Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "przedstawiciel" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 28
Tytuł:
ZGODA MAŁOLETNIEGO NA UDZIELANIE SZCZEGÓLNYCH ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH
Autorzy:
Marta, Puścion,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/567736.pdf
Data publikacji:
2020-07-12
Wydawca:
Międzynarodowy Instytut Innowacji Nauka – Edukacja – Rozwój w Warszawie
Tematy:
małoletni
dziecko
przedstawiciel ustawowy
zgoda
świadczenie zdrowotne
ochrona
Opis:
Celem artykułu jest analiza tematu wyrażania zgody przez małoletniego na szczególne świadczenia zdrowotne mające charakter nieleczniczy lub mieszany takie jak eksperyment medyczny, przerywanie ciąży, przeszczepianie komórek, tkanek i narządów, dawstwo krwi. Dodatkowo omówione zostały kwestie związane z antykoncepcją oraz decyzjami wiążącymi na przyszłość dziecka. Metodologia badań opierała się na metodzie doktrynalnej. Badania skupiały się na analizie aktów prawnych oraz literatury przedmiotu. Metody, które zastosowano to analiza ora metoda opisowa. Ogólną zasadą jest, że do ukończenia 16 roku życia przez małoletniego, jego rodzice decydują o udzielaniu mu świadczeń zdrowotnych. W momencie, kiedy dziecko ukończy 16 lat, może współdecydować wraz z rodzicami o leczeniu. Ustawodawca zadecydował o tym aby w odniesieniu do niektórych świadczeń zdrowotnych zastosować odmienne od ogólnych reguły. Najwcześniej, bo od 13 roku życia, małoletni może współdecydować z rodzicami o przeszczepie szpiku, przerywaniu ciąży, a najpóźniej, bo od 17 roku życia o dawstwie krwi. Najbardziej liberalnie została uregulowana kwestia zgody na eksperyment medyczny, ponieważ limit wieku został zastąpiony wymogiem posiadania przez małoletniego wystarczającego rozeznania. W artykule przedstawiono uwagi dotyczące tego czy rozróżnienie świadczeń medycznych ze względu na ich specjalny charakter jest właściwe. Dodatkowo zaproponowano zmiany w prawie odnoszące się do wyrażania zgody przez dziecko na przedstawione świadczenia, mające na celu ujednolicenie przepisów. małoletni, dziecko, przedstawiciel ustawowy, zgoda, świadczenie zdrowotne, ochrona
Źródło:
International Journal of Legal Studies (IJOLS); 2020, 7(1); 91-114
2543-7097
2544-9478
Pojawia się w:
International Journal of Legal Studies (IJOLS)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Administracyjnoprawny obowiązek szczepienia dzieci a zgoda przedstawiciela ustawowego na badania kwalifikacyjne
Mandatory child vaccination and the consent of a statutory representative for the performance of a qualifying medical examination
Autorzy:
Haberko, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/927295.pdf
Data publikacji:
2019-12-04
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
vaccination
obligation
statutory representative
consent
szczepienie
obowiązek
przedstawiciel ustawowy
zgoda
Opis:
The article focuses on the analysis of the parent situation (or statutory representatives) who are under legal requirement to subject their children to preventive vaccination. The main deliberations focus on answering the question of how the parents’ (or statutory representatives’) position should be treated if they, relying on the principle of autonomy and their parental rights, and pointing to their duty to exercise care of a minor and to represent a minor child, fail to take any action intended to implement the obligation imposed by law. Parents refer to the principle of child’s welfare and argue that vaccination constitutes an essential threat to the values they recognise, such as autonomy, freedom to make decisions regarding the actual situation and legal position of a child, or the child’s welfare. The issue of parents’ autonomy and implementation of child’s welfare is raised. Parents often bring up an argument of the harmful eff ects of vaccination and claim that by refusing to agree to vaccination they exercise the principle of child’s welfare. The legal character of the refusal to consent to child vaccination is also analysed. Here, deliberations are set in the context of imprecisely formulated statutory provisions and their mutual relations, especially in the context of the meeting of acts from two branches of law:  administrative and civil, and within the latter family law in particular. An attempt has been made to explain doubts whether despite the mandatory requirement and resulting from it obligation threatened with an administrative fi ne statutory representatives still have a right to express or not consent for vaccination of their children or to decide about at any stage of the procedure.
Źródło:
Studia Prawa Publicznego; 2017, 3 (19); 9-28
2300-3936
Pojawia się w:
Studia Prawa Publicznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Instytucja Wysokiego Przedstawiciela ONZ w strukturach państwow ych Bośni i Hercegowiny – ujęcie ilościowe
UN High Representative Within the Bosnia and Herzegovina State’s Authorities – Quantification
Autorzy:
Tomaszuk, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524437.pdf
Data publikacji:
2020-02-29
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Bośnia i Hercegowina, Wysoki Przedstawiciel, ONZ, system politycz-ny, organy państwa
Opis:
Celem artykułu jest analiza pozycji Wysokiego Przedstawiciela ONZ w ramach struk-tur państwowych Bośni i Hercegowiny pod kątem wydawanych decyzji. Instytucja ta jest na tyle oryginalna i niepowszechna, że jej charakter i funkcjonowanie był i jest przed-miotem wielu dyskusji. Artykuł analizuje aktywność Wysokiego Przedstawiciela od mo-mentu ustanowienia i na tej podstawie wyciąga wnioski co do teraźniejszości i przyszłości tej instytucji. Ponadto zaznacza główne tendencje w zakresie oceny działalności Wyso-kiego Przedstawiciela oraz kierunki modyfikacji tej instytucji, które eliminują zarzuty o braku demokratyczności czy konstytucyjności tego organu. Nie tylko wypełnia niszę w omawianej tematyce, aktualizuje też dotychczas przeprowadzone badania z zakresu aktywności Wysokiego Przedstawiciela.
The aim of this article is to analyze the position of the UN High Representative within the state structures of Bosnia and Herzegovina in terms of quantity. This institution is so unique that its character and functioning have been the subject of many discussions. The article analyzes activities of the High Representative since establishment and on this basis conclusions were drawn regarding the present and future of this institution. Main trends in the evaluation of the High Representative’s activities altogether were also men-tioned with proposed ways of modification of this institution in directions that elimi-nate allegations about the lack of democracy or constitutionality of this body. This arti-cle not only fills the niche in the subject matter, but updates the research conducted so far regarding to the field of the High Representative’s activity.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2020, 1 (53); 283-298
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola Wysokiego Przedstawiciela w kształtowaniu systemu politycznego Bośni i Hercegowiny po 1995 roku
The role of the High Representative in shaping Bosnia and Herzegovinas political system after 1995
Autorzy:
Czichos, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/540210.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
Bośnia i Hercegowina
OHR
Wysoki Przedstawiciel
Bosnia and Herzegovina
High Representative
Opis:
Celem artykułu jest wyjaśnienie skomplikowanego systemu politycznego, jaki został tam wprowadzony na mocy kończącego wojnę porozumienia pokojowego w Dayton w 1995 roku. W szczególności uwzględniono rolę, jaką w tym państwie odgrywa Biuro Wysokiego Przedstawiciela (OHR), oraz sam Wysoki Przedstawiciel wyposażony w bardzo szerokie uprawnienia, łącznie ze stanowieniem prawa, nowelizacjami konstytucji jednostek administracyjnych, usuwaniem i powoływaniem urzędników państwowych oraz tworzeniem nowych urzędów. W tych okolicznościach Bośnia i Hercegowina pozostaje państwem silnie uzależnionym od społeczności międzynarodowej, o słabych organach władzy ustawodawczej i wykonawczej i dużym zakresie autonomii jednostek administracyjnych.
The article aims to explain the complex political system that was introduced in Bosnia and Herzegovina under the war-end peace agreement in Dayton in 1995. In particular, the role of the Office of the High Representative (OHR) in this country was taken into account, as well as the High Representative himself, who had very broad powers, including lawmaking, amendments to the constitution of administrative units, the removal and appointment of government officials and the creation of new offices. In these circumstances, Bosnia and Herzegovina remains a country strongly dependent on the international community, with weak organs of legislative and executive power and a large scope of autonomy of administrative units.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2020, 31; 95-112
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedstawiciel dla osoby nieobecnej w postępowaniu administracyjnym
A representative of an absentee in administrative procedures
Autorzy:
Jaworska, Iga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/473203.pdf
Data publikacji:
2017-09-01
Wydawca:
Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:
kurator
przedstawiciel dla osoby nieobecnej
strona
curato
representative for an absentee
party
Opis:
Z istoty zasady czynnego udziału strony w postępowaniu administracyjnym wynika obowiązek organu do zagwarantowania jej uczestnictwa na każdym jego etapie. Strona powinna być m.in. zawiadamiana o wszystkich podejmowanych czynnościach procesowych organu, mieć możliwość aktywnego uczestnictwa w ich przeprowadzaniu oraz zapewniony dostęp do akt sprawy, a przed wydaniem decyzji możliwość wypowiedzenia się co do całości zebranego materiału dowodowego w postępowaniu wyjaśniającym. Problemy pojawiają się w sytuacji, gdy strona jest nieobecna, a organ prowadzący postępowanie nie jest w stanie ustalić miejsca jej pobytu. Wówczas jest zobowiązany do podjęcia działań mających na celu zapewnienie nieobecnemu ochrony jego praw. Artykuł omawia charakter prawny instytucji kuratora dla nieobecnego, procedurę jego ustanawiania oraz związane z tym trudności prawne.
The principle of active participation of parties in administrative proceedings imposes an obligation on authorities to guarantee them the possibility of participation at every single stage. Parties should be notified of all the process activities undertaken by authorities to be able to participate in them actively and granted access to the files, as well as being offered the possibility of commenting on the evidence collected in the explanatory proceeding before the final verdict is announced. Problems arise when a party is absent, and the bodies conducting the proceedings is not able to determine their whereabouts. They are obliged to take measures to ensure the protection of the absentee’s rights. This article discusses the nature of the institution referred to as the superintendent for the absent party, the procedure for its establishment and the relevant legal difficulties
Źródło:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2017, 3, 24
1896-8333
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zdolność do czynności prawnych przedsiębiorcy jako osoby fizycznej
The Capacity for Legal Acts by an Entrepreneur as a Natural Person
Autorzy:
Lewandowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596878.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
czynność prawna
działalność gospodarcza
przedstawiciel ustawowy
legal acts
business activity
legal representative
Opis:
Celem artykułu jest wykazanie słuszności tezy, że dla bytu przedsiębiorcy nie jest konieczne posiadanie pełnej zdolności do czynności prawnych. Osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą może dokonywać czynności prawnych za pośrednictwem przedstawiciela ustawowego, a w niektórych sytuacjach za przyzwoleniem sądu opiekuńczego. Wymogu pełnej zdolności do czynności prawnych nie wprowadza ani k.c., ani u.s.d.g. Jedynie ustawy szczególne, w ściśle określonych przypadkach, warunkują wykonywanie działalności gospodarczej od posiadania pełnej zdolności do czynności prawnych.
The aim of this article is to demonstrate the thesis that is not necessary to have full capacity for legal acts to be an entrepreneur. A natural person who carries out business activity may perform legal acts through a legal representative and, in some cases, with the consent of the guardianship court. Neither Polish Civil Code nor the Freedom of Business Activity Act require the capacity for legal acts. Only special laws – in specific cases – provide for business activity as a condition of having full capacity for legal acts.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2016, C; 91-102
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Minor’s Independence of Medical Decision-Making: De lege ferenda Comments in Connection with the Draft Act Amending the Act on Doctors and Dentists Professions (Sejm Paper No. 1432)
Samodzielność decyzyjna małoletniego w kwestiach zdrowotnych. Uwagi de lege ferenda w związku z projektem ustawy o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty (druk sejmowy nr 1432)
Autorzy:
Haberko, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348237.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
consent
minor
statutory representatives
medical procedures
zgoda
małoletni
przedstawiciel ustawowy
procedury medyczne
Opis:
The article analyzes the scope of the minor’s decision-making independence within medical procedures. As the child, who is the patient, does not have actual and formal possibilities to make independent decisions and give consent, the legal system has developed instruments for the protection of the minor’s health interest, and the implementation of health-related well-being was entrusted to parents (statutory representatives). The provisions of the applicable law provide for the existence of age limits for making decisions within the patient’s health situation. This fact is criticized. Proposals for changes and lowering the age of the minor’s decision-making independence are presented. The author analyzes the assumptions of the draft amendments to the Act on doctors and dentists professions and addresses the problem of a minor’s independence in gynecological, dermatological, and urological procedures. Considerations are carried out both under Polish medical law and family law, and the author accuses the authors of the project of lack of knowledge of system solutions and proposes de lege ferenda postulates.
W artykule analizą objęto zakres samodzielności decyzyjnej małoletniego w ramach procedur medycznych. Jako że dziecko będące pacjentem nie ma faktycznych i formalnych możliwości samodzielnego podejmowania decyzji i wyrażania zgody, system prawny wykształcił instrumenty ochrony zdrowotnego interesu małoletniego, a realizacja zdrowotnego dobrostanu powierzona została rodzicom (przedstawicielom ustawowym). Przepisy obowiązującego prawa zakładają istnienie granic wiekowych dla podejmowania decyzji w ramach sytuacji zdrowotnej pacjenta. Fakt ten spotyka się z krytyką. Przedstawiane są propozycje zmian i obniżenia wieku samodzielności decyzyjnej małoletniego. Autorka analizie poddała założenia projektu zmian ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz podjęła problem samodzielności małoletniego w procedurach ginekologicznych, dermatologicznych i urologicznych. Rozważania prowadzone są w ramach zarówno polskiego prawa medycznego, jak i prawa rodzinnego, a autorka zarzuca twórcom projektu brak znajomości rozwiązań systemowych oraz zgłasza postulaty de lege ferenda.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 3; 123-142
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawne aspekty ograniczonej decyzyjności rodzica zastępczego wobec dziecka
Legal aspects of the foster parent’s limited decision-making power concerning the child
Autorzy:
Wilk, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129745.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Historii Edukacji
Tematy:
dziecko
rodzina zastępcza
ograniczona władza rodzicielska
przedstawiciel ustawowy
child
foster family
limited parental authority
statutory representative
Opis:
Wprowadzenie. Ograniczenie władzy rodzicielskiej poprzez umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej wywołuje m.in. skutki w zakresie rozdzielenia praw i obowiązków między rodzicami zastępczymi a rodzicami biologicznymi. Rodzice biologiczni zachowują bowiem niektóre uprawnienia rodzicielskie. Brak wystarczająco jednolitych i precyzyjnych regulacji prawnych określających zakres praw i obowiązków obu rodzin może powodować realne trudności w prawidłowym wypełnianiu ról rodzicielskich, gdy pomiędzy rodzinami nie ma porozumienia. Cel. Przedmiotem rozważań w niniejszym opracowaniu jest problematyka zasadności ograniczenia w prawie zakresu decyzyjności rodziców zastępczych w sprawach dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej. Celem rozważań jest wskazanie na niejednolitość przepisów prawnych w tym obszarze, a także próba odpowiedzi na pytanie, czy ograniczenia zakresu decyzyjności rodzica zastępczego wynikające z przepisów pozwalają na skuteczną ochronę dobra dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej. Istotne przy tym bowiem jest to, że dziecko umieszcza się w rodzinie zastępczej m.in. z tego powodu, że rodzice biologiczni stworzyli sytuację zagrożenia dla jego dobra. Uzasadnione wydaje się zatem założenie, że przy zachowaniu tymczasowości pieczy zastępczej rodzice zastępczy powinni dysponować szerszym zakresem uprawnień decyzyjnych wobec podopiecznego niż obecnie przewidują to przepisy prawa. Problem ten jest wielowątkowy, a wobec niedostatecznego uregulowania tej kwestii może zaistnieć trudność w realizacji uprawnień wspólnie przez rodziców biologicznych i zastępczych, zwłaszcza jeżeli brak jest między nimi porozumienia i chęci współpracy. Materiały i metody. W przyjętej metodologii pracy zastosowano teoretyczno-prawne i dogmatyczno-prawne metody badawcze, opierające się na analizie materiału merytorycznego oraz poglądach przedstawicieli doktryny prawa. Podstawą rozważań była również analiza piśmiennictwa oraz orzecznictwa. Problemowo przeanalizowano zagadnienie prawne będące przedmiotem opracowania. Wnioski. W polskim systemie prawnym podział kompetencji między rodziców zastępczych a biologicznych nie gwarantuje prawnej ochrony dobra dziecka. Zauważalny chaos w przepisach nie sprzyja też popularyzacji idei rodzicielstwa zastępczego, które jest obecnie tak pożądane. Uzasadniony wydaje się postulat uelastycznienia obowiązujących regulacji, które powinny wyznaczać ograniczenia w decyzyjności raczej dla rodziców biologicznych, a nie zastępczych, jak ma to miejsce obecnie.
Introduction. Limiting parental authority by placing a child in a foster family causes, effects in terms of the separation of rights, and obligations, between foster parents and biological parents. Biological parents retain some parental rights in relation to the child. The lack of sufficiently uniform and precise legal regulations defining the scope of rights and obligations of both families may cause real difficulties in the proper fulfilment of parental roles, when there is no agreement between the families. Aim. The subject of considerations in this study is the issue of the legitimacy of limiting the scope of legal decisions of foster parents in matters of a child placed in a foster family. The purpose of the considerations is to indicate the non-uniformity of legal provisions in this area, as well as an attempt to answer the question of whether the legal limitations of the foster parent’s decision-making scope allow for effective protection of the welfare of a child placed in a foster family. It is important that the child is placed in a foster family, among other things, because the biological parents created a situation threatening to his well-being. Therefore, it seems justified to assume that, while maintaining the temporary nature of foster care, foster parents should have a wider range of decision-making powers over a child than is currently provided for by law. This problem is multifaceted, and due to the insufficient regulation of this issue in law, it may be difficult to exercise the rights jointly by biological parents and foster parents, especially if there is no agreement, and willingness, to cooperate between them. Methods. In the adopted methodology of work, theoretical-legal and dogmatic-legal methods were used as the basic research methods, based on the analysis of the substantive material and views of the representatives of the legal doctrine. The considerations were also based on the analysis of the literature and jurisprudence. A problematic analysis of the legal issue being the subject of the study was made. Conclusions. In the Polish legal system, the division of competences between foster parents and biological parents does not guarantee legal protection of the child’s best interests. The noticeable chaos in legal regulations is also not conducive to popularizing the idea of foster parenthood, which is so desirable at present. The postulate to make the applicable legal regulations more flexible, which should limit decision-making for biological parents rather than foster parents, as is the case in the current legal system, seems justified.
Źródło:
Wychowanie w Rodzinie; 2020, XXIII, (2/2020); 121-139
2082-9019
Pojawia się w:
Wychowanie w Rodzinie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Udział przedstawiciela społecznego w postępowaniu immunitetowym w świetle obowiązujących przepisów
Participation of a social representative in immunity proceedings in the light of regulations currently in force
Autorzy:
Markiewicz, Tymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2176487.pdf
Data publikacji:
2023-03-04
Wydawca:
Fundacja Akademia Organizacji Obywatelskich
Tematy:
Przedstawiciel społeczny
organizacja społeczna
postępowanie immunitetowe
postępowanie sądowe
social representative
social organization
immunity proceedings
judicial proceedings
Opis:
W artykule przedstawiono argumentację na rzecz stanowiska, że przedstawiciel społeczny, o którym mowa w art. 90 § 1 Kodeksu postępowania karnego, może brać udział w postępowaniu immunitetowym, będącym „postępowaniem sądowym” w rozumieniu prawa i orzecznictwa Sądu Najwyższego. Błędny jest zatem pogląd, zgodnie z którym przedstawiciel społeczny nie może uczestniczyć w postępowaniu immunitetowym, gdyż postępowanie to jest wyłącznie elementem postępowania przygotowawczego, a więc nie jest „postępowaniem sądowym”. Aby przedstawiciel organizacji społecznej mógł brać udział w postępowaniu immunitetowym, nie jest tym samym konieczna żadna zmiana legislacyjna.
The article presents arguments for the position that the social representative referred to in Art. 90 § 1 of the Code of Criminal Procedure, may participate in immunity proceedings, which are “judicial proceedings” within the meaning of the law and the jurisprudence of the Supreme Court. Therefore, the view according to which a social representative cannot participate in the immunity proceedings is erroneous, since these proceedings are only an element of the preparatory proceedings, and therefore are not “judicial proceedings”. Thus, no legislative change is necessary for a representative of a social organization to participate in the immunity proceedings
Źródło:
Kwartalnik Trzeci Sektor; 2022, 59-60 (3-4/2022); 67-77
1733-2265
Pojawia się w:
Kwartalnik Trzeci Sektor
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do uchwały SN z dnia 15 lutego 2019 r., III CZP 85/18, Legalis
Gloss to the resolution of the Supreme Court of February 15, 2019, III CZP 85/18, Legalis
Autorzy:
Rzewuska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519221.pdf
Data publikacji:
2024-01-16
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
nabycie nieruchomości
małoletni
przedstawiciel urzędowy
darowizna celowa
sprzedaż
real estate acquisition
minor
legal representative
targeted donation
sale
Opis:
Publikację poświęcono analizie uchwały SN z dnia 15 lutego 2019 r., III CZP 85/18, w której sąd za niedopuszczalne uznał nabywanie przez rodziców dla dziecka znajdującego się pod ich władzą rodzicielską bez zezwolenia sądu opiekuńczego nieruchomości wskutek zawarcia umowy sprzedaży również w przypadku, gdy finanse na kupno uzyskane zostały z darowizny celowej przez nich dokonanej.
The publication is devoted to the analysis of the resolution of the Supreme Court of February 15, 2019, III CZP 85/18, in which the court found it inadmissible for parents to purchase real estate for a child under their parental authority without the consent of the guardianship court as a result of concluding a sales contract, also in the case when the finances for the purchase were obtained from a targeted donation made by them.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 2; 263-275
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Madame Europe czy dziewczynka do bicia – prasa europejska o wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Catherine Ashton.
Autorzy:
Małgorzata, Smutek,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894985.pdf
Data publikacji:
2020-04-01
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
Catherine Ashton
relacje z mediami
wizerunek publiczny
komunikacja polityczna
Opis:
In this article the opinions about Catherine Ashton as the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy expressed in Polish and foreign media as well as some editorialised statements by politicians will be presented. The analysis will cover the opinions on Ashton as a person and her actions as the High Representative, as well as the perception of the European Union as a whole through the prism of her work. The High Representative’s contacts with media and her efforts at creating her image will also be presented. W niniejszym artykule zostaną przedstawione opinie mediów polskich i zagranicznych, a także cytowane przez nie wypowiedzi polityków na temat Catherine Ashton jako wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. Analiza obejmie zarówno wypowiedzi dotyczące osoby Ashton oraz działań przez nią podejmowanych, jak i sposobu postrzegania Unii Europejskiej jako całości przez pryzmat jej pracy. Poruszona zostanie również kwestia kontaktów wysokiej przedstawiciel z mediami i budowania jej wizerunku.
Źródło:
Przegląd Europejski; 2014, 3 (33); 102-124
1641-2478
Pojawia się w:
Przegląd Europejski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka legitymacji do zaskarżania uchwał zgromadzenia wspólników spółki z o.o. przez współuprawnionych z udziału lub udziałów
Autorzy:
Walasiak, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37523804.pdf
Data publikacji:
2022-07-31
Wydawca:
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
Tematy:
wspólność udziałów
prawo do zaskarżania uchwał przez współuprawnionych z udziału lub udziałów
wspólny przedstawiciel
czynność zachowawcza
uchwała nieistniejąca
Opis:
Artykuł dotyka problematyki prawa do zaskarżania uchwał zgromadzenia wspólników spółki z o.o., w sytuacji gdy udziały są przedmiotem wspólności (art. 184 k.s.h.). Autor po przedstawieniu poglądów na temat analizowanej materii prezentowanych w orzecznictwie i doktrynie broni tezy, że to jedynie wspólny przedstawiciel jest uprawniony do wytoczenia powództwa o uchylenie uchwały lub o stwierdzenie jej nieważności, a wyjątki od tej reguły można dopuścić jedynie w dwóch przypadkach. Z pierwszym z nich mamy do czynienia w sytuacji, gdy zaskarżenie uchwały można kwalifikować jako czynność zachowawczą w rozumieniu art. 209 k.c., a z drugim — gdy uchwała jest obarczona takimi wadami, które uzasadniają uznanie jej za nieistniającą.
Źródło:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2022, 7; 52-59
0137-5490
Pojawia się w:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojęcie „przedstawiciela Narodu” w świetle art. 4 ust. 2 Konstytucji RP z 1997 r.
The term “representative of the Nation” in the light of art. 4 par. 2 of the Constitution of the Republic of Poland from 1997
Autorzy:
Litwin, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/421208.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
zasada suwerenności narodu
przedstawiciel narodu
Sejm
Senat
the principle of sovereignity of the nation
representative of the nation
Senate
Opis:
RESEARCH OBJECTIVE: Explanation of the term “representative of the Nation” used in art. 4 par. 2 of the Constitution of theRepublicofPolandfrom 1997. This term has fundamental importance for understanding of the principle of sovereignity of the nation – the basic constitutional principle, and also the essence of functioning of the Third Republic of Poland as a democratic state.   THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The term “representative of the Nation” and the linked term “representative organ” create substantial controversies among constitutional law experts. In this article, which presents constitutional legal analysis, the legal-dogmatic method will be generally used, including linguistic-logical, teleological, systematic and historical methods of interpretation of the legal rules.   THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The introductory part of the article explains in general the principle of sovereignity of the nation. Then, the opinions and views of constitutional law experts concerning the term “representive of nation” are presented. This is followed by the author’s considerations on the subject. The final part of the article includes propositions of amending the art. 4 par. 2 of the Constitution.   RESEARCH RESULTS: Although the term “representative of the Nation” brings controversies among constitutional law experts, it seems that supporters of regarding the deputies and senators as the only “representatives of the Nation” and Sejm and Senate as the only “representative organs” are right.  CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: The author recommends to consider an amendment of art. 4 par. 2 of the Constitution, which would clearly express that all state authority organs should take under consideration in their activities good and interest of the sovereign-Nation.
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest wyjaśnienie pojęcia „przedstawiciel Narodu” użytego w art. 4 ust. 2 Konstytucji RP z 1997 r. Pojęcie to jest najważniejsze dla zrozumienia podstawowej zasady ustrojowej, jaką jest zasada suwerenności narodu, i dotyczy istoty funkcjonowania III RP jako państwa demokratycznego. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Pojęcie „przedstawiciel Narodu” oraz związane z nim pojęcie „organu przedstawicielskiego” wywołuje duże kontrowersje w doktrynie prawa konstytucyjnego. W artykule, który pozostaje w obrębie rozważań prawno‑konstytucyjnych, wykorzystano głównie metodę prawno‑dogmatyczną, w ramach której zostały użyte następujące metody wykładni przepisów prawnych: językowo‑logiczna, celowościowa, systematyczna oraz historyczno‑prawna. PROCES WYWODU: Wstępna część artykułu ogólnie objaśnia treść zasady suwerenności narodu. Następnie zostały przedstawione zawarte w doktrynie rozważania dotyczące pojęcia „przedstawiciela Narodu”, po czym autor zaprezentował własne refleksje na ten temat. Artykuł kończą propozycje zmiany art. 4 ust. 2 Konstytucji. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Chociaż pojęcie „przedstawiciela Narodu” wywołuje kontrowersje w doktrynie prawa konstytucyjnego, wydaje się, że rację mają zwolennicy poglądu, iż tylko posłowie i senatorowie mogą zostać uznani za „przedstawicieli Narodu”, a zatem wyłącznie Sejm i Senat mogą być uznane za jego „organy przedstawicielskie”. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Należy rozważyć nowelizację art. 4 ust. 2 Konstytucji, która zaznaczyłaby wyraźnie, że wszelkie organy władzy publicznej powinny brać pod uwagę w swojej działalności dobro i interes suwerena‑Narodu.
Źródło:
Horyzonty Polityki; 2018, 9, 26; 11-31
2082-5897
Pojawia się w:
Horyzonty Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczenia Catherine Ashton wyzwaniem dla Federici Mogherini
Autorzy:
Smutek, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624571.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Federica Mogherini, High Representative, the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy, common foreign and security policy, Catherine Ashton
Federica Mogherini, Wysoki Przedstawiciel, Wysoki Przedstawiciel do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa, Catherine Ashton
Opis:
This article aims to analyse the challenges faced by Federica Mogherini as the European Union’s High Representative for Foreign Affairs and Security Policy in relation to the problems Catherine Ashton tackled. It also identifies the specific tasks for Mogherini within the CFSP, including issues about implementing the functions of the High Representative. This will determine the nature of the Mogherini term and the likely direction of the changes she introduces.
Celem artykułu jest analiza wyzwań stojących przed Federicą Mogherini jako Wysoką Przedstawiciel Unii do spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa w relacji do problemów, z jakimi zmierzyła się jej poprzedniczka Catherine Ashton. Omówiono konkretne zadania w ramach WPZiB, którymi Mogherini będzie musiała się zająć, w tym problemy dotyczące sposobu sprawowania funkcji Wysokiego Przedstawiciela. Pozwoli to na określenie charakteru kadencji Mogherini oraz prawdopodobnego kierunku zmian, jakie wprowadzi.
Źródło:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2016, 11, 2
1896-8279
Pojawia się w:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wysoki Przedstawiciel Unii Europejskiej do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa jako przedsiębiorca polityczny. Propozycja podejścia badawczego
High Representative of the European Union for Foreign Affairs and Security Policy as a policy entrepreneur – Proposal for a research approach
Autorzy:
Sus, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/625649.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
High Representative
Principal-Agent Approach
Lisbon Treaty
policy entrepreneur
Wysoki Przedstawiciel
model agenta–mocodawcy
traktat z Lizbony
polityczny przedsiębiorca
Opis:
The paper proposes a research approach for the examination of the involvement of the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Issues (High Representative) in the policy-making process. The point of departure is constituted by the predominant view reflected in the literature of the High Representative being solely a constrained agent of the national capitals as a collective principal. A key limitation of the role of the High Representative seems to be that the decision-making power remain in the hands of the Member States. The proposed model introduces the category of a policy entrepreneur and shall examine to what extent, by acting as such, the High Representative can manage to enhance her discretion in relations to the collective principal.
Artykuł przedstawia model badawczy, który może być zastosowany do analizy roli Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (Wysoki Przedstawiciel) w procesie decyzyjnym. Punktem wyjścia do modelu jest dominujący pogląd odzwierciedlony w literaturze, według którego Wysoki Przedstawiciel jest wyłącznie ograniczonym agentem (constrained agent) państw członkowskich pełniących rolę zbiorowego pryncypała (collective principal). Kluczowym ograniczeniem roli Wysokiego Przedstawiciela wydaje się być pozostawiona w rękach państw członkowskich kompetencja decyzyjna. Proponowany model wprowadza kategorię politycznego przedsiębiorcy i bada, na ile poprzez działanie w charakterze takiego przedsiębiorcy Wysoki Przedstawiciel może zwiększyć swoje pole manewru w relacjach ze zbiorowym zleceniodawcą.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2019, 13; 61-72
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 28

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies