Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "przebudowa miast" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Urban development in Ghent offers new opportunities for industrial heritage and the museum
Rozwój Gandawy i wynikające z niego nowe możliwości dla dziedzictwa przemysłowego i muzealnictwa
Autorzy:
Neirinckx, Pieter
Pinte, Marc
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293848.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
przebudowa miast
dziedzictwo przemysłowe
ruchome dziedzictwo kulturowe
konserwacja dziedzictwa
urban redevelopment
industrial heritage
movable cultural heritage
heritage conservation
Opis:
The subject of the article is the process of establishing, and the role of an industrial museum in the former port areas of Ghent. Although Ghent is located about 32 km from the coast, the city is a real sea port. The construction of the Ghent–Terneuzen Canal in 1823–1827 created a direct corridor to the North Sea. From the 19th century, large textile factories began to arise in and around the medieval city center, so that at the end of the 2nd half of the 19th century, Ghent became the most important industrial city of Flanders. This continued until the 1970 crisis. At that time, textile production was moved to countries with lower labor costs and factory buildings were demolished, but the old port basins remained. Port activities were moved north of the city to areas along the canal. The first Museum for Industrial Archaelogy was founded in this area. Fearful of potential loss of important industrial heritage, the small museum took over large steam engines and even port cranes. It gradually became understood that the collection of these large industrial objects in museum conditions is not easy. The Department for Urban Planning began the re-evaluation of the 19th-century industrial belt and the area of the old port. Currently, there is the integration of large technology objects (big stuff) with urban tissue and social life. The port’s heritage is raised to act as a visual and identity carrier, with a particular focus on port cranes. The cooperation between the Department of Urban Planning and the Museum of Industry offers the Museum the opportunity to go outside the walls of the museum to restore big industrial facilities (big stuff) to the old port of the city.
Tematem artykułu jest proces powstawania i roli postindustrialnego muzeum na dawnych terenach portowych Gandawy. Mimo że Gandawa leży około 32 km od wybrzeża, miasto jest prawdziwym morskim portem. Wybudowanie w latach 1823–1827 kanału Ghent–Terneuzen stworzyło bezpośredni korytarz do Morza Północnego. Od XIX w. w średniowiecznym centrum miasta i wokół niego zaczęły powstawać wielkie fabryki tekstylne, tak że pod koniec 2. połowy XIX w. Gandawa stała się najważniejszym miastem przemysłowym Flandrii. Trwało to do kryzysu z roku 1970. Wówczas produkcja tekstylna została przeniesiona do krajów o niższych kosztach siły roboczej, budynki fabryk zostały zburzone, pozostały stare baseny portowe. Działalność „portową” przeniesiono na północ od miasta, na tereny wzdłuż kanału. Na opuszczonym terenie założono pierwsze Muzeum Archeologii Industrialnej. Obawiając się potencjalnej utraty ważnego dziedzictwa przemysłowego, niewielkie muzeum przejęło duże maszyny parowe, a nawet portowe dźwigi. Stopniowo zrozumiano, że gromadzenie tych wielkich obiektów przemysłowych w warunkach muzealnych nie jest łatwe. Departament Planowania Miejskiego rozpoczął rewaloryzację XIX-wiecznego pasa przemysłowego i terenu starego portu. Obecnie zachodzi tu integracja dużych obiektów techniki (big stuff) z tkanką miejską i życiem społecznym. Dziedzictwo portu jest podniesione do pełnienia funkcji nośnika wizualnego i tożsamościowego, ze szczególnym skupieniem uwagi na dźwigach portowych. Współpraca między Departamentem Rozwoju Miejskiego a Muzeum Przemysłu ofiarowuje temu drugiemu możliwość wyjścia poza mury muzeum, by przywrócić duże obiekty przemysłowe staremu portowi miasta.
Źródło:
Architectus; 2020, 1 (61); 37-44
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparing and contrasting the post-1945 re-building of Warsaw and Minsk city centres
Podobieństwa i kontrasty w powojennej odbudowie śródmiejskich dzielnic Warszawy i Mińska
Падобнае і адрознае ў пасляваенным аднаўленні цэнтральных раёнаў Варшавы і Мінска
Autorzy:
Martyn, Peter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341089.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Białorutenistyki
Tematy:
urbanity
architecture
rebuilding
reconstruction
reconstitution
urban redevelopment
miejskość
architektura
odbudowa
rekonstrukcja
przebudowa miast
горадабудаўніцтва
архітэктура
будуецца нанова
рэканструкцыя
адраджэнне гарадоў
Opis:
The so-called “Stalinist episode” (1948/9–1955/6 in Warsaw; 1945 dragged out to the late-1950s in Soviet-held Minsk) was of crucial significance to both cities, being marked by intensive construction work primarily focussed on the respective city centres. In Warsaw, this was a brief and highly-charged seven or so years intricately intertwined with setting up the Polish People’s Republic. The foundations were thus laid for a so-called socialist capital city, characterised by ‘communalisation’ of property, zealous architects enjoying Party favour and ripping down the burnt-out ruins of a great many readily restorable buildings; above all tenement houses from the anathematised «bougeois-capitalist» era of c.1850–1914.Re-building in the capital of the BSSR still enjoys wide recognition for transforming it into a million+ city. The obliterated main street became the showpiece Stalin (now Independence) Avenue; Lenin, Engels, Karl Marks, other central streets undergoing partial redevelopment. While key historic monuments were ripped down, the still prominent remnant architecture from c.1850–1914 was typically restored, heightened or readapted to suit the Stalinist aesthetic. ‘Historic Minsk’ began to be reinvented after 1991. Summary reference is additionally made to the respective pre-1939 and pre-1941 urban-architectural profiles of Warsaw and Minsk, their wartime destruction and continued urban redevelopment beyond the key Stalinist ‘episode’ that had defined vital aspects of the post-1945 built urban environment.
Вырашальнае значэнне для Варшавы і Мінска мела г. зв “сталінская эпоха” (1948/9–1955/6 у Варшаве; у савецкім Мінску – з 1945 да канца 1950 х), якая характарызавалася інтэнсіўнай забудовай цэнтральных раёнаў. У Варшаве гэта былі кароткія, але вельмі пакутлівыя сем гадоў, цесна пераплеценыя з узнікненнем Польскай Народнай Рэспублікі. Так быў закладзены падмурак для г. зв. сацыялістычнае сталіцы, якая характарызавалася “камуналізацыяй” маёмасці, дзейнасцю руплівых архітэктараў, якія карысталіся прыхільнасцю партыі, а таксама зносам руінаў многіх будынкаў, якія можна было рэстаўраваць – прынамсі, камяніцаў “буржуазна-капіталістычнай” эпохі 1850–1914 гг. Рэканструкцыя ў сталіцы БССР і сёння карыстаецца вялікім прызнаннем у сувязі з яе ператварэннем у мільённы горад. Безаблічная раней, галоўная вуліца набыла характар візітоўкі горада ў выглядзе праспекта Сталіна (цяпер праспект Незалежнасці); часткова рэканструяваны вуліцы Леніна, Энгельса, Карла Маркса і іншыя цэнтральныя камунікацыйныя праспекты. У той час як ключавыя помнікі былі знесены, усё яшчэ адметная архітэктура з 1850–1914 гадоў звычайна рэканструявалася і часта адаптавалася да сталінскай эстэтыкі. “Гістарычны Мінск” пачаў выдумляцца нанава, старанна адбудоўвацца толькі пасля 1991 г. У падсумаванні аўтар звяртаецца да даваеннага архітэктурна-прасторавага характару Варшавы і Мінска, іх разбурэння падчас Другой сусветнай вайны, а таксама наступных этапаў рэканструкцыі пасля ключавое “сталінскае эпохі”, якая вызначыла істотныя рысы гарадской архітэктуры і прасторавай планіроўкі, уведзеных пасля 1945 г.
Decydujące znaczenie w przypadku Warszawy i Mińska miał tzw. „epizod stalinowski” (1948/9–1955/6 w Warszawie; trwający od 1945 aż do końca lat 50. XX w. w sowieckim Mińsku), charakteryzujący się intensywnymi pracami budowlanymi w dzielnicach centralnych. W Warszawie było to niedługie, lecz bardzo dotkliwe siedmiolecie, ściśle splecione z powstaniem PRL. W ten sposób położono podwaliny pod tak zwaną stolicę socjalistyczną, która zaznaczyła się jako okres „komunalizacji” majątku, działalności zagorzałych architektów cieszących się przychylnością Partii oraz burzenia wypalonych ruin wielu gotowych do odrestaurowania budynków – przede wszystkim kamienic czynszowych z piętnowanej epoki „burżuazyjno-kapitalistycznej” z ok. 1850–1914. Odbudowa w stolicy BSRR wciąż cieszy się dużym uznaniem ze względu na przekształcenie jej w ponadmilionowe miasto. Zatarta w swym dawnym biegu główna ulica nabrała charakteru wizytówki miasta w postaci alei Stalina (obecnie Niepodległości); ulice Lenina, Engelsa, Karola Marksa oraz kolejne centralne aleje komunikacyjne przeszły częściową przebudowę. Podczas gdy kluczowe zabytki zostały zburzone, wciąż wyróżniająca się architektura z ok. 1850–1914 była zazwyczaj poddawana renowacji i nierzadko podwyższana lub dostosowana do estetyki stalinowskiej. „Historyczny Mińsk” zaczął być wymyślany na nowo, z czasem starannie odbudowany dopiero po 1991 r. W podsumowaniu autor nawiązuje do przedwojennego charakteru architektoniczno-przestrzennego Warszawy i Mińska, ich zniszczeń w trakcie drugiej wojny światowej oraz dalszych faz przebudowy, dokonywanych po kluczowym „epizodzie” stalinowskim, który zdecydował o istotnych cechach architektury miejskiej i układu przestrzennego wprowadzonego po 1945 r.
Źródło:
Acta Albaruthenica; 2022, 22; 251-267
1898-8091
Pojawia się w:
Acta Albaruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy przebudowy staromiejskich zespołów mieszkaniowych
Autorzy:
Kalinowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/535852.pdf
Data publikacji:
1973
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
przebudowa staromiejskich zespołów mieszkaniowych
Tadeusz Rutkowski
powoływanie Zespołów Koordynacyjnych do opracowywania programów rekonstrukcji
plan zagospodarowania przestrzennego historycznych miast
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1973, 1; 80-82
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Węzły miejskości a modele przestrzenne struktur miejskich. Z notatek nt. synergii w urbanistycznych konstrukcjach śródmieść
Nodes of urbanity and spatial models of city structures. From the notes on the synergy in the inner city urbanistic constructions
Autorzy:
Zuziak, Zbigniew Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/391216.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
Tematy:
węzły miejskości
konstrukcja urbanistyczna
nowe centra miast
przebudowa śródmieść
planowanie miast
nodes of urbanity
urban construction
new city centres
redevelopment of the inner cities
city planning
urban revitalization
Opis:
Artykuł dotyczy roli miejsc węzłowych w planistycznych modelach przestrzennej struktury miasta. Wiodący temat monografi i, czyli: problem synergii w teorii architektury i urbanistyki, jest tu rozważany w kontekście problemu dezintegracji przestrzeni urbanistycznej badanych miast. Akcent położono na współczesne kwestie modelowania struktur tworzących śródmiejskie rdzenie obszarów metropolitalnych. Po krótkim wprowadzeniu do zagadnień synergetyki w urbanistyce oraz przeglądzie modeli struktur miejskich w teorii i praktyce urbanistycznej w Polsce, autor prezentuje modelowe interpretacje stosowane w planach zagospodarowania przestrzennego i studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego sporządzonych dla Krakowa w ostatnim półwieczu. Na tym tle przedstawia rozwiązania modelowe opracowane w ramach projektu badawczego wykonanego ostatnio na zlecenie Urzędu Miasta Krakowa przez zespół z Politechniki Krakowskiej. W modelu tym uwagę skupiono na węzłach mobilności, które dzięki odpowiedniemu uformowaniu przestrzeni publicznej przejmują funkcje węzłów miejskości. Identyfi kacja tej kategorii miejsc węzłowych, ich typologia i ocena potencjału strukturotwórczego tych miejsc, to istotne składowe procedur badawczych opisywanego modelu. Zasada synergii oznacza w tym przypadku, że wzdłuż śródmiejskich korytarzy transportu publicznego będących również głównymi elementami sieciowej konstrukcji urbanistycznej należałoby skupiać strategiczne projekty miejskie. W podsumowaniu zaproponowano, aby prezentowaną koncepcję metodologiczną potraktowano jako punkt wyjścia do badań porównawczych na temat zmian strukturalnych w przestrzeni śródmiejskiej polskich miast pełniących metropolitalnych.
The paper is concerned with the role of nodal places in the models of urbanistic constructions used in spatial planning to interpret the structure of the city. The leading subject of this book: the question of synergy in the theory of urbanism, is discussed here as the problem of structural disintegration of urban space and formulated as the weaknesses of urban construction of the city. The focus is on modelling the spatial structure of the inner cities constituting the cores of metropolitan areas in Poland. Short introduction into the question of synergy in urbanism and a brief review of the spatial models of the city structure in contemporary urbanism is followed by the presentation of the models of urban structures used in the spatial development plans and the preliminary land use plans for the city of Krakow. On this background a new planning model is presented. This interpretation of urban construction was developed recently by the team from the Cracow University of Technology as a result of the research and study project commissioned by the Town Hall of Krakow. The model is based on the assumptions that the structural land use model of the city could be useful an instrument in analytical and conceptual procedures of urban planning. This refers mostly to the transportation corridors named here as “strategic connectors” linking major nodal places which are playing the function of mobility nodes. In this model the crucial role is played by the places called by the author as “the nodes of urbanity”. The identifi cation of these elements and their typology as well as the assessment of its development potentials belong to the research procedures of this model. Following the principle of synergy, in urban strategies strategic urban development projects should be clustered along these corridors. It is also assumed that the approach adopted in this model could be also useful in the comparative research on the structural changes in the inner cities constituting the cores of metropolitan areas in Poland.
Źródło:
Budownictwo i Architektura; 2018, 17, 3; 107-129
1899-0665
Pojawia się w:
Budownictwo i Architektura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies