Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "prawo zatrzymania" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Zwrot nakładów z majątku wspólnego małżonków na nieruchomość stanowiącą majątek osobisty drugiego małżonka a ius retentionis – pytanie o celowość poszerzania katalogu wyjątków wymienionych w art. 461 § 2 k.c.
Reimbursement of the expenditures from the joint property of the spouses on the real estate constituting personal property of one of them – is it possible to extend the exceptions to the retention right
Autorzy:
Mróz-Krysta, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1595987.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
right of retention
analogy
expenditures
personal property
common property
prawo zatrzymania
analogia
nakłady
majątek osobisty
majątek wspólny
Opis:
Zgodnie z art. 461 § 1 k.c. w zw. z art. 461 § 2 k.c. zobowiązany do wydania cudzej rzeczy może ją zatrzymać aż do chwili zaspokojenia lub zabezpieczenia przysługujących mu roszczeń o zwrot nakładów na rzecz oraz roszczeń o naprawienie szkody przez rzecz wyrządzonej (prawo zatrzymania). Przepisu powyższego nie stosuje się, gdy obowiązek wydania rzeczy wynika z czynu niedozwolonego albo gdy chodzi o zwrot rzeczy wynajętych, wydzierżawionych lub użyczonych. Nasuwa się pytanie o możliwość stosowania analogii do wyjątków od prawa zatrzymania wymienionych w art. 461 § 2 k.c. w sytuacji, w której po ustaniu małżeństwa (przykładowo: po rozwodzie) były małżonek zamieszkuje nieruchomość stanowiącą majątek osobisty drugiego małżonka, wbrew jego woli, powołując się na obowiązek rozliczenia nakładów z majątku wspólnego na majątek osobisty byłego małżonka. Do opracowania przedstawionego wyżej zagadnienia zastosowałam metodę dogmatyczną, analizując aktualnie obowiązujący stan prawny, wyprowadzając wniosek o dopuszczalności poszerzenia wyjątków od prawa zatrzymania. Przesłankami do zastosowania analogii w prawie cywilnym są podobieństwo ze względu na istotne cechy oraz luka w prawie. W wypadku zamieszkiwania z rozwiedzionym małżonkiem jego nieruchomości wbrew jego woli spełnione zostały one wszystkie. Zamieszkiwanie byłego małżonka nieruchomości drugiego wbrew jego woli jest na tyle naganne, że wykazuje podobieństwo z czynem niedozwolonym, a ustanie prawnorodzinnego tytułu do mieszkania, o którym mowa w art. 281 k.r.o. – podobieństwo do ustania stosunków prawnych o charakterze ciągłym, takich jak użyczenie. Jak wykazano, de lege lata dopuszczalne jest stosowanie analogii z art. 461 § 2 k.c. tak, by były małżonek zamieszkujący nieruchomość drugiego małżonka po ustaniu małżeństwa nie mógł powołać się na prawo zatrzymania. De lege ferenda należałoby postulować ustawowe poszerzenie katalogu wyjątków od prawa zatrzymania.
Pursuant to the article 461 § 1 of Polish Civil Code (hereinafter referred to as: “CC”) related to the art. 461 § 2 CC, a person obliged to release somebody else’s thing may retain it until his claims for the reimbursement of expenditures on the thing of claims for the redress of the damage inflicted by the thing are satisfied or secured (right of retention). The aforementioned provision shall not apply when the duty to release the thing results from a tort or where it concerns the return of things which have been leased, rented or loaned for use. There was a question to put, whether it is admissible to extend the scope of the exceptions to the right of retention, regulated in the art. 461 § 2 CC, by the situation of ex-spouse who uses the real estate of another after the termination of marriage and contrary to his will. To elaborate this question, the dogmatic method of analysis has been used which is focused on the applicable law and has led to the conclusion that the extension of the exceptions to the right of retention is possible by the way of analogy. The reason by analogy in civil law needs the similarities and the loophole in law. In the case of use the real estate of the ex-spouse after the divorce fulfills all the aforementioned premises. The use of the real estate property of the ex-spouse, contrary to the will of the first of them, is so reprehensible that is similar to the tort. Moreover, the termination of the family legal tittle to real estate property of another spouse (which terminates simultaneously with the divorce and is regulated id the art. 281 of Polish Family and Guardianship Code) is similar to the termination of the continuous obligations, as for example the loan for use. As proved, it is admissible to create the analogy to the article 461 § 2 CC as the ex-spouse using the real property of another one, could not profit the right of retention.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2019, 27, 3; 137-153
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakter prawny umowy kredytu bankowego. Uwagi na tle artykułu 487 § 2 Kodeksu cywilnego
Legal Nature of a Bank Loan Agreement. Comments Against the Background of Article 487 § 2 of the Civil Code
Autorzy:
Skowerski, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21375442.pdf
Data publikacji:
2023-12-01
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
umowa kredytowa
prawo zatrzymania
ius retentionis
synallagma
credit agreement
right of retention
Opis:
Wraz ze wzrostem pozytywnie rozpatrywanych przez sądy powództw konsumentów-kredytobiorców o stwierdzenie nieważności umów tzw. „kredytów frankowych”, banki (kredytodawcy) poszukują sposobów na wstrzymanie się ze swoim świadczeniem powstałym po „upadku” umowy. Jeden z prawnych instrumentów umożliwiających dłużnikowi-wierzycielowi wstrzymanie się ze swoim świadczeniem do czasu uzyskania kontr świadczenia stanowi ustawowe prawo zatrzymania (ius retentionis) z art. 496 Kodeksu cywilnego. Problem pojawia się jednak z zakwalifikowaniem umowy kredytu bankowego jako umowy wzajemnej. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie czy umowę o kredyt bankowy można zakwalifikować jako umowę wzajemną oraz wskazanie pomiędzy którymi ze świadczeń z niej wynikających istnieje więź synallagmatyczna, zaś w konsekwencji czy można w przypadku wzajemnych rozliczeń stron stosować art. 496 Kodeksu cywilnego?
With the increase in consumer-borrower lawsuits positively considered by the courts for annulment of the so-called “Frank loans,” banks (lenders) are looking for ways to withhold their benefit arising after the “invalidation” of the contract. One of the legal instruments enabling the debtor-creditor to withhold his performance until obtaining counterclaims is the statutory right of retention (ius retentionis) under Article 496 of the Civil Code. The problem arises, however, with qualifying a bank loan agreement as a reciprocal agreement. The aim of the article is to attempt to answer the question whether a bank loan agreement can be classified as a reciprocal agreement and to indicate between which of the benefits resulting from it there is a synallagmatic bond, and consequently whether it is possible to apply Article 496 of the Civil Code?
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2023, 18, 20 (2); 255-267
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies