Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "protokół przesłuchania" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
To nie moja wina… – obraz oskarżonego usprawiedliwiającego się w tekstach protokołów przesłuchań
It’s not my fault… – image of the accused who justifies in texts of interrogation protocols
Autorzy:
Marszałek, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/973230.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
językowy obraz świata
tekstowy obraz świata
tekst
protokół przesłuchania
etnolingwistyka
linguistic image of world
textual image of world
text
interrogation protocol
ethnoliguistics
Opis:
Celem niniejszej pracy była próba opisania językowych sposobów usprawiedliwiania się oskarżonych; opis ten stanowi podstawę rekonstrukcji obrazu oskarżonego w tekstach protokołów przesłuchań. Analizowany materiał językowy pochodzi z akt spraw prowadzonych w Wydziale II Karnym Sądu Rejonowego w Krośnie. W artykule omówiono teoretyczne zagadnienia istotne dla językoznawczej analizy materiału – odniesiono się m.in. do problematyki językowego i tekstowego obrazu świata oraz pojęcia tekstu. Z analizy wynika, że sposoby usprawiedliwienia się w tekstach protokołów przesłuchań są zróżnicowane: oskarżeni wymieniają prowokację, wpływ osób trzecich i kolegów współsprawców, zdarzenia i okoliczności zewnętrzne, na które nie mają wpływu, pragnienie zemsty, szczególną sytuację rodzinną czy niewiedzę o przestępczym charakterze czynu, jak również fakt, że ich czyn nie wywarł negatywnych skutków oraz że zdarzył się im po raz pierwszy. Szukają więc winy w okolicznościach zewnętrznych, poza sobą, co tworzy ich obraz jako osób biernych i niesamodzielnych.
The aim of this study was to describe ways of justification in the language of the accused. This description is the basis for the reconstruction of the image of the accused in the texts of the interrogation protocols. The analyzed material comes from the language of case files from the Department II of Criminal District Court in Krosno. The article discusses the theoretical issues as far as they are relevant to the linguistic analysis of the material – inter alia, the issues of language and text vision of the world and the concept of text. The analysis shows that the methods of justification in the texts of the interrogation protocols are varied: the accused tend to mention the provocation, the influence of third parties and friends accomplices, events and external circumstances, which they do not control, the desire for revenge, the particular situation of their family or ignorance about the criminal character of their action, as well as the fact that their action had no negative effects, and that it happened fo the first time. They put the blame on external circumstances, beyond them, that creates their image as people passive and dependent.
Źródło:
Rozprawy Komisji Językowej ŁTN; 2016, 63; 69-86
0076-0390
Pojawia się w:
Rozprawy Komisji Językowej ŁTN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Immediacy principle in the Roman criminal procedure
Zasada bezpośredniości w rzymskim procesie karnym
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2006914.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
Roman criminal procedure
immediacy principle
evidentiary proceedings
witness
defendant
testimony
explanations
interrogation report
rzymski proces karny
zasada bezpośredniości
postępowanie dowodowe
świadek
oskarżony
zeznania
wyjaśnienia
protokół przesłuchania
Opis:
In analysing the historical development of the Roman criminal procedure it should be observed that it followed the immediacy principle from the earliest times until the Justinian period. Adherence to this rule is best confirmed by the manner in which particular evidence was taken in the Roman criminal procedure, as well as by its judicial evaluation. The significance attached by Romans to the principle in question is corroborated primarily by an example of evidence obtained from a witness’s testimony. Already in the Republic period, testimony given personally by a witness before the court was preferred to testimony in the form of a document. Adherence to the immediacy principle in the Roman criminal procedure was manifested by the fact of preparing reports, initially comprising only certain decisions, e.g. judgements, and later all procedural actions. In the Empire period, the Roman criminal procedure was also ominated by the immediacy principle. The fact that the principle was adhered to is explicitly confirmed by the rescripts issued by Emperor Hadrian, expressing the demand that direct evidence be taken before the court, the reform of the irenarchae’s office implemented by Antoninus Pius, as well as a ban on legal assistance in criminal cases, confirmed by Justinian. Certain exceptions to the immediacy principle were allowed, such as submitting at a trial written laudationes prepared out of court and reports on interrogation of witnesses compiled during the proceedings, as well as admissibility of circumstantial evidence.
Analizując historyczny rozwój rzymskiego procesu karnego, należy stwierdzić, iż zasada bezpośredniości towarzyszyła mu niemalże od najdawniejszych czasów, aż do Justyniana. Fakt przestrzegania tej zasady najlepiej potwierdza zarówno sposób przeprowadzania określonych dowodów w rzymskim procesie karnym, jak również ich sądowa ocena. O tym, jak dużą wagę przywiązywali Rzymianie do omawianej zasady, może świadczyć przede wszystkim przykład dowodu z zeznań świadka. Zeznania składane osobiście przez świadka przed sądem były już w czasach republiki przedkładane ponad zeznanie złożone w postaci dokumentu. Wyrazem przestrzegania zasady bezpośredniości w rzymskim procesie karnym był fakt sporządzania protokołów, początkowo jedynie z określonych rozstrzygnięć np. wyroków, a w późniejszym okresie już z wszystkich czynności procesowych. Także w okresie cesarstwa rzymski proces karny był zdominowany przez zasadę bezpośredniości. Fakt przestrzegania tejże zasady w wyraźny sposób potwierdzają zarówno reskrypty wydane przez cesarza Hadriana, wyrażające postulat bezpośredniego przeprowadzania dowodów przed sądem, reforma urzędu irenarchae dokonana przez Antoninusa Piusa, jak również potwierdzony przez Justyniana zakaz pomocy sądowej w sprawach karnych. Dopuszczalne były pewne wyjątki od zasady bezpośredniości, zwłaszcza przedstawianie podczas rozprawy przygotowanych poza procesem pisemnych laudationes oraz sporządzonych w trakcie postępowania protokołów przesłuchań świadków, jak również możliwość wykorzystywania dowodów poszlakowych.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2016, 8, 2; 2-16
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Taktyka i techniki prowadzenia rozmów i przesłuchań
Autorzy:
Kosmaty, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932994.pdf
Data publikacji:
2020-01-16
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
przesłuchanie podejrzanego
przesłuchanie świadka
dowody
taktyka kryminalistyczna
swoboda wypowiedzi
pytania zadawane osobie przesłuchiwanej
przymus
groźba bezprawna
biegły
nielegalne dowody
protokół przesłuchania
niedozwolone metody przesłuchania
tortury
hipnoza
narkoanaliza
wariograf
pytania sugerujące i nieistotne
niedopuszczalność dowodu
Opis:
Artykuł naukowy uwzględnia praktykę stosowania prawa w zakresie metod przesłuchań oraz dopuszczalnych uprawnień przesłuchującego związanych z szeroko rozumianą swobodą wypowiedzi. W artykule odmiennie niż w części I — Taktyki i technik prowadzenia rozmów i przesłuchań — odniesiono się wyłącznie do aspektów procesowych prowadzonych przesłuchań. Jakiekolwiek odstępstwo od ściśle określonych zasad procesowych przedstawionych w artykule naukowym pozwala na zgromadzenie dowodów określanych w teorii procesu karnego „owocami z zatrutego drzewa”, co w doktrynie i w samym stosowaniu prawa wciąż sprawia wiele trudności interpretacyjnych. W tekście określono normatywne granice wykorzystania dozwolonych metod przesłuchania. Wskazano expressis verbis na czynności niedozwolone.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2019, 134(2); 141-169
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przesłuchanie świadka na odległość - rozważania o zastosowaniu w procedurze kontrolnej NIK
Remote Questioning of Witnesses – Considerations as for Using it in the NIK
Autorzy:
Dziwisz, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2153729.pdf
Data publikacji:
2022-06
Wydawca:
Najwyższa Izba Kontroli
Tematy:
przesłuchanie świadka na odległość
postępowanie kontrolne NIK
praca zdalna
dowód z przesłuchania
protokół z przesłuchania świadka
remote questioning of a witness
NIK audit process
teleworking
evidence from questioning
record of a witness’s questioning
Opis:
Pandemia COVID-19 i wynikające z niej ograniczenia dotyczące m.in. przemieszczania się i kontaktów między ludźmi przyspieszyły proces transformacji cyfrowej. Możliwość realizacji niezbędnych czynności tylko w formie zdalnej pokazała jak istotne jest właściwe przygotowanie różnego rodzaju instytucji do komunikacji elektronicznej i nieprzerwanego działania również poza ich siedzibą. Równocześnie wiele podmiotów podlegających kontroli NIK dostrzega, że praca zdalna jest nie tylko środkiem koniecznym w walce z epidemią, ale także opłacalnym z ekonomicznego punku widzenia. W Izbie już dziś wiele czynności kontrolnych może odbywać się w tej formie dzięki posiadaniu przez kontrolerów bezpiecznego podpisu elektronicznego, weryfikowanego za pomocą kwalifikowanego certyfikatu. Ustawa z 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli określa jednak szczegółowe sposoby dokumentowania niektórych środków dowodowych, w tym zeznań świadka. Ma to wpływ na ocenę możliwości i potrzeby zastosowania rozwiązań technicznych pozwalających przesłuchać go na odległość, co jest przedmiotem niniejszego artykułu.
Audit Process The COVID-19 pandemic and resulting restrictions on, among other, movement and contacts with other people, have sped up the digital transformation process. When some jobs could be done in a remote way only, it turned out how important it was for institutions to appropriately prepare for electronic communication, and for continuing their activity from outside their offices. Simultaneously, numerous entities that NIK audits have seen that remote work is not only a necessary means in the fight against the pandemic, but also economically profitable. At NIK, many audit proceedings can be conducted remotely thanks to the safe electronic signature, verified with a qualified certificate. However, the Act of 23 December 1994 on the Supreme Audit Office sets forth detailed ways to document evidence, including a witness’s testimony. It has an impact on the assessment of opportunities and needs for technologies to question a witness remotely, which has been discussed in this article. The considerations take into account the provisions of the Act on COVID-19 and its impact on auditing during the epidemic, as well as the Act – the Labour Code, including postulated amendments aimed to introduce provisions to regulate teleworking after the end of the COVID-19 pandemic.
Źródło:
Kontrola Państwowa; 2022, 67, 3 (404); 66-77
0452-5027
Pojawia się w:
Kontrola Państwowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies