Temat: prawo procesowe, - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Dowodzenie homoseksualizmu stanowiącego przyczynę incapacitas assumendi na przykładzie wyroku sądu III instancji coram Rapacz z 9 listopada 2011 roku
Proving Homosexuality Constituting a Cause of Incapacitas Assumendi on the Example of the Judgment of the Court of Third Instance coram Rapacz of 9 November 2011
Autorzy:: Redzynia, Adrian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32443834.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:: procedural canon law
canon law process
case instructions
cause incapacitas assumendi
homosexuality
prawo kanoniczne procesowe
proces kanoniczny
instrukcja sprawy
przyczyna incapacitas assumendi
homoseksualizm
Opis:: Artykuł porusza problematykę dowodzenia homoseksualizmu stanowiącego przyczynę incapacitas assumendi po stronie pozwanego w wyroku wydanym w Sądzie Metropolitalnym w Krakowie w trzeciej instancji. Przedmiot analizy stanowią akta sądowe ze wszystkich trzech instancji procesu. Opracowanie podzielono na trzy rozdziały, w każdym przedstawiając przebieg dowodzenia na poszczególnych etapach sprawy. Autor w podsumowaniu dokonuje próby oceny rzetelności przeprowadzenia procesu, zwracając uwagę zarówno na jego mocne, jak i słabe strony. W konkluzji należy stwierdzić, że jedynie rzetelna analiza materiału dowodowego może doprowadzić sędziów do osiągnięcia pewności moralnej odnośnie do nieważności małżeństwa.
The article deals with the issue of proving homosexuality as a cause of incapacitas assumendi on the part of the defendant in a judgment rendered in the Metropolitan Tribunal of Cracow in the third instance. The subject of the analysis is the court records from all three instances of the trial. The study is divided into three chapters, each presenting the course of evidence at the various stages of the case. In conclusion, the author attempts to assess the fairness of the conduct of the trial, drawing attention to both its strengths and weaknesses. In conclusion, it should be stated that only a fair analysis of the evidence can lead judges to achieve moral certainty regarding the invalidity of marriage.
Źródło:: Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2024, 19, 21 (1); 271-288
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:: Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Prawo do obrony obwinionego o popełnienie wykroczenia z perspektywy art. 42 ust. 2 Konstytucji RP
The Right to Defence of an Offence Defendant in the Light of Art. 42 sec. 2 of the Polish Constitution
Autorzy:: Sowiński, Piotr K.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/6567766.pdf
Data publikacji:: 2023-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: obwiniony
prawo do obrony
wykroczenie
zasada procesowa
Konstytucja
prawa procesowe
defendant
right to defence
offence
procedural rule
Constitution
procedural rights
Opis:: W artykule przedstawiono zagadnienia związane z określeniem gospodarstwa rodzinnego jako konstytucyjnej podstawy ustroju rolnego w Polsce. Przedstawiono główne założenia doktrynalne art. 23 Konstytucji, a także odniesiono się do różnych możliwych interpretacji tego przepisu Konstytucji. Dokonano analizy ewolucji definicji gospodarstwa rodzinnego w polskim prawie konstytucyjnym i ustrojowym na tle regulacji europejskich. Przedstawiono znaczenie gospodarstwa rodzinnego we współczesnym obrocie nieruchomościami rolnymi i jego zgodność z Konstytucją. Trzonem rozważań uczyniono ocenę nowej propozycji definicji gospodarstwa rodzinnego w projekcie Kodeksu rolnego w świetle art. 23 Konstytucji oraz jej wpływu na system prawa. Ocena ta jest krytyczna dla analizowanej definicji. W podsumowaniu wskazano wnioski de lege ferenda.
The text presents the problem of autonomy of proceedings in misdemeanour cases, with particular emphasis on the situation of the accused and their right to defence. The author puts forward a thesis concerning the necessity to recognise that the provision of Art. 42 of the Constitution of the Republic of Poland should be applied to the accused, even though this provision refers to guarantees of the right to defence for persons appearing in criminal proceedings, and not literally for persons against whom proceedings in misdemeanour cases are conducted. The extension of constitutional guarantees to defendants is important for the defendants themselves, but also for the coherence of the justice system and court procedures, as only in this way does the constitutional benchmark of a fair trial become feasible.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 3(73); 155-167
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Prawo strony powodowej do apelacji od wyroku pozytywnego w świetle dekretu coram Erlebach z 8 lutego 2018 r.
The petitioner’s right of appeal against an affirmative sentence in the Rotal decree coram Erlebach of 8 February 2018
Autorzy:: Nowicka, Urszula
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27316706.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: nieważność malżeństwa
prawo do apelacji
apelacja
strony procesowe
nullity of marriage
appeal
right of appeal
litigation parties
Opis:: Apelacja jest instytucją dobrze znaną i często stosowaną w procesach kościelnych przez stronę, która czuje się pokrzywdzona otrzymanym wyrokiem. Z tego powodu strona lub strony najczęściej sprzeciwiają się wyrokowi negatywnemu. Ale w dekreciecoram Erlebach z 8 lutego 2018 r. poruszona jest inna kwestia: prawo apelacji strony powodowej od wyroku afirmatywnego, ale stwierdzającego nieważność małżeństwa z tytułu wprowadzonego przez stronę pozwaną.
An appeal is an institution that is well known and is often used in church trials by a party who considers himself/herself aggrieved by the sentence received. For this reason, the party or parties most often oppose a negative sentence. But in the Rotal decree coram Erlebach of 8 February 2018 another issue is raised: petitioner’s right of appeal against an affirmative sentence, but issued on a ground of nullity introduced by the respondent.
Źródło:: Ius Matrimoniale; 2023, 34, 2; 181-194
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:: Ius Matrimoniale
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część II)
Defendant – (un)necessary participant to judicial proceedings? Considerations in the context of art. 117 § 3a and art. 378a of the code of criminal procedure (part II)
Autorzy:: Kil, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2055518.pdf
Data publikacji:: 2022-02-16
Wydawca:: Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:: prawo karne procesowe
rozprawa
oskarżony
rzetelny proces karny
Konstytucja RP
normy konwencyjne
postępowanie dowodowe
procedural criminal law
trial
defendant
fair criminal process
Constitution
Convention norms
evidentiary proceedings
Opis:: Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W drugiej części artykułu pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 378a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 378a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji. Dokonano także oceny unormowań z art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk przez pryzmat standardu konstytucyjnego i konwencyjnego, wynikającego w szczególności z art. 42 ust. 2 Konstytucji RP, art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 i 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). In the second part of the article, in-depth considerations were devoted to the provision of Art. 378a of the Code of Criminal Procedure, introduced to the Code by the 2019 amendment. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 378a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision. The study also involves assessment of the provisions of Art. 117 § 3a and Art. 378a of the Code of Criminal Procedure through the prism of the constitutional and conventional standards, especially under Art. 42(2) and Art. 45(1) of the Constitution of the Republic of Poland as well as Art. 6(1) and (3) of the European Convention on Human Rights.
Źródło:: Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 3, XXI; 111-126
1644-9126
Pojawia się w:: Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: PRAWO DO OBRONY JAKO PUBLICZNE PRAWO PODMIOTOWE
The Right of Self-defence as a Public Subjective Right
Autorzy:: Kil, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2096766.pdf
Data publikacji:: 2022-03-31
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: proces karny; prawo podmiotowe; prawo do obrony; uprawnienie procesowe; strona bierna; oskarżony; prawo represyjne; prawo publiczne.
criminal process; subjective right; right of self-defence; procedural rights; defending party; defendant; repressive law; public law.
Opis:: Artykuł poświęcono możliwości wykorzystania konstrukcji publicznych praw podmiotowych w dogmatyce prawa karnego procesowego, na przykładzie instytucji prawa do obrony. W opracowaniu zdefiniowano pojęcie prawa podmiotowego, jak również przedstawiono podstawowe założenia teoretyczne, prezentowane w prawoznawstwie na gruncie koncepcji praw podmiotowych. Odrębne rozważania poświęcono sposobowi definiowania w piśmiennictwie karnoprocesowym pojęć obrony, prawa do obrony oraz zasady prawa do obrony. W dalszej części publikacji przedstawiono argumenty przemawiające za uznaniem prawa do obrony za publiczne prawo podmiotowe, jak również wykazano teoretycznoprawne oraz praktyczne implikacje, wynikające z zakwalifikowaniaprawa do obrony do kategorii publicznych praw podmiotowych.
This article examines the possibility of applying the construction of public subjective rights in the dogma of procedural criminal law, as exemplified by the institution of the right of self-defence. The article gives a definition of the concept of subjective rights and outlines the basic theoretical principles presented in jurisprudence with regard to subjective rights. It also considers the way the terms defence, right of self-defence and the principle of the right of self defence are defined in publications on procedural criminal law. Te article then goes on to present arguments in favour of the recognition of the right of self-defence as a public subjective right, and shows what the theoretical and practical legal implications would be if the right of self-defence were qualified as a public subjective right.
Źródło:: Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 1; 195-222
2353-8139
Pojawia się w:: Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: The participation of environmental NGOs in (Austrian) criminal proceedings in the light of Art. 9 (3) Aarhus Convention
Udział środowiskowych organizacji pozarządowych w (Autriackim) postępowaniu karnym w świetle Art. 9 (3) Konwencji Aarhaus
Autorzy:: Schalk-Unger, Lara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2148297.pdf
Data publikacji:: 2022-11-29
Wydawca:: Uniwersytet Opolski
Tematy:: access to justice
Aarhus Convention
environmental crime
criminal procedure law
dostęp do systemu sprawiedliwości
Konwencja z Aarhaus
przestępstwa
przeciwko środowisku
prawo karne procesowe
Opis:: One of the three main pillars of the Aarhus Convention is access to justice for members of the public. Access to justice can not only be provided for in administrative proceedings but also via criminal proceedings in cases of environmental crime. Members of the public with an interest in environmental protection are especially environmental NGOs. In some European countries NGOs play an active role in criminal proceedings, however in many cases they are banished to the sidelines. This article describes the implications and requirements of Art. 9 (3) of the Aarhus Convention for access to justice via criminal proceedings, analyzes the existing ways for environmental NGOs to participate in Austrian criminal proceedings and presents ways in which criminal procedure law can be reformed to meet the requirements of the Aarhus Convention. The end goal is to make the prosecution of environmental crime as effective as possible.
Jednym z trzech głównych filarów Konwencji z Aarhaus jest zapewnienie obywatelom dostępu do wymiaru sprawiedliwości. Nie oznacza to jedynie zapewnienia dostępu do postepowania administracyjnego, lecz także do postępowania karnego w przypadkach przestępstw przeciw środowisku. Szczególnymi członkami społeczeństwa zainteresowanymi ochroną środowiska są organizacje pozarządowe. W niektórych krajach europejskich organizacje takie odgrywają czynną rolę w postepowaniach karnych, jednakże w wielu przypadkach są spychane na margines. Niniejsza praca opisuje implikacje i wymagania związane z art. 9 (3) Konwencji z Aarhaus dotyczące kwestii dostępu do postępowania karnego, analizuje istniejące sposoby uczestnictwa organizacji pozarządowych w postępowaniach karnych w Austrii oraz przedstawia sposoby, w jakie prawo karne procesowe może być reformowane dla spełnienia wymagań Konwencji z Aarhaus. Celem ostatecznym jest doprowadzenie do stanu, w którym ściganie przestępstw przeciwko środowisku będzie najbardziej skuteczne.
Źródło:: Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2022, 1; 212-236
2658-1922
Pojawia się w:: Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część I)
Defendant – (un)necessary participant to judicial proceedings? Considerations in the context of art. 117 § 3a and art. 378a of the code of criminal procedure (part I)
Autorzy:: Kil, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2054686.pdf
Data publikacji:: 2021-11-26
Wydawca:: Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:: prawo karne procesowe
oskarżony
rzetelny proces karny
gwarancje procesowe
nowelizacja
procedural criminal law
defendant
fair criminal process
procedural guarantees
amendment
Opis:: Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W pierwszej części artykułu przedstawiono ewolucję regulacji poświęconej kwestii obecności oskarżonego na rozprawie na przestrzeni historycznego rozwoju polskiego procesu karnego, jak również omówiono istotę prawa oskarżonego do udziału w rozprawie. Pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 117 § 3a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 117 § 3a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji.
The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). The first part of the article depicts the evolution of the legal regime governing the defendant’s presence at the trial throughout the history of the Polish criminal process, and discusses the essence of the defendant’s right to participate in the trial. An in-depth analysis was devoted to the provision of Art. 117 § of the Code of Criminal Procedure, introduced in the Code by the amendment of 2019. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 117 § 3a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision.
Źródło:: Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 2, XXI; 167-177
1644-9126
Pojawia się w:: Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Pracownicze „prawo odwołania” (art. 30 § 5 k.p.) jako metauprawnienie materialnego prawa pracy: propozycja nowej konceptualizacji starego zagadnienia wykładniowego
Employees "right to appeal" (Article 30 para. 5 of the Polish Labour Code) as a meta-entitlement of substantive labour law: a proposal for a new conceptualization of an old interpretation problem
Autorzy:: Jankowiak, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2096139.pdf
Data publikacji:: 2021-12-31
Wydawca:: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
Tematy:: materialne prawo pracy
procesowe prawo pracy
metaprawo (metauprawnienie)
pracodawcze czynności zmierzające do zakończenia stosunku pracy
pracownicze prawo odwołania
substantive labour law
procedural labour law
meta-right (meta-entlitlement)
employer's acts aimed at terminating the employment relationship
employee's right to appeal
Opis:: Autor prezentuje w kontekście rozważań na temat powiązań oraz dystynkcji między materialnym prawem pracy oraz procesowym prawem pracy propozycję innego niż dotąd w polskiej literaturze i polskim orzecznictwie podejścia do charakteru prawnego pracowniczego prawa odwołania od pracodawczych czynności zmierzających do zakończenia stosunku pracy. Według autora to pracownicze prawo odwołania należy postrzegać nie jako zjawisko prawne ze sfery procesowego prawa pracy, lecz jako zjawisko prawne ze sfery materialnego prawa pracy, posiadające charakter swoistego metaprawa (metauprawnienia). Taka kategoryzacja ma znaczenie nie tylko dla „law in books”, lecz również dla „law in action”, dając większą ochronę prawną pracownikowi.
The Author presents (in the context of considerations on the connection and distinction between of substantive labour law and procedural labour law) the proposal of the approach to the legal nature of the employee's right to appeal against the employer's acts aimed at terminating the employment relationship that is different than up to now in Polish literature and Polish judicature. According to the Author, this employee’s right to appeal should be perceived not as a legal phenomenon from the sphere of procedural labour law, but as a legal phenomenon from the sphere of substantive labour law, having the character of a specific meta-right (meta-entitlement). Such a categorization is important not only for ”law in books”, but also for ”law in action”, giving greater legal protection to the employee.
Źródło:: Praca i Zabezpieczenie Społeczne; 2021, 12; 17-24
0032-6186
Pojawia się w:: Praca i Zabezpieczenie Społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Sądowa kontrola decyzji organów podatkowych w sprawach ulg w spłacie zobowiązań podatkowych opartych na uznaniu administracyjnym
Judicial Review of Taxation Authorities’ Decisions on Reliefs in Payment of Tax Liabilities Based on Administrative Discretion
Autorzy:: Niezgoda, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2096391.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: discretionary decisions
limits of judicial review of discretionary decisions
taxation authorities
procedural law
administrative discretion
decyzje uznaniowe
granice sądowej kontroli decyzji uznaniowych
organy podatkowe
prawo procesowe
uznanie administracyjne
Opis:: The article is of a scientific-research nature. The author discusses the problem of limits of judicial review of discretionary decisions made by taxation authorities, which aim at applying relief in payments of tax liabilities under Polish regulations and case-law of administrative courts. It may be noted that despite the issue of administrative discretion being discussed in the academic literature, the question of limits of judicial review in the practice of administrative courts still raises doubts. It is therefore reasonable to undertake the analysis of the main views formulated in the literature and the case-law of administrative courts addressing this problem, from the point of view of the limits of judicial review of discretionary decisions. The thesis of the article is that the nature of discretionary decisions on relief in payment of tax liabilities, determined by the function of administrative discretion, and, at the same time, the criteria set out in the law for judicial review of public administration, limit the role of the administrative court in examining the compliance with procedural law of the tax proceedings preceding the issuance of such a decision and the respecting by tax authorities of the fundamental values of the system of law expressed in the Polish Constitution. This is because they define the limits of administrative discretion, within which the choice of one of the possible solutions remains beyond the judicial review of the public administration. For the law, as it stands (de lege lata) there are no grounds for administrative courts, provided that the tax authorities respect the basic values of the legal system expressed in the Polish Constitution, to formulate assessments as to the circumstances and reasons justifying the granting or refusal to grant a tax relief, or its scope. The concept of internal and external limits of administrative discretion may therefore be useful for administrative court rulings.
Artykuł ma charakter naukowo-badawczy. Autor, w oparciu o polskie regulacje prawne i orzecznictwo sądów administracyjnych, analizuje problem granic sądowej kontroli podejmowanych przez organy podatkowe decyzji uznaniowych mających za przedmiot zastosowanie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych. Można zauważyć, że – mimo podejmowania problematyki uznania administracyjnego w piśmiennictwie naukowym – zagadnienie granic sądowej kontroli w praktyce orzeczniczej sądów administracyjnych ciągle budzi wątpliwości. Zasadnie jest zatem, co jest celem niniejszego opracowania, przeprowadzenie analizy głównych poglądów formułowanych w piśmiennictwie i w orzecznictwie sądowoadministracyjnym w odniesieniu do tego problemu, z punktu widzenia granic sądowej kontroli decyzji uznaniowych. Tezą artykułu jest założenie, że determinowany funkcją uznania administracyjnego charakter decyzji uznaniowych mających za przedmiot zastosowanie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, a także zakreślone ustawowo kryteria sądowej kontroli administracji publicznej ograniczają rolę sądu administracyjnego do zbadania zgodności z prawem procesowym samego postępowania podatkowego poprzedzającego wydanie takiej decyzji oraz do respektowania przez organy podatkowe podstawowych wartości systemu prawa, wyrażonych w Konstytucji RP. Wyznaczają one bowiem granice uznania administracyjnego, wewnątrz których wybór jednego z możliwych rozstrzygnięć pozostaje poza sądową kontrolą administracji. De lega lata nie ma podstaw do tego, aby sądy administracyjne, z zastrzeżeniem respektowania przez organy podatkowe podstawowych wartości systemu prawa, wyrażonych w Konstytucji RP, formułowały oceny co do okoliczności i przyczyn uzasadniających udzielenie albo odmowę udzielenia ulgi podatkowej bądź jej zakresu. Dla orzecznictwa sądowoadministracyjnego przydatna może być zatem koncepcja wewnętrznych i zewnętrznych granic uznania administracyjnego.
Źródło:: Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 4; 441-457
1731-6375
Pojawia się w:: Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Środki z art. 226(2) § 2 k.p.c. związane z nadużyciem przez stronę prawa procesowego
Sanctions from art. 226(2) § 2 of the Code of Civil Procedure related to the abuse of procedural law by a part
Autorzy:: Szanciło, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2030409.pdf
Data publikacji:: 2021-06-30
Wydawca:: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
Tematy:: nadużycie
prawo procesowe
grzywna
koszty procesu
odsetki
abuse
procedural law
fine
trial costs
interest
Opis:: Jednym z podstawowych założeń nowelizacji kodeksu postępowania cywilnego z 4.07.2019 r. jest przeciwdziałanie nadużywaniu przez strony prawa procesowego, a więc czynieniu z uprawnień przewidzianych w przepisach użytku niezgodnego z celem, dla którego je ustanowiono (art. 41 k.p.c.). Ustawodawca znacznie rozszerzył zakres przedmiotowy sankcji, które mogą być stosowane przez sąd w przypadku nadużycia przez stronę prawa procesowego. Ustawodawca słusznie uznał, że nielojalne i niesumienne zachowanie strony, szczególnie mające wpływ na niezasadne przedłużenie postępowania, powinno zostać inkryminowane w znacznie szerszym zakresie niż dotychczas. Chociaż wprowadzenie nowych środków procesowych zmierzających do realizacji zasad lojalności w postępowaniu cywilnym należy ocenić pozytywnie, to ich konstrukcja budzi poważne wątpliwości z punktu widzenia teoretycznego i praktycznego. Celem artykułu jest przedstawienie praktycznych aspektów zastosowania środków przewidzianych w art. 226(2) § 2 k.p.c.
One of the basic assumptions of the amendment to the Code of Civil Procedure from 4.07.2019 is to counteract the parties' abuse of procedural law, so making the rights provided for in the provisions of use incompatible with the purpose for which they were established (Article 41 of the Code of Civil Procedure). The legislator significantly expanded the scope of the sanctions, which can be applied by the court in the event of abuse of procedural law by a party. The legislator rightly considered that disloyal and dishonest behavior of a party, especially those affecting the unjustified extension of proceedings, should be incriminated in a much broader scope than before. Although the introduction of new trial measures aimed at implementing the principles of loyalty in civil proceedings should be assessed positively, their structure raises serious doubts from the theoretical and practical point of view. The aim of the article is to present the practical aspects of applying the measures provided for in Art. 226(2) § 2 of the Code of Civil Procedure.
Źródło:: Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2021, 6; 7-15
0137-5490
Pojawia się w:: Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Testis unus testis nullus : rzecz o wiarygodności zeznań jedynego świadka naocznego w postępowaniu karnym = Testis unus testis nullus : a claim about the reliability of the statements of a single eye witness in criminal proceedings
Rzecz o wiarygodności zeznań jedynego świadka naocznego w postępowaniu karnym
Testis unus testis nullus : a claim about the reliability of the statements of a single eye witness in criminal proceedings
Claim about the reliability of the statements of a single eye witness in criminal proceedings
Autorzy:: Wawrzeniuk, Adrian
Powiązania:: Studia Bezpieczeństwa Narodowego 2021, nr 19, s. 11-24
Współwytwórcy:: Uniwersytet Warszawski oth
Data publikacji:: 2021
Tematy:: Prawo karne procesowe
Przesłuchanie świadka
Świadek koronny
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma naukowego
Opis:: Artykuł przedstawia badania przeprowadzone na podstawie ankiety ochotników anonimowych potencjalnie związanych z uczestnictwem w zdarzeniu jako świadkowie. Autor omawia jak zeznania mogą mieć kluczowe znaczenie w rozstrzygnięciu postępowania w śledztwie oraz jak składanie fałszywych zeznań wiąże się z odpowiedzialnością karną.
Bibliografia na stronie 24.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Instytucja świadka koronnego w systemie bezpieczeństwa publicznego : rozprawa doktorska
Autorzy:: Kręgulec, Rafał.
Współwytwórcy:: Cieślar, Paweł. Promotor
Akademia Sztuki Wojennej. Wydział Zarządzania i Dowodzenia. Instytucja sprawcza
Akademia Sztuki Wojennej. Wydawca
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Warszawa : Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:: Akademia Sztuki Wojennej
Świadek koronny
Prawo karne procesowe
Bezpieczeństwo publiczne
Rozprawa doktorska
Opis:: Rozprawa doktorska. Akademia Sztuki Wojennej, 2020.
Bibliografia, netografia na stronach 213-218.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Książka

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Is “Public Interest” a Conceptual Category of Contemporary Polish Procedural Criminal Law?
Czy “interes publiczny” jest kategorią pojęciową współczesnego polskiego prawa karnego procesowego?
Autorzy:: Paluszkiewicz, Hanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1061145.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:: procedural criminal law
general clause
public interest
public interest advocate
social interest advocate
state prosecutor
prawo karne procesowe
klauzula generalna
interes publiczny
rzecznik interesu publicznego
rzecznik interesu społecznego
prokurator
Opis:: This study aims at presenting conceptual category named “public interest” under the Polish procedural criminal law. The concept of “public interest”, which is the subject of this analysis, is treated as an indefinite term, functioning as a general clause, whose the task of which is to render a legal text more “flexible” by referring to a set of values outside of the system. The term “public interest” is no longer used in the provisions of the Code of Criminal Procedure. The legislator still uses many other general clauses, including the “social interest” clause. The analysis of cases in which this clause is used shows that, in fact, these two conceptual categories may not be equated, should not be used interchangeably, and are not synonymous. Although the term “public interest” is no longer a statutory term under the Code of Criminal Procedure, given the fact that it expresses values such as respect for the law and the rule of law, it should be assumed that by proper shaping of the criminal trial model and ensuring that entities performing the role of public interest advocates participate in it, these values are – at least potentially – protected. State prosecutors, in their capacity of public interest advocates and in order to properly discharge their duty to uphold the rule of law, should maintain organizational independence and procedural impartiality.
Celem opracowania jest zwrócenie uwagi na kategorię pojęciową określaną mianem „interesu publicznego” na gruncie współczesnego prawa karnego procesowego. Określenie „interes publiczny” jest traktowane jako zwrot niedookreślony pełniący rolę klauzuli generalnej, mającej za zadanie „uelastycznienie” tekstu prawnego poprzez odesłanie do poza systemowego zespołu wartości. W Kodeksie postępowania karnego nie wykorzystuje się takiego zwrotu niedookreślonego, choć używa wielu innych klauzul generalnych, w tym klauzuli „interesu społecznego”. Analiza przypadków użycia w ustawie karnoprocesowej klauzuli interesu społecznego wskazuje, że w istocie nie można utożsamiać obu tych kategorii pojęciowych, nie powinny być one używane zamiennie i nie stanowią one terminów synonimicznych. Zwrot „interes publiczny” choć nie jest terminem ustawowym na gruncie Kodeksu postępowania karnego, wyraża wartości takie jak poszanowanie prawa, praworządność, a poprzez odpowiednie ukształtowanie modelu procesu karnego i zapewnienie w nim udziału podmiotów pełniących rolę rzeczników tego interesu wartości te są – przynajmniej potencjalnie – chronione. Prokuratorzy jako rzecznicy interesu publicznego dla właściwego wypełnienia ciążącego na nich obowiązku strzeżenia prawomocności, powinni zachować niezależność organizacyjną i bezstronność procesową.
Źródło:: Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2020, 3(24); 93-104
2082-3304
Pojawia się w:: Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Kryminologiczne I karnoprawne aspekty wydawania nieprawdziwych opinii przez biegłych — ramowy raport z badań ze wskazaniem postulatów de lege lata I de lege ferenda
Autorzy:: Jóźwicki, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1934147.pdf
Data publikacji:: 2020-04-21
Wydawca:: Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:: biegły
dowody
fałszywa opinia biegłego
prawo karne procesowe
korupcja
wymiar sprawiedliwości
Opis:: Dowód z opinii biegłego ma z reguły kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia toczącej się sprawy w każdym rodzaju postępowania. W niektórych wypadkach rola biegłego jest bliższa roli sędziego niż roli świadka, gdyż sędzia, niedysponujący wiadomościami specjalnymi, wydając wyrok, często musi posiłkować się dowodem z opinii biegłego. Z tego też powodu wydanie przez biegłego nieprawdziwej opinii stwarza bardzo duże ryzyko wydania błędnego i niesprawiedliwego rozstrzygnięcia danej sprawy, co z kolei negatywnie wpływa na społeczny odbiór funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości. W polskim kodeksie karnym odpowiedzialność karna za wydanie fałszywej opinii jest stypizowana w art. 233 § 4 i § 4a. Jednocześnie pomimo bardzo dużej liczby zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez biegłych, jedynie znikoma liczba prowadzonych śledztw kończy się aktem oskarżenia i wyrokiem skazującym, co powoduje faktyczną bezkarność sprawców przestępstw i negatywnie wpływa na funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości. Z powodu zdiagnozowanej w tym zakresie luki badawczej stwierdzono potrzebę zbadania i opisania zjawiska wydawania fałszywych opinii przez biegłych, zarówno w ujęciu normatywnym, jak i kryminologicznym, na podstawie przeprowadzonych badań empirycznych. Głównym celem prac badawczych była wielopłaszczyznowa charakterystyka zjawiska wydawania nieprawdziwych opinii przez biegłych i określenie jego rozmiarów, a także jego etiologii i symptomatologii. Dodatkowym celem badań była weryfi kacja hipotez badawczych i diagnostyka sfery normatywnej statusu biegłego, dowodu z opinii biegłego oraz zasad odpowiedzialności za wydanie nieprawdziwej opinii. Rezultatem prac badawczych są propozycje rozwiązań mających na celu zarówno ograniczenie zjawiska wydawania nieprawdziwych opinii, jak i skuteczniejsze ściganie sprawców przestępstw z art. 233 § 4 k.k., co z kolei może wymiernie przełożyć się na sprawniejsze funkcjonowanie całego wymiaru sprawiedliwości, gdyż biegli i ich praca są jego niezmiernie istotną sferą. Przeprowadzone badania w pełni potwierdziły postawione hipotezy badawcze i precyzyjnie wskazały wadliwe obszary funkcjonowania dowodu z opinii biegłych i tym samym potrzebę wprowadzenia niezwłocznych zmian legislacyjnych. Część wypracowanych wniosków badawczych i postulatów de lege ferenda doczekała się implementacji do znowelizowanych przepisów kodeksu karnego w 2016 r., co w pełni potwierdza ich zasadność. W dalszym ciągu niestety nie powstał akt prawny rangi ustawowej, który kompleksowo regulowałby status biegłych i dowodu z opinii biegłego.
Źródło:: Przegląd Policyjny; 2019, 136(4); 343-359
0867-5708
Pojawia się w:: Przegląd Policyjny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Pseudorealiści w kolejce do dyktatora z Mińska : co dalej z Białorusią?
Co dalej z Białorusią?
Autorzy:: Wildstein, Dawid (1983- )
Powiązania:: Gazeta Polska 2020, nr 34, s. 44-45
Data publikacji:: 2020
Tematy:: Łukaszenka, Alaksandr (1954- )
Putin, Władimir (1952- )
Polityka zagraniczna
Polityka wewnętrzna
Politycy
Opozycja polityczna legalna
Opozycja polityczna nielegalna
Prawo karne procesowe
Prezydenci
Prognozy polityczne
Protest społeczny
Przemoc
Prześladowania polityczne
Społeczeństwo
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:: Tematem artykułu są wydarzenia na Białorusi po sfałszowanych wyborach prezydenckich w 2020 roku. W kraju wybuchły protesty społeczne, strajki w zakładach, a Białorusini pokazali się jako naród świadomy swoich praw i gotowy o nie walczyć. Przedstawiono reakcję na te wydarzenia w Polsce i analizy ekspertów, m.in. z Ośrodka Studiów Wschodnich. Zdaniem autora wśród części polskich analityków dominuje błędny pogląd uznający Alaksandra Łukaszenkę za prezydenta, który umiejętnie manewruje między Wschodem i Zachodem. Autor uważa, że Łukaszenka jest człowiekiem Putina, a Białoruś państwem będącym pod całkowitym wpływem Rosji, dlatego celem polskiej polityki powinno być wsparcie białoruskiej opozycji.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "prawo procesowe," wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Podbaza

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język