Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "przebieg kliniczny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Neurootologiczne postacie boreliozy
    Autorzy:
    Wysocki, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399316.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    borelioza
    otoneurologia
    przebieg kliniczny
    Opis:
    Wstęp: Liczba zachorowań na choroby odkleszczowe w Polsce i Europie narasta, co wiązane jest z postępującym ociepleniem klimatu, sprzyjającym rozwojowi kleszczy. Borelioza to najczęstsza krętkowica występująca w USA i Europie. Z powodu potencjalnie poważnych powikłań i braku swoistej profilaktyki, niezwykle ważna jest czujność diagnostyczna, pozwalająca na wczesne postawienie rozpoznania i wdrożenie leczenia. Głównym wektorem transmitującym patogen jest kleszcz z gatunku Ixodex ricinus. Rząd Kleszczy (Ixodida) należy do pajęczaków z podgromady roztoczy. Naturalnym rezerwuarem B. burgdorferi są małe i średniej wielkości ssaki oraz ptaki. Około ¾ chorych na boreliozę zgłasza dolegliwości i prezentuje objawy chorobowe w obrębie głowy i szyi. Są one różnorodne i mogą występować we wszystkich stadiach choroby. Należą do nich: bóle głowy, ból i sztywność karku, bóle gardła, zawroty głowy, limfadenopatia szyjna, otalgia, szum uszny, nagły niedosłuch, niedowłady mięśni mimicznych. Mimo wielu publikacji dotyczących neurologicznych manifestacji boreliozy kwestią pozostającą nadal do wyjaśnienia jest lokalizacja uszkodzeń w przebiegu drogi słuchowej oraz w obrębie układu równowagi. Część przypadków zaburzeń słuchu może wynikać z uszkodzeń centralnych, a część z obwodowych. Cel: Artykuł przedstawia przegląd doniesień dotyczących przebiegu i manifestacji klinicznej boreliozy.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 4; 39-44
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Naturalny przebieg stwardnienia rozsianego
    Natural history of multiple sclerosis
    Autorzy:
    Bonek, Robert
    Maciejek, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/766274.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    course
    czynniki prognostyczne
    disability
    multiple sclerosis
    natural history
    niewydolność ruchowa
    prognosis
    przebieg kliniczny
    przebieg naturalny
    stwardnienie rozsiane
    Opis:
    Multiple sclerosis (MS) is a chronic, inflammatory, autoimmune disease of the central nervous system (CNS) of unknown aetiology. It affects mostly young adults and is characterised by multifocal and temporally scattered CNS damage of varied symptomatology and clinical course, eventually leading to significant motor impairment. Studies of the natural course of MS provide valuable data on the course of the disease in individual stages of multiple sclerosis. They allow to determine the frequency of relapses, duration of remission and, most importantly, to determine the motor disability increase rate and describe demographic and clinical factors of influence on benign or aggressive course of the disease. Data on the subject come mostly from four patient databases (Lyon; London, Ontario; Gothenburg; Vancouver) including from several hundred to five thousand patients. The results obtained from hitherto conducted analyses are often non - uniform. Peak MS morbidity dates between 20 and 39 years of age. In primary progressive multiple sclerosis (PPMS) patients, the disease onset occurs on average 10 years later than in relapsing-remitting multiple sclerosis (RRMS) patients. The initial symptoms have monosymptomatic character in over 75% of patients. Pyramid signs are the most important predictive factor for clinically definite multiple sclerosis (CDMS) development after a clinically isolated syndrome (CIS) episode. The conversion of RRMS to secondary progressive multiple sclerosis (SPMS) occurs on average 10 years after onset of the disease. Significant motor disability develops after 15 - 20 years of multiple sclerosis, the strongest adverse prognostic factor is PPMS.
    Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) jest przewlekłą, zapalną, autoimmunologiczną chorobą ośrodkowego układu nerwowego (OUN) o nieznanej etiologii. Występuje głównie u młodych dorosłych, cechuje się wieloogniskowym i rozsianym w czasie uszkodzeniem OUN, z różnorodną symptomatologią i przebiegiem klinicznym, prowadząc ostatecznie do znacznej niewydolności ruchowej. Badania naturalnego przebiegu SM dostarczają cennych danych dotyczących postępu choroby w poszczególnych postaciach stwardnienia rozsianego. Pozwalają określić częstość rzutów, czas trwania remisji, a przede wszystkim ustalić tempo narastania niesprawności ruchowej oraz ustalić, jakie czynniki demograficzne i kliniczne mają wpływ na łagodny bądź też agresywny przebieg choroby. Dane na temat tego zagadnienia na świecie pochodzą głównie z czterech baz chorych (Lyon, London w Ontario, Gothenburg oraz Vancouver) obejmujących od kilkuset do pięciu tysięcy chorych. Wyniki uzyskane na podstawie przeprowadzonych do tej pory analiz są często niejednorodne. Dotychczas przeprowadzone badania wykazały, że najwyższa zachorowalność na SM ma miejsce pomiędzy 20. a 39. rokiem życia. U chorych z postacią pierwotnie postępującą (PPMS) początek choroby występuje średnio o 10 lat później niż w postaci rzutowo-remisyjnej (RRMS). U ponad 75% pacjentów pierwsze objawy kliniczne mają charakter monosymptomatyczny. Objawy uszkodzenia drogi piramidowej są czynnikiem o najwyższym znaczeniu predylekcyjnym rozwoju rozwoju klinicznie pewnego stwardnienia rozsianego (CDMS) po przebyciu izolowanego zespołu klinicznego (CIS). RRMS ulega konwersji do postaci wtórnie postępującej (SPMS) średnio po 10 latach od wystąpienia pierwszych objawów chorobowych. Po 15 - 20 latach trwania SM dochodzi do rozwoju znacznej niesprawności ruchowej, najsilniejszym niekorzystnym czynnikiem rokowniczym jest PPMS.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 2; 116-125
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza wpływu astmy oskrzelowej i nadwrażliwości na aspirynę na przebieg kliniczny przewlekłego zapalenia zatok z polipami nosa
    Autorzy:
    Podwysocka, Marta
    Dąbrowska, Katarzyna
    Fendler, Wojciech
    Pagacz, Konrad
    Pietruszewska, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397823.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    astma oskrzelowa
    leczenie
    nadwrażliwość na aspirynę
    przebieg kliniczny
    przewlekłe zapalenie zatok z polipami nosa
    Opis:
    Wprowadzenie: Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych z polipami nosa (PZZPzPN), pomimo rozwoju immunologii, mikrobiologii i genetyki, nadal nie ma dostatecznie poznanej etiopatogenezy. W ostatnich latach liczba zachorowań na PZZP bez i z polipami nosa systematycznie wzrasta. Współwystępowanie PZZPzPN, astmy oskrzelowej i nietolerancji aspiryny (triada aspirynowa) stanowi niekorzystny czynnik rokowniczy, zwiększając predyspozycję indywidualnego chorego do nawrotów choroby. Cel: Celem pracy było porównanie ciężkości przebiegu PZZPzPN u pacjentów poddanych leczeniu operacyjnemu w zależności od współistnienia AO i/lub NA. Badania przeprowadzono w grupie 204 pacjentów operowanych z powodu PZZPzPN w latach 2009–2013 z 5-letnim okresem obserwacji. Wyniki: Wykazano większe nasilenie zmian polipowatych w badaniu endoskopowym wśród osób z triadą aspirynową (p = 0,0005), z PZZPzPN i astmą oskrzelową (p = 0,0030) oraz w TK zatok przynosowych według punktowej skali Lund-Mackay (odpowiednio p < 0,0001 i p = 0,0009). Jednocześnie zauważono bardziej dokuczliwe nasilenie dolegliwości związanych z PZZPzPN w skali VAS przed zabiegiem operacyjnym wśród pacjentów z towarzyszącą astmą oskrzelową (p = 0,0126) oraz u pacjentów z triadą aspirynową (p = 0,0390) w porównaniu do pozostałych badanych z PZZPzPN. Podobnie, wykazano większe nasilenie dolegliwości w okresie 6 miesięcy po zabiegu operacyjnym w tych grupach chorych (triada aspirynowa: p < 0,0001, PZZPzPN oraz AO: p = 0,0174). Dodatkowo osoby z triadą aspirynową były statystycznie częściej poddawane zabiegom operacyjnym w przeszłości (p = 0,001), co wskazuje na dużą nawrotowość procesu zapalnego i częste nieustępowanie zmian polipowatych pomimo właściwego leczenia zachowawczego. Nie wykazano podobnych różnic dla pacjentów z PZZPzPN i izolowaną nadwrażliwością na aspirynę (bez towarzyszącej astmy oskrzelowej). Wnioski: Alergia na alergeny wziewne i nadwrażliwość na aspirynę to czynniki istotnie pogarszające przebieg PZZPzPN. Wskazane byłoby rozważanie, mimo braku wywiadu w kierunku nietolerancji aspiryny, wykonania prowokacji aspirynowej u chorych ze szczególnie ciężkim przebiegiem PZZPzPN, zwłaszcza z towarzyszącą astmą oskrzelową. Zasadne wydaje się także przeprowadzenie takiego testu u każdego pacjenta z nowo rozpoznanym PZZPzPN i astmą oskrzelową, aby móc odpowiednio zaplanować dalsze leczenie w tej grupie osób z włączeniem terapii biologicznej.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2019, 73, 5; 37-43
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przypadek kostniejącego zapalenia mięśni
    Myositis ossificans progressiva
    Autorzy:
    Godlewski, Władysław
    Zagórski, Jarosław
    Błaszczyk, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1059044.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    calcinosis
    clinical course
    fibrodysplasia ossificans progressiva
    pathogenesis
    proof of treatment
    kostnienie
    patogeneza
    przebieg kliniczny
    próby
    terapeutyczne
    Opis:
    Fibrodysplasia ossificans progressiva is uncommon genetic disease of connective tissue characterized by congenital defects already in newborns. Clinical symptoms of that disease develop usually in the beginning of human life. The disease was displaying forms of big pain swellings. At first, the focus was to treat it like a benign tumour. Later, those swellings started to change in calcinosis. We report of the case 30-year-old woman, who was born with congenital defects characterized by distort of the fingers and feet. That disease was started in 4-5 year of old. The process of ossification walked progressively. The sharp worsening of health occurred after injury (fall of the bike). Diagnoses of downloading stretch the muscle and biopsy of muscle was performed. The diagnosis of the disease was early in 6 years of old and the treatment with etidronate sodium was unsuccessful on natural course of the disease.
    Myositis ossificans albo fibrodysplasia ossificans progressiva (FOP) to bardzo rzadkie genetycznie uwarunkowane schorzenie tkanki łącznej objawiające się wrodzonymi wadami paluchów stóp już u noworodków, a w dalszym życiu postępującym procesem kostnienia tkanek miękkich, stopniowo prowadzącym do unieruchomienia pacjenta. Kliniczne objawy choroby rozwijają się zwykle już w pierwszej dekadzie życia. Przybierają wówczas postać dużych i bolesnych obrzmień w obszarach tkanki łącznej. Początkowo ogniska te przypominają proces nowotworowy. Obrzmienia przechodzą później w formę kostnienia. W pracy opisano przypadek 30-letniej chorej, która obecnie jest całkowicie unieruchomiona, a urodziła się z wrodzoną koślawością i zniekształceniem palców stóp i rąk. Początek choroby miał miejsce w 4.-5. roku życia. Proces kostnienia tkanki łącznej postępował u chorej stopniowo, z gwałtownym nasileniem po urazie tułowia (upadek z roweru) i pobraniu wycinka mięśnia do badania histopatologicznego. Diagnozę choroby postawiono dość wcześnie (w 6. roku życia) i wdrożono leczenie etydronianem sodu (Didronel), jednak wydaje się, że bez wpływu na naturalny przebieg choroby.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2008, 8, 1; 56-61
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kryteria kliniczne i ocena obrazu oraz przebiegu toksoplazmozy węzłowej
    Clinical criteria and evaluation of lymphonodular toxoplasmosis
    Autorzy:
    Kocięcka, W.
    Mrozewicz, B.
    Simon, E.
    Pakuła, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2152410.pdf
    Data publikacji:
    1990
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    parazytologia
    choroby pasozytnicze
    toksoplazmoza
    toksoplazmoza wezlowa
    przebieg choroby
    objawy chorobowe
    obraz kliniczny
    postac kliniczna
    ocena kliniczna
    kryteria diagnostyczne
    diagnostyka serologiczna
    diagnostyka immunologiczna
    wezly chlonne
    biopsja wezlow chlonnych
    zmiany patomorfologiczne
    nawroty choroby
    Opis:
    We aimed at analysis of the clinical pattern and the course of lymphonodular toxoplasmosis taking into account the intensity and duration of the illness. Ninety seven patients (69 adults and 28 children) with lymphonodular toxoplasmosis were examined. Toxoplasmosis was diagnosed by indirect immunofluorescence; the titres of antibodies of IgG and IgM classes were also estimated. Depending on the duration of the illness, three periods: early, regression of symptoms and protraction of symptoms were defined; depending on the intensity of signs and symptoms of toxoplasmosis three courses of the disease: acute, subacute and chronic were defined. The analysis showed that clinical picture of lymphonodular toxoplasmosis was characterized by swelling of various peripheral lymph nodes as well as by general clinical symptoms (88 ,7% of cases) the intensity and duration of which, to a large extent, determined course of the illness. No correlation between clinical course and duration (early and regression period) of lymphonodular toxoplasmosis and titres IFA-IgG and IFA-IgM (before therapy) was found. Pathomorphology of lymph nodes in patients with toxoplasmic lymphadenopathy is a valuable complementary examination which renders it possible to determine the period of the disease.
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 1990, 36, 4; 99-119
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kryteria kliniczne i ocena obrazu oraz przebiegu toksoplazmozy węzłowej
    Clinical criteria and evaluation of lymphonodular toxoplasmosis
    Autorzy:
    Kociecka, W.
    Mrozewicz, B.
    Simon, E.
    Pakula, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/839954.pdf
    Data publikacji:
    1990
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    parazytologia
    choroby pasozytnicze
    toksoplazmoza
    toksoplazmoza wezlowa
    przebieg choroby
    objawy chorobowe
    obraz kliniczny
    postac kliniczna
    ocena kliniczna
    kryteria diagnostyczne
    diagnostyka serologiczna
    diagnostyka immunologiczna
    wezly chlonne
    biopsja wezlow chlonnych
    zmiany patomorfologiczne
    nawroty choroby
    Opis:
    We aimed at analysis of the clinical pattern and the course of lymphonodular toxoplasmosis taking into account the intensity and duration of the illness. Ninety seven patients (69 adults and 28 children) with lymphonodular toxoplasmosis were examined. Toxoplasmosis was diagnosed by indirect immunofluorescence; the titres of antibodies of IgG and IgM classes were also estimated. Depending on the duration of the illness, three periods: early, regression of symptoms and protraction of symptoms were defined; depending on the intensity of signs and symptoms of toxoplasmosis three courses of the disease: acute, subacute and chronic were defined. The analysis showed that clinical picture of lymphonodular toxoplasmosis was characterized by swelling of various peripheral lymph nodes as well as by general clinical symptoms (88 ,7% of cases) the intensity and duration of which, to a large extent, determined course of the illness. No correlation between clinical course and duration (early and regression period) of lymphonodular toxoplasmosis and titres IFA-IgG and IFA-IgM (before therapy) was found. Pathomorphology of lymph nodes in patients with toxoplasmic lymphadenopathy is a valuable complementary examination which renders it possible to determine the period of the disease.
    Źródło:
    Annals of Parasitology; 1990, 36, 4
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Annals of Parasitology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies