Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "przestępstwa kanoniczne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    The canonical delicts liable to penal sanctions reserved to the Apostolic See
    Autorzy:
    Borek, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1372618.pdf
    Data publikacji:
    2014-11-08
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    zastrzeżenie kar
    zwalnianie z kar
    przestępstwa kanoniczne
    Opis:
    The article titled The Canonical Delicts Liable to Penal Sanctions Reserved to the Apostolic See analyses the consecutive offences under the penalty of latae sententiae excommunication the remission of which is reserved to the Apostolic See. According to the currently applicable canon law, there are only six delicts liable to latae sententiae excommunication the exemption form which is reserved to the Apostolic See. They are: profanation of consecrated species; physical assault upon the Roman Pontiff; absolution of an accomplice in a sin against the sixth commandment of the Decalogue; consecration of a bishop without a pontifical mandate; direct violation of sacramental seal; an attempt to ordain a woman to the priesthood. The knowledge of essential features of these offences seem particularly important in re-examining the case and resolving whether the penalty of excommunication, reserved to the Apostolic See, has actually been incurred.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2014, 57, 4; 127-158
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępstwa contra mores a misja Kościoła w sytuacji zgorszenia
    The delicts contra mores and the mission of the Church faced with scandals
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554130.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    Suprema sanctitatis tutela 2010 art. 6
    delicta graviora
    przestępstwa kanoniczne nadużyć seksualnych wobec małoletnich i pornografii dziecięcej
    art. 6 of the 2010 Suprema sanctitatis tutela
    canonical delicts of sexual abuse of minors and child-pornography
    Opis:
    Artykuł przedstawia problematykę przestępstw kanonicznych contra mores, uregulowanych w art. 6 Suprema sanctitatis tutela z 2010 r. Autor komentuje dwa przestępstwa – przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu popełnionego przez duchownego z małoletnim (art. 6 § 1, 1°) oraz tzw. pedo-pornografię (art. 6 § 1, 2°). Porządek komentarza przebiega według znamion każdego przestępstwa kanonicznego: najpierw znamiona przedmiotowe (sprawca przestępstwa i jego czyn), podmiotowe (dolus) i w końcu legalne (sankcja kanoniczna). Przestępstwa są ukazane w świetle polskiego kodeksu karnego, jeśli to konieczne, oraz wytycznych Konferencji Episkopatu Polski z 2014 r. Ta metoda pozwala na przedstawienie niektórych trudności w obowiązującym prawie kościelnym, które powinny być rozwiązane.
    This article deals with questions concerning the delicts contra mores governed by Art. 6 of Suprema Sanctitatis Tutela of 2010. The Author comments on two delicts: that against the Sixth Commandment of the Decalogue committed by a cleric with a minor (Art. 6 § 1, 1°), and the delict of so-called pedo-pornography (Art. 6 § 1, 1°). The order followed in this comment corresponds to that of the elements of every canonical delict: first, the objective ones (the author of the delict and his act); then the subjective ones (the dolus); and finally the legal one (the canonical sanction). The delicts are presented in the light of the Polish criminal Code, when necessary, and the 2014 norms of the Polish Conference of Bishops. This method makes possible the presentation of some difficulties to be resolved in the existing ecclesial law.
    Źródło:
    Sympozjum; 2016, 2(31); 73-96
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sacramentorum sanctitatis tutela w aktualnie obowiązującym kanonicznym prawie karnym (Eucharystia)
    Sacramentorum sanctitatis tutela in currently applicable Canon Penal Law (Eucharist)
    Autorzy:
    Borek, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553508.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    przestępstwa kanoniczne
    przestępstwa zastrzeżone dla Kongregacji Nauki Wiary
    sankcje karne
    ochrona sakramentów
    sakramenty
    Eucharystia
    Pokuta
    święcenia kapłańskie
    Normy De delictis reservatis 2010
    canonical delicts
    delicts reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith
    penal sanctions
    protection of the sacraments
    sacraments
    Eucharist
    Penance
    Priestly Ordinations
    The Norms De delictis reservatis of 2010
    Opis:
    Pope John Paul II in the Motu Proprio Sacramentorum sanctitatis tutela on 30 April 2001 promulgated the norms concerning the gravest crimes reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith. Such an intervention of the Church, as the Pope explained, was required by the necessity to protect the sanctity of the sacraments, especially those of the Most Holy Sacrament and Sacrifice of the Eucharist and Sacrament of Penance, as well as the need to keep the purity of morality in regard to the sixth commandment of the Decalogue. The Church, driven by pastoral concern and keeping in mind the ultimate goal of any Church law, which should be salus animarum, intervenes to prevent any violation in such serious and delicate matter as the sacraments. The Congregation for the Doctrine of the Faith issued on 18 May 2001 a letter to the Ordinaries and Hierarchs of the Roman Catholic Church describing the new crimes reserved to the Congregation and the procedural norms to be followed in these cases. Nine years after the promulgation of De gravioribus delictis norms, the Congregation for the Doctrine of the Faith modified them, integrating and updating them in order to simplify the procedures, so that they could become more effective in solving contemporary problems. The modified norms concerning the crimes reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith were presented to Pope Benedict XVI who approved of them on 21 May 2010 and ordered to promulgate them. De delictis reservatis norms of 2010 consist of two parts: the first one, Normae substantiales, from article 1 to 7, and the second one including articles 8-31. The first part describes the competence of the Congregation, the crimes belonging to the delicta reservata category, and the norms concerning the prescription of actio criminalis in case of delicta reservata. The latter part defines the procedures in case of delicta reservata for which the Congregation for the Doctrine of the Faith is the Supreme Apostolic Tribunal. This article analyses only those of the crimes reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith which refer to the sacraments of the Eucharist. It should be stated that both existing and new norms concerning delicta graviora show great concern of the Church for the protection of the sacraments. On the other hand, which seems alarming, the necessity to update the norms protecting the sacraments indicates their relatively frequent violation. In the context of possible violations of dignified and valid administration of the sacraments, especially the Eucharist, the knowledge and right interpretation of the Church norms promulgated to protect these sacraments seem vital.
    Źródło:
    Sympozjum; 2016, 2(31); 41-72
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sacramentorum sanctitatis tutela w aktualnie obowiązującym kanonicznym prawie karnym (sakrament spowiedzi i święceń kapłańskich)
    Sacramentorum sanctitatis tutela in currently applicable Canon Penal Law (Sacraments of the Penance and the Priestly Ordinations)
    Autorzy:
    Borek, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553866.pdf
    Data publikacji:
    2017-07-25
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    przestępstwa kanoniczne
    przestępstwa zarezerwowane Kongregacji Nauki Wiary
    sankcje karne
    ochrona sakramentów
    sakramenty – pokuty i pojednania
    święcenia kapłańskie
    normy de delictis reservatis 2010
    Canonical delicts
    Delicts reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith
    Penal sanctions, Protection of the sacraments
    Sacraments – Penance
    Priestly Ordinations
    The Norms de delictis reservatis of 2010
    Opis:
    Papież Jan Paweł II w motu proprio Sacramentorum sanctitatis tutela z 30 kwietnia 2001 roku promulgował normy dotyczące najcięższych przestępstw zarezerwowanych dla Kongregacji Nauki Wiary. Tego rodzaju działanie Kościoła, jak wyjaśnił papież, było spowodowane koniecznością ochrony świętości sakramentów, szczególnie Najświętszej Eucharystii oraz sakramentu pokuty i pojednania, a także utrzymaniem czystości obyczajów w odniesieniu do szóstego przykazania Dekalogu. Kościół, kierujący się duszpasterską troską i mający przed oczyma ostateczny cel własnego prawa, którym jest salus animarum, reaguje w celu zapobiegania jakiemukolwiek naruszeniu tak poważnej i delikatnej materii, jaką stanowią sakramenty. Kongregacja Nauki Wiary wydała 18 maja 2001 roku list do wyświęconych i hierarchów Kościoła rzymskokatolickiego, w którym podaje listę nowych wykroczeń zarezerwowanych dla tejże kongregacji wraz z normami proceduralnymi dotyczącymi poszczególnych przypadków. Dziewięć lat po promulgowaniu norm De gravioribus delictis wspomniana kongregacja zmodyfikowała je i uaktualniła w celu uproszczenia procedur. Dzięki temu stały się one bardziej efektywne w rozwiązywaniu współczesnych problemów. Zmodyfikowane normy dotyczące przestępstw zarezerwowanych dla Kongregacji Nauki Wiary zostały zaprezentowane papieżowi Benedyktowi XVI, który zaaprobował je 21 maja 2010 roku i zadecydował o ich promulgacji. Normy zawarte w De delictis reservatis są podzielone na dwie części: pierwsza Normae substantiales (art. 1-7) oraz druga (art. 8-31). Pierwsza część opisuje kompetencje Kongregacji Nauki Wiary, przestępstwa należące do kategorii delicta reservata oraz normy dotyczące przepisu actio criminalis w przypadku delicta reservata. Końcowa część definiuje procedury w przypadku delicta reservata, dla których Kongregacja jest Najwyższym Trybunałem Apostolskim. Artykuł analizuje jedynie te przestępstwa zarezerwowane dla Kongregacji Nauki Wiary, które odnoszą się do sakramentu pokuty i pojednania oraz święceń. Należy stwierdzić, iż zarówno istniejące, jak i nowe normy dotyczące delicta reservata pokazują wielką troskę Kościoła w celu ochrony tych sakramentów. Z drugiej strony, co wydaje się rzeczą alarmującą, konieczność uaktualnienia norm dotyczących ochrony tychże sakramentów wskazuje na ich względnie częste naruszanie. Na przykład wprowadzenie „usiłowania wyświęcenia kobiety” do kategorii delicta reservata było konsekwencją potrzeby ochrony natury i znaczenia święceń kapłańskich w czasie, gdy zaczęto kwestionować nauczanie Kościoła w tej materii. W kontekście możliwości naruszenia godności i ważności sprawowania sakramentów, zwłaszcza Eucharystii, pokuty i pojednania oraz święceń, wiedza oraz prawidłowa interpretacja kościelnych norm służących ich ochronie jest niezbędna.
    Pope John Paul II in the Motu Proprio Sacramentorum sanctitatis tutela on 30 April 2001 promulgated the norms concerning the gravest crimes reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith. Such an intervention of the Church, as the Pope explained, was required by the necessity to protect the sanctity of the sacraments, especially those of the Most Holy Sacrament and Sacrifice of the Eucharist and Sacrament of Penance, as well as the need to keep the purity of morality in regard to the sixth commandment of the Decalogue. The Church, driven by pastoral concern and keeping in mind the ultimate goal of any Church law, which should be salus animarum, intervenes to prevent any violation in such serious and delicate matter as the sacraments. The Congregation for the Doctrine of the Faith issued on 18 May 2001 a letter to the Ordinaries and Hierarchs of the Roman Catholic Church describing the new crimes reserved to the Congregation and the procedural norms to be followed in these cases. Nine years after the promulgation of De gravioribus delictis norms, the Congregation for the Doctrine of the Faith modified them, integrating and updating them in order to simplify the procedures, so that they could become more effective in solving contemporary problems. The modified norms concerning the crimes reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith were presented to Pope Benedict XVI who approved of them on 21 May 2010 and ordered to promulgate them. De delictis reservatis norms of 2010 consist of two parts: the first one, Normae substantiales, from article 1 to 7, and the second one including articles 8-31. The first part describes the competence of the Congregation, the crimes belonging to the delicta reservata category, and the norms concerning the prescription of actio criminalis in case of delicta reservata. The latter part defines the procedures in case of delicta reservata for which the Congregation for the Doctrine of the Faith is the Supreme Apostolic Tribunal. This article analyses only those of the crimes reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith which refer to the sacraments of the Penance and the Priestly Ordinations. It should be stated that both existing and new norms concerning delicta reservata show great concern of the Church for the protection of the sacraments. On the other hand, which seems alarming, the necessity to update the norms protecting the sacraments indicates their relatively frequent violation. For instance, the introduction of an attempt to ordain a woman to the category of delicta reservata was the consequence of the need to protect the nature and significance of priestly ordinations in the times of questioning the Church’s teaching in that matter. In the context of possible violations of dignified and valid administration of the sacraments, especially the Eucharist, penance and priestly ordinations, the knowledge and right interpretation of the Church norms promulgated to protect these sacraments seem vital.
    Źródło:
    Sympozjum; 2017, 1(32); 163-193
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Impact of Relapse into Crime on the Degree of Offender’s Guilt in Canon Law and Polish Law
    Wpływ powrotu do przestępstwa na stopień winy sprawcy czynu w prawie kanonicznym i prawie polskim
    Autorzy:
    Cichawa, Kinga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22792458.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-30
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    przestępstwo
    powrót do przestępstwa
    recydywa
    wina
    prawo kanoniczne
    crime
    relapse into crime
    recidivism
    guilt
    canon law
    Opis:
    Powrót do przestępstwa jest zdarzeniem niepokojącym głównie z dwóch powodów. Po pierwsze świadczy o nieskuteczności zastosowanej kary wymierzonej sprawcy przestępstwa. Po drugie jest obrazą norm prawnych i porządku prawnego, które powinny być przestrzegane w każdej społeczności. Zarówno prawodawca kościelny, jak i świecki dostrzega potrzebę regulacji takiej instytucji. W obu porządkach prawnych zostały określone przesłanki konieczne do zaistnienia recydywy. Zarówno w prawie kanonicznym, jak i polskim prawie karnym są to przesłanki łączne. Jednakże na gruncie prawa kanonicznego recydywa jest okolicznością, która może zwiększyć karę za popełniony czyn. Zwiększenie dolegliwości kary będzie zatem zależało od roztropnej oceny sędziego. Ustawodawca świecki natomiast uzależnia wymierzenie większej kary 166 od rodzaju recydywy, której dopuścił się sprawca. Jeśli była to recydywa specjalna zwykła zaostrzenie kary pozostaje fakultatywne. W przypadku recydywy specjalnej wielokrotnej wymierzenie surowszej kary jest obowiązkowe.
    Relapse into crime is disturbing for two reasons. First of all, it highlights the ineffectiveness of the penalty imposed on the perpetrator. Second, it is a violation of legal norms and legal order, which should be observed in every community. Both the ecclesiastical and secular legislator acknowledge the need to regulate the institution of recidivism. Both legal orders formulate criteria to be met for recidivism to occur. Both in canon law and Polish penal law, these criteria are cumulative. However, in canon law, recidivism is a circumstance that may aggravate the penalty for a prohibited act. Whether to increase the penalty will therefore depend on the judge’s prudent assessment. The secular legislature, on the other hand, does envisage higher penalties for re-offending but based on the type of recidivism in place. If it is ordinary special recidivism, whether to tighten the punishment is left to the judge’s discretion. In the case of multiple special recidivism, to mete out a more severe penalty is mandatory.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2019, 14, 16 (2); 155-166
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znowelizowane powszechne przepisy prawa kanonicznego dotyczące ochrony małoletnich przed przestępstwami seksualnymi
    Revised General Canon Law on the Protection of Minors Against Sexual Abuse
    Autorzy:
    Mazurkiewicz, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20434371.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    canon law
    criminal law
    sexual abuse
    protection of minors
    paedophilia
    prawo kanoniczne
    prawo karne
    przestępstwa seksualne
    ochrona małoletnich
    pedofilia
    Opis:
    Reakcja wspólnoty Kościoła na doniesienia o przestępstwach seksualnych niektórych duchownych wobec małoletnich stanowi jeden z mierników wierności nauczaniu Jezusa Chrystusa. Skuteczna ochrona najsłabszych i najbardziej bezbronnych domaga się przede wszystkim dobrego prawodawstwa i to nie tylko w postaci przepisów procesowych służących ukaraniu sprawców przestępstw, ale również przepisów prawa materialnego definiujących poszczególne przestępstwa contra sextum i określających zakres ochrony przed tego typu deliktami. Na konieczność rozszerzenia zakresu materialnego przestępstw seksualnych zwrócił uwagę już Jan Paweł II. Kolejni prawodawcy powszechni nowelizowali przepisy materialne dotyczące ochrony dzieci i młodzieży, zwłaszcza poprzez rozszerzanie zakresu osób objętych ochroną oraz penalizowanie czynności polegających na wytwarzaniu, posiadaniu i rozpowszechnianiu materiałów pornograficznych zawierających wizerunki małoletnich. Aktualne przepisy materialne dotyczące przestępstw contra sextum znajdują się w trzech ustawach powszechnych: w znowelizowanym w 2021 roku Kodeksie prawa kanonicznego, w zawierającym delicta graviora motu proprio Sacramentorum sanctitatis tutela oraz w będącej na etapie konsultacji przed zapowiedzianą nowelizacją ustawie Vos estis lux mundi. Dodatkowo przepisy te są obecne w wersji 2.0 Vademecum Dykasterii Nauki Wiary, które co prawda nie ma charakteru ustawowego, ale pełni rolę podręcznika dla ordynariuszy i osób zajmujących się procedowaniem spraw związanych z oskarżeniami mającymi za przedmiot przestępstwa seksualne. Analiza obowiązującego prawodawstwa prowadzi jednak do wniosku, że ustawy te charakteryzują się rozbieżnością zarówno co do zakresu materialnego przestępstw contra sextum, jak i osób objętych ochroną oraz podmiotów zdolnych ustawowo do popełnienia tego typu przestępstw. Zauważalne różnice mogą powodować trudności w aplikowaniu prawa, a tym samym zmniejszać skuteczność ochrony małoletnich i osób z nimi zrównanych. Z tej racji wydaje się konieczne ich ujednolicenie, co spowoduje usunięcie pojawiających się wątpliwości interpretacyjnych.
    The response of the Church community to reports of sexual abuse committed by some clergy against minors is one of the tests of fidelity to the teaching of Jesus Christ. Effective protection of the weakest and most vulnerable demands, first of all, good legislation, and not only in the form of procedural laws to punish the perpetrators of crimes, but also in the form of substantive laws defining the various types of the delict contra sextum and the scope of protection against it. The need to expand the scope of substantive laws against sexual abuse was already pointed out by Pope John Paul II and subsequent legislators have amended the substantive provisions on the protection of children and adolescents, especially by expanding the scope of protected persons and criminalizing the acts of producing, possessing and distributing pornographic materials containing images of minors. The current substantive provisions on the abuse contra sextum are found in three general laws: the 2021 revised Code of Canon Law, the motu proprio Sacramentorum sanctitatis tutela specifying delicta graviora, and the motu proprio Vos estis lux mundi (currently at the consultation stage during the revision process). In addition, these provisions are present in version 2.0 of the Vademecum of the Dicastery for the Doctrine of the Faith, which serves, though not statutory in nature, as a handbook for bishop ordinaries and those involved in the processing of cases involving accusations of sexual abuse. However, an analysis of the current legislation leads to the conclusion that in these laws some discrepancies arise both in terms of the substantive scope of the delict contra sextum, as well as with regard the persons protected and the entities capable of committing such abuse. The noticeable differences may cause difficulties in the application of the law, and thus reduce the effectiveness of the protection of minors and persons who habitually has the imperfect use of reason. Therefore, it seems necessary to unify the provisions, which will dispel emerging interpretative doubts.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2022, 30, 2; 196-216
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przyczyny odmowy wszczęcia dochodzenia wstępnego w przypadkach oskarżeń wobec duchownych o czyny contra sextum z osobami małoletnimi
    Reasons for Refusing to Initiate a Preliminary Investigation in Cases of Accusations against Clergy for Acts contra sextum with Minors
    Autorzy:
    Mazurkiewicz, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2179246.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    przestępstwa contra sextum
    kanoniczne dochodzenie wstępne
    przyczyny odmowy wszczęcia
    dochodzenia
    crimes contra sextum
    canonical preliminary investigation
    reasons for refusing to initiate an
    investigation
    Opis:
    Zwyczajnym sposobem postępowania ordynariusza lub hierarchy w  sytuacji otrzymania informacji o przestępstwie duchownego contra sextum, popełnionego wobec małoletniego lub osoby prawnie z nim zrównanej, jest wszczęcie dochodzenia wstępnego. Takie działanie jest konieczne zawsze wtedy, gdy doniesienie o przestępstwie wydaje się przynajmniej prawdopodobne. Jego celem jest zbadanie, czy w konkretnym przypadku istnieje fumus delicti. Dokonuje się tego poprzez zebranie materiału dowodowego w postaci wysłuchania osoby składającej doniesienie, domniemanej ofiary, świadków, ewentualnie samego oskarżonego i zebranie dokumentów uprawdopodabniających oskarżenie lub je podważających. Po zakończeniu postępowania materiał dowodowy jest przesyłany do Kongregacji Nauki Wiary lub innej kompetentnej dykasterii. W prawie kanonicznym przewidziane są jednak sytuacje, gdy przełożony kościelny po otrzymaniu doniesienia o przestępstwie nie powinien wszczynać dochodzenia wstępnego. Ma to przede wszystkim miejsce wtedy, gdy oskarżenie wydaje się nieprawdopodobne. Do tego typu przypadków należy zaliczyć okoliczności, w których osoba oskarżana w chwili dokonywania przestępstwa nie była duchownym, gdy domniemana ofiara nie była już małoletnia oraz jeżeli jest rzeczą oczywistą, że oskarżony nie mógł być obecny w miejscu popełnienia przestępstwa. Nie jest to co prawda wyliczenie taksatywne, ale inne okoliczności, które powodowałyby odmowę wszczęcia dochodzenia wstępnego, również musiałyby wynikać z niemożności zaistnienia przestępstwa, a  nigdy z  arbitralnej decyzji przełożonego kościelnego. Jednak nawet w tych sytuacjach ordynariusz lub hierarcha musi poinformować o swojej decyzji Stolicę Apostolską. Dodatkowo jako przyczynę odmowy wszczęcia dochodzenia należy wskazać sytuacje, gdy jest ono zbędne, bowiem władza kościelna otrzymała wystarczający materiał dowodowy od państwowych organów ścigania, lub gdy czyn jest notoryjny z racji wydania wyroku przez sąd państwowy albo niebudzący wątpliwości z  tytułu przyznania się oskarżonego do zarzucanych mu czynów, z  jednoczesnym przedstawieniem przez niego choćby ogólnych dowodów potwierdzających winę. Dodatkowo nie wszczyna się postępowania dowodowego w przypadku oskarżeń wniesionych wobec zmarłych.
    The usual procedure of the ordinary or the hierarch when receiving information about an offense of a cleric contra sextum committed against a minor or a person legally equated with him, is to initiate a preliminary investigation. Such action is necessary whenever the allegation of a crime appears at least probable. Its purpose is to investigate whether fumus delicti exists in a specific case. This is done by collecting evidence in the form of hearing the person who made the report, the alleged victim, witnesses, or the accused himself, and collecting documents that make the accusation probable or undermining it. After the proceedings are completed, the evidence is sent to the Congregation for the Doctrine of the Faith or another competent department. Canon law, however, provides for situations in which an ecclesiastical superior should not initiate a preliminary investigation after receiving a report of an offense. This is mainly the case when the accusation seems improbable. This type of case includes circumstances where the accused was not a clergyman at the time of the crime, the alleged victim was no longer a minor, and if it is obvious that the accused could not be present at the scene of the crime. It is not a taxonomic calculation, but other circumstances that would result in a refusal to initiate a preliminary investigation would also have to result from the impossibility of the crime, and never from an arbitrary decision of the church superior. However, even in these situations, the ordinary or the hierarch must inform the Holy See of his decision. In addition, as a reason for refusing to initiate an investigation, one should indicate situations where it is unnecessary, because the church authority has received sufficient evidence from state law enforcement agencies, or when the act is notorious due to the verdict issued by the state court, or when the accused admits to the accused of the acts, with the simultaneous presentation of at least general evidence confirming the guilt. In addition, no evidence proceedings are instituted in the case of accusations brought against the deceased.
    Źródło:
    Studia Paradyskie; 2022, 32; 121-143
    0860-8539
    Pojawia się w:
    Studia Paradyskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przełożony kościelny a notitia criminis w sprawie zastrzeżonego dla Kongregacji Nauki Wiary przestępstwa przeciwko VI przykazaniu Dekalogu
    Church superior and notitia criminis in the case of a crime against VI Commandment of the Decalogue reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith
    Autorzy:
    Majer, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28761999.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    przestępstwo kanoniczne
    kanoniczne prawo karne
    przestępstwa przeciwko VI przykazaniu Dekalogu
    przestępstwa zastrzeżone dla Kongregacji Nauki Wiary
    doniesienie o przestępstwie
    zawiadomienie o przestępstwie
    notitia criminis
    dochodzenie wstępne
    canonical crime
    canonical criminal law
    crimes against the Sixth Commandment of the Decalogue
    crimes reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith
    report of a crime
    notification of a crime
    preliminary investigation
    Opis:
    Autor w artykule przedstawił analizę odpowiedzialności ordynariusza, który otrzymuje informację o możliwym przestępstwie przeciwko VI przykazaniu Dekalogu, zastrzeżonym dla Kongregacji Nauki Wiary, w świetle Vademecum opublikowanego przez tę Kongregację 16 lipca 2020 roku. Prezentowane są następujące zagadnienia: notitia criminis jako źródło wiedzy o możliwym przestępstwie, problem właściwości ordynariusza oraz kryteria wstępnej weryfikacji otrzymanej informacji. W konkluzji autor dostrzega, że swoboda ordynariusza w dokonywaniu oceny wiadomości o przestępstwie oraz podjęciu decyzji o dochodzeniu wstępnym zostaje znacznie zmniejszona. Ograniczenie uznaniowości jest jednym z istotnych elementów niedawnej reformy kanonicznego prawa karnego przeprowadzonej przez papieża Franciszka.
    The author analyzes in the paper the responsibility of a church superior who receives information about a possible offense against the sixth commandment of the Decalogue reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith in light of the Vademecum published by that Congregation on July 16, 2020. The following issues are presented: the notitia criminis as a source of knowledge of a possible crime, the problem of the jurisdiction of the ordinary, and the criteria for preliminary verification of the information received. In conclusion, the author sees that the discretion of the ordinary in evaluating the news of a crime and deciding on the preliminary investigation is significantly reduced. The reduction of discretion is one of the important elements of the recent reform of canonical criminal law carried out by Pope Francis.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2021, 17, 2; 49-81
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przedawnienie skarg i działań z tytułu naruszeń będących przestępstwami kanonicznymi
    The prescription of penal actions and operations resulting from canon delicts violations
    Autorzy:
    Borek, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1371677.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-07
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    przestępstwo
    kanoniczne prawo karne
    kanoniczny proces karny
    skarga karna
    skarga o naprawienie szkód
    przedawnienie
    przestępstwa za-rezerwowane Kongregacji Nauki Wiary
    cywilna odpowiedzialność
    dyscyplinarna odpowiedzialność
    wydalenie z instytutu
    Delict
    penal canon law
    penal canon process
    criminal action
    action to execute a penalty
    prescription
    delicts reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith
    civil responsibility
    disciplinary responsibility
    dismissal from the institute
    Opis:
    Violations constituting canon delicts incur certain legal effects, both penal and non penal. Among strictly penal effects one can find a possibility to call a perpetrator to account. In order to do this The Canon Law Code of 1983 classifies two types of actions connected with the committed delict: a criminal action (actio criminalis) and an action to execute a penalty (actionad poenam exsequendam), or a penal action. A violation which is a crime may result in other, non penal effects such as an action to repair the damage caused by the crime (actio ad damna reparanda), a declaration of an obstacle to ordination, or a dismissal from a religious institute. The prescription, which is the subject of this article, is thus connected with different possible effects incurred by a violation constituting a canon delict.Keeping all those possible consequences of violations constituting canon delicts, it seems legitimate to establish the matter of the prescription. Trying to find the answers to these questions, the author tries to focus on the following issues: 1. Prescription. 1.1. Introductory issues. 1.2. Principal terms and elements. 2. Prescription within penal responsibility 2.1. Imposing and executing a penalty. 2.2. Declaring a penalty. 2.3. Delicts reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith. 3. Prescription within civil and disciplinary responsibility 3.1. Action to repair damage. 3.2. Dismissal from a religious institute.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2019, 62, 3; 55-88
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies