Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "poezja międzywojenna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Elementy tradycji ludowej w międzywojennej poezji Stanisława Młodożeńca
Autorzy:
Kulczyńska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942303.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Stanisław Młodożeniec, poezja międzywojenna, folklor w literaturze, futuryzm, regionalizm, kultura lokalna
Opis:
In the inter-war poetry of Stanisław Młodożeniec, the superior categories of futurism, such as topicality, everydayness and reality, are enriched with an universal dimension, formulated through themes and motifs drawn from the Polish folklore. The artistic language of the author of Niedziela distinguished itself from the background of the Polish avant-garde output due to his use of dialecticisms (including the Sandomierz dialect) and sound effects revealing inspiration by rhythmicity of a folk song and dance. Other examples of used elements of folklore are quotations or allusions to songs and proverbs. Genre references specific for the old folk culture include:  song, ballad, fable, legend, rhapsode and beggar’s song. The poetic reflection often plays the role of a didactic message, stressing the value of the local culture, preserved in customs, beliefs and mindsets, as well as the significance of social standards binding a community. The study of the eponymous issue has been performed mainly on the basis of poetic works from the collections by Stanisław Młodożeniec: Kreski i futureski (Kraków 1921), Niedziela (Warszawa 1930), Futuro-gamy i futuro-pejzaże (Warszawa 1934).
Źródło:
Konteksty Kultury; 2015, 12, 1
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozważania nad Srebrnym i czarnym Jana Lechonia. Wizja człowieka i relacje intertekstualne w lirykach – próba poszukiwania różnorodnych granic
Consideration over Jan Lechoń’s Srebrne i czarne. The vision of the man and intertextual relations – attempt of finding different borders
Autorzy:
Łozowska-Patynowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361231.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
poezja międzywojenna
relacje między poetami
liryki skamandrytów
dialogiczna struktura utworów
ożywianie tradycji romantycznej
interwar poetry
rates between poets
lyrics of Skamander group
dialogical structure of works
correspondence with romantic tradition
Opis:
W artykule przedstawione zostały trzy granice występujące w liryce Jana Lechonia. Wewnętrzny dramat jednostki, widoczny w wybranych poezjach w Srebrnym i czarnym (1924, powtórne wydanie w 1928), staje się głównym punktem interpretacji. Liryki skamandrytów są istotnym źródłem korespondencji dla utworów J. Lechonia. Dlatego jego liryka przedstawiona została na tle poetyckim znanych twórców międzywojennych, Juliana Tuwima, Władysława Sebyły, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Kazimierza Wierzyńskiego. Miejsce poezji J. Lechonia w tej formacji poetyckiej zdaje się być szczególnie ważne. Dlatego tak istotne okazuje się wskazanie związków pomiędzy utworami wymienionych poetów, które określić można jako aluzje literackie oraz relacje wewnątrztekstualne, a wierszami J. Lechonia. Wyznaczają one potencjalną metodę lektury tych tekstów. Związki intertekstualne między niektórymi utworami, szczególnie widoczne w Wielkiej niedźwiedzicy (1923) Kazimierza Wierzyńskiego, w Rzeczy czarnoleskiej (1929) Juliana Tuwima, w Pieśniach szczurołapa (1930) Władysława Sebyły oraz w Surowym jedwabiu (1932) Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, są reminiscencją wizji człowieka ze Srebrnego i czarnego i stają się jedną z możliwych interpretacji tych liryków. W literaturze przedmiotu problem ten nie został dotychczas podjęty. Taki sposób lektury może być nową odsłoną liryki międzywojennej. W poezjach J. Lechonia interesująca jest także istota liryki i odgrywana przez nią rola. Można zaobserwować stopniową ewolucję poezji autora Srebrnego i czarnego. Dlatego należałoby oddzielić od siebie jego twórczość międzywojenną od powojennej. W niniejszej odsłonie przedstawione zostały różnice między kreacją człowieka we wczesnych lirykach i w późnych wierszach J. Lechonia. Najważniejszą wypadkową tego odczytania jest aspekt wielowymiarowości liryki poety na tle międzywojennego warszawskiego środowiska poetyckiego.
In the article have been presented three borders in Jan Lechoń’s poetry. Internal drama of person is visible in his selected poems in Srebrne i czarne (1924, second edition in 1928) that becomes the main point of interpretation. Lyrics of Skamander group are important correspondence for Lechoń’s poems. His poetry have been presented on background of lyrics of know interwar poets, Julian Tuwim, Władysław Sebyła, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska and Kazimierz Wierzyński. The place of Lechoń’s poems in Skamander group seems to be particulary important. It is possible to recover associations between lyrics of chosen poets, which should be define like literature allusions or intertext relationships, depending on accepted method of interpretation literature. Intertexsts relation between them, particularly visible in Wielka niedźwiedzica (1923) written by Kazimierz Wierzyński, Rzecz czarnoleska (1929) created by Julian Tuwim, Pieśni szczurołapa (1930) Sebyła’s poems and Surowy jedwab (1932) written by Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, are reminiscence of human being presented in Srebrne i czarne, and seems to be one of many possible interpretation. Until now in literature of subject this problem was not taken, therefore it can bring new interpretative solutions. The third visible border in Lechoń’s poetry seem to be the essence of lyric and its function. It is possible to observe distinct evolution of Lechoń’s poetry. Therefore, we should separate his interwar work from post-war wrote on emigration. In this interpretation have been chosen differences between presentation of person and his attitude in early and late lyrical Lechoń’s work. The main conclusion in the article seems to be the aspect of unique multivoice structure of poetry in interwar literature environment in Warsaw.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2019, 17; 211-228
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drżący głos poetki
The trembling voice of the poet
La voce tremante della poetessa
Autorzy:
Krawczyk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/784394.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Kazimiera Alberti
polish interwar literature
poetry
Franciscanism
Kabbalah
messianic vitalism
polska literatura międzywojenna
poezja
franciszkanizm
kabała
mesjański witalizm
francescanesimo
Opis:
L’articolo si presenta come una polemica contro i testi critico-letterari che definiscono Kazimiera Alberti un’autrice dalle opere “chiare e semplici”. La raccolta di poesie, Godzina Kalinowa, racchiude la ricchezza delle tradizioni, fonti di ispirazioni della poetessa: dal francescanesimo, ai riferimenti biblici, fino alla cabala. Inoltre, una delle caratteristiche dei versi dell’Alberti sono “le fessure e le crepe”, che interpretate nel contesto della filosofia di Kierkegaard, Derrida e di Agata Bielik-Robson, possono mettere in risalto l’originalità della scrittrice. Andare oltre le idee di minoritas e fraternitas, attraverso la metafora della corda, porta il lettore a scoprire interessanti riflessioni sul desiderio e sul vivace atteggiamento di insaziabilità. L’Alberti anticipa la sua epoca sia nella sua creazione letteraria, sia nella propria vita straordinaria e ricca di fascino.
The text is a polemic with critical literary studies that recognize Kazimiera Alberti as a poet creating “light and simple” works. In the volume Kalinowa Hour can be traced wealth of tradition from which the poet drew: from the Franciscan, by biblical references, to the Kabbalah. In addition, the poems of the Alberti contain “crevices and cracks” which, interpreted in the context of Kierkegaard’s philosophy, Derrida and Agata Bielik-Robson’s works, may indicate the originality of poet. Going beyond the ideas of minoritas and fraternitas lead the careful reader to the metaphor of the string and interesting reflections on the desire and animating attitude of insatiability. The intuition that the poet has overtaken her age is not only the poems, but their realization and extension – a rich and extraordinary life.
Źródło:
Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2019, 1; 117-134
2658-185X
Pojawia się w:
Fabrica Litterarum Polono-Italica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bruno Winawer o tęsknocie. Analiza wybranych utworów
Bruno Winawer about Longing. Analysis of Selected Works
Autorzy:
Warońska-Gęsiarz, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28090075.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Bruno Winawer
Sehnsucht
Literatur der Zwischenkriegszeit
Poesie des jungen Polen
Drama des jungen Polen
Drama der Zwischenkriegszeit
tęsknota
literatura międzywojenna
poezja młodopolska
dramat młodopolski
dramat międzywojenny
Longing
Interwar literature
Young Poland poetry
Young Poland drama
Interwar drama
Opis:
Autorka omawia funkcje tęsknoty i sposoby jej przedstawiania na przykładzie kilku wybranych utworów Brunona Winawera, twórcy debiutującego jeszcze w Młodej Polsce, któremu popularność i uznanie krytyki w dwudziestoleciu międzywojennym zapewniły przede wszystkim dramaty i felietony. Jako materiał analityczny wykorzystała teksty pochodzące z początkowej oraz końcowej fazy twórczości Winawera, sztuki: Niziny (1910), Księga Hioba (1921), Ryk byłego lwa (1936) i Żywy ładunek (1938), a także wiersz opublikowany na łamach „Chimery” (1907). Analiza utworów Winawera pozwoliła autorce zdiagnozować tęsknotę jako konsekwencję odczucia braku albo doświadczenia straty, co wpłynęło na wyróżnienie spośród bohaterów ludzi tęskniących (tęskniących do czegoś; tęsknota pobudza ich do działania, które często ogranicza się niemal wyłącznie do realizacji nie zawsze jasno sprecyzowanego celu znajdującego się w bliżej nieokreślonej przyszłości) oraz ludzi tęsknych (doświadczonych stratą czegoś lub kogoś; biernych, zniechęconych, rozżalonych). Tęsknota postaci ujawnia się w ich słowach, zachowaniach oraz sposobie postrzegania świata, choć na siłę jej doświadczania wpływa również aktualne otoczenie i ukształtowanie świata przedstawionego. Autorka zastanawia się również nad tęsknotą ujawnianą w biografii Winawera.
The author presents the functions of longing and the ways in which it is represented on the example of a few selected works by Bruno Winawer, an artist who made his debut in the Young Poland period and whose popularity and critical acclaim in the interwar period was ensured primarily by his dramas and columns. The author used texts from the initial and final phases of Winawer's work, the plays: Niziny [Lowlands] (1910), The Book of Job (1921),  Ryk byłego lwa [The Roar of the Former Lion] (1936) and Żywy Ładunek [The Living Load]  (1938), as well as a poem published in 'Chimera' (1907) as analytical material. By analysing Winawer's works, the author was able to diagnose longing as a consequence of feeling a lack or experiencing a loss, which led to distinguishing two types of longing: longing for something (longing spurs them to action, which is often almost exclusively limited to the realisation of a goal located in the indefinite future, which is not always clearly specified) and longing after the loss of something (people are passive, discouraged, embittered). The characters' longing is revealed in their words, behaviour and the way they perceive the world, although the power of experiencing it is also influenced by the current environment and the setting of the depicted world. In her article, the author also reflects on the longing revealed in Winawer's biography.
Die Autorin stellt die Funktionen der Sehnsucht und die Arten ihrer Darstellung am Beispiel einiger ausgewählter Werke von Bruno Winawer vor, einem Künstler, der im jungen Polen debütierte und dessen Popularität und kritische Anerkennung in der Zwischenkriegs-zeit vor allem durch seine Dramen und Kolumnen gesichert war. Als Analysematerial verwen-det die Autorin Texte aus der Anfangs- und Endphase von Winawers Werk, die Theaterstücke Niziny (1910), Księga Hioba (1921), Ryk byłego lwa (1936) und Żywy ładunek (1938), sowie ein veröffentlichtes Gedicht in „Chimera” (1907). In ihrem Artikel denkt die Autorin auch über die Sehnsucht nach, die in Winawers Biografie zum Ausdruck kommt.Die Analyse von Winawers Werken ermöglichte es der Autorin, die Sehnsucht als Folge des Gefühls eines Mangels oder des Erlebens eines Verlustes zu analysieren, was zwei Arten von Sehnsucht unterscheiden konnte: wenn die Menschen sich nach etwas sehnen (die Sehn-sucht regt sie zum Handeln an, das sich oft fast ausschließlich auf die Verwirklichung eines nicht immer klar definierten, in der unbestimmten Zukunft liegenden Ziels beschränkt) oder wenn die Menschen sich nach dem Verlust von etwas sehnen (die Menschen sind passiv, ent-mutigt, verbittert). Die Sehnsucht der Figuren offenbart sich in ihren Worten, ihrem Verhal-ten und der Art und Weise, wie sie die Welt wahrnehmen, obwohl die Kraft des Erlebens auch von der aktuellen Umgebung und der Gestaltung der dargestellten Welt beeinflusst wird.
Źródło:
Transfer. Reception studies; 2022, 7; 243-262
2451-3334
Pojawia się w:
Transfer. Reception studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies