Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "pozbawienia wolności" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 93
Tytuł:
Wokół propozycji zmiany górnej granicy kary pozbawienia wolności oraz rezygnacji z kary 25 lat pozbawienia wolności
On the proposal to change the upper limit on the penalty of deprivation of liberty and abandon the penalty of 25 years’ imprisonment
Autorzy:
Melezini, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2167468.pdf
Data publikacji:
2022-11-06
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kara 25 lat pozbawienia wolności
kara pozbawienia wolności
kara wyjątkowa
kara dożywotniego pozbawienia wolności
Opis:
Przedmiotem opracowania są analiza i ocena propozycji zmian uregulowań dotyczących kary pozbawienia wolności, których istota polega na eliminacji z katalogu kar Kodeksu karnego punktowej kary 25 lat pozbawienia wolności oraz na podwyższeniu górnej rodzajowej granicy terminowej kary pozbawienia wolności z 15 lat do 30 lat. W tym zakresie przedstawiono stanowisko doktryny i judykatury na temat charakteru i funkcji kary 25 lat pozbawienia wolności i terminowej kary pozbawienia wolności, wskazano podnoszone w piśmiennictwie trudności praktyczne związane z wymierzaniem punktowej kary 25 lat pozbawienia wolności, powstające na tle wymierzania kar w wypadku sprawców współdziałających w popełnieniu przestępstwa, oraz przedstawiono propozycje zmian dotyczących uregulowań przez kolejne projekty nowelizacji k.k. począwszy od 2000 r. do chwili obecnej, a także zapatrywania doktryny na temat zgłoszonych propozycji. Artykuł ma charakter krytyczny wobec proponowanych zmian. Przeprowadzone w artykule rozważania prowadzą do konkluzji, że ani propozycja eliminacji kary 25 lat pozbawienia wolności, ani wydłużenie tak zwanej zwykłej kary pozbawienia wolności do 30 lat nie zasługują na aprobatę.
The article analyses and evaluates the proposal to amend the regulations concerning the penalty of deprivation of liberty that consists in the eradication of the fixed penalty of 25 years’ imprisonment from the catalogue of penalties laid down in Criminal Code and exceeding the upper time limit of the penalty of deprivation of liberty from up to 15 to up to 30 years. The article presents the opinions of the doctrine and the judicature on the nature and function of the penalty of 25 years’ imprisonment and other penalties of deprivation of liberty, points out practical difficulties indicated in the literature that are connected with the imposition of the fixed penalty of 25 years’ imprisonment in case of perpetrators cooperating in the commission of crime, and presents proposals to amend the regulations by means of successive CC amendment bills from 2000 up to now, as well as the opinion of the doctrine on the proposed changes. The considerations presented in the article lead to the conclusion that neither the proposal to eliminate the fixed penalty of 25 years’ imprisonment nor exceeding the so-called standard penalty of deprivation of liberty to 30 years deserves approval.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 3; 7-26
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Warunkowe przedterminowe zwolnienie z reszty kary po nowelizacji lipcowej z 2022 r.
Conditional Early Release from the Remaining Part of the Penalty after the Amendment from July 2022
Autorzy:
Przesławski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32443833.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
conditional release
custodial sentence
life imprisonment
warunkowe zwolnienie
kara pozbawienia wolności
kara dożywotniego pozbawienia wolności
Opis:
Artykuł omawia zmiany wprowadzone do Kodeksu karnego i Kodeksu karnego wykonawczego ustawą z dnia 7 lipca 2022 r. w zakresie instytucji warunkowego zwolnienia. Przedmiotem artykułu są regulacje związane z przesłankami formalnymi orzekania tego środka, jego odwołania, okresem próby, jak również aspekty wykonawcze dotyczące ponownego wniosku o warunkowe zwolnienie i objęcia skazanego dozorem. W publikacji przedstawiono wątki historyczne, a także rozwiązania na przyszłość, w wymiarze legislacyjnym i organizacyjnym dla dalszego rozwoju tej instytucji.
The article discusses the changes introduced to the Penal Code and the Executive Penal Code by the Act of 7 July 2022 within the scope of the institution of conditional release. The subject of this article are the regulations connected with formal conditions of adjudicating this measure, its appeal, the probation period as well as executory aspects concerning another petition for conditional release and placing a condemned person under supervision. The publication includes historical references as well as solutions for the future, in the legislative and organizational dimension for further development of this institution.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2024, 19, 21 (1); 251-269
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pełnoletniość więzienna – strategie adaptacji do długoterminowej izolacji na podstawie analizy przypadków trzech kobiet najdłużej odbywających karę dożywotniego pozbawienia wolności w Polsce
The ‘Penitentiary Age of Majority’: Strategies of Adapting to Long-Term Imprisonment – The Case of Three Female Inmates Serving Life Sentences Longest in Poland
Autorzy:
Ejchart-Dubois, Maria
Markowska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698682.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
długoterminowa izolacja
kara dożywotniego pozbawienia wolności
kryminologia
Opis:
According to Polish Penitentiary Service statistics, there were 2131 women serving sentences in Polish prisons as of January 2016, 400 of whom had been convicted for homicide. 13 were serving life sentences. The article describes our research on three women who were the first to be sentenced to life imprisonment in Poland and have already served 19 years of their sentences. During this time, each was transferred to another penitentiary facility at least a couple of times, and changed cells and cellmates several times. Each encountered several dozen educators, psychologists, wardens, and prison directors. This long period also saw significant changes in their family status. The places where they were confined and the people they had met impacted the way each functioned in prison. Our research consisted in an analysis of court records: the sentences, expert, psychiatric and psychological opinions, as well as other documents produced during the course of criminal proceedings, including media reports and prison records (personal file B). Open interviews with the women were a vital component of the study – we met with each inmate at least once and conducted a three-hour interview at her place of detention. The study was carried out between May 2015 and February 2016.By analysing the material collected, we created a criminal profile of each of the women, who had spent the last 19 years in prison. We described the evolution of their attitudes towards the crime and the trial, as well as their outlook as it had evolved throughout their time in prison; their life goals, and the influence of external circumstances (such as their place of confinement and the type of contacts each had with the outside world) on their lives and life plans. It proved extremely difficult to say who these women are. They have not confessed to the crimes for which they were sentenced and have spent a great part of their lives in prison, living without the prospect of being released at any specific time. Their functioning in prison does not match any of the adaptation strategies described in the literature on the subject. The aim of our research was also to determine the purpose of life imprisonment. The question becomes particularly important as the date approaches when these women, the first to be sentenced to this extreme form of punishment, will acquire the right to apply for parole. Our analysis of the way these women have been serving their life sentences shows that Prison Service officers consider the main purpose of life imprisonment to be isolation. This view is not surprising, yet one must ask whether after 20 years in prison one would not do well to reconsider the hierarchy of goals that are to be served by imprisonment. It is beyond doubt that the way the women have been serving their sentences has been influenced by their attitude to the crime and by the fact that none of them had ever admitted her guilt. At the same time none of them denies her responsibility as a participant of the event. Because none of the women studied had ‘killed someone with her own hands’, they are in a convenient psychological position. They do not have to come to terms with having deprived another human being of life, although they do not deny their complicity. Their attitude to the committed crimes might prove decisive when applying for parole. Our research does not provide unequivocal answers to the questions we set out to answer, yet it proves that serving very long sentences should involve planning. The way the women function shows that they themselves largely organise their time in prison, seek work as well as educational, cultural and sports opportunities. The restraint shown by the prison authorities in offering such activities comes from the fact that a life sentence means that working with this category of inmates can always be put off till later. This was evidenced by the vague and general formulation of the goals each of the female inmates had in her individual programme. The place of detention is another important factor when it comes to quality of life in prison. Penitentiary facilities differ in terms of their architectural arrangements, the conditions of imprisonment, but also in terms of the types of activities offered, the possibility of taking up work and study, and the relations between prison staff and inmates. By observing their attitude today, we can conclude that each woman has put her time in prison to a different use. We don’t know what the prison administration and penitentiary court will make of this when the convicts apply for parole. To assess whether the inmates have changed it will not be enough to examine their behaviour and the number of times applications were put in to reward or punish them. We need intensive work with the inmates, in-depth observation and an examination of their personalities, which should be carried out by a qualified psychologist. Yet such opinions are lacking in the penitentiary records of the studied inmates. It is difficult to plan an adequate course of action without assessing the inmates’ current deficits and needs. The studied women each chose a different path for herself. M.R. is succumbing to unconscious degeneration and resignation. She is calculating; she knows how to survive in prison, yet she deeply resents this place. M.O. is the most uncertain and emotionally unstable, one doesn’t know what to expect of her, but as long she does not absorb the attention of the prison staff, they show little interest in her. M.Sz. is the ‘safest’ from the standpoint of the Prison Service; her attitude often evokes surprise that one can be doing so well in prison with a life sentence. One might get the impression that she is acting, but is it possible to pretend for almost 20 years?Because life imprisonment has no fixed term, it seems rational to treat it as a chance to improve one’s life, even if one never leaves the prison walls. This task requires making the inmates feel responsible for every possible area of their lives. Each of the examined women put the opportunities available to her to a different use. The quarter century after which they will be able to apply for a court review of their punishment is a long time, which they, for most part, have not taken full advantage of.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2017, XXXIX; 249-272
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O (nie)szkodliwości kary długoterminowego pozbawienia wolności na psychikę i zdrowie fizyczne więźniów
On the harmful/harmless effect of long-term imprisonment on the mental and physical health of prisoners
Autorzy:
Miszewski, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698688.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
kara długoterminowego pozbawienia wolności
psychologiczne skutki pozbawienia wolności
powrót do przestępstwa
skutki długotrwałej izolacji
więźniowie seniorzy
przeludnienie
kryminologia
Opis:
In his 1940 book, The Prison Community, Donald Clemmer introduced the term ‘prisonisation’ into criminal science. This notion expresses the view that as the inmate continues to serve their sentence, their mental and physical health sees a continual decline; the inmate becomes more and more involved in destructive activity as part of the prison subculture, prisons as such being responsible for these negative developments. Erving Goffman, who coined the term ‘total institution’, speaks in a similar tone, describing prison as a place where the individual self is forcibly remoulded. We could also add Gresham Sykes to this group of theorists, with his conception of the ‘pain of imprisonment’, i.e. types of deprivation that every inmate experiences while in detention. But are these gentlemen not exaggerating? Does the prisoner really stand no chance of adapting to imprisonment in a way that would leave his or her mental and physical health intact?The European Committee on Crime Problems, set up in 1957, is an organ of the Council of Europe. It has drafted many international agreements and European conventions, including Resolution 76/2 on the Treatment of Long-term Prisoners, adopted by the Council of Europe Committee of Ministers on 17 February 1976. The resolution draft was preceded by a report from two years of research on, inter alia, the consequences of long-term imprisonment, including psychiatric and psychological studies. As Elżbieta Janiszewska-Talago writes, the psychiatric studies indicated that after 4-6 years of imprisonment inmates were subject to the occurrence of a functional psycho-syndrome which could be called the isolation syndrome, leading to overall decline of intellectual function, lower concentration, stereotypical and monotonous reactions, and loss of one’s sense of reality. The occurrence of this syndrome depended on the personality of the inmate, their age, how long they had been detained, and the routine (rules) followed in the penitentiary facility. The longer the term of imprisonment and the more intense the isolation, the more the nervous defence mechanisms of the inmate deteriorated and the symptoms enumerated above became more frequent. Yet, as Janiszewska-Talago continues, the psychological research indicated quite the contrary. ‘It did not discover any case of loss of overall intelligence that would be proportional to the length of time spent in prison, in fact to the contrary – a statistically significant improvement was noted. Meanwhile motor reactions had declined and a significant drop in the averages pertaining to extraversion was reported. As a result, no mental decline was found to have occurred among long-term prisoners, nor was there any advanced deterioration of cognitive function or personality traits during the time in prison’ (Janiszewska-Talago 1980: 39). In light of these discrepant findings, the Committee concluded that the consequences of long-term imprisonment depended on the convict’s personality, the social circle they belonged to in prison, their opportunities to interact, develop and make decisions regarding themselves as well as the strictness of the rules followed in the prison. Since the 1960s there has been ongoing discussion in English-language literature regarding the harmfulness of imprisonment (it continues today [Hulley, Crewe, Wright 2015]). To my knowledge no one has yet unequivocally proven that such harmfulness is the case. What is striking, moreover, is that the condition of many long-term prisoners actually improves. This does not mean that mental or physical deterioration never occurs, but no one really knows what factors are responsible. Laying the blame on long-term imprisonment is a shortcut, an oversimplification that proves true every once in a while, seemingly at random. I try to present a comprehensive overview of the large body of works on this subject. At the end I present my own findings from research on long-term prisoners carried out in Polish prisons. Although my research did not relate directly to the issue of the harmfulness/harmlessness of long-imprisonment (I studied inmates’ ways of adapting to prison conditions over the course of at least 20 years, their involvement in work, study, ways of spending free time, strength of attachment to family, relations with prison staff and many other issues), yet is casts a certain light on the problem.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2017, XXXIX
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Subiektywna wizja świata u osób skazanych na karę pozbawienia wolności a proces planowania swojej przyszłości
Convicts’ Subjective Worldview vs Planning One’s Future
Autorzy:
Siemionow, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698694.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
skazany
kara pozbawienia wolności
regulacyjna teoria osobowości
kryminologia
Opis:
The prison, as a place of detention, has a number of tasks to achieve, one of the crucial ones being to rehabilitate the inmates, i.e. habituate them to life in basic social groups and institutions. The pursuit of this mission makes it necessary to maintain, construct or reconstruct non-existent, broken or dysfunctional social ties, including family ones. The primary goal of the penitentiary rehabilitation process is for the activities that inmates are involved in while serving their sentences to be conducive to taking up appropriate social roles while satisfying their needs in accordance with accepted values, models and social norms. A permanent change of behaviour can only be brought about if preceded by a cognitive change in the inmate’s system of beliefs and mentality. According to the cognitive theory of human behaviour, man’s actions are conditioned by information, while the structure of the information people have internalised determines what aims they pursue and what they avoid. Information comes from two primary sources – from the individual’s environment and from experience. It makes up every person’s subjective worldview and to large extent determines his or her actions. The article presents the findings of research conducted on a group of nine inmates regarding how they planned their future in light of their subjective worldview. The research was conducted in the form of individual, unlimited (time) interviews with the prisoners. The overarching aim was to find out what factors shaped the inmates’ subjective worldview and how the latter translated into what they were planning to with their future after leaving prison. Family and family relationships are one of the key elements that determine how inmates perceive the world. It is with family in mind – as the findings indicate – that inmates formulate their future goals. It is worth noting that the inmates’ approach to planning had changed in the course of serving their sentences – they currently see planning as a value and a condition of a successful return into the open. They shift their attention from the past to the future, they no longer concentrate only on their ‘old’ experiences, traumas and hurts, but begin increasingly to focus on the future and the present. They are critical of their former (pre-imprisonment) lifestyle and the decisions made then. They also distance themselves from their former crime partners, who have abandoned them. Hence, basic therapeutic and psycho-educational work with inmates should be based on the principles of cognitive-behavioural psychology. Using their declared willingness to change, we can raise the effectiveness of rehabilitation. Strong unwillingness to take part in therapeutic programs is a widespread problem in rehabilitation work. Hence, diagnosing or analysing individual perceptions of reality, and particularly the factors that underlie their specificity, is a key factor in bringing about change. Making plans requires looking at one’s past and present life from a different perspective. Imprisonment provides such a new perspective which, in spite of the hardships of detention, can also inspire reflection. For this to happen, the staff needs to be engaged in new programmes and methods of working with inmates. Raising one’s professional competence and increasing the number of one-on-one meetings with a psychologist and/or therapist are only some of the possible solutions prison staff can undertake. Another important element in the process of planning is time: the time already spent in prison and the time remaining until the end of the sentence. The least planning, as research indicates, is done by people who have just begun serving their sentence or who still have a lot of time ahead until release. Of course this does not mean that they do not think about their future life upon leaving the penitentiary facility. It is too great an emotional strain for these prisoners, however, they therefore focus on adapting to the new conditions in the best way possible from the viewpoint of potential gains. In the studied group, planning also coincided with a marked tendency to change, which cannot be achieved without the active support of inmates’ families. Hence it is also important to get the family circle involved the rehabilitation process. It is no easy task, yet doable, as shown by numerous programmes implemented in penitentiary facilities (such as ‘Daddy behind the wall’) which particularly today need to be innovative and adapted to the present.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2017, XXXIX; 177-196
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zdarzenia zagrażające bezpieczeństwu w zakładach karnych
Autorzy:
Malec, Norbert
Hryszkiewicz, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45223360.pdf
Data publikacji:
2021-12-27
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
zakład karny
wykonanie kary pozbawienia wolności
bezpieczeństwo więźniów
Opis:
Kara pozbawienia wolności oraz inne formy izolacji osób naruszających porządek prawny i zagrażający bezpieczeństwu innych jednostek należą do najdalej idących form ingerencji w sferę praw i wolności człowieka. Izolacja penitencjarna pociąga za sobą wiele negatywnych następstw dla jednostek inkarcerowanych, wśród których szczególne miejsce zajmują sytuacje i zjawiska zagrażające zarówno bezpieczeństwu podopiecznych instytucji penitencjarnej, jak i personelowi odpowiedzialnemu za stworzenie bezpiecznych warunków przebywania w czasie izolacji. Precyzyjne określenie zagrożeń bezpieczeństwa osobistego osób izolowanych i personelu jest niezwykle trudne. Trzeba pamiętać, że charakter tych zagrożeń nie jest jednorodny, a intensywność i zakres oddziaływania bardzo zróżnicowany. Wśród zjawisk i sytuacji stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa osobistego wymienia się: zjawiska związane z podkulturą więzienną (różne formy agresji, samouszkodzenia, tatuaże) czy procesem prizonizacji, zamierzone i niezamierzone działania lub zaniechania ze strony administracji oraz działania środowisk przestępczych wewnątrz i na zewnątrz jednostek izolacyjnych.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2021, 144(4); 55-70
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orzeczone kary pozbawienia wolności a długość faktycznego pobytu w więzieniu (na przykładzie skazanych za przestępstwa z użyciem przemocy)
Adjudicated imprisonment punishment and the length of actual detention in prison
Autorzy:
Gruszczyńska, Beata
Kulma, Roman
Marczewski, Marek
Siemaszko, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698929.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
statystyka
przemoc
kara pozbawienia wolności
statistics
violence
imprisonment
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2000, XXV; 193-223
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie nadawane karze przez osadzonych w Zakładzie Karnym w Wołowie
Meanings given to punishment by recidivists from Prison in Wołów
Autorzy:
Woźny, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371265.pdf
Data publikacji:
2018-10-19
Wydawca:
Fundacja Pedagogium
Tematy:
Kara
kara pozbawienia wolności
recydywiści
Punishment
inprisonment
recidivists
Opis:
Kara jest pojęciem mocno powiązanym z więziennictwem. Wymiar sprawiedliwościnakłada karę na osobę popełniającą przestępstwo, by wywrzeć na niej zmianę i zniechęcićją do dalszego niewłaściwego zachowania. Mnie jako badacza zainteresowało, czy więźniowieodbywający karę pozbawienia wolności po raz kolejny (recydywiści), czyli osoby wielokrotnieukarane, w ogóle zdają sobie sprawę z procesów, którym podlegają. Próbowałam dowiedziećsię nie tylko jak rozumieją pojęcie kary, ale również co sądzą na temat jej skuteczności orazczy według nich kara pozbawienia wolności jest potrzebna i czy nie można by karać ludziw inny sposób. W części teoretycznej opisałam, jakie naukowcy wytyczają cele i funkcje kary,by móc później porównać teorię naukową z rzeczywistością. Wywiadów udzieliło mi dziesięciurecydywistów z Zakładu Karnego w Wołowie i każda z tych rozmów była inna, dlatego teżmoje wnioski nie są jednoznaczne i wymagają kolejnych badań.
Concept of punishment is strongly connected with penology. Justice system is punishingcriminals to make them change and discourage them from inappropriate behaviour. I asa scientist, was interested in question: what prisoners who reoffends repeatedly think aboutpunishment, effectiveness and necessity of this. In theoretical part of my publication I describedhow scientist write about purpose and functions of punishment. I did that becauseI want to compare scientific theory with reality. I was talked to ten recidivists from Prison inWołów and every conversation was different, so my conclusions are not ambiguous. Thereis a need to make more research.
Źródło:
Resocjalizacja Polska; 2018, 16; 157-175
2081-3767
2392-2656
Pojawia się w:
Resocjalizacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Korzystanie z pomocy postpenitencjarnej przez odbywających karę pozbawienia wolności i ich rodziny
The use of post-penitentiary assistance by people serving a sentence of imprisonment and their families
Autorzy:
Klonowska, Iwona
Walancik, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45650494.pdf
Data publikacji:
2024-02-20
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
pomoc postpenitencjarna
kara pozbawienia wolności
osoby odbywające karę pozbawienia wolności
rodzina
post-penitentiary assistance
prison sentence
people serving a prison sentence
family
Opis:
W ujęciu kodeksu karnego wykonawczego w celu ułatwienia społecznej readaptacji, a w szczególności przeciwdziałania powrotowi do przestępstwa, powinno udzielać się skazanym oraz ich rodzinom niezbędnej pomocy, zwłaszcza materialnej, medycznej, w znalezieniu pracy i zakwaterowaniu, a także porad prawnych (DzU z 1997 r., nr 90, poz. 557 ze zm). W literaturze przedmiotu odnajdujemy, że celem pomocy postpenitencjarnej jest materialne i psychiczne wspieranie więźniów zwalnianych z zakładów karnych i ich rodzin. Odgrywa ona znaczącą rolę w procesie reintegracji osób ze społeczeństwem oraz zapobieganiu ich powrotowi do przestępstwa po zakończonym procesie izolacji (R. Musidłowski, Pomoc postpenitencjarna w systemie pomocy społecznej [w:] T. Bulenda, R. Musidłowski (red.), System penitencjarny i postpenitencjarny w Polsce, Instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2003, s. 274). Mając powyższe na uwadze, przedmiotem artykułu uczyniono problematykę korzystania z pomocy postpenitencjarnej przez odbywających karę pozbawienia wolności i ich rodziny, opierając się na analizie wyników przeprowadzonych badań wśród osób odbywających karę pozbawienia wolności.
In terms of the Executive Penal Code, in order to facilitate social readaptation and, in particular, to prevent recidivism, the convicted prisoners and their families should be provided with the necessary assistance, especially material, medical, in finding work and accommodation, as well as legal advice (Journal of Laws 1997, no. 90, item 557, as amended). The literature on the subject finds that the purpose of post-penitentiary assistance is to provide material and psychological support to prisoners released from prisons and their families. It plays a significant role in the process of reintegration of people into society and in preventing their return to crime after the process of isolation (R. Musidłowski, Pomoc postpenitencjarna w systemie pomocy społecznej [in:] T. Bulenda, R. Musidłowski (ed.), System penitencjarny i postpenitencjarny w Polsce, Instytut Spraw Publicznych, Warsaw 2003, p. 274). Taking the above into account, the subject of the article is the problem of the use of post-penitentiary assistance by people serving a sentence of imprisonment and their families, based on the analysis of the results of surveys conducted among people serving a sentence of imprisonment.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2023, 152(4); 193-210
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ procesu prizonizacji na readaptację społeczną skazanych
Autorzy:
Wojciechowski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788413.pdf
Data publikacji:
2021-07-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
więzień
resocjalizacja
socjologia
kara pozbawienia wolności
prisoner
resocialization
sociology
imprisonment
Opis:
Niniejszy artykuł jest próbą zwrócenia uwagi na negatywny aspekt kary pozbawienia wolności oraz sposoby minimalizacji konsekwencji jej wykonania na przykładzie praktyk realizowanych w Zakładzie Karnym w Białej Podlaskiej. Artykuł jest podzielony na dwie części. Pierwsza zawiera teoretyczny opis dolegliwości i związanych z nimi następstw, z jakimi spotyka się osoba przekraczająca więzienną bramę. Szczególną uwagę zwrócono tu na problem prizonizacji. Kolejna część opisuje realizację celów wykonania kary pozbawienia wolności na przykładzie bialskiej jednostki penitencjarnej, opracowaną na podstawie sprawozdań komórek organizacyjnych zakładu za rok 2014. Na zakończenie sformułowano wnioski, których wdrożenie z pewnością usprawni proces readaptacji społecznej więźniów.
Źródło:
Biuletyn Kryminologiczny; 2015, 22; 74-86
2084-5375
Pojawia się w:
Biuletyn Kryminologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Indywidualna perspektywa czasowa osób skazanych na kary izolacyjne – implikacje dla oddziaływań resocjalizacyjnych
Individual Time Perspective of Convicts on Imprisonment Sentences: Implications for Social Rehabilitation Interactions
Autorzy:
Gulla, Bożena
Tucholska, Kinga
Wysocka-Pleczyk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365361.pdf
Data publikacji:
2015-12-30
Wydawca:
Fundacja Pedagogium
Tematy:
perspektywa czasowa
kara pozbawienia wolności
resocjalizacja
time perspective
prison sentence
resocialization
Opis:
Autorzy prezentują nowe spojrzenie na perspektywę temporalną, mogącą pełnić rolę uzupełniającą w resocjalizacji osób odbywających kary izolacyjne w warunkach zakładu karnego. Nieuwzględnianie w dotychczasowych koncepcjach resocjalizacji osobistych preferencji temporalnych skazanych może być przyczyną niepowodzeń podejmowanych oddziaływań. Indywidualizacja propozycji resocjalizacyjnych w odniesieniu do dominującej orientacji czasowej osoby osadzonej czyni je bardziej adekwatnymi wobec osobistych mechanizmów psychologicznego funkcjonowania, bardziej dostępnymi poznawczo dla skazanego, motywuje do większego zaangażowania w tak zaplanowaną resocjalizację i równocześnie sprzyja zrównoważeniu perspektywy temporalnej w przyszłości. Zbalansowana orientacja czasowa jest zasobem, który po opuszczeniu zakładu karnego przez skazanego będzie sprzyjał jego odejściu od przestępczości.
The paper is to offer a  new look at temporal perspective, which might supplement resocialization of persons serving custodial sentences in prisons. The neglect of temporal aspects might cause failures in correctional operations. The individualization of resocialization proposals by referring them to the dominant temporal orientation of an inmate makes them more suitable for the convict’s psychological functioning’s mechanisms and more cognitively accessible for him/her. It motivates to larger commitment to participate in so planned resocialization and creates favourable conditions for time perspective to be balanced. Optimally, a balanced time perspective is a resource, which may increase the likelihood individuals will avoid engaging in criminal behaviour after being released from prison.
Źródło:
Resocjalizacja Polska; 2015, 10; 41-54
2081-3767
2392-2656
Pojawia się w:
Resocjalizacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo do praktyk religijnych osób osadzonych w areszcie śledczym i odbywających karę pozbawienia wolności w teorii i praktyce penitencjarnej
The Right of Inmates of Remand Prisons and Penitentiary Facilities to Religious Observance - In Penitentiary Theory and Practice
Autorzy:
Sitarz, Olga
Jaworska-Wieloch, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698706.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
kara pozbawienia wolności
osadzeni
prawo do praktyk religijnych
tymczasowe aresztowanie
kryminologia
Opis:
The article discusses the right to religious observance as one possible form of exercising one’s freedom of conscience for persons in temporary detention or serving a sentence of (unconditional) imprisonment. Detention involves a range of (usually justified) restrictions and deprivations, some of which apply to the sphere of religious practices. We must not forget that freedom of conscience and religion is not only internal to a person, but also relates to his or her actions in their semi-private and public space and, as such, must be regulated, particularly in conditions of detention. Importantly, the article does not focus on the influence of religious life on the rehabilitation of inmates but on whether their right to religious freedom is respected. The aim was not to find out whether inmates needed religious practices and services in prison, but to assert that they had a right to them, while the state had a duty to respect that right.We departed from the assumption that religious practices were a matter of public or private cult and included performing certain actions dictated or forbidden by the laws of a given religious community. The question was to what extent these practices were subjected to limitation, which practices were concerned and to what extent the observed limitations were justified. The answer drew on existing legal provisions and on the subjective feelings of inmates themselves. It should be recalled that in 1991, the Polish Ombudsman determined that the right of inmates to practice Catholicism was essentially ensured and properly implemented in prisons. The only shortcoming, as judged at the time, was the lack of a sufficiently high-level normative act regulating all matters pertaining to religious practice in detention in a comprehensive way. It seemed necessary to check whether these findings were still valid. Thus the first part of the article provides an overview of the existing legal provisions defining the scope of religious practices that can be undertaken by inmates, including international regulations, the Polish constitution, acts of law and other relevant regulations. Different groups of inmates were examined, including those in temporary detention, those serving sentences and considered particularly dangerous as well as those subjected to the disciplinary measure of being placed in an isolation cell for a period of up to 28 days. We found that not all restrictions on the exercise of religious freedom in prison, as provided for under the Polish law, were justified. Our assessment of the said restrictions, both when it came to law making and application, took into account the goals and purpose of imprisonment and temporary detention in light of the constitutional criterion of proportionality. In the second part, we present the findings of a survey conducted in two penitentiary facilities among inmates declaring themselves Roman Catholic. The aim was to find out how the inmates viewed their rights when it came to religious practices, to what extent those practices were available to them and whether they felt any deficits in this area. At the general level, we found that the inmates declared significant activity in the religious area and rarely attributed obstacles to the exercise of religious rights to legal provisions or the rules in a given penitentiary facility. The unavailability of particular religious practices was also reported to be low. There were more answers indicating lack of permission to take part in Church ceremonies outside the prison (for example the funeral of a loved one). This is probably the weakest area when it comes to ensuring the exercise of inmates’ religious freedoms. Our analysis of the legal framework and the survey carried out in penitentiary facilities allowed us to formulate certain tentative conclusions (including de lege ferenda). The normative provisions do not impose many legal limitations on inmates’ access to religious practices and services. Yet respecting the right to freedom of religion is not only about not creating unnecessary barriers; it also consists in defining a minimum set of rights conferred on each inmate, on which they can call the prison authorities to account if need be.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2017, XXXIX; 117-148
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poziom zadowolenia u skazanych odbywających karę pozbawienia wolności w zakładach karnych na terenie Polski
Level of life satisfaction of the convicts serving their sentences in prisons in Poland
Autorzy:
Boruc, Dagmara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/544908.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
poziom zadowolenia z życia
skazany
kara pozbawienia wolności
resocjalizacja
zakład karny
Opis:
W pracy dokonano analizy poziomu zadowolenia z życia skazanych odbywających karę pozbawienia wolności z zakładach karnych na terenie Polski. Do przeprowadzenia badania wykorzystano Kwestionariusz Zadowolenia z życia autorstwa J. Chodkiewicza. dodatkowo zamieszczono pytania odnośnie: płci, wieku, wykształcenia, bycia osobą nie karaną lub skazaną. Na podstawie danych uzyskanych od respondentów stwierdzono, iż występują różnice w poziomie zadowolenia z życia między osobami skazanymi odbywającymi karę pozbawienia wolności a osobami nie karanymi. Średni poziom zadowolenia z obszarów obejmujących kwestie materialne i sferę seksualną (praca, finanse, zdrowie, seksualność) jest wyższy u mężczyzn w porównaniu do kobiet. Średni poziom zadowolenia z obszarów obejmujących stosunki interpersonalne (dzieci, moja osoba, krewni, związek) jest wyższy u kobiet w porównaniu do mężczyzn.
Źródło:
Przegląd Pedagogiczny; 2014, 2; 235-246
1897-6557
Pojawia się w:
Przegląd Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 93

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies