Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "pozbawienie wolności" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Wykonywanie kary pozbawienia wolności w ramach systemu dozoru elektronicznego a konstytucyjna zasada równości wobec prawa
Autorzy:
Białowąs, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/525275.pdf
Data publikacji:
2011-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
pozbawienie wolności
dozór elektroniczny
Opis:
W niniejszym artykule omówiono ustawę o wykonaniu kary pozbawienia wolności w ramach systemu dozoru elektronicznego, oraz projekt jej nowelizacji. Wskazano na ich mankamenty, a w szczególności na naruszenie zasady równości wobec prawa wyrażonej w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, z uwagi na etapowość jej wprowadzania i nie objęcia nią w jednym czasie skazanych na terytorium całego państwa. Autorka zastanawia się także nad tym czy ustawa, oraz jej nowela, chociaż częściowo przyczynią się do rozwiązania problemu przeludnienia w polskich jednostkach penitencjarnych, oraz zapobiegną zjawisku długotrwałego oczekiwania skazanych na odbycie kary. A zatem czy przyniosą one korzyści w wymiarze społecznym.
The article discusses the Execution of the Penalty of Deprivation of Liberty within a System of Electronic Monitoring Act and its draft amendment. It demonstrates its drawbacks, in particular the contravention of the principle of equality under the law, expressed in art. 32, section 1 of the Constitution of the Republic of Poland. This contravention stems from the gradual implementation of the Act, which would not apply to every convicted person in Poland at the same time. The author also questions whether the Act and its amendment will, at least partially, help to solve the problem of overpopulated Polish prisons and long delays for convicts waiting to serve their sentence. Namely, the author considers whether the Act will beget social improvements.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2011, 1 (5); 179-204
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trójstronność przestępstwa wzięcia zakładnika. O niemożności kumulowania roli zakładnika oraz podmiotu szantażowanego
Tripartism of the offense of taking a hostage. On the impossibility of becoming a hostage in ones own case
Autorzy:
Giezek, Jacek
Lipiński, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170036.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Instytut Wymiaru Sprawiedliwości
Tematy:
zakładnik
zmuszanie
pozbawienie wolności
hostage
coercion
deprivation of liberty
Opis:
Autorzy poruszają kwestię konstrukcji przestępstwa wzięcia zakładnika, próbując udzielić odpowiedzi na pytanie, czy możliwe jest stwierdzenie realizacji znamion typu czynu zabronionego z art. 252 k.k. w sytuacji, w której podmiotem zmuszanym do określonego zachowania się miałby być sam zakładnik. Posługując się argumentami o charakterze językowym oraz systemowym, formułują odpowiedź przeczącą. Wynika ona przede wszystkim ze słownikowej definicji terminu „zakładnik”, jak również z kontekstu prawnomiędzynarodowego, który narzucił wprowadzenie konstrukcji ujętej w art. 252 do Kodeksu karnego.
The authors raise the issue of the structure of the offense of taking a hostage, trying to answer the question of whether it is possible to conclude that the offense under Art. 252 CC would be committed in a situation where the subject compelled to behave in a certain manner is the hostage itself. Using linguistic and systemic arguments, they answer the question in the negative way. This is mainly due to the dictionary definition of the term “hostage”, as well as the international legal context which imposed the introduction of Art. 252 (offense of taking a hostage) to the Criminal Code.
Źródło:
Prawo w Działaniu; 2022, 49; 9-17
2084-1906
2657-4691
Pojawia się w:
Prawo w Działaniu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legitymowanie — regulacje prawne i praktyka stosowania
Autorzy:
Czerwińska, Dorota
Jasiński, Wojciech
Kremens, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45449448.pdf
Data publikacji:
2023-08-23
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
legitymowanie
prawa jednostki
kamery nasobne
ograniczenie i pozbawienie wolności
zatrzymanie
Policja
Opis:
W artykule omówiono problematykę regulacji prawnej legitymowania w Polsce oraz praktyki stosowania tej instytucji przez uprawnione do tego organy. W pierwszej kolejności poddano analizie standard konstytucyjny oraz prawnomiędzynarodowy, a następnie unormowania ustawowe oraz podustawowe odnoszące się do tej czynności. Zwrócono uwagę na przesłanki legitymowania, problematykę określenia organu właściwego do dokonania tej czynności oraz jej przebiegu. W opracowaniu wskazano też na bardzo duże znaczenie judykatów sądowych dla kształtowania granic legalności tej czynności. W orzecznictwie akcentuje się bowiem, że istotne znaczenie dla aktualizacji obowiązku wylegitymowania się ma ścisłe przestrzeganie procedury legitymowania przez funkcjonariuszy Policji, jak również zaistnienie przesłanek uzasadniających weryfikację tożsamości jednostki. Sądy wypracowały również kryteria pozwalające rozróżnić legitymowanie i zatrzymanie. W konkluzji wskazano, że na poziomie konstytucyjnym i prawnomiędzynarodowym brak jest szczegółowych unormowań odnoszących się do legitymowania. Tym niemniej z Konstytucji RP wynika wymóg ustawowego uregulowania przesłanek oraz węzłowych kwestii dotyczących trybu przeprowadzenia tej czynności. Analiza regulacji ustawowej prowadzi do wniosku, że ten pierwszy element nie został zrealizowany. Dostrzec jednak można, że lukę tę, przynajmniej obecnie, starają się wypełnić sądy, które wyraźnie sygnalizują konieczność wskazania okoliczności, które uzasadniają legitymowanie jednostki. Tym niemniej celowa byłaby w tym zakresie interwencja ustawodawcy. Zwrócono także uwagę na trafne podejście judykatury do konieczności dokonania ścisłego rozróżnienia między legitymowaniem i zatrzymaniem. Kryterium w tym wypadku nie jest cel podejmowanych przez uprawniony organ czynności, ale stopień i czas trwania ingerencji w prawa jednostki.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2023, 150(2); 19-42
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag na marginesie uzasadnienia do wyroku SN z dnia 6 listopada 2012 r. (sygn. V KK 139/12)
Some remarks on the justification of the judgment of the Supreme Court of November 6, 2012 (ref. V KK 139/12)
Autorzy:
Elegańczyk, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/499633.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
glosa
reguła ne peius
dożywotnie pozbawienie wolności
commentary
ne peius rule
life imprisonment
Opis:
W glosie autor krytycznie odnosi się do uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2012 r. (sygn. V KK 139/12). Sąd zmienił zaskarżony wyrok dożywotniego pozbawienia wolności poprzez wyznaczenie surowszego ograniczenia do skorzystania z warunkowego zwolnienia (dopiero po odbyciu 40 lat pozbawienia wolności). Zdaniem autora takie rozstrzygnięcie narusza regułę ne peius. Sąd błędnie zinterpretował art. 454 § 3 Kodeksu postępowania karnego poprzestając jedynie na jego językowej wykładni, bez odniesienia się do wartości leżących u jego podstaw.
In this commentary the author criticizes the justification of the judgment of the Supreme Court of 6 November 2012 (ref. V KK 139/12). The Court changed the contested judgment of life imprisonment by imposing stricter restriction to be released on parole (after completing 40 years of imprisonment). According to the author such conclusion violates ne peius rule. The Court misinterpreted art. 454 § 3 of the Code of Criminal Procedure by limiting himself only to the linguistic interpretation, without reference to its underlying values.
Źródło:
Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM; 2013, 3; 165-174
2299-2774
Pojawia się w:
Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poczucie winy u skazanych odbywających karę pozbawienia wolności.
The feeling of guilt among convicts who serve their sentence.
Autorzy:
Florczykiewicz, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1202457.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji. Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji
Tematy:
poczucie winy
pozbawienie wolności
zakład karny
demoralizacja
feeling of guilt
imprisonment
prison
demoralization
Opis:
W artykule zaprezentowano badania nad poczuciem winy u skazanych odbywających karę pozbawienia wolności. Badano zależność między poczuciem a stopniem demoralizacji. Badaniami objęto 296 skazanych, mężczyzn w wieku od 18. do 64. roku życia, odbywających kary pozbawienia wolności w różnych typach i rodzajach zakładów karnych. Ustalono, że znaczna część osadzonych odbywających karę pozbawienia wolności przeżywa poczucie winy spowodowane wyrządzeniem krzywdy ofiarom swoich przestępstw. Najniższa skłonność do przeżywania winy oraz najwyższe tendencje do ignorowania ofiary i uruchamiania neutralizacji wystąpiła u osób zdemoralizowanych w wysokim stopniu.
The article presents the findings of the study on the feeling of guild among convicts who serve their sentence. We investigated the relation between the feeling of guilt and the level of demoralization. The study involved 298 male inmates, aged 18 to 64, who serve their sentence in different types and kinds of prisons. It was found that a significant proportion of convicts who serve their sentence experience the feeling of guilt for the harm caused to the victims of their crimes. The lowest propensity to experience guilt and the highest tendency to ignore the victim and start neutralization were manifest among individuals who show a high level of demoralization.
Źródło:
Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja; 2015, 27; 65-87
2300-3952
Pojawia się w:
Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kara nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności (art. 77 § 3 k.k.) jako przykład nowej recydywy jurydycznej?
Prerequisites for the sentence of life imprisonment without possibility of parole on the grounds of the new juridical recidivism (Article 77 § 3 of Criminal Code)
Autorzy:
Tyburcy, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27324466.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
dożywotnie pozbawienie wolności
kara dożywotniego pozbawienia wolności
nieredukowalne dożywotnie pozbawienie wolności
warunkowe zwolnienie
zakaz warunkowego zwolnienia
recydywa
life imprisonment
life imprisonment without parole
probation
prohibition of parole
parole ban
ban of conditional release
recidivism
parole
Opis:
Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wprowadziła do Kodeksu karnego możliwość wymierzenia przez sąd kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności, czyli z zakazem warunkowego przedterminowego zwolnienia (art. 77 § 3 i 4 k.k.), co stanowi novum w polskim prawie karnym i jest powszechnie krytykowane przez środowisko prawnicze. Ustawodawca przewidział dwie podstawy do fakultatywnego orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności. Artykuł omawia art. 77 § 3 k.k., który opiera się na przesłankach formalnych, tj. uprzednim prawomocnym skazaniu za określony rodzaj przestępstwa (przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, wolności seksualnej, bezpieczeństwu powszechnemu lub o charakterze terrorystycznym) na karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 20 lat. Wprowadza nową postać recydywy jurydycznej (prawnej, specjalnej) jednokrotnej. Spełnienie jej przesłanek nie powoduje jednak obostrzenia granic kary dożywotniego pozbawienia wolności, lecz możliwość wymierzenia jej z zakazem warunkowego zwolnienia.
The Act of 7 July 2022 amending the Act – Criminal Code and certain other acts introduced into the Criminal Code the possibility for the court to impose the sentence of life imprisonment without possibility of parole (Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code), which constitutes a novelty in Polish criminal law and is widely criticised by the legal community. The legislator has provided two grounds for the optional imposition of life imprisonment without possibility of parole. The article discusses Article 77 § 3 of the Criminal Code is based on formal grounds: a previous final conviction for a specific type of crime (against life and health, freedom, sexual liberty, public security or of a terrorist nature) for life imprisonment or imprisonment for a period of not less than 20 years. It introduces a new form of juridical (legal, special) one-time recidivism. Fulfilment of its prerequisites, however, does not tighten the limits of life imprisonment, but the possibility of imposing it with the prohibition of conditional release.
Źródło:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2023, 33, 2; 123-152
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konsekwencje wprowadzenia do Kodeksu karnego możliwości wymierzenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności w aspekcie stosowania ekstradycji i wykonywania europejskiego nakazu aresztowania
Consequences of introducing the possibility of imposing an irreducible life sentence into the criminal code with regard to extradition and the execution of the European arrest warrant
Autorzy:
Tyburcy, Tomasz
Rogoziński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407822.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
dożywotnie pozbawienie wolności
nieredukowalne dożywotnie pozbawienie wolności
warunkowe zwolnienie
zakaz warunkowego zwolnienia
Europejski Nakaz Aresztowania
ekstradycja
life imprisonment
life imprisonment without parole
parole
conditional release
prohibition of conditional release
European arrest warrant
extradition
Opis:
Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wprowadziła do Kodeksu karnego możliwość wymierzenia kary dożywotniego pozbawienia wolności z zakazem ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie. Ustawodawca przewidział dwie podstawy do fakultatywnego orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności. Pierwsza z nich (art. 77 § 3 k.k.) opiera się na przesłankach formalnych, tj. uprzednim skazaniu za określony rodzaj przestępstwa (przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, wolności seksualnej, bezpieczeństwu powszechnemu lub o charakterze terrorystycznym) na karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 20 lat. Natomiast druga podstawa (art. 77 § 4 k.k.) operuje warunkiem materialnym, tj. stwierdzeniem, że charakter i okoliczności czynu oraz właściwości osobiste sprawcy wskazują, iż pozostawanie sprawcy na wolności spowoduje trwałe niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia, wolności lub wolności seksualnej innych osób. Tezą niniejszego artykułu jest, że w wyniku wprowadzenia przepisów art. 77 § 3 i 4 k.k. możemy, niestety, realnie spodziewać się odmów wydawania przez inne państwa ściganych za przestępstwa zagrożone taką karą albo skazanych na takie kary.
The Act of 7 July 2022 amending the Act – Criminal Code and certain other acts introduced into the Criminal Code the possibility of imposing a sentence of life imprisonment without parole. The legislator provided for two grounds for the optional imposition of an irreducible life imprisonment sentence. The first of them (Article 77 § 3 of the Criminal Code) is based on formal grounds: previous conviction for a specific type of crime (against life and health, freedom, sexual freedom, public security or of a terrorist nature) to life imprisonment or imprisonment for a term of not less than 20 years. The second ground (Article 77 § 4 of the Criminal Code) operates on a substantive condition: that the nature and circumstances of the act and the personal characteristics of the perpetrator indicate that the perpetrator’s remaining at liberty will cause a permanent danger to the life, health, freedom or sexual freedom of others. The thesis of this article is that the provisions of Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code are incompatible with Article 3 of the ECHR, which prohibits torture and inhuman or degrading treatment or punishment and that, as a result of the introduction of this type of punishment in Polish law, we may unfortunately realistically expect the refusal of other states to hand over those prosecuted for crimes punishable by such punishment or sentenced to such punishment.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 4; 95-111
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krótkotrwałe formy pozbawienia wolności w ujęciu konstytucyjnym i ustawowym
The Short-term Forms of Deprivation of Liberty in Constitutional and Statutory Terms
Autorzy:
Laskowski, Borys
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32076754.pdf
Data publikacji:
2024-04-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
detention
constitutional human freedom
deprivation of liberty
pre-trial detention
zatrzymanie
pozbawienie wolności
konstytucyjna wolność człowieka
tymczasowe aresztowanie
Opis:
The thesis is devoted to the subject of deprivation of liberty and contains an overview of forms of detention as the short-term coercive measures while indicating the limitations of their use resulting from functional, practical and legal conditions. The author, using the research method of analyzing legal acts and case law, systematically presents the existing types of deprivation of liberty against the background of the provisions of various legal acts and their location in the constitutional order. The work asks research questions about the possibility of limiting personal freedom, the multiplicity of such restrictions and their purposefulness. The author presents a conclusion that the possibilities of depriving a person of liberty under Polish law are very broad and granted to a significant number of entities.
Praca jest poświęcona tematyce pozbawienia wolności i zawiera przegląd form zatrzymania jako krótkotrwałych środków przymusu przy jednoczesnym wskazaniu ograniczeń ich stosowania wynikających z uwarunkowań funkcjonalnych, praktycznych i prawnych. Wyróżnione zostało tymczasowe aresztowania jako jedyna możliwa forma pozbawienia wolności, z założenia krótkotrwała, która może przekształcić się w długotrwałą. Autor posługując się metodą badawczą analizy aktów prawnych oraz orzecznictwa dokonuje systematyki istniejących rodzajów pozbawienia wolności na tle przepisów różnych aktów prawnych oraz ich umiejscowienia w porządku konstytucyjnym. W pracy stawiane są pytania badawcze o możliwość ograniczenia wolności osobistej, wielość takich ograniczeń oraz ich celowość. Autor dochodzi do przekonania, że możliwości pozbawienia wolności człowieka na gruncie prawa polskiego są bardzo szerokie i przyznane znacznej liczbie podmiotów.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2024, 2(78); 91-101
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przesłanki zatrzymania osoby stosowane przez organy procesowe — zmiany w kodeksie postępowania karnego
Autorzy:
Kobus, Ireneusz
Januszczyk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932991.pdf
Data publikacji:
2020-01-16
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
pozbawienie osoby wolności
zatrzymanie osoby
doprowadzenie osoby
sprowadzenie osoby
kodeks postępowania karnego
Opis:
Obowiązujący kodeks postępowania karnego wszedł w życie 1 stycznia 1998 r. Od tego czasu był on wielokrotnie nowelizowany, m.in. w zakresie przesłanek uprawniających organy procesowe do pozbawienia osoby wolności, czyli jej faktycznego zatrzymania. Tej tematyce został poświęcony artykuł: Przesłanki zatrzymania osoby stosowane przez organy procesowe — zmiany w kodeksie postępowania karnego. Udziela on odpowiedzi na dwa zasadnicze pytania, tj.: 1. Kiedy i w jakim zakresie zmieniały się zawarte w kodeksie postępowania karnego przesłanki zatrzymania osoby? 2. Czy wskutek tych zmian uprawnienia organów procesowych wzrosły, czy zmalały? Problematyka ta została przedstawiona w powiązaniu ze wskazanymi w tym kodeksie podmiotami, które — w różnym zakresie — są i były uprawnione do stosowania poszczególnych przesłanek zatrzymania osoby. Jako punkt wyjściowy przyjęto aktualne przesłanki zatrzymania osoby, które powiązano z uprzednio obowiązującymi ich odpowiednikami.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2019, 134(2); 119-131
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Revocation of conditional release in the Polish Executive Penal Code
ODWOŁANIE WARUNKOWEGO ZWOLNIENIA W POLSKIM PRAWIE KARNYM WYKONAWCZYM
Autorzy:
Stefańska, Blanka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1390874.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
probation period
legal order
imprisonment
conviction
conditional release
sentence
okres próby
porządek prawy
pozbawienie wolności
skazanie
warunkowe
zwolnienie
wyrok
Opis:
Przedmiotem artykułu jest odwołanie warunkowego zwolnienia od odbycia kary pozbawienia wolności. Zwolnienie następuje na okres próby, w trakcie której sprawdzane jest zachowanie skazanego pod kątem jego przystosowania do życia w społeczeństwie. Naruszenie przez niego szeroko pojętego porządku prawnego skutkuje – w zależności od wagi jego naruszenia – obligatoryjnym lub fakultatywnym odwołaniem warunkowego zwolnienia. Szczegółowo omówione są przyczyny powodujące lub pozwalające na odwołanie warunkowego zwolnienia.
The article discusses the revocation of conditional release from the imprisonment penalty. The release is for a probation period during which a convict’s behaviour is monitored in order to check if he has re-adjusted to life in the society. His violation of the legal order in its broad meaning, depending on the significance of this violation, results in the obligatory or optional revocation of the conditional release. The article presents thoroughly the circumstances that result or may result in the revocation of the conditional release.
Źródło:
Ius Novum; 2017, 11, 2; 44-60
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kara pozbawienia wolności w protokołach Wydziału Karnego Komisji Kodyfikacyjnej II RP oraz w kodeksie karnym z 1932 r.
The penalty of imprisonment in the protocols of the criminal division of the Codification Commission of the Second Polish Republic and in the Criminal Code of 1932
Autorzy:
Trybus, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348399.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
criminal code
Codification Commission
alternative sentence of imprisonment
Makarewicz Criminal Code
kodeks karny
Komisja Kodyfikacyjna
pozbawienie wolności
kodeks karny Makarewicza
Opis:
Katalog kar zasadniczych w kodeksie karnym z 1932 r. obejmował dwie kary pozbawienia wolności, tj. więzienie i areszt. Kara więzienia miała przede wszystkim za cel resocjalizację sprawców. Szczególną jej odmianą była kara dożywotniego pozbawienia wolności. Z kolei areszt uznawano za karę względnie izolacyjną o charakterze przymusowo-zapobiegawczym. Traktowano go również jako surogat niehańbiącej kary pozbawienia wolności. W artykule przybliżono rozważania prowadzone w trakcie obrad Komisji Kodyfikacyjnej II RP, Wydział Karny (Prawo materialne), dotyczące wskazanych form reakcji karnej na przestępstwo, jak również przedstawiono te kary w świetle przepisów kodeksu karnego Makarewicza.
The catalogue of basic punishments in the 1932 Criminal Code included two types of imprisonment, i.e. prison and jail. The main purpose of prisons was to rehabilitate offenders. A particular variant of this punishment was life imprisonment. On the other hand, the jail was considered a punishment of relative isolation which was coercive and preventive in nature. It was also treated as a surrogate for non-degrading penalty of imprisonment. The purpose of the paper is also to portray the deliberations of the Codification Commission of the Second Polish Republic, its Criminal Division (Substantive Law), concerning the indicated forms of criminal reactions to a crime as well as to present these punishments in light of the provisions of the Makarewicz Criminal Code.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2023, 75, 2; 89-102
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakład karny i wykonanie kary pozbawienia wolności w opinii społeczności lokalnej
Prison and Imprisonment in the Opinion of Local Community
Autorzy:
Mościskier, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699182.pdf
Data publikacji:
1984
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
zakład karny
wykonanie kary
kara
pozbawienie wolności
opinia społeczna
społeczność lokalna
penitentiary
execution of a sentence
imprisonment
public opinion
local community
Opis:
Basically, the study concers three  problems. Firstly, an attempt was made to explain the mechanism which led to the results obtained by other authors. They found a supposedly most rigorous attitude of the Polish society towards law breakers, which was to become manifest in the demands for relentless and severe punishment of such persons. This highly rigorous attitude has been confirmed in the present study too, yet only in answers to questions drawn up as generally as those put by the mentioned authors. As the level of abstractness of the questions is lowered, the rigorous attitude diminishes, which finds expression, among others, in the disapproval of a number of penalties applied by regulation during the execution of imprisonment.       Secondly  the attitude of the local community was presented not only towards prisoners, but also towards prison einployees. As compared with many other occupations, the prestige of prison employees is rather low, yet in spite of a certain social isolation, their general opinion is not negative. It is also worthy of attention that the sense of social distance between prisoners and community was les marked than expected.       Thirdly, the attitude was described towards prison as a physical object and an institution in the local community. This problem was studies by means of questions about the opinion on the very fact of existence of such an object in twon, the possible impact the prison has on economy, supplies, etc., an  the citizens’  feeling of safety. In this formulation, the results fail to point to the existence of markedly negative attitudes, though some socio-demographic features of the examined persons tend  to differentiate their answers.       The study was realized from 1979 till 1981. In spite of the considerable interval and the differences in the country's respective social situations, the answers given by the examined persons from both groups were nearly parallel to each other.      In 1979, random samples of adults were examined, inhabitants of two towns, about 25 thousand inhabitants each, in which there were prisons. In one of these towns, the prison had been established over 20 years before, while in the second one, it was only a few years old. In each town, 200 persons were examined by means of a questionnaire, which makes the total of 400 examined persons.        In 1981, 462 persons were examined by means of the same questionnaire, who were selected with the use of "Quota Sampling" from the population of 10 towns of 11 to 95 thousand of inhabitants, in which there were prisons.        The study was intentionally realized in towns of medium population. The aim was to examine communities large enough for the prison not to dominate them on the one hand, and on the other hand, small enough to enable an assumption that a majority of inhabitants have a certain knowledge and opinions about the prison acquired through observation and nin-institutionalized flow of information.       As regards the opinion on imprisonment, it should first of all be stressed that over  50 per cent of the examined persons are of opinion that the essential aim oi this type of penalty should be the resocialization of prisoners. About 23 per cent of answers concerning this problem referred to the idea of individual prevention; 12-18 per cent of the examined persons were of opinion that imprisonment should serve to protect the society from the criminal by isolating him for a certain period of time; about 6 per cent of answers pointed to retribution as the aim of punishment, while  as few as 2-3 per cent considered the aim to be general prevention.        However, to find out if the attitude of the examined persons was rigorous or tolerant, answers to other questions were more significant, that is those concerning the mothods of execution of imprisonment, i.e., the penalties and rewards applied  towards  prisoners and the rights they enjoy. Here, a significant trend appeared to turn from rigorous to tolerant  attitudes as the level of generality of questions lowered. It seems that questions about certain abstract principles, which in the mind of an average man have no connection with any actual situation or person,  provoked answers which hinted at a rigorous attitude; yet whenever the same respondent had to answer a question which allowed him to realize the details of a given situation or the position of a given persons in such circumstances, the tolerant attitude prevailed.       Thus, for instance, as many as over 70 per cent of the examined persons approved of the most  general  statement that  „in prison, strict discipline should reign”.  When another question was asked, this time less generally formulated,  if „all amenities of life and attractive activities should be reduced to a minimum”, the numbers of approving and disapproving answers were more or less equal, which points to the lowering of the level of rigorism. The answers to further questions concerning definite cases frankly contradict  those given  to the former questions and point to a markedly tolerant attitude. Thus, for example, the question if „a prisoner should have free access to newspapers, radio, and TV in his leisure time”, was answered in the affirmative by over 75 per cent of the examined persons.       Also the questions about definite penalties and rewards applied towards prisoners were answered in a way which seems to point to the prevalence of tolerant attitudes over rigorism. The majority of the examined persons are for abolition or limitation of penalties provided by prison regulations and for granting the prisoners with a number of rights, such as unlimited receipt of parcels, letters, and visitors from the outside (prison regulations limit the number of such prisoners' contacts with the outside world and treat any extension of these contacts as a special reward). The examined  persons were also for alegal regulation of the sphere of prisoners' work, pointing to the need for making the working conditions in prison resemble those generally found in State-controlled economy.       Also the rational attitude of the public opinion towards prison should be stressed. The prison is perceived as an institution which could play a greater part than before in the life of the local community, particularly through including prisoners in the borader social unit and increasing their participation in the town’s economic activity. The citizens’ expectations point in this direction, accompanied also by the favourable opinion as to the extending of the prisoners' range of personal liberty outside the prison walls. In this connection, also the attitude of fear of the prisoners was much less marked than had been expected, as well as the bias against them, both of which appear in principle only as regards a small group of dangerous criminals.       The attitude of the local community towards prison employees is a completely separate problem. It is characterized by a peculiar ambivalence: on the one hand, prison employees enjoy a good reputation as persons and members of the local community, their financial status perceived as decidedly higher than that of an average citizen. On the other hand, however, the social status of a prison employee is estimated as very low, as compared with other professions, which is accompanied by a stressed disapproval revealed by the examined persons of the very fact of working in a prison. This may lead to a conclusion that in the social consciousness disfavourable opinion persists as to the human relations in prison and the nature of work of prison employees. This is an additional factor which speaks for changes in the system of execution of the penalty of deprivation of liberty which would modernize it and adjust it to the contemporary progressive trends in the world. The present study has not only confirmed the existence of social support for such changes but it has also revealed the conducive atmosphere to a far-reaching reform in this field.
     Basically, the study concers three  problems. Firstly, an attempt was made to explain the mechanism which led to the results obtained by other authors. They found a supposedly most rigorous attitude of the Polish society towards law breakers, which was to become manifest in the demands for relentless and severe punishment of such persons. This highly rigorous attitude has been confirmed in the present study too, yet only in answers to questions drawn up as generally as those put by the mentioned authors. As the level of abstractness of the questions is lowered, the rigorous attitude diminishes, which finds expression, among others, in the disapproval of a number of penalties applied by regulation during the execution of imprisonment.       Secondly  the attitude of the local community was presented not only towards prisoners, but also towards prison einployees. As compared with many other occupations, the prestige of prison employees is rather low, yet in spite of a certain social isolation, their general opinion is not negative. It is also worthy of attention that the sense of social distance between prisoners and community was les marked than expected.       Thirdly, the attitude was described towards prison as a physical object and an institution in the local community. This problem was studies by means of questions about the opinion on the very fact of existence of such an object in twon, the possible impact the prison has on economy, supplies, etc., an  the citizens’  feeling of safety. In this formulation, the results fail to point to the existence of markedly negative attitudes, though some socio-demographic features of the examined persons tend  to differentiate their answers.       The study was realized from 1979 till 1981. In spite of the considerable interval and the differences in the country's respective social situations, the answers given by the examined persons from both groups were nearly parallel to each other.      In 1979, random samples of adults were examined, inhabitants of two towns, about 25 thousand inhabitants each, in which there were prisons. In one of these towns, the prison had been established over 20 years before, while in the second one, it was only a few years old. In each town, 200 persons were examined by means of a questionnaire, which makes the total of 400 examined persons.        In 1981, 462 persons were examined by means of the same questionnaire, who were selected with the use of "Quota Sampling" from the population of 10 towns of 11 to 95 thousand of inhabitants, in which there were prisons.        The study was intentionally realized in towns of medium population. The aim was to examine communities large enough for the prison not to dominate them on the one hand, and on the other hand, small enough to enable an assumption that a majority of inhabitants have a certain knowledge and opinions about the prison acquired through observation and nin-institutionalized flow of information.       As regards the opinion on imprisonment, it should first of all be stressed that over  50 per cent of the examined persons are of opinion that the essential aim oi this type of penalty should be the resocialization of prisoners. About 23 per cent of answers concerning this problem referred to the idea of individual prevention; 12-18 per cent of the examined persons were of opinion that imprisonment should serve to protect the society from the criminal by isolating him for a certain period of time; about 6 per cent of answers pointed to retribution as the aim of punishment, while  as few as 2-3 per cent considered the aim to be general prevention.        However, to find out if the attitude of the examined persons was rigorous or tolerant, answers to other questions were more significant, that is those concerning the mothods of execution of imprisonment, i.e., the penalties and rewards applied  towards  prisoners and the rights they enjoy. Here, a significant trend appeared to turn from rigorous to tolerant  attitudes as the level of generality of questions lowered. It seems that questions about certain abstract principles, which in the mind of an average man have no connection with any actual situation or person,  provoked answers which hinted at a rigorous attitude; yet whenever the same respondent had to answer a question which allowed him to realize the details of a given situation or the position of a given persons in such circumstances, the tolerant attitude prevailed.       Thus, for instance, as many as over 70 per cent of the examined persons approved of the most  general  statement that  „in prison, strict discipline should reign”.  When another question was asked, this time less generally formulated,  if „all amenities of life and attractive activities should be reduced to a minimum”, the numbers of approving and disapproving answers were more or less equal, which points to the lowering of the level of rigorism. The answers to further questions concerning definite cases frankly contradict  those given  to the former questions and point to a markedly tolerant attitude. Thus, for example, the question if „a prisoner should have free access to newspapers, radio, and TV in his leisure time”, was answered in the affirmative by over 75 per cent of the examined persons.       Also the questions about definite penalties and rewards applied towards prisoners were answered in a way which seems to point to the prevalence of tolerant attitudes over rigorism. The majority of the examined persons are for abolition or limitation of penalties provided by prison regulations and for granting the prisoners with a number of rights, such as unlimited receipt of parcels, letters, and visitors from the outside (prison regulations limit the number of such prisoners' contacts with the outside world and treat any extension of these contacts as a special reward). The examined  persons were also for alegal regulation of the sphere of prisoners' work, pointing to the need for making the working conditions in prison resemble those generally found in State-controlled economy.       Also the rational attitude of the public opinion towards prison should be stressed. The prison is perceived as an institution which could play a greater part than before in the life of the local community, particularly through including prisoners in the borader social unit and increasing their participation in the town’s economic activity. The citizens’ expectations point in this direction, accompanied also by the favourable opinion as to the extending of the prisoners' range of personal liberty outside the prison walls. In this connection, also the attitude of fear of the prisoners was much less marked than had been expected, as well as the bias against them, both of which appear in principle only as regards a small group of dangerous criminals.       The attitude of the local community towards prison employees is a completely separate problem. It is characterized by a peculiar ambivalence: on the one hand, prison employees enjoy a good reputation as persons and members of the local community, their financial status perceived as decidedly higher than that of an average citizen. On the other hand, however, the social status of a prison employee is estimated as very low, as compared with other professions, which is accompanied by a stressed disapproval revealed by the examined persons of the very fact of working in a prison. This may lead to a conclusion that in the social consciousness disfavourable opinion persists as to the human relations in prison and the nature of work of prison employees. This is an additional factor which speaks for changes in the system of execution of the penalty of deprivation of liberty which would modernize it and adjust it to the contemporary progressive trends in the world. The present study has not only confirmed the existence of social support for such changes but it has also revealed the conducive atmosphere to a far-reaching reform in this field.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1984, XI; 245-267
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 14 października 2015 roku – I KZP 7/15.
Gloss to the resolution of The Supreme Court of 14 October 2015 – file ref. No. I KZP 7/15
Autorzy:
Słotwińska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596386.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
limitation
criminal law
international law
deprivation of liberty
a crime against humanity
zbrodnia przeciwko ludzkości
prawo międzynarodowe
pozbawienie wolności
przedawnienie
prawo karne
Opis:
Podjęty w glosie problem dotyczy możliwości uznania za „zbrodnię przeciwko ludzkości” (a w konsekwencji również wyłączenia biegu przedawnienia karalności) czynu zabronionego, który nie spełnia ustawowych przesłanek wskazanych w art. 118a § 2 pkt 2 k.k. Na potrzeby przeprowadzonych analiz, nakreślono niezbędny kontekst związany z ustaleniem skutków niezgodności zachodzącej pomiędzy ratyfikowaną umową międzynarodową a ustawą karną.
Gloss to the resolution of the Supreme Court of 14 October 2015 of file ref. no. I KZP 7/15. Main problem of a gloss is the possibility of recognition for the „crime against humanity” and, as a result – the exclusion of the limitation period, of an offense that does not meet the statutory conditions laid down in art. 118a § 2 pt. 2 Polish Penal Code. Second problem is relations between the incompatibility of a ratified international agreement and criminal law.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2016, 13, 1; 79-90
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problems Connected With the Issue of Using Provocation as a Way to Expose Paedophilia Crimes
Autorzy:
Sosik, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618287.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
provocation
inept preparation
unlawful seizure
civil seizure
citizen’s arrest
paedophilia
grooming
child seducing
prowokacja
przygotowanie nieudolne
bezprawne pozbawienie wolności
obywatelskie ujęcie
pedofilia
uwodzenie
Opis:
The number of citizen’s arrests on alleged paedophiles has recently distinctly increased. Those alleged paedophiles were establishing an on-line contact with adult provocateurs and were trying to meet them in sexual aim, whilst they were having a mistaken belief that their interlocutor was underaged. Civil provocations are not entirely described by the criminal code in force, hence using them entails legal consequences if certain rules of behaviour are violated. Therefore, it seems that it is necessary to introduce changes to the criminal code, prohibiting any form of provocation, including the institution of passive provocation, undefined by the current criminal code. Additionally, in the present thesis I attempt to prove that the victim of an adult provocateur, i.e. the alleged paedophile, in the course of the provocation, does not commit any legally forbidden activity.
W ostatnim czasie coraz bardziej popularne stały się „obywatelskie ujęcia” rzekomych pedofili, którzy za pośrednictwem internetowych komunikatorów umawiali się z prowokatorami na spotkania w celach seksualnych, będąc błędnie przekonanymi o fakcie rozmowy z osobą nieletnią. Prowokacje obywatelskie nie są wyraźnie określone w obowiązującym prawie karnym, a ich stosowanie rodzi niebezpieczeństwo wykroczenia poza prawnie dopuszczalne ramy zachowań. W związku z tym wydaje się zachodzić konieczność wprowadzenia zmian do art. 24 Kodeksu karnego dotyczących zakazu stosowania wszelkich form prowokacji, w tym niepenalizowanej obecnie prowokacji pasywnej. Ponadto w niniejszym artykule wykażę, że ofiara dorosłego prowokatora (czyli domniemany pedofil) w toku prowokacji nie popełnia żadnego czynu zagrożonego pod groźbą kary obecnie obowiązującej ustawy.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2017, 26, 4
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu skutecznych metod resocjalizacji sprawców pozbawionych wolności na przykładzie Stanów Zjednoczonych Ameryki
In Search of Effective Methods of Prison Rehabilitation – An Example of the United States
Autorzy:
Szwejkowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698767.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
resocjalizacja
cele kary izolacyjnej
pozbawienie wolności
osadzony
RNR Model
ocena aktuarialna
zagrożenie recydywą
rehabilitation
objectives of a punishment
imprisonment
inmate
Risk-Need-Responsivity Model (RNR)
assessment
relapse into crime
Opis:
In its introduction, the article characterises - in a most comprehensible way - themain objectives of criminal sanctions and their role in preventing crime, according tothe most commonly expressed opinions on the subject from American scholars. It isfollowed by a brief history of assessing the risk of committing an offence in the UnitedStates in recent decades. The risk assessment process was developed before World WarII as a tool to predict possible recidivism in the case of inmates released on parole, butit has been in more common use since 1980s. While the “What works?” movementinitially emerged in the United States, one needs to remember the publication of Robert Martinso’s report that created the “Nothing works” (concerning prison rehabilitation)doctrine. It aided the justification of severe changes in punitive prison policies inthe 1970s that continued well into the 1990s, with the slogans “tough on crime, toughon the causes of crime” being more prominent. It took more than a decade to reestablishsome hope in prison rehabilitation programmes and allow the paradigm shiftsto happen – from the retribution “being tough on offenders” policy to more creativeapproaches towards offenders. By constructive approaches to working with offenders,one means the use of effective methods and techniques to alter criminal behaviourof inmates to prevent their possible relapse into crime (crime prevention).The main goal of the article is to present the most fundamental system in the UScriminal justice system that is most commonly applied nowadays: the Risk-Need-Responsivity (RNR) model and its principles to offender assessment. The aforementionedprinciples were laid down by Canadian scholars, Donald Arthur Andrews andJames Bonta. In that model, “risk” means the identification of specific factors thatare associated with recidivism (in general, depending on a specific crime, e.g. sexualoffenders or offenders who committed violent crimes). Andrews and Bonta argue thata number of factors need to be considered in any comprehensive theory of criminalbehaviour, including biological or neurological issues, inheritance, temperamentand social and cultural factors, while also noting that criminal behaviour is a multifactorialissue. “Need” assesses criminogenic needs and targets them in prison treatmentprogrammes for elimination, while “responsivity” intends to maximise the offender’sability to learn how to combat possible recidivism through rehabilitative intervention,providing cognitive behavioural treatment – with the said intervention being tailoredto the learning style, motivation, abilities and strengths of the offender.Risk assessment is applied during different stages of the criminal procedure: beforesentencing and during the period of time when the criminal sanction is executed, i.e.while serving a custodial sentence. It must be noted that, in the US justice system, judgesare not the only people obliged to assess the potential risk of an offender relapsinginto crime in the future. Prison officers are also tasked with such assessment. Throughthe application of the RNR model, it is possible for the prison staff to divide inmatesinto specific groups, depending on security levels and adequate treatment programmes.In that case, the assessment tools based on the RNR model not only allow a predictionof a possible relapse into crime, but also a proper allocation of convicts to rehabilitationprogrammes provided within prisons. A convict undergoes an evaluation before andafter the treatment. Such evaluations are imposed on most prisoners, so performingthem does have an impact on the financial and human resources of a given penitentiaryunit.The most important question, “What works in prison?” is answered by the majorityof scholars through propositions of providing cognitive and behavioural skill programmesto the convicts. They have clear criteria to ensure that objectives, methods andapplication of rehabilitation programmes correspond with the needs of criminaloffenders. The conclusion of the research is meant to prove that providing offenders with such treatment (based upon the RNR model) may have a positive effect on re -ducing the risk of relapse into crime in the future. However, the appropriate methodsof treatment are based not only on psychotherapy (or, sometimes, on pharmacologicaltreatment), but also on education, vocational training, personal development, strengtheningself-control mechanisms and improving interpersonal skills.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2018, XL; 431-458
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies