Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "prowizja agencyjna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Prawo agenta do prowizji a odpowiedzialność agenta del credere. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 15.02.2018 r., sygn. akt I CSK 487/17
Autorzy:
Topolewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/42928449.pdf
Data publikacji:
2022-10-31
Wydawca:
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
Tematy:
pośrednictwo
umowa agencyjna
prowizja
zabezpieczenie wierzytelności
klauzula del credere
Opis:
Celem glosy jest analiza stanowiska Sądu Najwyższego w kwestiach związanych z odpowiedzialnością del credere agenta, zwłaszcza stanowiska co do utraty prawa do prowizji z tytułu pośrednictwa jako postaci tej odpowiedzialności. W glosie zakwestionowano pogląd Sądu Najwyższego, zgodnie z którym odpowiedzialność agenta del credere może polegać na kompensującej poniesioną przez dającego zlecenie szkodę utracie prawa do prowizji. Wskazano, że wykluczenie możliwości ustanowienia zabezpieczania wierzytelności stanowiącego obejście unormowania odpowiedzialności del credere agenta jest trafne tylko w części, ze względu na brak de lege lata w semiimperatywnym art. 7617 k.c. podstaw pozbawienia skuteczności zabezpieczeń prawa wekslowego. Podkreślono, że nie powinna być akceptowana odpowiedzialność agenta za wykonanie przez klienta zobowiązania względem dającego zlecenie poza ramami podlegającej ograniczeniom odpowiedzialności del credere, w tym nie powinna być akceptowana odpowiedzialność agenta za klienta w ramach odpowiedzialności ex contractu. Podtrzymano pogląd, że zawarcie umowy za pośrednictwem agenta stanowi tylko jedną z przesłanek prawa do prowizji i jako błędne oceniono twierdzenie zawarte w komentowanym wyroku, że „prowizja agenta co do zasady nie jest zależna od wykonania umowy przez klienta”.
Źródło:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2022, 10; 52-58
0137-5490
Pojawia się w:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 13 października 2022 r. w sprawie prawa agenta do prowizji od umów z klientami pozyskanymi poprzednio przez agenta (sprawa C-64/21)
Gloss to the Judgment of the Court of Justice of the European Union of 13 October 2022 on the agents entitlement to commission on contracts concluded with customers previously acquired by the agent (Case C-64/21)
Autorzy:
Nawracała, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53663971.pdf
Data publikacji:
2023-02-22
Wydawca:
Fundacja „Prawo Ubezpieczeniowe”
Tematy:
prowizja agencyjna
prowizja od umów z klientami pozyskanymi poprzednio dla umów tego samego rodzaju
charakter prawny art. 761 § 1 k.c.
dyrektywa Rady 86/653/EWG
agency commission
commission on contracts with clients previously acquired for contracts of the same type
legal nature of Article 761 § 1 of the Polish Civil Code
Council Directive 86/653/EEC
Opis:
Glosa dotyczy wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 13 października 2022 r. w sprawie C-64/21. Trybunał rozstrzygnął w nim problem, którego dotyczyło pytanie prejudycjalne zadane przez polski Sąd Najwyższy (sprawa I CSK 483/18). Zagadnienie rozpatrywane przez Sąd Najwyższy było związane z oceną charakteru prawnego art. 761 § 1 in fine k.c., tj. tego, czy przepis ten ma charakter dyspozytywny, imperatywny czy semiimperatywny. W praktyce chodziło o rozstrzygnięcie, czy art. 761 § 1 in fine k.c. „wymusza” uprawnienie agenta do prowizji od umów zawartych przez zlecającego z klientami pozyskanymi przez agenta poprzednio umów dla tego samego rodzaju, czy też postanowienia umowy agencyjnej mogą takie uprawnienie wyłączyć. Skierowanie zapytania prawnego do Trybunału było związane z faktem, że art. 761 § 1 in fine k.c. implementuje art. 7 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 86/653/EWG i zdaniem Sądu Najwyższego wskazane jest zastosowanie wykładni prounijnej. W głosowanym wyroku Trybunał uznał, że art. 7 ust. 1 lit. b dyrektywy ma charakter dyspozytywny i uprawnienie agenta do prowizji od takich umów można wyłączyć. Autor niniejszej glosy ogólnie uznaje rozstrzygnięcie TSUE za prawidłowe w kontekście przytoczonych przez Trybunał argumentów opartych na wykładni historycznej związanej z genezą dyrektywy i procesem kształtowania się jej postanowień na etapie tworzenia tego aktu prawnego.
The gloss refers to the judgment of the Court of Justice of the European Union of 13 October 2022 in Case C-64/21. The court adjudicated on the problem presented in the request for a preliminary ruling from the Polish Supreme Court (Case I CSK 483/18). The issue considered by the Supreme Court related to the legal nature of the provision of Article 761 §1 in fine of the Polish Civil Code, and more specifically to the determination whether this provision is dispositive, imperative or semi-imperative. In reality, the question was whether Article 761 §1 in fine of the Polish Civil Code ‘imposes’ the agent's entitlement to commission on contracts entered into by the ordering party with clients previously acquired by the agent for contracts of the same kind, or whether that entitlement may be contractually excluded. The referral to the CJEU for a preliminary ruling resulted from the fact that Article 7(1)(b) of Council Directive 86/653/EEC had been transposed into Polish law by means of Article 761 §1 in fine of the Polish Civil Code and, in the Supreme Court’s opinion, it was desirable to apply a pro-EU interpretation. In the glossed judgment, the Court ruled that Article 7(1)(b) of the Directive is dispositive and that the agent's entitlement to commission on such contracts may be derogated. In general, the author of this gloss considers the CJEU's judgment to be correct in the context of the arguments cited by the Court, with those arguments being based on the interpretation borne out by the legislative history of the directive, its genesis and the process of creating its legal provisions at the initial stage.
Źródło:
Prawo Asekuracyjne; 2022, 4(113), 4; 70-89
1233-5681
2957-1995
Pojawia się w:
Prawo Asekuracyjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obowiązek informacyjny dotyczący wynagrodzenia pośrednika w czynnościach bankowych oraz moc wiążąca art. 761 § 1 in fine Kodeksu cywilnego. Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2019 r. (VII AGa 467/18, Legalis nr 2668772)
Notification Obligation Concerning the Bank Agent’s Remuneration and the Binding Force of Article 761 § 1 in fine of the Civil Code: Commentary on the Judgment of the Court of Appeal in Warsaw of 18 January 2019 (VII AGa 467/18, Legalis no. 2668772)
Autorzy:
Topolewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348387.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
agency contract
bank agent
commission
secret of the enterprise
umowa agencyjna
pośrednik bankowy
prowizja
tajemnica przedsiębiorstwa
Opis:
W glosie odrzucono przyjęty w komentowanym wyroku pogląd o niezaskarżalności roszczenia o złożenie oświadczenia zawierającego dane o należnej agentowi prowizji (art. 7615 § 1 k.c.). Zaaprobowano pogląd o możliwości żądania wspomnianego oświadczenia w przypadkach, w których informacja o prowizji w nim zawarta zachowuje znaczenie dla agenta, mimo że roszczenie o taką prowizję uległo już przedawnieniu. Wyrażono pogląd, że art. 7615 § 1 in fine k.c. nie powinien być kwalifikowany jako przepis bezwzględnie wiążący. Podzielono pogląd o prawie agenta do informacji objętych regulacją art. 7615 k.c., a stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa dającego zlecenie. Podzielono również pogląd, że art. 459 § 2 k.c. nie ma zastosowania w przypadku przedstawienia wyciągu z ksiąg handlowych na podstawie art. 7615 § 2 k.c. Ponadto wskazano na aktualność tego poglądu także w przypadku innych informacji objętych zakresem zastosowania tego przepisu.
The commentary rejects the view adopted in the commented judgment according to which the claim for submitting a declaration to the agent with information on the commission due is not actionable (Article 7615 § 1 of the Civil Code). The author accepts the possibility of demanding a declaration on the commission due of the agent importance even though the claim for such a commission is already barred by the statute of limitation. As he indicates, Article 7615 in fine of the Civil Code should not be regarded as a mandatory rule. The commentary upholds the view that the information referred to in Article 7615 of the Civil Code may contain secrets of the principal’s enterprise. The author also upholds the view that Article 459 § 2 of the Civil Code does not apply in the case of providing excerpts from the principal’s commercial books on the basis of Article 7615 § 2 of the Civil Code. In addition, he indicates the validity of this view also in the case of other information covered by the scope of this provision.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2023, 32, 1; 373-394
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies