Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "poezja emigracyjna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    „Nie ma, nie ma wody na pustyni”? Symbolika rzeki w poezji Teresy Podemskiej-Abt
    “There is no water in the desert...”? Symbolic meaning of a river in Teresa Podemska-Abt’s poetry
    Autorzy:
    Bąk, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2012597.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    motywy akwatyczne
    poezja emigracyjna
    Teresa Podemska-Abt
    aquatic motifs
    émigré poetry
    Opis:
    The article aims at discussing the problem of changes that the symbolic meaning of a river is going through when used by Polish authors who create their poems in a geographical and cultural context which is completely different from their native one. The examples are taken from Teresa Podemska-Abt’s works. Her poems written in Australia reveal an interesting recontextualization of the sign of a river and modification of the symbolic meanings it evokes.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2015, 5(8); 217-230
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Udział Krystyny i Czesława Bednarczyków w pracach redakcyjnych „Kultury” i „Orła Białego” (na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku)
    Krystyna and Czesław Bednarczyk’s contribution to edition of „Kultura” and „Orzeł Biały” on the turn of the 40s of 20th Century
    Autorzy:
    Wysocka, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/472173.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
    Tematy:
    Oficyna Poetów i Malarzy
    „Kultura”
    Orzeł Biały”
    polska prasa na uchodźstwie
    polska poezja emigracyjna
    „Orzeł Biały”
    Polish press in exile
    Polish émigré poetry
    Opis:
    W oparciu przede wszystkim o źródła archiwalne podjęłam w artykule próbę zwięzłego omówienia udziału Krystyny i Czesława Bednarczyków, założycieli emigracyjnej Oficyny Poetów i Malarzy, w pracach redakcyjnych zespołu paryskiej „Kultury” i londyńskiego „Orła Białego”. Zarówno szczegóły tej współpracy, jak i redaktorskie dokonania debiutujących wydawców poezji nie wzbudziły dotychczas żywszego zainteresowania badaczy życia literackiego emigracji. Tymczasem na początku lat pięćdziesiątych Bednarczykowie zasadniczo wpływali na podniesienie poziomu poetyckiego i artystycznego obu periodyków, publikując gościnnie autorskie całostronicowe kompozycje wierszy i grafik malarzy oraz poetów, których poznali w większości na wojennym szlaku II Korpusu. W „Kulturze” ukazały się one tylko dwa razy (w kwietniu i listopadzie 1950 r.), na łamach „Orła Białego” zaś dziesięć razy (w latach 1950-1951). Uczestnictwo w tworzeniu numerów miesięcznika oraz tygodnika stanowiło dla Bednarczyków szansę nie tylko na redaktorski debiut i edytorską wprawkę, lecz także na reklamę własnego wydawniczego przedsięwzięcia. Zarówno bowiem Jerzy Giedroyc, jak i Ryszard Piestrzyński wspomogli nowo założoną Oficynę Poetów i Malarzy, zamieszczając w kierowanych przez siebie pismach apele, ogłoszenia i artykuły promujące tę inicjatywę. Zatem mimo że opisana współpraca stanowiła dla Bednarczyków dodatkowe i krótkotrwałe zatrudnienie, należy uznać możliwość równoczesnego redagowania działu poetyckiego „Kultury” oraz „Orła Białego” za niemałe ich osiągnięcie i przywrócić temu epizodowi należne mu z tej racji miejsce w literaturze przedmiotu.
    The article presents a little-known episode from the history of Polish press in exile. Its subject is Krystyna and Czesław Bednarczyk’s editorial cooperation with „Kultura” („Culture”, the most prominent émigré literary magazine of that time) and „Orzeł Biały” („The White Eagle”, the Polish 2nd Corps’ weekly magazine) in the 1950s. The article examines and briefl y describes the archival sources on this topic. They were collected mostly in the research centres for culture of Polish emigration in Maisons-Laffi tte (Literary Institute), Torun (Archives of Polish Emigration) and Cracow (the manuscript collection inherited by the Jagiellonian University through the last will of Krystyna Bednarczyk) and present the Bednarczyk’s contribution to artistic development of both magazines. Czesław and Krystyna Bednarczyk were founders of the publishing house and printing company Ofi cyna Poetów i Malarzy (Poets and Painters’ Press). Analysis of their correspondence, especially with Jerzy Giedroyc and Ryszard Piestrzyński, proves that the cooperation with editorial staffs used to be mutually benefi cial, as „Kultura” and „Orzeł Biały” helped Bednarczyks to promote their own undertaking. Although short, this episode in their biography therefore deserves to be considered as an achievement worth being remembered.
    Źródło:
    Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2016, 10; 229-250
    1897-0788
    2544-8730
    Pojawia się w:
    Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Творческая стратегия Гизеллы Лахман в контексте литературнo-социологических механизмов русского зарубежья
    Gisella Lakhman’s creative strategy in the context of literary and social mechanisms of Russian emigration
    ТStrategia twórcza Gizelli Lachman w kontekście społeczno-literackich mechanizmów rosyjskiej emigracji
    Autorzy:
    Brzykcy, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311883.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    русская эмигрантская поэзия
    русская женская поэзия
    литературная жизнь русской диаспоры
    rosyjska poezja emigracyjna
    rosyjska poezja kobieca
    życie literackie rosyjskiej diaspory
    Russian emigre poetry
    Russian female poetry
    Russian diaspora literary life
    Opis:
    The article concerns Gisella Lakhman (1895-1969), forgotten poet of the first wave of Russian emigration. Its aim is to discuss Lakhman’s creative strategy in the context of main mechanisms and processes for the literary life of Russian interwar and post-Second World War diaspora, such as: extremely difficult living conditions, deprofessionalization of the writer’s profession, a sharp reduction in the reading market, loss of ties with the native culture and language, and geographical fragmentation of the literary community. The new conditions of Russian literature abroad influenced Lakhman’s creative strategy, above all her late debut in the 1940s. Reasons and results of her decision are presented, as well as her position on the literary scene of the Russian diaspora, and reception of her work.
    Статья посвящена Гизелле Лахман (1895-1969), забытой поэтессе первой волны русской эмиграции. Ее цель – рассмотреть творческую стратегию Лахман в контексте основных механизмов и процессов литературной жизни русской межвоенной и послевоенной диаспоры, таких как крайне тяжелые условия жизни, депрофессионализация писательской профессии, резкое сокращение читательского рынка, потеря связи с родной культурой и языком, географическая раздробленность литературной среды. Новые условия функционирования русской литературы за рубежом повлияли на художественную деятельность  Лахман, прежде всего на ее поздний дебют, состоявшийся в 1940-х годах. Представлены причины и результаты ее решения, а также положение поэтессы на литературной сцене русского зарубежья и рецепция ее творчества.
    Celem artykułu jest omówienie strategii twórczej Gizelli Lachman (1895-1969), zapomnianej poetki pierwszej fali rosyjskiej emigracji, w kontekście głównych mechanizmów i procesów zachodzących w życiu literackim rosyjskiej diaspory międzywojennej i powojennej. Przedstawiono wpływ nowych uwarunkowań, w jakich funkcjonowała emigracyjna literatura rosyjska (takich jak: skrajnie trudne warunki bytowe, deprofesjonalizacja zawodu pisarza, gwałtowna redukcja rynku czytelniczego, utrata więzi z rodzimą kulturą i językiem oraz geograficzna fragmentacja środowiska literackiego) na twórcze wybory poetki, przede wszystkim na jej późny debiut, mający miejsce w latach 40. XX wieku. Podjęto próbę wyjaśnienia przyczyn i skutków tej decyzji Lachman, jej pozycję na scenie literackiej diaspory rosyjskiej oraz recepcję jej twórczości.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2023, 3 (183); 197-210
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Święto obfitości. Wiersze Józefa Łobodowskiego o naturze i sztuce
    Feast of Abundance. Poems by Jozef Lobodowski About Nature and Art
    Фестиваль достатку. Вірші Юзефа Лободовського про природу та мистецтво
    Autorzy:
    Ligęza, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048418.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Юзеф Лободовський, польська еміграційна поезія, посилання на культуру, взаємодія мистецтв, поетика надмірності, краса
    Józef Łobodowski, polska poezja emigracyjna, odniesienia do kultury, korespondencja sztuk, poetyka nadmiaru, piękno
    Józef Lobodowski, Polish emigrant poetry, references to culture, interaction of arts, poetics of redundancy, beauty
    Opis:
    W niniejszej pracy autor zajmuje się utworami poetyckimi Józefa Łobodowskiego z jego późnego okresu, które powstały na emigracji, w centrum zainteresowania umieszczając odczytania wierszy chwalących urodę świata, radość istnienia i swobodę poetyckiego słowa. Posługuje się metodą analizy literackiej oraz uwzględnia różnorodne odniesienia literackie i kulturowe, w tym korespondencję sztuk. Znaczną uwagę Łobodowski poświęca pochwale kobiecego ciała – bliskiego piękna natury. Portretowanie ciała kobiecego wzbogaca się o odwołania do malarstwa, rzeźby, architektury oraz muzyki. W swych hymnach, madrygałach i sonetach poeta posługuje się stylizacją, głównie opierając się na wzorach języka baroku.                 Formuła „święto obfitości” oznacza bogactwo obrazów i wielości kulturowych skojarzeń oraz odnosi się równocześnie do poetyki nadmiaru i nagromadzenia figur retorycznych, wyliczeń, metafor, porównań, antytez. Kultura antyku wraz z mitologią Greków i Rzymian została przez Łobodowskiego świetnie przyswojona. Przeżywanie intensywnie objawiającego się piękna w tej poezji przeciwstawia się dziedzictwu romantycznemu szkoły ukraińskiej oraz dwudziestowiecznemu katastrofizmowi. Marzenie o literackim świecie osobnym, o przestrzeni arkadyjskiej, służy swoistej terapii, gdyż poeta pragnie znaleźć przeciwwagą dla doświadczeń złego wieku XX, opanować metafizyczny lęk.
    У цьому дослідженні автор розглядає поезії Юзефа Лободовського з його пізнього періоду, які були написані у вигнанні, розміщуючи в центрі інтересів читання віршів, що прославляють красу світу, радість існування та свободу поетичного слова. Тут використовується метод літературного аналізу та враховуються різні літературні та культурні посилання, включаючи взаємодію мистецтв. Лободовський приділяє значну увагу жіночому тілу – близькому до краси природи. Зображення жіночого тіла збагачуються поетом посиланнями на живопис, скульптуру, архітектуру та музику. У своїх гімнах, мадригалах та сонетах він використовує стилізацію, головним чином за зразками мови бароко.                 Формула “фестиваль достатку” позначає багатство образів та безліч культурних асоціацій з одночасним використанням поетики надмірності та накопичення риторичних фігур, вичислювання, метафор, порівнянь та антитез. Культура античності, поряд з міфологією греків та римлян, добре засвоєна Лодовським. У його творчості досвід інтенсивно розкритої краси протистоїть спадщині романтичної української школи та насторям катастрофізму ХХ століття. Мрія про окремий літературний світ, про аркадський простір, служить своєрідною терапією, адже поет хоче знайти противагу для досвіду сумнозвісного ХХ століття та подолати метафізичний страх.
    In this work the author discuses and reads Józef Łobodowski’s poems, which were created during his emigré period. The author concentrates on interpretation of the poems glorifying the beauty of the world, joy of being and liberty of the poetic word. Łobodowski praises the woman body, so closed to  the loveliness of nature.  Portrait-painting of woman body in this poetry has been enriched by the appeals to paintings, sculptures, architecture and music. In his hymns, madrigals and sonnets the poet uses stylization, going back to the patterns of baroque literary language.                 The formula “feast of abundance” means richness of poetic pictures and multiplicity of cultural associations and refers to the poetics of surplus. The important role plays accumulation rhetoric figures, iuxtapositions, metaphors, comparisons and antithesis’. The culture of Greco-Latinian civilisation with the Greek and Roman mythology was very well assimilated by the poet. In this poetry the experience of the intensive loveliness contrasts with heritage of so called Ukrainian  school in Polish romanticism and XX-th century catastrophism. The dream about the separate world, about Arcadian space is a kind of therapy, because poet tries to find counterbalance to experiences of the bad world and want to surpass the metaphysical fear.
    Źródło:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2019, 5, 14; 31-46
    1733-2249
    Pojawia się w:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    [Rev.:] Maria Mili Purymska, Na skrzydłach wiatru, Zagnańsk : Świętokrzyskie Towarzystwo Regionalne ; Chicago : [s.n.] 2012, 103, VIII s.
    Autorzy:
    Szymczyk, Alina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/440882.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    Purymska Maria Mili (1946 -)
    polska poezja w Stanach Zjednoczonych
    poezja
    emigracyjna religijna poezja liryczna
    patriotyczna poezja liryczna
    osobista poezja liryczna
    Polish poetry in the United States
    poetry of emigration
    religious lyric poetry
    patriotic lyric poetry
    personal lyric poetry
    Opis:
    W dniu 7 grudnia 2012 r. w Jezuickim Ośrodku Milenijnym w Chicago (USA) odbyła się promocja tomiku wierszy pt. Na skrzydłach wiatru Marii Mili Purymskiej. Tomik został wydany pod redakcją dra Andrzeja Macieja Zarębskiego w Świętokrzyskim Towarzystwie Regionalnym jako 295. pozycja Biblioteki Świętokrzyskiej. To jest dowód na współpracę pomiędzy Świętokrzyskim Towarzystwem Regionalnym a Zrzeszeniem Literatów Polskich im. Jana Pawła II w Chicago, którego autorka jest członkinią od 2006 r. Warto nadmienić, że opiekunem duchowym Zrzeszenia Literatów Polskich im. Jana Pawła II jest o. Jerzy Karpiński SJ. Książka została wydana z okładką według projektu artystki. M.M. Purymska, (urodzona 13 czerwca 1946 r. w m. Mielewskie woj. Podlaskie), jest absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego, Wydział Biologii i Nauk o Ziemi, Specjalizacja – Kartografia z tytułem magister, studia ukończyła w 1968 r. W 1991 roku wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Jako twórczyni wszechstronna uprawia nie tylko poezję i prozę, ale także malarstwo i fotografię artystyczną, inspirując innych do wewnętrznej transformacji i osiągania wyższego poziomu duchowego. Poezja i malarstwo Purymskiej to duchowa medytacja. Maluje pejzaże, portrety, kwiaty i anioły. W ciągu ostatnich lat prezentowała swoją twórczość malarską na kilkunastu wystawach w aglomeracji chicagowskiej. Brała udział w Jesieniach i Wiosnach Poetyckich organizowanych przez Zrzeszenie Literatów Polskich im. Jana Pawła II w Chicago od 2009 r. We wstępie do książki dr Andrzej Maciej Zarębski napisał: „wiersze są przesycone uczuciem tęsknoty za dzieciństwem i młodością spędzonymi w Ojczyźnie. Cechuje je wiara w rychły do niej powrót. Przesłanie tej nostalgicznej i refleksyjnej poezji jest tak ekspresyjne, że czytelnik podziela tę nadzieję i wiarę. I na tym polega siła i urok poezji Marii Mili Purymskiej” (od redakcji, str. 5). W debiutanckim tomie autorki czytamy w wierszu-przesłaniu: „Nie pędź tak szybko / Przez życie Nie warto… / Usiądź wygodnie w fotelu / Zajrzyj w głąb siebie / Spytaj swojego Anioła / O cel twego istnienia / On ci zapali światła zielone / Wskaże drogę właściwą / Zrozumiesz / Że trzeba było na chwile / Przystanąć…” (Przesłanie, str. 43). W tytułowym wierszu autorka chciałaby „wstąpić do wieczności”, „Zanurzyć się w świetle miłości / Dotknąć nieznanej materii. / Przekroczyć całunem mgły / chaos tego świata / i wydobyć piękno / emanujące boską miłością” (Na skrzydłach wiatru, str. 7). W Polsce ukazała się recenzja pióra Elżbiety Słoń pt. Kobieta uskrzydlona wiatrem. Recenzentka wskazała na zawartość pięciu części tomiku poezji: „Pierwsza z nich dotyczy szeroko pojętej miłości, kolejne – ziemi ojczystej, chrześcijańskiej wiary, uroków pór roku. Na zakończenie autorka przedstawiła refleksje i przemyślenia na bardzo różne tematy. Książka wzbogacona jest obrazami Purymskiej” (Elżbieta Słoń, Kobieta uskrzydlona wiatrem, „Goniec Świętokrzyski. Kwartalnik Społeczno-Kulturalny Regionalistów Świętokrzyskich”, r. 2012, nr 3 (40), wrzesień 2012, s.171 (plik pdf). Pierwsza część nosi tytuł O miłości. Miłość wydaje się być treścią życia artystki. Poetka opisuje miłość, zwracając się do niej jak do osoby: ,,Skąpana w rosie / Rozczesujesz włosy wiatrem / By wpleść w nie chabry / Maki i konwalie” (O miłości, str. 10). Druga część poetyckiego tomu nosi tytuł Ojczysta ziemia. Tu z wierszy przebija tęsknota za Polską, za rodzinnym Podlasiem. Autorka-emigrantka, mieszkając w Ameryce Północnej, czuje się jednak Polką. Czytamy w utworze o tym samym tytule: ,,Moja ojczysta ziemia / jest dumna z imienia Polski / Wpisana jest w niej poezja / od Tatr aż po Bałtyk” (Ojczysta ziemia, str. 34). Część trzecia tomiku zatytułowana Akt wiary zawiera wiersze religijne albo nawiązujące do religii. Podmiot liryczny wierszy zastanawia się: ,,Po co nam smutek / Pytam sama siebie / Zamknę go w sejfie / I odeślę do Boga” (Pytania, str. 51). W wielu utworach Aktu wiary podmiot liryczny modli się, mamy do czynienia z wierszami-modlitwami (Modlitwa o poranku, Kochany Boże, Słowo o Matce Boskiej, Dziękczynienie oraz inne), a oto urywek wiersza pt. Dziękczynienie: „Dziękuję Ci Boże / Za każdy dzień / Słoneczny deszczowy / Ciepły i mroźny (…) / Za uśmiech dziecka / I zgorzkniałą twarz / Starca / Dziękuję / Za każdą cząstkę / Twojego Wszechświata / Za to że jesteś Ty inni i ja / Dziękuję” (Dziękczynienie, str. 57). Elżbieta Słoń zauważyła w swojej recenzji, że „Na końcu książki trafić można na deser – na reprodukcje olejnych obrazów Marii Mili Purymskiej. Artystka lubi malować pejzaże, kwiaty, anioły, portrety, martwą naturę. Obrazy są ekspresyjne, dużo w nich ciepłych, uderzających w oczy kolorów: brązów, czerwieni, odcieni żółtego, często na tle ciemnych zieleni czy granatu. Reasumując – interesująco namalowane wiersze I ciekawe do nich ilustrowanie”. W części pt. Refleksje poetka w swoich wierszach opowiada o radości, ciszy, samotności, zachwycie, zazdrości, wybaczaniu. W wierszu pt. Moim dzieciom poetka wyznała: ,,Byłyście małymi okruszkami / Kiedy po raz pierwszy / Ujrzałam i trzymałam / W moich ramionach / Tuliłam was i prosiłam / Aniołów o prowadzenie (...)” (Moim dzieciom, str. 82). Późny debiut autorki zasługuje na uwagę czytelników.
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 1(1); 149-151
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Emigracyjna filozofia podróżowania Gizelli Lachman (cykl poetycki "Zeszyt podróżny")
    The Emigration Philosophy of Travelling by Gizella Lakhman (poetic cycle "Travel Notebook")
    Эмиграционная философия путешествия Гизеллы Лахман (поэтический цикл "Путевая тетрадь")
    Autorzy:
    Brzykcy, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085334.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    русская эмиграция
    русская эмиграционная поэзия
    лирический цикл путешествий
    путешествие
    русская женская поэзия
    emigracja rosyjska
    emigracyjna poezja rosyjska
    liryczny cykl podróżny
    podróż
    rosyjska poezja kobieca
    Russian emigration
    Russian emgiree poetry
    lyrical poem of
    Opis:
    W artykule podjęto próbę analizy cyklu poetyckiego pt. Zeszyt podróżny Gizelli Lachman (1890?–1969), mało znanej i dziś właściwie zapomnianej poetki reprezentującej „pierwszą falę” emigracji rosyjskiej. Cykl omawiany jest w kontekście genologicznym (przynależność do gatunku lirycznego cyklu podróżnego) i biograficznym (emigracyjna tułaczka Lachman jako impuls dla twórczości literackiej). W analizie uwzględniono także inne wiersze poetki, oparte na motywie podróżowania. Podróżowanie nosi w artystycznym światopoglądzie poetki znamiona filozofii, rozumianej, za Platonem, jako zdobywanie mądrości przez poznawanie czegoś, jako praktyka poznawcza polegająca na nieustannym poszukiwaniu prawdy. Za zróżnicowanymi artystycznie formami mobilności podmiotu lirycznego (spacer, przejażdżka, wycieczka, wędrówka, podróż, wyprawa, rzadziej – tułaczka) kryje się zmetaforyzowany obraz ludzkiego życia, ujmowanego w perspektywie ontologicznej, epistemologicznej i aksjologicznej. W wierszach Lachman droga i przebywanie w drodze są alegorią ludzkiego życia (motyw peregrinatio vitae), figurą przemijania, metaforą samotności i relacji interpersonalnych, odwzorowaniem Platońskiego mitu o duszy. W analizowanym cyklu wierszy podróż po Europie posłużyła jako ilustracja dla refleksji poetki o przemijaniu ludzkości oraz dla krytyki kondycji świata II połowy XX wieku, zdominowanego przez masową turystykę i komercjalizm.
    В статье дается анализ Путевой тетради – поэтического цикла Гизеллы Лахман (1890?–1969), малоизвестной, сегодня в принципе забытой поэтессы первой волны русского зарубежья. Цикл рассматривается в генологическом (принадлежность к жанру поэтического путешествия) и биографическом (эмиграционное скитальчество Лахман как импульс к творчеству) контекстах. В ходе анализа учитываются и другие стихотворения поэтессы, объединенные мотивом путешествия.  В художественном мировоззрении Лахман путешествие превращается в философское действие, вслед за Платоном оно толкуется поэтессой как познавательная практика, цель которой – искать правду о мире, о жизни, о самом себе. За разнообразными изображениями мобильности лирического субъекта (прогулка, экскурсия, рейс, реже – скитание) всегда скрывается метафорический образ человеческого существования, данного в онтологическом, эпистемологическом или аксиологическом ракурсе. В стихотворениях Лахман путь и пребывание в пути становятся аллегорией человеческой жизни (мотив peregrinatio vitae), фигурой протекания времени, метафорой одиночества и межличностных «путей сообщения», иллюстрацией Платонского мифа о бессмертной души.  Изображенное в Путевой тетради путешествие по Европе сопряжено с размышлениями лирического «я» над кратковременностью человека, а также с критикой массовой туристики и комерциализма – явлений, типичных для второй половины ХХ века. 
    The article is an attempt at analysis of a poetic cycle entitled Travel Notebook (Путевая тетрадь), written by Gizella Lakhman (1890?-1969), a little-known and nowadays practically forgotten poet representing the “first wave” of Russian emigration. The cycle is discussed in the genological (belonging to the genre of the poetic travel cycle) and biographical context (emigration mobility as an impulse to literary activity). Other poems by Lakhman based on the theme of travel has also been taken into account. In the poet’s artistic worldview, travel bears the traits of philosophy, understood like Plato did, as acquiring wisdom through learning something, as a cognitive practice consisting in a constant search for truth. Behind the artistically diverse forms of mobility of the lyrical subject of Lakhman’s poetry (walk, ride, excursion, hike, journey, expedition, less frequent – wandering) there is a metaphorized image of human life, presented in an ontological, epistemological or axiological perspective. The road and being on the road are, among others, an allegory of human life (the motif of peregrinatio vitae), a figure of passing, loneliness and interpersonal relations, a reflection of the Platonic myth of the soul. In the analyzed series of poems, the journey around Europe served as an illustration for the poet’s reflections on the passing of mankind and for criticism of the condition of the world in the second half of the 20th century, dominated by mass tourism and commercialism.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2022, 2 (178); 137-156
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies