Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "prince" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 100
Tytuł:
Warmia in the Polish Kingdom
Warmia w Rzeczypospolitej
Autorzy:
Achremczyk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365902.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
Tematy:
Prince-Bishopric of Warmia
1466
Polish bishops in Warmia
Secound Peace
of Thorn
biskupstwo warmińskie
polscy biskupi na Warmii
Drugi pokój toruński
Opis:
Warmia rządzona przez biskupów i kapitułę przez 306 lat znajdowała się w granicach Królestwa Polskiego. Biskup warmiński Paweł Legendorf był pierwszym biskupem, który został poddanym wraz ze swymi mieszkańcami króla polskiego a ostatnim polskim biskupem był Ignacy Krasicki. Mocą pokoju toruńskiego z 1466 roku dominium warmińskie wraz z Pomorzem Gdańskim, ziemią chełmińską i powiślańską stało się częścią Królestwa Polskiego. Stosunek Warmii do Królestwa regulowały dwa traktaty z roku 1479 i 1512 dotyczące wyboru biskupów. Traktaty wprawdzie gwarantowały kapitule prawo wyboru biskupa ale w rzeczywistości wola króla decydowała kto biskupem zostanie. Biskup warmiński od 1569 roku zasiadał w senacie państwa i to na wysokiej szóstej pozycji, brał udział w sejmach polskich a od roku 1508 był też prezesem ziem pruskich czyli najważniejszą osobą w Prusach Królewskich. Warmińskie biskupstwo uważano za jedne z ważniejszych biskupstw polskich. Biskupi warmińscy sięgali po najwyższe godności w Rzeczypospolitej – zostawali podkanclerzami koronnymi i kanclerzami wielkimi koronnymi, kardynałami i arcybiskupami gnieźnieńskimi. Do historii jako literaci i uczeni przeszli: Stanisław Hozjusz, Marcin Kromer, Jan Dantyszek a zwłaszcza Ignacy Krasicki. Obecność biskupów z koronnych rodów magnackich umacniała związki Warmii z resztą ziem polskich. Wraz z osiedleniem się jezuitów w Braniewie i utworzeniem gimnazjum, Alumnatu Papieskiego i seminarium duchownego Warmia zaczęła oddziaływać na pozostałe ziemie polskie a nawet nadbałtyckie. Natomiast Reszel wyrastał na ważny ośrodek rzemieślniczy oraz szkolny bowiem w tym mieście jezuici powołali do życie drugie na Warmii gimnazjum. O obecności Polski na Warmii świadczą barokowe świątynie w Stoczku Klasztornym, Krośnie, Chwalęcinie, Chruścielu a przede wszystkim w Świętej Lipce leżącej poza granicami dominium ale z dominium ściśle związanej. Wpływy polskie szły przez nadania dóbr ziemskich szlacheckim rodom przybyłym na Warmię wraz z biskupami. Spolonizowała się kapituła warmińska. Mieszkańcami Warmii byli Niemcy i Polacy i tak pozostało do 1945 roku.
Źródło:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2016, 294, 4; 677-707
0023-3196
2719-8979
Pojawia się w:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bytom - wyniki badań archeologicznych prowadzonych w rejonie placu Grunwaldzkiego i ich interpretacja w odniesieniu do literatury
Bytom - results of archeological research conducted in the area of Grunwaldzki Square and their interpretation in relation to literature
Autorzy:
Adamczyk-Bomersbach, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1848348.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
PWB MEDIA Zdziebłowski
Tematy:
badanie archeologiczne
roboty ziemne
mur średniowieczny
zamek książęcy
Bytom
archaeological research
earth works
medieval wall
prince's castle
Opis:
Artykuł prezentuje przebieg i wyniki badań archeologicznych przeprowadzonych przy okazji wykonywania robót ziemnych w rejonie placu Grunwaldzkiego w Bytomiu (2018 r.). Odkryte wówczas fragmenty kamiennego muru mogą zweryfikować dotychczasowe hipotezy związane z lokalizacją nieistniejącego już dzisiaj średniowiecznego zamku książąt bytomskich. Jego istnienie zostało potwierdzone w przekazach bibliograficznych, jednak badacze nie byli zgodni zarówno co do wyglądu, jak i lokalizacji. Jedna z hipotez wskazywała właśnie na powyższy obszar, natomiast brak śladów materialnych nie pozwalał na jednoznaczne jej przyjęcie. Udokumentowane znaleziska mogą być przyczynkiem do wzbogacenia wiedzy, jednak temat wymaga dalszych badań, które pozwoliłyby określić zarys budowli i ostatecznie potwierdzić jej domniemaną funkcję.
The article presents the course and results of archaeological research carried out during the earthworks in the area of Grunwaldzki Square in Bytom (2018). The fragments of the stone wall discovered at that time can verify the existing hypotheses related to the location of a medieval castle of Bytom princes, which no longer exists. Its existence was confirmed in the bibliographic records, but researchers were not unanimous in terms of both the appearance and the locatation of the castle. One of the hypotheses pointed to the above mentioned area, however the lack of material traces did not allow for its unambiguous acceptance. The above finds may be a contribution to enriching the knowledge, but the subject requires further research to define the outline of the building and finally confirm its supposed function.
Źródło:
Builder; 2021, 25, 4; 62-64
1896-0642
Pojawia się w:
Builder
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jerzy ks. Zbaraski (1574–1631) wobec Kościoła i duchowieństwa katolickiego
Prince Jerzy Zbaraski’s (1574–1631) Attitude towards the Church and the Catholic Clergy
Autorzy:
Anusik, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/46184409.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Kościół katolicki
kontrreformacja
jezuici
Jerzy ks. Zbaraski
dzieje Rzeczypospolitej w XVI i XVII w.
Catholic Church
Counter-Reformation
Jesuits
prince Jerzy Zbaraski
history of Polish-Lithuanian Commonwealth in 16th and 17th centuries
Opis:
Jerzy ks. Zbaraski (1574–1631) był jednym z najwybitniejszych polityków polskich w pierwszej połowie XVII w. Potomek starej rodziny książęcej władającej wielkim latyfundium na kresach południowo-wschodnich, świetnie wykształcony, władający kilkoma obcymi językami, miał wszelkie predyspozycje do tego, aby odegrać wybitną rolę w dziejach Rzeczypospolitej. Pomijany przez Zygmunta III w nadaniach królewszczyzn i urzędów, dość szybko przeszedł jednak do opozycji. W niniejszym artykule omówiono stosunek księcia do Kościoła i duchowieństwa katolickiego. Zwrócono uwagę na fakt, że chociaż od wczesnego dzieciństwa był on wyznawcą katolicyzmu, to dość szybko popadł w konflikt z jezuitami. Utrudniło mu to karierę polityczną. Niemniej jednak w 1620 r. doczekał się awansu na urząd kasztelana krakowskiego. W latach dwudziestych XVII w. był już uznanym przywódcą antykrólewskiej opozycji. Książę nie akceptował zmian zachodzących w polskim Kościele i był przeciwnikiem polityki religijnej Zygmunta III. Sam był rzecznikiem tolerancji i utrzymania w mocy postanowień zawartych w akcie konfederacji warszawskiej z 1573 r. Występował w obronie prawosławia. Przyjaźnił się z przywódcą różnowierców na Litwie, Krzysztofem ks. Radziwiłłem. Opowiadał się za zwiększeniem świadczeń duchowieństwa na rzecz państwa. Konsekwentnie popierał interesy Akademii Krakowskiej. Był nieprzejednanym wrogiem jezuitów, których uważał za szermierzy kontrreformacyjnego fanatyzmu. Był zwolennikiem świeckiego, tolerancyjnego państwa, które nie ingeruje w kwestie wyznaniowe i światopoglądowe. Popularny i lubiany przez szlachtę, Jerzy ks. Zbaraski zmarł 30 lipca 1631 r., niemal powszechnie żałowany. Wieść o jego śmierci z radością przyjęli natomiast jezuici i ich adherenci na dworze królewskim.
Prince Jerzy Zbaraski (1574–1631) was one of the most eminent Polish politicians in the first half of the 17th century. A descendant of an old princely family which ruled a large latifundium in the south-eastern borderlands, well educated, fluent in several foreign languages, he had all the predispositions to play an outstanding role in the history of Polish-Lithuanian Commonwealth. Omitted by Zygmunt III in his granting of royal lands and higher offices, he quickly moved to the opposition to the king. This article discusses the prince’s attitude towards the Catholic Church and clergy. Attention was drawn to the fact that although from early childhood he was a follower of Catholicism, he quickly came into conflict with the Jesuits. This hindered his political career. Nevertheless in 1620 he was promoted to the office of the castellan of Kraków. In the 1620s he was already a recognized leader of the anti-royal opposition. The prince did not accept the changes taking place in the Polish Church and was an opponent of the religious policy of Zygmunt III. He himself was a spokesman for tolerance and upholding the provisions contained in the act of the Warsaw Confederation of 1573. He defended the Orthodoxy. He was on friendly terms with the leader of dissenters in Lithuania, prince Krzysztof Radziwiłł. He was in favor of increasing the charges of the clergy to the state. He consistently supported the interests of the Kraków Academy. He was an implacable enemy of the Jesuits, whom he considered to be the champions of Counter-Reformation fanaticism. He was a supporter of a secular, tolerant state that would not interfere in religious and ideological matters. Popular and liked by the nobility, prince Jerzy Zbaraski died on July 30, 1631 causing almost universal sadness. The news of his death was received with joy only by the Jesuits and their adherents at the royal court.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2023, 112; 35-55
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krótkie życie i niespodziewana śmierć młodego magnata. Janusz Paweł ks. Ostrogski i jego testament z 6 sierpnia 1619 roku
Autorzy:
Anusik, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042523.pdf
Data publikacji:
2020-04-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Książę Janusz Paweł Ostrogski
magnateria polska
dzieje Rzeczypospolitej w XVII wieku
testamenty staropolskie
edycja źródłowa
Prince Janusz Paweł Ostrogski
Polish magnates
the history of Polish-Lithuanian Commonwealth in 17th century
Old Polish last wills
source edition
Opis:
Artykuł poświęcony jest postaci księcia Janusza Pawła Ostrogskiego (1597–1619). Był on potomkiem jednej z najpotężniejszych rodzin magnackich w Rzeczypospolitej. Po wczesnej śmierci ojca, wojewody wołyńskiego Aleksandra, wychowywany był wraz ze starszym bratem przez matkę. Doprowadziła ona do konwersji synów z prawosławia na katolicyzm. W latach 1611–1615 młodzi Ostrogscy odbyli podróż edukacyjną po Europie. Po powrocie do kraju przejęli z rąk matki ogromne latyfundium. Obaj bracia znani byli z hulaszczego trybu życia i rozwiązłości. Zarazili się kiłą, co było przyczyną ich przedwczesnej śmierci. Po zgonie starszego brata Janusz Paweł stał się jednym z największych właścicieli ziemskich w Rzeczypospolitej. Zamierzał się ożenić. Śmierć zaskoczyła go jednak w drodze do domu przyszłego teścia. Książę sporządził przed śmiercią ciekawy testament, którego krytyczna edycja została zamieszczona jako aneks do tego opracowania.
The article is devoted to prince Janusz Paweł Ostrogski (1597–1619). He was a descendant of one of the most powerful magnate families in the Polish-Lithuanian Commonwealth. After the early death of his father, the Volyn voivode Aleksander, he was brought up, together with older brother, by his mother. She led them to conversion from Orthodoxy to Catholicism. In the years 1611–1615 the young Ostrogski brothers took an educational journey around the Western Europe. After returning to the fatherland they took over a huge latifundium from their mother. Both brothers were known of their rude lifestyle and promiscuity. They were infected with syphilis, which was a cause of their premature death. After the death of his older brother, Janusz Paweł became one of the greatest landowners in the Polish-Lithuanian Commonwealth. He was going to get married. Death however, surprised him on his way to the home of his future father-in-law. The prince made an interesting last will before his death, the critical edition of which was included as an annex to this study.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2020, 19, 1; 215-239
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Książęta Jerzy i Krzysztof Zbarascy wobec problemów południowo-wschodniego pogranicza Rzeczypospolitej w drugim i trzecim dziesięcioleciu XVII wieku
The princes Jerzy and Krzysztof Zbaraski towards the problems of South-Eastern borderlands of Polish Republic in second and third decade of 17th century
Autorzy:
Anusik, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689512.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Rzeczpospolita w pierwszej połowie XVII w.
pogranicze południowo-wschodnie
Jerzy ks. Zbaraski
Krzysztof ks. Zbaraski
Zygmunt III
Turcja
Tatarzy
Kozacy
Polish Republic in the first half of 17th century
South-Eastern borderlands
Jerzy prince Zbaraski
Krzysztof prince Zbaraski
Sigismund III
Turkey
Tatars
Cossacks
Opis:
The princes Jerzy and Krzysztof Zbaraski were descendants of the old and very wealthy magnates family. Their education, wealth and mental qualities predestined them to play an important role in the political arena. Reluctance on the part of Sigismund III made, however, that the two brothers found themselves in the ranks of the opposition. As owners of large estates in the South-Eastern borderlands, the princes have to be interested in both the situation in Ukraine, as well as relations with neighboring countries in this region of the Polish Republic. In the middle of the second decade of the seventeenth century, they fell into conflict with the hetman Stanislaw Żółkiewski. They believed that the policy of hetman in borderlands leads to war with Turkey. Zbaraski brothers advocated the maintenance of peace with the Sultan. Their relation to the Ottoman Empire did not change until the end of their lives. Maintaining peaceful relations with Turkey they regarded as one of the priorities of the foreign policy of the Polish Republic. On the issue of relations with the Crimean Khanate the princes Zbaraski looked through the prism of Turkish politics. They regarded rulers of Crimea as performers of the policy of Istanbul and sultan tool to exert pressure on the Polish Republic. They were in favor of not to provoke Tartars. But both of them took an active part in the fight against Tartar s invasions. In the fight against the Tatars they were ready to use the help of the Cossacks. In the years 1624–1628 the Zbaraski brothers supported the idea of intervention in the internal affairs of the Crimean Khanate. They believed that fueling the civil war in the Crimea will be in every way beneficial to the interests of the Polish Republic. Very interesting was also the attitude of Zbaraski brothers to the Cossacks. Both princes believed Cossacks as the rebels, destroyers of internal order and adventurers provoking conflicts with Turkey. They do not accept the policy of tolerance towards Cossacks in the period before Cecora. After Khotyn war they urged Cossacks to stop their trips to the Black Sea. The both brothers quickly recognized the danger posed by an alliance of Orthodox bishops and the Cossacks. They found it as a serious threat to the interests of the Polish Republic in Ukraine. The princes Zbaraski referred to the Cossacks with a sense of superiority and contempt. Appreciated, however, their military force. The Zbaraski brothers advocated a policy of hard hand against the Cossacks. Prince Jerzy has repeatedly stated that the Cossacks do not need any committee, but a sword. However, the princes of Zbaraż feel awe in front of a large and valiant Cossacks army. They feared the destruction of their landed estates. After the conclusion of the Treaty of Kurukove they opted, however, for strict compliance with its terms. Relatively little attention devoted Zbaraski brothers to the situation in the Danubian principalities – Moldavia and Wallachia. But both brothers carefully watched the actions of the ruler of Transylvania – Bethlen Gabor. The paradox seems the fact that after the death of Krzysztof, when he was the most powerful magnate in the South-Eastern borderlands of the Republic, Jerzy Zbaraski was much less interested in the situation in that region. His attention was absorbed at that time by completely different problems. It is in this context to note that even earlier the issue of the problems of the South-Eastern borderlands of Polish Republic were not the main subject of the interest of the Zbaraski brothers. Both princes were politicians who tried to influence the whole, as well internal and foreign policy of the state. Because of that reason they followed and commented all the most important events that have taken place in the Central and Eastern Europe in the second and third decade of the seventeenth century.
Książęta Jerzy i Krzysztof Zbarascy byli potomkami starej i ogromnie bogatej rodziny magnackiej. Ich wykształcenie, majątek i walory umysłowe predestynowały ich do odgrywania ważnej roli na arenie politycznej. Niechęć ze strony Zygmunta III sprawiła jednak, że obaj bracia znaleźli się w szeregach opozycji. Jako właściciele wielkich majątków na kresach, książęta z natury rzeczy musieli być zainteresowani zarówno sytuacją na Ukrainie, jak i stosunkami z państwami graniczącymi w tym regionie z Rzecząpospolitą. W połowie drugiego dziesięciolecia XVII w. popadli w konflikt z hetmanem Stanisławem Żółkiewskim. Uważali bowiem, że polityka hetmana na kresach prowadzi do wojny z Turcją. Zbarascy opowiadali się natomiast za utrzymaniem pokoju z sułtanem. Swojego stosunku do państwa Imperium Osmańskiego nie zmienili do końca życia. Utrzymanie pokojowych stosunków z Turcją uważali za  jeden z priorytetów polityki zagranicznej Rzeczypospolitej. Na kwestię stosunków z Chanatem Krymskim książęta Zbarascy patrzyli przez pryzmat polityki tureckiej. Władców Krymu uważali za wykonawców polityki Stambułu i narzędzie służące sułtanom do wywierania nacisku na Rzeczpospolitą. Opowiadali się za tym, by nie prowokować Tatarów. Brali jednak czynny udział w zwalczaniu najazdów tatarskich. W walce z Tatarami gotowi byli wykorzystać pomoc Kozaków. W latach 1624–1628 bracia Zbarascy poparli pomysł interwencji w wewnętrzne sprawy Chanatu Krymskiego. Uważali bowiem, że podsycanie wojny domowej na Krymie będzie pod każdym względem korzystne dla interesów Rzeczypospolitej. Bardzo ciekawy był też stosunek braci Zbaraskich do Kozaczyzny. Obaj książęta uważali Kozaków za buntowników, burzycieli porządku wewnętrznego i awanturników prowokujących konflikty z Turcją. Nie akceptowali polityki pobłażania Kozakom w okresie przed Cecorą. Po Chocimiu nakłaniali Kozaków do zaprzestania wypraw na Morze Czarne. Obaj bracia bardzo szybko dostrzegli niebezpieczeństwo, jakie stanowił sojusz prawosławnych władyków z Kozaczyzną. Uznali go za poważne zagrożenie dla interesów Rzeczypospolitej na Ukrainie. Książęta Zbarascy odnosili się do mołojców z poczuciem wyższości i z pogardą. Doceniali jednak siłę wojskową Kozaczyzny. Bracia Zbarascy opowiadali się za polityką twardej ręki wobec Kozaków. Książę Jerzy wielokrotnie powtarzał, że na Kozaków nie trzeba żadnych komisji, tylko szabli. Niemniej książęta ze Zbaraża czuli respekt przed liczną i bitną armią kozacką. Bali się zniszczenia swoich majątków. Po zawarciu ugody kurukowskiej opowiedzieli się jednak za rygorystycznym przestrzeganiem jej warunków. Stosunkowo niewiele uwagi poświęcali natomiast Zbarascy sytuacji w księstwach naddunajskich – Mołdawii i Wołoszczyźnie. Śledzili zaś poczynania władcy Siedmiogrodu – Bethlena Gabora. Paradoksem wydaje się to, że po śmierci Krzysztofa, kiedy został najpotężniejszym latyfundystą na kresach Rzeczypospolitej, Jerzy ks. Zbaraski w dużo mniejszym stopniu interesował się sytuacją w tamtym regionie. Jego uwagę absorbowały bowiem w tym czasie zupełnie inne problemy. Warto w tym kontekście zaznaczyć, że również wcześniej problematyka pogranicza południowo-wschodniego nie stanowiła bynajmniej głównego przedmiotu zainteresowania braci Zbaraskich. Byli oni bowiem politykami, którzy próbowali wpływać na całokształt tak wewnętrznej, jak i zagranicznej polityki państwa, śledząc i komentując na bieżąco wszystkie najistotniejsze wydarzenia, które rozgrywały się w Europie Środkowo-Wschodniej w drugim i trzecim dziesięcioleciu XVII w.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2016, 15, 2
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dokument księcia Ilii (Eliasza) Konstantynowicza Ostrogskiego z 1531 r. (ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. H. Łopacińskiego w Lublinie)
A document of Prince Ilia (Eliasz) Konstantynowicz Ostrogski of 1531 (from the collections of the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin)
Грамота князя Ильи Константиновича Острожского 1531 г. (из фондов Люблинской Воеводской Публичной Библиотеки им. И. Лопацинского)
Autorzy:
Baran, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/463087.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:
książę Ilia (Eliasz) Konstantynowicz Ostrogski
Daszko Wasilewicz
Łuck
folwark lewanowski
monaster Św. Wasyla (Św. Bazylego Wielkiego)
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. H. Łopacińskiego w Lublinie
Prince Ilia (Eliasz) Konstantynowicz Ostrogski
Lewanowski Folwark
Monastery of St. Basil (St. Basil the Great)
Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin
князь Илья Константинович Острожский
Дашко Василевич
Луцк
левановский фольварк, монастырь Св. Василия
Люблинская Воеводская Публичная Библиотека им. Иеронима Лопацинского
Opis:
Publikacja omawia dokument wydany przez księcia Ilię (Eliasza) Konstantynowicza Ostrogskiego w 1531 r. Zawiera tekst w języku oryginału i tłumaczenie na język polski oraz komentarz. Ten przechowywany w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. H. Łopacińskiego w Lublinie dokument jest unikatowy z kilku powodów. Jest jednym z nielicznych zachowanych dokumentów tego księcia i jak dotąd nie został jeszcze opublikowany i wprowadzony do obiegu naukowego. Został napisany na pergaminie w języku ruskim i jest nadaniem przez księcia, wówczas jego namiestnikowi w Ostrogu Daszkowi Wasilewiczowi, dworu oraz folwarku tzw. lewanowskiego w samym mieście oraz na przedmieściu w Łucku. Folwark ten był położony w pobliżu monasteru Św. Wasyla (Św. Bazylego Wielkiego). Wzmianka o nim jest obecnie najstarszym dokumentalnym świadectwem o tym monasterze. Przy przygotowaniu artykułu zweryfikowano wystawcę dokumentu oraz datę i miejsce jego wystawienia.
The publication presents a document issued by Prince Ilia (Eliasz) Konstantynowicz Ostrogski in 1531. It contains a text in the language of the original, a translation into Polish and a commentary. This document, stored at the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin, is unique for several reasons. It is one of the few preserved documents of that Prince, and it has not been published nor brought to scholarly attention. It was written on parchment in Ruthenian language, and it is a conferment by the Prince to his Viceroy in Ostróg at the time, Daszko Wasilewicz, of a manor house and the so-called Lewanowski Folwark in the city itself and on the outskirts of Łuck. This folwark was located near the Monastery of St. Basil (St. Basil the Great). The mention of it is currently the oldest documentary evidence of this monastery. The issuer of the document and the date and place of its issue have been verified in the course of the development of the article.
Публикация содержит текст документа, выданного князем Ильёй Константиновичем Острожским в 1531 г., его перевод на польский язык и комментарий. Этот документ, хранящийся в Люблинской Воеводской Публичной Библиотеке им. Иеронима Лопацинского, уникален по нескольким причинам. Это один из немногих сохранившихся документов этого князя, который к тому же ещё не был опубликован и введен в научный оборот, а потому остаётся неизвестным исследователям. Написанный на пергаменте на русском (староукраинском, старобелорусском) языке этот документ является пожалованием, сделанным князем Дашку Василевичу (в то время – наместнику князя в Остроге) на владение так называемыми левановским двором и фольварком, расположенными, соответственно, в самом городе и в пригороде Луцка. Этот фольварк находился недалеко от монастыря Св. Василия, упоминание о котором в этом документе является самым старым оригинальным документальным свидетельством об этом монастыре. При подготовке публикации документа была установлена новая идентификация лица, которое его выдало, а также проверены дата и место создания документа.
Źródło:
Bibliotekarz Lubelski; 2017, 60; 69-80
0137-9895
Pojawia się w:
Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DOKUMENTY KRÓLA ALEKSANDRA JAGIELLOŃCZYKA DOTYCZĄCE MIASTA ŁUCKA W ZBIORACH WOJEWÓDZKIEJ BIBLIOTEKI PUBLICZNEJ IM. HIERONIMA ŁOPACIŃSKIEGO W LUBLINIE
The documents of King Alexander Jagiellon on the city of Lutsk in the collection of the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin
Документы короля Александра Ягеллончика касающиеся города Луцка в фондах Люблинской Воеводской Публичной Библиотеки им. Иеронима Лопацинского
Autorzy:
Baran, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462750.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:
Łuck
król Aleksander Jagiellończyk
książę Semen Holszański
książę Konstanty Ostrogski
wójt Trusz
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. H. Łopacińskiego w Lublinie
Lutsk
King Alexander Jagiellon
Prince Semyon Olshanski
Prince Konstanty Ostrogski
Vogt Trush
Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin
Луцк
король Александр Ягеллончик
князь Семен Гольшанский
князь Константин Острожский
войт Труш
Люблинская Воеводская Публичная Библиотека им. Иеронима Лопацинского
Opis:
Niniejsze opracowanie jest publikacją dokumentów króla Aleksandra Jagiellończyka, przechowywanych w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. H. Łopacińskiego w Lublinie. Są to cztery dokumenty: dwa oryginalne z 1496 i 1498 r. spisane w języku ruskim; dwa tłumaczenia na język polski kopii dokumentów (z 1496 oraz 1500 r.); jedna kopia dokumentu z 1503 r. w języku łacińskim. Wszystkie dokumenty dotyczą nadań ziemskich w Łucku, dokonanych przez króla na rzecz możnych: księcia Semena Holszańskiego, księcia Konstantego Ostrogskiego oraz wójta łuckiego Trusza.
This paper is a publication of the documents of King Alexander Jagiellon stored in the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin. These are four documents: two originals, dated 1496 and 1498, written in the Ruthenian language; two Polish translations of copies of documents dated 1496 and 1500; and one copy of a document dated 1503, in Latin. All these documents are land grants in Lutsk, made by the King to the grandees Prince Semyon Olshanski, Prince Konstanty Ostrogski, and Vogt of Lutsk Trush.
Данная работа являет собой публикацию документов короля Александра Ягеллончика, хранящихся в Люблинской Воеводской Публичной Библиотеке им. Иеронима Лопацинского. Это четыре документа: два оригинальных, относящихся к 1496 и 1498 гг., написанных на русском (т.е. староукраинском, старобелорусском) языке; два перевода на польский язык копий документов, относящихся к 1496 и 1500 гг.; одна копия документа, относящегося к 1503 г., написанного по-латыни. Все документы касаются земельных пожалований в Луцке, сделанных королем вельможам: князю Семену Гольшанскому, князю Константину Острожскому и луцкому войту Трушу.
Źródło:
Bibliotekarz Lubelski; 2018, 61; 93-111
0137-9895
Pojawia się w:
Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwa wywiady z adiutantem księcia Józefa Poniatowskiego
Two interviews with Prince Józef Poniatowski’s adjutant
Два интервью с адъютантом, князя Юзефа Понятовского
Autorzy:
Baranowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1918294.pdf
Data publikacji:
2019-08-15
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Księstwo Warszawskie
epoka napoleońska
biografistyka
ks. Józef Poniatowski
Stanisław Kostka Bogusławski
Józef Szumlański
The Duchy of Warsaw
Napoleonic Period
biographical writings
prince Joseph Poniatowski
Stanislaw Kostka Boguslawski
Joseph Szumlanski
Варшавское герцогство
наполеоновская эпоха
биографика
князь Юзеф Понятовский
Станислав Костка Богуславский
Юзеф Шумланский
Opis:
Pułkownik Józef Szumlański był adiutantem, domownikiem i bliskim współpracownikiem ks. Józefa Poniatowskiego. W roku 1830 udzielił dwóch korespondencyjnych wywiadów Stanisławowi Kostce Bogusławskiemu – autorowi pierwszej naukowej biografii Poniatowskiego. Treść wywiadów została zachowana w zbiorach rękopiśmiennych Biblioteki Naukowej Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Nauk Akademii w Krakowie. Materiały te historycy wykorzystali jedynie w nieznacznym stopniu. Obecna edycja stanowi pierwsze pełne, krytyczne wydanie.
Colonel Józef Szumlański was an adjutant, household member and close associate of Prince Józef Poniatowski. In 1830 he gave two correspondence interviews to Stanisław Kostka Bogusławski, the author of the first scientific biography of Poniatowski. The content of the interviews was preserved in the manuscript collections of the Scientific Library of the Polish Academy of Sciences and the Polish Academy of Arts and Sciences in Cracow. Until now, historians have used these materials only to a small extent. The current edition is the first full, critical edition.
Полковник Юзеф Шумланский был адъютантом, членом семьи и близким сотрудником князя Юзефа Понятовского. В 1830 году он дал два заочных интервью Станиславу Костке Богуславскому – автору первой научной биографии Понятовского. Эти интервью были сохранены в рукописных собраниях Научной библиотеки Польской академии наук и Польской академии искусств и наук в Кракове. Эти материалы историки использовали в небольшой степени. Данная публикация является первым столь полным критическим исследованием.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2019, XX (LXXI), 1 (267); 193-215
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tacierzyństwo i samotne ojcostwo. Zygmunt III i jego dzieci w latach 1593—1605
Fatherhood and Single Fatherhood: Sigismund III and His Children in the Years 1593—1605
Autorzy:
Barwicka-Makula, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27316246.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
tacierzyństwo
ojcostwo
król Polski Zygmunt III Waza
królewicz Władysław Zygmunt Waza
królowa Anna Habsburżanka
królewna Anna Maria Wazówna
arcyksiężna Maria Bawarska
fatherhood
paternity
Sigismund III Vasa
King of Poland
Anne of Austria
Queen of Poland
Prince Ladislaus Sigismund Vasa
Princess Anne Marie Vasa
Maria Anna of Bavaria
Archduchess of Austria
Opis:
W artykule ukazano króla Zygmunta III w roli ojca i jego stosunek do potomstwa zrodzonego z małżeństwa z Anną Habsburżanką. Skoncentrowano się na okresie po śmierci pierwszej małżonki monarchy, co pozwoliło pokazać, jak król wypełniał zadania samotnego ojca i jakie emocje temu towarzyszyły. Omówiono również główne zadania stojące przed królewskim ojcem, takie jak: wybór dla dziecka imienia i rodziców chrzestnych oraz modelu wychowania, wyznaczenie opiekunów i wychowawców, a także zaplanowanie przyszłości dzieci przez zacieśnianie więzów rodzinnych z najważniejszymi rodami panującymi Europy.
In her article, Aleksandra Barwicka-Makula discusses King Sigismund III in the role of a father. She analyses this monarch’s attitude to the offspring born from his marriage to Anna Habsburg and focuses on the period after the death of his first wife, which provides an opportunity to present how the king fulfilled the task of a single father and what emotions accompanied his fulfilment of this task. A characteristic feature of Sigismund III’s upbringing style is that it was based on Habsburg models, developed at the Graz court by Archduchess Maria of Bavaria. The monarch consciously sought to strengthen family ties with the Styrian Habsburgs. In his will of May 19th, 1598, he appointed his mother-in-law and his brother-in-law, Archduke Ferdinand, later to become the emperor, as legal guardians of his offspring in the event of his own death. He hoped that his active contacts with the court in Graz, and through it with other European courts, would in future provide his children with appropriate connections to enable them to reach high dignities and honors.
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2023, 18, 23; 1-20
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Książę Niccolò Machiavellego, czyli o podobieństwie pendulum i speculum
Il Principe by Niccolo Machiavelli or the similarity between pendulum and speculum
Autorzy:
Barwicka-Tylek, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/926186.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Niccolò Machiavelli, Prince, political doctrines, pendulum, speculum, methods of goverment
Opis:
The author of the paper tries to identify the basic methodological assumptions of the personal pattern of the ideal ruler as presented by Machiavelli in his Il Principe. While comparing the “mirror of the Principe” elaborated by Machiavelli, with the Galileo’s pendulum that came to being 100 years later, one may observe significant similarity between the manures along which the two devices were construed. They both came to being as a result of some idealization. Both speculum and pendulum is exploited above all in order to demonstrate interrelations between major variables which determine the course followed by the phenomena which arouse interest of both authors. In case of Machiavelli, this is the wish to describe the mechanism that is responsible for the effective – i.e. the one that guarantees the political success – method of ruling. At the same time the selection of the procedure applied for idealization (the one that requires the considering of extreme cases or disregarding the less important ones) causes that the description of the Prince assumes mainly the theoretical and ostentatious values. Thanks to the outlined analogy between pendulum and speculum it is possible to present a hypothesis that the assessment of the factual political radicalism of the methods of controlling the state as proposed in Il Principe should take into consideration not only that content of these methods which pertains to their subject matter but also the methodological nature of the entire concept.
Źródło:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa; 2012, 5, 1; 27-40
2084-4115
2084-4131
Pojawia się w:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prince Stanisław Poniatowski: expert on and collector of ancient and Italian art
Książę Stanisław Poniatowski – koneser oraz kolekcjoner dzieł sztuki starożytnej i włoskiej
Autorzy:
Bender, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432859.pdf
Data publikacji:
2020-06-17
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Prince Stanisław Poniatowski
Italy
collector
patron
engraved gems
Rome
Florence
książę Stanisław Poniatowski
Włochy
kolekcjoner
mecenas
gemmy
Rzym
Florencja
Opis:
The current state of research into the patronage and collecting activities of Prince Stanisław Poniatowski (1754–1833) in Italy with which he was connected for almost 40 years of his life is outlined. Over the period, the Prince made 3 long trips there which preceded 30 years of living in Italy on a permanent basis, first in Rome, and then in Florence where he was buried. Despite his many accomplishments and extraordinary personal history, the Prince has not taken as prominent a position either in academic research or in the collective memory of Poles as his junior cousin Prince Józef who drowned in the Elster River giving his life for the homeland. Although no monograph has as yet been published on Stanisław Poniatowski, he is not entirely forgotten. However, the major studies dedicated to him were published a relatively long time ago. The most extensive, i.e. the book I Poniatowski a Roma (Firenze 1972), speaking of the history of Prince Stanisław and the Poniatowski family, was written by the Italian writer and columnist Andrea Busiri Vici and has never been translated into Polish. As the current state of research shows, very few Polish art historians have taken any in depth interest in the Prince’s activity. Apart from the mentions scattered in different studies, there are merely four articles dealing with some selected aspects of the Prince’s patronage and collecting activity (by Janina Michałkowa, Elżbieta Budzińska, Tadeusz Jaroszewski, Dominika Wronikowska). Historically the most complete study dedicated to Prince Stanisław is to be found in Jerzy Michalski’s paper from 50 years ago published in the Polish Biographical Dictionary. The to-date Polish and foreign publications in history, history of art and archaeology do not exhaust many issues related to the person, activity, and the collecting passion of Prince Stanisław.
Artykuł ma na celu zarysowanie aktualnego stanu badań na temat działalności mecenasowskiej i kolekcjonerskiej księcia Stanisława Poniatowskiego (1754–1833) w Italii, z którą związał blisko 40 lat życia. Na ten czas złożyły się 3 długie podróże księcia, które poprzedziły 30-letni pobyt stały, podczas którego mieszkał najpierw w Rzymie, a potem we Florencji, gdzie został pochowany. Książę, mimo licznych dokonań i niezwykłych kolei losu, nie zajął ani w badaniach naukowych, ani w zbiorowej pamięci Polaków, tak wysokiej pozycji jak jego młodszy kuzyn – książę Józef, który zginął w nurtach Elstery, oddając życie za ojczyznę. Stanisław Poniatowski nie doczekał się historycznej monografii, nie jest jednak postacią całkowicie zapomnianą. Najważniejsze poświęcone mu prace naukowe powstały dosyć dawno. Najobszerniejsza, książka pt. I Poniatowski a Roma (Firenze 1972), ukazująca losy księcia Stanisława i rodziny Poniatowskich, wyszła spod pióra włoskiego pisarza – publicysty Andrei Busiri Viciego. Nigdy nie została przetłumaczona na język polski. Jak wynika z aktualnego stanu badań, niewielu polskich historyków sztuki w pogłębiony sposób zainteresowało się działalnością księcia. Poza rozsianymi w różnych opracowaniach wzmiankami istnieją zaledwie 4 artykuły, które omawiają wybrane aspekty działalności mecenasowskiej i kolekcjonerskiej księcia (Janiny Michałkowej, Elżbiety Budzińskiej, Tadeusza Jaroszewskiego, Dominiki Wronikowskiej). Historycznie najpełniejszym opracowaniem dotyczącym księcia Stanisława pozostaje nadal, liczący niemal 50 lat, artykuł Jerzego Michalskiego zamieszczony w Polskim słowniku biograficznym. Dotychczas powstałe polskie i obce publikacje z zakresu historii i historii sztuki oraz archeologii nie wyczerpują wielu problemów badawczych dotyczących samej postaci, działalności, a także pasji kolekcjonerskiej księcia Stanisława Poniatowskiego.
Źródło:
Muzealnictwo; 2020, 61; 80-89
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mandat księcia Albrechta z 24 listopada 1541 roku
The Duke of Albrecht’s Mandate of November 24, 1541
Autorzy:
Białuński, Grzegorz
Bauknecht, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365578.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
Tematy:
książę Albrecht von Brandenburg–Ansbach
reformacja
mandat
zabobonne praktyki religijne
Prince Albrecht von Brandenburg–Ansbach
Reformation
mandate
superstitious religious practices
Opis:
This article discusses the mandate of the Prince published on the 24th November, 1541. It was published in the form of one–sided printed sheets (flyers for hanging) in Königsberg in the printing house of Jan Weinreich. In the mandate, the Prince condemned the reprehensible religious practices in his duchy, in particular the use of wax figures of human or animal figures and wax wreaths by brides within churches. He ordered priests, church servants and ducal officials to combat these practices. In the case of their further occurrence, he ordered the punishment of those who disobeyed. The authors of the article assume that the practices mentioned in the mandate were not so much related to the religious past of the Prussians, but to the remnants of Catholicism. Such practices involving wax sacrificial votive offerings were also known in Livonia, Germany and Poland.
Źródło:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2017, 298, 4; 707-715
0023-3196
2719-8979
Pojawia się w:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lev Sapieha and the Truce of Deulino
Lew Sapieha i rozejm dywiliński
Autorzy:
Bohun, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969630.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
Polish-Lithuanian Commonwealth
Muscovite state
Lev Sapieha
Wladyslaw IV Vasa
Sigismund III Vasa
Moscow expedition of prince Wladyslaw in 1617-1618
Truce of Deulino
Rzeczpospolita
państwo moskiewskie
Lew Sapieha
Władysław Waza
Zygmunt III Waza
moskiewska ekspedycja królewicza Władysława 1617-1618
rozejm dywiliński
Речь Посполитая
Московское государство
Лев Сапега
Владислав Ваза
Сигизмунд III Ваза
московский поход королевича Владислава в 1617-1618 годах
деулинское перемирие
Opis:
Канцлер ВКЛ Лев Сапега с самого начала своей официальной карьеры эффективно контролировал политику Речи Посполитой в отношении Московского государства. Особенно это проявилось во время Смуты, когда за счет интересов Сигизмунда III и избранного царя, королевича Владислава он форсировал усиление позиций Великого княжества Литовского в польско-литовском государстве и реляциях с Московским государством. В статье, основанной на неиспользованных и неизвестных первоисточниках, рассказывается о деятельности Сапеги на последнем этапе Смуты – московском походе королевича Владислава в 1617-1618 годах.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 2; 131-137
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W służbie stolicy i okupantów: Milicja Miejska m.st. Warszawy 1916–1918
In the Line of Duty for the City and the Occupants: the Warsaw Civic Militia, 1916–18
Autorzy:
Brudek, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233246.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Warsaw City Militia
Prince Fraciszek Pius Radziwiłł
Prince Zdzisław Lubomirski
German occupation
Imperial German Police
crime
corruption
resistance
Milicja Miejska m.st. Warszawy
książę Franciszek Pius Radziwiłł
książę Zdzisław Lubomirski
okupacja niemiecka
cesarsko-niemiecka policja
przestępczość
korupcja
opór
Opis:
1 II 1916 r. podczas niemieckiej okupacji Warszawy na mocy porozumienia między prezesem Komitetu Obywatelskiego ks. Zdzisławem Lubomirskim a prezydentem Cesarsko-Niemieckiej Policji Ernstem von Glasenappem powstała Milicja Miejska, jako zawodowa i płatna polska służba bezpieczeństwa w mieście, podporządkowana władzom niemieckim. Na czele Milicji stanął książę Franciszek Pius Radziwiłł. Milicja realizowała zadania porządkowe na ulicach, nadzorowała sprawy gospodarcze, budowlane i sanitarne miasta.
On 1 February 1916, during the German occupation of Warsaw, the City Militia was formed in Warsaw under the agreement between the President of the Civic Committee of the City of Warsaw Prince Zdzisław Lubomirski and the President of the Imperial German Police Ernst von Glasenapp. The City Militia was established as a professional and paid Polish security police in the city, subordinated to the German authorities. The Militia was headed by Prince Franciszek Pius Radziwiłł. The City Militia carried out tasks related to order in Warsaw’s streets, supervised economic matters as well as construction and sanitary issues of the city.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2020, 52, 3; 89-110
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane metody zarządzania projektem technologicznym
Selected Methods of Technological Project Management
Autorzy:
Caban, Marta
Musiał, Dorota
Lipiński, Tomasz
Nowacki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/27694286.pdf
Data publikacji:
2023-12-14
Wydawca:
Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:
Agile
Design Thinking
metody wdrażania nowej technologii
PMBOK
PRINCE2
methods of implementing new technology
Opis:
W niniejszym rozdziale przedstawiono wybrane metody zarządzania projektem technologicznym. Współczesna globalizacja otwiera przed przedsiębiorstwami zarówno wiele możliwości, jak i zagrożeń. Z tego względu niezwykle ważna staje się dla nich innowacyjność. Pod pojęciem „innowacyjności” rozumie się wdrażanie, opracowywanie, a także opatentowanie rozwiązań oraz działań skierowanych na szeroko rozumiany rozwój przedsiębiorstwa. W poszukiwaniu odpowiedniej metodyki wdrażania nowej technologii pojawiają się zatem metody konwencjonalne (określane także mianem tradycyjnych) oraz niekonwencjonalne (określane także mianem nowatorskich). Kluczowym aspektem niniejszego rozdziału jest krótka charakterystyka każdego z pojęć, a także przedstawienie najciekawszych, zdaniem autorek, metod wdrożeniowych.
This chapter presents selected methods of technological project management. Contemporary globalization brings many opportunities but also many threats, making it essential for companies to be innovative. Innovation refers to the implementation, development, and patenting of solutions and actions aimed at the broad development of the company. In search of the appropriate methodology for implementing new technology, conventional methods (also known as traditional) and unconventional methods (also known as innovative) emerge. The key aspect of this chapter is to briefly characterize each concept and present the most interesting implementation methods according to the authors.
Źródło:
Potencjał innowacyjny w inżynierii materiałowej i zarządzaniu produkcją; 298-306
9788371939457
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 100

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies