Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "postać dramatyczna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
W pułapce istnienia. Dramatis personae i ich świat w Przerwie w podróży Tymoteusza Karpowicza
In the Trap of Existence. Dramatis Personae and Their World in Tymoteusz Karpowiczs Przerwa w podróży (A Stop in the Journey)
Autorzy:
Michalczuk, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953994.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dramaturgia Karpowicza
postać dramatyczna
dramat polski
analiza dramatu
Karpowicz's dramas
drama character
Polish drama
analysis of drama
Opis:
In one of Tymoteusz Karpowicz's most ambitious dramaturgic attempts – Przerwa w podróży (A Stop in the Journey) – the protagonists representing the most general categories of human existence and various aspects of human activity, who are `all passengers of all means of communication', are put in the situation of existential suspense. A stop in the journey in the spatial sense makes it possible to travel into the depth of oneself, it becomes a chance to throw away all the redundancy of life and find in oneself the integral `ego', independent of functionality, that is of the roles that one has to play. The transitional reality in which the dramatis personae find themselves validates many interpretative orders, which in turn gives the characters many dimensions – they make ambiguous gestures, actions and their relations become ambiguous. A confrontation of many interpretation planes creates a polyphonic world of creative “all-possibility”, which, however, has its inner logic that is reflected in the way of presenting the protagonists and in the subsequent sequences bringing changes of arrangements and oppositions that are formed between them. The changing configurations, in which the characters look for affirmation of their existence in the relation with a partner, constitute the process of becoming mature enough – in experiencing oneself and others – to have one's own authentic consciousness; to one's humanity.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 1; 151-181
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’absence du personnage de théâtre dans les chaises d’Eugène Ionesco et dans Comment va le monde, môssieu? - II tourne, môssieu! de François Billetdoux
Nieobecność postaci dramatycznej w Krzesłach Eugène’a Ionesco i Comment va le monde, môssieu? - Il tourne, môssieu! François Billetdoux
Autorzy:
Wołowski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954963.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
postać dramatyczna
obecność
nieobecność
dialog
monolog
Eugene Ionesco
Francois Billetdoux
caracter of drama
presence
absence
dialogue
monologue
Opis:
Postać dramatyczna może zaistnieć na scenie w dwojaki sposób - albo jawi się ona jako obecna, albo charakteryzuje się jakimś rodzajem nieobecności. Dramaturdzy rożnych epok i szkół rozmaicie wykorzystują tę przeciwstawność semantyczną. Zamysłem artykułu jest wyróżnienie oraz prowizoryczne zdefiniowanie i nazwanie możliwie największej liczby typów nieobecności postaci w przestrzeni dramatycznej, a także określenie ich funkcji i znaczenia. W tym celu poddano analizie dwie sztuki, zarazem podobne i rożne, należące wszak do kanonu teatru nieobecności: Krzesła E. Ionesco i Comment va le monde, mossieu? - Il tourne, mossieu! F. Billetdoux. Pierwsza z nich, znana szerokiemu gronu badaczy, czytelników i miłośników teatru, zalicza się do sztandarowych utworów „teatru absurdu". Druga, me dorównująca rozgłosem pierwszej, aczkolwiek nie ustępująca jej pod względem walorów artystycznych, jest zarazem realistyczną i symboliczną parabolą ludzkiego losu (jej analiza zajmuje nieco więcej miejsca). Obydwie sztuki łączy jednak zastosowanie tego samego zabiegu technicznego - udzielenie głosu tylko dwom postaciom. To umyślnie przyjęte przez obu twórców utrudnienie formalne prowadzi do sytuacji, w której reszta postaci podlega przedstawieniu pośredniemu i jest przez to w rożny sposób nieobecna. Można wręcz zaryzykować twierdzenie, że te dwie sztuki zawierają większość głównych typów dramatycznej absencji. Ze względu na swą teoretycznoliteracką perspektywę artykuł przywołuje również przykłady nieobecności postaci z innych sztuk, głownie Szekspira, stanowiącego uniwersalny punkt odniesienia. Oprócz próby systematyzacji problemu nieobecności postaci w teatrze czytelnik znajdzie tu również pewną propozycję jednolitego sposobu rozpatrywania zjawisk związanych z niepełnym uczestnictwem postaci w sytuacji dramatycznej.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 5; 25-72
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies