Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "postmodern discourse" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Orientalizm i dyskurs postkolonialny: kilka problemów metodologicznych
Orientalism and Postcolonial Discourse: Couple Methodological Problems
Autorzy:
Beinorius, Audrius
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182988.pdf
Data publikacji:
2012-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
orientalism
postcolonial and postmodern discourse
cultural hermeneutics
orientalizm
dyskurs postkolonialny i postmodernistyczny
hermeneutyka kulturowa
Opis:
Główną inpiracją dla autora artykułu jest książka Edwarda Saida Orientalizm, a celem – podjęcie dyskusji na temat rozwoju pojęcia „orientalizm” w kontekście studiów postkolonialnych. Autor zwraca uwagę na materialną i kulturową przemoc kolonializmu zachodniego. Jednocześnie podkreśla konieczność wzięcia pod uwagę takich aspektów, jak pluralizm religijny, czy różnorodność kulturowa. Ma to ułatwić stworzenie platformy komunikacyjnej między pasywnym Wschodem a opresyjnym Zachodem.
The main inspiration for this article’s author is Edward Said’s book Orientalism and the main goal discussion over the development of the conception of the orientalism in the context of postcolonial discourse. The author pays attention to cultural and material violence of Western colonialism. At the same time he highlights the necessity of taking into account such aspects as religious pluralism and cultural variety. It can enable a creation of a communication platformbetween a passive East and an oppressive West.
Źródło:
Porównania; 2013, 12; 11-23
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O sofistyce współczesnego dyskursu humanistycznego - tradycje, postkolonialne uwikłania, konsekwencje
On the Sophistry of A Modern Humanistsic Discourse – Traditions, Postcolonial Implications, Consequences
Autorzy:
Skwara, Marta
Skwara, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182366.pdf
Data publikacji:
2014-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
humanities
postcolonial studies
reception studies
neopragmatism
tropology
sophistry
postmodern discourse
neostalinism
humanistyka
studia postkolonialne
recepcja
neopragmatyzm
tropologia
sofistyka
dyskurs ponowoczesny
neostalinizm
Opis:
Celem artykułu jest analiza współczesnego dyskursu humanistycznego w Polsce, w którym szczególną rolę odgrywają: kondycja postkolonialna, trzecia sofistyka i zaplecze ideologiczne systemu komunistycznego. Miękkie przejścia od „starych” tez marksistowskich do „współczesnego” relatywizmu i, szerzej, postmodernizmu było możliwe między innym dzięki recepcji amerykańskiego neopragmatyzmu, a zwłaszcza poglądów etycznych Stanleya Fisha i Richarda Rorty’ego. Narzędzi językowych pomocnych w opisie zrelatywizowanego świata dostarczyła trzecia sofistyka (czyli współczesna wersja pierwszej sofistyki greckiej reprezentowanej przez Gorgiasza, czy Protogorasa). Autorzy stawiają tezę, że dziedzictwo sowieckiego kolonializmu sprawiło, iż ponowoczesny dyskurs polski zasadza się na manipulacjach wywodzących się z czasów stalinizmu. Nowy system i nowa ideologia wykorzystują stare chwyty wciąż głęboko tkwiące w świadomości uczestników publicznej debaty w Polsce.
The aim of the article is an analysis of a contemporary humanistic Polish discourse in which three elements play specific roles: a postcolonial condition, the third sophistry and the ideological background of the communist system. A soft switch from “old” Marxist theses to “modern” relativism, and, in a broader sense, to postmodernism became possible inter alia due to the reception of American neopragmatism, especially Stanley Fish’s and Richard Rorty’s ethical views. The third sophistry (a modern version of the first sophistry represented by Gorgias and Protagoras) delivered helpful language tools for a description of the world which became relativistic. The authors of the article propose a thesis that the heritage of the Soviet colonialism resulted in such a version of postmodern Polish discourse that is based on manipulations dating back to Stalinism. The new system and new ideology have made use of the old tricks that are still deeply rooted in the mentality of the participants of the public debate in Poland.
Źródło:
Porównania; 2014, 15; 45-74
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Семантичні інновації в структурі українського художнього дискурсу
Autorzy:
Kononenko, Witalij
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1789802.pdf
Data publikacji:
2018-04-18
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
semantic innovation
text
artistic discourse
novotvir
meaning
image
verbal symbol
halychanizm
borrowing
modern and postmodern texts
Opis:
The article deals with innovative changes in the lexical semantics system due to social and intralingual factors. The emergence of new nominations is accompanied by an expansion of their semantic structure. Searching for new linguo-aesthetic means modern Ukrainian writers enrich the language resources with the new semantic content as well as diversify associative and fi gurative system.
Źródło:
Studia Ucrainica Varsoviensia; 2018, 6; 141-151
2299-7237
Pojawia się w:
Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poetyka jako dyskurs
Autorzy:
Kasperski, Edward
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030307.pdf
Data publikacji:
2021-06-05
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
poetics
discourse
literary theory
postmodern
poetyka
dyskurs
poetyka normatywna
tradycja poetologiczna
nomotetyzm
formalizm
strukturalizm
postmodernizm
teoria literatury
Opis:
Artykuł rozważa trzy różne typy i zastosowania poetyki: 1) jako praktykę normatywną, polegającą na ocenie i skalowaniu utworów, formułowaniu reguł literackich i postulowaniu rozwiązań estetycznych i kierunków twórczości, 2) jako nomotetycznie rozumianą naukę i wiedzę o literaturze, która zmierza do wykrycia zarówno strukturalnych, jak historycznych praw i prawidłowości rządzących literaturą oraz 3) jako specyficzny dyskurs o literaturze, który w obliczu wielości, różnorodności i historycznej zmienności zjawisk literackich jest świadomy własnej relatywności, elastyczności i ograniczoności. Poetyka normatywna osadza się w krytyce literackiej i roztrząsa zazwyczaj aktualne (współczesne) problemy literatury. Poetyka nomotetyczna kieruje się ku temu, co trwałe, regularne i niejako „wieczne” w literaturze. Z kolei poetyka jako dyskurs stara się podążać za przemianami literatury. Od poetyki teoretycznej i historycznej różni się jednakże tym, że nie tylko uwzględnia zmienność i różnorodność literatury, lecz także koryguje i dostosowuje własny aparat do jej właściwości. Zachowując dystans i pewną dozę nieufności do samej siebie, poetyka tego typu stara się nie stawiać się ponad badaną rzeczywistością literacką i nie ulegać mistyfikacji, iż to teoria (poetyka) rządzi literaturą oraz określa jej kształty i sensy. Wynika stąd konieczność ciągłej rewizji aparatu badawczego, pojęć, terminologii oraz zakresu i przedmiotu poetyki. Uczestniczy ona w ten sposób w ruchu przemian, którym podlega sama literatura. Sytuując wspomniane poetyki w perspektywie dziejowej, artykuł omawia także ich kondycję współczesną. Wskazuje na ich związki z mitologią, filozofią, poszczególnymi dziedzinami nauki, metodologią, innymi sztukami itd. Zwraca uwagę na teoriopoznawczą i metodologiczną krytykę poetyki, która charakteryzowała ostatnie dekady i wstrząsnęła jej posadami. Posiała ona wątpliwości w naukowy autorytet dominującej dotąd poetyki formalistyczno-strukturalnej. Usankcjonowała z jednej strony bolesną świadomość tego, że rozpadł się stary, dwudziestowieczny paradygmat w dziedzinie poetyki, z drugiej strony uzmysłowiła, że powstałą pustkę muszą wypełnić poszukiwania i rozwiązania adekwatne do warunków i potrzeb XXI wieku.  Ta wiara w odrodzenie się i siłę tradycji poetologicznej rodzi nadzieję na ukonstytuowanie się poetyki, dla której punktem odniesienia i wyróżnikiem nie będzie tradycyjna teraźniejszość, przeszłość lub statyczna wieczność, lecz dynamiczna przyszłość, owa, jak orzekł poeta, „korektorka wieczna”.
The article discusses three different types and applications of poetics: 1) poetics as a normative practice aimed at the assessment and calibration of literary works, formulating rules that literature should comply with and postulating aesthetic solutions and literary trends, 2) poetics as a nomothetic theory, the purpose of which is to discover both historical and structural laws and regularities underlying literature, 3) poetics as a specific discourse on literature, which in the face of a multitude, diversity and historical variability of literary phenomena is aware of its own relativity, flexibility and limitations. Normative poetics is embedded in literary criticism and usually debates contemporary problems of literature. Nomothetic poetics leans toward what is permanent, regular and, as it were, ‘eternal’ in literature. In turn, poetics understood as discourse attempts to follow transformations of literature. However, what distinguishes it from theoretical and historical poetics is that it not only takes into account the diversity and variability of literature but it also corrects and adjusts its own conceptual framework to the properties of literature. Maintaining distance from itself and regarding itself with a certain amount of mistrust, this type of poetics tries to avoid placing itself above the studied literary reality and succumbing to the delusion that it is theory (poetics) that governs literature, defining its form and sense. This results in the need for constant revisions of research methods, concept, terminology as well as the scope and object of poetics. In this way poetics participates in the process of transformation that literature is subject to. Putting the above-mentioned types of poetics in the historical perspective, the article also discusses their contemporary condition. It indicates their relations to mythology, philosophy, methodology, various branches of knowledge and fields of art. The paper focuses on methodological, cognitive and theoretical criticism of poetics, which has characterized recent decades and rocked it to its foundations. It has cast doubt on the academic standing of formalist and structural poetics that has been dominating so far. On the one hand, it has legitimized painful consciousness of the fact that the old twentieth-century paradigm of poetics disintegrated, while on the other, it made it clear that the resultant void should be filled with research and solutions adequate for the conditions and needs of the 21st century. This belief in the rebirth and strength of the poetic tradition breeds hope for the establishment of poetics for which the point of reference and distinguishing mark will not be traditional presence, past, or static eternity, but dynamic future – that, as the poet has it, “eternal corrector”.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2013, 8, 3; 63-77
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urban Gardening. Eine soziokulturelle Betrachtung neuer Gartenformen
Urban Gardening. Eine soziokulturelle Betrachtung neuer Gartenformen Urban gardening
Analiza społeczno-kulturalna nowych form kształtowania terenów zielonych
Autorzy:
Bobowski, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850721.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
urban gardening
civil society action
new social movement
urban identification
public space
ecological discourse
postmodern value system
działania społeczeństwa obywatelskiego
nowy ruch społeczny
identyfikacja miejska
przestrzeń publiczna
debata ekologiczna
ponowoczesny system wartości
Opis:
The following article deals with the phenomenon of urban gardening with a specific focus on Germany. Part I defines and categorizes the main forms of non-economically motivated gardening in urban public space, works out its core attributes and shows its historical background. Part II indicates how culture of a given historical period affects green areas’ shape. It also clarifies how urban gardening and present political, social and ecological discourses are correlated. The summary enumerates the main findings and gives an outlook on possible developments of urban gardening.
Poniższy artykuł dotyczy zjawiska urban gardening (ogrodnictwa miejskiego) ze szczególnym uwzględnieniem Niemiec. W części I zdefiniowano i poddano kategoryzacji główne formy motywowanego pozaekonomicznie kształtowania terenów zielonych w przestrzeni publicznej, omówiono jego główne cechy, a także ukazano jego tło historyczne. W części II przeanalizowano ważny wpływ kultury danego czasu na zjawisko kształtowania terenów zielonych. Jednocześnie wyjaśniono powiązania urban gardening z aktualną debatą polityczną, społeczną i ekologiczną. W zakończeniu omówiono główne wnioski oraz scharakteryzowano tendencje rozwojowe urban gardening.
Źródło:
Facta Simonidis; 2013, 6, 1; 247-266
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies