Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "powieść społeczna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Ricarda Huchs Spuren im kultur- und geistesgeschichtlichen Raum Italiens
    Autorzy:
    Jelitto-Piechulik, Gabriela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2083983.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Ricarda Huch
    risorgimento
    social novel
    Trieste
    a poetic image of Italy
    powieść społeczna
    Triest
    poetycki obraz Włoch
    Opis:
    The article attempts to reconstruct the literary "traces" of the "great lady" of German literature – Ricarda Huch – in the area of the ideas of Mediterranean thoughts as in the example of Italy. At the turn of the 19th and 20th centuries, Huch became interested, as a historian and novelist, in the history of the struggles for national liberation in Italy and erected a specific literary monument to the heroes of the Italian risorgimento. Also her personal experiences connected with Italy were found in the social novel Aus der Triumphgasse [From the Avenue of Freedom].
    Artykuł podejmuje próbę rekonstrukcji „śladów“ literackich „wielkiej damy“ literatury niemieckiej – Ricardy Huch – na obszarze idei myśli krajów śródziemnomorskich na przykładzie Włoch. Na przełomie wieków XIX i XX Huch zainteresowała się jako historyk i powieściopisarz historią walk narodowowyzwoleńczych we Włoszech i wystawiła swoisty pomnik literacki bohaterom włoskiego risorgimento. Również przeżycia osobiste związane z Italią, znalazły wydźwięk w powieści społecznej Aus der Triumphgasse [Z alei wolności].
    Źródło:
    Kwartalnik Neofilologiczny; 2020, 3; 345-354
    0023-5911
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Neofilologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’arriviste : Emblème du déplacement dans le roman réaliste français des années 1830–1895. Esquisse
    The Arriviste: An Emblem of Displacement in French Realist Novel from 1830 to 1895. Sketch
    Autorzy:
    Hanotte-Zawiślak, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806713.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    arywista; mobilność społeczna; powieść; francuska literatura dziewiętnastowieczna
    arriviste; social-climbing; novel; French nineteenth-century literature
    Opis:
    Arywista: Emblemat mobilności we francuskiej powieści realistycznej z lat 1830–1895. Zarys Arywista to typowy przykład „dziecięcia dziewiętnastego wieku”. Pojawia się on właśnie w tej epoce, dzięki zmieniającym się realiom historycznym i socjalnym, takim jak rewolucja francuska, epopeja napoleońska czy rewolucja przemysłowa. Te wydarzenia otwierają przed młodymi ludźmi wielkie możliwości, stymulują ich wyobraźnię i rozbudzają w nich ambicje powodzenia i podboju ówczesnego świata. Arywista jest więc postacią w ruchu. Termin ten, zapożyczony z języka francuskiego, to dziewiętnastowieczny neologizm, pochodzący od słowa arriver — „przyjść, dotrzeć, udać się, przybić do brzegu”. Końcówka -iste wskazuje jednak, że bohater ten jest w trakcie drogi na szczyt, co odróżnia go od parweniusza, który odniósł już sukces. Kariera arywisty rozpoczyna się zazwyczaj od opuszczenia rodzinnego domu. Zostawia on miasto lub miasteczko, aby spróbować swoich sił w stolicy. W ten sposób przechodzi przez różne warstwy społeczne — zaczynając od skromnego otoczenia, dochodzi do najbardziej prestiżowego towarzystwa. Arywista to postać literacka, która łączy w sobie mobilność geograficzną, jak i społeczną. Co więcej, to także bohater, traktowany przez niektórych jako postać nie na swoim miejscu, której nie udaje się znaleźć wymarzonej pozycji, co w rezultacie może doprowadzić do jej upadku. L’arriviste : Emblème du déplacement dans le roman réaliste français des années 1830–1895. Esquisse L’arriviste est l’exemple type de l’enfant du XIXe siècle. Il naît à cette époque-là, grâce aux bouleversements historiques et sociaux que sont la Révolution française, l’épopée napoléonienne, mais aussi la révolution industrielle. Ces événements donnent aux jeunes gens de ce siècle de grandes opportunités et, surtout, stimulent leur imagination en éveillant en eux des ambitions de réussite et de conquête du monde. Ainsi, l’arriviste est un personnage en mouvement. Comme son nom l’indique, c’est un héros en train de « se faire un nom », ce qui le différencie du parvenu qui a déjà réussi. La carrière d’un arriviste commence souvent dès son départ du foyer familial. Ce jeune homme décide de quitter sa ville provinciale en espérant tenter sa chance dans la capitale. Il traverse ensuite plusieurs couches sociales : en partant d’un milieu modeste, il parvient à accéder aux classes les plus fortunées. L’arriviste est une figure littéraire qui unit en lui le déplacement géographique aussi bien que social. De surcroît, il est également un héros jugé déplacé pour certains autres personnages : il n’est pas à sa place, ne réussit pas à en trouver une, ce qui peut conduire à sa chute.
    An arriviste is a typical example of a ‘child of the nineteenth century.’ The arriviste is a product of social and political developments such as The French revolution, Napoleonic rule and the industrial revolution. The changing climate of the nineteenth century provides new opportunities for young people, stimulating their imagination and awakening their ambitions to conquer the world. The ‘arriviste’ is a character in movement. The French term ‘arriviste’ first appears in the nineteenth century, and describes a hero who is ‘still arriving’, having not yet accomplished his career ambitions. An ‘arriviste’ is thus different from a parvenu, as he has not yet succeeded. The ‘arriviste’ usually begins his career when he leaves his family home as a young adult. He leaves behind his rural village or town, aiming to find success in the capital. He moves through social classes, shifting from his own modest milieu to socializing with the wealthy upper classes. The ‘arriviste’ is a literary character who unites himself with geographical and social displacement. Furthermore, he is often considered as a displaced hero. In search of a new position, he risks being considered as a usurper, unable to find the right place in the Society.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 5; 103-113
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    El concepto del indigenismo y las dificultades en la traducción al idioma polaco
    Pojęcie indygenizmu i trudności w przekładzie na język polski
    The Notion of Indigenism and Difficulties in Translation into the Polish Language
    Autorzy:
    Fabjańska-Potapczuk, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/509028.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Finansów i Biznesu Vistula
    Tematy:
    novela
    región andina
    estructura social
    indigenismo
    novela indigenista
    literatura latinoamericana
    “boom” editorial
    asimilación de palabras
    mentalidad
    El llano en llamas
    powieść
    region andyjski
    struktura społeczna
    indygenizm
    powieść indygenistyczna
    literatura latynoamerykańska
    "boom wydawniczy”
    asymilacja pojęć
    mentalność
    Równina w płomieniach
    novel
    Andean region
    asocial structure
    indigenism
    indigenist novel
    Latin American literature
    editorial boom
    assimilation of notions
    mentality
    The Burning Plain
    Opis:
    Para un traductor polaco, que se propone traducir la novela andina contemporánea le es difícil mantener la fidelidad absoluta al contenido, así como aplicar al mismo tiempo la libertad necesaria en cuanto al estilo. La novela hispanoamericana, desde sus principios, ha presentado de modo diverso, al indio, al mestizo, en su ambiente propio o enfrentado a la colonizadora raza blanca. Entre los países de América Latina, el Perú y los demás países andinos son los que enfrentan más problemas en cuanto a su estructura social. Dentro de ella, el más grave consiste en la integración en la sociedad de la masa indígena. Todo es debido a la escasez de vías y medios de comunicación que les actualicen en su forma de pensar y obrar y a la falta de medios educativos que enseñen a leer y escribir. En las repúblicas andinas, se han iniciado esfuerzos para incorporar al indio a la sociedad, de un lado aculturándolo mediante la enseñanza y el adiestramiento en nuevos métodos de la agricultura, y del otro, intentando preservar las lenguas y tradiciones indígenas. A finales del siglo XIX aparecieron novelas en las cuales los indios y sus tradiciones estaban presentados con simpatía. Se mantenía la vision eurocentrista del indio como “salvaje noble”. Más tarde, a partir de los años 20 se puede observar un paulatino desarrollo y profundización ideológica y formal de este tipo de novela. Los autores más conocidos de la novela indigenista ofrecen más dificultades a los traductores, ya que en su obra tratan de comprender al indio por medio de sus mitos, poesías y leyendas. Más aún el traductor polaco debe tener en cuenta que su lector generalmente asocia el término “indio” con los aborígenes de Norteamérica, y no con los indios latinoamericanos, y por ello el mundo andino le es mucho más lejano y resulta difícil la plena comprensión de las obras indigenistas, de los temas que tratan y de los personajes que aparecen en ellas. El interés por la literatura latinoamericana en Polonia estalló a principios de los años setenta con la publicación de El llano en llamas de Juan Rulfo, que apareció en la colección “Prosa Iberoamericana” de la editorial Wydawnictwo Literackie de Cracovia. Generalmente, las obras indigenistas se diluyeron en la ola del “boom” editorial de los setenta y en el círculo de lectores perdieron en la emulación con los autores de las obras más innovadoras. Sin embargo, precisamente gracias a sus traducciones, en el lenguaje polaco se han asimilado algunas palabras, no existentes anteriormente, y vinculadas con la cultura latinoamericana, como por ejemplo “poncho”, “sombrero”, “macho”, “fiesta”, “selva”, “pampa”, “yuca” y otras. A pesar de esto, las novelas indigenistas no contribuyeron a la divulgación de la cultura andina en Polonia, ya que ésta es tan distinta de la nuestra, que para una plena comprensión de la mentalidad, la cultura, las costumbres y los problemas presentados en estas novelas serían necesarios amplios comentarios extraliterarios, por lo menos en forma de prólogo o apéndice. En consecuencia, la cultura andina sigue siendo desconocida, aunque seguramente podría constituir una valiosa contribución al conocimiento de la fundición de razas en América Latina y de las condiciones de vida de los indios contemporáneos.
    Polskiemu tłumaczowi zamierzającemu przełożyć współczesną powieść regionu andyjskiego trudno jest dochować wierności oryginałowi, jak również zastosować niezbędną wolność stylistyczną. Powieści z Ameryki hiszpańskojęzycznej od samych swych początków przedstawiały Indianina i Metysa w ich własnym środowisku lub przeciwstawionych białej rasie kolonizatorów. Spośród krajów Ameryki Łacińskiej, Peru i pozostałe kraje andyjskie stoją przed największymi problemami zwią-zanymi ze strukturą społeczną. Najpoważniejszym z nich jest integracja grup indiańskich. Wynikają one z niedoboru środków i sposobów na uwspółcześnienie myślenia i działania, oraz z braku dostępu do edukacji, prowadzącej do opanowania czytania i pisania. W republikach andyjskich podjęto wysił-ki mające na celu dołączenie Indian do społeczeństwa – za pomocą środków edukacyjnych, próbując zachować języki i tradycje indiańskie oraz wprowadzając nowe metody uprawy roli. Pod koniec XIX wieku pojawiły się pierwsze powieści, w których bohaterem byli Indianie i ich obyczaje. Przedstawieni byli z sympatią, z zachowaniem eurocentrycznej wizji „szlachetnego dzikusa”. W latach 20. można już zaobserwować stopniowy rozwój oraz pogłębienie ideologiczne i formalne tego typu powieści. Najbardziej znani autorzy tzw. „powieści indygenistycznej” sprawiają najwięcej kłopotu tłumaczom, gdyż w swoich dziełach starają się zrozumieć indiańskich bohaterów za sprawą mitów, poezji i legend. Polski tłumacz zawsze musi mieć na uwadze fakt, że jegoczytelnik najczęściej kojarzy termin „Indianin” z mieszkańcami Ameryki Północnej, a nie Łacińskiej, i dlatego świat andyjski jest mu bardziej obcy. Trudno mu więc w pełni zrozumieć powieść indygeni styczną oraz tematy, jakie porusza, i utożsamić się z występującymi w niej bohaterami. Zainteresowanie literaturą latynoamerykańską pojawiło się w Polsce w latach 70. wraz z publikacją Równiny w płomieniachJuana Rulfo, wydanej w serii „Proza Iberoamerykańska” krakowskiego Wydawnictwa Literackiego. Zasadniczo dzieła indygenistyczne nie wybiły się podczas fali „boomu wydawniczego” lat 70. Większość czytelników wybierała autorów bardziej innowacyjnych dzieł. Jednakże, dzięki wczesnym przekładom tych powieści, język polski zasymilował trochę nie istniejących wcześniej pojęć, a powiązanych z kulturą latynoamerykańską, takich jak np. „ponczo”, „sombrero”, „macho”, „fiesta”, „selva”, „pampa”, „juka”. Mimo to, powieści indygenistyczne nie pomogły w rozprzestrzenieniu kultury andyjskiej w Polsce. Jest ona tak inna od polskiej, że pełne zrozumienie mentalności, kultury, obyczajów i problemów prezentowanych w powieściach wymaga szerokiego komentarza pozaliterackiego. W konsekwencji kultura andyjska nadal jest nieznana, choć mogłaby stanowić wartościowy wkład w poznanie historii stapiania się ze sobą ras w Ameryce Łacińskiej i warunków życia współczesnych Indian.
    The Polish translator attempting to translate a modern novel of the Andean region encounters difficulties to remain faithful with the original as well as to apply an indispensable stylistic freedom. Novels from the Spanish-speaking America, had presented, from their very beginnings, an American Indian and Metis in their own environment or opposed to the white race of colonisers. Among the countries of Latin America, Peru and other Andean countries face the greatest problems connected with the social structure. The most crucial of them is integration of Indian groups. They stem from deficit of means and ways to make thinking and acting modern as well as from lack of access to education leading to overmastering reading and writing. In the Andean republics, they made efforts aimed at inclusion Indians into the society – by way of educational means, trying to retain Indian languages and traditions and introducing new methods of farming. At the end of the 19thcentury, there appeared the first novels whose heroes were Indians and their customs. They were presented with sympathy, retaining the Eurocentric vision of ‘noble savage’. In the 1920s, there can already be observed a gradual development and ideological and formal intensification of such novels. The best-known authors of the so-called ‘indigenist novel’ cause the greatest trouble to translators as in their works they try to understand Indian heroes thanks to myths, poetry and legends. The Polish translator must always keep in mind the fact that their reader most often associate the term ‘Indian’ with inhabitants of North America and not Latin America; hence, the Andean world is stranger to them. Therefore, it is difficult for them to fully understand the indigenist novel and the topics touched by the novel, and to identify themselves with the heroes appearing therein. The interest in the Latin American literature appeared in Poland in the 1970s together with the publication of El Llano en llamas (translated into English as The Burning Plain and Other Storiesby Juan Rulfo, issued in the series “Proza Iberoamerykańska” [Spanish American Prose] of the Cracow Wydawnictwo LiterackiePublishing House. In principle, the indigenist works did not stand out during the editorial boom wave of the 1970s. Most readers chose the authors of more innovative works. However, owing to early translations of those novels, the Polish language assimilated to some extent the earlier not existing notions connected with the Latin American culture such as, e.g. ‘poncho’, ‘sombrero’, ‘macho’, ‘fiesta’, ‘selva’, ‘pampa’, ‘yucca’. Despite this fact, indigenist novels have not helped to diffuse the Andean culture in Poland. This is so different from the Polish novel that the full understanding the mentality, culture, customs and problems presented in novels require broad non-literary comments. In result, the Andean culture has still been unfamiliar, though it could be a valuable contribution to learning the history of melting with one another of races in Latin America and living conditions of the contemporary American Indians.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2015, 39/2015 Filologia IV; 72-82
    2353-2688
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies