Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "presbyters" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Rola i zadania prezbiterów we wspólnocie kościelnej w świetle pism Tertuliana
The Function and Mission of Presbyters in Tertullian’s Works
Autorzy:
Zalewski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614067.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Kościół
Tertulian
Afryka Północna
prezbiterzy
Church
Tertullian
Africa Proconsularis
presbyters
Opis:
Tertullian did not bequeath any treaty directly about Church and organization of it. Well, he certainly did not regard it as something required. The aggregate of his works quite precise shows how Church in North Africa functioned in II and III century. In his works term presbyter it seems to be ultimately stated. The term determines the second level of beadle, subordinate authority of supervisor of community – pontiff. For that reason, presbyters did not arouse our author, who frequently lists them in relation with the superior. They participated in actions appropriate for pontiff such as education or gave baptism to somebody. Moreover, they confirm Christian marriage and they achieve intercessory function while public expiation sinners. However, they probably do not possess power to absolve worshippers. Tertullian especially point out their disciplinary function, they had to provide peace in the community although they create with pontiff and deaconry the hierarchy in Church.
Tertulian nie pozostawił po sobie żadnego traktatu dotyczącego sensu stricto Kościoła i jego organizacji. Z pewnością nie widział takiej potrzeby. Całokształt jego twórczości daje jednak wystarczająco precyzyjny obraz organizacji kościelnej w Afryce Północnej na przełomie II i III w. Termin presbyter w dziełach Kartagińczyka wydaje się już ostatecznie ustalony. Jest on użyty przez niego na określenie urzędu kościelnego drugiego stopnia, podporządkowanego we wszystkim władzy przełożonego wspólnoty-biskupa. Z tego też powodu prezbiterzy nie wzbudzają większego zainteresowania naszego autora, który często wymienia ich tylko w relacji do zwierzchnika wspólnoty. Uczestniczą oni w czynnościach ministerialnych właściwych biskupowi, takich jak nauczanie, udzielanie chrztu czy prawdopodobnie sprawowanie eucharystii. Ponadto prezbiterzy uczestniczą w zatwierdzaniu chrześcijańskich małżeństw oraz spełniają rolę wstawienniczą podczas publicznej pokuty grzeszników. Nie posiadają oni jednak władzy odpuszczania grzechów. Pomimo tego, iż prezbiterzy wraz z biskupem i diakonami tworzą hierarchię w Kościele, to Tertulian zasadniczo podkreśla ich rolę dyscyplinarną, mającą zapewnić pokój we wspólnocie.
Źródło:
Vox Patrum; 2019, 72; 67-78
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Holy Spirit and the Ongoing Formation of Presbyters
Autorzy:
Lipiec, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044139.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Duch Święty
formacja stała prezbiterów
formacja permanentna prezbiterów
formacja kapłanów
formacja kapłańska
Holy Spirit
ongoing formation of presbyters
permanent formation of presbyters
formation of priests
priestly formation
Opis:
The Holy Spirit plays a significant role in the process of the ongoing formation of priests. His activity can be perceived in three aspects. (1) He strengthens the charism given during the ordination to the priesthood in such a way that the presbyter is in constant connection with the Father and with the Son. (2) The Third Person of the Holy Trinity raises anew the pastoral love which is necessary for fulfilling the mission of priesthood and which leads to (3) the deepening of the bond between the priest and God. This enhances the priest's pursuit of his own holiness. The priest should actively respond to the Holy Spirit, Who initiates the contact by his engagement, and he should cooperate with Him for the sake of the salvation of the faithful, in order to build God's Kingdom on earth.
Duch Święty odgrywa znaczącą rolę w formacji stałej kapłanów. Jego działanie można postrzegać w trzech aspektach. Podtrzymuje On charyzmat dany podczas święceń prezbiteratu tak, że prezbiter trwa w łączności z Ojcem i Synem. Trzecia Osoba Trójcy Świętej rozpala na nowo miłość pasterską, konieczną do wypełnienia posłannictwa kapłańskiego, a także dąży do pogłębienia więzi między kapłanem a Bogiem. Dzięki temu sprzyja dążeniu prezbitera do osiągnięcia świętości osobistej. Wychodzącemu z inicjatywą Duchowi Świętemu kapłan powinien odpowiedzieć czynnym zaangażowaniem i podejmować współpracę z Nim dla zbawienia wierzących i w celu budowania Królestwa Bożego na ziemi.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 271-279
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Munus docendi biskupa diecezjalnego w prawodawstwie posoborowym
Munus docendi of the diocesan bishop in post-conciliar legislation
Autorzy:
Krauz, Kacper
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2042885.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
zadanie nauczania
Słowo Boże
biskup diecezjalny
msza święta
homilia
prezbiterzy
kościół partykularny
teaching task
word of God
diocesan bishop
particular church
holy mass
homily
presbyters
Opis:
The article aims to present the munus docendi, i.e. the task of teaching the diocesan bishop who plays an important role in the Church. With consecration, the bishops are charged with the task of teaching, sanctifying and governing. The diocesan bishop should carry out the task of teaching personally, and coordinate its implementation through his co-workers who support him in proclaiming the Word of God. The article focuses on the subject and style of preaching and the ways of communicating God’s Word. The diocesan bishop, in addition to his personal preaching, is also to care for other proclaimers of the Church’s doctrine. The competences and relations of the diocesan bishop towards the clergy, lay faithful, catechetical teaching, schools, Catholic universities, church universities and faculties, the media of social communication and theologians were presented. Bishops are authentic teachers and, what is worth emphasizing, they remain only an instrument in God’s hand called to teach the Word of God. The preached Word of God must be adapted to the current problems of people, the environment and culture. The bishop must also implement the word of God in his life, because through his testimony the preached Gospel gains value. The entire deposit of faith is to be the subject of the proclamation of the diocesan bishop. The diocesan bishop is to communicate the Gospel to all the faithful, both believers and non-believers, and to those who have departed from religious practice and faith.
Artykuł ma na celu ukazanie munus docendi, czyli zadania nauczania biskupa diecezjalnego, który pełni ważną rolę biskupów diecezjalnych w Kościele. Wraz z konsekracją zostaje nałożony na biskupów obowiązek wypełniania zadania nauczania, uświęcania i rządzenia. Biskup diecezjalny zadanie nauczania powinien wykonywać osobiście, a także koordynować jego realizację przez swoich współpracowników, którzy wspierają go w głoszeniu Słowa Bożego. W artykule została zwrócona uwaga na przedmiot i styl przepowiadania oraz sposoby przekazywania Słowa Bożego. Biskup diecezjalny poza osobistym głoszeniem ma również troszczyć się o innych głosicieli doktryny Kościoła. Ukazane zostały kompetencje oraz relacje biskupa diecezjalnego w stosunku do duchowieństwa, wiernych świeckich, nauczania katechetycznego, szkół, uniwersytetów katolickich, uniwersytetów i fakultetów kościelnych, środków społecznego przekazu oraz teologów. Biskupi są autentycznymi nauczycielami i, co warto podkreślić, pozostają tylko narzędziem w ręku Boga, powołanym do nauczania Słowa Bożego. Głoszone Słowo Boże musi być dostosowane do aktualnych problemów ludzi, środowiska i kultury. Słowo Boże biskup musi również wprowadzać w swoje życie, gdyż przez jego świadectwo głoszona Ewangelia zyskuje na wartości. Przedmiotem przepowiadania biskupa diecezjalnego ma być cały depozyt wiary. Biskup diecezjalny ma przekazywać Ewangelię wszystkim wiernym zarówno wierzącym jak i niewierzącym oraz tym, którzy odeszli od praktyki i wiary religijnej.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2020, 27; 135-150
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Numerus concelebrantium
Autorzy:
Krakowiak, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950866.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Eucharystia
koncelebra
prezbiterzy
kapłaństwo
odnowa liturgii
wspólnota eucharystyczna
liczba koncelebransów
Eucharist
concelebration
presbyters
priesthood
liturgy renewal
Eucharistic community
number of concelebrants
Opis:
Msza św. koncelebrowana przywrócona w Kościele łacińskim przez Konstytucję o liturgii (nn. 57–58) początkowo była dozwolona jedynie w uściślonych przypadkach. Wymagano także, aby przewodniczył jej biskup lub jego delegat. W procesie przygotowywania przez Kongregację Kultu Bożego obrzędów koncelebry próbowano określić także liczbę koncelebrujących kapłanów. Jednak w wydanym w 1965 r. Ritus servandus zaznaczono jedynie, że zależy to od konkretnych warunków, w których ma miejsce koncelebracja Mszy św. Najważniejszym kryterium jest wielkość prezbiterium, aby koncelebrujący mogli otaczać ołtarz, nie zasłaniając go wiernym. Obecnie Mszy św. koncelebrowanej może przewodniczyć każdy prezbiter. Taka forma sprawowania Mszy św. stała się zwyczajną praktyką i jest zalecana zawsze wtedy, gdy jest wielu kapłanów i nie ma konieczności indywidualnej celebracji dla dobra wiernych. W ostatnich latach zauważa się tendencję do ograniczania liczby koncelebrujących, zachowując wskazania Ritus servandus. Potwierdza to podejmowanie tego problemu przez Kongregację Kultu Bożego, która przypomina i uzasadnia wcześniejsze przepisy Kościoła. Podkreśla się, że powinny być one zachowane, zwłaszcza w wielkich koncelebracjach i poza zwykłymi miejscami sprawowania Mszy św. Każda bowiem Msza św. koncelebrowana powinna ukazywać i w znakach wyrażać jej teologiczne znaczenie, tzn. jedność kapłaństwa, jedność Ofiary Chrystusa i jedność ludu Bożego.
The concelebration of Mass restored in the Latin Church by the Constitution on Divine Liturgy (no. 57–58) was initially permitted only in specific situations. One of the requirements was for the Bishop or his Delegate to preside. In the process of concelebration rite preparation the Congregation for Divine Worship attempted to determine the permitted number of concelebrants. However, in Ritus servandus, published in 1965, we can only find information that the number of concelebrants is dependent on the particular circumstances in which concelebration is taking place, such as the size of the presbyterium. Ritus servandus indicates that the concelebrants need to surround the altar, at the same time not obscuring the view for the faithful. Currently, the concelebrated Mass can be presided by any presbyter. This form of Mass celebration has become ordinary practice and is advised when there are many priests and there is no need for individual celebration for the sake of the faithful. In recent years a tendency to limit the number of concelebrants can be noticed.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obrzędy święceń prezbiterów w dawnej liturgii rzymskiej
The Rites of Holy Orders Administered to Presbyters in the Old Roman Liturgy
Autorzy:
Cieślik, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040818.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prezbiter
liturgia święceń
liturgia rzymska
obrzędy święceń prezbiterów
presbyter
liturgy of administering holy orders
Roman liturgy
rites of administering holy orders to presbyters
Opis:
Obrzędy święceń prezbiterów kształtowały się w liturgii rzymskiej na przestrzeni wieków. Jednym ze świadectw tego procesu są dokumenty liturgiczne z okresu tak zwanej dawnej liturgii rzymskiej. Należą do nich przede wszystkim Ordines Romani oraz rzymskie sakramentarze. Wspomniane dokumenty opisują właściwy moment święceń prezbiterów bardzo lakonicznie. Kluczowe czynności stanowiły nałożenie rąk przez biskupa oraz słowa modlitwy konsekracyjnej. Ceremonię kończyło przekazanie nowo wyświęconemu znaku pokoju, po czym następowała proklamacja Ewangelii oraz dalsza część Mszy św. Obrzęd święceń prezbiterów w dawnym rycie rzymskim był bardzo prosty, przy czym od VIII wieku zaczął on podlegać różnorodnym zmianom, w wyniku których liturgia święceń została bardzo rozbudowana. Zgodnie z zasadą lex orandi lex credendi liturgia stanowi wyraz wiary całego Kościoła. Stąd jej zasadniczy kształt oraz treść poszczególnych modlitw i tekstów odpowiadają dziedzictwu, jakie stanowi przekazywany na przestrzeni stuleci skarbiec wiary. Dotyczy to w znacznym stopniu również obrzędów, za sprawą których udzielany jest sakrament święceń.
The rites of holy orders administered to presbyters were shaped in the Roman liturgy over the centuries. Liturgical documents dating back to the period of the so-called old Roman liturgy are evidence of this process. First of all the Ordines Romani and Roman sacramentaries belong here. These documents laconically describe the very moment of administering holy orders. The laying on of hands by the bishop and saying the words of the prayer of ordination were the essential acts. The ceremony was concluded with offering the sign of peace to the ordained person, which was followed by proclaiming the Gospel and continuing the Holy Mass. The ceremony of administering holy orders to presbyters in the old Roman rite was quite simple, and then starting with the 8th century it has begun to undergo various changes, which resulted in expanding the liturgy of administering holy orders considerably. According to the rule lex orandi lex credendi liturgy is an expression of the faith of all the Church. Hence its basic shape and the contents of particular prayers and texts correspond to the heritage constituted by the treasury of faith handed down over the centuries. This is also to a large degree true of the rites, by which the sacrament of holy orders is administered.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 8; 5-18
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies