Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "powikłania" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 132
Tytuł:
Czynniki wpływające na skuteczność zachowawczego leczenia nacieku okołowyrostkowego
Autorzy:
Almoamin, Haithem Hussein Ali
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391552.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
naciek. pediatria
powikłania
leczenie zachowawcze
zapalenie wyrostka robaczkowego
Opis:
Wstęp: Ostre zapalenie wyrostka robaczkowego jest najczęstszym stanem nagłym jamy brzusznej wymagającym pilnej interwencji chirurgicznej. Naciek okołowyrostkowy to stosunkowo częste powikłanie obserwowane u niewłaściwie leczonych pacjentów. Odpowiednie postępowanie w przypadku jego rozpoznania nadal budzi kontrowersje. Cel: Celem niniejszego badania jest identyfikacja czynników wpływających na skuteczność zachowawczego leczenia nacieku okołowyrostkowego. Materiał i metody: Niniejsza praca jest badaniem retrospektywnym, przeprowadzonym na grupie 71 dzieci poniżej 15. roku życia, które były leczone z powodu nacieku okołowyrostkowego w Basra Children’s Specialty Hospital w latach 2015–2019. Wśród analizowanych czynników uwzględniono: wiek pacjentów, czas trwania objawów przed przyjęciem do szpitala, rozmiar nacieku okołowyrostkowego, powikłania, pobyt w szpitalu oraz efekty leczenia. Wyniki: W 3,9% przypadków ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego dochodzi do powikłania w postaci nacieku okołowyrostkowego. Jego leczenie zachowawcze okazało się skuteczne w 84,5%. Występowanie nacieku okołowyrostkowego obserwowano najczęściej w grupie wiekowej 5–10 lat (48%). Ponadto stosunek częstości pojawiania się tego powikłania w grupie chłopców w porównaniu do grupy dziewczynek wynosił 1,4. Związek pomiędzy skutecznością leczenia zachowawczego nacieku okołowyrostkowego a wiekiem pacjenta jest istotny statystycznie na poziomie p = 0,017. Nie odnotowano istotnego związku między czasem trwania objawów czy rozmiarem nacieku a skutecznością zachowawczego postępowania terapeutycznego. Nie napotkano żadnych poważnych powikłań pooperacyjnych lub zgonów. Mimo swojej skuteczności, leczenie zachowawcze wydłużało pobyt w szpitalu. Wnioski: Na podstawie przeprowadzonej analizy, można stwierdzić, że leczenie zachowawcze nacieku okołowyrostkowego powinno zostać skorygowane, szczególnie w przypadku pacjentów poniżej 5. roku życia, u których należy rozważyć traktowanie interwencji chirurgicznej jako postępowania z wyboru. Jest to spowodowane wysokim odsetkiem niepowodzeń leczenia zachowawczego u tych pacjentów i związaną z tym wczesną progresją nacieku do ropnia okołowyrostkowego. Przyczyną takich zmian może być z kolei niepełny rozwój sieci większej i wynikający z tego brak funkcji ochronnej, która ograniczałaby rozprzestrzenianie się zapalenia. Ponadto wczesne zalety wykonania appendektomii to: zmniejszone ryzyko niedrożności jelit spowodowanej zrostami, skrócenie pobytu w szpitalu (i związane z tym mniejsze obciążenie finansowe placówki) oraz rzadsza konieczność ponownego przyjęcia do szpitala w celu wykonania odroczonej appendektomii.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 3; 17-21
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świadomość pacjentów na temat późnych powikłań cukrzycy typu 2
Patients’ awareness of late complications in type 2 diabetes
Autorzy:
Antczak-Komoterska, Anna
Boruczkowska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26435320.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Państwowa Akademia Nauk Stosowanych we Włocławku
Tematy:
cukrzyca
powikłania cukrzycy
retinopatia
neuropatia
nefropatia
kardiomiopatia
stopa cukrzycowa
diabetes
diabetes complications
retinopathy
neuropathy
nephropathy
cardiomyopathy
diabetic foot
Opis:
Wstęp. Cukrzyca to grupa chorób metabolicznych charakteryzująca się hiperglikemią wynikającą z defektu produkcji lub działania insuliny wydzielanej przez komórki beta trzustki. Najczęstszą postacią cukrzycy jest cukrzyca typu 2, w której pierwotnie dochodzi do zmniejszonej wrażliwości tkanek na insulinę (insulino oporność). Wieloletnia cukrzyca prowadzi do wielu groźnych powikłań, które dotyczą wielu narządów, np. narządu wzroku, nerek czy włókien nerwowych. Cel. Celem pracy była ocenia świadomości pacjentów na temat późnych powikłań cukrzycy typu 2. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 100 pacjentów zarówno płci żeńskiej jak i męskiej leczących się w Poradni Diabetologicznej CDL Barska. Wybrano metodę sondażu diagnostycznego, zastosowano technikę ankietową i analizę dokumentacji medycznej. Narzędziem badawczym wykorzystanym w pracy był autorski kwestionariusz ankiety oraz dokumentacja medyczna. Wyniki. Z przeprowadzonych badań własnych wynika, że zdecydowaną większość pacjentów stanowią kobiety (63%), powyżej 60 roku życia (40%), mieszkające w mieście (62%), aktywne zawodowo (44%), które chorowały poniżej 5 lat (45%). Najwięcej badanych wskazywało na uczestniczenie w konsultacjach okulistycznych (65%). Największa grupa badanych wskazywała na powikłanie w postaci nadciśnienia (37,4%), zaburzenie widzenia (23,7%), najmniej wskazało na stopę cukrzycową (0,7%).
Admission. Diabetes mellitus is a group of metabolic diseases characterized by hyperglycaemia resulting from a defect in the production or function of insulin secreted by the beta cells of the pancreas. The most common form of diabetes is type 2 diabetes, in which there is primarily a decreased sensitivity of tissues to insulin (insulin resistance). Long-term diabetes leads to many serious complications that affect many organs, such as the eyes, kidneys and nerve fibers. Aim. The aim of the study was to assess the patients' awareness of late complication of type 2 diabetes. Material and methods. The study involved 100 female and male patients treated at the CDL Barska Diabetes Clinic. The diagnostic survey method was selected, the survey technique and the analysis of medical records were used. The research tool used in the work was the original questionnaire and medical documentation. Results. The conducted research shows that the vast majority of patients are women (63%), over 60 (40%), living in the city (62%), professionally active (44%), who were ill for less than 5 years (45%). Most respondents indicated participation in ophthalmological consultations (65%). The largest group of respondents indicated a complication in the form of hypertension (37.4%), visual impairment (23.7%), and the least indicated a diabetic foot (0.7%).
Źródło:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2020, 5, 4; 54-65
2451-1846
Pojawia się w:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ropień podokostnowy oczodołu w przebiegu przewlekłego zapalenia zatok przynosowych – opis przypadku
Autorzy:
Augustyniak, Agata
Bator, Agnieszka
Sowula, Klaudia
Stręk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401839.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
ropień oczodołu
ropowica oczodołu
powikłania wewnątrzoczodołowe
zapalenie zatok przynosowych
Opis:
Ropnie oczodołu w przebiegu zapalenia zatok przynosowych są rzadkim schorzeniem, jednak ze względu na ciężki przebieg wymagają szybkiej diagnostyki i wdrożenia skutecznego leczenia. Ponieważ towarzyszy im duża zmienność objawów klinicznych, kwalifikuje się je do grupy stanów nagłych, głównie ze względu na zagrożenie utratą wzroku. W niniejszej pracy przedstawiamy opis przypadku pacjenta z ropniem podokostnowym oczodołu w przebiegu przewlekłego zapalenia zatok przynosowych, u którego w dobie przyjęcia na oddział występowały znaczne zaburzenia ze strony narządu wzroku. Wykonano u niego drenaż ropnia oczodołu drogą wewnątrznosową, powikłanego wystąpieniem krwiaka oczodołu, co spowodowało konieczność wykonania powtórnego zabiegu operacyjnego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2015, 4, 4; 40-44
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie wewnątrznosowej chirurgii endoskopowej u chorych leczonych w Klinice Otolaryngologii UJ w Krakowie w latach 2004–2016 z powodu powikłań oczodołowych zapalenia zatok przynosowych
Autorzy:
Augustyniak, Agata
Stręk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399743.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
ropień oczodołu
ropowica oczodołu
powikłania wewnątrzoczodołowe
zapalenie zatok przynosowyc
Opis:
Wprowadzenie: Endoskopowa chirurgia zatok przynosowych jest techniką operacyjną, która zrewolucjonizowała chirurgiczne leczenie chorych z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych. Zastosowanie tej metody obecnie znacznie wykracza poza obręb schorzeń jamy nosowej. Technika ta umożliwia między innymi wykonywanie operacji w obrębie oczodołu, stanowiąc alternatywę dla operacji z dojścia zewnętrznego. Cel pracy: Celem pracy jest poszukiwanie optymalnego sposobu leczenia pacjentów z powikłaniami oczodołowymi w przebiegu zapalenia zatok przynosowych. Materiał i metody: Niniejsza praca poświęcona jest analizie skuteczności chirurgii endoskopowej u chorych z powikłaniami oczodołowymi w przebiegu zapaleń zatok przynosowych leczonych w Klinice Otolaryngologii UJ w Krakowie w latach 2004–2016. Wyniki: W grupie pacjentów operowanych z powodu ropnia oczodołu z dojścia zewnętrznego u wszystkich nastąpiło cofnięcie objawów ze strony oczodołu i narządu wzroku, a w okresie pooperacyjnym nie zaobserwowano powikłań. Wśród pacjentów operowanych z dojścia endoskopowego u jednego chorego nie wystąpiła poprawa funkcji narządu wzroku. Mogło się to wiązać ze zbyt długim czasem, jaki upłynął od pojawienia się pierwszych objawów do przeprowadzenia interwencji chirurgicznej (powyżej 48 godzin), a także z wystąpieniem krwiaka oczodołu w 2. dobie pooperacyjnej i –wobec powyższego – koniecznością wykonania reoperacji z dojścia zewnętrznego. Wnioski: Z naszych doświadczeń wynika, że endoskopowe operacje drenażu ropnia oczodołu są skuteczne, a ich wyniki porównywalne do operacji przeprowadzanych z dojścia zewnętrznego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 1; 24-30
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lista kontrolna w chirurgii kolorektalnej – propozycja ekspertów Polskiego Klubu Koloproktologii oraz Konsultanta Krajowego w chirurgii ogólnej
Autorzy:
Banasiewicz, Tomasz
Krokowicz, Łukasz
Richter, Piotr
Dziki, Adam
Krokowicz, Piotr
Lorenc, Zbigniew
Szczepkowski, Marek
Drews, Michał
Wallner, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393168.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Lista kontrolna
chirurgia kolorektalna
powikłania chirurgiczne
Opis:
Lista kontrolna (z ang. checklist) to zbiór informacji pomagających zmniejszyć ryzyko wystąpienia niepowodzenia wynikające z ograniczeń ludzkiej pamięci i uwagi. W chirurgii pierwsza edycja checklisty (SSC z ang. Surgical Safety Checklist) powstałej pod nadzorem WHO (Światowa Organizacja Zdrowia z ang. World Health Organization) powstała w 2007 roku i obejmuje trzy etapy związane z pobytem pacjenta na sali operacyjnej i samej operacji: 1. przed rozpoczęciem (indukcją) znieczulenia; 2. przed nacięciem skóry; 3. przed opuszczeniem przez pacjenta sali operacyjnej Chirurgia kolorektalna jest szczególnie obciążona dużym ryzykiem powikłań i relatywnie wysokim odsetkiem śmiertelności. Eliminacja lub, co bardziej prawdopodobne, zmniejszenie ryzyka powikłań poprzez wystandaryzowanie procedur okołooperacyjnych może być szczególnie istotna w tej grupie. Wprowadzenie “dedykowanych” chirurgii kolorektalnej checklist wydaje się być jak najbardziej uzasadnione. Proponowana przez autorów checklista w chirurgii kolorektalnej podzielona jest na cztery etapy, podczas których sumienne wypełnianie list kontrolnych ma zmniejszyć potencjalne ryzyko związane z hospitalizacją i leczeniem operacyjnym pacjentów. Prezentowana checklista nie ma oczywiście charakteru zamkniętego, w miarę pojawiania się nowych publikacji czy rekomendacji pewne punkty mogą ulegać modyfikacjom, nowe zagadnienia mogą uzupełniać checklistę. Na chwilę obecną jest ona jednak narzędziem biorącym pod uwagę znane i potwierdzone elementy postępowania śródoperacyjnego, których przestrzeganie może znacząco zmniejszyć odsetek zdarzeń niepożądanych czy powikłań chirurgicznych.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 6; 44-49
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metody zabiegowe w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci
Surgical treatment of urolithiasis in children
Autorzy:
Bochniewska, Violetta
Jung, Anna
Jurkiewicz, Beata
Jobs, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031573.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
complications
effectiveness
surgical methods
urolithiasis
kamica układu moczowego
metody leczenia zabiegowego
powikłania
skuteczność
dzieci
Opis:
Significant progress in the treatment of urolithiasis especially towards surgical management has been made in the last years. Indications for open surgery of urolithiasis are extremely limited due to development of endoscopic methods. The stones with dimension exceeding 6 mm are qualified for surgical treatment. Surgical methods with the low invasiveness are: ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy), URSL/URS (ureterorenoscopic removal of ureteric stones), PCNL (percutaneous nephrolithotomy). Each of these methods can be used in monotherapy and can be combined with each other as well. High energy shock waves which are generate extracorporeal are used in ESWL method. Goal of that therapy is disintegration of the stone. The best effectiveness of ESWL is observed when the stones are smaller than 2 cm and are situated in: renal pelvis, upper and medium renal calyx, pelvicoureteral connection and upper ureter. It is effective if there is free outflow of urine from the renal pelvis. In case of difficult outflow of urine from the renal pelvis, the treatment of choice is PCNL. To remove the deposits located in the lower ureter or if the stone is large and obstruct the ureter, it is the best to use ureterorenoscopic lithotripsy. Open surgeries of nephrolithiasis are performed in cases of significant hydronephrosis, numerous kidney stones, after failed ESWL or failed ureterorenoscopy, in morbid obesity.
W ostatnich latach nastąpił znaczny postęp w leczeniu kamicy układu moczowego, zwłaszcza w postępowaniu zabiegowym. Rozwój metod endoskopowych zdecydowanie ograniczył wskazania do operacyjnego leczenia tego schorzenia. Wskazaniem do zabiegowej formy leczenia kamicy moczowej są złogi powyżej 6 mm. Do zabiegowych metod leczenia kamicy układu moczowego o małej inwazyjności należą: ESWL (kruszenie kamieni falami generowanymi pozaustrojowo), URSL/URS (endoskopowe usuwanie złogów z moczowodu), PCNL (przezskórne usuwanie kamieni). Wszystkie wymienione metody mogą być stosowane jako jedyne w terapii, ale można je również ze sobą łączyć. Do zabiegów ESWL wykorzystywane są wysokoenergetyczne fale uderzeniowe, wytwarzane poza ustrojem chorego. Celem zabiegu ESWL jest dezintegracja złogu. ESWL jest najbardziej skuteczne u pacjentów ze złogami nieprzekraczającymi 2 cm, zlokalizowanymi w: miedniczce nerkowej, górnym i środkowym kielichu nerkowym, połączeniu miedniczkowo- moczowodowym i górnym odcinku moczowodu, pod warunkiem swobodnego odpływu moczu z miedniczki. W przypadku utrudnionego odpływu metodą z wyboru staje się PCNL. W celu usunięcia złogów w dolnych odcinkach moczowodów lub w przypadku, gdy kamień jest duży i blokuje moczowód, najkorzystniej jest zastosować ureterolitotrypsję (URSL). Operacje otwarte w kamicy nerkowej wykonuje się obecnie w przypadkach znacznego wodonercza, obecności licznych złogów w obrębie nerek, po nieudanych zabiegach endoskopowych i ESWL, w patologicznej otyłości.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 4; 309-314
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dostęp nadobojczykowy do żyły podobojczykowej – przypadek zapomnianej metody dającej imponujące rezultaty
Autorzy:
Borisov, Biser
Iliev, Sergey
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392168.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
dostęp naczyniowy
dostęp nadobojczykowy
powikłania
żyła podobojczykowa
żyła szyjna wewnętrzna
Opis:
Cel pracy: Założenie cewnika tymczasowego lub tunelowanego do żyły szyjnej wewnętrznej do hemodializy uważane jest za „złoty standard”. Z drugiej strony, dostęp nadobojczykowy do żyły podobojczykowej został opisany już w 1965 r. przez Yoffa. Pomimo jej dawnego odkrycia, technika ta została zapomniana z nieznanych powodów. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie naszych doświadczeń z wykorzystaniem dostępu nadobojczykowego do wprowadzania cewnika tymczasowego oraz tunelowanego jako formy dostępu naczyniowego w leczeniu hemodializą. Materiał i metody: W niniejszej pracy opisujemy nasze doświadczenie z wprowadzenia 506 tymczasowych oraz 501 tunelowanych cewników w okresie pięciu lat (od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2014 r.). Zastosowaliśmy 8 (osiem) różnych miejsc wprowadzenia cewników, w tym żyłę podobojczykową z dojścia nadobojczykowego, zgodnie z metodami opisanymi przez D. Yoffa oraz J. Gorczyńskiego. Gromadzone dane obejmują: wiek, płeć, przyczyny hemodializy, liczbę prób udanej kaniulacji, liczbę powikłań ostrych (AC) i przewlekłych (CC) oraz zależność od miejsca wprowadzenia cewnika. Wyniki: W badaniu wzięło udział 463 (46%) kobiet oraz 544 (54%) mężczyzn ze średnią wieku wynoszącą 60,0 (+/- 13,2) lat. W przypadku cewników tymczasowych: 104 (20,5%) wprowadzono do żyły podobojczykowej z dostępu nadobojczykowego (SCVSC), 70 (13,8%) – do żyły szyjnej wewnętrznej (IJV). W przypadku cewników tunelowych odpowiednio: SCVSC – 281 (56%) oraz IJV – 207 (41%). Ustalono istotną statystyczną zależność (p < 0,05 i r = 0,23) pomiędzy ostrymi powikłaniami a miejscem założenia cewnika. Liczba powikłań ostrych jest wyższa w przypadku wprowadzenia do żyły szyjnej wewnętrznej niż do podobojczykowej z dostępu nadobojczykowego. Nie stwierdzono istotnej korelacji między miejscem wprowadzenia cewnika a przewlekłymi powikłaniami. Zwężenie żyły głównej jest częstsze w IJV niż w SCVSC, jednak nie jest to istotna zależność (p > 0,05). Pierwotna drożność cewników tymczasowych oraz tunelowanych jest wyższa, gdy są one wprowadzane do lewej żyły. Wniosek: Dostęp nadobojczykowy do żyły podobojczykowej jest łatwiejszą, bezpieczniejszą i wygodniejszą do zastosowania w praktyce metodą niż kaniulacja IJV. Zrewidowanie stanowiska wobec tego podejścia pokazuje, że powinno być ono stosowane szerzej.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 19-23
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powikłania przewlekłej sterydoterapii u dzieci z zespołem nerczycowym – obserwacje własne
Autorzy:
Borzęcka, Halina
Zajączkowska, Małgorzata
Majewski, Marek
Sikora, Przemysław
Książek, Ewelina
Wieczorkiewicz-Płaza, Anna
Bieniaś, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553121.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
sterydoterapia
powikłania, zespół nerczycowy
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2012, 3; 339-341
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Można i należy walczyć z grypą
Autorzy:
Brydak, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552553.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
grypa
powikłania
szczepionka
diagnostyka
leki antygrypowe
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2012, 2; 235-241
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Grypa chorobą rodziny
Autorzy:
Brydalk, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551530.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
grypa
diagnostyka
powikłania
szczepionka
leki przeciwgrypowe
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2011, 2; 281-286
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powikłania neurologiczne i jakość życia po resekcji ślinianki podżuchwowej. Prospektywne, nierandomizowane badanie jednoośrodkowe
Autorzy:
Chiesa Estomba, Carlos
Valldeperes-Vilanova, Ariadna
González-García, Jose
Larruscain-Sarasola, Ekhiñe
Sistiaga-Suarez, Jon
Altuna-Mariezcurrena, Xabier
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397777.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
gruczoł podżuchwowy
operacja
powikłania neurologiczne
ślinianka
Opis:
Wprowadzenie: Resekcja ślinianki podżuchwowej wiąże się z powikłaniami, takimi jak uszkodzenie gałęzi brzeżnej żuchwy nerwu twarzowego, nerwu językowego czy podjęzykowego. Poza nimi, w niniejszej pracy opisano subiektywne dolegliwości: suchość w jamie ustnej, parestezje w okolicy blizny czy zmianę smaku. Pacjenci i metody: Przeprowadzono prospektywne, nierandomizowane badanie z udziałem 20 pacjentów poddanych zabiegowi usunięcia ślinianki podżuchwowej. Wyniki: Najczęstszą przyczyną zabiegu była kamica ślinianki – dotyczyła ona 9 osób (45%). Jeden z pacjentów (5%) miał porażenie nerwu językowego, u dwóch (10%) stwierdzono przejściowe porażenie gałęzi brzeżnej żuchwy, nie zarejestrowano zaś żadnego przypadku zmian w nerwie podjęzykowym. Powikłania neurologiczne nie miały związku z: wielkością kamieni śliniakowych (p = 0,293), rozmiarem guza (p = 0,445) czy rodzajem zmiany patologicznej (p = 0,694). Największym problemem zarówno po miesiącu, jak i po 6 miesiącach po zabiegu, były parestezje w okolicy blizny (odpowiednio: 55% i 33%), a na drugim miejscu uplasowała się kserostomia, czyli suchość błony śluzowej jamy ustnej (33% i 27,3%). Wnioski: Resekcja ślinianki podżuchwowej to zabieg bezpieczny, o niskim ryzyku powikłań chirurgicznych czy neurologicznych. Mimo to pacjenci powinni zostać poinformowani o możliwych powikłaniach, takich jak: suchość w jamie ustnej oraz parestezje w okolicy blizny. Efekt kosmetyczny może być zadowalający, a blizny można uniknąć stosując odpowiednią technikę operacyjną. Mimo że ryzyko uszkodzenia MBFN, nerwu językowego i podjęzykowego jest niskie, należy uwzględnić je w informacjach o zabiegu przekazywanych pacjentowi przed operacją.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2019, 73, 6; 32-37
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chorobotwórczość Chlamydophila pneumoniae
Autorzy:
Choroszy-Król, Irena
Niemiec, Jan
Frej-Mądrzak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552264.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
Chlamydophila pneumoniae
zakażenia układu oddechowego
powikłania
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2011, 2; 296-298
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szczepienia, a epidemie chorób mózgu u dzieci
Autorzy:
Czajkowska-Majewska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/846043.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
dzieci
choroby czlowieka
choroby neurologiczne
choroby mozgu
choroby immunologiczne
autyzm
padaczka
zespol ADHD
uposledzenie umyslowe
zaburzenia zdolnosci uczenia sie
epidemie
powiklania poszczepienne
zgony poszczepienne
szczepionki
bezpieczenstwo szczepionek
thiomerosal
rtec
szczepionka Euvax
zagrozenia zdrowia
Źródło:
Wszechświat; 2011, 112, 01-03
0043-9592
Pojawia się w:
Wszechświat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of soluble receptor for advanced glycation end products (sRAGE) in the blood for the development of cardiovascular complications - vascular type 2 diabetes
Wpływ poziomu rozpuszczalnego receptora dla końcowych produktów zaawansowanej glikacji (sRAGE) we krwi na rozwój powikłań sercowo – naczyniowych w cukrzycy typu 2
Autorzy:
Czerwiński, Mateusz
Mirlak, Izabela
Radajewski, Kamil
Ciesielska, Natalia
Zukow, Walery
Sokołowski, Remigiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032263.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
type 2 diabetes
cardio - vascular advanced glycation end products (ages)
a soluble
receptor for advanced glycation end products (srage)
cukrzyca typu 2
powikłania sercowo – naczyniowe
końcowe produkty
zaawansowanej glikacji (age)
rozpuszczalny receptor dla końcowych produktów zaawansowanej
glikacji (srage)
Opis:
Introduction. Today, type 2 diabetes as a problem of almost unimaginable scale requires increased vigilance doctors aim accurate diagnosis and the detection and treatment of late complications of the disease. This disease threatens people primarily in connection with its late complications of micro-and macrovascular and neuropathy, significantly impairing the quality of life of many patients. To effectively treat it alone is not enough control of hyperglycemia, the main symptom of diabetes. In connection with the development of our knowledge about this disease is increasing need for new predictive markers that would allow better detection, treatment and control of diabetes. One of them is soluble receptor for advanced glycation end products (sRAGE) which was able to significantly increase diabetic hyperglycemia. The determination of this factor may become in the future, the key to take control over the epidemic of the XXI century, which is type 2 diabetes Purpose. Effect of soluble receptor for advanced glycation end products (sRAGE) in plasma for the development of cardiovascular complications - vascular type 2 diabetes Materials and methods. Using the key words searched international bibliographic databases: Embase, Medline, ScienceDirect, Web of Sciences. We analyzed clinical trials, published in English in international journals. Results. SRAGE acts as a trap for capturing AGE and transports them from the plasma and then to the liver spleen, where they are degraded. He is a very important function to protect the system against the toxic influence of AGEs-RAGE complex. This limits the reaction cascade thus induced by binding of AGEs with their cellular receptor RAGE. In addition, sRAGE may be a useful biomarker for indicating the individual differences in susceptibility to diabetes type 2 diabetic retinopathy. Conclusions. In studies to date indicate that sRAGE a vital protective role against the toxic influence of AGEs-RAGE complex. However, we still need for further research on the potential marker and associated signaling mechanisms, because they can contribute to a better control of diabetes and to improve the prognosis and therapeutic effects.
Wstęp. Współcześnie, cukrzyca typu 2 jako problem o wręcz niewyobrażalnej skali wymaga od lekarzy wzmożonej czujności celem dokładnej diagnostyki oraz wykrywania i leczenia późnych powikłań tej choroby. Choroba ta zagraża ludziom przede wszystkim w związku z jej późnymi powikłaniami mikro i makronaczyniowymi oraz neuropatią, znacznie pogarszając jakość życia wielu pacjentów. Aby skutecznie ją leczyć nie wystarczy sama kontrola hiperglikemii, głównego objawu cukrzycy. W związku z rozwijaniem naszej wiedzy na temat tej choroby rośnie potrzeba poszukiwania nowych markerów predykcyjnych, które umożliwiałyby lepsze wykrywanie, leczenie i kontrolę cukrzycy. Jednym z nich jest rozpuszczalny receptor dla końcowych produktów zaawansowanej glikacji (sRAGE), którego poziom istotnie wzrasta w stanie hiperglikemii cukrzycowej. Oznaczanie tego czynnika może stać się w przyszłości kluczem do zapanowania nad epidemią XXI wieku jaką jest cukrzyca typu 2. Cel. Wpływ poziomu rozpuszczalnego receptora dla końcowych produktów zaawansowanej glikacji (sRAGE) w osoczu na rozwój powikłań sercowo – naczyniowych w cukrzycy typu 2. Materiały i metody. Posługując się słowami kluczowymi przeszukano zagraniczne bazy bibliograficzne: Embase, Medline, ScienceDirect, Web of Science. Przeanalizowano badania kliniczne, opublikowane w języku angielskim w międzynarodowych czasopismach. Wyniki. sRAGE działa jako pułapka dla AGE i wychwytując je z osocza transportuje następnie do śledziony oraz wątroby, gdzie są degradowane. Pełni to bardzo ważną funkcję chroniącą ustrój przed toksycznym wpływem kompleksów RAGE-AGE. Ogranicza to w ten sposób kaskadę reakcji wywoływaną przez wiązanie się AGE z jej komórkowym receptorem RAGE. Ponadto sRAGE może być użytecznym biomarkerem wskazującym na indywidualne różnice w podatności chorych na cukrzycę typu 2 na rozwój retinopatii cukrzycowej. Wnioski. Z przeprowadzonych dotychczas badań wynika, że sRAGE pełni znaczącą rolę ochronną przed toksycznym wpływem kompleksów RAGE-AGE. Jakkolwiek, wciąż potrzeba dalszych badań nad tym potencjalnym markerem i związanymi z nim mechanizmami sygnałowymi, ponieważ mogą się one przyczynić do lepszej kontroli cukrzycy oraz poprawy rokowania i efektów terapeutycznych.
Źródło:
Journal of Health Sciences; 2014, 4, 6; 11-20
1429-9623
Pojawia się w:
Journal of Health Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 132

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies