Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "political theater" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Anioły Ameryki Transformacja i polski teatr polityczny
    Angels in America. The Transition and Polish Political Theatre
    Autorzy:
    Sosnowska, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1816988.pdf
    Data publikacji:
    2020-12
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    Angels in America
    normality
    transition
    political theater
    Opis:
    The text is an analysis of the Polish premiere of Tony Kushner's drama Angels in America. The drama, staged in 1995 as Angels of America at the Wybrzeże Theatre in Gdańsk, directed by Wojciech Nowak, has not made it into the history of Polish political theatre. However, the testimonies of its reception today allow for a complex analysis of the entanglement of political theatre in the so-called political transition. With the help of the category of 'normality', I am trying to expose the meandering paths of emancipation in the Polish theatre of the 1990s - the time of transition.
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, 160; 86-121
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Angels in America. The Transition and Polish Political Theatre
    Autorzy:
    Sosnowska, Dorota
    Gałązka, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2031501.pdf
    Data publikacji:
    2021-12
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    Angels in America
    normality
    transition
    political theater
    Opis:
    The text is an analysis of the Polish premiere of Tony Kushner's drama Angels in America. The drama, staged in 1995 as Angels of America at the Wybrzeże Theatre in Gdańsk, directed by Wojciech Nowak, has not made it into the history of Polish political theatre. However, the testimonies of its reception today allow for a complex analysis of the entanglement of political theatre in the so-called political transition. With the help of the category of “normality”, I am trying to expose the meandering paths of emancipation in the Polish theatre of the 1990s - the time of transition.
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2021, English Issue 2021; 42-69
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zbójcy, psy i kolektywy Franka Castorfa w Volksbühne w latach 1992-2017
    Frank Castorf’s Robbers, Dogs and Collectives in Volksbühne from 1992-2017
    Autorzy:
    Duda, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/889379.pdf
    Data publikacji:
    2020-02
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    political theater
    German theater
    Frank Castorf
    Volksbühne
    theatre groups
    Opis:
    The article is an attempt to sketch the problem of the theatre group in the work of Frank Castor, German director and head of Berlin’s Volksbühne. The aesthetics of cynical, political, and critical theatre adopted by Castorf determined his thoughts about the theater group as a dynamic, constantly evolving category, developed with the contemporary theatre program in mind and in opposition to the theatre as an institution. The author presents the collectives of Frank Castorf during his time as head of Volksbühne, recalling the statements of the director himself and his colleagues, as well as reaching for the source of his practice through the lens of his activities in the eighties in a provincial theatre in Anklam.
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, 155; 1-24
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The theater of Jan Klata. Struggling for a new audience
    Autorzy:
    Konopko, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/628503.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    Jan Klata, Polish theater, engaged theater, political theater, social theater, new audience, reinterpretation of classical dramas, pop culture, Polish Catholicism, national myths and symbols
    Opis:
    This short text presents the characteristics of theater works by the director, Jan Klata. I attempt to investigate the changes in contemporary Polish theatrical language. The evolution of theater perception, the expressive aesthetics of Klata’s performances and topics that began the fight not only over the new theater that would be a place of socio-political discourses but also for the new audience. In the introduction I present J. Klata and describe the circumstances that accompanied his theater debut. Thereafter, referring to J. Klata’s staging of classical works, I point out the characteristics of his theater and describe how the phenomenon of reinterpretation functions in contemporary theater. I then try to question the explicit labeling of J. Klata’s works as “post drama theater” or “political theater” by paying special attention to analyzing the director’s works in a social context. This political and social background of J. Klata’s performances contributes to the fact that his work is perceived as one of the leading examples of “engaged theater”. The staging means of expression applied by the director and his often radical interference in the texts of works from the literary canon have encouraged younger directors to make their own daring experiments . What was perceived as “revolutionary” and controversial at the time of J. Klata’s debut, today, only seven years later, has become standard in Polish theater.
    Źródło:
    Journal of Education Culture and Society; 2010, 1, 2; 125-138
    2081-1640
    Pojawia się w:
    Journal of Education Culture and Society
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Politics, Shakespeare, East-Central Europe: Theatrical Border Crossings
    Autorzy:
    Almási, Zsolt
    Kujawińska Courtney, Krystyna
    Nicolaescu, Mădălina
    Škrobánková, Klára
    Vyroubalova, Ema
    Zaharia, Oana-Alis
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/39776472.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    race
    racism
    political theater
    William Shakespeare
    Jan Kott
    adaptation
    cultural mobility
    cultural transmission
    microhistories
    translation
    Opis:
    This essay discusses how productions of Shakespeare’s plays that transcend various geographical, national, and linguistic boundaries have influenced the theatrical-political discourse in East-Central Europe in the twenty-first century. It focuses primarily on the work of four internationally-established directors: Andrei Şerban (Romania), Jan Klata (Poland), David Jařab (Czech Republic), and Matei Vișniec (Romania), whose works have facilitated interregional cultural exchange, promoting artistic innovation and experimentation in the region and beyond. Among the boundary-crossing productions analysed in detail are Vișniec’s Richard III will not Take Place, Jařab’s Macbeth – Too Much Blood, Klata’s Measure for Measure, and Serban’s Richard III. The essay also notes that while there has been a relative scarcity of Shakespearean productions in this region engaging closely with gender and race inequalities, productions such as Klata’s African Tales or Vladimír Morávek’s Othello manage to work with these politically charged topics in subtler but still productive ways. The essay concludes that the region’s shared historical experience of totalitarian regimes followed by the struggles of nascent democracies, provides a fertile ground for a diverse and internationally ambitious Shakespearean theatre.  
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2023, 28, 43; 45-68
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Matka” Witkacego: Tragedia rodzinna – zagłada człowieczeństwa w człowieku
    “The Mother” by Witkacy: A Family Tragedy—a Killing of Humanity in a Human Being
    Autorzy:
    Sokół, Lech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520128.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Witkacy
    Polish drama 1918-1939
    political theater
    catastrophism
    dramat polski 1918-1939
    teatr polityczny
    katastrofizm
    Opis:
    Sztuka Witkacego Matka (1924), powszechnie chwalona za błyskotliwą inwencję i szokujący awangardyzm, bywa uznawana za dramat rodzinny, tragedię rodzinną lub groteskę. Sam Witkacy potwierdza adekwatność klasyfikacji Matki jako dramatu rodzinnego, ponieważ otwarcie wykorzystuje w niej inne dramaty rodzinne: Upiory Ibsena i Sonatę widm Strindberga. Utwory te wyróżnia atmosfera niesamowitości; pojawiają się w nich motywy wampiryczne; teksty obnażające zgniliznę ukrytą za fasadą szczęśliwego mieszczańskiego domu pracą tragiczny posmak, a więc należą do kategorii groteski. Analiza rodziny Eely u Witkacego idzie dalej niż ukazanie kryzysu czy upadku mieszczańskiego świata; ma na celu ukazanie stopniowego upadku człowieka i człowieczeństwa w człowieku. Kiedy wszystko, co było stabilne i solidne się rozpływa, odrzucenie wartości i zasad znanego nam świata przychodzi z łatwością i bez skrępowania. Mówiąc słowami Witkacego, religia, sztuka i filozofia będą umierać jedna po drugiej, a to, co nastąpi potem, można nazwać dehumanizacją. Matka przynosi konkretną wizję upadku. Ludzie de facto ludzcy, czyli Istnienia Poszczególne wrażliwe na metafizykę, zginą bezpowrotnie, zastąpieni przez ludzi tylko nominalnie ludzkich, których cała egzystencja sprowadza się do procesów produkcji, konsumpcji i reprodukcji, ludzi nienawidzących jakiejkolwiek metafizyki i będących postludzkimi, „zmechanizowanymi" jednostkami.
    Witkacy’s play The Mother (1924), widely praised for its brilliant inventiveness and shocking avant-gardism, is sometimes considered to be a family drama, or a family tragedy or grotesque. Witkacy himself confirms the adequacy of classifying The Mother as a family drama by openly using other family dramas in his play: Ibsen’s Ghosts and Strindberg’s The Ghost Sonata. What sets these family dramas apart is their eeriness; they feature vampiric motifs; they expose putrid decay hidden behind the façade of a happy bourgeois home that has lost all flavor of tragedy and thus belongs to the category of grotesque. The analysis of the Eely family in Witkacy goes further than to show a crisis, or downfall, of the bourgeois world; it aims at showing the gradual downfall of man, and of humanity in a human being. When all that has been stable and solid is disintegrating, a rejection of the values and principles of the world as we know it becomes something done easily and unabashedly. To put it in Witkacy’s own terms, religion, art, and philosophy will die away one by one, and what comes next could be called dehumanization. The Mother brings a concrete vision of the downfall. People who are de facto human, i.e. Individual Beings sensitive to metaphysics, will perish forever, replaced by people only nominally human whose whole existence is reduced to the processes of production, consumption and reproduction, people who hate metaphysics of any kind and are just post-human, “mechanised” individuals.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 4; 15-32
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Witkacy – nasz współczesny
    Witkacy—Our Contemporary
    Autorzy:
    Degler, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520126.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Witkacy
    Polish theater after 1945
    Polish drama 1918-1939
    political theater
    teatr polski po 1945
    dramat polski 1918-1939
    teatr polityczny
    Opis:
    Zakazany w latach 1949-1955, Witkacy został odzyskany dla polskiej kultury w procesie zmian politycznych w 1956 roku. Jego twórczość ma niezwykłą zdolność do odnawiania znaczeń i rezonowania z tym, co dzieje się w danym momencie, w zmieniających się kontekstach politycznych, społecznych i artystycznych. Wydaje się, że w powojennej recepcji jego twórczości widać pewien wzorzec: zainteresowanie nią wzrasta za każdym razem, gdy ma miejsce ważne wydarzenie, po którym następuje poważna zmiana polityczna (grudzień 1970, sierpień 1980, grudzień 1981, czerwiec 1989). Sceniczna historia Szewców, jego najwybitniejszej sztuki politycznej, potwierdza tę tezę. Jedną z głównych postaci dramatu jest Gnębon Puczymorda (Pugnatsy Jawbloatski w tłumaczeniu Daniela Geroulda), ucieleśnienie wad polskiej szlachty, które zdaniem Witkacego doprowadziły do upadku Polski w 1794 roku i których pozostałości wciąż wykrywał w życiu społecznym i intelektualnym Polski. Witkacy opisał je i ostro zaatakował w wydanym w 1936 roku studium Niemyte dusze, choć za jego życia żadne wydawnictwo nie zdecydowało się na publikację tego tekstu. Jego historiozofia opierała się na wizji szczęścia ludzkości w egalitarnym, doskonale zorganizowanym społeczeństwie przypominającym mrowisko, w którym panuje dobrobyt, równość i sprawiedliwość, ale nie ma miejsca na przejawy indywidualizmu. Choć Witkacy zdawał sobie sprawę z nieodwracalności tego procesu, uważał, że obowiązkiem artysty jest próba jego zatrzymania lub przynajmniej spowolnienia.
    Banned in 1949–1955, Witkacy was reclaimed for Polish culture in the process of political change in 1956. His work has the extraordinary capacity to renew meanings and to resonate with what is happening at a given moment, in changing political, social, and artistic contexts. There appears to be a pattern to the post-war reception of his oeuvre: there is a surge of interest in it whenever an important event followed by some major political shift occurs (December 1970, August 1980, December 1981, June 1989). The stage history of The Shoemakers, his most outstanding political play, confirms that assertion. One of the main characters of the play is Gnębon Puczymorda (Pugnatsy Jawbloatski in Daniel Gerould’s translation), an embodiment of the vices of Polish nobility which Witkacy thought to have caused the downfall of Poland in 1794 and whose remnants he still detected in the social and intellectual life of Poland. Witkacy described and attacked them fiercely in his 1936 study Niemyte dusze (Unwashed Souls), though no publishing house decided to publish it in his lifetime. His historiosophy turned on a vision of happiness enjoyed by the humanity that would be achieved in an egalitarian, perfectly well organized society resembling an anthill where there was prosperity, equality, and justice but no room for expression of individualism. Although Witkacy realized that the process was irreversible, he thought it was an artist’s duty to try to stop or at least slow it down.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 4; 7-14
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    METAFORY POLITYCZNE W DRAMATURGII HÉCTORA LEVY’EGO-DANIELA. STUDIUM TRYLOGII LAS MUJERES DE LOS NAZIS
    Political Metaphors in the Dramaturgy Written by Héctor Levy-Daniel. A Study on the Trilogy “Las mujeres de los nazis”
    Autorzy:
    Dimeo Alvarez, Carlos
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/555782.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich
    Tematy:
    dramat polityczny
    faszyzm
    teatralność polityczna
    teatr latynoamerykański
    Hannah Arendt
    political drama
    fascism
    political theatricality
    Latin American theater
    Opis:
    Dramaturg, żydowsko-argentyńskiego pochodzenia, Héctor Levy-Daniel zawsze koncentrował swój teatr na kwestii politycznej. Levy-Daniel skłania się ku twierdzeniu, że teatralność zakłada, warunek sine qua non, „dryf polityczny”. Prowadzi nas to do innej formy zmierzenia się z tym tematem, z innej perspektywy, odmiennej od tej jaką tradycyjnie pokazywał teatr latynoamerykański, bowiem polityczność u Levy’ego- Daniela zakorzeniona jest w teorii politycznej Hannah Arendt. Z tej dominanty jego twórczości powstała właśnie trylogia teatralna Kobiety nazistów (Las mujeres de los nazis), której głównymi bohaterkami są: Magda Goebbels, żona nazistowskiego ministra propagandy, Josepha Goebbelsa; Irma Gresse, młoda Niemka, która podzieliła smutny los wielu milionów więźniów Auschwitz oraz Geli Raubal, siostrzenica Hitlera, z którym połączył ją związek miłosny, który prawdopodobnie doprowadził ją do samobójstwa. Autor napisał ten tekst, nie po to by mówić o nazizmie i kobietach, które towarzyszyły najwyższym hierarchom; wręcz przeciwnie, by wyrazić poprzez tę polityczną metaforę, surową wizję rozwoju faszystowskiego myślenia w Argentynie. Możemy uznać Levy’ego-Daniela za pisarza postdyktatury, co wzmacnia krytyczną wartość jego twórczości. W rezultacie staramy się przeanalizować kształtowanie się nowego teatru politycznego w Ameryce Łacińskiej, biorąc pod uwagę studium przypadku, utwór Levy’ego-Daniela Las mujeres de los nazis.
    The playwright, Jewish-Argentine Héctor Levy-Daniel has always been focused his theater on the political issue. Levy-Daniel adheres to the premise that theatricality implies, a condition sine qua non, the "political drift"; which leads us to another form of facing the issue, and facing it from a different perspective of what traditionally Latin American theater has shown, because the politics of Levy-Daniel are rooted in the political theory of Hannah Arendt. From there arose theater trilogy The Women of the Nazis (Las mujeres de los nazis), whose main heroines are: Magda Goebbels, wife of the Nazi propaganda minister, Joseph Goebbels; Irma Gresse, a young German woman who shared the sad fate of many millions of Auschwitz prisoners and Geli Raubal, the niece of Hitler, with whom she was linked by a love relationship that pro-bably led her to suicide. The author wrote the text, not for the precise purpose of talking about Nazism and the women who accompanied his highest hierarchs; but on the contrary, to express through this political metaphor a crude cosmovision of the development of fascist thinking in Argentina. We can consider Levy- Daniel, like a writer of post-dictatorship, which reinforces the critical value of his work. As a result, we try to delve into the modeling of a new political theater in Latin America, taking as a case study the work of Levy-Daniel, Las mujeres de los nazis.
    Źródło:
    Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny; 2017, 4(94); 31-45
    1506-8900
    2081-1152
    Pojawia się w:
    Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czym jest Polska? Historia na peryferiach
    What is Poland? History in the Periphery
    Autorzy:
    Sosnowska, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146737.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-29
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    history of Polish theater
    historiography
    political transition
    periphery
    historia polskiego teatru
    historiografia
    transformacja
    peryferyjność
    Opis:
    Tekst jest omówieniem książki A History of Polish Theatre (Cambridge University Press, 2022) – tomu pod redakcją Katarzyny Fazan, Michala Kobialki i Bryce’a Lease’a, który obejmuje historię polskiego teatru od epoki staropolskiej do współczesności. Na marginesie lektury autorka proponuje refleksję o konstruowanych w książce kategoriach peryferyjności i polskości, zauważając ich powiązanie z historycznym doświadczeniem transformacji ustrojowej i wyłaniającą się w jego ramach binarną opozycją Wschód–Zachód. Wydobywa także zarysowane w niektórych tekstach możliwości innego namysłu nad polskością, które warto rozwinąć i wykorzystać w dalszych badaniach nad polskim teatrem.
    This text is a discussion of the book A History of Polish Theatre (Cambridge University Press, 2022)—a volume edited by Katarzyna Fazan, Michal Kobialka, and Bryce Lease, which covers the history of Polish theater from the Old Poland period to the present day. As an aside, the author offers a reflection on the categories of peripherality and Polishness constructed in the book, noting their connection to the historical experience of political transition and the binary East–West opposition that emerges within it. It also brings out the possibility of thinking differently about Polishness in some of the texts, which, however, still represents only a potential, perhaps to be exploited in further research on Polish theater.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 2; 181-191
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    IM DICKICHT DER STÄDTE: ZUM POLNISCHEN POLITISCHEN UND POSTDRAMATISCHEN THEATER
    IN THE JUNGLE OF CITIES – POLISH POLITICAL AND POSTDRAMATIC THEATER
    Autorzy:
    Prykowska-Michalak, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1596974.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Theater von Brecht
    postdramatisches politisches Theater
    zeitgenössisches polnisches Theaters
    political and Postdramatic Theatre
    Brechts Plays
    polish Theatre
    teatr polityczny i postdramatyczny
    dramaty Brechta
    teatr polski
    Opis:
    Die politische Transformation am Ende der 1980er Jahre hatte bedeutenden Einfluss auf den Austausch im kulturellen und künstlerischen Leben in Polen und in Deutschland. Die seit Ende der 1990er Jahre in Polen beobachtete Faszination von neuen dramatischen bzw. Schauspielformen folgte in hohem Maße aus der Einführung neuer Kommunikationsmethoden, der Aufhebung politischer und mentaler Barrieren sowie der verstärkten Gegenwart von Künstlern aus Deutschland im polnischen Theaterleben. Zur Entstehung eines postdramatischen politischen Theaters in Polen trugen in den Jahren 2003– 2005 das deutsche Theater mit der Tradition des dialektischen Theaters von Brecht, dessen dramaturgisches Schaffen, vor allem aber die Ästhetik des Theaters von Frank Castorf, Ostermeier sowie René Pollesch bei. Im Aufsatz wird an die Berliner Erfahrungen von Grzegorz Jarzyna mit Bertolt Brechts Stück Im Dickicht der Städte erinnert.
    Contemporary Polish Theater of the beginning of the 21 st century, more or less, refers to the tradition of German political theater and the recent post-dramatic theater tradition. Brecht is always in the background, with his output corresponding to the poetics of the political theatre, as well the post-dramatic theatre. Polish theater of the period following 1989 resches rardy, however, the works of the The Threepenny Opera author. In consequence, the attempts at staging Brecht’s play by Polish directors in Brelin seem all the more bold. The primary focus of this paper is post-dramatic Theatre recycled by polish contemporary directors.
    Polski teatr współczesny - początku XXI wieku - bardziej lub mniej świadomie nawiązuje do tradycji niemieckiego teatru politycznego, a także nowszej tradycji teatru postdramatycznego. W tle pozostaje zawsze Brecht i jego twórczość odpowiadająca zarówno poetyce teatru politycznego, jak i postdramatycznego. Polski teatr po 1989 roku rzadko, jednak sięga po utwory autora Opery za trzy grosze, tym bardziej odważne wydają się próby inscenizacji dramatów Brechta przez polskich reżyserów w Berlinie, o czym traktuje niniejszy tekst.
    Źródło:
    Colloquia Germanica Stetinensia; 2015, 24; 27-42
    2450-8543
    2353-317X
    Pojawia się w:
    Colloquia Germanica Stetinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Wer hat Angst vorm schwarzen Mann?“ Aggressivität und Gewalt im ‚neuen Dokumentartheater‘
    Autorzy:
    Pełka, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032734.pdf
    Data publikacji:
    2010-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    brytyjski teatr ‚In-Yer-Face‘
    ‚nowy dramat faktu‘
    „Der Kick”
    Andreas Veiel
    Gesine Schmidt
    „Amoklauf mein Kinderspiel”
    Thomas Freyer
    przemoc
    polityczno-pedagogiczny wymiar
    British in-yer-face theatre
    new documentary drama
    violence
    political and didactic dimension
    britisches ‚In-Yer-Face-Theater‘
    ‚neues Dokumentardrama‘
    Andres Veiel
    Gewalt
    politisch-pädagogische Dimension
    Opis:
    Aggression bzw. Gewalt gehören seit Beginn der Theaterkunst zu den dominierenden Motiven im dramatischen Diskurs. In den letzten Jahren nahm diese Tendenz, beeinflusst vom britischen ‚In-Yer-Face-Theater‘, zu und fand ihren besonderen Ausdruck im ‚neuen Dokumentardrama‘. Am Beispiel der Theatertexte Der Kick (2005) von Andres Veiel und Gesine Schmidt sowie Amoklauf mein Kinderspiel (2006) von Thomas Freyer, die spektakuläre brutale Gewalttaten dokumentieren, analysiert der vorliegende Beitrag zwei Strategien der Dramatisierung von Aggression und hebt die politisch-pädagogische Dimension des ‚neuen Dokumentardramas‘ hervor.
    Agresja wzgl. przemoc należą od zarania sztuki teatralnej do dominujących motywów w dyskursie dramatycznym. W ostatnich latach tendencja ta nasiliła się pod wpływem brytyjskiego teatru ‚In-Yer-Face‘ i znalazła swoje szczególne odzwierciedlenie w ‚nowym dramacie faktu‘. Na przykładzie dwóch tekstów teatralnych, dokumentujących spektakularne akty brutalnej przemocy, Der Kick [Kop] (2005) autorstwa Andresa Veiela i Gesine Schmidt oraz Amoklauf mein Kinderspiel [Amok moja dziecinada] (2006) Thomasa Freyera, niniejszy artykuł analizuje dwie strategie dramatyzowania agresji, uwypuklając polityczno-pedagogiczny wymiar ‚nowego dramatu faktu‘.
    Since the beginning of Theatre Art, aggression resp. violence is one of the dominating motives in dramatic discourse. Influenced by the British ‚In-Yer-Face-Theatre‘, this trend has increased and found a special expression in the new ‘Documentary Drama’ in the last few years. By analysing Andres Veiel’s and Gesine Schmidt’s Der Kick (2005) as well as Thomas Freyer’s Amoklauf mein Kinderspiel (2006), which document spectacular brutal acts of violence, this article shows two strategies how to dramatize the aggression and emphasize the political-pedagogical dimension of the new ‚Documentary Drama‘.
    Źródło:
    Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2010; 153-173
    2196-8403
    Pojawia się w:
    Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies