Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "polianilina" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Nanokompozyty PANI/MWCNT jako materiały na elektrody w superkondensatorach
    PANI/MWCNT nanocomposities used as electrode material in supercapacitors
    Autorzy:
    Kuliński, R.
    Zawadzka, E.
    Szubzda, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/159065.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Elektrotechniki
    Tematy:
    superkondensator
    nanorurki węglowe
    polianilina
    kompozyty core-shell
    Opis:
    Nanokompozyty polianilina/wielościenne nanorurki węglowe (PANI/MWCNT) wytworzone przy wykorzystaniu metody 'in situ' polimeryzacji utleniającej aniliny w wodnej dyspersji wielościennych nanorurek węglowych zostały przebadane pod kątem wykorzystania jako materiał elektrodowy dla superkondensatorów. Właściwości superkondensatorowe kompozytu typu core-shell zostały wyznaczone przy pomocy pomiarów woltametrii cyklicznej oraz galwanostatycznego ładowania i rozładowania. Badania termoanalityczne (TG/DSC) i zdjęcia ze skaningowego mikroskopu elektronowego pozwoliły określić faktyczną strukturę nanokompozytu oraz stopień dyspersji nanorurek w matrycy polimerowej. Celem pracy jest wykorzystanie specyficznej struktury kompozytu typu core-shell do projektowania nowych materiałów, o obiecujących właściwościach, mogących znaleźć zastosowania jako elektrody superkondensatorów.
    Polyaniline/multi-walled carbon nanotube (PANI/MWCNT) composite has been synthesized by 'in situ' oxidizing polymerization of aniline in water dispersion of MWCNTs and has been tested as supercapacitor electrode material. Supercapacitive behavior of shell-core composite has been investigated by cyclic voltammetry and galvanostatic charge-discharge tests. Thermoanalytical tests (TG/DSC) and scanning electron microscope images have been caried out to obtain information about the nanocomposite composition and degree of nanotubes dispersion in polymer matrix. The research is aimed at utilization of the specific structure of the shell-core composite type for designing new materials with promising properties, which could find application as supercapacitor electrode material.
    Źródło:
    Prace Instytutu Elektrotechniki; 2009, 241; 163-174
    0032-6216
    Pojawia się w:
    Prace Instytutu Elektrotechniki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Challenge and adventure: twenty years of searching for the model structure of the polyaniline/camphorsulfonic acid conducting polymer system leading to an artificial intelligence approach
    Wyzwanie i przygoda: dwadzieścia lat poszukiwań modelu struktury polimerowego systemu przewodzącego polianilina/kwas kamforosulfonowy prowadzących do wykorzystania metod sztucznej inteligencji
    Autorzy:
    Kozik, T.
    Śniechowski, M.
    Łużny, W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/946936.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
    Tematy:
    polyaniline
    X-ray diffraction
    modeling
    simulations
    polianilina
    dyfrakcja rentgenowska
    modelowanie
    symulacje
    Opis:
    The search for the model structure of polyaniline/camphorsulfonic acid (PANI/CSA) began approximately twenty years ago and remained an unsolved problem. Recently, a new molecular dynamics based model was published in which the system forms a structure of alternating double layers. Having brought together all available information regarding the system, an artificial intelligence approach was formulated, which resulted in finding a model of the crystalline regions of the polymer system in agreement with various experimental results. The approach is thoroughly described due to its versatility.
    Poszukiwania modelu struktury systemu polianilina/kwas kamforosulfonowy (PANI/CSA) rozpoczęły się przed ok. dwudziestu laty, nadal jednak problem pozostaje nierozwiązany. W minionych latach opublikowano nowy model otrzymany w wyniku symulacji metodą dynamiki molekularnej. Zgodnie z jego przewidywaniami w systemie PANI/CSA powstaje struktura naprzemiennych dwuwarstw. Na podstawie dostępnej wiedzy sformułowano wykorzystującą algorytmy sztucznej inteligencji metodę, która doprowadziła do znalezienia modelu wykazującego zgodność z różnego rodzaju doświadczeniami. Ze względu na uniwersalność opracowanej metody, szczegółowo ją opisano.
    Źródło:
    Polimery; 2017, 62, 11-12; 800-805
    0032-2725
    Pojawia się w:
    Polimery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Synthesis of Conductive Cocoon Silk Composites
    Synteza kompozytów z przewodzącymi kokonami jedwabnymi
    Autorzy:
    Kaitsuka, Y.
    Goto, H.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/233610.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Biopolimerów i Włókien Chemicznych
    Tematy:
    electron spin resonance
    polyaniline
    secondary doping
    silk
    elektronowy rezonans spinowy
    polianilina
    jedwab
    Opis:
    Herein we report on the preparation of polyaniline (PANI) composite using a cocoon by in situ chemical oxidative polymerisation. The composites thus prepared were characterised by scanning electron microscopy (SEM), thermogravimetric analysis (TGA), infrared (IR), and electron spin resonance (ESR) spectroscopy. We confirmed the PANI/cocoon composite and subsequent carbonisation allowed the formation of micro-sized wafer-shaped carbon. The polymerisation reaction occurs in a chiral reaction field of the silk surface, which can be referred to as bio-interface polymerisation.
    W artykule opisano przygotowanie polianilinowych (PANI) kompozytów przy zastosowaniu kokonów i przeprowadzeniu in situ chemicznej utleniającej polimeryzacji. Wytworzone kompozyty zostały scharakteryzowane za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM), analizy termograwimetrycznej (TGA), spektrofotometrii w podczerwieni (IR) oraz elektronowego rezonansu spinowego (ESR). Potwierdzono, że otrzymane kompozyty, a następnie ich karbonizacja umożliwiły powstawanie mikroskopijnej wielkości płytek węglowych.
    Źródło:
    Fibres & Textiles in Eastern Europe; 2017, 1 (121); 17-23
    1230-3666
    2300-7354
    Pojawia się w:
    Fibres & Textiles in Eastern Europe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polyaniline doped with acids. Methods of synthesis and modification
    Polianilina protonowana kwasami. Metody syntezy i modyfikacji
    Autorzy:
    Kolasińska, E.
    Mazurek, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/158765.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Elektrotechniki
    Tematy:
    polianilina
    polimery przewodzące
    modyfikacja chemiczna
    przewodność elektryczna
    polyaniline
    conducting polymers
    chemical modification
    conductivity
    Opis:
    Prowadzone badania miały na celu opracowanie składu surowcowego i technologii wytwarzania półprzewodzących materiałów na bazie polianiliny. Takie tworzywa o prostych metodach wytwarzania, dodatkowo lekkie i wytrzymałe termicznie można stosować w elektrotechnice, elektronice, czy przemyśle motoryzacyjnym, jako generatory prądu, elementy chłodzące bądź do odzysku ciepła. Przedstawiono technologię wytwarzania materiałów półprzewodzących na bazie polianiliny modyfikowanej pojedynczym kwasem solnym lub kamforosulfonowym oraz układem dwóch kwasów organicznych. Określono wpływ rodzaju zastosowanego kwasu na przewodność elektryczną polimeru. Wykonano analizę termiczną dla otrzymanych materiałów.
    The research was aimed at the development of the composition and technology of semiconducting materials based on polyaniline. Such materials, which have simple methods of production, are lightweight and have high thermal resistance, may be used in electrotechnical, electronic, and automotive devices, such as power generators and cooling or heat recovery elements. The technology for the production of semiconductive materials based on polyaniline-modified hydrochloric or camphorsulfonic acid is presented. The influence of the acid type on the electrical conductivity of the polymer was determined. Thermal analysis was performed for the obtained materials.
    Źródło:
    Prace Instytutu Elektrotechniki; 2016, 274; 61-69
    0032-6216
    Pojawia się w:
    Prace Instytutu Elektrotechniki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polimeryzacja aniliny w środowisku stałego pola magnetycznego
    Aniline polymerization in a constant magnetic field environment
    Autorzy:
    Miękoś, Ewa
    Samujło, Bronisław
    Zieliński, Marek
    Sroczyński, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2088242.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
    Tematy:
    anilina
    polianilina
    elektropolimeryzacja
    stałe pole magnetyczne (SPM)
    aniline
    polyaniline
    electropolymerization
    constant magnetic field (CMF)
    Opis:
    Badano wpływ stałego pola magnetycznego (SPM) na proces polimeryzacji polianiliny. Proces prowadzono na platynowych elektrodach płytkowych, nieizolowanych i izolowanych jednostronnie (z dwóch różnych stron teflonem), o powierzchniach skierowanych równolegle do linii sił SPM. Stwierdzono, że właściwości magnetyczne cząstek biorących udział w procesie polimeryzacji elektrochemicznej oraz ich ładunek (+/–) mają istotny wpływ na oddziaływanie SPM na przebieg procesu. Zaproponowano mechanizm wpływu SPM na zachodzące reakcje elektrochemiczne, oparty na powstawaniu efektu magnetohydrodynamicznego (MHD), powodującego zmianę szybkości transportu reagujących substancji w kierunku elektrody.
    The influence of the constant magnetic field (CMF) on the polymerization of polyaniline was investigated. The process was carried out on platinum plate electrodes, non-insulated and one-sided Teflon insulated (from two different sides), with surfaces directed parallel to the CMF line of force. It was found that the magnetic properties of the particles involved in the electrochemical polymerization process and their charge (+/-) have a significant impact on the influence of the CMF on the course of the process. The mechanism of the influence of CMF on the studied electrochemical reactions was proposed, based on the formation of the magnetohydrodynamic effect (MHD), causing a change in the rate of transport of the reacting substances towards the electrode.
    Źródło:
    Polimery; 2021, 66, 7-8; 383--388
    0032-2725
    Pojawia się w:
    Polimery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Modyfikowana polianilin jako materiał termoelektryczny
    Modyfied polyaniline as a thermoelectric material
    Autorzy:
    Zawadzka, E.
    Mazurek, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/158691.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Elektrotechniki
    Tematy:
    polianilina
    zjawiska termoelektryczne
    modyfikacja chemiczna
    wypełniacz przewodzący
    polyaniline
    thermoelectric effects
    chemical modification
    conducting filler
    Opis:
    Polimery przewodzące znane są już od 50 lat. Najpopularniejsza polianilina, może być stosowana jako termoelement pracujący według zjawiska Seebecka lub Peltiera. Właściwościami PANI sterować można w szerokim zakresie poprzez dobór metody syntezy, zmianę parametrów procesu oraz modyfikację chemiczną. W pracach doświadczalnych główną uwagę zwrócono na wpływ składu chemicznego materiału na bazie polianiliny na przewodność elektryczną, która ma ogromny wpływ na wartość termoelektrycznego współczynnika jakości (ZT). Przewodność elektryczną i współczynnik Seebeck’a wyznaczano w układzie własnej konstrukcji. Przebadano dwa modyfikatory kwasowe: nieorganiczny kwas solny i organiczny kwas kamforo sulfonowy oraz wypełniacze proszkowe: bizmut, srebro, węgiel.
    Intrinsically conducting polymers (ICPs) are known already from 50 years. The most popular polyaniline, can be used as a thermocouple working according to the Peltier–Seebeck effects. It is possible to control PANI properties through the choice of synthesis method, its parameters or the chemical modification. In this work, authors attention has focused on the impact of the chemical composition on the polymer conductivity, which influences the value of the thermoelectric figure of merit (ZT). Conductivity as well as Seebeck coefficient measurements were carried out with use of the meter circuit of own design. Two acidic modifiers: inorganic hydrochloric acid and organic camphor sulfonic acid or conducting fillers: bismuth, silver, carbon were tested.
    Źródło:
    Prace Instytutu Elektrotechniki; 2012, 259; 109-110
    0032-6216
    Pojawia się w:
    Prace Instytutu Elektrotechniki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effect of solvents on structural anisotropy of polyaniline thin films
    Wpływ rozpuszczalnika na anizotropię cienkich warstw polianiliny
    Autorzy:
    Śniechowski, M.
    Kozik, T.
    Łużny, W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/946935.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
    Tematy:
    polyaniline
    surface diffraction
    simulations
    film anisotropy
    solvent
    polianilina
    dyfrakcja powierzchniowa
    symulacje
    anizotropia cienkich warstw
    rozpuszczalnik
    Opis:
    X-ray surface diffraction experiments performed on polyaniline/camphorsulfonic acid (PANI/CSA) thin films reveal high anisotropy of the five main crystalline peaks. This anisotropy is different for samples cast from m-cresol and cast from trifluoroacetic acid (TFA). Taking advantage of a recently published crystalline unit cell model, intensity distribution maps are calculated for these two types of samples. The anisotropy is in agreement with experiment, further validating the PANI/CSA model and showing that solvent molecules are not present in the unit cell.
    Cienkowarstwowe, wykazujące silną anizotropię próbki polianilina/kwas kamforosulfonowy (PANI/CSA) zbadano metodą dyfrakcji powierzchniowej promieniowania rentgenowskiego. Wyniki pomiarów w geometriach: transmisyjnej, odbiciowej i pośrednich wykazały różnice między natężeniami pięciu głównych maksimów krystalicznych. Anizotropia próbek była różna w wypadku użycia różnych rozpuszczalników (m-cresol, kwas trifluorooctowy). Niedawno opublikowany model struktury PANI/CSA wykorzystano do obliczenia map natężeń, a następnie do porównań z wynikami pomiarów. Proponowany model poprawnie opisuje uporządkowanie w próbkach folii z PANI/CSA wylanych z różnych rozpuszczalników, bez konieczności uwzględniania w nim cząsteczek rozpuszczalnika. Świadczy to o tym, że cząsteczki rozpuszczalnika nie występują w strukturze PANI/CSA jako składniki komórki elementarnej.
    Źródło:
    Polimery; 2017, 62, 11-12; 855-860
    0032-2725
    Pojawia się w:
    Polimery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Możliwości wykorzystania polianiliny w mikroekstrakcji do fazy stacjonarnej (SPME) do oznaczania trójfenyloarsyny w osadach dennych Morza Bałtyckiego
    Development of spme method for determination of triphenylarsine in bottom sediments from the Baltic Sea
    Autorzy:
    Dziedzic, D.
    Nawała, J.
    Popiel, S.
    Choma, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/237335.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
    Tematy:
    solid phase microextraction polyaniline
    fiber
    electropolymerization
    triphenylarsine
    extraction
    desorption
    bottom sediments
    mikroekstrakcja do fazy stacjonarnej polianilina
    włókno
    elektropolimeryzacja
    trifenyloarsyna
    ekstrakcja
    desorpcja
    osady denne
    Opis:
    Synthesis of a new stationary phase for SPME based on polyaniline has been developed and optimized. The obtained stationary phase is designed for analysis of triphenylarsine (TPA) which is a marker of chemical warfare agents dumped in the Baltic Sea. The best TPA sorption properties were observed for fiber obtained during the electropolymerization of aniline from 0.1 M solution in 1.25 M H2SO4. Three cycles of scanning were performed in the range from –0.2 to 1.1 V, followed by 14 cycles in the range from 0.4 to 1.1 V, at a scanning speed of 20 mV/s. These conditions guarantee accurate, leveled and repeatable coating of the fiber with the polymer stationary phase. The maximum working temperature of the resulting SPME fiber was 220°C. It exhibited approximately 40% higher TPA extraction efficiency than the best available commercial fiber: DVB/CAR/PDMS. The highest TPA extraction efficiency was obtained at 60°C and after 90 min sorption. The limits of detection and quantification for the developed TPA analysis method were respectively 0.1 and 0.5 ppb. The precision of the method for five consecutive measurements was 4.7% for the same fiber and 7.2% for the five commercial fibers. Compared to standard liquid-solid extraction, the HS-SPME technique developed based on polyaniline-coated fiber remains competitive as simple, quick and low-cost.
    W pracy zaprojektowano i zoptymalizowano warunki syntezy nowej fazy stacjonarnej do SPME na bazie polianiliny, przeznaczonej do analizy trójfenyloarsyny (TPA), która jest markerem broni chemicznej zatopionej w Bałtyku. Najlepsze właściwości adsorpcyjne względem TPA uzyskano z użyciem włókna otrzymanego podczas elektropolimeryzacji aniliny (PANI) z jej 0,1M roztworu w 1,25M H2SO4. Skanowanie prowadzono w przedziale od –0,2 V do 1,1 V przez trzy cykle, a następnie w zakresie od 0,4 V do 1,1 V przez 14 cykli, z prędkością skanowania 20 mV/s. Warunki te zapewniły uzyskanie dokładnego, równomiernego i powtarzalnego pokrycia nośnika warstwą polimerową fazy stacjonarnej. Maksymalna temperatura pracy tak uzyskanego włókna wynosiła 220°C. Stwierdzono, że otrzymane w ten sposób włókno do SPME miało około 40% większą sprawność ekstrakcji TPA w porównaniu do najlepszego dostępnego włókna handlowego DVB/CAR/PDMS. Największą wydajność ekstrakcji TPA uzyskano w temperaturze 60°C i czasie 90 min. Granice oznaczalności i wykrywalności opracowanej metody analizy TPA z wykorzystaniem włókna PANI wynosiły odpowiednio 0,1 ppb i 0,5 ppb, a precyzja metody w przypadku pięciu kolejnych pomiarów wynosiła 4,7% dla tego samego włókna i 7,2% dla pięciu włókien komercyjnych. W porównaniu do tradycyjnej ekstrakcji typu ciało stałe-ciecz, opracowana technika HS-SPME z wykorzystaniem włókna pokrytego polianiliną zyskuje przewagę dzięki swojej prostocie, szybkości oraz niskim kosztom.
    Źródło:
    Ochrona Środowiska; 2017, 39, 4; 9-17
    1230-6169
    Pojawia się w:
    Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies