Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "pozbawienie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 38
Tytuł:
Znaczenie dysfunkcji w sferze zdrowia psychicznego i fizycznego rodziców i dzieci w sprawach o pozbawienie władzy rodzicielskiej w świetle wyników badań własnych – aktowych
The importance of psychological and physical dysfunction of parents and children in the judgements on parental rights termination in light of the author’s judicial records investigation
Autorzy:
Żukowski, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1965981.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
dysfunkcje w sferze zdrowia dzieci i ich rodziców
władza rodzicielska
pozbawienie władzy rodzicielskiej
przesłanki pozbawienia władzy rodzicielskiej
rodzice
dobro dziecka
postępowanie dowodowe
dysfunctions in health condition
parental law
parental law termination
parents
children
well-being of the child
evidence proceedings
Opis:
Celem autora jest przedstawienie wpływu dysfunkcji w sferze zdrowia psychicznego i fizycznego rodziców oraz dzieci na orzeczenie końcowe w sprawie o pozbawienie władzy rodzicielskiej. Postępowanie o pozbawienie władzy rodzicielskiej wbrew pozorom nie jest postępowaniem, którego głównym celem jest stwierdzenie, czy dany rodzic zasługuje na wykonywanie władzy rodzicielskiej. Najważniejszą zasadą tego typu postępowań jest ochrona dobra dziecka. Dlatego też pozbawienie władzy rodzicielskiej nie następuje jedynie w sytuacji „zawinionej” przez rodzica, ale również w każdym przypadku, w którym dojdzie do trwałej niemożności wykonywania władzy rodzicielskiej z przyczyn niezawinionych po jego stronie. Wobec tego w artykule zostały przedstawione dysfunkcje zależne (np. alkoholizm czy narkomania), jak i niezależne (np. choroba onkologiczna) obejmujące sferę zdrowia rodziców i dzieci. Dokonano także ich oceny w kontekście orzecznictwa o pozbawieniu władzy rodzicielskiej. Wykorzystano materiały źródłowe (m.in. akty prawne, piśmiennictwo prawnicze, orzecznictwo Sądu Najwyższego), wyniki badań własnych – aktowych, uzyskane przy pomocy narzędzia badawczego w postaci kwestionariusza do badania akt sądowych.
The purpose of the below article is to illustrate the impact of the psychological and physical dysfunction within the family on the final judgement on the parental rights termination. The main goal of the proceedings to terminate parental rights is not, in spite of appearances, to determine whether the parent is capable of executing the parental duties. The prime concern of those proceedings is to ensure the child’s well-being. Thus, the termination of parental rights does not occur only when the parent is ‘at fault’, but also in every case of permanent inability to exercise parental rights where the parent is not culpable. Therefore, this article covers dysfunctions including addiction (e.g. drug or alcohol), health conditions (e.g. a terminal illness) and others that can affect the sphere of the health of the parents and the children. Additionally, various dysfunctions were assessed in the context of the rulings on parental rights termination. Source documents used include legis lative acts, legal literature, Supreme Court rulings, as well as the results of an individually conducted research based on a purpose-built questionnaire for examining court files
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2019, 11, 2; 330-348
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie szkoły jako instytucji oświatowo-wychowawczej w postępowaniu dowodowym dotyczącym pozbawienia władzy rodzicielskiej
The importance of school as an educational facility during discovery proceedings regarding the termination of parental rights
Autorzy:
Żukowski, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035905.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
szkoła
edukacja
władza rodzicielska
pozbawienie władzy rodzicielskiej
przesłanki pozbawienia władzy rodzicielskiej
dzieci
dobro dziecka
postępowanie dowodowe
school
education
parental rights
parental rights termination
grounds to terminate parental rights
children
child well-being
discovery
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie roli, jaką odgrywa szkoła, rozumiana jako instytucja oświatowo-wychowawcza, w postępowaniach o pozbawienie władzy rodzicielskiej. Nie budzi wątpliwości, że w procesie wychowawczym czynniki i bodźce środowiska domowego, które najintensywniej wpływają na dziecko, przekładają się na jego funkcjonowanie w szkole. W szczególności długotrwałe problemy małoletniego z nauką bądź stwarzane przez niego trudności wychowawcze powinny stanowić dla nauczycieli i pedagogów sygnał do potrzeby wglądu w środowisko rodzinne ucznia. Dlatego też w niniejszym artykule zostały przedstawione dane dotyczące udziału szkoły w postępowaniu o pozbawienie władzy rodzicielskiej, tj. opinie sporządzane przez szkoły, zeznania nauczycieli w charakterze świadków oraz postępy w nauce osiągane przez małoletnich. Wykorzystano materiały źródłowe (m.in. akty prawne, piśmiennictwo prawnicze, orzecznictwo Sądu Najwyższego i sądów powszechnych) oraz wyniki badań własnych aktowych uzyskane przy pomocy narzędzia badawczego w postaci kwestionariusza do badania akt sądowych.
The goal of this article is to highlight the role of a school, here understood as an educational facility, during the course of parental rights termination proceedings. There can be no doubt that the process of upbringing, especially the domestic factors and intense stimulus to which the child is subjected translate into patterns of behaviour and the way the child functions at school. Notably, prolonged learn-ing difficulties among children or periods in which the child presents complete disregard for societal norms and a lack of discipline should be a clear signal for the teachers and counsellors to review the family environment of the pupil in question. The article covers data regarding the school’s participation in the parental rights termination proceedings – e.g. opinions and recommendations formulated by the schools, teacher’s testimonies and children scorecards which reflect the educational progress of the child. The materials used include source materials (acts and ordinances, written opinions, Supreme and common court rulings), results of own research – casefile review based on a targeted casefile research questionnaire.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2021, 13, 1; 159-178
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kara nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności (art. 77 § 3 k.k.) jako przykład nowej recydywy jurydycznej?
Prerequisites for the sentence of life imprisonment without possibility of parole on the grounds of the new juridical recidivism (Article 77 § 3 of Criminal Code)
Autorzy:
Tyburcy, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27324466.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
dożywotnie pozbawienie wolności
kara dożywotniego pozbawienia wolności
nieredukowalne dożywotnie pozbawienie wolności
warunkowe zwolnienie
zakaz warunkowego zwolnienia
recydywa
life imprisonment
life imprisonment without parole
probation
prohibition of parole
parole ban
ban of conditional release
recidivism
parole
Opis:
Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wprowadziła do Kodeksu karnego możliwość wymierzenia przez sąd kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności, czyli z zakazem warunkowego przedterminowego zwolnienia (art. 77 § 3 i 4 k.k.), co stanowi novum w polskim prawie karnym i jest powszechnie krytykowane przez środowisko prawnicze. Ustawodawca przewidział dwie podstawy do fakultatywnego orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności. Artykuł omawia art. 77 § 3 k.k., który opiera się na przesłankach formalnych, tj. uprzednim prawomocnym skazaniu za określony rodzaj przestępstwa (przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, wolności seksualnej, bezpieczeństwu powszechnemu lub o charakterze terrorystycznym) na karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 20 lat. Wprowadza nową postać recydywy jurydycznej (prawnej, specjalnej) jednokrotnej. Spełnienie jej przesłanek nie powoduje jednak obostrzenia granic kary dożywotniego pozbawienia wolności, lecz możliwość wymierzenia jej z zakazem warunkowego zwolnienia.
The Act of 7 July 2022 amending the Act – Criminal Code and certain other acts introduced into the Criminal Code the possibility for the court to impose the sentence of life imprisonment without possibility of parole (Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code), which constitutes a novelty in Polish criminal law and is widely criticised by the legal community. The legislator has provided two grounds for the optional imposition of life imprisonment without possibility of parole. The article discusses Article 77 § 3 of the Criminal Code is based on formal grounds: a previous final conviction for a specific type of crime (against life and health, freedom, sexual liberty, public security or of a terrorist nature) for life imprisonment or imprisonment for a period of not less than 20 years. It introduces a new form of juridical (legal, special) one-time recidivism. Fulfilment of its prerequisites, however, does not tighten the limits of life imprisonment, but the possibility of imposing it with the prohibition of conditional release.
Źródło:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2023, 33, 2; 123-152
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konsekwencje wprowadzenia do Kodeksu karnego możliwości wymierzenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności w aspekcie stosowania ekstradycji i wykonywania europejskiego nakazu aresztowania
Consequences of introducing the possibility of imposing an irreducible life sentence into the criminal code with regard to extradition and the execution of the European arrest warrant
Autorzy:
Tyburcy, Tomasz
Rogoziński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407822.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
dożywotnie pozbawienie wolności
nieredukowalne dożywotnie pozbawienie wolności
warunkowe zwolnienie
zakaz warunkowego zwolnienia
Europejski Nakaz Aresztowania
ekstradycja
life imprisonment
life imprisonment without parole
parole
conditional release
prohibition of conditional release
European arrest warrant
extradition
Opis:
Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wprowadziła do Kodeksu karnego możliwość wymierzenia kary dożywotniego pozbawienia wolności z zakazem ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie. Ustawodawca przewidział dwie podstawy do fakultatywnego orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności. Pierwsza z nich (art. 77 § 3 k.k.) opiera się na przesłankach formalnych, tj. uprzednim skazaniu za określony rodzaj przestępstwa (przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, wolności seksualnej, bezpieczeństwu powszechnemu lub o charakterze terrorystycznym) na karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 20 lat. Natomiast druga podstawa (art. 77 § 4 k.k.) operuje warunkiem materialnym, tj. stwierdzeniem, że charakter i okoliczności czynu oraz właściwości osobiste sprawcy wskazują, iż pozostawanie sprawcy na wolności spowoduje trwałe niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia, wolności lub wolności seksualnej innych osób. Tezą niniejszego artykułu jest, że w wyniku wprowadzenia przepisów art. 77 § 3 i 4 k.k. możemy, niestety, realnie spodziewać się odmów wydawania przez inne państwa ściganych za przestępstwa zagrożone taką karą albo skazanych na takie kary.
The Act of 7 July 2022 amending the Act – Criminal Code and certain other acts introduced into the Criminal Code the possibility of imposing a sentence of life imprisonment without parole. The legislator provided for two grounds for the optional imposition of an irreducible life imprisonment sentence. The first of them (Article 77 § 3 of the Criminal Code) is based on formal grounds: previous conviction for a specific type of crime (against life and health, freedom, sexual freedom, public security or of a terrorist nature) to life imprisonment or imprisonment for a term of not less than 20 years. The second ground (Article 77 § 4 of the Criminal Code) operates on a substantive condition: that the nature and circumstances of the act and the personal characteristics of the perpetrator indicate that the perpetrator’s remaining at liberty will cause a permanent danger to the life, health, freedom or sexual freedom of others. The thesis of this article is that the provisions of Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code are incompatible with Article 3 of the ECHR, which prohibits torture and inhuman or degrading treatment or punishment and that, as a result of the introduction of this type of punishment in Polish law, we may unfortunately realistically expect the refusal of other states to hand over those prosecuted for crimes punishable by such punishment or sentenced to such punishment.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 4; 95-111
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kara pozbawienia wolności w protokołach Wydziału Karnego Komisji Kodyfikacyjnej II RP oraz w kodeksie karnym z 1932 r.
The penalty of imprisonment in the protocols of the criminal division of the Codification Commission of the Second Polish Republic and in the Criminal Code of 1932
Autorzy:
Trybus, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348399.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
criminal code
Codification Commission
alternative sentence of imprisonment
Makarewicz Criminal Code
kodeks karny
Komisja Kodyfikacyjna
pozbawienie wolności
kodeks karny Makarewicza
Opis:
Katalog kar zasadniczych w kodeksie karnym z 1932 r. obejmował dwie kary pozbawienia wolności, tj. więzienie i areszt. Kara więzienia miała przede wszystkim za cel resocjalizację sprawców. Szczególną jej odmianą była kara dożywotniego pozbawienia wolności. Z kolei areszt uznawano za karę względnie izolacyjną o charakterze przymusowo-zapobiegawczym. Traktowano go również jako surogat niehańbiącej kary pozbawienia wolności. W artykule przybliżono rozważania prowadzone w trakcie obrad Komisji Kodyfikacyjnej II RP, Wydział Karny (Prawo materialne), dotyczące wskazanych form reakcji karnej na przestępstwo, jak również przedstawiono te kary w świetle przepisów kodeksu karnego Makarewicza.
The catalogue of basic punishments in the 1932 Criminal Code included two types of imprisonment, i.e. prison and jail. The main purpose of prisons was to rehabilitate offenders. A particular variant of this punishment was life imprisonment. On the other hand, the jail was considered a punishment of relative isolation which was coercive and preventive in nature. It was also treated as a surrogate for non-degrading penalty of imprisonment. The purpose of the paper is also to portray the deliberations of the Codification Commission of the Second Polish Republic, its Criminal Division (Substantive Law), concerning the indicated forms of criminal reactions to a crime as well as to present these punishments in light of the provisions of the Makarewicz Criminal Code.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2023, 75, 2; 89-102
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu skutecznych metod resocjalizacji sprawców pozbawionych wolności na przykładzie Stanów Zjednoczonych Ameryki
In Search of Effective Methods of Prison Rehabilitation – An Example of the United States
Autorzy:
Szwejkowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698767.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
resocjalizacja
cele kary izolacyjnej
pozbawienie wolności
osadzony
RNR Model
ocena aktuarialna
zagrożenie recydywą
rehabilitation
objectives of a punishment
imprisonment
inmate
Risk-Need-Responsivity Model (RNR)
assessment
relapse into crime
Opis:
In its introduction, the article characterises - in a most comprehensible way - themain objectives of criminal sanctions and their role in preventing crime, according tothe most commonly expressed opinions on the subject from American scholars. It isfollowed by a brief history of assessing the risk of committing an offence in the UnitedStates in recent decades. The risk assessment process was developed before World WarII as a tool to predict possible recidivism in the case of inmates released on parole, butit has been in more common use since 1980s. While the “What works?” movementinitially emerged in the United States, one needs to remember the publication of Robert Martinso’s report that created the “Nothing works” (concerning prison rehabilitation)doctrine. It aided the justification of severe changes in punitive prison policies inthe 1970s that continued well into the 1990s, with the slogans “tough on crime, toughon the causes of crime” being more prominent. It took more than a decade to reestablishsome hope in prison rehabilitation programmes and allow the paradigm shiftsto happen – from the retribution “being tough on offenders” policy to more creativeapproaches towards offenders. By constructive approaches to working with offenders,one means the use of effective methods and techniques to alter criminal behaviourof inmates to prevent their possible relapse into crime (crime prevention).The main goal of the article is to present the most fundamental system in the UScriminal justice system that is most commonly applied nowadays: the Risk-Need-Responsivity (RNR) model and its principles to offender assessment. The aforementionedprinciples were laid down by Canadian scholars, Donald Arthur Andrews andJames Bonta. In that model, “risk” means the identification of specific factors thatare associated with recidivism (in general, depending on a specific crime, e.g. sexualoffenders or offenders who committed violent crimes). Andrews and Bonta argue thata number of factors need to be considered in any comprehensive theory of criminalbehaviour, including biological or neurological issues, inheritance, temperamentand social and cultural factors, while also noting that criminal behaviour is a multifactorialissue. “Need” assesses criminogenic needs and targets them in prison treatmentprogrammes for elimination, while “responsivity” intends to maximise the offender’sability to learn how to combat possible recidivism through rehabilitative intervention,providing cognitive behavioural treatment – with the said intervention being tailoredto the learning style, motivation, abilities and strengths of the offender.Risk assessment is applied during different stages of the criminal procedure: beforesentencing and during the period of time when the criminal sanction is executed, i.e.while serving a custodial sentence. It must be noted that, in the US justice system, judgesare not the only people obliged to assess the potential risk of an offender relapsinginto crime in the future. Prison officers are also tasked with such assessment. Throughthe application of the RNR model, it is possible for the prison staff to divide inmatesinto specific groups, depending on security levels and adequate treatment programmes.In that case, the assessment tools based on the RNR model not only allow a predictionof a possible relapse into crime, but also a proper allocation of convicts to rehabilitationprogrammes provided within prisons. A convict undergoes an evaluation before andafter the treatment. Such evaluations are imposed on most prisoners, so performingthem does have an impact on the financial and human resources of a given penitentiaryunit.The most important question, “What works in prison?” is answered by the majorityof scholars through propositions of providing cognitive and behavioural skill programmesto the convicts. They have clear criteria to ensure that objectives, methods andapplication of rehabilitation programmes correspond with the needs of criminaloffenders. The conclusion of the research is meant to prove that providing offenders with such treatment (based upon the RNR model) may have a positive effect on re -ducing the risk of relapse into crime in the future. However, the appropriate methodsof treatment are based not only on psychotherapy (or, sometimes, on pharmacologicaltreatment), but also on education, vocational training, personal development, strengtheningself-control mechanisms and improving interpersonal skills.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2018, XL; 431-458
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Revocation of conditional release in the Polish Executive Penal Code
ODWOŁANIE WARUNKOWEGO ZWOLNIENIA W POLSKIM PRAWIE KARNYM WYKONAWCZYM
Autorzy:
Stefańska, Blanka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1390874.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
probation period
legal order
imprisonment
conviction
conditional release
sentence
okres próby
porządek prawy
pozbawienie wolności
skazanie
warunkowe
zwolnienie
wyrok
Opis:
Przedmiotem artykułu jest odwołanie warunkowego zwolnienia od odbycia kary pozbawienia wolności. Zwolnienie następuje na okres próby, w trakcie której sprawdzane jest zachowanie skazanego pod kątem jego przystosowania do życia w społeczeństwie. Naruszenie przez niego szeroko pojętego porządku prawnego skutkuje – w zależności od wagi jego naruszenia – obligatoryjnym lub fakultatywnym odwołaniem warunkowego zwolnienia. Szczegółowo omówione są przyczyny powodujące lub pozwalające na odwołanie warunkowego zwolnienia.
The article discusses the revocation of conditional release from the imprisonment penalty. The release is for a probation period during which a convict’s behaviour is monitored in order to check if he has re-adjusted to life in the society. His violation of the legal order in its broad meaning, depending on the significance of this violation, results in the obligatory or optional revocation of the conditional release. The article presents thoroughly the circumstances that result or may result in the revocation of the conditional release.
Źródło:
Ius Novum; 2017, 11, 2; 44-60
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problems Connected With the Issue of Using Provocation as a Way to Expose Paedophilia Crimes
Autorzy:
Sosik, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618287.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
provocation
inept preparation
unlawful seizure
civil seizure
citizen’s arrest
paedophilia
grooming
child seducing
prowokacja
przygotowanie nieudolne
bezprawne pozbawienie wolności
obywatelskie ujęcie
pedofilia
uwodzenie
Opis:
The number of citizen’s arrests on alleged paedophiles has recently distinctly increased. Those alleged paedophiles were establishing an on-line contact with adult provocateurs and were trying to meet them in sexual aim, whilst they were having a mistaken belief that their interlocutor was underaged. Civil provocations are not entirely described by the criminal code in force, hence using them entails legal consequences if certain rules of behaviour are violated. Therefore, it seems that it is necessary to introduce changes to the criminal code, prohibiting any form of provocation, including the institution of passive provocation, undefined by the current criminal code. Additionally, in the present thesis I attempt to prove that the victim of an adult provocateur, i.e. the alleged paedophile, in the course of the provocation, does not commit any legally forbidden activity.
W ostatnim czasie coraz bardziej popularne stały się „obywatelskie ujęcia” rzekomych pedofili, którzy za pośrednictwem internetowych komunikatorów umawiali się z prowokatorami na spotkania w celach seksualnych, będąc błędnie przekonanymi o fakcie rozmowy z osobą nieletnią. Prowokacje obywatelskie nie są wyraźnie określone w obowiązującym prawie karnym, a ich stosowanie rodzi niebezpieczeństwo wykroczenia poza prawnie dopuszczalne ramy zachowań. W związku z tym wydaje się zachodzić konieczność wprowadzenia zmian do art. 24 Kodeksu karnego dotyczących zakazu stosowania wszelkich form prowokacji, w tym niepenalizowanej obecnie prowokacji pasywnej. Ponadto w niniejszym artykule wykażę, że ofiara dorosłego prowokatora (czyli domniemany pedofil) w toku prowokacji nie popełnia żadnego czynu zagrożonego pod groźbą kary obecnie obowiązującej ustawy.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2017, 26, 4
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ZASADA RÓWNEGO DOSTĘPU DO OPIEKI ZDROWOTNEJ W PRZYPADKU OSADZONYCH CHORYCH NA WIRUSOWE ZAPALENIE WĄTROBY – ZARYS PROBLEMATYKI
THE PRINCIPLE OF EQUAL ACCESS TO HEALTH CARE FOR PRISONERS WITH HEPATITIS – AN OUTLINE OF THE ISSUE
Autorzy:
Sobas, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/443911.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
pozbawienie wolności,
WZW typu C,
świadczenia zdrowotne,
zasada równego dostępu do świadczeń zdrowotnych,
osadzony,
opieka zdrowotna,
pacjent
deprivation of liberty,
hepatitis C,
healthcare,
the principle of equal access to healthcare,
prisoner,
health benefits,
patient
Opis:
Niniejszy tekst podejmuje tematykę związaną z dostępem do świadczeń opieki zdrowotnej osób pozbawionych wolności, chorych na wirusowe zapalenie wątroby typu C. Stanowi próbę podjęcia rozważań związanych z konstytucyjnymi zasadami: godności człowieka, prawem do życia, ochrony zdrowia i równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych w zakresie rzeczywistych możliwości ich realizacji w stosunku do osadzonych chorych na WZW typu C i systemu więziennej opieki medycznej. Tekst wskazuje również główne przyczyny utrudnionej dostępności do diagnostyki i leczenia chorych na WZW typu C więźniów.
This text addresses topics related to access to healthcare services for prisoners with hepatitis C. It is an attempt to consider the constitutional principles of human dignity, the right to life, health protection and equal access to healthcare services. Following article defines the possibility of the actual implementation of these principles in relation to prisoners with hepatitis C. The text also indicates the main causes of decreased accessibility to the diagnosis and treatment of hepatitis C patients.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2018, 1, XVIII; 201-218
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 14 października 2015 roku – I KZP 7/15.
Gloss to the resolution of The Supreme Court of 14 October 2015 – file ref. No. I KZP 7/15
Autorzy:
Słotwińska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596386.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
limitation
criminal law
international law
deprivation of liberty
a crime against humanity
zbrodnia przeciwko ludzkości
prawo międzynarodowe
pozbawienie wolności
przedawnienie
prawo karne
Opis:
Podjęty w glosie problem dotyczy możliwości uznania za „zbrodnię przeciwko ludzkości” (a w konsekwencji również wyłączenia biegu przedawnienia karalności) czynu zabronionego, który nie spełnia ustawowych przesłanek wskazanych w art. 118a § 2 pkt 2 k.k. Na potrzeby przeprowadzonych analiz, nakreślono niezbędny kontekst związany z ustaleniem skutków niezgodności zachodzącej pomiędzy ratyfikowaną umową międzynarodową a ustawą karną.
Gloss to the resolution of the Supreme Court of 14 October 2015 of file ref. no. I KZP 7/15. Main problem of a gloss is the possibility of recognition for the „crime against humanity” and, as a result – the exclusion of the limitation period, of an offense that does not meet the statutory conditions laid down in art. 118a § 2 pt. 2 Polish Penal Code. Second problem is relations between the incompatibility of a ratified international agreement and criminal law.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2016, 13, 1; 79-90
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosowanie środków specjalnych – nadzoru ochronnego i ośrodka przystosowania społecznego – wobec recydywistów skazanych w warunkach art. 60 k.k.
Employment of special measures (protective supervision and social readaptation centre) towards recidivists coming under art. 60 of the Penal Code
Autorzy:
Rzeplińska, Irena
Szamota, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699046.pdf
Data publikacji:
1982
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
recydywista
środki specjalne
nadzór ochronny
przystosowanie społeczne
sąd penitencjarny
przestępczość
zwolnienie warunkowe
pozbawienie wolności
kara
recidivist
special measures
protective supervision
social adaptation
penitentiary court
criminality
parole
deprivation of liberty
penalty
Opis:
The Penal Code of 1969 introduced in Chapter VIII a complex of regulations defining the criminal liability tfor offences committed in the conditions of special recidivism. Two categories of special recidivism were introduced: basic recidivism (Art. 60 § 1 of the Penal Code) and multiple recidivism (Art. 60 § 2 of the Penal Code). To assume the first category, the following criteria are required: 1) commission of an intentional offence similar to the previous one, 2) execution of at least 6 months of imprisonment, 3) commission of a new offence within 5 years after discharge from prison. To impute the offender the commission of an offence coming under the second category of recidivism, the following conditions are necessary: 1) conviction for at least the fourth time, in this twice under the conditions of basic special recidivism, 2) repeated commision of an intentional offence to profit financially or of hooligan character, 3) total imprisonment of at least one year, 4) commission of a new offence within 5 years after the last imprisonment. For each of those two categories of recidivism, the principles of aggravated criminal liability are fixed by the Code, and they refer to less - serious - offences only. Towards persons coming under Art. 60 § 1 and 2, imprisonment within the raised limits is adjudicated. Towards such persons, absolute suppression of suspension of the execution of penalty was formulated. The strictness of these regulations is partly diminished by Art. 61 of the Penal Code, which created the possibility to depart from the aggravation of penalty as expressed in Art. 60, in "particularly justified cases, when even the lowest penalty inflicted on the basis of Art. 60 § 1 and 2 of the Penal Code, would be incommensurably severe". The Code fights special recidivism also by providing special measures against special recidivists coming under Art. 69 § 1 and 2: protective supervision (called "supervision" further on) and social readaptation centre (called "centre" further on). The first of them - supervision - is a non isolating measure, consisting in the control of behavior of the supervised person in the conditions of liberty. It is adjudicated for a period of 3 to 5 years (Art. 63 § 1 of the Penal Code). The second measure - centre - is of isolating character. The duration of stay in the centre is not appointed beforehand in the sentence: it is at least 2 years, at most 5 years long. After 2 years, the recidivist may be discharged by the execution of penalty court if there are good reasons to presume that he will not commit any offence after discharge (Art. 65 of the Penal Code). Special measures are executed after the sentence has been served.             The principles of application of the special measures differ as regards both categories of recidivists: those coming under Art. 60 § 1 of the Penal Code (called "common recidivists" further on) and those coming under Art. 60 § 2 (called further "multiple recidivists"). The organs authorized to adjudge these measures are the criminal and execution of penalty courts. Their decision as to adjudgement of them may be taken at various stages of legal and executive proceedings: in the sentence (criminal court), in the latter part of imprisonment (execution of penalty court), and during the supervision (execution of penalty court).             The principles of application of the special measures by the court which is to pass judgement in the case are stated in Art. 62 of the Penal Code. According to § 1, the application of supervision is optional towards the offenders coming under Art. 60 § 1. The court is here at liberty to decide as to the possible measures, as no premises to adjudge supervision are specified by the regulation. As to the recidivists coming under Art. 60 § 2, the adjudgement of one of the two special measures is obligatory, that of supervision as a rule. The adjudgement of the centre takes place only if the court recognizes supervision insufficient to prevent recidivism (Art. 62 § 2 of the Penal Code).             The second instance when decisions are taken as to the application of the special measures is the close of imprisonment of the recidivists. The rulings of the execution of penalty taken at this stage of the proceedings modify those taken previously - that is, in the sentence - as regards the application of the special measures.  In the case of common recidivists, these modifications may consist in adjudgement of supervision if it was not adjudicated in the sentence (Art. 91 of the Code of Execution of Penalties), or - if the recidivist is released on probation - in the specific conditional simulation of the supervision adjudicated in the sentence (Art. 98 § 1 of the Penal Code). If the release on probation is not cancelled by the court, the adjudgement of supervision loses effect (Art. 98 § 2 of the Penal Code). In the case of multiple recidivists, the modifications which may take place in the latter part of imprisonment as regards the adjudication of the special measures always consist in substitution of a strict measure by a milder one: the penitentiary court may replace the adjudgement of the centre with supervision (Art. 103 of the Code of Execution of Penalties) or release multiple recidivists on probation.             The third closing stage of proceedings when the decisions on application of special measures are taken is the execution of supervision. In this stage, the position of recidivists coming under Art. 60 § 1 and 2 of the Penal Code is identical: they can both be sent to the centre in consequence of failure of the supervision (Art. 64 of the Penal Code). Thus the adjudgement of the centre in consequence of failure of supervision serves here as a measure to discipline the execution of supervision. The present study was based on the data from criminal records of the Criminal Register and the Central Files of Convicted and Temporarily Arrested Persons. The material from these records enables one to notice the differences, as regards the data they include, between the groups of recidivists distinguished in respect of the special measure adjudicated towards them, and thus, to define initially the criteria for application of these measures. As a conclusion, an attempt was made to define the general range of adjudgement of the special measures towards recidivists regardless of the stage of proceedings in which it took place.             The research was of cross-sectional character. The examined population consisted of recidivists (coming under Art. 60) from the entire country and selected to 3 random samples: the first sample included all recidivists whose sentences had become valid within the period from March 1 till April 30, 1979 (1181 persons), the second sample included all recidivists discharged from prison within the period from February 1 till March 31, 1979 (874 persons), and the third one - all recidivists whose supervision had been completed within the period from April 1 till May 31, 1979 (544 persons). There were the total of 2599 cases, from which 72 cases had been excluded because of the lack of complete data in the Criminal Register. The final populations of the separate samples were thus as follows: I - 1146 persons, II - 869 persons, III - 512 persons (the total of 2 527 persons).             The collected material was then analysed, that is, the groups of persons were compared, distinguished on the grounds of the type of the special measure adjudicated towards them, for instance the group of multiple recidivists towards whom supervision had been adjudicated was compared with the group sent to the centre. The above comparisons were made for each sample separately, and within the sample - separately as regards the common and multiple recidivists. The method of representing the results reflects , the analysis scheme: each sample has been represented in a separate part of the present paper. The study is summed un by an attempt to estimate the general range of adjudgement of the special measures towards recidivists. The results of the estimation indicate that the application of the special measures towards recidivists is of a very broad range. As many an approximately a half of the common recidivists had been subjected to supervision; failure occurred as regards 40 per cent of the supervised persons, which makes about 1/5 of all common recidivists, and these persons came under the regulation providing the adjudgement of the centre in consequence of the failure of supervision. In 40 per cent of the cases the cause of the unsuccessful termination of supervision was the non-compliance with orders and duties by the supervised person, and in 60 per cent - commission of a new offence.             As regards multiple recidivists, there were as few as 14 per cent of them towards whom no special measure whatever had been adjudicated, owing to adjudgements of the execution of penalty courts. Approximately 27 per cent of the multiple recidivists had been sent to the centre immediately from prison, while approximately 59 per cent had been subjected to supervision. In over a half of these cases supervision was unsuccessful, which makes about 1/3 of the multiple recidivists. The cause of the unsuccessful termination of supervision was in 2/3 of the cases commission of a new offence, and in 1/3 of the cases non-compliance with orders and duties.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1982, VIII-IX; 151-190
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Łamanie czynnego prawa wyborczego osób osadzonych w zakładach karnych – zagadnienia wybrane
Violation of prisoners right to vote in penitentiary. Selected issues
Autorzy:
Radlak, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2052059.pdf
Data publikacji:
2020-09-29
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
prawo wyborcze
pozbawienie praw publicznych
zakłady karne
więźniowie
społeczeństwo obywatelskie
konstytucja
prawa i obowiązki obywatela
right to vote
penitentiary
convicted people
constitution
civil society
civil rights and obligations
Opis:
Celem niniejszego opracowania jest ukazanie sytuacji osadzonych w zakładach karnych – a ściślej rzecz ujmując – ich sytuacji wyborczej. Przytoczenie w większej części artykułu konstytucyjnych regulacji związanym z prawami i wolnościami obywateli oraz zagadnień z zakresu prawa wyborczego, prawa międzynarodowego i prawa karnego jest zabiegiem celowo zastosowanym przez autorkę artykułu i niezbędnym w jej ocenie dla uwidocznienia nieprawidłowości związanych z realizacją prawa wyborczego osadzonych. Autorka pragnie ukazać, jak poważny problem stanowią zaburzenia systemu więziennictwa i do naruszenia jakich praw człowieka wówczas dochodzi. Rozdziały poświęcone nieprawidłowościom w zakładach karnych dotyczącym organizacji wyborów przedstawiają działania możliwe do podjęcia przez osadzonych i obrońców ich praw w celu naprawy tej skomplikowanej, wyborczej sytuacji.
The aim of this publication is to draw the situation of the imprisoned and their right to vote in particular. Author deliberately refers to the constitutional regulations which relate to the rights and freedoms of citizens. Author also speaks of the suffrage, criminal and international law as it is necessary to expose the scale of the abnormalities in procedures within prison facilities – regarding prisoners ability exercise their right to vote. Another part of the publication that is dedicated to disclose the irregularities in terms of organisation of the voting itself within the penitentiary, also refers to the action that can be taken in order to solve this complicated matter.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2020, 3, XX; 81-98
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gloss on the Supreme Court ruling of 19 January 2017, I KZP 11/16 (with reference to the Supreme Court judgement of 21 June 2017, I KZP 3/17)
Autorzy:
Poniatowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1363871.pdf
Data publikacji:
2018-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
przestępstwo samouwolnienia (art. 242 § 1 k.k.)
system dozoru elektronicznego
kara pozbawienia wolności
legalne pozbawienie wolności
offence of self-freeing (Article 242 §1 CC)
system of electronic monitoring
penalty
of deprivation of liberty
lawful deprivation of liberty
Opis:
The gloss discusses the question whether evading execution of the punishment of deprivation of liberty in the system of electronic monitoring by a convict can be treated as the offence of self-freeing from isolation referred to in Article 242 §1 of the Criminal Code. The author disagrees with the opinion of the Supreme Court that such conduct matches the statutory features of self-freeing
Glosa dotyczy kwestii możliwości zakwalifikowania uchylenia się skazanego od wykonywania kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego jako przestępstwa samouwolnienia określonego w art. 242 § 1 k.k. Autor nie zgadza się z poglądem Sądu Najwyższego, że wskazane zachowanie wyczerpuje znamiona przestępstwa samouwolnienia.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 4; 160-176
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karnoprawne aspekty odzyskania wolności przez osobę prawnie jej pozbawioną w Wielkiej Brytanii i Irlandii
Autorzy:
Poniatowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1337342.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kluczowe: przestępstwo samouwolnienia (ucieczki)
przestępstwo uwolnienia i udzielenia pomocy w ucieczce
pozbawienie wolności
bezprawne pozostawanie na wolności
prawo Wielkiej Brytanii i Irlandii
offence of self-liberation (escape)
offence of liberating a person deprived of liberty or facilitating his escape
deprivation of liberty
remaining unlawfully at large
law of the United Kingdom and the Republic of Ireland
Opis:
Artykuł zawiera analizę rozwiązań prawnych obowiązujących w Anglii, Walii, Szkocji, Irlandii Północnej i Republice Irlandii dotyczących przestępstwa samouwolnienia (ucieczki) osoby prawnie pozbawionej wolności, przestępstwa bezprawnego pozostawania na wolności po odwołaniu lub wygaśnięciu zezwolenia na opuszczenie miejsca izolacji oraz przestępstwa ułatwienia ucieczki osobie prawnie pozbawionej wolności, uwolnienia jej lub pozwolenia na ucieczkę. Celem opracowania jest przedstawienie omawianych regulacji i porównanie ich między sobą oraz z rozwiązaniami przewidzianymi w polskim Kodeksie karnym. Przeprowadzone badania pozwoliły ustalić wiele podobieństw między regulacjami obowiązującymi w krajach położonych na Wyspach Brytyjskich oraz między nimi a art. 242 i 243 polskiego k.k.
The article presents an analysis of legal solutions that are in force in England, Wales, Scotland, Northern Ireland and the Republic of Ireland concerning an offence of self-liberation (escape) from lawful custody, an offence of unlawfully being at large after the conditional release expired or was recalled and an offence of facilitating escape from lawful custody, liberating or allowing a person to escape. The article aims to present the regulations and compare them with each other and the solutions adopted in the Polish Criminal Code. The research conducted made it possible to establish many similarities between regulations that are in force in the British Isles and between them and Articles 242 and 243 of the Polish Criminal Code.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 4; 80-99
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 38

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies