Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "postdramatic" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Transformative Potential and Utopian Performative: Postdramatic Hamlet in Turkey
    Autorzy:
    İzmir, Sibel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/39762851.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    utopian performative
    postdramatic Hamlet in Turkey
    postdramatic theatre
    Jill Dolan
    Hans Thies-Lehmann
    Opis:
    Turkey is among those Non-Anglophone countries which have had a keen interest in Shakespeare and his plays for over two hundred years. When it comes to the staging of Shakespeare in Turkey, especially when protagonists or leading roles are considered, “overacting” is one of the most notable techniques highlighting, presumably, the spirit of the Renaissance and Jacobean times. Still, in recent years, there have been some productions which try to challenge and deconstruct the traditional ways of staging a Shakespearean play. One of such productions is Hamlet of Istanbul State Theatre, directed by Işıl Kasapoğlu in 2014, in which the director makes use of postdramatic theatre techniques. As the play begins, the audience sees a huge red jewel box which has been placed onto the centre of the stage. Soon after it is opened, it becomes clear that the character coming out of the box is playing and enacting not only the role of Hamlet but also many other roles in the play. Disrupting the habitual Shakespearean staging which heavily relies on mimesis in a closed “fictive cosmos” (Lehmann 22), the production, more strikingly, allows for an innovative Shakespearean acting as an innovative Shakespearean acting possible as the actor acts out all the major roles, such as Hamlet, Claudius, Gertrude, Ophelia, Polonius, etc., in such various ways as holding dummies in his hands and enacting their roles in monologues and dialogues. Fusing Hans-Thies Lehmann’s theory of postdramatic theatre with Jill Dolan’s argumentation on utopian performative, this study will investigate how postdramatic theatre techniques challenge the traditional Shakespearean performance and contends that postdramatic theatre techniques used in Kasapoğlu’s Hamlet contribute to the utopian performative and the possibility of creating a utopian impulse in the audience. The paper thus will claim that postdramatic performance of Hamlet renders a utopian performative possible by presenting a transformative potential in the audience members which engages in our present moment.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2022, 26, 41; 71-85
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Shakespeare, Authority and Hauntology: Postdramatic Performance in Walny Theatre’s Hamlet
    Autorzy:
    Lorek-Jezińska, Edyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/648024.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    authority
    hauntology
    Shakespeare
    Hamlet
    postdramatic performance
    Walny Theatre
    Opis:
    The aim of this article is to explore the potential of hauntological theories to explain and problematise selected aspects of authority and performance in the context of Shakespeare’s drama. Referring primarily to Derrida’s and Abraham’s concepts of the ghost and the phantom and their connection to Shakespeare’s Hamlet, the article discusses hauntological perspectives on performance, both deconstructing and reaffirming authority. The paper comments on the relation between text and performance (Brook, Lehmann), memory and repetition (Carlson), disappearance and perpetual present (Phelan), as well as archive and repertoire (Taylor) in order to highlight the contradictory yet productive ways of understanding performance. The final part of the article, focusing on the significance of the ghost figure, examines experimental appropriations of Shakespeare’s play in Walny Theatre’s Hamlet (2015) in the light of postdramatic aesthetics.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2018, 17, 32; 21-34
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pionierzy retrogardy. Zespół Handa Gote i jego droga tam i z powrotem
    Pioneers of Retrogarde. The Handa Gote ensemble and its way back and forth
    Autorzy:
    Lukáš, Jiřička
    Joanna, Derdowska
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/889523.pdf
    Data publikacji:
    2020-04
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    folk theatre
    technology
    DIY
    postdramatic
    object theatre
    multimedia
    Opis:
    The text portrays the Prague ensemble, whose theatrical works are only one part of its vibrant post-dramatic activity. Handa Gote has been operating on the Czech theatre scene since 2005. It is one of the most important groups that developed their theatrical language drawing inspiration not only from surrealists, but also from anthropological research, folk theatre, traditional theatre forms that are linked with the principles of DIY, technological theatre, puppet theatre. They extend their experiments into music, radio, exhibition projects and radically subversive public space events. This cultivation of artistic universality, group work, post-dramatic and post-spectacular attitudes characterize the foundations of this unique group, which also focuses on object, puppet, dance and multimedia theatre.
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, 156; 1-27
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „...i o niczym nie myśli”. Dramaturgia pustki Pawła Priażki
    “…and thinking about nothing”. Pavel Pryazhko’s dramaturgy of emptiness
    Autorzy:
    Lappo, Irina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22446761.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    contemporary Russian drama
    postdramatic theatre
    club theatre
    one-man show-confession
    hyper naturalism
    new drama
    Opis:
    The article presents an analysis of genre transformations in the literary output of Pavel Pryazhko, who has been considered to be a leader of the youngest generation of Russia’s New Drama movement. Following a series of hyper-naturalistic dramas, written with the use of the verbatim technique, dramaturgic self-awareness of the young writer finds its creative outlet in monologue-confession, after which there comes a ‘winding up of the discourse’ and a series of anti-dramatic shows/performances performed as a duet with Dmitry Volkostrelov. Pryazhko shifted attention from the content to the form of drama, from the theme to the language, worked out his own type of hero and type of conflict. The playwright searches for new, radical theatrical forms, carefully listens to contemporary language, and therefore, also the awareness reflected by this language.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2013, Zeszyt specjalny 2013; 199-210
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Żadnej metafizyki. Idioci!»: Teatr postdramatyczny – ateizm – polityka
    «No Metaphysics. Idiots!»: Postdramatic Theatre, Atheism, and Politics
    Autorzy:
    Kościelniak, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32083668.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Tadeusz Różewicz
    teatr polski
    dramat polski
    teatr postdramatyczny
    Polish theater
    Polish drama
    Postdramatic theater
    Opis:
    Autor podejmuje lekturę teatru otwartego Tadeusza Różewicza, przede wszystkim Aktu przerywanego  i Kartoteki, wedle porządku określonego w podtytule: „teatr postdramatyczny – ateizm – polityka”. Wychodząc od propozycji Mateusza Borowskiego i Małgorzaty Sugiery, by na projekt teatralny zawarty w Akcie przerywanym spojrzeć z perspektywy teatru postdramatycznego, autor zwraca uwagę na tkwiące u źródeł koncepcji postdramatyczności Hansa-Thiesa Lehmanna, ściśle splecione z estetycznymi kryteria polityczne. To pozwala zadać pytanie o kryteria epistemologiczne i aksjologiczne, tkwiące u źródeł rozpadu formy dramatycznej w teatrze otwartym Różewicza. Autor, przywołując fragmenty twórczości poetyckiej Różewicza oraz sięgając po interpretacje Ryszarda Nycza czy Aleksandra Fiuta, proponuje tym politycznym źródłem uczynić ateizm Różewicza. Idąc tym tropem, w podstawowych dla koncepcji teatru postdramatycznego – a zarazem teatru otwartego Różewicza – kategoriach estetycznych („tu i teraz”, realność w miejsce iluzji), autor dostrzega gesty polityczne (odrzucenie metafizyki, materializm). „Brutalny realizm” proklamowany przez Różewicza oznacza w tym świetle nie (tylko) próbę przesunięcia spektaklu teatralnego w stronę performansu, ale (też) – brak transcendencji. Autor „przechwytuje” głosy Jana Błońskiego i Małgorzaty Dziewulskiej, którzy oskarżali Różewicza o uwielbienie rozpadu, właśnie w tym widząc największą wartość jego twórczości. Postrzegając Różewicza jako ateistę, materialistę, realistę, autor chce przywrócić wywrotowy potencjał jego teatru, zasadzającego się na radykalnej odrębności wobec dominującej, romantyczno-chrześcijańskiej tradycji polskiego teatru.
    This article undertakes a reading of Tadeusz Różewicz’s open theatre, particularly The Interrupted Act and The Card Index, in accordance with the sequence defined in the subtitle: postdramatic theatre, atheism, and politics. Following a suggestion put forth by Mateusz Borowski and Małgorzata Sugiera that we look at the theatrical project underlying The Interrupted Act from the perspective of postdramatic theatre, the author points out that Hans-Thiers Lehmann’s conception of the postdramatic is based not only on aesthetic but also on political criteria, and the latter are as important and fundamental as the former. This makes it possible to pose the question about the epistemological and axiological criteria underlying the decay of dramatic form in Różewicz’s open theatre. Citing passages from Różewicz’s poetry and referring to interpretations by Ryszard Nycz and Aleksander Fiut, the author proposes that we see the political grounds of Różewicz’s postdramatic theatre in his atheism. Following this lead, the author views the central aesthetic categories of both postdramatic theatre and Różewicz’s open theatre, i.e. “the here and now,” reality in place of an illusion, as political gestures as well (rejection of metaphysics, materialism). In this light, the “brutal realism” proclaimed by Różewicz is as much about drawing the theatrical spectacle closer to performance as it is about the lack of transcendence. The author seizes upon the opinions expressed by Jan Błoński and Małgorzata Dziewulska who accused Różewicz of being too fond of decay, as it is precisely the most valuable quality of his creative work. Viewing Różewicz as an atheist, materialist, and realist, the author wants to reclaim the subversive potential of Różewicz’s theatre, which consists in its being radically apart from the dominant Romantic and Christian tradition of Polish theatre.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2017, 66, 1/2; 199-208
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W poprzek gatunków. O potrzebie nowej taksonomii genologicznej dramatu
    Across the Genres. On the Need for Alternative ‘Literary Genetics’ of Drama
    Autorzy:
    Karasińska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1193935.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    rodzaj literacki
    dramat
    postdramatyczny
    intermedialność
    transmedialność
    transsystemowość
    media cyforwe
    literary genre
    drama
    postdramatic
    intermedia
    transmedia
    transsystem
    digital media
    Opis:
    Kluczową kwestię dla rozważań o literaturze najnowszej stanowi problem aktualności typologii gatunkowej, a zatem także funkcjonalnego wymiaru periodyzacji procesu historycznoliterackiego i związanej z nim cezury. Rodzajem literackim szczególnie podatnym na erozję gatunków okazuje się dramat. Rozpad jego form genologicznych zapoczątkowany na przełomie XIX i XX w. (za sprawą dewaluacji podstawowych, rodzajowych kategorii: dialogu, postaci i fabuły), w latach pięćdziesiątych XX w. wiedzie przez „antydramat” absurdystów ku zrodzonej w latach siedemdziesiątych formule „postdramatu”. Wyznacznikami poetyki „postdramatycznej” okazują się pochodzące z różnych systemów chwyty kompozycyjne, m.in. dominacja ruchomego obrazu, heterogeniczność stylu artystycznego, aliterackość, deformacja. Postdramat staje się kategorią intermedialną, transmedialną i transsystemową, wykraczającą poza genre pisma, sytuującą się na pograniczu tekstu językowego, gatunków telewizyjnych, sztuk wizualnych i mediów cyfrowych.
    The subject of the relevance of genre typology and consequently the functional role of periods in the historical and literary process as well as the time marks as closely related to the process of periodisation pose the key issue for the discussion on contemporary literature. It turns out that drama is the literary genre that is specifically prone to gradual genre erosion. This disintegration of its genological forms becomes particularly apparent at the turn of the 20th century due to the devaluation of the fundamental categories of the genre such as dialogues, characters or the plot. Later, in the 1950s it transforms into ‘anti-drama’ represented by the theatre of absurd only to develop into a formula of a ‘postdrama’ in the 1970s. Its poetics is determined by composition techniques including dominance of a moving image, heterogeneity of artistic style, non-literariness, and distortion that take their origin from various systems. Postdrama reveals itself as an intermedia, transmedia and transsystem category that goes beyond the literary genre, positioning itself somewhere at the interface between the language text, television genres, visual arts, and digital media.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2021, 11 (14); 275-291
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Postdramatic Engagement with Robinsonade Motifs in Tim Crouch’s I, Caliban
    Postdramatyczne użycie motywów z robinsonady w Ja, Kaliban Tima Croucha
    Autorzy:
    Özmen, Özlem
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/912307.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    postdramatic theatre
    Robinsonade
    Tim Crouch
    I
    Caliban
    Shakespeare adaptation
    teatr postdramatyczny
    robinsonada
    Ja
    Kaliban
    adaptacja Shakespeare’a
    Opis:
    Tim Crouch’s I, Caliban is a postdramatic adaptation of Shakespeare’s The Tempest included in a collection titled I, Shakespeare in which he recreates Shakespeare’s most marginalised characters. The focus in this sequel adaptation is on Caliban who tries to survive after Prospero and all others have left the island. Different from the representation of Caliban in postcolonial reworkings of Shakespeare’s play, Caliban, in this work, is not preoccupied with taking revenge. Instead, he emphasises the need for social interaction as he has been left alone on his island. Drawing on former structural comparisons of The Tempest and Daniel Defoe’s Robinson Crusoe based on their common themes such as the island setting, master-servant relationship, colonial expansion, and power politics, the aim of this paper is to discuss Crouch’s adaptation as a transformation of common motifs of the Robinsonade in its attempt to respond to the ideologicalformations of Shakespeare’s text. Among such transformations, the concept of survival, for instance, is handled from the native’s viewpoint in Crouch’s work. Instead of the figure of the stranger who finds life on an unknown land difficult to cope with, this time, the native turns into a captive on the island though it is a familiar setting. Another motif used in an alternative manner is isolation, which is not presented as fuel for civilisation but as Caliban’s psychological trauma, which he explores through storytelling as a postdramatic element. Apart from the narration, the play demonstrates other uses of postdramatic elements to suggest an isolated figure on an uninhabited island like the use of objects such as toy boats and tape of sea sounds. Instead of seeing Crouch’s work as a postcolonial response to Shakespeare’s work, this paper will try to investigate how the use of island setting and the theme of isolation can make it closer to a Robinsonade. By this means, it will also try to ask whether an adaptation could also be read in relation to a work that is not intended as its source text.
    Ja, Kaliban Tima Croucha to postdramatyczna adaptacja Burzy Shakespeare’a wchodząca w skład zbioru Ja, Shakespeare, w którym odtworzone zostały najbardziej zmarginalizowane postaci z Szekspirowskich dzieł. Adaptacja koncentruje się na Kalibanie, który próbuje przetrwać po tym, jak Prospero i inni opuszczają wyspę. W odróżnieniu od postkolonialnych przeróbek sztuk Szekspirowskich w tej wersji Kaliban nie jest pochłonięty myślami o zemście. Jako że jest sam na wyspie, skupia się głównie na potrzebie interakcji społecznej. Na podstawie zarówno strukturalnych porównań pomiędzy Burzą a Robinsonem Crusoe Daniela Defoe, jak i podobnych tematów takich jak wyspa, relacja pan – sługa, ekspansja kolonialna i polityka władzy, celem niniejszego artykułu jest omówienie adaptacji Croucha jako przykładu transformacji typowych motywów dla robinsonady w odpowiedzi na ideologiczne adaptacje tekstów Shakespeare’a. Wśród tego typu transformacji wymienić można pojęcie przeżycia, które w dziele Croucha ukazane jest poprzez percepcję tubylców. Tym razem zamiast osoby obcego, który zmaga się z życiem na nieznanym terytorium, przedstawiona jest osoba tubylca, który staje się niewolnikiem na wyspie w znajomym sobie środowisku. Izolacja jest kolejnym motywem użytym w sposób alternatywny. Nie jest ona przedstawiona jako stymulator wprowadzania cywilizacji tylko jako trauma psychologiczna Kalibana, którą analizuje za pomocą opowieści jako element postdramatyczny. Nie tylko narracja jest tu wykorzystana w inny sposób. Inne postdramatyczne elementy to między innymi izolacja na niezamieszkałej wyspie, która wzmocniona jest zabawkowymi stateczkami i odgłosem morza. W artykule odchodzę od analizy dzieła Croucha jako postkolonialnej odpowiedzi na sztukę Shakespeare’a. Skupiam się natomiast na tym, w jaki sposób użycie motywów wyspy i izolacji zbliża dzieło do robinsonady. Kolejnym celem jest odpowiedź na pytanie, czy adaptacja może też być odczytana w relacji do takiego dzieła, które niekoniecznie jest pierwotnym tekstem źródłowym.
    Źródło:
    Porównania; 2019, 25, 2; 101-112
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    DOS ESTRATEGIAS DEL TEATRO POSDRAMÁTICO FAUSTO 3.0 DE LA FURA DELS BAUS Y WYCINKA. HOLZFÄLLEN DE KRYSTIAN LUPA
    Two Strategies of the Postdramatic Theatre: Fausto 3.0 of the Group La Fura dels Baus and Wycinka (Logging). Holzfällen by Krystian Lupa
    Dwie strategie teatru postdramatycznego: Fausto 3.0 grupy La Fura dels Baus oraz Wycinka. Holzfällen Krystiana Lupy
    Autorzy:
    Kacprzak, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/509328.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Finansów i Biznesu Vistula
    Tematy:
    teatro posdramático
    dramaturgia visual
    lo audiovisual
    La Fura dels Baus
    Krystian Lupa
    postdramatic theatre
    visual dramaturgy
    audiovisual techniques
    teatr postdramatyczny
    dramaturgia wizualna
    techniki audiowizualne
    Opis:
    La autora reflexiona sobre algunos rasgos del llamado teatro posdramático, concepto de Hans-Thies Lehmann, aplicado aquí a la actividad creadora del grupo español La Fura dels Baus y el director de escena polaco, Krystian Lupa. En el artículo se presentan, sobre todo, elementos de dos obras de los artistas mencionados (Fausto 3.0 y Tala) que se pueden englobar bajo dos conceptos: “dramaturgia visual” y “montaje por variaciones”. Ambos son elementos que podemos considerar atributos del teatro posdramático. Aunque en el artículo se clasifica tanto a La Fura dels Baus, como a Krystian Lupa como creadores del teatro posdramático, se considera que dos estrategias divergentes se perfilan bajo aquella denominación común.
    The Author inquires into the Hans-Thies Lehmann’s postdrama concept features that appear in the performances of the Spanish La Fura dels Baus troupe and those of Krystian Lupa, a Polish theatre director. The paper discusses two performances: Fausto 3.0 of La Fura dels Baus and Wycinka. Holzfällen of Lupa. The productions reveal the features of “visual dramaturgy” and “variations driven montage”. Both belong to the postdrama repository. However, the Author argues that this common denominator conceals different strategies of the artists.
    Autorka zastanawia się nad niektórymi cechami tzw. teatru postdramatycznego (pojęcie wprowadzone przez Hans-Thiesa Lehmanna), występującymi w twórczości hiszpańskiej grupy La Fura dels Baus oraz polskiego reżysera Krystiana Lupy. W artykule analizowane są elementy dwóch spektakli tych artystów (Fausto 3.0 oraz Wycinka. Holzfällen), które można by zamknąć w kategoriach „dramaturgii wizualnej” i „montażu za pomocą wariacji”. Oba te elementy możemy uznać za cechy teatru postdramatycznego. Choć w poniższym tekście zarówno La Fura dels Baus, jak i Krystian Lupa są uznani za przedstawicieli tego właśnie rodzaju teatru, dowodzi się jednocześnie, że pod wspólną nazwą mogą kryć się dwie, dość różne strategie.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2017, 52(1) Filologia; 55-66
    2353-2688
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    IM DICKICHT DER STÄDTE: ZUM POLNISCHEN POLITISCHEN UND POSTDRAMATISCHEN THEATER
    IN THE JUNGLE OF CITIES – POLISH POLITICAL AND POSTDRAMATIC THEATER
    Autorzy:
    Prykowska-Michalak, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1596974.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Theater von Brecht
    postdramatisches politisches Theater
    zeitgenössisches polnisches Theaters
    political and Postdramatic Theatre
    Brechts Plays
    polish Theatre
    teatr polityczny i postdramatyczny
    dramaty Brechta
    teatr polski
    Opis:
    Die politische Transformation am Ende der 1980er Jahre hatte bedeutenden Einfluss auf den Austausch im kulturellen und künstlerischen Leben in Polen und in Deutschland. Die seit Ende der 1990er Jahre in Polen beobachtete Faszination von neuen dramatischen bzw. Schauspielformen folgte in hohem Maße aus der Einführung neuer Kommunikationsmethoden, der Aufhebung politischer und mentaler Barrieren sowie der verstärkten Gegenwart von Künstlern aus Deutschland im polnischen Theaterleben. Zur Entstehung eines postdramatischen politischen Theaters in Polen trugen in den Jahren 2003– 2005 das deutsche Theater mit der Tradition des dialektischen Theaters von Brecht, dessen dramaturgisches Schaffen, vor allem aber die Ästhetik des Theaters von Frank Castorf, Ostermeier sowie René Pollesch bei. Im Aufsatz wird an die Berliner Erfahrungen von Grzegorz Jarzyna mit Bertolt Brechts Stück Im Dickicht der Städte erinnert.
    Contemporary Polish Theater of the beginning of the 21 st century, more or less, refers to the tradition of German political theater and the recent post-dramatic theater tradition. Brecht is always in the background, with his output corresponding to the poetics of the political theatre, as well the post-dramatic theatre. Polish theater of the period following 1989 resches rardy, however, the works of the The Threepenny Opera author. In consequence, the attempts at staging Brecht’s play by Polish directors in Brelin seem all the more bold. The primary focus of this paper is post-dramatic Theatre recycled by polish contemporary directors.
    Polski teatr współczesny - początku XXI wieku - bardziej lub mniej świadomie nawiązuje do tradycji niemieckiego teatru politycznego, a także nowszej tradycji teatru postdramatycznego. W tle pozostaje zawsze Brecht i jego twórczość odpowiadająca zarówno poetyce teatru politycznego, jak i postdramatycznego. Polski teatr po 1989 roku rzadko, jednak sięga po utwory autora Opery za trzy grosze, tym bardziej odważne wydają się próby inscenizacji dramatów Brechta przez polskich reżyserów w Berlinie, o czym traktuje niniejszy tekst.
    Źródło:
    Colloquia Germanica Stetinensia; 2015, 24; 27-42
    2450-8543
    2353-317X
    Pojawia się w:
    Colloquia Germanica Stetinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies