Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "polikaprolakton" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Oznaczanie epsilon-kaprolaktamu w poliamidzie produkcji krajowej
    Opredelenie epsilon-kaprolaktama v poliamide mestnojj produkcii
    Determination of epsilon-caprolactam in Polish make polyamide
    Autorzy:
    Mazur, H.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/872725.pdf
    Data publikacji:
    1963
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
    Tematy:
    tworzywa sztuczne
    poliamidy
    epsilon-kaprolaktam
    oznaczanie
    metoda kolorymetryczna
    ocena higieniczna
    polikaprolakton
    plastic
    polyamide
    epsilon-caprolactone
    determination
    colorimetric method
    hygienic assessment
    polycaprolactone
    Źródło:
    Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 1963, 14, 6
    0035-7715
    Pojawia się w:
    Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Elektroprzędzenie i liofilizacja jako metody otrzymywania podłoży dla inżynierii tkankowej
    Electrospinning and freeze-drying as methods for fabrication of tissue engineering scaffolds
    Autorzy:
    Domalik-Pyzik, P.
    Morawska-Chochół, A.
    Wrona, A.
    Chłopek, J.
    Rajzer, I.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/285216.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
    Tematy:
    elektroprzędzenie
    liofilizacja
    polilaktyd
    polikaprolakton
    electrospinning
    freeze-drying
    polylactide
    polycaprolactone
    Opis:
    Inżynieria tkankowa to interdyscyplinarną dziedziną, której celem jest opracowanie biologicznych substytutów pozwalających na zastąpienie i regenerację uszkodzonej tkanki. Bardzo ważnym jej elementem są podłoża, które stanowią rusztowanie umożliwiające wzrost i różnicowanie się odpowiednich komórek. Przedmiotem niniejszych badań było wytworzenie podłoży z polilaktydu i polikaprolaktonu. Materiały te formowano w dwóch procesach: na drodze elektro-przędzenia z roztworu polimeru oraz poprzez liofilizację, czyli suszenie sublimacyjne. Uzyskano w ten sposób podłoża o różnych właściwościach mechanicznych i mikrostrukturze. Wykazano zasadniczy wpływ metody i parametrów otrzymywania podłoży na ich końcowe właściwości. Wynikiem elektroprzędzenia są materiały włókniste o dużej odkształcalności, podczas gdy liofilizacja prowadzi do wytworzenia porowatych materiałów o wyższej wartości wytrzymałości mechanicznej i modułu Younga. Znaczący wpływ na parametry mechaniczne ma także forma podłoży nanowłóknistych. Podłoża w kształcie rurki cechują się wyższymi parametrami mechanicznymi niż w kształcie płaskich mat. Dodatkowo, wzrost wytrzymałości uzyskano poprzez owinięcie rurek włóknami alginianowymi. Połączenie metod elektroprzędzenia i liofilizacji prowadzi do wytworzenia asymetrycznych podłoży o wyższych parametrach mechanicznych. Metodą elektroprzędzenia otrzymano nanowłókniste materiały w formie mat i rurek, nadające się na podłoża do regeneracji naczyń krwionośnych. Liofilizacja pozwoliła natomiast na wytworzenie podłoży o różnej porowatości i morfologii. Dzięki połączeniu obu metod otrzymano asymetryczne podłoża PLAel/PCL40, które mogą znaleźć zastosowanie w sterowanej regeneracji tkanki kostnej.
    Tissue engineering is an interdisciplinary field which purpose is to produce biological substitutes able to replace and regenerate damaged tissue. Scaffolds are very important components because they allow growth and proliferation of appropriate cells. The purpose of this study was to manufacture different scaffolds using polylactide (PLA) and polycaprolactone (PCL). Materials were formed in two processes: electrospinning of a polymer solution and freeze-drying. Therefore it was possible to obtain scaffolds with various mechanical properties and microstructure. The influence of scaffold fabrication method and parameters on its final properties was demonstrated. Electrospinning outcomes were fibrous materials with high deformability, while freeze-drying led to fabrication of porous materials with higher mechanical strength and Young's modulus. The shape of nanofibrous scaffolds had also a significant influence on their mechanical properties. Scaffolds in the shape of a tube were characterized by higher mechanical properties than those in the shape of flat mats. Additional increase in mechanical strength has been achieved by wrapping the tubes with alginate fibers. Combination of electrospinning and freeze-drying contributed to formation of asymmetric scaffolds with better mechanical properties. Nanofibrous materials in the shape of mats and tubes, suitable for vascular engineering scaffolds were fabricated by electrospinning, while freeze-drying allowed for fabrication of scaffolds varying in porosity and morphology. Asymmetric PLAel/PCL40 scaffolds suitable for guided bone regeneration (GBR) were manufactured as a result of combining two above-mentioned methods.
    Źródło:
    Engineering of Biomaterials; 2013, 16, 120; 2-7
    1429-7248
    Pojawia się w:
    Engineering of Biomaterials
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kompozycje: uwodniony krzemian sodu – materiał biodegradowalny, jako spoiwo mas formierskich
    Compositions: Hydrated Sodium Silicate – Biodegradable Material, as Moulding Sands Binder
    Autorzy:
    Grabarczyk, A.
    Major-Gabryś, K.
    Dobosz, S. M.
    Wojczuk, M.
    Superson, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/380754.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    masy formierskie
    spoiwo
    uwodniony krzemian sodu
    materiał biodegradowalny
    Polikaprolakton
    PCL
    utwardzacz estrowy
    moulding sands
    binder
    hydrated sodium silicate
    biodegradable material
    polycaprolactone
    Opis:
    Zaostrzające się wymogi dotyczące ochrony środowiska wywierają nacisk na poszukiwanie nowych proekologicznych rozwiązań w wielu dziedzinach przemysłu. Przepisy te dotyczą także technologii wytwarzania mas formierskich. W niniejszej publikacji autorzy podjęli próbę zastosowania kompozycji: uwodniony krzemian sodu – materiał biodegradowalny, jako spoiwo mas formierskich. Badany dodatek biodegradowalny jest substancją organiczną, ale przyjazną dla środowiska. Ocena wpływu materiału biodegradowalnego na parametry masy formierskiej została dokonana w oparciu o badania wybranych właściwości technologicznych: wytrzymałości na zginanie Rgu i ścieralności S oraz o badania wybijalności mas ocenianej przez pomiar wytrzymałości końcowej na ściskanie Rctki ekspansji wysokotemperaturowej ΔV. Badaniom poddano masy z uwodnionym krzemianem sodu sporządzane w technologii estrowej utwardzane utwardzaczami opartymi o estry kwasu węglowego- Jeffsol BC, Ixional SD. Utwardzacze te zostały opracowane w Pracowni Tworzyw Formierskich Wydziału Odlewnictwa AGH w celu poprawy jakości regeneratu mas z uwodnionym krzemianem sodu. Autorzy zaproponowali zastosowanie jako składnika wyżej wymienionej kompozycji, biodegradowalnego polikaprolaktonu (PCL). Przeprowadzone badania wykazały, że dodatek 5% PCL nie pływa negatywnie na właściwości technologiczne badanych mas, zatem jego stosowanie jest celowe i uzasadnione.
    Environmental protection regulations are becoming more and more strict which puts pressure on finding new proecological solutions in many industries. These regulations concern also the technology of moulding sands preparation. In this work the authors made an attempt to apply composition: hydrated sodium silicate - biodegradable material, as the moulding sand binder. The examined biodegradable additive is an organic substance, but it is environment-friendly. Assessment of the biodegradable material’s impact on the moulding sand’s parameters was made based on the chosen technological parameters: bending strength Rgu and wearability S, knock-out properties of the moulding sands were measured based on final compressive strength Rctk and thermal expansion ΔV. The tests were carried on moulding sands with hydrated sodium silicate in ester technology with hardeners based on carbonite esters: Flodur 3, Jeffsol BC, Ixional SD. The hardeners were developed in Moulding Sands Workshop on Faculty of Foundry Engineering AGH to improve the quality of reclaimed moulding sands with hydrated sodium silicate. Authors proposed using biodegradable polycaprolactone (PCL) as an element of the above-mentioned composition. The conducted research showed that biodegradable additive – PCL (polycaprolactone), does not have a negative influence on technological properties of the tested moulding sands, thus its’ usage is intentional and justified.
    Źródło:
    Archives of Foundry Engineering; 2014, 14, 4 spec.; 37-42
    1897-3310
    2299-2944
    Pojawia się w:
    Archives of Foundry Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena trwałości włókien przeznaczonych na podłoża dla inżynierii tkankowej w płynach fizjologicznych
    Assessment of the stability of PCL-fibres intended for use as scaffolds for tissue engineering in physiological fluids
    Autorzy:
    Rajzer, I.
    Kwiatkowski, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/284004.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
    Tematy:
    włókna bioaktywne
    podłoża
    inżynieria tkankowa
    degradacja
    polikaprolakton
    bioactive fibres
    scaffold
    tissue engineering
    degradation
    polycaprolactone
    Opis:
    Bardzo dużą rolę w procesie degradacji implantów odgrywa środowisko płynów fizjologicznych, których wpływ zależy od właściwości fizycznych i chemicznych materiału polimerowego oraz od jego reaktywności. W niniejszej pracy oceniono wpływ płynu PBS na trwałość kompozytowych włókien polikaprolakton / hydroksyapatyt w warunkach in vitro. Stopień degradacji włókien określano na podstawie zmian pH medium, stężenia jonów sodu i potasu w płynie po inkubacji próbek oraz zmian masy próbek podczas inkubacji. Ocenę zmian zachodzących we włóknach pod wpływem płynu PBS przeprowadzono wykorzystując skaningową mikroskopię elektronową (SEM) oraz rentgenowską analizę strukturalną (WAXD). Badania degradacji włókien przeprowadzone podczas inkubacji próbek w płynach fizjologicznych wykazały, że wytworzone włókna kompozytowe charakteryzuję się stabilnością w środowisku płynów ustrojowych przez długi okres czasu. Niewielkie zmiany na powierzchni włókien, zaobserwowane po 10 miesiącach inkubacji, w płynie fizjologicznym, wskazują na rozpoczęcie procesu degradacji, stąd też można przypuszczać, że czas całkowitej biodegradacji włókien może być skorelowany z czasem potrzebnym do kompletnego odtworzenia tkanki.
    Very important role in the process of implant degradation is played by the physiological fluid environment, the impact of which depends on the physical and chemical properties of the polymers and on its reactivity. This study evaluates the effect of PBS on the stability of composite polycaprolactone/hydroxyapatite fibres in vitro. The degree of degradation of the fibres was determined by the changes in pH of the fluid, the concentration of sodium and potassium ions in the fluid after incubation of the sample, and the changes in the weights of samples during incubation. Assessment of the changes in the fibres under the influence of PBS was carried out using scanning electron microscopy (SEM) and X-ray structural analysis (WAXD). The study of the degradation of fibres carried out during the incubation of samples in physiological fluids showed that the composite fibres produced are stable in the environment of physiological fluids over a long period of time. Minor changes on the surface of the fibres, observed after 10 months of incubation, in a body fluid, indicate the start of a process of degradation, hence it can be assumed that the time of total biodegradation of the fibres may be correlated with the time needed for a complete restoration of tissue.
    Źródło:
    Engineering of Biomaterials; 2014, 17, no. 128-129; 11-15
    1429-7248
    Pojawia się w:
    Engineering of Biomaterials
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Crystallization kinetics of polycaprolactone in nanocomposites
    Kinetyka krystalizacji polikaprolaktonu w nanokompozytach
    Autorzy:
    Mucha, M.
    Tylman, M.
    Mucha, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947450.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
    Tematy:
    crystallization
    polycaprolactone
    nanosilver
    talc
    nanocomposites
    krystalizacja
    polikaprolakton
    nanosrebro
    talk
    nanokompozyty
    Opis:
    The paper presents research results on the crystallization kinetics of polycaprolactone (PCL) with micro- and nano-additives such as talc (nucleation agent) and nanosilver (antibacterial agent). The process of isothermal crystallization was studied in a narrow temperature range 38.5—41.5 °C using Differential Scanning Calorimetry (DSC) and Thermooptical Analysis (TOA) methods. The kinetics of the process are described using the Avrami model. The parameters n and log K of the equation were calculated. Changes in the half time of crystallization, degree of crystallinity and melting temperature of the polymer under the influence of the fillers and the conditions of crystallization were analyzed.
    Przedstawiono wyniki badań kinetyki krystalizacji polikaprolaktonu z mikro- oraz nanododatkami, takimi jak talk (czynnik nukleacji) i nanosrebro (dodatek antybakteryjny). Metodami różnicowej kalorymetrii skaningowej (DSC) oraz analizy termooptycznej (TOA) badano proces krystalizacji w zakresie temperatury 38,5—41,5 °C. Kinetykę procesu opisano za pomocą modelu Avramiego. Wyznaczono parametry n oraz log K. Przeanalizowano wpływ dodatku napełniaczy i warunków prowadzenia procesu krystalizacji na zmiany połówkowego czasu krystalizacji, temperatury topnienia oraz stopnia krystaliczności polimeru.
    Źródło:
    Polimery; 2015, 60, 11-12; 686-692
    0032-2725
    Pojawia się w:
    Polimery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Resorbowalne pokrycia polimerowe na drutach ze stopu magnezu modyfikowane TCP i ZnO
    Resorbable polymer coatings modified with tricalcium phosphate and zinc oxide for magnesium alloy wires
    Autorzy:
    Morawska-Chochół, A.
    Domalik-Pyzik, P.
    Sikora, O.
    Reczyński, W.
    Rzewuska, M.
    Chłopek, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/284122.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
    Tematy:
    stopy magnezu
    polikaprolakton
    polilaktyd
    fosforan trójwapnia
    bioaktywność
    pokrycia polimerowe
    magnesium alloys
    polycaprolactone
    polylactide
    tricalcium phosphate
    bioactivity
    polymer coatings
    Opis:
    Magnez i jego stopy mogą stanowić obiecującą alternatywę dla tradycyjnie stosowanych biomateriałów metalicznych. Główne zalety materiałów na bazie Mg to: biozgodność, biodegradowalność, osteokonduktywność, antybakteryjność oraz gęstość i moduł Younga zbliżone do naturalnej kości. Największą wadą jest ich zbyt gwałtowna degradacja, która może prowadzić do gromadzenia się wodoru oraz znacznego wzrostu pH w okolicznych tkankach; a także do przedwczesnej redukcji parametrów mechanicznych. Naukowcy próbują rozwiązać ten problem na różne sposoby: przez dobór pierwiastków stopowych, obróbkę powierzchniową, czy stosowanie pokryć. Przedstawiona praca dotyczy zastosowania resorbowalnych materiałów polimerowych na pokrycia drutów ze stopu magnezu. Powłoki otrzymano metodą zanurzeniową z roztworów polilaktydu (PLA) i polikaprolaktonu (PCL) o różnych stężeniach. Otrzymane materiały inkubowano w buforze fosforanowym i wodzie destylowanej przez 7 tygodni. Monitorowano zmiany pH, przewodnictwa jonowego oraz uwalnianie kationów Mg2+. Wykazano wpływ stężenia roztworu polimeru na jakość pokrycia i skuteczność ochrony antykorozyjnej oraz korzystniejsze parametry powłoki PCL. W drugiej części pracy zaproponowano modyfikację wybranego pokrycia fosforanem trójwapnia (TCP) i tlenkiem cynku (ZnO), które zostały wprowadzone do matrycy polimerowej. Badania właściwości mechanicznych wykazały, że w rezultacie równoczesnego zastosowania TCP i ZnO wzrasta moduł Younga, a spada wytrzymałość i odkształcalność folii PCL/TCP/ ZnO, jednak nie powinno to wpłynąć niekorzystnie na skuteczność pokrycia. Analizy SEM i EDS powierzchni próbek inkubowanych w SBF potwierdziły potencjalną bioaktywność opracowanych układów.
    Magnesium and its alloys can be a promising alternative for traditionally used metallic biomaterials due to their: biocompatibility, biodegradability, osteoconductivity, antibacterial activity, and resemblance of density and Young’s modulus to the natural bone. Rapid corrosion, Mg alloys main disadvantage, causes hydrogen accumulation, harmful pH level increase in surrounding tissues, and premature loss of mechanical parameters. In order to solve those issues, scientists select appropriate alloying elements and apply different surface treatments or coatings. This research considers application of resorbable polymers as coating materials for magnesium alloy wires. Samples were dip-coated with various concentration polylactide (PLA) and polycaprolactone (PCL) solutions. Immersion tests were conducted for 7 weeks in phosphate buffered saline and distilled water; pH and ionic conductivity changes, and release of Mg2+ ions were monitored. We show the influence of polymer solution concentration on the coating quality and effectiveness of anticorrosive protection, as well as superior parameters of polycaprolactone. In the second part of the study, selected coating was modified with tricalcium phosphate (TCP) and zinc oxide (ZnO), that were incorporated into the polymer matrix. Mechanical studies revealed that after modification with those two types of particles Young’s modulus increased, while tensile strength and elasticity of the foils decreased, however it should not affect the effectiveness of the coating. SEM and EDS analysis confirmed potential bioactivity of investigated materials.
    Źródło:
    Engineering of Biomaterials; 2016, 19, 136; 28-35
    1429-7248
    Pojawia się w:
    Engineering of Biomaterials
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mechanical properties and biodegradability of flax fiber-reinforced composite of polylactide and polycaprolactone
    Właściwości mechaniczne i biodegradowalność wzmocnionego włóknami lnianymi kompozytu polilaktydu z polikaprolaktonem
    Autorzy:
    Rytlewski, P.
    Stepczyńska, M.
    Moraczewski, K.
    Malinowski, R.
    Jagodziński, B.
    Żenkiewicz, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947048.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
    Tematy:
    polylactide
    polycaprolactone
    flax fibers
    mechanical properties
    biodegradation
    polilaktyd
    polikaprolakton
    włókna lniane
    właściwości mechaniczne
    biodegradacja
    Opis:
    The aim of this work was to produce a composite based on the blend of polylactide and polycaprolactone and reinforced with flax fiber, intended for processing by injection molding, with improved mechanical and biodegradation properties as compared to neat polylactide (PLA) and polycaprolactone (PCL). The material was prepared by mixing PLA, PCL and flax fibers (about 5 mm long), extrusion and granulation with subsequent injection molding to obtain test samples. The composites differed in the content of PCL (0, 5, 10, 15 and 30 wt %) whereas the content of flax fibers was kept constant (20 wt %). The samples were characterized by means of scanning electron microscopy (SEM), tensile and impact strength measurements, differential scanning calorimetry (DSC) and dynamic mechanical analysis (DMA). Biodegradation studies were carried out using proteinase K at laboratory conditions. It was found that a reduction of fiber lengths took place during the extrusion process and that addition of flax fibers to PLA/PCL blend resulted in an increase in elastic modulus and biodegradation rate. The composite impact strength was significantly improved at 30 wt % PCL fraction.
    Celem badań było opracowanie kompozytu wzmocnionego włóknem lnianym na osnowie z mieszaniny polilaktyd/polikaprolakton, przeznaczonego do przetwórstwa metodą wtryskiwania, wykazującego lepsze właściwości mechaniczne oraz lepszą biodegradowalność niż niemodyfikowane polilaktyd (PLA) i polikaprolakton (PCL). Materiał przygotowano metodą wytłaczania. PLA, PCL oraz włókna lniane (o długości około 5 mm) mieszano, wytłaczano, granulowano, a następnie wtryskiwano w celu uzyskania próbek do badań. Kompozyty różniły się zawartością PCL (0, 5, 10, 15 lub 30% mas.), natomiast udział procentowy włókien lnianych był stały (20% mas.). Próbki badano metodami: skaningowej mikroskopii elektronowej (SEM), różnicowej kalorymetrii skaningowej (DSC) oraz dynamicznej analizy mechanicznej (DMA). Oceniano też ich wytrzymałość na jednoosiowe rozciąganie i udarność. Podatność na biodegradację badano w warunkach laboratoryjnych z zastosowaniem enzymu proteinazy K. Stwierdzono, że w procesie wytłaczania nastąpiła znaczna redukcja długości włókien lnianych, ich dodatek do mieszaniny PLA/PCL wpłynął na zwiększenie modułu sprężystości i szybkości biodegradacji, a udział 30% mas. PCL wyraźnie poprawił udarność kompozytu.
    Źródło:
    Polimery; 2018, 63, 9; 603-610
    0032-2725
    Pojawia się w:
    Polimery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polimery biodegradowalne w leczeniu gruźlicy. Cz. II. Wymagania i charakterystyka materiałów
    Biodegradable polymers for the treatment of tuberculosis. Part II. Requirements and characteristics of materials
    Autorzy:
    Budnicka, M.
    Gadomska-Gajadhur, A.
    Ruśkowski, P.
    Synoradzki, L.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947291.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
    Tematy:
    polilaktyd
    polikaprolakton
    poliglikolid
    polihydroksyalkaniany
    polibezwodniki
    poliortoestry
    polylactide
    polycaprolactone
    polyglycolide
    polyhydroxyalkanoates
    polyanhydrides
    polyorthoesters
    Opis:
    Artykuł stanowi część II przeglądu literaturowego dotyczącego zastosowań polimerów biodegradowalnych w leczeniu gruźlicy. Scharakteryzowano wybrane biodegradowalne polimery wykorzystywane w medycynie, również w systemach kontrolowanego uwalniania substancji aktywnej (DDS). Opisano ich właściwości, metody syntezy i wymagania, które muszą spełniać w określonych zastosowaniach. Ze względu na skuteczność w systemach DDS, wskazano na ich potencjalne wykorzystanie jako nośniki polimerowe substancji przeciwgruźliczych.
    In the second part of the literature review, the selected biodegradable polymers used in medicine, including drug delivery systems (DDS), were characterized in terms of their properties, methods of synthesis and requirements specific to the particular applications. Due to their effectiveness in DDS systems, a potential use of biodegradable polymers as polymer carriers of antitubercular substances was indicated.
    Źródło:
    Polimery; 2018, 63, 1; 3-9
    0032-2725
    Pojawia się w:
    Polimery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Synthesis and properties of a copolymer based on polycaprolactone and hydroxyl terminated polybutadiene
    Synteza i właściwości kopolimeru opartego na polikaprolaktonie i α,ω-dihydroksypolibutadienie
    Autorzy:
    Chmielarek, Michał
    Aleksandrowicz, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27787723.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Przemysłu Organicznego
    Tematy:
    hydroxyl terminated polybutadiene
    HTPB
    copolymerization
    ε-caprolactone
    hydroxyl-terminated polycaprolactone
    α, ω-dihydroksypolibutadienu
    kopolimeryzacja
    ε-kaprolakton
    polikaprolakton zakończony grupami hydroksylowymi
    Opis:
    Polycaprolactone (PCL) is a widely used biodegradable and biocompatible polymer. Its use in rocket fuels results in a better oxygen balance and provides additional centres of adhesion of polyurethane binders compared to polyurethanes obtained using Hydroxyl Terminated PolyButadiene (HTPB). Additionally, PCL is used as a phlegmatizer in homogeneous solid rocket fuels. The other raw material used was HTPB used in the production of polyesters and polyurethanes, which gives these materials good mechanical properties. HTPB is the basis of solid rocket fuels used in space and military rocket propulsion. The aim of the work was to investigate the copolymerization reaction of HTPB with PCL. PCL-HTPB-PCL copolymer should combine and possess the desired properties of both polymers, i.e. excellent mechanical properties of polyurethanes, low glass transition temperature, and biocompatibility and biodegradability. Two HTPB species with different molecular weights were used in the study. Copolymerization with a ε-caprolactone ring opening (ROP) combines the constituent properties of the polymers. FTIR spectroscopic analysis was performed to confirm the PCL-HTPB-PCL chain structure. The molecular weight of the copolymer was shown to increase after 24 h of reaction, and the construction of the copolymer chain was confirmed, which indicated the correct reaction. Studies confirmed that as the molecular weight increases, the hydroxyl number decreases. The viscosity of the copolymers obtained decreases with increasing temperature. The copolymers obtained on the basis of low molecular weight HTPB had a liquid form. High molecular weight HTPB copolymers were obtained in the form of a wax.
    Polikaprolakton (PCL) jest powszechnie stosowanym biodegradowalnym i biokompatybilnym polimerem. Wykorzystanie go w paliwach rakietowych skutkuje lepszym bilansem tlenowym i zapewnia dodatkowe centra adhezji lepiszcz poliuretanowych w porównaniu z poliuretanami otrzymanymi z użyciem α,ω-dihydroksypolibutadienu (HTPB). Dodatkowo PCL stosowany jest jako flegmatyzator w homogenicznych stałych paliwach rakietowych. Drugim wykorzystanym surowcem był HTPB używany do otrzymywania poliestrów i poliuretanów, nadaje on tworzywom dobre właściwości mechaniczne. HTPB stanowi podstawę stałych paliw rakietowych, używanych w napędach rakiet kosmicznych i wojskowych. Celem pracy było zbadanie reakcji kopolimeryzacji HTPB z polikaprolaktonem. Kopolimer PCLHTPBPCL powinien łączyć i posiadać pożądane właściwości obydwu polimerów tj. doskonałe właściwości mechaniczne wytworzonych z nich poliuretanów, niską temperaturę zeszklenia oraz biokompatybilność i biodegradowalność. W badaniach wykorzystano dwa gatunki HTPB o różnej masie cząsteczkowej. Kopolimeryzacja z otwarciem pierścienia ε-kaprolaktonu (ROP) łączy właściwości składowe polimerów. Wykonano analizę FTIR, aby potwierdzić budowę łańcucha PCL-HTPB-PCL. Wykazano wzrost masy cząsteczkowej kopolimeru po 24 godzinach reakcji, oraz potwierdzono budowę łańcucha kopolimeru. Badania potwierdziły, że wraz ze wzrostem masy cząsteczkowej liczba hydroksylowa maleje. Lepkość otrzymanych kopolimerów maleje wraz ze wzrostem temperatury. Kopolimery otrzymane na bazie niskocząsteczkowego HTPB posiadały ciekłą postać. Kopolimery z wysokocząsteczkowym HTPB otrzymano w postaci wosku
    Źródło:
    Materiały Wysokoenergetyczne; 2021, 13; 70--81
    2083-0165
    Pojawia się w:
    Materiały Wysokoenergetyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ procesu degradacji na właściwości fizykomechaniczne kompozytów PCL/HA
    The effect of the degradation process on the physicomechanical properties of the PCL/HA composites
    Autorzy:
    Antosik, Agnieszka
    Woźniak, Anna
    Najmrodzki, Adrian
    Tymowicz-Grzyb, Paulina
    Szterner, Piotr
    Kurzyk, Agata
    Biernat, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36124245.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    polikaprolakton
    hydroksyapatyt
    kompozyt PCL/HA
    degradacja
    implanty
    polycaprolactone
    hydroxyapatite
    PCL/HA composite
    degradation
    implants
    Opis:
    Kompozyty na bazie polikaprolaktonu z dodatkiem wypełniacza w postaci włókien hydroksyapatytowych są jednym z potencjalnych materiałów do zastosowań inżynierii tkankowej. Materiały te odznaczają się nie tylko odpowiednią porowatością i wytrzymałością mechaniczną, lecz także bioaktywnością, biokompatybilnością i bioresorbowalnością. Z punktu widzenia możliwości aplikacyjnych danego materiału niezwykle istotna jest kontrola procesu degradacji kompozytu w czasie, tak aby rusztowanie mogło zapewnić stabilność mechaniczną do momentu odbudowy ubytku. W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczące wpływu procesu degradacji na właściwości fizykomechaniczne opracowanych porowatych kompozytów na bazie polikaprolaktonu (PCL) z dodatkiem zsyntezowanych włókien hydroksyapatytu (HA) o zróżnicowanej morfologii. Szczególną uwagę zwrócono na wpływ zsyntezowanego proszku na zmianę właściwości fizykomechanicznych kompozytów w procesie degradacji. Próbki do badań otrzymano metodą liofilizacji. Proces degradacji badano poprzez pomiar ubytku masy, zmiany mikrostruktury, powierzchni właściwej, gęstości i wytrzymałości na ściskanie w czasie. Pomiary prowadzono po 3, 6 i 12 tygodniach inkubacji w soli fizjologicznej buforowanej fosforanem (PBS). Wyniki badań wykazały, że proces degradacji badanych kompozytów jest bardzo wolny, a dodatek zsyntezowanego HA nieznacznie go przyspiesza. Ubytek masy kompozytu po 12 tygodniach inkubacji w PBS wynosił zaledwie 0,47%. Procesowi degradacji towarzyszy spadek gęstości i wzrost powierzchni właściwej materiału w czasie. Porównanie wytrzymałości opracowanych kompozytów PCL/HA przed i po 12 tygodniach inkubacji w PBS, pozwala wnioskować, że dodatek zsyntezowanego hydroksyapatytu wpływa na wzrost wytrzymałości kompozytów w czasie (nawet do 20%).
    Polycaprolactone-based composites with filler in the form of hydroxyapatite fibers are one of the potential materials for tissue engineering applications. These materials are characterized not only by adequate porosity and mechanical strength, but also by bioactivity, biocompatibility and bioresorbability. From the point of view of the applicability of a given material, it is extremely important to control the degradation process of the composite over time, so that the scaffold can provide mechanical stability until the defect is restored. The paper presents the results of the study of the effect of the degradation process on the physicomechanical properties of the developed porous composites based on polycaprolactone (PCL) with the addition of synthesized hydroxyapatite (HA) fibers of different morphologies. In the study, special attention was paid to the effect of the synthesized powder on the change of physicomechanical properties of the composites during the degradation process. Samples for the study were obtained by freeze-drying method. The degradation process was studied by measuring weight loss, changes in microstructure, specific surface area, density and compressive strength over time. Measurements were conducted after 3, 6 and 12 weeks of incubation in PBS (phosphate-buffered saline). The results showed that the addition of synthesized HA slightly accelerates the degradation process of PCL/HA composites. Nevertheless, the degradation process is very slow. The weight loss of the composite after 12 weeks of incubation in PBS was only 0.47%. The degradation process is accompanied by a decrease in density and an increase in the specific surface area of the material over time. A comparison of the strength of the developed PCL/HA composites before and after 12 weeks of incubation in PBS, allows us to conclude that the addition of synthesized hydroxyapatite affects the increase in the strength of the composites over time (up to 20%).
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2022, 73, 3; 38-42
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polymer and composite materials used in medicine – an overview
    Materiały polimerowe i kompozytowe stosowane w medycynie – przegląd literaturowy
    Autorzy:
    Oleksy, Małgorzata
    Dynarowicz, Klaudia
    Aebisher, David
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24202806.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
    Tematy:
    polylactide
    PLA
    polyglycolide
    PGA
    polyhydrobutyrate
    PHB
    polycaprolactone
    PCL
    polymer composite materials
    hydroxyapatite
    HAp
    tricalcium phosphate
    TCP
    applications of polymer-based materials in medicine
    polilaktyd
    poliglikolid
    polihydromaślan
    polikaprolakton
    polimerowe materiały kompozytowe
    hydroksyapatyt
    trójfosforan wapnia
    zastosowania materiałów polimerowych w medycynie
    Opis:
    The article is a review of the literature on the use of polymers in medicine as biomaterials. Examples of the preparation of the most commonly used synthetic polymers in medicine, such as: polylactide (PLA), polyglycolide (PGA), polyhydrobutyrate (PHB), polycaprolactone (PCL) are described. The characteristics of ceramic materials: hydroxyapatite (HAp) and tricalcium phosphate (TCP) are also presented in terms of the use of synthetic biodegradable polymers as biofillers. The last part of article is devoted to the functional properties of composites based on PLA with the addition of HAp and TCP.
    Artykuł stanowi przegląd literatury dotyczący zastosowania polimerów w medycynie jako biomateriałów. Opisano przykłady otrzymywania najczęściej stosowanych syntetycznych polimerów w medycynie takich jak: polilaktyd (PLA), poliglikolid (PGA), polihydromaślan (PHB), polikaprolakton (PCL). Przedstawiono także charakterystykę materiałów ceramicznych: hydroksyapatytu (HAp) i trójfosforanu wapnia (TCP) pod kontem stosowania jako bionapełniacze syntetycznych biodegradowalnych polimerów. Ostatnia część artykułu jest poświęcona właściwościom użytkowym kompozytów na osnowie PLA z dodatkiem HAp i TCP.
    Źródło:
    Polimery; 2023, 68, 7-8; 363--370
    0032-2725
    Pojawia się w:
    Polimery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies