Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "practice turn" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Konsensus i jego brak w Radzie Europejskiej – analiza przypadku reelekcji Donalda Tuska w 2017 r. z perspektywy zwrotu praktycznego
Consensus and voting in the European Council – the case of Donald Tusk’s re-election in 2017 from the practice turn perspective
Autorzy:
Ławniczak, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2043223.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
culture of consensus
decision-making
practice turn
qualified majority voting
social practice
głosowanie większością kwalifikowaną
kultura konsensusu
podejmowanie decyzji
praktyka społeczna
zwrot praktyczny
Opis:
Zarówno Rada, jak i Rada Europejska działają zgodnie z „kulturą konsensusu”, co oznacza, że nawet jeśli formalnie mogą decydować o niektórych sprawach większością kwalifikowaną, w praktyce rzadko to robią. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku Rady Europejskiej i dlatego dla wielu obserwatorów było zaskoczeniem, gdy 9 marca 2017 roku Donald Tusk został wybrany na drugą kadencję jako przewodniczący Rady Europejskiej, pomimo przeciwnego głosu jednego państwa członkowskiego (Polski). Wydarzenie to oznaczało, że Rada Europejska po raz pierwszy skorzystała z możliwości wyboru swojego przewodniczącego większością kwalifikowaną, a nie jednogłośnie. W niniejszym artykule argumentuję, że stosowanie w takich sytuacjach formalnych przepisów pozwalających na głosowanie większością kwalifikowaną nie tylko nie podważa kultury konsensusu, ale wręcz jest niezbędne do jej utrzymania. Argument ten jest osadzony we wkładzie zwrotu praktycznego do badań politologicznych. Ten nurt umieszcza praktyki społeczne w centrum zainteresowania i podkreśla fakt, że mogą być one wykonywane mniej lub bardziej kompetentnie. Dlatego też, jeśli państwo członkowskie wykonuje „praktykę konsensusu” niepoprawnie, nie może oczekiwać, że normy, które tworzą kulturę konsensusu, pomogą mu narzucić swoje stanowisko innym państwom członkowskim. Ponieważ sposób funkcjonowania Rady Europejskiej jest trudno dostępny bezpośrednio, artykuł rozwija swoją argumentację, czerpiąc z dorobku badań nad procesem podejmowania decyzji w Radzie (w tym badań prowadzonych przez autora). Następnie przeprowadzona zostaje analiza dostępnych źródeł odnoszących się do wydarzeń z 2017 r., związanych z reelekcją Donalda Tuska.
Both the Council and the European Council are said to operate under “the culture of consensus”, which means that even if they formally can decide on some issues by qualified majority, in practice they rarely do so. This is particularly true of the European Council and so it was surprising to many observers when on 9 March 2017 Donald Tusk was re-elected for a second term as the European Council’s president despite the explicit negative vote of one member state (Poland). This event marked the first time the European Council used the possibility of electing its president by qualified majority rather than unanimously. In this paper I argue that using formal provisions allowing for qualified majority voting in such situations is, far from undermining the culture of consensus, in fact necessary to maintain it. The argument is embedded in the practice turn contribution to political research. Practice turn moves social practices to the centre of researchers’ interest and emphasises the fact that they can be performed more or less competently. Therefore, if a member state performs the “practice of consensus” incorrectly, it cannot expect the norms which constitute the culture of consensus to help it impose its position on other member states. Because the way in which the European Council operates is difficult to access directly, the paper develops its argument by drawing from the ongoing qualitative research on decision-making in the Council (including author’s own field research). It also uses available publicly-available sources relevant to the events of 2017 Donald Tusk re-election to substantiate the argument.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2021, 15; 249-261
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The post-secular turn and its consequences for the practice of science
Autorzy:
Kaczmarek, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029895.pdf
Data publikacji:
2016-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
post-secular turn
practice of science
Opis:
In this article, the author tackles the post-secular turnaround in the context of practising science, and as such how this manner of thinking has affected how science, its tasks and its practical activity is perceived by those practising it. Initially two fundamental concepts are discussed, namely secularisation and post-secularism – their pedigree and ways in which they are expressed. The article deals later with issues related to the presence of religious references in the natural sciences, as well as the possibilities of utilising the natural sciences in religion and theology. Consequently, the area of issues embraced by the new scientific sub-discipline known as the theology of science is discussed. The article then addresses the discourse regarding the presence of theology and religion in sociology, and refers to the conceptions of such sociologists as P. Rieff, K. Flanagan, Z. Krasnodębski, E. Hałas and K.T. Konecki. Finally, it indicates possible further consequences of post-secular thinking in the field of sociology, and relates the current post-secular turn to Nikolai Berdyaev’s concept of the New Middle Ages.
Źródło:
Człowiek i Społeczeństwo; 2016, 41; 107-123
0239-3271
Pojawia się w:
Człowiek i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szkoła, praktyka, pismo w świetle zwrotu performatywnego.
School, writing and practice in the perspective of performatic turn
Autorzy:
Rakoczy, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517965.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Katedra Etnologii i Antropologii Kulturowej
Tematy:
piśmienność
zwrot performatywny
praktyka piśmienna
praktyka cielesna
literacy
performative turn
literacy practic
bodily practice
Opis:
Głównym tematem artykułu są inspiracje, jakie wnosi zwrot performatywny do antropologicznych badań szkolnych praktyk piśmiennych. Celem artykułu jest ukazanie, że pismo: (1) nie jest – jak twierdzili przedstawiciele klasycznej teorii piśmienności – jedynie narzędziem intelektu odpowiadającym za określony sposób konceptualizowania świata, języka i jaźni. Jest ono także swoistym narzędziem społecznego dyscyplinowania ciała: nabywania określonych cielesno-percepcyjnych dyspozycji; (2) pismo nie jest tylko instrumentem reprodukcji określonych relacji wiedzy/władzy, lecz stanowi także środek twórczego, jednostkowego improwizowania w rzeczywistości kulturowej.
The main topic of the article is an inspiration brought by performative turn in anthropological research of early school literacy practices. The purpose of this article is to: (1) show that, contrary to the classic literacy theory, writing is not only an instrument of the intellect responsible for the specific way of conceptualization of the world, language and self. It is also a kind of tool of social disciplining of the body: the acquisition of certain bodily and perceptual features; (2) writing is not just a tool for reproducting of specific knowledge/power relationship, but it is also an instrument of creative, individual improvisation in cultural reality.
Źródło:
Tematy z Szewskiej; 2014, Performatywność 2(12)/2014; 6-19
1898-3901
Pojawia się w:
Tematy z Szewskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ciało w procesie konstruowania tożsamości
The body in the process of constructing identity
Autorzy:
Marzec, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/645143.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
somatic turn
reflexive identity project
extreme metamorphosis
the body in the cultural constructivism
integral life practice
Opis:
The main intention of my text is to describe the specific of the somatic turn of cultural studies and, to follow Chris Barker’s proposition, “the desire to understand the ways in which the body becomes the object of shaping and disciplining by social and cultural forces – i.e. how the body acquires meaning in contemporary culture”. The above problem provokes the consideration of the mutual relationships between the culture of late modernity and the category of identity (especially the body in the process of identity construction). The goal outlined in this way aims to present contexts and space for the manifestation of the issues of the body in contemporary culture, The aim of the proposed deliberations is to present the problem of the body from the perspective of reflexive identity (A. Giddens), constructivism perspective (Z. Melosik, A. Gromkowska, M. Bogunia-Borowska), in selected therapeutic systems (J. Kabat-Zinn, A. Lowen, S.&C. Block) and in the final section I present the category of the body in the integral approach to development (K. Wilber). Also, I shortly summarize my analysis and I point to the dangers of the presented approaches especially in the dominant instant culture practices.
Źródło:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja; 2018, 14, 2
2300-0422
Pojawia się w:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jestem swoim własnym dziadkiem” – spacjalizacja czasu w <i>Przeznaczeniu</i> Michaela i Petera Spierig
“I’m My Own Grandpa”-Spatialization of Time in Michael and Peter Spierig’s <i>Predestination</i>
Autorzy:
Front, Sonia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/467826.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
przestrzeń
czas
spacjalizacja czasu
zwrot przestrzenny
Fredric Jameson
Michael i Peter Spierig
Przeznaczenie
praktyka kulturowa
space
time
spatialization of time
spatial turn
Michael and Peter Spierig’s Predestination
cultural practice
Opis:
[abstrakt po polsku poniżej]Sonia FrontInstitute of English Cultures and LiteraturesFaculty of PhilologyUniversity of Silesia in KatowicePoland “I’m My Own Grandpa”-Spatialization of Time in Michael and Peter Spierig’s PredestinationAbstract: Spatialization of time, that is, presenting time in the categories of space, measuring and rationalizing it, was a very significant social process at the end of the 20th century. The “spatial turn,” as it is called by Fredric Jameson, is connected with a postmodern individual’s immersion in a perpetual present. The separation of the individual from the past and the future, which has resulted in the deconstruction of the subject’s temporality, was caused by the processes characteristic of late capitalism. Spatialization of time in postmodernism expresses the integrity of space and time, the changing relations between them and their new conceptualizations. These changes are reflected in post-classical cinema that is quite often characterized by modular temporality. The plots of those films are divided into spatio-temporal modules whose order is rearranged into a non-chronological syuzhet. Simultaneously, those films depict multifaceted human experience of time and the temporalization of space. Michael and Peter Spierig’s film Predestination (2014) blends the spatialization of time, characteristic of classical cinema, in which space and time are static entities, with post-classical nonlinear arrangement of the plot. Presenting space-time as static modules allows the directors to show subjectivity governed by the categories of space, rather than by the continuity over time. According to David Lewis, the identity of the protagonist, a time traveler, and his/her psychological continuity must be described by means of the differentiation between external time and personal time, because his/her identity relies on operating in spatialized time. Keywords: space, time, spatialization of time, spatial turn, Fredric Jameson, Michael and Peter Spierig’s Predestination, cultural practice Sonia FrontInstytut Kultur i Literatur AnglojęzycznychWydział FilologicznyUniwersytet Śląski w Katowicach „Jestem swoim własnym dziadkiem” – spacjalizacja czasu w Przeznaczeniu Michaela i Petera SpierigAbstrakt: Spacjalizacja czasu, czyli przedstawianie czasu w kategoriach przestrzeni, mierzeniu go i racjonalizowaniu, to bardzo ważny proces społeczny końca XX wieku. Zwrot ku przestrzeni, jak nazywa go Fredric Jameson, związany jest z zanurzeniem człowieka postmodernizmu w wiecznej teraźniejszości. Odcięcie jednostki od przeszłości i przyszłości, które doprowadziło do dekonstrukcji temporalności podmiotu, spowodowane zostało przez procesy charakterystyczne dla późnego kapitalizmu. Spacjalizacja czasu w postmodernizmie wyraża integralność czasu i przestrzeni, zmieniające się pomiędzy nimi relacje, a także ich nowe konceptualizacje. Zmiany te odzwierciedlone są w kinie post-klasycznym, które cechuje się niejednokrotnie temporalnością modularną. Fabuła takich filmów podzielona jest na moduły czasoprzestrzeni, których kolejność zostaje przearanżowana w niechronologiczny sjużet. Jednocześnie filmy te przedstawiają psychologiczne niejednorodne doświadczenie czasu ludzkiego oraz temporalizację przestrzeni. Film Michaela i Petera Spierig Przeznaczenie (Predestination, 2014) łączy uprzestrzennienie czasu, charakterystyczne dla filmu klasycznego, gdzie czas i przestrzeń to pasywne wymiary, z post-klasyczną nielinearną organizacją fabuły. Przedstawienie czasoprzestrzeni w formie statycznych modułów pozwala na pokazanie podmiotowości rządzonej nie ciągłością w czasie, ale poprzez kategorie przestrzeni. Zgodnie z wytycznymi Davida Lewisa, tożsamość bohatera – podróżnika w czasie – i jego ciągłość psychologiczna muszą zostać opisane za pomocą rozróżnienia pomiędzy czasem zewnętrznym a osobistym, gdyż tożsamość ta opiera się na operowaniu w uprzestrzennionym czasie. Słowa kluczowe: przestrzeń, czas, spacjalizacja czasu, zwrot przestrzenny, Fredric Jameson, Michael i Peter Spierig, Przeznaczenie, praktyka kulturowa
[abstrakt po polsku poniżej]Sonia FrontInstitute of English Cultures and LiteraturesFaculty of PhilologyUniversity of Silesia in KatowicePoland “I’m My Own Grandpa”-Spatialization of Time in Michael and Peter Spierig’s PredestinationAbstract: Spatialization of time, that is, presenting time in the categories of space, measuring and rationalizing it, was a very significant social process at the end of the 20th century. The “spatial turn,” as it is called by Fredric Jameson, is connected with a postmodern individual’s immersion in a perpetual present. The separation of the individual from the past and the future, which has resulted in the deconstruction of the subject’s temporality, was caused by the processes characteristic of late capitalism. Spatialization of time in postmodernism expresses the integrity of space and time, the changing relations between them and their new conceptualizations. These changes are reflected in post-classical cinema that is quite often characterized by modular temporality. The plots of those films are divided into spatio-temporal modules whose order is rearranged into a non-chronological syuzhet. Simultaneously, those films depict multifaceted human experience of time and the temporalization of space. Michael and Peter Spierig’s film Predestination (2014) blends the spatialization of time, characteristic of classical cinema, in which space and time are static entities, with post-classical nonlinear arrangement of the plot. Presenting space-time as static modules allows the directors to show subjectivity governed by the categories of space, rather than by the continuity over time. According to David Lewis, the identity of the protagonist, a time traveler, and his/her psychological continuity must be described by means of the differentiation between external time and personal time, because his/her identity relies on operating in spatialized time. Keywords: space, time, spatialization of time, spatial turn, Fredric Jameson, Michael and Peter Spierig’s Predestination, cultural practice Sonia FrontInstytut Kultur i Literatur AnglojęzycznychWydział FilologicznyUniwersytet Śląski w Katowicach „Jestem swoim własnym dziadkiem” – spacjalizacja czasu w Przeznaczeniu Michaela i Petera SpierigAbstrakt: Spacjalizacja czasu, czyli przedstawianie czasu w kategoriach przestrzeni, mierzeniu go i racjonalizowaniu, to bardzo ważny proces społeczny końca XX wieku. Zwrot ku przestrzeni, jak nazywa go Fredric Jameson, związany jest z zanurzeniem człowieka postmodernizmu w wiecznej teraźniejszości. Odcięcie jednostki od przeszłości i przyszłości, które doprowadziło do dekonstrukcji temporalności podmiotu, spowodowane zostało przez procesy charakterystyczne dla późnego kapitalizmu. Spacjalizacja czasu w postmodernizmie wyraża integralność czasu i przestrzeni, zmieniające się pomiędzy nimi relacje, a także ich nowe konceptualizacje. Zmiany te odzwierciedlone są w kinie post-klasycznym, które cechuje się niejednokrotnie temporalnością modularną. Fabuła takich filmów podzielona jest na moduły czasoprzestrzeni, których kolejność zostaje przearanżowana w niechronologiczny sjużet. Jednocześnie filmy te przedstawiają psychologiczne niejednorodne doświadczenie czasu ludzkiego oraz temporalizację przestrzeni. Film Michaela i Petera Spierig Przeznaczenie (Predestination, 2014) łączy uprzestrzennienie czasu, charakterystyczne dla filmu klasycznego, gdzie czas i przestrzeń to pasywne wymiary, z post-klasyczną nielinearną organizacją fabuły. Przedstawienie czasoprzestrzeni w formie statycznych modułów pozwala na pokazanie podmiotowości rządzonej nie ciągłością w czasie, ale poprzez kategorie przestrzeni. Zgodnie z wytycznymi Davida Lewisa, tożsamość bohatera – podróżnika w czasie – i jego ciągłość psychologiczna muszą zostać opisane za pomocą rozróżnienia pomiędzy czasem zewnętrznym a osobistym, gdyż tożsamość ta opiera się na operowaniu w uprzestrzennionym czasie. Słowa kluczowe: przestrzeń, czas, spacjalizacja czasu, zwrot przestrzenny, Fredric Jameson, Michael i Peter Spierig, Przeznaczenie, praktyka kulturowa
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2017, 35
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies