przeważa etiologia bakteryjna (głównie Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae). Objawy są różnorodne, zależne od wieku i lokalizacji zmian zapalnych. Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego; badania obrazowe nie powinny być traktowane jako wstępne, rutynowe badania diagnostyczne. Postępowanie terapeutyczne polega na zmniejszaniu obrzęku i przekrwienia błony śluzowej, łagodzeniu bólu i gorączki, nawadnianiu organizmu oraz ewakuacji zalegającej wydzieliny. W przypadku gdy po 7–10 dniach leczenia objawowego nie następuje poprawa, należy zastosować antybiotykoterapię ogólną. W prezentowanej pracy przedstawiamy dwa opisy dzieci hospitalizowanych w 2013 roku w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej WIM, dość dobrze obrazujące trudności diagnostyczne spowodowane różnorodnością objawów klinicznych, a także problem nawrotowości choroby.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 25-31
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies