Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "przepowiadanie" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Kultura współczesnego odbiorcy kazań
Culture of Contemporary Recipient of Homilies
Autorzy:
Zwoliński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554031.pdf
Data publikacji:
2012-12-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
przepowiadanie
kazania
Opis:
The crisis of modern culture manifests itself in multiple forms. An important source of new global spiritual threats in the world is a crisis of civilization. The crisis of truth, which is expressed by the crisis of science, ideology and faith, has caused existential emptiness and anxiety. The term “irrational stupidity” has appeared in publications as an expression of general trends of the late twentieth century civilization. A civilization was developing which was simulated by imagination and illusion, a civilization detached from the truth, where a concocted man is first while the living one is far behind. In this situation appeared the term “culture of idiots” – one of the models. Another model of culture is often illustrated by the myth of the nymph Echo (punished so that she had lost her own voice and could only repeat) and the myth of Narcissus (in love with his own reflection). It is reflected by the theater dominated by a monologue (one-man show), visual arts with various types of exhibitionist self-portraying; literature dominated by autobiography and memoir rather than a story, in other plays – “monadizm” or forcing men to portray men, blacks – to imagine the blacks, etc., in philosophy – extreme relativism, on the border of solipsism (the denial that there may be truth beyond our own thoughts). In the religious life its expression are sects – justifying atomism of an individual, their closing on the environment, hiding man, and life – with superficial sensibility (“autistic”). Treating one’s own religion as the next “segment” of life, which can be easily “replaced” for another, makes it impossible to remain in Christian culture. Every love, including Christian, is associated with fidelity, which results in dedication, sometimes bordering on heroic. In the “culture of change” this important attribute of faith disappears, subject to market valuation – it is becoming one of the international market offers today. And in a culture of destruction there is no place for positive building – the national and Christian culture is subject to disintegration and suspicion. Fidelity is treated as a negation of the total “opening up” to the world – including the evil and destructive forces, which completely changes the perspective of culture.
Źródło:
Sympozjum; 2012, 2(23); 9-31
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Św. Tomasz z Akwinu. Teoria i praktyka kaznodziejstwa
St. Thomas of Aquin: Theory and practice of preaching
Autorzy:
Majkrzak, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553948.pdf
Data publikacji:
2011-12-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Tomasz z Akwinu
kaznodziejstwo
przepowiadanie
Opis:
The sacred preaching is, according to St. Thomas Aquinas, one of the key tasks of the ministers of God, under the order of Christ: ”Go out to the whole world; proclaim the Good News to all creation.” (Mark 16:15). The duty of preaching rests in particular on the bishops and priests. According to Aquinas there are three specific objectives of preaching: to illuminate the intelligence, to move the affects, and lead to resolutions. There are human means that belong to the art of oratory which help to achieve those purposes. However, one cannot rely exclusively on those human means. Human efforts are ineffective without the work of the Holy Spirit. Preaching requires contemplation, as it aims to convey to others knowledge of the truth which has been reached in contemplation. There are following acts that belong to the contemplative moment: to pray, learn, read, and meditate. Aquinas emphasizes the importance of study for those who are called to preach. However, there is also a need of the special assistance of the Holy Spirit, who freely offers his gifts and charismas. In the contemplation St. Thomas sees the highest level of human activity, the one in which human soul attains happiness. In Aquinas’s view, the contemplation of God is the ultimate goal of human life. To this sublime goal, the contemplation of God, human beings have to prepare themselves through a virtuous life, through prayer, and through the exercise of spiritual activities. Contemplation attains its acme in the highest contemplation of divine truth.
Źródło:
Sympozjum; 2011, 2(21); 87-96
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Głoszenie słowa Bożego z wykorzystaniem form teatralnych
Preaching the Good News by Means of Theatrical Forms
Autorzy:
Kalbarczyk, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571756.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
teatr
przepowiadanie
liturgia
theatre
preaching
liturgy
Opis:
W kościelnej posłudze słowa ważne miejsce zajmuje teatr, który już dawno na trwałe wpisał się w przestrzeń wiary, tworząc własne formy, określane mianem teatru religijnego, sakralnego, chrześcijańskiego czy liturgicznego. Szczególnie dzisiaj, w naszej „wizualnej” rzeczywistości, powszechnie docenia się jego ewangelizacyjną funkcję, wskazując przede wszystkim na jego obrazowy język. Ludzie zawsze potrzebowali słowa ożywionego obrazem, świadczy o tym niezwykle barwny język Pisma Świętego. Słowo i obraz, które są w teatrze nośnikami treści, aktywizują słuchacza-widza, pobudzają do wysiłku intelektualnego, osobistego zaangażowania, refleksji nad słowem Bożym i jego rolą w życiu człowieka, uczą słuchać i pomagają usłyszeć głos Boga, ale też i drugiego człowieka. Stąd teatr jako medium prawdy ewangelijnej może być narzędziem doskonalenia człowieka, przekonuje go o prymacie wartości duchowych, uwrażliwia na prawdę, uczy obiektywności, kreatywności, odpowiedzialności za słowo, odróżniania prawdy od fałszu i dobra od zła. O ile posługiwanie się formami teatralnymi w głoszeniu słowa Bożego poza liturgią nie budzi żadnych istotnych zastrzeżeń, o tyle wprowadzanie ich w przestrzeń liturgiczną rodzi pytania, a nawet kontrowersje. Dlatego posiłkowanie się nimi w ramach liturgicznego przepowiadania wymaga przestrzegania przepisów liturgicznych i sformułowania jasnych zasad ich stosowania. Nade wszystko zaś trzeba pamiętać, że liturgia nie jest teatrem, lecz spotkaniem Boga z Jego ludem.
Theatre has played an important role in the preaching of the Church since the time it entered into the space of faith a long time ago, creating its own forms called the religious, sacral, catholic or liturgical theatre. Especially today, in the times of visual reality, the evangelical function of theatre has been widely appreciated, mainly due to the language of images it utilizes. There has always been high demand for words animated by images and the Holy Scriptures provide readers with them in abundance. Word and image, as content carriers, activate the listener/ spectator, encourage him/ her to take an intellectual effort, engage personally, reflect on God’s words and their impact on an individual’s everyday life, teaching listening and helping hear not only the voice of God, but also of another human being. Hence, theatre as a medium of the evangelical truth can be an instrument used to improve an individual, rendering him/ her convinced about the primacy of spiritual values, sensitizing him/ her toward the truth, teaching maintaining objectivity, taking responsibility for the word and differentiating between true/false and right/wrong. Whereas resorting to the theatrical forms in preaching the Good News beyond the liturgy raises no objections, implementing them into it directly is considered questionable and even controversial. For this reason, whenever elements of theatre are utilized in liturgical celebrations, the liturgical norms have to be observed precisely so that to avoid any abuses, and primarily one has to remember that the Eucharist is not a theatre, but God’s meeting with His people.
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 2(51); 5-18
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preferencyjna miłość do ubogich w przepowiadaniu Kościoła
Autorzy:
Sławiński, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669732.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
the poor
preaching
Caritas
ubodzy
przepowiadanie
Opis:
The Church is called to keep on recognizing the signs of the times and, in connection with them, to carry out her intrinsic tasks expressing her inner nature: the proclamation of the word of God, the sacraments and the ministry of charity. The present pontificate is one of the signs of the times and its priority is the preferential love of the poor. This very priority is an indication for the contemporary mission of the Church, especially for her preaching. This paper points out the necessary link between the present ministry of the word, and the preferential love for the poor. The subject is based on the example of Jesus of Nazareth, the ministry of the apostles and the experience of the Church in patristic times. At the end the constitutive elements of Christian love for the poor are discussed. They should be very often present in preaching.
Kościół musi rozpoznawać znaki czasu i w związku z nimi realizować swoje zadania wyrażające jego wewnętrzną naturę, a więc przepowiadanie słowa Bożego, sprawowanie sakramentów i posługę miłości. Niewątpliwym znakiem czasu jest pontyfikat papieża z Buenos Aires, który przyjmując po raz pierwszy w dziejach papiestwa imię biedaczyny z Asyżu, wskazał priorytet swojego pontyfikatu: preferencyjną miłość do ubogich. Jest to zarazem wskazanie, jaki powinien być priorytet całego Kościoła. W związku z tym na kanwie przykładu Jezusa z Nazaretu, posługi apostołów i doświadczenia Kościoła w czasach patrystycznych omówiony został konieczny związek współczesnej posługi słowa z preferencyjną miłością do ubogich oraz konstytutywne elementy miłości chrześcijańskiej do ubogich, które powinny być częstym tematem w przepowiadaniu.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2017, 49
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kryteria i sposoby wykorzystania humoru w przepowiadaniu
Autorzy:
Sławiński, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950352.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
humor
homilia
kazanie
przepowiadanie
preaching
sermon
homily
Opis:
Humor is a positive element of human life that should be consciously nurtured and developed. It can also be used in the preaching of the Word of God, as long as it meets the relevant criteria. These are: subordination to the theme of the homily or sermon, compliance with the correct interpretation of Scripture, freshness, relevance, respect showed to the audience, and limited use. Humor can be used in preaching in different ways: in the very address to the recipients or in the parenetic, hortatory, persuasive part of the homily or sermon. Thus we can preach with humor as long as doing so is suitable for the transmission of the word of God.
Humor jest pozytywnym elementem ludzkiego życia, który warto pielęgnować i rozwijać. Jest dla niego miejsce także w przepowiadaniu słowa Bożego, o ile spełnia on odpowiednie kryteria. Są nimi: podporządkowanie tematowi homilii czy kazania, zgodność z właściwą interpretacją Pisma Świętego, świeżość, stosowność, uszanowanie audytorium i oszczędne stosowanie. Humor może być wykorzystany w przepowiadaniu na różne sposoby: już w samym zwrocie do adresatów czy w końcowej parenezie homilii bądź kazania. Można więc przepowiadać z humorem, o ile jest on odpowiedni do przekazu słowa Bożego.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2017, 70, 4
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pogłębianie wiedzy religijnej społeczeństwa jako przejaw troski duszpasterskiej św. Maksymiliana
Deepened Religious Social Awareness as an Effect of the Pastoral Ministry of St Maximilian
Autorzy:
Kosmana OFMConv., Ignacy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/502006.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
wiedza religijna
duszpasterska troska
Biblia
kaznodzieja
przepowiadanie
Opis:
This material presents the person of Fr. Kolbe as an untypical kind of preacher. This Franciscan was not a speaker but rather used the written word before all else. His pulpit was the monthly magazine “Rycerz Niepokalanej” published by him. Through it he aimed to deepen the religious knowledge of the average reader. He reached a million faithful through this means. His publications activity was inspired by the mission given by Christ: Go and teach all nations – and essentially was the effect of an authentic pastoral care of the people entrusted to him in the big “world parish”. His figure has become for these times a sign for pastoral activity in the Church today, the time of religious ignorance of the faithful, as well as for the increasing laical and anticlerical mentality. Kolbian preaching, its model and form plus direction for catechism, presents itself as evangelization by the Church about God in the Holy Trinity and work of love. Also it shows about the Church itself as community for salvation, and the human condition infected by sin. At the same time, it is of an apolegetic character. This should become obligatory for preaching since always more so in society Christianity once more is accused of the “foolishness of the Cross” and “foolishness of the Word” (compare 1Cor1:18–21), and thus save humanity in its restless existence.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2011, 20; 103-115
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Humor i jego funkcje w przepowiadaniu słowa Bożego
Humor and its Functions in Preaching the Word of God
Autorzy:
Sławiński, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037974.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
humor
przepowiadanie
kazanie
homilia
preaching
sermon
homily
Opis:
Humor pełni wiele pożytecznych funkcji w życiu człowieka i społeczności ludzkich. Jego wartość znana jest wśród specjalistów od PR (public relations), retoryki i komunikacji międzyludzkiej. Świadomość wielu pożytecznych funkcji uzasadnia możliwość stosowania go w przepowiadaniu słowa Bożego. Humor taki musi spełniać odpowiednie wymagania, których zachowanie jest warunkiem sine qua non do zastosowania go w kościelnej posłudze słowa.
Humor has many useful functions in the one's personal life and in the human society. Its value are known and treasured by the specialists in public relations, rhetoric and communication. Awareness of the many useful features of humor justify and support the possibility of using it in the preaching of the word of God. The use of humor in preaching requires some important conditions, which have to be respected if humor should be used in the Church's ministry of the word.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 12; 119-129
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poezja w służbie Słowu Bożemu
Poetry at the service of the Word of God
Autorzy:
Kosmana, Ignacy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/956341.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Słowo Boże
przepowiadanie
poezja
Ojcowie Kościoła
piękno
Opis:
In this article, the author focuses on the subject of poetry used in the Word of God. The forms of poetry presented during ancient times, the middle ages and a short correlation to biblical poetry, which is the basis to Christian poetry, are introduced with clear originality. The reader who is familiar with the forms of poetry used in homiletics as well as in lyrical preaching fragments, beginning from Clement of Alexandria and finishing with today’s Polish poet-preachers, will discover that poetry is a perfect tool to transmit homiletic and dogmatic contents. It represents itself as a privileged instrument to express the Word of God. The subject of poetry at the service of the Word of God has as its goal on one side to call attention to today’s preachers to the richness of Church poetry, and on the other side, to make one more sensitive to the beauty of the Word.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2009, 18; 115-146
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przepowiadanie słowa Bożego więźniom
Preaching the Word of God to the Prisoners
Autorzy:
Płusa, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571804.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
przepowiadanie do więźniów
doświadczenie symboliczne
kerygmat
ewangelizacja
przepowiadanie misyjne
preaching to the prisoners
symbolic experience
kerygma
evangelisation
missions preaching
Opis:
Przepowiadanie słowa Bożego w zakładach penitencjarnych to wejście na teren misyjny. Charakteryzuje się on nie tylko wysokim poziomem dechrystianizacji i ateizmu, ale również magicznego myślenia. Więźniowie poddani są  wielopłaszczyznowej presji: muszą się zmierzyć z osądem ludzkim, własnym poczuciem winy, jak również z podkulturą przestępczą. Wobec drastycznie ograniczonych możliwości zaspokojenia potrzeb społecznych i komunikacyjnych, pojawia się u więźniów postawa nieufności, pozorów radzenia sobie, skrywanego lęku. Głoszenie słowa Bożego w tym specyficznym kontekście stawia przed kaznodzieją wysokie wymagania. Musi być on zdolny do głoszenia ewangelizacyjnego, którego sercem jest kerygma. Jego nastawienie wobec osadzonych nie może być potępiające, gdyż jego główną misją jest zaproszenie słuchaczy do nawiązania osobistej relacji z Bogiem. Centralnym tematem przepowiadania w więzieniu jest Boże miłosierdzie, które odsłania prawdziwą twarz Boga. Język przepowiadania ma  być konkretny i prosty, który uczyni Go bliskim. Kaznodzieja powinien umieć budować w ramach przepowiadania doświadczenie symboliczne, które pozwoli odbiorcy odnowić więź ze źródłem życia, poczucie wolności i sensu, którym jest Bóg i Jego słowo.
Preaching the Word of God in penitential institutions constitutes an entrance into a  missionary terrain. This milieu is  characterized with high degree of  dechristianization and atheism as  well as  magical thinking. The inmates are subject to multidimensional pressure: they must face human judgement, confront their own sense of guilt, and also the criminal subculture. In the light of drastically limited possibilities of satisfying both their social and communication needs, the prisoners develop the attitude of lack of confidence, semblance of coping with their lives, and hidden fears. Preaching  the word of  God in  this particular context imposes high demands upon the preacher. He must be capable of evangelic preaching with its heart located in kerygma. His attitude towards the inmates must be devoid of condemnation as his main mission is to invite the listeners to create a personal relationship with God. The central subject of preaching in prison should be the Divine mercy (Misericordia) which reveals the true face of God. The language used should be both concrete and simple, which is meant to make Him a close Person. Within the preaching the priest should be  able to  build a  symbolic experience, which shall enable the listeners to rebuild their bond with the source of life, and the sense of freedom and meaning being God and His Word himself.
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 1(50); 27-45
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ks. Jan Berthier MS – wzór kaznodziei francuskiego drugiej połowy XIX wieku
Jean Berthier MS as the Model of a French Preacher in the Second Half of the 19th Century
Autorzy:
Popowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038121.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kaznodziejstwo
przepowiadanie słowa Bożego
przepowiadanie homiletyczne
kazanie
Jan Berthier MS
preaching the word of God
homiletic preaching
preaching
sermon
Opis:
Sobór Watykański II zwrócił uwagę na ważność przepowiadania słowa Bożego podczas liturgii. Rozpoczęto poszukiwanie wzorców kazań, które spełniałyby wszystkie cechy dobrego przepowiadania homiletycznego. Jednym z takich przykładów są kazania ks. Jana Berthiera MS. Urodzony pod koniec pierwszej połowy XIX wieku Francuz, był dla ówczesnego kleru wzorem doskonałego misjonarza ludowego, rekolekcjonisty, kaznodziei. Źródłem jego przepowiadania było Pismo Święte i nauczanie Ojców Kościoła oraz pisarzy chrzescijańskich, podparte przykładami z życiorysów świętych. Wzorował się na wielkich mówcach, ale nie przywiązywał wielkiej wagi do zasad retoryki i piękna języka. W swoich kazaniach poruszał przede wszystkim tematy związane z moralnością życia. Stale nawoływał do nawrócenia, przypominając o życiu wiecznym. Jego kazania były proste i łatwe do zrozumienia nawet dla niewykształconych słuchaczy. Swoje kazania doprowadzał do perfekcji zarówno na płaszczyźnie intelektualnej, jak i duchowej.
The Second Vatican Council drew attention to the importance of proclaiming the Word of God during liturgy. A search for models for sermons started, which would have all properties of a good homiletic sermon. An example of such a sermon were those delivered by Father Jean Berthier MS. A Frenchman born around the mid-19th century, he was a model of a folk missionary for the clergy of that time and a model of retreat preacher. His inspiration lay in the Holy Bible and the teaching of the Church Fathers supported by examples taken from the lives of saints. He drew upon great orators but he did not attach much importance to the principles of rhetoric and decorous language. In his sermons he raised mainly subjects connected with morality. He called upon people to mend their ways, reminding them about eternal life. His sermons were simple and easy to understand, even for uneducated listeners. He brought his sermons to perfection, both intellectually and spiritually.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 8; 141-156
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inspiracje Franciszka dla posługi słowa
Inspirations of Francis for the Ministry of the Word
Autorzy:
Sławiński, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28906869.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Franciszek
przepowiadanie
misja
ewangelizacja
Francis
preaching
mission
evangelization
Opis:
Tekst dotyczy inspiracji papieża Franciszka dla posługi słowa. Metodą jakościowej analizy tekstów jego dokumentów i wywiadów z nim zostały wydobyte następujące inspiracje: prymat przepowiadania w kluczu misyjnym; przepowiadanie zrodzone z doświadczenia i przeżywania wiary; przepowiadanie zrodzone z towarzyszenia ludziom; głoszenie z radością; potwierdzenie znaczenia homilii; dowartościowanie przygotowania homilii i kazań. Wymienione inspiracje Franciszka dla posługi słowa nie są nowe, stanowią raczej rozwinięcie nauczania Soboru Watykańskiego II i posoborowych papieży, a zwłaszcza Pawła VI. Mają one znaczenie dla Kościoła działającego na początku XXI wieku w środowisku zsekularyzowanym.
This paper deals with Pope Francis’ inspirations for the ministry of the word. Through a qualitative analysis of the texts of his documents and interviews with him, the following inspirations were extracted: the primacy of preaching in a missionary key; preaching born of the experience; preaching born of accompanying people; preaching with joy; reaffirmation of the importance of homilies; the appreciation of the preparation of homilies and sermons. These inspirations of Francis for the ministry of the word are not new, but rather an extension of the teaching of Vatican II and the post-conciliar popes, especially Paul VI. They are relevant for a Church operating in the early 21st century in a secularized environment.
Źródło:
Polonia Sacra; 2021, 25, 4; 43-62
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia jako przestrzeń przepowiadania słowa Bożego
Liturgy as a Sphere of Sharing God’s Word
Autorzy:
Zinka, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559507.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Homilia
kerygmat
liturgia
świadectwo
przepowiadanie
kerygma
sermons
liturgy
Opis:
Pomimo tego, iż wartość i znaczenie słowa mocno osłabły, to przepowiadanie słowa Bożego, które jest nieustannym głoszeniem kerygmatu, pozostaje nadal sprawą bardzo aktualną i potrzebną. Jak mówi św. Paweł „wiara rodzi się z tego, co się słyszy, a tym, co się słyszy jest słowo Chrystusa” (Rz 10, 17). W artykule wskazano na to, że obowiązek głoszenia słowa Bożego spoczywa na wszystkich chrześcijanach. Szczególną rolę w tym odgrywają biskupi i kapłani, którzy są pierwszymi i uprzywilejowanymi podmiotami do przepowiadania słowa Bożego. Wyraźnym miejscem do głoszenia kerygmatu jest liturgia, a wyjątkową pozycję zajmuje w niej homilia, która najczęściej jest związana z Eucharystią. Nie należy pomijać faktu, iż głoszenie słowa Bożego jest mocno związane ze świadectwem życia. Podejmowane przez człowieka decyzje i jego zachowania są najbardziej skutecznym głoszeniem Ewangelii. W artykule dokonano usystematyzowania treści dotyczących przepowiadania słowa Bożego. Przedstawiono konkretne wnioski wskazując na celebrację liturgiczną, jako najbardziej powszechne i dostępne dla wszystkich miejsce głoszenia i słuchania Dobrej Nowiny. Celem artykułu było pokazanie wartości słowa Bożego, a także wpływu świadectwa życia mówiącego na jego „skuteczność”. Zwrócono również uwagę na pierwszorzędną rolę kerygmatu w głoszeniu Ewangelii.
The research paper presents the most important views on the issue of sharing God’s word. It is stated that the liturgy is the most common and available sphere for both preaching and receiving the Gospel. The aim of the paper was to show the value of the God’s wisdom and the influence of the priest’s testimony on its effectiveness. The kerygma is said to be the core of sharing the Gospel.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2016, 38; 215-226
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?” O kurs podstawowy języka wiary
Autorzy:
Kalbarczyk, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1016806.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
teologia pastoralna
homiletyka
język wiary
słowo Boże
przepowiadanie
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2014, 15
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ecumenism and Preaching the Word of God
Autorzy:
Sławiński, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1019627.pdf
Data publikacji:
2017-01-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
ecumenism
preaching
Bible
lectionary
ekumenizm
przepowiadanie
Biblia
lekcjonarz
Opis:
The purpose of this paper is to present the promising fi elds in homiletics and in pastoralpraxis of preaching where interdenominational cooperation is possible. This includes the fi elds of real collaboration among preachers of diff erent ecclesial communities, but also the reminder that ecumenical preaching and true pastoral care cannot be based on resignation or declining of one’s own confessional identity. What is common for Christian denominations are the martyrs – the witnesses of the Good News of Jesus Christ. Another common heritage of all Christian denominations is the Bible as a Source of Preaching. Some of the denominations share the lectionary as a gift and challenge. But it is not the Bible, which is being preached but Jesus Christ as the Lord. Besides Christocentrism in preaching, the language of preaching is important, which should be a language of dialogue and goodwill, not one of division, dominance, hate, or confrontation.
Celem niniejszego artykułu jest ukazanie obiecujących badań w homiletyce oraz w praktyce przepowiadania, gdzie możliwa jest współpraca między wyznawcami Chrystusa należącymi do różnych wyznań. Obejmuje to pola prawdziwej współpracy między kaznodziejami różnych wspólnot kościelnych, ale także przypomnienie, że ekumeniczne nauczanie i prawdziwa duszpasterska opieka nie mogą opierać się na rezygnacji lub zaprzeczaniu własnej tożsamości konfesjonalnej. Tym, co wspólne dla chrześcijańskich wyznań, są męczennicy - świadkowie Dobrej Nowiny Jezusa Chrystusa. Innym wspólnym dziedzictwem wszystkich wyznań chrześcijańskich jest Biblia jako źródło przepowiadania i nauczania. Niektóre z denominacji chrześcijańskich korzystają ze wspólnego lub analogicznego lekcjonarza z czytaniami liturgicznymi. Głoszony jest jednak Jezus Chrystus jako Pan, a nie Biblia. Oprócz chrystocentrycznej treści ważny jest języka przepowiadania, który powinien być językiem dialogu, dobrej woli, a nie dystansu, dominacji, nienawiści lub konfrontacji. 
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2017, 18; 43-55
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Głoszenie uzdrowień w imię Jezusa i w mocy Ducha Świętego – przepowiadanie terapeutyczne
Preaching the healing in the name of Jesus and in the power of the Holy Spirit: therapeutic preaching
Autorzy:
Sławiński, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047045.pdf
Data publikacji:
2019-10-03
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
przepowiadanie
uzdrowienia
Duch Święty
preaching
healing
Holy Sprit
Opis:
W wielu krajach, również w Polsce, są głosiciele słowa Bożego, identyfikujący się głównie z ruchem Odnowy w Duchu Świętym, którzy akcentują uzdrawiającą moc Jezusa. Takie głoszenie ma podstawy biblijne w uzdrowieniach dokonywanych przez Jezusa z Nazaretu, a także w uzdrowieniach dokonywanych mocą Ducha Świętego „w imię Jezusa”. Współczesne przepowiadanie terapeutyczne, którego treścią jest uzdrawiające działanie Jezusa, powinno uwzględniać prymat uzdrowienia wewnętrznego przed uzdrowieniem fizycznym, a także obejmować głoszenie sensu cierpienia, którego Jezus nie usunął, ale sam je podjął, aż po śmierć na Krzyżu. Ponadto autentyczne głoszenie uzdrowień w imię Jezusa dokonuje się zawsze w mocy Ducha Świętego, z pokorą i poddaniem woli Bożej. To nie głosiciel słowa decyduje, czy, kiedy i w jaki sposób dokonuje się uzdrowienie, ale Bóg, który jest wszechmocny i suwerenny w swoim działaniu.
In many countries, also in Poland, there are preachers of the word of God, identifying themselves mainly with the movement of the Renewal in the Holy Spirit, which stresses the healing power of Jesus. Such preaching has biblical foundations in the healings of Jesus of Nazareth and in healings in the power of the Holy Spirit “in the name of Jesus.” The contemporary therapeutic preaching, the content of which is the healing action of Jesus, should take into account the priority of inner healing before physical healing, and include proclaiming the sense of suff ering, which was not removed by Jesus, who himself took it up to the death on the cross. In addition, the authentic preaching of healing in the name of Jesus always takes place in the power of the Holy Spirit, with humility and submission to the will of God. It is not the preacher who decides whether, when and how healing is done, but only God, who is omnipotent and sovereign in his actions.
Źródło:
Teologia i moralność; 2019, 14, 1(25); 271-285
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies