Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "presidency" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 40
Tytuł:
The Role of the Presidency of the EU Council Based on the Example of the EU Enlargement Policy towards the Western Balkans – Subject Matter and Methodological Approach
Autorzy:
Aleksandra, Saczuk,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894829.pdf
Data publikacji:
2020-08-10
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Presidency of the EU Council
EU Institutions
EU Enlargement Policy
Stabilisation and Association Process
Methodology
prezydencja w Radzie UE
Instytucje UE
polityka rozszerzeniowa UE
proces stabilizacji i stowarzyszenia
Bałkany Zachodnie
metodologia
Opis:
Prezydencja w Radzie UE to ekscytujący przedmiot badań politologicznych ze względu na jej wielowymiarowość, jak również dynamikę zmian. Przełom w odniesieniu do funkcji prezydencji i jej pozycji w systemie instytucjonalnym stanowi traktat z Lizbony. Autorka bada rolę prezydencji w Radzie UE na przykładzie polityki rozszerzeniowej UE wobec Bałkanów Zachodnich, która dobrze odzwierciedla specyfikę unijnego systemu. Celem jest zweryfikowanie, jakie funkcje prezydencja spełnia w polityce rozszerzeniowej i na ile powtarzany w literaturze naukowej pogląd, iż traktat z Lizbony ograniczył rolę prezydencji, jest zasadny i wyczerpujący. Autorka zakłada, że rola prezydencji nie zależy przede wszystkim od statusu prawno-ustrojowego, ale od stosowanej praktyki, na którą wpływa szereg czynników wskazanych poniżej w artykule. W badaniu wykorzystywany został warsztat metodologiczny łączący różne paradygmaty teoretyczne (koncepcję ról, instytucjonalizm racjonalnego wyboru, konstruktywizm) i metody badawcze (systemową, porównawczą, behawioralną, symulacyjną), tak by możliwe było uchwycenie zjawisk niewidocznych w ujęciu określonej teorii czy metody i w konsekwencji efektywne rozpoznanie zjawiska.
Źródło:
Przegląd Europejski; 2012, 3 (26); 97-110
1641-2478
Pojawia się w:
Przegląd Europejski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autorytaryzm rywalizacyjny na Ukrainie podczas prezydentury Wiktora Janukowycza w latach 2010–2013
Autorzy:
Banaś, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/569025.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Ukraine
competitive authoritarianism
presidency
Viktor Yanukovych
Украина
конкурентоспособная авторитаризм
президентство
Виктор Янукович
Opis:
Anticipated effect of democratization is not only the establishment of effective democratic institutions, but also to consolidate behavior patterns typical for this system. Unfortunately, this process does not always achieve the assumed effect. It is recognized that the democratic transformation can be completed in three ways: success, failure (back to authoritarian rule), or the establishment of hybrid regime, “hanged” between democracy and authoritarianism. An example of such a system is competitive authoritarianism, which model was firstly described by S. Levitsky and L. A. Way. In the article author intends to analyse the political situation in Ukraine during the presidency of Viktor Yanukovych in the years 2010–2013 using this model. Thanks to this an attempt to explain the systemic causes of the events taking place in this country at the turn of 2013 and 2014 will be also undertaken.
Ожидаемый эффект демократизации не только создание эффективных демократических институтов , но и укрепить модели поведения , характерные для этой системы. К сожалению, этот процесс не всегда достигают предполагаемого эффекта. Признается, что демократические преобразования может быть завершена в трех направлениях: Успех, ошибка (назад к авторитарному правлению), или установление гибридный режим “повешенных” между демократией и авторитаризмом. Примером такой системы является конкурентоспособной авторитаризм, какая модель была впервые описана С. Левицкого и Л. Пути. В статье намерен проанализировать политическую ситуацию в Украине во время президентства Виктора Януковича в годы 2010–2013, используя эту модель. Будет также проведен Благодаря этому попытка объяснить системные причины событий, происходящих в этой стране на рубеже 2013 и 2014 годов.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2014, 1(6); 81-98
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Václav Havel: niepolityczny polityk
Václav Havel: Non-political Politician
Autorzy:
Bankowicz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635362.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
politics
non-political politics
dramatist
communism
dissident movement
democratic opposition
president
presidency
Czechoslovakia
Czech Republic
Opis:
The article presents the political and intellectual silhouette of Václav Havel (1936–2011) – the last president of Czechoslovakia and the first one of the Czech Republic. Havel, the next to the Pole Lech Wałęsa, is the world renown symbol of the political turning point of 1989 that ended the world communist system. Before 1989, during the communist age, Havel was a dramatist, essayist and leader of Czechoslovak anticommunist and democratic dissident movement. He was strongly persecuted by the ruling communists, and while living under a permanent supervision of the security services and he was many times arrested. In 1989 Havel became a president of democratic Czechoslovakia and after dissolving of this state, in 1993, he was elected as a the first president of the new Czech Republic, holding the office by 10 following years. Havel was very untypical politician and president. He has played rather the role of an intellectual for whom politics is a matter of changing reality not by political decisions, but as a result of impact the on world by ideas and views. To follow Thomas Garrigue Masaryk example, the founder and first head of Czechoslovak state, clearlyadmired by Havel, he has tried to conduct of non-political politics. In this model politics becomes a practical applying of ethics and most important within it is not a power or state procedures and mechanisms, but men’s good and faithfulness to the truth. Václav Havel went down in the history as one of the greatest political figures of the second half of the last century.
The article presents the political and intellectual silhouette of Václav Havel (1936–2011) – the last president of Czechoslovakia and the first one of the Czech Republic. Havel, the next to the Pole Lech Wałęsa, is the world renown symbol of the political turning point of 1989 that ended the world communist system. Before 1989, during the communist age, Havel was a dramatist, essayist and leader of Czechoslovak anticommunist and democratic dissident movement. He was strongly persecuted by the ruling communists, and while living under a permanent supervision of the security services and he was many times arrested. In 1989 Havel became a president of democratic Czechoslovakia and after dissolving of this state, in 1993, he was elected as a the first president of the new Czech Republic, holding the office by 10 following years. Havel was very untypical politician and president. He has played rather the role of an intellectual for whom politics is a matter of changing reality not by political decisions, but as a result of impact the on world by ideas and views. To follow Thomas Garrigue Masaryk example, the founder and first head of Czechoslovak state, clearly admired by Havel, he has tried to conduct of non-political politics. In this model politics becomes a practical applying of ethics and most important within it is not a power or state procedures and mechanisms, but men’s good and faithfulness to the truth. Václav Havel went down in the history as one of the greatest political figures of the second half of the last century.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2014, 6
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Donald Trump and America Divided against Itself
Donald Trump i Ameryka podzielona przeciw samej sobie
Autorzy:
Bryk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029635.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Donald Trump’s Presidency
American Conservatism
liberal oligarchy
populism
identity liberalism
fragmentation of American socjety
prezydentura Donalda Trumpa
konserwatyzm amerykański
oligarchia liberalna
populizm
globalizacja
liberalizm tożsamościowy
fragmentacja społeczeństwa amerykańskiego
Opis:
Donald Trump became the president of the United States because he was able to see the deep division of the American society into 80% of the population comprising the lower and middle classes and the caste-like oligarchic elite, which is made up of the richest 1% and 19% of the upper-middle class population. These 20% justifies its privileged social position by referring to meritocracy, the ideology of identity liberalism and to globalism, delegitimizing any opposition as a manifestation of ignorance, pathological aggression or social maladjustment (“the deplorables” of Hillary Clinton). Trump turned to the remaining 80% of society, angered not only by the effects of globalization implemented by the liberal elites as the only possible and rational economic policy, but also despised by the liberal upper middle class and forced by political elites to submit to the dictates of the ideology of emancipatory liberalism of personal autocreation, leading to the breakdown of social and family ties and the destruction of authorities. Trump won the support of angry voters because he raised issues that were very close to much of the electorate but were absent from the dominant discourse of political elites, both in the Democratic Party and the Republicans. This was his “populism”, which was in fact democratic and conservative patriotism or mild nationalism. Nevertheless, this provoked vehement opposition from both the liberal left, part of the federal administration (“deep state”) and cancel culture, and from some republicans (“Never Trumpers”). However, the “resistance movement” that emerged after Trump’s election was able to appeal only to ideological arguments, including the perception of America’s and the West’s civilizational heritage as a structure of immanent oppression that Trump wants to renew and strengthen. Thus, a narrative was born presenting Trump as a usurper in a metaphysical sense, an enemy of the only legitimate moral and social order, i.e., the order of identity liberalism with its axioms of emancipation and moral autocreation of individuals. The violation of this quasi-religious order is to cause an escalation of violence and oppression motivated by hatred, racism, xenophobia and religious fanaticism. Such a narrative, referring to the theory of the “end of history” by Francis Fukuyama, was not confirmed either in the politics or in the legislation of the Trump administration, demonstrating flaws in the liberal-left understanding of the so called “populism”.
Donald Trump został prezydentem USA, gdyż zdołał dostrzec głęboki podział społeczeństwa amerykańskiego: na 80% ludności obejmujące klasę niższą i średnią oraz przypominającą kastę elitę oligarchiczną, na którą składa się 1% najbogatszych oraz 19% ludności zaliczanej do wyższej klasy średniej. Te 20% swą uprzywilejowaną pozycję społeczną uzasadnia, odwołując się do merytokracji, ideologii liberalizmu tożsamościowego oraz globalizmu, delegitymizując sprzeciw jako przejaw ignorancji, patologicznej agresji lub nieprzystosowania społecznego (“pożałowania godni” – Hillary Clinton). Trump zwrócił się do pozostałych 80% społeczeństwa, rozgniewanego nie tylko skutkami wdrażanej przez liberalne elity – jako jedyna możliwa i racjonalna polityka gospodarcza – globalizacji, lecz również pogardzanego przez liberalną wyższą klasę średnią i zmuszanego przez elity polityczne do poddania się dyktatowi ideologii liberalizmu emancypacyjnego, prowadzącego do rozbicia więzi społecznych i rodzinnych oraz zniszczenia autorytetów. Trump zyskał poparcie rozgniewanych wyborców, gdyż poruszył tematy, które były bardzo bliskie znacznej części elektoratu, jednak nie były obecne w dominującym dyskursie elit politycznych – ani Partii Demokratycznej, ani republikanów. Na tym polegał jego “populizm”, będący w rzeczywistości demokratycznym i konserwatywnym patriotyzmem. Wywołało to gwałtowny sprzeciw, zarówno ze strony lewicy liberalnej, części administracji federalnej (deep state) i cancel culture, jak i ze strony części republikanów – zdeklarowanych przeciwników kandydatury Donalda Trumpa na prezydenta. Jednakże “ruch oporu”, który uaktywnił się po wygranej wyborczej Trumpa, był w stanie odwołać się jedynie do argumentów ideologicznych, w tym postrzegania dorobku cywilizacyjnego Ameryki i Zachodu jako struktury opresji, którą Trump chce odnawiać i wzmacniać. Zrodziła się tym samym narracja prezentująca Trumpa jako uzurpatora w sensie metafizycznym, wroga jedynie legitymowanego porządku moralnego i społecznego, tj. porządku liberalizmu tożsamościowego i emancypacji. Naruszenie tego porządku ma doprowadzić do eskalacji nienawiści i motywowanej rasizmem, ksenofobią i fanatyzmem religijnym przemocy, czyli “populizmu” w negatywnym sensie. Narracja taka, odwołująca się do teorii “końca historii” Francisa Fukuyamy nie znalazła jednak potwierdzenia ani w polityce, ani w prawodawstwie czasów administracji Trumpa, wskazując na niedostatki w lewicowo-liberalnym pojmowaniu tzw. populizmu.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2021, 1; 47-84
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Donald Trump as a Response to a Global Post-Cold War Liberal World
Donald Trump odpowiedzią na świat liberalnego globalizmu po zimnej wojnie
Autorzy:
Bryk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/504942.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Donald Trump’s presidency
liberal oligarchy
Republican Party
nation state
open society
post-1945 political order
prezydentura Donalda Trumpa
oligarchia liberalna
Partia Republikańska
państwo narodowe
porządek polityczny po 1945 roku
Opis:
Donald Trump utilizes conservative values and narrative to gain power in elections, causing profound social turmoil (to hell with political correctness) and successfully attempts to limit oligarchization of American political life. He was able to defeat Hilary Clinton with her vision of liberal oligarchy supported by identity clientele groups. Trump focused his rhetoric and policies on social solidarity in a nation state fueled by republican values, thus opposing both liberals and libertarians joined against him in a conflict of two models of common interest in V. Pareto’s understanding. Some similarities to Ronald Regan’s presidency are visible, albeit major differences (business background, massive personal wealth, lack of political experience or administrative career) must be noticed. Trump’s vision “Great America” is a construed temporal social phenomenon, based on rhetoric of greatness and power, used however to implement real and profound policy changes (e.g. nominations to SCOTUS and federal courts). Moreover, Trump saves Republicans from political stalemate or even crisis, as they regain a chance to reorient the political system in a radical manner. His political intuition and business experience allowed Trump to overthrow the rhetoric of political correctness, liberal dispersed censorship and newspeak dictate of public morality. Brutal rhetoric and peculiar sense of humor combined with sincere optimism of a “self-made man” and entrepreneurial mentality allowed Trump to survive both ostracism of elites and ferocious attack of liberal media. He established himself as a representative and voice of “Hard America” (M. Barone), opposed to liberal despise for the “deplorable”. Trump indentifies himself as a man of action, rough business player and a builder, America to him is a nation of builders. Trump’s victory is a symbolic ending of the American and Western order established after 1945.
Wygrane przez Donalda Trumpa – dzięki odwołaniu do wartości i narracji konserwatywnej – wybory prezydenckie wywołały wstrząs w społeczeństwie amerykańskim. Nowy prezydent z powodzeniem ograniczył postępującą oligarchizację życia politycznego Stanów Zjednoczonych. Zdołał pokonać Hilary Clinton z jej wizją państwa – oligarchii wspieranej przez klienckie grupy tożsamościowe. Trump skoncentrował swoją retorykę i kierunki polityki na solidarności społecznej w ramach państwa narodowego opartego na wartościach republikańskich. Stanął w opozycji zarówno do liberałów, jak i do libertarian złączonych w walce przeciwko niemu. Widać tu konflikt dwóch modeli interesu wspólnotowego w ujęciu Vilfredo Pareto. Ponadto dostrzec można podobieństwa do prezydentury Ronalda Regana, jednakże trudno pominąć zasadnicze rozbieżności (Trump – człowiek wielkiego biznesu z ogromnym majątkiem osobistym, niemający doświadczenia politycznego i niepełniący wcześniej funkcji publicznych). Sama wizja „wielkiej Ameryki” jest stworzonym przez Trumpa zjawiskiem społecznym, opartym na retoryce wielkości i władzy wykorzystywanej jednak przy wdrażaniu rzeczywistych zmian polityki państwa (np. nominacje sędziowskie). Oprócz tego nowy prezydent zapewnił Partii Republikańskiej wyjście z kryzysu, dając szansę na gruntowną i zasadniczą reorientację systemu politycznego USA. Intuicja polityczna i doświadczenie przedsiębiorcy pozwalają Trumpowi na obalenie monopolu retoryki politycznej poprawności wraz z moralnym dyktatem nowomowy i rozproszonymi formami cenzury. Brutalna retoryka i specyfi czne poczucie humoru towarzyszące autentycznemu optymizmowi self-made man, wraz z biznesową mentalnością, pozwoliły Donaldowi Trumpowi na przetrwanie ostracyzmu elit oraz zaciętych ataków mediów liberalnych. Nowy prezydent zajął miejsce trybuna „twardej Ameryki” (Michael Barone) stając w opozycji do liberalnej pogardy dla „godnych pożałowania”. Trump identyfikuje się jako budowniczy, człowiek działania, doświadczony i ostry gracz świata wielkich interesów. Sama Ameryka dlań to naród budowniczych. Nowa prezydentura jest również symbolicznym zakończeniem porządku ustanowionego w USA i Europie Zachodniej po roku 1945.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2019, 3; 17-38
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trump and the Conservative Movement
Donald Trump i ruch konserwatywny
Autorzy:
Bryk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029639.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Trump’s presidency
American Conservatism in the 21st century
culture wars
populism
liberal oligarchy
technocracy
identity politics
prezydentura Donalda Trumpa
konserwatyzm amerykański w XXI wieku
wojny kulturowe
populizm
oligarchia liberalna
technokracja
polityka tożsamościowa
Opis:
United under Regan by anti-communism, the US Conservative movement is now deeply divided. This division was already visible in the so-called Sarah Palin’s conservative populism and the Tea Party movement. However, it showed itself in full force when the Republican party elite, living in symbiosis with liberals from the Democratic Party, had to respond to Donald Trump’s electoral success. It turned out that the traditional Republican electorate did not back the party’s globalist elite, but an outsider. Trump gained the support of that section of conservatives who rejected integration into the hegemonic ideology of leftist liberalism with its destructive narrative of “American iniquity” and the adoption of the technocratic global oligarchy model as the only possible “end of history”. Conservatives supporting Trump’s candidacy referred to the tradition of American conservatism, appealing to the Founding Fathers, the Constitution and national pride and supporting the idea of metaphysical freedom, ontologically rooted in being greater than the autonomous will of the individual. Thus, the possibility of agreement with the oligarchic elite professing identity liberalism is very limited. However, it is possible to create a tactical alliance between conservatives, especially religious ones, and libertarians. Despite fundamental anthropological and philosophical differences, the link is a common enemy – liberal identity politics. Additionally, Trump’s victory forces all currents in Regan’s conservative coalition to revise their goals and adjust to the new reality, as Trump did not appeal to economic globalism but called for the restoration of social solidarity and republican responsibility for all. He was aware of the possibility of creating a new coalition in the camp of conservatives and republicans, which must find a new common political goal, combining social and cultural conservatism with economic populism. Donald Trump, however, met with stiff opposition from conservatives who accept the technocratic hegemony of leftist liberalism along with the sexual revolution and new anthropology.
Zjednoczony za czasów Regana, dzięki antykomunizmowi, amerykański ruch konserwatywny jest obecnie głęboko podzielony. Podział ten widać było jeszcze w tzw. konserwatywnym populizmie Sary Palin oraz ruchu Tea Party. Uwidocznił się on jednak z całą mocą, gdy żyjące w symbiozie z liberałami z Partii Demokratycznej elity Partii Republikańskiej musiały zareagować na sukces wyborczy Trumpa. Okazało się, że tradycyjny elektorat Republikanów nie poparł globalistycznie nastawionych elit partii, lecz człowieka „z zewnątrz”. Trump zyskał poparcie tej części konserwatystów, którzy odrzucali integrację z hegemoniczną ideologią lewicowego liberalizmu wraz z jego narracją „amerykańskiej nieprawości” oraz przyjęcie modelu technokratycznej, globalnej oligarchii jako jedynie możliwego „końca historii”. Konserwatyści popierający Trumpa odwoływali się do tradycji konserwatyzmu amerykańskiego, stale odnoszącego się do ojców założycieli, Konstytucji i narodowej dumy, popierającego ideę wolności metafizycznej, ontologicznie zakorzenionej w bycie większym niż autonomiczna wola jednostki. Tym samym płaszczyzna porozumienia z wyznającą liberalizm tożsamościowy elitą oligarchiczną jest bardzo niewielka. Możliwe okazuje się jednak stworzenie taktycznego sojuszu konserwatystów, zwłaszcza religijnych, z libertarianami. Mimo zasadniczych różnic antropologicznych i filozoficznych łącznikiem jest wspólny wróg – liberalna polityka tożsamościowa. Zwycięstwo Trumpa sprawia, że wszystkie nurty konserwatywnej koalicji Regana muszą zrewidować swe cele i dostosować się do nowej rzeczywistości, tym bardziej że Trump nie odwoływał się do globalizmu ekonomicznego, lecz wzywał do odbudowy solidarności społecznej i republikańskiej odpowiedzialności za wszystkich. Był świadom możliwości stworzenia nowej koalicji w obozie konserwatystów i republikanów, która musi znaleźć nowy wspólny cel polityczny, łączący konserwatyzm społeczny i kulturowy z populizmem gospodarczym. Donald Trump spotkał się jednak ze zdecydowanym sprzeciwem konserwatystów akceptujących technokratyczną hegemonię lewicowego liberalizmu wraz z rewolucją seksualną i nową antropologią.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2021, 1; 195-227
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Shakespeare Comes to Bengal
Autorzy:
Chaudhuri, Sukanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/39766684.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Shakespeare
Bengal
Calcutta
Bengali translations
Bengali theatre
Hindu College
Presidency College
Kalidasa
Bankimchandra Chattopadhyay
Ishwarchandra Vidyasagar
Michael Madhusudan Datta
Haraprasad Shastri
Hirendranath Datta
Rabindranath Tagore
Girishchandra Ghosh
Opis:
India has the longest engagement with Shakespeare of any non-Western country. In the eastern Indian region of Bengal, contact with Shakespeare began in the eighteenth century. His plays were read and acted in newly established English schools, and performed professionally in new English theatres. A paradigm shift came with the foundation of the Hindu College in Calcutta in 1817. Shakespeare featured largely in this new ‘English education’, taught first by Englishmen and, from the start of the twentieth century, by a distinguished line of Indian scholars. Simultaneously, the Shakespearean model melded with traditional Bengali popular drama to create a new professional urban Bengali theatre. The close interaction between page and stage also evinced a certain tension. The highly indigenized theatre assimilated Shakespeare in a varied synthesis, while academic interest focused increasingly on Shakespeare’s own text. Beyond the theatre and the classroom, Shakespeare reached out to a wider public, largely as a read rather than performed text. He was widely read in translation, most often in prose versions and loose adaptations. His readership extended to women, and to people outside the city who could not visit the theatre. Thus Shakespeare became part of the shared heritage of the entire educated middle class. Bengali literature since the late nineteenth century testifies strongly to this trend, often inducing a comparison with the Sanskrit dramatist Kalidasa. Most importantly, Shakespeare became part of the common currency of cultural and intellectual exchange.
Źródło:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2023, 27, 42; 31-46
2083-8530
2300-7605
Pojawia się w:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prezydencja w Unii Europejskiej po reformie lizbońskiej a zasada good governance
Presidency in the European Union Upon the Lisbon Reform and the Good Governance Principle
Autorzy:
Cymbranowicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/509352.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
Prezydencja
Unia Europejska
zasada good governance
presidency
European Union
good governance principle
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie procesu kształtowania się i reformowania Prezydencji jako mechanizmu, który funkcjonuje w Unii Europejskiej (UE) w nowej odsłonie po przyjęciu w 2007 roku, a następnie ratyfikowaniu w 2009 roku, Traktatu z Lizbony. Mechanizm ten jest omawiany w kontekście zasady good governance, którą uznaje się i stosuje w UE od lat 90. XX wieku. Aby zrealizować tak określony cel, wykorzystano metodę opisową. Analiza i ocena badanego problemu jest oparta na podstawie materiałów źródłowych poruszających z jednej strony – problematykę Prezydencji w UE, z drugiej – kwestii związanych z zagadnieniami „dobrego rządzenia”. Zmiany, które wprowadził Traktat z Lizbony tworząc ramy instytucjonalne nowej formuły Prezydencji (tzw. formuły hybrydowej), były wynikiem silnej presji politycznej w sprawie przeprowadzenia reform w UE w pierwszej dekadzie XXI wieku. Bezsprzecznie, reforma lizbońska nadała formule Prezydencji w Radzie UE nowy kształt. Niestety, państwa członkowskie decydując się na przyjęcie nowych rozwiązań w takiej postaci nie przewidziały, że efekt końcowy będzie odwrotny do zakładanego, tzn. zamiast uprościć i przyczynić się do stworzenia bardziej przejrzystych relacji międzyinstytucjonalnych, raczej wpłynie na ich jeszcze większą złożoność i skomplikowanie.
The aim of the article is to present the process of formation and reforming the presidency as the mechanism which functions in the European Union (EU) at a new stage after the adoption in 2007, then ratification in 2009, the Treaty of Lisbon. This mechanism is discussed in the context of the good governance principle which has been acknowledged and applied in the EU since the 1990s. To achieve thus defined aim the author used the descriptive method. The analysis and assessment of the problem in question are based on the source materials touching, on the one hand, the issues of presidency in the EU and, on the other hand, the issues related to the good governance problems. The amendments introduced by the Lisbon Treaty setting up the institutional framework of the new formula of the presidency (the so-called hybrid formula) were a result of a strong political pressure on the issue of reforms to be conducted in the EU in the first decade of the 21st century. No doubt, the Lisbon reform has vested the formula of presidency in the EU Council with a new shape. Unfortunately, the member states, while deciding to adopt new solutions in such a form, have not envisaged that the ultimate effect will be opposite to what was intended, i.e. instead of simplifying and contributing to setting up more transparent interinstitutional relations it will rather have affected their greater complexity and complication.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2017, 55(4) Ekonomia XIV; 17-27
2353-2688
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Volodymyr Zelensky: What has Been Done in the Past Year? What’s Next?
Wołodymyr Zelenski: Co zrobiono w minionym roku? Co dalej?...
Autorzy:
Donaj, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1012014.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ukraine
European Union
Revolution of Dignity
presidency
prospects for European integration
Ukraina
Unia Europejska
rewolucja godności
prezydentura
perspektywy integracji europejskiej
Opis:
The paper sets out to assess the first year of Volodymyr Zelensky’s presidency. By analyzing the decision-making process followed by Zelensky (using the decision-making, institutional-legal, systems, induction and deduction methods), the author attempts to answer whether the process serves Ukraine and its long-term interests. By identifying the determinants affecting Ukraine’s foreign policy, the author tries to show the long term prospects for the country.
Treścią publikacji jest próba oceny pierwszego roku prezydentury W. Zełenskiego. Dokonując analizy procesu podejmowania decyzji przez W. Zełenskiego (posiłkując się metodą decyzyjną, instytucjonalno-prawną, systemową oraz indukcją i dedukcją) autor próbował odpowiedzieć, czy jest to działanie służące Ukrainie i jej dalekosiężnym interesom. Określając determinanty wpływające na politykę zagraniczną Ukrainy, autor starał się ukazać, co w dalszej perspektywie czeka kraj nad Dnieprem.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2020, 14; 101-112
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legal President’s Position in the Structure of State Organs (after 1993)
Autorzy:
Gardocki, Sylwester
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2023466.pdf
Data publikacji:
2012-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
presidency model
Russian law
structure of state organs
Opis:
The difficult and dramatic birth of the Constitution of the Russian Federation in December 1993 does not mean that it is a statute burdened by numerous faults and chaotic as the situation in which it originated. This is quite a consistent constitutional act looking for a strong presidency model, similar to the Fifth French Republic. It is doubtful, however, that, according to an eminent scholar of Russian law, William E. Butler, at that time “enacting of the truly democratic constitution for the first time in Russian history” took a place.
Źródło:
Polish Political Science Yearbook; 2012, 41; 144-186
0208-7375
Pojawia się w:
Polish Political Science Yearbook
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nazywali go "Zura" : podpułkownik pilot Janusz Żurakowski (1914-2004)
Autorzy:
Gwardys, Jarosław.
Powiązania:
Przegląd Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej 2004, nr 5, s. 70-82
Data publikacji:
2004
Tematy:
Żurakowski, Janusz (1914-2004)
Żurakowski, Janusz (1914-2004) biografia
6 Pułk Lotniczy (Lwów). 161 Eskadra Myśliwska
Dęblińska Grupa Myśliwska działania bojowe 1939 r.
Królewskie Siły Powietrzne Ochotnicza Rezerwa 1940 r.
Królewskie Siły Powietrzne Dziesiąta (10) Grupa Myśliwska Dwieście Trzydziesty Czwarty (234) Dywizjon Myśliwski "Madras Presidency" (Middle Wallop) 1940 r.
Królewskie Siły Powietrzne Sześćset Dziewiąty (609) Dywizjon Myśliwski "West Riding" 1940-1941 r.
Royal Air Force Volunter Reserve 1940 r.
Royal Air Force Five (5) Operational Training Unit (Aston Dovn) 1940 r.
Królewskie Siły Powierzne Pięćdziesiąta Siódma (57) Jednostka Treningu Operacyjnego 1941 r.
Królewskie Siły Powierzne Pięćdziesiąta Ósma (58) Jednostka Treningu Operacyjnego 1941 r.
Królewskie Siły Powierzne Sześdziesiąta Pierwsza (61) Jednostka Treningu Operacyjnego 1941 r.
Royal Air Force Pięćdziesiąta Siódma (57) Operational Training Unit 1941 r.
Royal Air Force Pięćdziesiąta Ósma (58) Operational Training Unit 1941 r.
Royal Air Force Sześćdziesiąta Pierwsza (61) Operational Training Unit 1941 r.
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie Polskie Siły Powietrzne Pierwsze (1) Skrzydło Myśliwskie PSZ Trzysta Piętnasty (315) Dywizjon Myśliwski "Dębliński" PSZ 1941-1942 r.
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie Polskie Siły Powietrzne Pierwsze (1) Skrzydło Myśliwskie PSZ Trzysta Szósty (306) Dywizjon Myśliwski "Toruński" PSZ dowódcy 1942 r.
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie Polskie Siły Powietrzne Pierwsze (1) Skrzydło Myśliwskie PSZ Trzysta Szesnasty (316) Dywizjon Myśliwski "Warszawski" PSZ dowódca 1942.
Royal Air Force Fighter Station Northol 1943 r.
Królewskie Siły Powietrzne Stacja Myśliwców Northolt 1943 r.
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie Polskie Siły Powietrzne Pierwsze (1) Skrzydło Myśliwskie PSZ dowódca 1943 r.
Royl Air Force Fighter Command Headquarters (Stanmore) 1943-1944 r.
Królewskie Siły Powietrzne Dowództwo Lotnictwa Myśliwskiego (Stanmore) 1943-1944 r.
Imperialna Szkoła Pilotów Doświadczalnych (Boscombe Down, Wielka brytania) kursy 1944-1945 r.
Szkoła Podchorążych Lotnictwa (Dęblin) 1934-1937 r.
Lotnictwo wojskowe dowódcy biografie 20 w.
Dowódcy biografie Polska 20 w.
Kampania wrześniowa działania powietrzne
Piloci wojskowi Polska 20 w.
II wojna światowa (1939-1945)
Polacy
Działania powietrzne
Bitwa o Anglię (1940)
Wojsko
Biografia
Opis:
Pilot myśliwski, uczestnik wojny obronnej 1939 r., bitwy o Wielką Brytanię, dca jednostek PSP, długoletni pilot doświadczalny w Wielkiej Brytanii i Kanadzie.
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Legenda nie przeminie : ludzie lotnictwa
Autorzy:
Henski, Paweł.
Powiązania:
Wiraże 2004, nr 6, s. 18-19
Data publikacji:
2004
Tematy:
Żurakowski, Janusz (1914-2004)
Żurakowski, Janusz (1914-2004) biografia
6 Pułk Lotniczy (Lwów). 161 Eskadra Myśliwska
Dęblińska Grupa Myśliwska działania bojowe 1939 r.
Królewskie Siły Powietrzne Ochotnicza Rezerwa 1940 r.
Królewskie Siły Powietrzne Dziesiąta (10) Grupa Myśliwska Dwieście Trzydziesty Czwarty (234) Dywizjon Myśliwski "Madras Presidency" (Middle Wallop) 1940 r.
Królewskie Siły Powietrzne Sześćset Dziewiąty (609) Dywizjon Myśliwski "West Riding" 1940-1941 r.
Royal Air Force Volunter Reserve 1940 r.
Royal Air Force Five (5) Operational Training Unit (Aston Dovn) 1940 r.
Królewskie Siły Powierzne Pięćdziesiąta Siódma (57) Jednostka Treningu Operacyjnego 1941 r.
Królewskie Siły Powierzne Pięćdziesiąta Ósma (58) Jednostka Treningu Operacyjnego 1941 r.
Królewskie Siły Powierzne Sześdziesiąta Pierwsza (61) Jednostka Treningu Operacyjnego 1941 r.
Royal Air Force Pięćdziesiąta Siódma (57) Operational Training Unit 1941 r.
Royal Air Force Pięćdziesiąta Ósma (58) Operational Training Unit 1941 r.
Royal Air Force Sześćdziesiąta Pierwsza (61) Operational Training Unit 1941 r.
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie Polskie Siły Powietrzne Pierwsze (1) Skrzydło Myśliwskie PSZ Trzysta Piętnasty (315) Dywizjon Myśliwski "Dębliński" PSZ 1941-1942 r.
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie Polskie Siły Powietrzne Pierwsze (1) Skrzydło Myśliwskie PSZ Trzysta Szósty (306) Dywizjon Myśliwski "Toruński" PSZ dowódcy 1942 r.
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie Polskie Siły Powietrzne Pierwsze (1) Skrzydło Myśliwskie PSZ Trzysta Szesnasty (316) Dywizjon Myśliwski "Warszawski" PSZ dowódca 1942 r.
Royal Air Force Fighter Station Northol 1943 r.
Królewskie Siły Powietrzne Stacja Myśliwców Northolt 1943 r.
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie Polskie Siły Powietrzne Pierwsze (1) Skrzydło Myśliwskie PSZ dowódca 1943 r.
Royal Air Force Fighter Command Headquarters (Stanmore) 1943-1944 r.
Królewskie Siły Powietrzne Dowództwo Lotnictwa Myśliwskiego (Stanmore) 1943-1944 r.
Imperialna Szkoła Pilotów Doświadczalnych (Boscombe Down, Wielka brytania) kursy 1944-1945 r.
Szkoła Podchorążych Lotnictwa (Dęblin) 1934-1937 r.
Lotnictwo wojskowe dowódcy biografie 20 w.
Dowódcy biografie 20 w.
Kampania wrześniowa działania powietrzne
Piloci wojskowi Polska 20 w.
II wojna światowa (1939-1945)
Polacy
Działania powietrzne
Bitwa o Anglię (1940)
Wojsko
Biografia
Opis:
Pilot myśliwski, uczestnik wojny obronnej 1939 r., bitwy o Wielką Brytanię, dca jednostek PSP, długoletni pilot doświadczalny w Wielkiej Brytanii i Kanady.
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Zarządzanie kryzysowe podczas przewodnictwa w Radzie UE
Crisis management during the presidency of the EU Council
Autorzy:
Izydorczyk, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16442651.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
zarządzanie kryzysowe
Unia Europejska
Prezydencja
Rada Unii Europejskiej
crisis management
European Union
Presidency
Council of the European Union
Opis:
The text introduces the topic of crisis management during the Presidency of the Council of the European Union. Crisis management, depending on the type of crisis and its definition, extends to all three pillars of the EU policy, with particular emphasis on the second and third pillars, covering internal and external security. The scope of responsibilities and activities of the Presidency largely depend on the area of EU policy the activity relates to. Development aid, trade issues, activities aimed at environmental protection relate to the first pillar, the area of Community policies where more competences have been assigned to the European Commission
Tekst stanowi wprowadzenie w tematykę zarządzania kryzysowego podczas przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej. Zarządzanie kryzysowe, w zależności od rodzaju kryzysu oraz jego definicji, rozciąga się na wszystkie trzy filary unijnej polityki, ze szczególnym naciskiem na filar drugi oraz trzeci, obejmujące bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne. Zakres odpowiedzialności oraz działania prezydencji w dużym stopniu zależą od tego, jakiego obszaru polityki UE dotyczy dane działanie. Pomoc rozwojowa, kwestie handlu, działania mające na celu ochronę środowiska odnoszą się do filaru pierwszego, obszaru polityk wspólnotowych, gdzie więcej kompetencji przyznanych zostało Komisji Europejskiej.
Źródło:
Studia – konteksty pogranicza; 2021, 5; 95-105
2543-6465
Pojawia się w:
Studia – konteksty pogranicza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inauguracja prezydentury Andrzeja Dudy jako zespół roszczeń legitymizacyjnych
Inauguration of Andrzej Duda’s presidency as a set of legitimacy claims
Autorzy:
Kołodziejczak, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/620384.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
political rituals
political legitimacy
presidency
Andrzej Duda
rytuały polityczne
legitymizacja polityczna
prezydentura
Opis:
The author of this paper analyzes a specific political fact, namely the inauguration of presidency in modern democratic systems. Focusing on the inauguration of Andrzej Duda’s presidency, the author answers the question of whether this extensive range of activities (encompassing the act of swearing in, symbolical acts, presidential address and other speeches) is an element of a consciously created legitimacy claim made by the president-elect. Answering this question in the affirmative, the author illustrates how the claims that refer to all three of Weber’s types of legitimacy are encompassed in the successive parts of the inauguration: the swearing in refers to the legal element of legitimacy, an extensive range of symbolical acts refers to tradition, whereas the presidential address introduces yet another element justifying legitimacy, this timeresulting from the heritage of Lech Kaczyński’s charisma.
W niniejszym artykule autorka analizuje specyficzny fakt polityczny, jakim jest inauguracja prezydentury we współczesnym systemie demokratycznym. Koncentrując się na przykładzie inauguracji prezydentury Andrzeja Dudy, autorka odpowiada na pytanie czy ten rozbudowany zespół działań (złożony z aktu zaprzysiężenia, działań symbolicznych, orędzia i innych przemówień) stanowi element świadomie konstruowanego roszczenia legitymizacyjnego, wysuwanego przez prezydenta- elekta. Odpowiadając pozytywnie na to pytanie, ukazuje ona w jaki sposób roszczenia nawiązujące do wszystkich trzech Weberowskich typów legitymizacji zostały wplecione w poszczególne części inauguracji: zaprzysiężenie zawiera więc legalny element uprawomocniający, bardzo rozbudowany kompleks działań symbolicznych – odwołania do tradycji (II i IV RP), natomiast orędzie – wprowadza kolejny typ uzasadnienia legitymizacyjnego – tym razem wynikającego z roszczenia sukcesji charyzmy po Lechu Kaczyńskim.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2016, 3; 323-341
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Meandry polityki niemieckiej wobec Rosji w okresie rządów prezydenta Dmitrija Miedwiediewa (2008–2012)
Meanders of German policy towards Russia during the presidency of Dmitry Medvedev (2008–2012)
Autorzy:
Koszel, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/506593.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Niemcy–Rosja
prezydentura D. Miedwiediewa
Germany–Russia
presidency of D. Medvedev
Opis:
W opinii autora artykułu, Niemcy wiązały poważne nadzieje na głębokie reformy gospodarcze, liberalizację i demokratyzację Rosji pod rządami D. Miedwiediewa (2008–2012). Instrumentem polityki niemieckiej, do którego włączono Unię Europejską, był program Partnerstwa dla Modernizacji. Nie spełnił on pokładanych w nim nadziei w sferze gospodarczej i politycznej. W Niemczech krytykowano sterowaną demokrację tandemu Miedwiediew/Putin. Jednakże w pierwszej kolejności obowiązywała formuła „strategicznego partnerstwa”, która sprowadzała się do dbania o niemieckie interesy gospodarcze w Rosji.
In the opinion of the author of the article, Germany tied serious hopes for deep economic reforms, liberalization and democratization of Russia under Medvedev (2008–2012). The Partnership for Modernization program was the instrument of German policy to which the European Union was incorporated. He did not fulfi ll his hopes in the economic and political sphere. In Germany, the controlled democracy of the tandem Medvedev / Putin has been criticized. However, the fi rst was the formula of a “strategic partnership” that was about taking care of German economic interests in Russia.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2017, 2; 93-114
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 40

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies