Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "propaganda kulturowa" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Afryka Południowa i Południowo–Zachodnia w niemieckiej propagandzie kulturowej (1914–1918)
Autorzy:
Zajas, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608415.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Afryka Południowa
Afryka Południowo–Zachodnia
Richard von Kühlmann
Hans Paul von Humboldt–Dachröden
Johannes Visscher
propaganda kulturowa
pierwsza wojna światowa
Opis:
South and South-West Africa in German Cultural Propaganda (1914–1918)On July 7th 1914, the British government requested general Louis Botha to take over the German radio transmitters in Lüderitz and Swakopmund. The German forces, unable to withhold the attack any longer, surrendered on July 9th 1915. The government in Berlin, realised that winning Southwest Africa back, might prove impossible, regardless of the course of the war in Europe. By the same token, the future of the German diamond companies, united in a consortium called Diamantenregie since 1909, depended on the developing political constellation in the Union of South Africa. Since 1915, German authorities have launched a subtle diplomatic game aimed at winning the support of the South African elites and the public opinion of the country. The neutral Netherlands were the main stage of this long–term post–war policy. Due to the historical connections to South Africa, the Netherlands played an important role as a cultural and political mediator. Some members of the Dutch elites – writers, journalists, politicians – still held the pro– Boer and anti–English position when WWI broke out. This position encouraged the involvement of the Dutch elites in the German incentives regarding cultural propaganda. This paper offers insights into the so far unpublished correspondence of the main actors of the contemporary field of German propaganda. The main person under investigation is Johannes Visscher, a Dutch journalist and expert on South Africa. As editor of the journal Hollandsch Zuid– Afrika, published by Nederlandsch Zuid–Afrikaansche Vereniging (NZAV), Visscher was employed by the German diplomatic services in the years 1915–1918. As part of the activities financed by Reichskolonialamt, Visscher shaped the image of Germany in the South African press and the pro–German image of South Africa in the Dutch press.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2016, 48, 3
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
De ‘Poolse kwestie’ in Nederland in de jaren 1914–1918: De rol van Poolse persbureaus in de cultuur- en kennistransfer over Polen
The ‘Polish Question’ in the Netherlands in the years 1914–1918: The role of Polish press offices in the transfer of culture and knowledge about Poland
Autorzy:
Łyczykowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806816.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kwestia polska; Niderlandy; polskie biura prasowe; I wojna światowa; wojna psychologiczna; propaganda kulturowa; polityka kulturalna
Polish question; Netherlands; Polish press offices; World War I; psychological warfare; cultural propaganda; cultural policy
Opis:
‘Kwestia polska’ w Holandii w latach 1914–1918: Rola polskich biur prasowych w transferze kulturowym i transferze wiedzy o Polsce Wraz z wybuchem Wielkiej Wojny powstała nowa “przestrzeń” — miejsce, w którym rozgrywały się różnego rodzaju wydarzenia równoległe do walki zbrojnej. Prowadziły do powstania nowych sieci zależności między instytucjami i aktorami indywidualnymi. Nie tylko w krajach okupowanych i walczących zbrojnie, ale i w tych neutralnych miała równolegle miejsce walka o przychylność opinii publicznej. W Niderlandach aktywne były biura prasowe państw walczących, których celem było zbieranie i dystrybucja wiadomości w sensie konwencjonalnym, dziennikarskim, choć z ukrytymi intencjami. Oprócz nich działalność prowadziły przedstawicielstwa prasowe innych krajów, między innymi Polski. Ich zadaniem było sprawienie, by ‘kwestia Polska’ była obecna na łamach niderlandzkiej prasy. Do najważniejszych instytucji należało Polskie Biuro Prasowe Zygmunta Gargasa i biuro prasowe pod auspicjami Naczelnego Komitetu Narodowego. Grały one częściowo również rolę w ‘psychologicznej wojnie’ niemieckiego aparatu propagandy. De ‘Poolse kwestie’ in Nederland in de jaren 1914–1918: De rol van Poolse persbureaus in de cultuur- en kennistransfer over Polen Met de uitbraak van de Grote Oorlog is een nieuwe ‘ruimte’ ontstaan waarin zijdelingse gebeurtenissen plaatsvonden. Ze leidden tot de ontwikkeling van nieuwe betrekkingsnetwerken tussen verschillende instituties en personen. Niet alleen in de gewapend strijdende en bezette landen, maar ook in de neutrale staten, vond er naast het gewapend gevecht ook een veerkrachtige strijd plaats door middel van propaganda-activiteiten om de gunsten van de publieke opinie. Behalve de in Nederland actieve persbureaus van de vechtende landen, die ten doel hadden nieuws te verzamelen en distribueren in een conventionele, journalistieke zin (echter met verborgen intenties), waren er ook persvertegenwoordigers van andere landen actief, waaronder Polen. Ze zorgden ervoor dat de Poolse kwestie in de Nederlandse pers aanwezig was. De belangrijkste instellingen waren het Poolsch Persbureau van Sigismund Gargas en het persbureau onder de auspiciën van het Nationaal Hoofdcomité. Gedeeltelijk speelden ze ook een rol in de “psychologische oorlogvoering” van de Duitse propaganda-apparaat.
With the outbreak of the Great War, there arose a new “space”, in which various events took place, parallel to the armed struggle. They led to the development of new relational networks between institutions and individuals. Not only in the warring and the occupied countries, but also in the neutral states, besides the armed fight, an ardent battle took place for the favours of public opinion, waged by means of propaganda activities. In addition to the press agencies of the fighting countries active in the Netherlands, which were intended to collect and distribute news in a conventional journalistic sense (but with hidden intentions), there were also press representatives from other countries, including Poland. They made sure that the Polish question was present in the Dutch press. The most important among those institutions were Sigismund Gargas’s Poolsch Persbureau (Polish Press Office) and the news agency under the auspices of the Naczelny Komitet Narodowy (Supreme National Committee). In part, they also played a role in the ‘psychological warfare’ of the German propaganda apparatus.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 5 Special Issue; 343-354
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Italy’s Cultural Diplomacy: From Propaganda to Cultural Cooperation
Dyplomacja kulturalna Włoch: Od propagandy do kooperacji kulturowej
Autorzy:
Medici, Lorenzo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2194025.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
soft power
cultural diplomacy
propaganda
cultural cooperation
foreign cultural policy
Fascism
Italian foreign policy
UNESCO
dyplomacja kulturowa
współpraca kulturowa
kulturowa polityka zagraniczna
faszyzm
polityka zagraniczna Włoch
Opis:
Cultural diplomacy has always been an important tool in Italian foreign policy. Culture represented a significant resource already in the liberal period and was also widely used by Fascism. During the inter-war period, cultural promotion abroad aimed at spreading the regime’s political-social organizational model. In the second post-war period, cultural resources played a fundamental role in Italian international relations. The democratic government carried out a transition from an essentially propagandistic action, which Fascism implemented especially in the second half of 1930’s, to a cultural diplomacy more attentive to the issues of dialogue and cooperation. The soft power of culture grew in importance. Lacking effective diplomatic tools of a political and economic nature, the new ruling class promoted the nation’s cultural tradition. Although with means and personnel widely used already during the Fascist period, democratic Italy adopted an innovative cultural diplomacy with regard to premises and goals. This policy was apparently low-key and devoid of political themes, but in reality it was aimed at acquiring, in the long run, the friendship and the sympathy of the elites of other countries, so as to bolster political and economic relations. In the framework of a broader course of action, aimed at supporting multilateral diplomacy, the new leaders of post-Fascist Italy also promoted an international cultural cooperation which reversed the previous power politics and the unilateral assertion of Italian culture, but was still careful to defend the nation’s interests. This cooperative dimension was realized above all with the participation in the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO).
Dyplomacja kulturowa zawsze była ważnym narzędziem w polityce zagranicznej Włoch. Kultura była ważną wartością już w okresie liberalnym, a także w znacznym zakresie używana przez włoskich faszystów. W okresie międzywojennym promocja kultury poza granicami kraju miała na celu szerzenie pewnego organizacyjnego modelu ustroju społeczno-politycznego. Po drugiej wojnie światowej zasoby kulturowe odgrywały fundamentalną rolę we włoskich stosunkach międzynarodowych. Rząd demokratyczny dokonał zmiany metod działań od zasadniczo propagandowych, stosowanych przez faszystów głównie w drugiej połowie lat 30. XX wieku, do dyplomacji kulturowej, bardziej wyczulonej na kwestie dialogu i współpracy. Soft power polityki kulturowej zaczęło nabierać coraz większego znaczenia. Ze względu na brak efektywnych narzędzi dyplomatycznych o charakterze politycznym i ekonomicznym, klasa rządząca skupiła się na promowaniu tradycji kulturowych swojego narodu. Demokratyczne Włochy wciąż wykorzystywały środki i personel zapewniony przez faszystów, jednak przyjęto innowacyjny program dyplomacji kulturowej z uwzględnieniem nowych przesłanek i celów. Taka polityka była umiarkowana i z pewnością pozbawiona motywów kulturowych, jednak w rzeczywistości i dłuższej perspektywie nastawiona była na pozyskiwanie kontaktów z nowymi krajami, zaprzyjaźnienie się z nimi i zyskanie sympatii ich elit, a w ostateczności na nawiązywanie z nimi relacji ekonomicznych i politycznych. W ramach struktury szeroko zakrojonych działań nastawionych na wspieranie multilateralnej dyplomacji, nowi liderzy post-faszystowskich Włoch promowali międzynarodową współpracę kulturową, która odeszła od torów polityki siły wyznaczonych przez poprzedni reżim, oraz uznanie integralności kulturowej Włoch. Mimo to pozostawali czujni, by chronić interesy narodowe. Wymiar zamierzonej przez nich współpracy był realizowany przede wszystkim poprzez uczestnictwo Włoch w UNESCO.
Źródło:
Świat Idei i Polityki; 2019, 18; 25-46
1643-8442
Pojawia się w:
Świat Idei i Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies