Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "przedawnienie roszczen" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    AKTUALNA LINIA ORZECZNICZA W ZAKRESIE ODPOWIEDZIALNOŚCI ODSZKODOWAWCZEJ KOŚCIELNYCH OSÓB PRAWNYCH ZA PRZESTĘPSTWA PEDOFILII OSÓB DUCHOWNYCH I KONSEKROWANYCH
    Current Jurisprudence in Poland Regarding the Liability of the Institutions of the Roman Catholic Church for Crimes of Paedophilia Committed by its Clergy and Consecrated Persons
    Autorzy:
    Michowicz, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096727.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-26
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    przestępstwo pedoflii; art. 430 k.c.; judykatura; obowiązek zadośćuczynienia; przedawnienie roszczeń.
    the crime of paedophilia; Art. 430 of the Polish Civil Code; judicature; the duty to compensate the victim; the limitation period for claims.
    Opis:
    Przedmiotem niniejszej pracy jest analiza dyspozycji wybranych sentencji polskiego orzecznictwa w sprawach wnoszonych przez ofiary pedofilii przeciwko kościelnym osobom prawnym, z którymi krzywdziciele nieletnich związani są w formalny sposób. Zgodnie z koncepcyjnymi założeniami pracy eksploracja wyroków została dokonana w oparciu o kryteria, które z punktu widzenia teoretycznoprawnego uprawniają do sformułowania ogólnych zasad, jakimi kierują się sądy w rozpoznaniu tego rodzaju spraw. Jednocześnie analiza orzecznictwa zaowocowała szeregiem praktycznych sądów i sugestii, użytecznych w pragmatycznym oglądzie sporów przeciwko polskim instytucjom wyznaniowym o uregulowanej sytuacji prawnej.
    The aim of this paper is to examine the operative parts of selected judgements issued by Polish courts in cases brought by victims of paedophilia against the institutions of the Roman Catholic Church with which the offenders were officially associated. In line with the conceptual assumptions of this paper, the analysis of these judgements was made on the basis of criteria which from the theoretical point of view allow for the formulation of the general principles guiding courts in such cases. At the same time, this study of Polish jurisprudence has brought several practical suggestions which may be useful in handling cases against Polish religious institutions with a confirmed legal status.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 4; 189-212
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    DOCHODZENIE ZAWARCIA UMOWY PRZYRZECZONEJ W OBROCIE NIERUCHOMOŚCIAMI. ZABEZPIECZENIE I PRZEDAWNIENIE ROSZCZEŃ
    Autorzy:
    Mróz, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/664125.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    umowa przedwstępna
    obrót nieruchomościami
    umowa przyrzeczona
    zabezpieczenie roszczeń
    przedawnienie roszczeń
    Opis:
    Assertion of the Conclusion of a Promised Contractin Property Trading. Securing and Limitation of ClaimsSummaryThis is the last of three articles presenting a detailed discussion ofthe legal construction of the preliminary agreement, as well as its significance and potential application in property trading. It presents thecontracting party’s possibility of making a claim concerning the conclusion of a promised contract; and the securing of claims by the obligedparty’s grant of a power of attorney for the conclusion of the promisedcontract on his behalf and in his favour, and by the entry of the claim inthe land and mortgage register. The article also discusses the limitationof claims on a preliminary agreement. The article ends with a summaryof the conclusions drawn from all three articles.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2015, 15, 3
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyrektywa odszkodowawcza 2014/104/UE – przegląd niektórych rozwiązań
    Damages Directive 2014/104/EU – a review of selected rules
    Autorzy:
    Piszcz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508524.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    dyrektywa odszkodowawcza 2014/104/UE
    dochodzenie roszczeń odszkodowawczych
    naruszenie prawa konkurencji
    ujawnianie dowodów
    skutek rozstrzygnięć krajowych
    przedawnienie
    odpowiedzialność solidarna
    Damages Directive 2014/104/EU
    actions for damages
    infringements of the competition law provisions
    disclosure of evidence
    effect of national decisions
    limitation
    joint and several liability
    Opis:
    Artykuł prezentuje wybrane postanowienia Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/104/UE z 26 listopada 2014 r. w sprawie niektórych przepisów regulujących dochodzenie roszczeń odszkodowawczych z tytułu naruszenia prawa konkurencji państw członkowskich i Unii Europejskiej, objęte przepisami prawa krajowego. Autorka podejmuje próbę dokonania zwięzłego opisu przepisów dyrektywy odszkodowawczej dotyczących ujawniania dowodów, skutku rozstrzygnięć krajowych, terminów przedawnienia i odpowiedzialności solidarnej. Jednocześnie wskazuje na pewne wady przyjętych rozwiązań i trudności, jakie może napotkać polski ustawodawca w toku transpozycji dyrektywy do polskiego systemu prawnego.
    The article presents selected provisions of Directive 2014/104/EU of the European Parliament and of the Council of 26 November 2014 on certain rules governing actions for damages under national law for infringements of the competition law provisions of the Member States and of the European Union. The paper provides an outline of provisions on the disclosure of evidence, effect of national decisions, limitation periods as well as joint and several liability. Indicated are also some of the drawbacks of the adopted solutions as well as difficulties which the national legislature may face when transposing the Directive into the Polish legal order.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2015, 4, 4; 75-89
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konstytucyjne uwarunkowania zakresu kognicji komornika sądowego po wejściu w życie ustawy z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019 poz. 1469 ze zm.)
    Constitutional Determinants of the Scope of Cognition of a Court Bailiff after the Entry into Force of the Act of 4 July 2019 Amending the Act – Code of Civil Procedure and Certain other Acts (Dz.U. 2019, item 1469, as amended)
    Autorzy:
    Derlatka, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2197720.pdf
    Data publikacji:
    2023-04-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    komornik sądowy
    wymiar sprawiedliwości
    nowelizacja
    postępowanie cywilne
    przedawnienie roszczeń
    court bailiff
    justice
    amendment
    civil proceedings
    limitation of claims
    Opis:
    The goal of the paper is to present the compliance with the Constitution of the Republic of Poland of the current scope of cognition of a court bailiff in civil proceedings. After the entry into force of the amendment to the Code of Civil Procedure of July 4, 2019, the bailiff is obliged to examine the limitation period for the creditor’s claim. This state of affairs raises important constitutional doubts. The assessment of the title issue would not be possible without taking a stance on the decision of the Constitutional Tribunal of 22.07.2022, P 23/19. The study uses a dogmatic-legal research method.
    Celem niniejszego opracowania jest ocena zgodności z Konstytucją RP aktualnego zakresu kognicji komornika sądowego w postępowaniu cywilnym. Po wejściu w życie nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego z 4 lipca 2019 r. na komornika nałożono obowiązek badania przedawnienia roszczenia wierzyciela. Ten stan rzeczy budzi istotne wątpliwości natury konstytucyjnej. Ocena tytułowego zagadnienia nie byłaby możliwa bez ustosunkowania się do postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z 22 lipca 2022 r., sygn. akt P 23/19. W opracowaniu wykorzystano dogmatyczno-prawną metodę badawczą.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 2(72); 219-230
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Możliwość modyfikacji terminów przedawnienia roszczeń na przykładzie umowy o dzieło
    Possibility of modifying limitation periods for claims on the example of contract for specific work
    Возможность изменения сроков исковой давности требований на примере договора подряда
    Можливість зміни строків позовної давності на прикладі договору підряду
    Autorzy:
    Sowul, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33518407.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    позовна давність
    договір підряду
    строк погашення вимог
    строки позовної давності
    исковая давность
    договор подряда
    сроки погашения требований
    сроки исковой давности
    przedawnienie roszczeń
    umowa o dzieło
    wymagalność roszczeń
    terminy przedawnienia
    statute of limitations for claim
    contract for specific work
    maturity of claims
    limitation periods
    Opis:
    Przedawnienie roszczeń jest istotną instytucją prawa cywilnego. Ma ono miejsce wtedy, gdy po upływie określonego przez ustawodawcę terminu nie można skutecznie dochodzić roszczenia na drodze sądowej. Przepisy regulujące tę materię są bezwzględnie obowiązujące, co dotyczy również zakazu możliwości modyfikacji terminów przedawnienia. Niemniej wśród przedstawicieli doktryny pojawiają się głosy, iż wyjątkiem od tej reguły jest umowa o dzieło. Chodzi o sytuację, w której przewidziany przez strony termin zapłaty przypada po upływie dwuletniego terminu przedawnienia liczonego od dnia oddania dzieła. Z uwagi na pojawiające się w tej materii wątpliwości, przedmiotem niniejszego artykułu będzie zbadanie możliwości modyfikacji terminów przedawnienia na przykładzie umowy o dzieło. Stąd celem jest próba odpowiedzi na pytanie, czy taka zmiana jest faktycznie możliwa, a jeżeli tak, to w jakich przypadkach. Posłużono się metodą badań niereaktywnych, tj. analizą aktów prawnych, literatury przedmiotu oraz orzecznictwa. Autor stawia hipotezę, że modyfikacja terminu przedawnienia jest możliwa tylko wtedy, gdy przepis szczególny przewiduje taką możliwość. Jedyny wyjątek od zasady został przewidziany w Kodeksie morskim. Regulacje prawne dotyczące instytucji przedawnienia mają bowiem charakter norm ius cogens, a Kodeks cywilny wprost wskazuje, że terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność prawną.
    Позовна давність є важливим інститутом цивільного права. Вона настає тоді, коли після спливу встановленого законодавцем строку позовна давність не може бути ефективно застосована в суді. Положення, що регулюють це питання, є імперативними, що стосується і заборони на можливість зміни строків позовної давності. Проте серед представників доктрини існують думки, що договір підряду є винятком з цього правила. Йдеться про ситуацію, коли обумовлений сторонами строк оплати припадає на період після спливу дворічного строку позовної давності, який обчислюється з дня передання роботи. У зв'язку із сумнівами, що виникають у цьому питанні, предметом цієї статті буде розгляд можливості зміни строків позовної давності на прикладі договору підряду на виконання певної роботи. Таким чином, метою є спроба відповісти на питання, чи можлива така зміна, і якщо так, то в яких випадках. Було використано нереактивний метод дослідження, тобто аналіз нормативно-правових актів, літератури на цю тему та судової практики. Автор висуває гіпотезу, що зміна перебігу позовної давності можлива лише у випадку, якщо конкретна норма передбачає таку можливість. Єдиний виняток з цього правила передбачений у Морському кодексі. Це пов'язано з тим, що правові норми, які стосуються інституту позовної давності, мають характер норм ius cogens, а Цивільний кодекс прямо вказує на те, що позовна давність не може бути скорочена або продовжена юридичною дією.
    Исковая давность является важным институтом гражданского права. Она возникает, когда по истечении установленного законодателем срока иск не может быть эффективно предъявлен в суд. Положения, регулирующие этот вопрос, являются императивными, что относится и к запрету на возможность изменения сроков исковой давности. Тем не менее, среди представителей доктрины существует мнение, что договор подряда является исключением из этого правила. Речь идет о ситуации, когда оговоренная сторонами дата оплаты наступает после истечения двухлетнего срока исковой давности, исчисляемого со дня сдачи работы. В связи с сомнениями, возникающими в этом вопросе, предметом данной статьи будет рассмотрение возможности изменения сроков исковой давности на примере договора подряда на выполнение конкретных работ. Таким образом, целью является попытка ответить на вопрос, действительно ли такое изменение возможно, и если да, то в каких случаях. В статье был использован нереактивный метод исследования, то есть анализ нормативно-правовых актов, литературы по теме и судебной практики. Автор выдвигает гипотезу, что изменение срока исковой давности возможно только в том случае, если такая возможность предусмотрена конкретным положением. Единственное исключение из этого правила предусмотрено в Морском кодексе. Это объясняется тем, что правовые нормы, касающиеся института исковой давности, имеют характер норм ius cogens, а Гражданский кодекс прямо указывает, что сроки исковой давности не могут быть сокращены или продлены в результате совершения судебного действия.
    The statute of limitations for claims is an important institution of civil law. It occurs when, after the expiry of a time limit set by the legislator, a claim cannot be effectively pursued in court. The rules governing this matter are mandatory, which also includes banning the possibility of modifying limitation periods. However, according to some representatives of the doctrine an exception to this rule is contract for specific work. This concerns situation where the payment deadline stipulated by the parties falls after the expiry of the two-year limitation period calculated from the date of delivery of the work. Given the doubts that arise in this matter, the subject of this article will be to examine the possibility of modifying the limitation periods on the example of contract for specific work. Hence, the aim is to try to answer the question of whether such a change is actually possible and, if so, in which cases. A non-reactive research method was used, i.e. analysis of legal acts, literature and case law. The author hypothesises that a modification of the limitation period is only possible if a special regulation provides for this. The only exception to the rule is provided for in the Maritime Code. This is because the legal regulations concerning the institution of the statute of limitations are ius cogens norms, and the Civil Code explicitly indicates that limitation periods cannot be shortened or extended by a legal action.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2024, 1; 177-192
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Normatywne określenie sposobu uwzględniania upływu terminu przedawnienia roszczeń jako wybór motywowany względami polityki społecznej
    Normative Indication the Method of Taking into Account the Expiration of the Period of Limitation of Claims as a Choice motivated by Social Policy Considerations
    Autorzy:
    Kuźmicka-Sulikowska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/531741.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-01
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
    Tematy:
    przedawnienie roszczeń
    polityka społeczna
    sposób uwzględniania upływu terminu przedawnienia
    ochrona konsumenta
    limitation of claims
    social policy
    manner of taking into account the expiration of the limitation period
    consumer protection
    Opis:
    Artykuł ukazuje istotny aspekt cywilnoprawnej instytucji przedawnienia roszczeń dotyczący tego, czy i jeśli tak, to w jaki sposób upływ terminu przedawnienia dochodzonego przed sądem roszczenia jest brany przez ten sąd pod uwagę, przy czym problematyka ta została ujęta w taki sposób, by ukazać zależność pomiędzy motywacją, jaką kieruje się ustawodawca – względami polityki społecznej a dokonanym przez niego wyborem metody uwzględniania upływu terminu przedawnienia. Rozważania rozpoczynają się od zakreślenia obszaru poruszanej tematyki, po czym następuje pokazanie prezentowanych w literaturze prawniczej argumentów mających przemawiać na rzecz każdego z dwóch konkurencyjnych sposobów uwzględniania upływu terminu przedawnienia, to jest z urzędu lub na zarzut tego, przeciwko komu roszczenie przysługuje. Czynione jest to przy wykazaniu powiązań pomiędzy poglądami w tym zakresie a przychylaniem się do koncepcji socjalistycznych albo liberalnych. Na tym tle pokazane zostały przemiany rozwiązań w omawianym zakresie związane z niepożądanymi zjawiskami społecznymi, jakie pojawiły się w praktyce stosowania elektronicznego postępowania egzekucyjnego przewidzianego polskim kodeksem postępowania cywilnego, a także pokazana została konstrukcja silnie motywowana względami społecznymi (przedstawionymi w tekście) wprowadzona ustawą z 13 kwietnia 2018 r. nowelizującą kodeks cywilny, przynosząca istotne przeobrażenia w kwestii sposobu uwzględniania upływu terminu przedawnienia roszczeń, skutkująca powstaniem swoistego dualizmu w tym zakresie w polskim prawie cywilnym. Pokazano przy tym między innymi elastyczność wprowadzonej regulacji (np. zastrzeżenie jako zasady uwzględniania przez sąd z urzędu przedawnienia roszczenia dochodzonego od konsumenta, ale z zastrzeżeniem możliwości odstępstw od tego), a także skonfrontowano założenia wskazane w uzasadnieniu tej ostatniej powołanej ustawy z możliwością ich osiągnięcia dzięki kształtowi wprowadzonych nią przepisów.
    The article presents an important aspect of the civil law limitation period of claims, namely whether – and if so, how – the expiration of the limitation period for a claim brought before a court is taken into consideration by the court. This issue is presented in such a way as to show the relationship between the motivation which the legislator is guided by – social policy considerations – and its choice of the method of taking into account the expiration of the limitation period. The reflections start with a presentation of the subject matter, followed by an indication of the arguments presented in legal literature in support of each of the two competing ways of taking into account the expiration of the limitation period, that is, ex officio or only when the person against whom the claim is due raises an objection. This is done while demonstrating the connections between views in this area and the acceptance of socialist or liberal concepts. Against this background, there are shown changes in solutions in the discussed area related to unwanted social phenomena that appeared in the practice of the use of electronic enforcement procedure provided for by the Polish Code of Civil Procedure. The author also describes the construction, which is strongly motivated by social considerations (presented in the text), introduced by the Act of 13 April 2018 amending the Civil Code, which brings significant changes in the manner of taking into account the expiration of the period of limitation of claims, with the resulting particular dualism in this area of Polish civil law. Among other things, the text discusses the flexibility of the introduced regulation (e.g. stipulating as a rule for the court to take into account the expiration of limitation of claim claimed from the consumers, but with a possibility of departing from the rule). Furthermore, the assumptions indicated in the justification for the aforementioned Act are confronted with the possibility of achieving the desired state thanks to the wording of the provisions introduced by said Act.
    Źródło:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2018, 3(18); 10-23
    2082-3304
    Pojawia się w:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przedawnienie roszczeń o jednorazowe odszkodowanie z ubezpieczenia wypadkowego w rolnictwie
    The claims limitation of single indemnity of farms accident insurance
    Autorzy:
    Puslecki, D
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43793.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    rolnicy
    przedawnienie roszczen
    odszkodowania jednorazowe
    ubezpieczenia wypadkowe
    rolnictwo
    wypadki przy pracy
    Opis:
    Artykuł porusza kwestię przedawnienia roszczeń o jednorazowe odszkodowanie z ubezpieczenia wypadkowego rolników. Celem rozważań jest próba udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy roszczenie o to świadczenie z tytułu wypadku przy pracy rolniczej może ulec przedawnieniu? Analiza problemu została dokonana na podstawie obowiązującej regulacji prawnej i z uwzględnieniem aktualnej linii orzecznictwa sądowego.
    This elaboration presents problems of claim limitation of single indemnity in accidental insurance in farm. The main purpose of the considerations presented in the paper is the answer to the question: Could the claims of single indemnity in Polish current law regulation be limited? Farmers are often late to notify the insurer about an accident, despite the requirement that such an agricultural accident at work should be reported not later than 6 months following its occurrence. However, there are no legal sanctions if this date is not met. Therefore in practice, a late report does not result in any direct legal consequences, and a late claim is rejected on grounds of unnecessary delay only if late reporting has impaired the possibility of ascertaining the actual circumstances of the accident. The analysis leads to the conclusion that the limitation of the right the casualties of accidental events at work to single indemnity in Polish current regulation is not possible.
    Źródło:
    Journal of Agribusiness and Rural Development; 2008, 9, 3; 119-129
    1899-5241
    Pojawia się w:
    Journal of Agribusiness and Rural Development
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przedawnienie roszczeń pasażerskich z umowy przewozu osób koleją
    Autorzy:
    Ambrożuk, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2164875.pdf
    Data publikacji:
    2018-10-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    przedawnienie
    umowa przewozu osób
    dochodzenie roszczeń pasażerskich
    Opis:
    Umowa przewozu osób koleją jest regulowana aktami prawa unijnego, krajowego i międzynarodowego, które znajdują zastosowanie zarówno do przewozów krajowych, jak i międzynarodowych. Rodzi to wątpliwości m.in. co do właściwego stosowania przepisów dotyczących przedawnienia roszczeń przysługujących pasażerom wobec przewoźników. Nie jest ono zasadniczo przedmiotem regulacji prawa unijnego. Jednakże prawo unijne inkorporuje w znacznej części konwencję CIV, która reguluje terminy przedawnienia roszczeń. Część roszczeń przysługujących pasażerom wynika bezpośrednio z konwencji CIV. Nie ma wówczas wątpliwości, że do ich przedawnienia należy stosować przepisy tej konwencji. Problem pojawia się natomiast w odniesieniu do roszczeń z tytułów uregulowanych w konwencji CIV, ale zmodyfikowanych lub uzupełnionych przepisami rozporządzenia UE nr 1371/2007, jak i co do roszczeń, których podstawa wynika wyłącznie z tego rozporządzenia. Analogiczne wątpliwości występują także w innych gałęziach transportu, np. w prawie lotniczym, gdzie były przedmiotem kilku orzeczeń TSUE. Celem opracowania jest przedstawienie powyższych zagadnień na gruncie przewozów kolejowych i próba odpowiedzi na pytanie, na ile stanowisko wypracowane w prawie lotniczym jest adekwatne do przewozów kolejowych. Zdaniem autorki mechaniczne przeniesienie poglądów wykształconych w odniesieniu do transportu lotniczego na grunt przewozów kolejowych nie powinno mieć miejsca, a to ze względu na odmienny sposób implementacji przepisów konwencji międzynarodowej do prawa unijnego oraz odmienne określenie zakresu przepisu regulującego termin przedawnienia w konwencji montrealskiej i w konwencji CIV.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2018, 7, 7; 41-48
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Regulacje dotyczące obrotu cywilnoprawnego w ustawie o restytucji narodowych dóbr kultury i ich zastosowanie w działalności muzealnej
    Autorzy:
    Barbasiewicz, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27324315.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-09
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Ustawa o restytucji narodowych dóbr kultury
    narodowe dobro kultury
    zbiory publiczne
    muzea publiczne
    muzea prywatne
    muzea kościelne
    forma czynności prawnych
    akcesja
    deakcesja
    umowa depozytu
    umowa wypożyczenia
    nabycie od nieuprawnionego
    zasiedzenie
    przedawnienie roszczeń
    Opis:
    Tematem artykułu jest omówienie, w kontekście działalności muzeów i innych instytucji prowadzących działalność muzealną, regulacji dotyczących obrotu cywilnoprawnego zawartych w Ustawie z dnia 25 maja 2017 r. o restytucji narodowych dóbr kultury (tekst jednolity Dz.U. 2019 poz. 1591.). Dotyczą one formy czynności prawnych obejmujących przeniesienie własności lub obciążenie narodowych dóbr kultury RP należących do zbiorów publicznych, zakazu nabycia ich własności od osoby nieuprawnionej do rozporządzania oraz przez zasiedzenie, a także nieprzedawnienia roszczeń o ich wydanie. Autor analizuje centralne pojęcie przywołanej ustawy – to jest pojęcie narodowego dobra kultury RP należącego do zbiorów publicznych – omawiając szczegółowo oba dotyczące go kryteria: podmiotowe i własnościowe. Wskazuje, że definicja zbiorów publicznych zawarta w ustawie jest bardzo szeroka – obejmuje nie tylko zbiory publiczne w znaczeniu potocznym, ale również zbiory większości muzeów prywatnych, a także niemuzealne kolekcje podmiotów i osób prywatnych, jeśli korzystały ze środków publicznych. Następnie autor omawia zawarte w ustawie regulacje cywilnoprawne, szczególną uwagę poświęcając wymaganej formie czynności prawnych obejmujących przeniesienie własności lub obciążenie (forma pisemna z datą pewną) wskazując, że może ona dotyczyć także umów depozytu oraz umów dotyczących wypożyczenia. Omawia także praktykę oraz orzecznictwo dotyczące formy pisemnej z datą pewną, wskazując na możliwy brak świadomości stron umowy, że przedmiot umowy należy do zbiorów publicznych w rozumieniu ustawy, i że winna być zachowana szczególna forma umowy. W tym kontekście autor przedstawia praktyczne rozwiązania pozwalające uniknąć negatywnych konsekwencji. W konkluzji autor podkreśla, że regulacja zawiera pojęcia budzące istotne wątpliwości interpretacyjne wpływające na stosowanie omawianych przepisów.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 198-207
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Regulations with respect to civil turnover in the act on the restitution of polish heritage assets and their application to museums’ operation
    Regulacje dotyczące obrotu cywilnoprawnego w ustawie o restytucji narodowych dóbr kultury i ich zastosowanie w działalności muzealnej
    Autorzy:
    Barbasiewicz, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932750.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-09
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Act on the Restitution of Poland’s National Heritage Assets
    national heritage assets
    public collections
    public museums
    private museums
    Church museums
    form of acts in law
    accession
    de-accession
    deposit contract
    rental contract
    acquisition from an unauthorised person
    prescription
    limitation of claims
    Ustawa o restytucji narodowych dóbr kultury
    narodowe dobro kultury
    zbiory publiczne
    muzea publiczne
    muzea prywatne
    muzea kościelne
    forma czynności prawnych
    akcesja
    deakcesja
    umowa depozytu
    umowa wypożyczenia
    nabycie od nieuprawnionego
    zasiedzenie
    przedawnienie roszczeń
    Opis:
    It is the legal regulations related to civil turnover specified in the Act of 25 May 2017 on the Restitution of Polish Heritage Assets (consolidated text, Journal of Laws 2019, Item 1591) in the context of the activity of museums and other institutions running a museum activity that is the topic of the paper. They speak of legal activities including ownership transfer or charge on Poland’s heritage assets pertaining to public collections, or the ban on acquiring assets from a person unauthorized to dispose of them or manage them by prescription, as well as of the non-limitation of claims for their release. The Author analyses the central concept of the quoted Act: that of the national heritage assets of the Polish Republic pertaining to public collections, while discussing in detail both criteria that are related to it: subject- and ownership-related ones. He points to the fact that the definition of public collections it contains is extremely broad, covering not only public collections in the colloquial meaning of the term, but also the collections of the majority of private museums, as well as non-museum collections of private entities and persons, as long as they have applied public financing. In the further part of the paper, the civil-law regulations specified in the Act are discussed, with special emphasis on the requested form of the legal actions including the transfer of ownership or burden (in writing with a certified date) suggesting that this can apply also to deposit or lending contracts. He also discusses the praxis and judicature with respect to the in writing with a certified date pointing to the possible lack of the awareness of the contract parties that the object of the contract pertains to a public collection in compliance with the provisions of the Act, and that the special contract format should be kept. In this context the Author presents some practical solutions allowing to avoid certain negative consequences. In the conclusion it is emphasized that the regulation contains certain concepts which might inspire essential interpretative doubts having impact on the application of the discussed regulations.
    Tematem artykułu jest omówienie, w kontekście działalności muzeów i innych instytucji prowadzących działalność muzealną, regulacji dotyczących obrotu cywilnoprawnego zawartych w Ustawie z dnia 25 maja 2017 r. o restytucji narodowych dóbr kultury (tekst jednolity Dz.U. 2019 poz. 1591.). Dotyczą one formy czynności prawnych obejmujących przeniesienie własności lub obciążenie narodowych dóbr kultury RP należących do zbiorów publicznych, zakazu nabycia ich własności od osoby nieuprawnionej do rozporządzania oraz przez zasiedzenie, a także nieprzedawnienia roszczeń o ich wydanie. Autor analizuje centralne pojęcie przywołanej ustawy – to jest pojęcie narodowego dobra kultury RP należącego do zbiorów publicznych – omawiając szczegółowo oba dotyczące go kryteria: podmiotowe i własnościowe. Wskazuje, że definicja zbiorów publicznych zawarta w ustawie jest bardzo szeroka – obejmuje nie tylko zbiory publiczne w znaczeniu potocznym, ale również zbiory większości muzeów prywatnych, a także niemuzealne kolekcje podmiotów i osób prywatnych, jeśli korzystały ze środków publicznych. Następnie autor omawia zawarte w ustawie regulacje cywilnoprawne, szczególną uwagę poświęcając wymaganej formie czynności prawnych obejmujących przeniesienie własności lub obciążenie (forma pisemna z datą pewną) wskazując, że może ona dotyczyć także umów depozytu oraz umów dotyczących wypożyczenia. Omawia także praktykę oraz orzecznictwo dotyczące formy pisemnej z datą pewną, wskazując na możliwy brak świadomości stron umowy, że przedmiot umowy należy do zbiorów publicznych w rozumieniu ustawy, i że winna być zachowana szczególna forma umowy. W tym kontekście autor przedstawia praktyczne rozwiązania pozwalające uniknąć negatywnych konsekwencji. W konkluzji autor podkreśla, że regulacja zawiera pojęcia budzące istotne wątpliwości interpretacyjne wpływające na stosowanie omawianych przepisów.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 198-207
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Statute of limitations for passenger claims resulting from the European Union regulations
    Przedawnienie roszczeń pasażerskich wynikających z rozporządzeń unijnych
    Autorzy:
    Ambrożuk, D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/134481.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    statute of limitations
    prescription periods
    time-bar
    carriage of passengers
    recovery of passengers claims
    przedawnienie
    umowa przewozu osób
    dochodzenie roszczeń pasażerskich
    Opis:
    Contract of carriage of persons is currently governed by European Union, national and international law. European Union regulations related thereto apply to both national and international carriage operations. The article analyses the problems related to the determination the statute of limitations for passenger claims resulting from the European Union regulations. With the exception of the Regulations No. 1371/2007 and 392/2009, these legal acts do not provide for the statute of limitations. This raises the question of which provisions should then be applied. The aim of the article is to resolve this issue in relation to both domestic and international carriage.
    Umowa przewozu osób jest obecnie normowana aktami prawa unijnego, krajowego i międzynarodowego. Przepisy unijne stosuje się zarówno do przewozów krajowych, jak i międzynarodowych. Artykuł poświęcony jest problemom związanym z ustaleniem terminów przedawnienia roszczeń przysługujących pasażerom, wynikających z rozporządzeń unijnych. Rozporządzenia te, z wyjątkiem rozporządzeń nr 1371/2007 i 392/2009, nie zawierają przepisów dotyczących przedawnienia roszczeń. Powstaje zatem problem, jakie przepisy należy wówczas stosować. Celem artykułu jest rozstrzygnięcie tej kwestii zarówno w odniesieniu do przewozów krajowych, jak i międzynarodowych.
    Źródło:
    Problemy Transportu i Logistyki; 2018, 43, 3; 131-138
    1644-275X
    2353-3005
    Pojawia się w:
    Problemy Transportu i Logistyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W SPRAWIE WYBRANYCH ASPEKTÓW NOWELIZACJI PRZEPISÓW O PRZEDAWNIENIU W KODEKSIE CYWILNYM, ZE SZCZEGÓLNYM UWZGLĘDNIENIEM PRZEDAWNIENIA ROSZCZEŃ PRZECIWKO KONSUMENTOM I ROSZCZEŃ O USUNIĘCIE WADY FIZYCZNEJ RZECZY LUB WYMIANY RZECZY PRZY UMOWIE SPRZEDAŻY
    Regarding to selected aspects of the amendment of the statute of limitation on claims in the civil code with particular emphasis on the limitation of claims against consumers and the claims for removal of a physical defect or exchange of good in a sales contract
    Autorzy:
    Juranek, Alexander Martin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/444094.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    przedawnienie roszczeń
    prawo cywilne
    prawo konsumenckie
    nowelizacja
    przepisy intertemporalne
    limitation of claims
    civil law
    consumer law
    amendment
    intertemporal rules
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest odniesienie się do zmian, jakie w zakresie regulacji terminów przedawnienia w Kodeksie cywilnym wprowadziła ustawa z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie Kodeksu cywilnego. W pierwszej kolejności odniesiono się do omówienia motywów przyświecających polskiemu ustawodawcy przy podjęciu decyzji o zmianie przepisów dotyczących instytucji przedawnienia roszczeń, w szczególności koncentrując się na zasadności przyjętego przez prawodawcę wariantu co do terminu, a także na modyfikacjach, jakie nowelizacja wprowadziła do obrotu konsumenckiego. Po wtóre, odniesiono się do novum wprowadzonego w obszarze przepisów dotyczących rękojmi za wady w zakresie skutków wygaśnięcia uprawnień z tytułu rękojmi za wady fizyczne oraz przedawnienia roszczenia o usunięcie wady lub wymianę rzeczy, uwzględniając przy tym orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Na koniec rozważona zostanie kwestia przepisów intertemporalnych, których celem jest wskazanie właściwego stanu prawnego względem roszczeń odpowiednio sprzed lub po nowelizacji kwietniowej.
    The purpose of this piece is to hereby present articles for change that the act has introduced in regards to range of exipiration regulation deadlines within termination in civil code since change was made on the 13th April, 2018 . Firstly, I will focus on decision- -making about change of regulation, discussions of motives, Polish legislator concerning institutions, expirations and pretensions particularly on legitimacy accepted by legislator of variant for deadline, concentrating as well as on modifications, amendments that have been introduced for the consumer. Secondly, I will focus on regulation for defects in range of resulting expiring entitlement. The title of security for physical defects introduced concerning surety novum and expiration of pretensions about removal of defected or exchanged articles/items acting on behalf and taking into consideration and jurisdiction from the EU Courts of Justice. Finally, I will consider intertemporal problem of regulation. The purpose of this exploit is see which law is more suitable to take action before or after April amendments.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2019, 2, XIX; 293-308
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ZWALCZANIE NIEUCZCIWEJ KONKURENCJI. ROZWAŻANIA NA TLE ZBIEGU PRZEPISÓW PRAWA CYWILNEGO I KARNEGO
    THE ACT ON COMBATING UNFAIR COMPETITION: DELIBERATIONS VIS A VIS THE CONCURRENCE OF CIVIL AND CRIMINAL LAW
    Autorzy:
    Golonka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/692944.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    unfair competition
    unfair competition act
    nieuczciwa konkurencja
    czyn nieuczciwej konkurencji
    tajemnica przedsiębiorstwa
    przekupstwo
    termin przedawnienia roszczeń
    przedawnienie karalności
    zaniechanie
    Opis:
    The Act on Combating Unfair Competition defines prohibited behaviours which the Act refers to as unfair competition acts, and which are, as a matter of fact, delicts (torts). A typification of such behaviours constitutes the core provisions of the above mentioned regulation. Besides the civil law provisions, the Act provides for the strengthening of the protection of the economic market participants against unfair competition acts, including implementation of criminal norms to assits the achievement of the goal. Civil and penal provisions, despite regulating the same matter, include, however not only quite different legal solutions (which would be understandable taking into account the nature of both branches of law) but – what is more – they also define, albeit in different ways, the same prohibited behaviours. Just to take as an example unfair competition, such as the disclosure of trade secrets or illegal imitation of products, compared with the corresponding punishable acts. The discrepancies between the provisions of civil law and criminal law that are present in the Act under discussion call for an in-depth analysis of those issues. The conclusions consequently drawn from that discussion should idenify a direction of expected changes in the regulations and, consequently, eliminate the doubts that hamper their practical application.
    Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji określa zachowania niedozwolone, które nazywa czynami nieuczciwej konkurencji, a które w swej istocie obejmują delikty cywilne. Typizacja takich zachowań stanowi zarazem trzon uregulowań zawartych w tej ustawie. Poza unormowaniami cywilnoprawnymi ustawa przewiduje również wzmocnienie ochrony uczestników obrotu gospodarczego przed czynami nieuczciwej konkurencji, którą mają zapewniać przepisy karne. Unormowania cywilne i karne, chociaż z założenia regulują tę samą materię, zawierają jednak nie tylko różne rozwiązania prawne, co byłoby zrozumiałe, uwzględniając odmienności wynikające z natury każdej z gałęzi prawa, lecz także określają – nie zawsze w jednolity sposób – znamiona tych czynów. Dotyczy to zarówno opisu czynów nieuczciwej konkurencji (na przykład ujawnienie tajemnicy przedsiębiorstwa czy niedozwolonego naśladownictwa produktów w porównaniu z odpowiadającymi im czynami karalnymi), jak i innych zagadnień, w tym w szczególności związanych z terminami przedawnienia czy formą zachowania, jaką mogą przybrać czyny nieuczciwej konkurencji – z jednej strony, oraz czyny karalne – z drugiej. Rozbieżności, jakie w tym względzie można odnotować między przepisami prawa cywilnego i karnego powołanej ustawy, stanowią asumpt do ich pogłębionej analizy. Wnioski wysunięte na tej podstawie winny zaś wyznaczać kierunek oczekiwanych zmian w przepisach, a w konsekwencji – wyeliminować wątpliwości utrudniające ich praktyczne stosowanie.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2012, 74, 2; 97-110
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Związanie sądu ostatecznym rozstrzygnięciem Prezesa UOKiK, SOKiK lub Sądu Apelacyjnego oraz konsekwencje tego rozwiązania dla publicznego i prywatnego egzekwowania prawa konkurencji
    The binding effect of final decisions by the President of the Office for Competition and Consumer Protection, the Court for Competition and Consumer Protection and the Court of Appeal, and its consequences for public and private competition law enforcement
    Autorzy:
    Kaczyńska, Teresa
    Lenart, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507872.pdf
    Data publikacji:
    2016-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    dyrektywa odszkodowawcza 2014/104/UE
    dochodzenie roszczeń odszkodowawczych
    naruszenie prawa konkurencji
    skutek rozstrzygnięć krajowych
    związanie ostatecznym rozstrzygnięciem
    współuczestnictwo procesowe
    przedawnienie
    private enforcement directive 2014/104/EU
    private enforcement
    antitrust infringement
    effect of national competition authorities’ decisions
    binding effect of final decisions
    joint participation in civil proceedings
    statutory limitation period
    Opis:
    This article analyses the issues linked to the binding effect of national competition authorities’ and appeal courts’ final decisions on civil courts, introduced by Directive 2014/104/EU of the European Parliament and of the Council of 26 November 2014 on certain rules governing actions for damages under national law for infringements of the competition law provisions of the Member States and of the European Union (the Directive ), which requires implementation into the Polish legal system. Although in principle the adoption of this solution should contribute to an increase in the effectiveness of private competition law enforcement, its shape and scope might be problematic to a certain extent. Therefore, in this article the authors consider the scope of the binding force of the President of the OCCP’s final decisions and analyse in detail the impact of the nature of joint participation in civil proceedings in competition law cases on the possibility and effectiveness of private competition law enforcement, in particular in terms of legal certainty. In addition, the authors indicate substantial risks which may arise in this context. These considerations expressly demonstrate the existence of a conflict between several general rules underlying the Directive. The article concludes with the de lege ferenda proposals regarding the Polish provisions which would implement the Directive.
    Celem niniejszego artykułu jest analiza problematyki związanej z instytucją związania sądów cywilnych ostatecznymi rozstrzygnięciami krajowych organów ochrony konkurencji lub sądów odwoławczych, wprowadzonej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/104/UE z 26 listopada 2014 r. w sprawie naruszenia niektórych przepisów regulujących dochodzenie roszczeń odszkodowawczych z tytułu naruszenia prawa konkurencji państw członkowskich i Unii Europejskiej, objęte przepisami prawa krajowego i wymagającej implementacji do polskiego porządku prawnego. O ile co do zasady przyjęcie tego rozwiązania powinno przyczynić się do zwiększenia skuteczności dochodzenia roszczeń prywatnoprawnych z tytułu naruszeń prawa konkurencji, o tyle kształt i zakres regulacji implementowanej do krajowego porządku prawnego mogą być w pewnych aspektach problematyczne. W niniejszym artykule autorki przedstawiają rozważania dotyczące zakresu związania ostateczną decyzją Prezesa UOKiK oraz szczegółowo analizują wpływ charakteru współuczestnictwa procesowego na możliwość i skuteczność dochodzenia roszczeń prywatnoprawnych, zwłaszcza w kontekście zasady pewności prawa oraz wskazują na istotne rodzaje ryzyka, które mogą się z tym wiązać. Rozważania te wyraźnie dowodzą istnienia konfliktu kilku zasad generalnych, leżących u podstaw dyrektywy. W podsumowaniu niniejszego artykułu autorki prezentują wnioski i postulaty de lege ferenda dotyczące polskich przepisów implementujących dyrektywę.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2016, 5, 5; 58-80
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies