- Tytuł:
-
Friedrich Carl von Savigny o wyłączności posiadania i zakazie (com)possessio plurium in solidum na podstawie D. 41,2,3,5 (Paul. 54 ad ed.)
Friedrich Carl von Savigny on exclusivity of possession and the prohibition of (com)possessio plurium in solidum based on D. 41,2,3,5 (Paul. 54 ad ed.) - Autorzy:
- Skrzywanek-Jaworska, Dagmara
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/2057178.pdf
- Data publikacji:
- 2021-12-08
- Wydawca:
- Łódzkie Towarzystwo Naukowe
- Tematy:
-
Savigny
Pandectists
(com)possessio plurium in solidum
compossessio pro indiviso
co-possession
pandektystyka
współposiadanie - Opis:
-
Przedmiot badań: Wiek XIX to czas dyskusji prowadzonej w niemieckojęzycznej nauce prawa na temat possessio. W orbicie zainteresowania prawników znalazła się m.in. problematyka współposiadania – compossessio. W ówczesnej naukowej narracji relacja polegająca na równoczesnym posiadaniu przez kilka osób tej samej rzeczy mogła przyjąć dwojaką postać: (com)possessio plurium in solidum lub compossessio pro indiviso.
Cel badawczy: Celem opracowania jest zaprezentowanie dogmatyczno-prawnej analizy D. 41,2,3,5 (Paul. 54 ad ed.), której z początkiem XIX w. dokonał założyciel historycznej szkoły prawa, wybitny niemiecki prawnik Friedrich Carl von Savigny. Stanowi ona z jednej strony przykład praktycznego wykorzystania ius Romanum do sformułowania zasady „współczesnego prawa rzymskiego”, z drugiej zaś potwierdza w szerokim zakresie porzymskie pochodzenie posesoryjnej siatki terminologicznej, z której korzystają dziś zarówno romaniści, jak i cywiliści. Wykorzystanie XIX-wiecznej perspektywy rozważań pozwoli na systematyczne przedstawienie takich zagadnień, jak wyłączność posiadania wyrażona zakazem (com)possessio plurium in solidum oraz dopuszczalność współposiadania – compossessio pro indiviso.
Metoda badawcza: W artykule wykorzystano metody historyczno- oraz dogmatyczno-prawną.
Wyniki: Na podstawie analizy D. 41,2,3,5 (Paul. 54 ad ed.) przeprowadzonej przez Savigny’ego, ukształtował się w XIX w. następujący pogląd. (Com)possessio plurium in solidum jest niedopuszczalna ze względu na istotę posiadania będącego faktycznym władztwem człowieka nad rzeczą. Posiadacz, który fizycznie włada rzeczą z wolą zatrzymania jej dla siebie, sprawuje nad nią władztwo wyłączne. To oznacza, że tak długo, jak rzecz posiada, tak długo nie może posiadać jej druga osoba. W razie gdy stosując zakazaną samowolę osoba taka pozbawi posiadania dotychczasowego posiadacza, to współposiadanie nie powstanie ze względu na niemożliwość (com)possessio plurium in solidum. Oceny tej sytuacji nie zmienia okoliczność, że dotychczasowy posiadacz zachowuje prawną możliwość domagania się zwrotu utraconego posiadania za pomocą środków przewidzianych przez prawo. Od równoczesnego współposiadania rzeczy in solidum należy odróżnić równoczesne współposiadanie pro indiviso. Są to relacje pokrewne tylko de nomine, dlatego niemożliwość (com)possessio plurium in solidum nie stoi na przeszkodzie dopuszczalności compossessio pro indiviso. W tym znaczeniu współposiadanie pro indiviso stanowi, z historyczno-prawnego punktu widzenia, wyjątek od reguły wyłączności posiadania.
Background: Nineteenth century was the time of discussions in the German-language science of law about the possessio. The issue of community – compossessio have also found their way into the sphere of lawyers’ interest. In the scientific narrative of the time, the relationship of several people having the same thing simultaneously could take two forms: (com)possessio plurium in solidum or compossessio pro indiviso. Research purpose: The aim of the study is to present the dogmatic analysis of D. 41,2,3,5 (Paul. 54 ad ed.), which was made at the beginning of the 19th century by the founder of the historical school of law, an outstanding German lawyer Friedrich Carl von Savigny. On the one hand, it is an example of the practical use of ius Romanum to formulate the principle of “modern Roman law”, and on the other hand, it confirms to a large extent the post-Roman origin of the terminology used today by both civilians and romanists. The use of the nineteenth-century perspective of considerations will allow for a systematic presentation of such issues as the exclusivity of possession expressed by the prohibition (com)possessio plurium in solidum and the admissibility of co-possession – compossessio pro indiviso. Methods: Historical and dogmatic methods were used in the article. Conclusions: Based on the analysis of D. 41,2,3,5 (Paul. 54 ad ed.) by Savigny, the following view was formed in the 19th century. (Com)possessio plurium in solidum is unacceptable because of the nature of possessio being a man’s real power over a thing. The possessor who controls the thing physically, with the will to keep it for himself, exercises exclusive power over it. This means that if he has the thing, the other person cannot have it at the same time. If, by applying a forbidden willfulness, such a person deprives the current possessor, the co-possession will not arise due to the impossibility of (com)possessio plurium in solidum. The assessment of this situation is not changed by the fact that the possessor has the legal possibility to claim the return of the lost possession by means provided for by law. The simultaneous co-possession in solidum must be distinguished from the simultaneous co-possession pro indiviso. These are relations related only de nomine, therefore the impossibility (com)possessio plurium in solidum does not stand in the way of the admissibility of compossessio pro indiviso. In this sense, co-possession pro indiviso is, historically and legally, an exception to the rule of exclusivity of possession. - Źródło:
-
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2021, 120; 53-80
0081-6841 - Pojawia się w:
- Studia Prawno-Ekonomiczne
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł