Temat: polish sculpture - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: W obszarze Formy Otwartej. Echa idei Oskara Hansena w strategiach artystycznych na pograniczu dyscyplin
Within the Open Form. Echoes of Oskar Hansen’s idea in artistic strategies on the borderline of disciplines
Autorzy:: Jagiełło, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28409276.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Associazione Italiana Polonisti (AIP)
Tematy:: Oskar Hansen
Open Form
20th-century Polish Architecture
Warsaw Academy of Fine Arts
20th-century Polish sculpture
Opis:: In 1959, a visionary architect, painter, sculptor and professor of the Warsaw Academy of Fine Arts, Oskar Hansen, formulated the Open Form theory. The piece of work in its convention was an integral part of the accompanying events and contexts. He, thus, opposed the art of the dominant object in space. During his didactic work at the Sculpture Department, Hansen shared his theory with many generations of students, encouraging them to artistic practice going beyond traditional disciplines, to use context as an integral part of the piece of work, to establish new, non-artistic relations and get rid of the fear of undefinition of the work. In the text, I will look at the idea of Open Form and its evolution based on the example of artistic creativity and attitude of the artists where the echoes of Oskar Hansen’s ideas are clearly seen: Grzegorz Kowalski, Paweł Althamer, Artur Żmijewski, Łukasz Surowiec and Krzysztof M. Bednarski.
Źródło:: pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi; 2018, 9; 104-126
2384-9266
Pojawia się w:: pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Rzeźba czy dokument? Inspiracje fotografią w pomnikach Kardynała Stefana Wyszyńskiego
Sculpture or Document? A Photography as a Source of Inspiration for Monuments of Cardinal Stefan Wyszyński
Autorzy:: Howorus-Czajka, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1928230.pdf
Data publikacji:: 2021-12-08
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: pomniki Stefana kardynała Wyszyńskiego
sztuka współczesna
rzeźba polska
monuments of Cardinal Stefan Wyszyński
contemporary art
Polish sculpture
Opis:: Ewolucja formy pomnika nie jest zjawiskiem zamkniętym ani dokonanym. Dlatego też warto do tego tematu wracać i na nowo obejmować naukową i krytyczną refleksją. Celem niniejszych rozważań jest analiza wpływu fotografii reportażowej, dokumentującej działalność kardynała Wyszyńskiego, na jego wizerunek utrwalony w powszechnej świadomości społecznej, który z kolei wpłynął na formę pomników. Analiza została przeprowadzona na podstawie wybranych pomników Prymasa Tysiąclecia, będących hołdem społeczeństwa dla tej wielkiej postaci.
The evolution of monuments’ shapes is not complete and is not ending yet. For this reason, we should keep revising this topic and start again to cover it with a scientific and critical reflection. The main purpose of this article is the analysis of influence of the reportorial photography which documented life and work of the cardinal Stefan Wyszyński. These visual materials have shaped and are still shaping his image in social consciousness. This mediumistic image influenced the shape and composition of monuments. The critique is based on a variety of monuments of the cardinal Stefan Wyszyński which are a kind of society’s homage paid to this great person.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4 Special Issue; 137-156
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Broken heroes... Kitsch or art? Reception of Igor Mitoraj’s works
Autorzy:: Howorus-Czajka, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1806877.pdf
Data publikacji:: 2019-10-23
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Polska rzeźba XX w.; rzeźba figuratywna; recepcja sztuki; Igor Mitoraj
Polish sculpture of the twentieth century; figurative sculpture; art reception; Igor Mitoraj
Opis:: Pokonani bohaterowie... Kicz czy sztuka? Recepcja prac Igora Mitoraja Artykuł stanowi podsumowanie recepcji twórczości Igora Mitoraja w jego ojczyźnie, z której wyemigrował w latach 60. XX wieku. Mitoraj to jeden z niewielu polskich rzeźbiarzy światowej sławy, w dodatku odnoszących sukcesy finansowe. Jego rzeźby zdobią miejsca publiczne w Europie, Azji i Ameryce. Jednak odbiór prac Mitoraja w kraju ojczystym był dwojaki – przez jednych były cenione, przez innych krytykowane. Artystę posądzano o konformizm, tworzenie sztuki komercyjnej, a nawet kicz. Kim zatem był Igor Mitoraj? Jak oceniana jest jego sztuka kilka lat po śmierci artysty? W niniejszym artykule oprócz przeglądu dzieł Mitoraja pragnę przedstawić epizodyczne tło niejednoznacznego odbioru jego rzeźb w Polsce. Korzystam z informacji zawartych zarówno w artykułach publikowanych w czasopismach specjalistycznych, jak i artykułach prasy codziennej.
The article summarizes the reception of Igor Mitoraj’s art in his motherland, which he emigrated from in the 1960’s. Mitoraj is one of few Polish sculptors who were celebrated in the world, and what is more, they succeeded financially. His sculptures adorn public areas in Europe, Asia and America. However, reception of his works in his motherland was bipolar – cherished by some and at the same time undervalued by others. The artist was being accused of conformism, creating commercial art, even kitsch. Then who was Igor Mitoraj? How is his art evaluated almost four years after his death? In this article, besides the summary of his art, I wish to present episodic background of the ambiguous reception of Mitoraj’s sculptures in Poland. I use information from articles in professional magazines and from ordinary newspapers.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 4; 151-172
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Piętnastowieczna rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem w Krzywaczce, jako przykład późnego dzieła w stylu międzynarodowym około 1400 roku z terenu Małopolski
15 th century statue of the Virgin Mary and Child in Krzywaczka as an example of a late work in international style from the lesser Poland region about 1400
Autorzy:: Darska, Iwona
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1218405.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:: rzeźba sakralna
rzeźba polska
Matka Boska z Dzieciątkiem
Krzywaczka
wizerunki maryjne
XV wiek
sacral sculpture
polish sculpture
Heavenly Mother with Child
pictures of Heavenly Mother
XV century
Opis:: Artykuł przedstawia historię figury Matki Boskiej z Dzieciątkiem w Krzywaczce, z XV wieku, zwłaszcza przez pryzmat różnych nieprofesjonalnych konserwacji dokonywanych przez wieki. Ostatnia konserwacja ujawniła szczegółowo zasięg tych napraw, dzięki czemu możliwe było znalezienie dokładniejszej daty stworzenia i geneza artystyczna rzeźby. Pomimo silnej inspiracji sztuką czeską i austriacką, Matka Boska w Krzywaczce, musi być postrzegana jako dzieło szkoły małopolskiej. Statua o takim poziomie artyzmu mogła zostać stworzona na tym obszarze, chociaż w tym okresie Małopolska Szkoła przechodziła tzw. Okres przejściowy. Niezależnie od tego można założyć, że pomnik w Krzywaczce kopiuje ogólny rytm draperii rzeźby kamiennej „Pięknej Madonny z Krumłowej”, choć w późniejszym wydaniu jest bardziej podobna do tej z posągu Vimperka, przedstawiający nawrót motywów wspólnych pod koniec XIV wiek i w pierwszej ćwierci XV wieku. Ich początki sięgają rzeźby, która wciąż pozostaje w silnym związku z architekturą, z posągiem z katedry Świętego Szczepana w Wiedniu jako najwybitniejszym przykładem. Autor Matki Bożej z Dzieciątkiem w Krzywaczce musiał powtórzyć kompozycję Madonny z Krużlowej lub z Vimperk nie znając tych przykładów, kopiując jej rzeźby imitujące wyżej wymienione. Ten typ posągu był dość popularny w Austrii. Można go znaleźć także w innych ośrodkach. Chociaż Maryja w Krzywaczce bez wątpienia inspiruje się sztuką czeską, Austria była centrum najbardziej wpływowym, jeśli chodzi o wzory formy artystycznej. Mimo że obecnie nie jest możliwe ustalenie genezy stylu bezpośrednio w pracach Master of Seeon, nadal warto powrócić do koncepcji upatrującej genezy jej stylu z rozwiązań występujących na terenie Austrii. Pomnik w Krzywaczce powstał w szkole, która znała sztukę czeską, na co wskazuje jej podobieństwo do np. Madonny z Vimperka.
The article presents the history of the statue of Virgin Mary and Child in Krzywaczka, from the fifteenth century, especially the changes it was subjected to over the centuries as a result of different unprofessional repairs. The last conservation revealed in details the range of those repairs and therefore made it possible to find a more precise date of creation and the artistic genesis of the sculpture. Despite the strong inspiration from Czech and Austrian art, the Virgin in Krzywaczka, has to be seen as the work of the Lesser Poland School. The statue of such artistry level could have been created in this region, although in this period Lesser Poland School was going through its so called transitional period. Regardless of this fact, it can be assumed that the statue in Krzywaczka copies the general rhythm of draperies of stone sculpture of the ‘Beautiful Madonna of Krumlow’, although in its later edition, more similar to this of statue from Vimperk, showing a relapse of motives common at the end of the fourteenth century and in the first quarter of the fifteenth century. Their origins can be traced back to the sculpture still in the strong connection with architecture, with the statue from Saint Stephen’s Cathedral in Vienna as the most prominent example. The author of Virgin Mary and Child in Krzywaczka must have repeated the composition of Madonna of Krumlow or Vimperk without knowing these examples, copying it from sculptures imitating those mentioned above. This type of statue was quite popular in Austria. It could also be found in other centres. Although Mary in Krzywaczka without a doubt shows an inspiration with Czech art, Austria was the most influential centre when it comes to the figure’s form. Even though currently it is not possible to find the genesis of the style directly in works of Master of Seeon, it is still right to come back to the concept of its origins coming from the way it was formed in Austria. The statue in Krzywaczka was created in a school, which was familiar with Czech art, as indicated by its similarity to – for instance – Madonna of Vimperk.
Źródło:: Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 126; 25-57
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:: Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Uwikłanie sztuki w historie. Problemy interpretacji, poznania i wartościowania na przykładzie twórczości Wiktora Tołkin
Art’s Entanglement in History. And the Related Problems in Interpretation, Cognition and Evaluation: the Case of Wiktor Tołkin’s Artistic Achievements
Autorzy:: Howorus-Czajka, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1934169.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: pomniki martyrologiczne
rzeźba polska 2. połowy XX wieku
Wiktor Tołkin
martyrological monuments
Polish sculpture in the second half of the 20th century
Opis:: This paper focuses on the problem how history can influence interpretation and evaluation of a work of art. A selection of works by Wiktor Tołkin serve as the basis for case study. The first case is Tołkin's monument in the former Stutthof concentration camp. The second is the Majdanek memorial for the victims of the camp. The third case is Tołkin’s victory memorial in Darłowo and the fourth is his monument commemorating Poland’s vows at the Baltic seaside in Kołobrzeg. The last two cases are a monument of gratitude to the Soviet Army in Sztum and the bust of Janek Krasicki in Gdansk.Wiktor Tołkin’s life and artistic work has been strongly related with the city of Gdańsk. He belongs to the generation of Poles called the Generation of Columbuses. His life is a perfect example of how one's own experiences and achievements can be determined by the unpredictable turns of history. Dramatic and life-threatening changes that Tołkin has gone through manifest themselves in his artistic achievements. The artist has created his own language of artistic expression to be able to talk about his own life experiences, but also to reflect upon society and culture in general. The author of this paper pays special attention to the process of artistic creation, with particular focus on the aspect of Tołkin’s search for suitable symbols or metaphors to help him express the message of his art in the way he planned before starting work. The paper also analyses the artistic means that Tołkin has employed, since they influence greatly the interpretation and reception of his works.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 4; 249-268
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Photography and sculpture:The multifaceted relation of sculpture to photography and new media in the light of the evolving concept of sculpture
Autorzy:: Dzwonkowska, Paulina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/628677.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:: Modern Sculpture, Photography, Polish Art, Environment, Installation Art, New media, Modern Art
Opis:: The relationship between photography and sculpture, unlike the dialogue between the latter and painting, was long treated as a peripheral issue. Yet as early as the mid-20th century photography began to show potential that sculpture seemed to be lack. Aware of a large degree of overlap between the two forms of artistic expression, (e.g. with respect to materiality, spatiality, or accentuating frozen gestures) sculptors did not leave sculpture for photography, but attempted to create works that were interdisciplinary in structure. The rise of interest in photography displayed by Polish sculptors was closely connected with the evolution of the concept of sculpture. In the mid-20th century artists creating traditional sculptures (understood as a solid or as a visually rendered spatial form) began to experiment and cross the boundaries of well-established artistic tradition. The changes introduced enabled sculptors to interweave their field with other artistic disciplines, especially photography, even more closely. More and more frequently, sculpture started to establish multi-faceted relations with the new medium. At the beginning the potential of photography as a documentation tool was exploited. Then sculptors began to appreciate photography’s core values, using it to capture and preserve a given moment in time. Finally, they applied it in works that can be classified as close to hyperrealism. The employment of still newer materials and tools made the link between sculpture and photography inextricable, as can be shown through works of Polish artists.
Źródło:: Journal of Education Culture and Society; 2010, 1, 1; 26-36
2081-1640
Pojawia się w:: Journal of Education Culture and Society
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Recepcja twórczości Francisa Bacona w sztuce polskiej lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Rozpoznanie wstępne
Reception of Francis Bacon’s Paintings in the Polish Art. Introductory Reconnaissance
Autorzy:: Zychowicz, Karolina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2121221.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: polska sztuka po 1945 roku
malarstwo polskie
rzeźba polska
figuracja
„nowa figuracja”
nouvelle figuration
realizm
pop-art
sztuka zaangażowana
deformacja
groteska
egzystencjalizm
angoisse
Angst
recepcja
intertekstualność
Polish art after 1945
Polish painting
Polish sculpture
figuration
New Figuration
Realism
Pop-art
Engaged Art
deformation
grotesque
existentialism
reception
intertextuality
Opis:: In the mid Sixties New Figuration appeared in Poland. Researchers interested in this chapter of polish art consider the reception of Francis Bacon's paintings as one of the sources of this kind of art. The subject of this article is mainly the painters, whose works show this reception, but also the sculptors. It concentrates on the Sixties and Seventies in Polish painting. At that time in the Polish art we can see a group of artists connected with existentialism. One of the most interesting phenomena is the painting of Teresa Pągowska (1926-2007), this artist, whom was older than others who were also working in the area of New Figuration, already had concrete artistic experience. In spite of similarities between many works of Francis Bacon and Teresa Pągowska, mainly in the composition and shot of the figure (deformed, not complete, dismembered), the works of Pągowska should be considered in their own right particular to her own style. Pągowska processed Bacon's art in an original way. Her distinction from other painters belonging to New Figuration comes from her experience, on the one hand Colorism (polish Postimpresionism), on the other hand – Abstraction, which led her to understand figures as a plastic sign, moving, full of color. In the second half of the Sixties we can find the inspiration of Francis Bacon's art in the paintings of Janusz Przybylski (1937-1998). Bacon in his compositions used spatial frame which was interpreted in different ways. It had been seen as a usual glass cage, confined the human being. The artist admitted that he uses this endeavour to expose a man in a better way. This solution became a kind of an artistic hook and it was taken by other artists. It spread so much that it became a kind of a manner. To avoid narration Bacon sometimes used a form of triptych. This was typically used by him and was imitated almost as often as placing people in a spatial frame. Both hooks were used by Przybylski, whose art in a different way fits in as a style of existentialism. The deformed human beings in the cages should show alienation and the drama of man. This aspect of polish artists' paintings more than others highlights connections with the English master's art. The polish painter of the Sixties and Seventies was not an artist who could be described as self-sufficient from what we can see by viewing their paintings and reading art critics. The reception of Bacon's painting we can also find in the art of a group from Cracow called “Wprost”, especially in the one of their member's art – Zbylut Grzywacz (1939-2004). Grzywacz confirmed that his interest in Bacon's art can be seen in his paintings created in the Seventies. The nature of these adaptations lay mainly in getting compositional solutions typical to Bacon and the original look of the deformed human being. However, the artist also underlined that used by him endeavours of body's deformation were connected with politics so they had a different context than in the work of Bacon. This highlights the large gap between English artists who's art concentrated on universal cases and the public art of the polish artist. Grzywacz painted with speed, carelessly, he just wanted to give us a short message, he didn't care about particular artistic problems. He wasn't a member of this group interested in Francis Bacon. Next to him we should remember Jacek Waltoś (born 1938). In his paintings we won't find such a direct connection with Bacon's art like as is the case with Grzywacz. Waltoś was fascinated by Bacon but he took from him just the ideas concerning problems of a painting's composition. This artist, contrary to other members of “Wprost” was mostly interested in the representation of emotional states, of what is inside the human being. Waltoś, a creator of existential art, feeling incomplete, the loneliness of human being, found in the Irish artist a kind of brother. There was also Wiesław Szamborski (born 1941) who was among the painters inspired by Bacon. In the first years after he finished his studies he exhibited often with Marek Sapetto (born 1939; until 1974). The art of both artists joins with Bacon's art color standardisation of painted surfaces and putting on them strongly deformed human beings. More painters were regarded as inspired by Bacon but there is not a description of their art in this article which is just an introductory reconnaissance of this problem. The image of a human being which was proposed by Francis Bacon turned out to be very interesting also for sculptors centred on existential reflection. The dramatically deformed face occurred to be the best medium to express people's anxieties, their feelings of emptiness and loneliness (Jacek Waltoś, Jan Kucz – born 1936, Wiktor Gajda – 1938, Adam Myjak – born 1947). The Eighties did not have such rich artistic material as can confirm a permanent fascination of Bacon's painting in Poland. It seems that in a world dominated by New Expressionism there is no place for it. Enough to say that the most interesting artist in dialogue with the English painter seems to be Grzegorz Bednarski (born 1954), consequently belonging to Figuration, connected with Cracow's environment. After his debut he moved to the area of existentialism. Nowadays Bacon's work is regarded as a classic. Artists quote his paintings in a conscious way (for example Marek Przybył, born 1961). Bacon happened to be a very popular artist in Poland in the Sixties and Seventies which corresponds with general trends in European art. At this time came after return to show a human being. It appeared New Figuration, antidote on the Abstraction, Conceptual Art and metavisual experiments of the Sixties. Bacon became the father to these new phenomena in art because he brought about a renewed artistic imagination and created a new image of the human being. Moreover, Bacon was regarded as a main representative of art identified with existential philosophy. This painting in a very good way expressed spirits of the time. It reflected Zeitgeist, that climate which was then best shown in the philosophy of existentialism. Bacon's reception in Poland had also local color. English artist's art was assimilated by polish painters, who were interested in politics, what was unfamiliar with Bacon who concentrated on universal problems. It seems that polish artists like thematic art, taking problems concerning a human being and his immediate environment, what constitutes the heritage of our history.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2009, 56-57, 4; 55-79
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Sztuka i wiara w poglądach i twórczości Antoniego Wiwulskiego
Art and faith in the views and works of Antoni Wiwulski
Autorzy:: Stefański, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28408006.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Antoni Wiwulski
sztuka polska XX wieku
polska architektura sakralna XX wieku
rzeźba polska XX wieku
sztuka Wilna XX wieku
Polish art of the 20th century
Polish sacred architecture of the 20th century
Polish sculpture of the 20th century
art of Vilnius of the 20th century
Opis:: Antoni Wiwulski (1877-1919) był artystą, który łączył w swojej twórczości pasję architekta i rzeźbiarza. Znany jest głównie dzięki swoim dwóm pomnikowym dziełom: krakowskiemu Pomnikowi Grunwaldzkiemu (1910) i wileńskim Trzem Krzyżom (1916). Jednak jego dorobek jest znacznie obszerniejszy i obok dzieł architektonicznych obejmuje dziesiątki mniejszych prac rzeźbiarskich. Jego twórczości nie można rozpatrywać bez bliższego spojrzenia na życie artysty i jego poglądy. Sztuka Wiwulskiego jest bowiem wyrazem złożonej osobowości ukształtowanej w toku zmiennych kolei życia, pod dużym wpływem matki i zaszczepionej mu przez nią religijności. Jego sztuka podporządkowana była podstawowym wartościom: religii i obowiązkom narodowym, czego poświadczenie można odnaleźć w bogatej pozostawionej przez niego korespondencji.
Antoni Wiwulski (1877-1919) was an artist who in his work combined the passion of an architect and sculptor. He is mainly known for his two monumental works: the Grunwald Monument of Cracow (1910) and Three Crosses of Vilnius (1916). However, his oeuvre is much more extensive and in addition to architectural works includes dozens of smaller sculptural artworks. His creative activity cannot be assessed without a closer look at the artist’s life and convictions. Wiwulski’s art is an expression of a complex personality shaped in the course of the vicissitudes of life, heavily influenced by his mother and the religiosity she instilled in him. His art was subordinated to basic values: religion and national duties, which we find evidence in the rich correspondence he left behind.
Źródło:: Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 1, 30; 213-226
1232-1575
Pojawia się w:: Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Seed sculpture of Polish species of the genus Plantago L.
Autorzy:: Klimko, M
Idzikowska, K.
Truchan, M.
Kreft, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/57795.pdf
Data publikacji:: 2004
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:: seed sculpture
Plantago
Plantaginaceae
Polish species
Opis:: The paper presents results of research on seed sculpture of Plantago major, P. intermedia, P. media, P. coronopus subsp. coronopus, P. maritima subsp. maritima, P. atrata subsp. carpatica, P. lanceolata and P. arenaria. Special attention was paid to the sculpture of the external layer of the testa. Observations were made under a light microscope and a scanning electron microscope. The sculpture typical for each species was presented in micrographs. The results indicate that seed sculpture is a very good interspecific identification feature. The study also confirmed that P. maritima should not be assigned to the section Coronopus DC., but to a separate section Maritima Rahn.
Źródło:: Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2004, 73, 2
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:: Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Maria Lednicka-Szczytt – kariera polskiej rzeźbiarki we Włoszech, 1924–1934
Maria Lednicka-Szczytt – career of a Polish sculptress in Italy, 1924–1934
Autorzy:: Nowakowska-Sito, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1197973.pdf
Data publikacji:: 2019-06-30
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: sztuka kobiet
rzeźba
sztuka polska I poł. XX w.
polska emigracja
female artists
sculpture
female sculpture
Polish art 1st half 20th c.
Polish emigration
Opis:: Twórczość Marii Lednickiej-Szczytt (Maryli Lednickiej), uczennicy Antoine’a Bourdelle’a, uważanej w okresie międzywojennym za jedną z najbardziej znanych polskich artystek za granicą, jest dziś w zasadzie nieznana. W rekonstrukcji artystycznej biografii, skupiam się na okresie włoskim jako najbardziej owocnym w jej karierze. Za daty graniczne tego okresu przyjęłam 1924 – rok pierwszej indywidualnej wystawy artystki w mediolańskiej Galerii Pesaro, za końcowy, rok 1934 – datę pierwszej indywidualnej wystawy w nowojorskiej Wildenstein Galleries, inicjującej przenosiny pracowni artystki za ocean. Urodzona w Moskwie, córka jednego z najważniejszych polskich polityków w carskiej Rosji Aleksandra Lednickiego, została wcześnie dostrzeżona jako sprawna organizatorka i aktywna uczestniczka polskiego życia artystycznego nad Sekwaną. Zyskała dowody oficjalnego uznania w postaci życzliwych recenzji popularnych krytyków (jak Woroniecki czy Vauxcelles) oraz przyjęcia w 1921 roku w poczet członków Salon d’Automne, a w 1925 roku członka warszawskiego TZSP. W początku lat 20. rozpoczęła współpracę z Adrianną Górską (Adrienne Gorską), siostrą Tamary Łempickiej, z którą wykonała projekty fontann i małej architektury, a także nagrobek rodziny Lednickich na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (1923–1925). Okres włoski, w którym Lednicka stworzyła wiele portretów osobistości ze świata sztuki, arystokracji i polityki, upłynął pod znakiem ówczesnych protektorów rzeźbiarki – małżeństwa Teoplitzów. Józef (Giuseppe), pochodzący z warszawskiego rodu żydowskiej burżuazji, wpływowy prezes Banca Commerciale Italiana, oraz jego żona – gwiazda scen krakowskich ok. 1900 roku i podróżniczka – Jadwiga Mrozowska, prowadzili w Mediolanie artystyczny salon, promujący młodych artystów. Zaprzyjaźnieni z d’Annunziem i czołowymi postaciami ówczesnych Włoch, ułatwiali sukcesy swej podopiecznej, a także promowali związane z nią uzdolnione kobiety (Adrienne Gorska, Tamara de Lempicka). Współpracując w latach 30. przy dekoracji kilku włoskich transatlantyków, Lednicka biegle opanowała technologię prac w różnych materiałach – od ulubionego drewna, po rozmaite gatunki kamienia, płaskorzeźbę i panele dekoracyjne. Dorobek artystki dziś zupełnie rozproszony (w Polsce w zbiorach muzealnych zaledwie 3 rzeźby) i zapo mniany, byłby dziś niemożliwy do odtworzenia gdyby nie materiały archiwalne przekazane w latach 60. XX wieku przez brata artystki – Wacława, do Muzeum Narodowego w Warszawie. Funkcjonując w różnych krajach i środowiskach, była Lednicka zawsze ambasadorką polskiej kultury, organizatorką wystaw i uczestniczką wydarzeń, W 1932 roku na pokładzie statku – Conte di Savoia – na który wykonała popiersie żony następcy tronu, Księżnej Piemontu, odbyła pierwszą podróż do Ameryki, która wzbudziła fascynację tym krajem i decyzję o przeprowadzce za ocean. Wybuch drugiej wojny światowej, zmieniający radykalnie oblicze świata, w którym Lednicka miała uznaną pozycję, stał się przyczyną załamania zdrowia, depresji i samobójczej śmierci w roku 1947. Choć szczątkowe zachowanie twórczości Lednickiej, utrudnia dziś przywrócenie jej trwałego miejsca w historii polskiej rzeźby dwudziestolecia, rekonstrukcja artystycznej biografii rzeźbiarki zdaje się dopełniać w wielu aspektach obraz epoki, w której funkcjonowała. Wydobywa z mroku powiazania i nieoczekiwane związki, wzbogacając obraz polskiego międzywojnia. Niczym papierek lakmusowy lub brakujący kawałek układanki, przywrócona obecność Lednickiej pozwala odczytać ukryte sensy większej struktury.
The work of Maria Lednicka-Szczytt (Maryla Lednicka), a student of Antoine Bourdelle, who in the interwar period was considered one of the most famous Polish artists abroad, is basically unknown today. In the reconstruction of the artistic biography, I focus on the Italian period as the most fruitful in her career. I assumed 1924 – the year of the artist’s first individual exhibition at the Pesaro Gallery in Milan and 1934 – the date of the first individual exhibition at the Wildenstein Galleries in New York, initiating the transfer of the artist’s studio overseas, as the border dates of this period. Born in Moscow, the daughter of Alexander Lednicki, one of the most important Polish politicians in tsarist Russia, she was noticed early as an efficient organizer and active participant of Polish artistic life on the Seine. She gained evidence of official recognition in the form of friendly reviews of popular critics (such as Woroniecki or Vauxcelles), or memberships: 1921 of Salon d’Automne, in 1925 of the Warsaw TZSP. In the early 1920s, she began working with Adrianna Górska (Adrienne Gorska), sister of Tamara Łempicka, with whom she designed fountains and street furniture, as well as the tombstone of the Lednicki family at the Powązki Cemetery in Warsaw (1923–1925). The Italian period, during which Lednicka created many portraits of personalities from the world of art, aristocracy and politics, was marked by the then sculptors’ protectors – the Teoplitz: Józef (Giuseppe), from the Warsaw family of the Jewish bourgeoisie, the influential president of Banca Commerciale Italiana, and his wife – star of the Krakow stages around 1900 and traveler – Jadwiga Mrozowska, ran an artistic salon in Milan promoting young artists. Friends of d’Annunzio and leading figures of contemporary Italy, facilitated the success of their mentee, and also promoted talented women associated with her (Adrienne Gorska, Tamara de Lempicka). Collaborating in the 1930s on decorating several Italian ocean liners, Lednicka has fluently mastered the work in various materials – from favourite wood, to different types of stone, bas-relief and decorative panels. Artistic achievements that today has completely dispersed (in Polish museums there are only 3 sculptures) and been forgotten, today would be impossible to compile if not for the archival materials transferred in the 1960s by the artist’s brother – Wacław, to the National Museum in Warsaw. Operating in various countries and environments, Lednicka has always been an ambassador of Polish culture, exhibition organizer and participant of events. In 1932 on board the ship – Conte di Savoia – for which she created a bust of the wife of the heir to the throne, Princess of Piedmont, made her first trip to America, which brought fascination with this country and the decision to move overseas. The outbreak of World War II, radically changing the face of the world in which Lednicka had a recognized position, brought a collapse of health, depression and suicide in 1947. Although the rudimentary preservation of Lednicka’s work, today makes it difficult to restore its permanence in the history of Polish sculpture of the twentieth century, the reconstruction of the artistic biography of the sculptor seems to complement in many respects the image of the era in which she worked. It brings out of the dark connections and unexpected relationships, enriching the image of the Polish interwar period. Like litmus paper or a missing piece of the puzzle, the restored presence of Lednicka allows to read the hidden senses of a wider structure.
Źródło:: TECHNE. Seria Nowa; 2019, 3; 81-106
2084-851X
Pojawia się w:: TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Sztuka „rodzima” na ziemiach polskich w okresie chrystianizacji. Próba charakterystyki
‘Native’ Art in the Polish Territory During the Period of Christianization: A Tentative Characterization
Autorzy:: BŁAŻEJEWSKA, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1047428.pdf
Data publikacji:: 2020-01-13
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: sztuka, rzeźba późnoplemienna, sztuka rodzima wczesnośredniowieczna w Polsce, kultowe rzeźby pogańskie
art, late tribal sculpture, early medieval Polish native art, pagan cult sculptures
Opis:: Artykuł jest próbą syntetycznego przedstawienia sztuki rodzimej, późnoplemiennej w okresie chrystianizacji Polski. Problematyka materialnych świadectw ówczesnej kultury jest obiektem zainteresowania kilku dyscyplin naukowych, przede wszystkim archeologii, w mniejszym zaś stopniu historii sztuki i historii. W polskiej historii sztuki nie sformułowano jednak dotąd właściwej oceny rodzimej sztuki późnoplemiennej okresu chrystianizacji ani też nie dokonano charakterystyki tego zjawiska z punktu widzenia tej dyscypliny. Moja prezentacja sztuki późnoplemiennej odnosi się głównie do tych jej przejawów, które dla historyka sztuki są najciekawsze: przedstawień figuralnych – wizerunków wielkoformatowych, plastyki drobnej, jak też budowli kultowych. Miały one szczególne znaczenie dla późnopogańskich społeczności i pozwalają na ich określanie według stosowanych w tej dyscyplinie kategorii (stylu, typu czy konwencji przedstawiania). Zachowane (jak również znane jedynie z opisów średniowiecznych kronikarzy) zabytki plastyki figuralnej pozwalają – moim zdaniem – wyodrębnić na ziemiach Polski kilka różniących się obszarów: pas Polski środkowej (na czele z Wielkopolską), Polski południowej (Śląsk, Małopolska) i region północny (Pomorze i jako – etnicznie odrębny – Prusy). Z obszaru Wielkopolski znamy niewiele zabytków (monumentalne: tak zwana głowa z Jankowa, dwa posągi z Powiercia koło Koła czy pochodząca z pogranicza z Małopolską tak zwana głowa z Dąbrówki, a z plastyki drobnej – tak zwany koziołek z Lednogóry). Wymienione zabytki wykazują cechy formalne bliskie rzeźbie średniowiecznej. Nie ma na tym terenie popularnych na innych słowiańskich obszarach wyobrażeń wielogłowych, nie zachowały się też żadne relikty budowli kultowych. Na terenach Polski południowej brak jest z kolei w ogóle wyobrażeń monumentalnych (grupę zabytków z okolic Ślęży uważam za starszą niż wczesnośredniowieczna), występuje natomiast sporo plastyki drobnej, zwłaszcza zoomorficznej. Monumentalnych posągów nie znało też państwo wielkomorawskie, nie znały ich Czechy (występuje tam tylko jeden przykład: Ploveč) – być może bliskie związki z tymi państwami zaważyły na ich braku także w południowej Polsce. Na Śląsku pogańska monumentalna rzeźba kultowa mogła się pojawić późno, w czasie rewolty pogańskiej w latach trzydziestych jedenastego wieku, gdy we Wrocławiu wzniesiono pogańską świątynię. Najliczniej wyobrażenia figuralne i budowle kultowe występowały w regionie północnym. Były też najbardziej zróżnicowane (posąg z Łubowa, płyta ze Słupska, płaskorzeźbiony kamień z Leźna, liczna plastyka drobna, w tym policefalna, i – jako odrębne zjawisko: duża grupa figur pruskich, niefortunnie zwanych „babami kamiennymi”). Wszystkie one (inaczej niż w Wielkopolsce) charakteryzują się wysokim stopniem schematyzacji. Powstały najpóźniej i – wraz ze znanymi z opisów kronikarzy bogato dekorowanymi drewnianymi świątyniami, w których czczono posągi bóstw – łączyły w sobie tradycję „znakowej” sztuki pradziejowej tych obszarów i efektowną „oprawę” kultu, zainspirowaną sztuką chrześcijańską.
The article aims at a synthetic presentation of native, late tribal art in the period of the Christianization of Poland. Material manifestations of the culture in question are investigated by a number of disciplines, in particular archelogy, art history and history. However, a proper evaluation of the phenomenon discussed in the paper has not been accomplished in Polish art history yet. My presentation of late tribal art in the period of the Christianization of Poland considers mainly the phenomena which appear most interesting to the art historian: figural representations (monumental images as well as small format art), and cult buildings. Those objects had a particular significance to late heathen communities and they may be categorized according to the criteria used by art history (such as the style, the type, the convention or representation). My analysis of the preserved figural art monuments (and of those we know only from the descriptions provided by medieval chroniclers) points to the existence of a range of culturally varied areas within the Polish territory, namely: the middle area (including the Wielkopolska region), the southern part (the Silesia and the Małopolska), as well as the northern region (the Pomerania and the ethnically distinct Prussia). There is a scarce number of monuments preserved in Wielkopolska (among them large ones, such as the so-called ‘head from Jankowo,’ the two statues from Powiercie near Koło, and the ‘head from Dąbrówka’ found in the area bordering with the Małopolska, as well as manifestations of small format art, e.g. the ‘goatie’ from Lednogóra). All those objects exhibit the formal qualities characteristic of medieval sculpture. However, neither polycephal images (popular in the Slavonic territories) nor remains of cult buildings were found in that area. The southern part of the Polish territory in turn is characterized by the absence of monumental images (I believe the group of monuments from around Ślęża should be placed earlier than early middle ages). A number of bas-reliefs, specifically of zoomorphic character, were preserved there though. Neither in Great Moravia nor in the Czech territory (with the exception of Ploveč) were monumental statues erected. It might have been the close relations with those states that resulted in the absence of such statues also from southern Poland. Pagan monumental cult sculpture might have appeared only later, during the pagan revolt of the 1030’s, when a pagan temple was erected in Wrocław (Vratislavia). Most figural images and cult buildings were found in the northern region. They manifested an immense diversity and included, among others, the statue from Łubowo, the plate from Słupsk, and the stone from Leźno, as well as numerous instances of small (also polycephal) objects, and a distinct phenomenon: a big group of Prussian figures, inaccurately called ‘stone babas.’ Unlike in the Wielkopolska region, all those objects exhibit a high degree of schematization. They were created in the latest period and, together with the richly decorated wooden temples (we know from the descriptions provided by medieval chroniclers) where statues of pagan deities were worshipped, they combined the tradition of primeval ‘sign’ art characteristic of those territories with the effective cult ‘setting’ inspired by Christian art.
Źródło:: Ethos; 2016, 29, 3 (115); 12-45
0860-8024
Pojawia się w:: Ethos
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Teofil Lenartowicz – the Mazovian lyre player, and heir of Italian Renaissance Artists. The case of ‘The Holy Workers’: the bas-relief and the poem
Teofil Lenartowicz – „lirnik mazowiecki” i spadkobierca renesansowych mistrzów włoskich. Na przykładzie płaskorzeźby i wiersza „Święci robotnicy”
Autorzy:: Bartnikowska-Biernat, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2088390.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: 19th-century Polish literature and art
Polish-Italian literary and cultural relations
Polish Romantic poetry
Romanticism and Italian Renaissance art
literature and sculpture
Florence
Teofil Lenartowicz (1822–1893)
Lorenzo Ghiberti (1378–1455)
Giovanni Dupré (1817–1882)
Enrico Pazzi (1818–1899)
literatura
rzeźba
romantyzm
renesans
interdyscyplinarność
Opis:: After moving to Italy in 1856, Teofi l Lenartowicz, inspired by the great Italian art and supported by the best Florentine artists of the time Giovanni Dupré and Enrico Pazzi, began studying sculpture. Lenartowicz’s sculptures were always connected with literature: his work shows how one infl uenced the other. It is no accident that his style as a sculptor has been called ‘poetic’ by the critics. The Polish immigrant was fascinated by the Italian Renaissance, and especially by the art of Lorenzo Ghiberti. At the same time, he never forgot about Polish folklore, which played a signifi cant role in his artistic vision. One of the most impressive examples of this intersection of infl uences is the bas-relief The Holy Workers, complemented by a poem bearing the same name.
Źródło:: Ruch Literacki; 2019, 1; 77-86
0035-9602
Pojawia się w:: Ruch Literacki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Muzy w intymnym świetle. O przemianach w sztuce Odwilży i Października
Muses in the intimate light. Transformation of Arts in the Years of “Thaw” and “Polish October 56”
Autorzy:: Hendrykowski, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/920315.pdf
Data publikacji:: 2009-06-13
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: history of modern art
aesthetics
poetics
Polish art of the 1950s.
literature
poetry
drama
novel
film
music
peinture
sculpture
Man
existentialism
individual
intimacy
interdisciplinary
comparative reflexion on arts
socialist realism
Październik '56
odwilż
socrealizm
Opis:: The study assesses the changing nature of the Polish art in the period of liberalization after Stalin’s death. It includes detailed analysis of various (social, political, philosophical and especially aesthetic) implications for important issues such as: poetry, drama, cinema, peinture, sculpture, song, popular culture etc.Marek Hendrykowski provides case studies that lead to alternative ways of viewing current conceptual frameworks of aesthetics and its consequences for interdisciplinary reflexion on arts.
Źródło:: Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2009, 7, 13-14; 169-179
1731-450X
Pojawia się w:: Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Zespół pałacowo-parkowy w Otwocku Wielkim w świetle rozpoczynających się badań nieinwazyjnych
The palace and park complex in Otwock Wielki in the light of the beginning of non-invasive research
Autorzy:: Feliks, Anna
Markiewicz, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2104890.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:: Kazimierz Ludwik
i Franciszek Bielińscy
architektura i rzeźba polska barokowa
i rokokowa
Tylman z Gameren
Józef Piola
Francesco Maino
Jan
Chryzostom Redler
grawimetria
fotogrametria
skaning laserowy
ortoobrazy
badania nieinwazyjne
pałac w Otwocku Wielkim
Kazimierz Ludwik and Franciszek
Bieliński
Polish baroque and rococo architecture and sculpture
Tylman van Gameren
Jan Chryzostom
Redler
gravimetry
photogrammetry
laser scanning
ortho-images
non-invasive research
palace in Otwock Wielki
Opis:: Obecnie badacze mają liczne wątpliwości odnośnie do historii kształtowania zespołu pałacowo-parkowego w Otwocku Wielkim. Aby potwierdzić lub odwołać narosłe w powojennej literaturze hipotezy, konieczne są kompleksowe badania. Z różnych względów – merytorycznych i praktycznych – najkorzystniejsze będzie przeprowadzenie w pierwszej kolejności badań nieinwazyjnych przy zastosowaniu współczesnych technik pomiarowych: grawimetrii, fotogrametrii i innych pomocniczych. Nie ma pewności, czy domniemany, istniejący tu pierwotnie dwór, a później pałac, został w całości podpiwniczony i czy między piwnicami na całej ich długości była komunikacja, której brak było między budynkami na powierzchni. Piwnice dostępne są tylko w pewnym zakresie, bowiem po II wojnie światowej nigdy ich nie odkopano, a z racji kosztów oraz z powodu podmokłych gruntów bardzo trudno przeprowadzić w tym miejscu badania metodami wykopaliskowymi. Pałac jest zarówno na ścianach wewnętrznych, jak i zewnętrznych otynkowany, co utrudnia badanie murów granicznych, a także w punktach stycznych (określenie ich grubości, warstw i przebiegu), jak również otworów i przewodów kominowych. Teren zielony wokół pałacu na wyspie oraz poza nią nie był dotąd przedmiotem badań. Poza dostarczeniem konkretnych informacji umożliwiających wyjaśnienie historii powstawania i atrybucji zabytków, wobec braku dokumentacji archiwalnej, podjęte prace posłużą jako przykład możliwości wykorzystania metod nieinwazyjnych, którymi dotąd rzadko posługiwali się konserwatorzy, a jeszcze rzadziej badacze architektury. Wyniki tych badań być może zrewolucjonizują wyobrażenia o pałacu w Otwocku Wielkim.
At present, researchers have numerous doubts about the history of the shaping of the palace and park complex in Otwock Wielki. In order to confirm or revoke hypotheses developed in post-war literature, it is necessary to conduct a comprehensive research. For various reasons – both substantive and practical – it will be most beneficial to conduct non-invasive tests first, using modern measurement techniques: gravimetry, photogrammetry, and other auxiliary techniques. It is not certain whether the allegedly existing original manor house, and later the palace, had a full basement and whether there were passageways between the basements along their entire length, which did not exist between the buildings on the surface. The basements are accessible only to a certain extent because after World War II they were never excavated, and due to the costs and wetlands, it is very difficult to carry out excavation in this place. The palace is plastered on both internal and external walls, which makes it difficult to examine the boundary walls, as well as contact points (determining their thickness, layers, and course), as well as openings, and chimney flues. The green area around the palace, both on and off the island, has not yet been researched. In addition to providing concrete information to explain the history of the creation and attribution of monuments, in the absence of archival documentation, the works undertaken will serve as an example of the possibility of using non-invasive methods, which until now have rarely been used by conservators and even less frequently by architectural researchers. The results of this research may revolutionize the idea about the palace in Otwock Wielki.
Źródło:: Ochrona Zabytków; 2020, 1; 13-40
0029-8247
Pojawia się w:: Ochrona Zabytków
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "polish sculpture" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język