Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "polityka rozwojowa UE" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Poland in the EU Development Policy: Active Participant or Passive Donor?
    Polska w polityce rozwojowej UE: aktywny uczestnik czy pasywny donator?
    Autorzy:
    Szynol, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233237.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Development cooperation
    Official Development Assistance
    ODA
    multilateral ODA
    EU external actions
    EU development policy
    Polska
    współpraca rozwojowa
    Oficjalna Pomoc Rozwojowa
    ODA multilateralna
    działania zewnętrzne UE
    polityka rozwojowa UE
    Polska
    Opis:
    Accession to the European Union (EU) significantly impacted the structure and volume of Poland’s Official Development Assistance (ODA). Since 2004, most of the Polish aid has been distributed through multilateral channels (annually 73% on average), with the dominant position among them of the EU (annually 90% of multilateral ODA and at the same time 66% of total ODA). The EU remains the main administrator of Polish aid resources. Therefore, the main aim of this article is to define the contribution (both in political and financial terms) that Poland makes to the European Union’s development policy. It is no less important to verify the state’s activity level in shaping this policy, which is related to promoting foreign policy interests (long-term and short-term) in the EU forum.
    Przystąpienie do Unii Europejskiej (UE) znacznie wpłynęło na strukturę i wielkość polskiej Oficjalnej Pomocy Rozwojowej (ODA). Od 2004 roku większość pomocy przekazywana jest przez Polskę kanałami wielostronnymi (średniorocznie 73%), z dominującą wśród nich pozycją UE (rocznie 90% wielostronnej i jednocześnie 66% całości ODA). Głównym dysponentem polskich funduszy pomocowych pozostaje więc UE. Głównym celem niniejszego artykułu jest określenie wkładu (zarówno politycznego, jak i finansowego) Polski w politykę rozwojową Unii Europejskiej. Nie mniej istotna jest weryfikacja poziomu aktywności państwa w zakresie kształtowania tej polityki, co wiąże się z promowaniem własnych interesów (długo- i krótkoterminowych) na forum UE.
    Źródło:
    Rocznik Integracji Europejskiej; 2022, 16; 285-305
    1899-6256
    Pojawia się w:
    Rocznik Integracji Europejskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zasadnicze atrybuty polityki rozwojowej Unii Europejskiej
    Fundamental Attributes of EU Development Policy
    Autorzy:
    Kołodziejczyk, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2092081.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    Politics
    Economic policy of the EU
    Development
    International economic cooperation
    Official Development Assistance (ODA)
    Development aid
    Polityka
    Polityka gospodarcza UE
    Rozwój
    Międzynarodowa współpraca gospodarcza
    Oficjalna Pomoc Rozwojowa
    Pomoc rozwojowa
    Opis:
    Polityka współpracy na rzecz rozwoju, powszechnie nazywana polityką rozwojową, jest jedną z kluczowych dziedzin aktywności Unii Europejskiej i jej państw członkowskich. Traktat z Lizbony zaliczył ją do działań zewnętrznych Unii Europejskiej, dzięki którym Unia dąży do umacniania współpracy we wszystkich dziedzinach stosunków międzynarodowych. Zaliczona do kompetencji dzielonych, polityka rozwojowa Unii Europejskiej charakteryzuje się szczególnymi cechami, które są głównym przedmiotem niniejszego artykułu. Są one rozpatrywane na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, koncepcyjnej oraz motywacyjnej.(abstrakt oryginalny)
    Development cooperation policy, commonly known as development policy, is a key area of the activity of the European Union and its member states. The Lisbon Treaty qualified it as an EU external action through which the Union aims to strengthen cooperation in all areas of international relations. A shared competence, the EU's development policy has special features which are the main focus of the article. They are examined on three levels: organization, conceptualization, and motivation.(original abstract)
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2017, 53, 4; 157-168
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Unia Europejska wobec problemu terroryzmu w Afryce Subsaharyjskiej
    The EU’s Approach to the Problem of Terrorism in Sub-Saharan Africa
    Autorzy:
    Zajączkowski, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2091655.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-24
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    terroryzm
    Afryka Subsaharyjska
    Boko Haram
    Al-Shabaab
    Al-Ka’ida w Islamskim Maghrebie
    tzw. Państwo Islamskie
    Al-Ka’ida
    Unia Europejska
    polityka zagraniczna i bezpieczeństwa UE
    pomoc rozwojowa UE
    misje wojskowe i cywilne UE
    terrorism
    Sub-Saharan Africa
    Boko Haram (BH)
    Al-Shabaab (AS)
    Al-Qaeda in the Islamic Maghreb (AKIM)
    so-called Islamic State
    Al-Qaeda
    European Union
    EU foreign and security policy
    EU development assistance
    EU military and civilian missions
    Opis:
    W artykule poddano analizie problematykę terroryzmu w Afryce Subsaharyjskiej i działania podjęte przez Unię Europejską w celu jego zwalczania. Opisano przesłanki i uwarunkowania terroryzmu w tym regionie, wskazując ich polityczne, społeczno-ekonomiczne oraz kulturowe źródła. Przedstawiono instytucjonalne i prawne podstawy współpracy UE z państwami Afryki Subsaharyjskiej dotyczącej zapobiegania aktom terroru na kontynencie afrykańskim. Omówiono również charakter i formę pomocy finansowej, jakiej UE udziela im w walce z ugrupowaniami terrorystycznymi, w szczególności Instrument na rzecz Pokoju w Afryce oraz Instrument na rzecz Przyczyniania się do Stabilności i Pokoju. Przedstawiono trzy najważniejsze ugrupowania terrorystyczne operujące w Afryce Subsaharyjskiej: Boko Haram, Al-Shabaab i Al-Ka’idę w Islamskim Maghrebie. Na tle wyzwań i zagrożeń związanych z ich działalnością w Afryce Subsaharyjskiejscharakteryzowano główne założenia polityki UE. W tym kontekście omówiono podejmowane przez nią działania z jednej strony mające na celu ograniczenie zdolności bojowych ugrupowań terrorystycznych w regionie, z drugiej – zapewniające trwały i stabilny rozwój na kontynencie afrykańskim i tym samym ograniczające różne negatywne zjawiska. Teoretycznym narzędziem zastosowanym w tym studium przypadku w stosunku do UE są koncepcje „roli aktora” (actorness), „obecności” (presence) oraz „mocarstwa niewojskowego” (civilian power). Podkreśla się w nich dysponowanie przez UE możliwościami aktywnego i celowego podejmowania działań wobec pozostałych aktorów na arenie międzynarodowej i realnym wpływem na sprawy międzynarodowe dzięki stosowaniu środków głównie ekonomicznych, finansowych i politycznych. Artykuł jest próbą odpowiedzi na następujące pytania: Jaka jest rola i znaczenie UE w przeciwstawianiu się terroryzmowi w Afryce Subsaharyjskiej? W jakim stopniu podejmowane przez UE działania wpływają na ograniczenie tego zjawiska? Jakie są główne słabości i wyzwania w europejskiej (unijnej) polityce antyterrorystycznej wobec Afryki Subsaharyjskiej? Czy przyjęte przez UE dokumenty przekładają się na skuteczność podejmowanych przez nią działań i inicjatyw? Jaki jest charakter i stopień instytucjonalizacji współpracy między obu regionami w zakresie zapobiegania aktom terroru w Afryce Subsaharyjskiej?
    The article analyses the issue of terrorism in Sub-Saharan Africa and the actions undertaken in this respect by the European Union. It describes the reasons for and determinants of terrorism in this region, pointing out their political, socio-economic and cultural sources. It discusses the institutional and legal bases of the EU’s cooperation with the countries of Sub-Saharan Africa in preventing acts of terror in Africa. Furthermore, it discusses the nature and form of financial assistance the EU provides to African countries in their struggle against terrorist groups, focusing on the two major instruments of the EU’s external action in this regard: the Peace Facility for Africa and the Instrument contributing to Stability and Peace. The article focuses on presenting the three major terrorist groups that operate in Sub-Saharan Africa: Boko Haram, Al-Shabaab and Al-Qaeda in the Islamic Maghreb. Against the backdrop of challenges and threats arising in relation to the activity of terrorist groups in Sub-Saharan Africa, the author has characterised the EU’s key objectives in this respect. In this context, he further discusses the actions undertaken by the EU with the aim to, on the one hand, reduce the combat capabilities of the terrorist groups in Sub-Saharan Africa and, on the other hand, ensure lasting and stable development on the African continent and, consequently, eliminate various negative phenomena. The theoretical tools applied in this case study with regard to the EU are the concepts of ‘actorness’, ‘presence’ and ‘civilian power’. It is stressed in this context that the EU is capable of ‘actively and purposefully undertaking actions towards the other actors in the international arena’ and having ‘real influence on international affairs’ by using mainly economic, financial and political measures. The article is an attempt to answer the following questions: what is the role of the EU in addressing the problem of terrorism in Sub-Saharan Africa; to what extent do the actions taken by the EU contribute to eliminating this phenomenon in Sub-Saharan Africa; what are the main weaknesses of and challenges to the European (EU) antiterrorist policy towards Sub-Saharan Africa; do the documents adopted by the EU translate into effectiveness of the EU’s actions and initiatives; what is the nature and degree of institutionalisation of the cooperation between the two regions in terms of preventing acts of terror in Sub-Saharan Africa.
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2015, 51, 4; 293-317
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies