- Tytuł:
-
The Culture Industry and Transformation of the Value of Hope
Przemysł kulturalny i transformacja wartości nadziei - Autorzy:
- Salman, Selda
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/31226611.pdf
- Data publikacji:
- 2021
- Wydawca:
- Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
- Tematy:
-
Hoffnung
Kulturindustrie
soziale Medien
Internet
Bloch
Adorno
Fromm
hope
culture industry
social media
internet
nadzieja
przemysł kulturalny
media społecznościowe - Opis:
-
In this paper I point to the degraded value of hope in the contemporary digital world and discuss the dangers of this transformation. Hope constitutes one of the basic drives that sustains vitality in the human species. Especially contemporary philosophers such as Hume, Kant, and Bloch, among others, consider hope from a philosophical perspective and despite their differences, they agree on the overall importance of hope as one of the fundamental motivations of humans towards a future life that makes striving possible. However, in the contemporary world, starting with the film industry as Adorno and Horkheimer stated, and later advanced by social media practices, hope becomes solely a hope of fame. This desire for fame is such that, as Baudrillard anticipated before the widespread use of the internet and the emergence of social media, a panoptical system is no longer required as people share their private life publicly, ‘hoping’ that they gain more followers, likes and attention. People exhibit ‘glamorous’, ‘beautiful’, and ‘delicious’ moments that constrain hope to one dimension and disconnect it from reality. From these points, I argue that what the contemporary world presents is a passive, negative hope that marks the loss of hope which should be productive and transformative.
Im Artikel stelle ich den degradierten Wert der Hoffnung in der heutigen digitalen Welt vor und erörtere die Gefahren dieser Transformation. Die Hoffnung ist einer der grundlegenden Faktoren, die das Leben der Menschheit aufrechterhalten. Besonders moderne Philosophen wie Hume, Kant, Bloch betrachten die Hoffnung aus einer philosophischen Perspektive und sind sich trotz mancher Unterschiede über die allgemeine Bedeutung der Hoffnung als einer der grundlegenden Motivationen des Menschen für das zukünftige Leben einig, die jedes Streben ermöglicht. In der modernen Welt jedoch, beginnend mit der Filmindustrie, wie Adorno und Horkheimer feststellten, und dann durch Social-Media-Praktiken, wird Hoffnung ausschließlich zu einer Hoffnung auf Ruhm. Dieser Wunsch nach Ruhm ist so groß, dass – wie Baudrillard vor der Verbreitung des Internets und dem Aufkommen der sozialen Medien vorhergesagt hat – das panoptische System nicht mehr nötig ist, denn die Menschen teilen ihr Privatleben öffentlich und "hoffen", mehr Follower, Likes und Interesse zu gewinnen. Die Menschen zeigen "glamouröse", "schöne", "wunderbare" Momente, die die Hoffnung auf eine Dimension beschränken und sie von der Realität lösen. Auf der Grundlage dieser Argumente komme ich zu dem Schluss, dass die moderne Welt eine passive, negative Hoffnung darstellt, die den Verlust der Hoffnung bedeutet, die konstruktiv und transformativ sein sollte.
W artykule przedstawiam zdegradowaną we współczesnym cyfrowym świecie wartość nadziei i omawiam niebezpieczeństwa związane z tą transformacją. Nadzieja stanowi jeden z podstawowych czynników podtrzymujących życie gatunku ludzkiego. Zwłaszcza współcześni filozofowie, tacy jak Hume, Kant, Bloch, rozważają nadzieję z perspektywy filozoficznej i mimo dzielących ich różnic zgadzają się co do ogólnego znaczenia nadziei jako jednej z podstawowych motywacji człowieka do przyszłego życia, umożliwiającej jakiekolwiek dążenie. Jednak we współczesnym świecie, poczynając od przemysłu filmowego, jak stwierdzili Adorno i Horkheimer, a następnie dzięki praktykom mediów społecznościowych, nadzieja staje się wyłącznie nadzieją na sławę. To pragnienie sławy jest tak wielkie, że – jak Baudrillard prognozował przed upowszechnieniem się Internetu i pojawieniem się mediów społecznościowych – system panoptyczny nie jest już potrzebny, ludzie dzielą się bowiem publicznie swoim życiem prywatnym, „mając nadzieję”, że zdobędą więcej zwolenników, polubień i zainteresowania. Ludzie pokazują „efektowne”, „piękne”, „wspaniałe” momenty, które ograniczają nadzieję do jednego wymiaru i odrywają ją od rzeczywistości. Na podstawie tych argumentów stwierdzam, że współczesny świat prezentuje nadzieję pasywną, negatywną, oznaczającą utratę nadziei, która powinna być konstruktywna i przeobrażająca. - Źródło:
-
Kultura i Wartości; 2021, 32; 69-78
2299-7806 - Pojawia się w:
- Kultura i Wartości
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł