Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "plemiona" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Proces boloński a socjalizacja studentów do akademickich wspólnot plemiennych. Analiza wzorów mobilności pomiędzy I i II stopniem kształcenia
    Autorzy:
    Wasielewski, Krzysztof
    Antonowicz, Dominik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2076794.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    plemiona akademickie
    kształcenie socjologiczne
    mobilność studencka
    dyscypliny wiedzy
    proces boloński
    Opis:
    Zasadniczym celem artykułu jest ukazanie napięć pomiędzy tradycyjnym kształceniem akademickim a wymogami procesu bolońskiego oraz konsekwencji, jakie one wywołują dla funkcjonowania poszczególnych dyscyplin. Koncentrujemy się na jednym z aspektów tego problemu – mobilności studentów pomiędzy I i II stopniem kształcenia – na przykładzie nauk socjologicznych. Odwołujemy się w nim do klasycznej już koncepcji plemion akademickich T. Becher i P. Trowlera. Próbujemy w nim odpowiedzieć na pytania, które z akademickich wspólnot plemiennych wpisały się w postulaty procesu bolońskiego, a które zdołały się im oprzeć kładąc nacisk na utrzymanie studentów w gronie danej dyscypliny naukowej oraz czy w uczelniach o najwyższym akademickim prestiżu siła socjalizacji do wspólnot plemiennych będzie silniejsza aniżeli w uczelniach o mniejszym prestiżu. Dołączamy tym tekstem do dyskusji na temat kształcenia socjologów w Polsce.
    Źródło:
    Studia Socjologiczne; 2021, 2; 147-175
    0039-3371
    Pojawia się w:
    Studia Socjologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fenomen religii prasłowian
    Religion of the Proto-Slavs
    Autorzy:
    Białous, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420225.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    kult religijny
    poganie
    plemiona
    starożytność.
    religious worship
    heathen
    tribes
    antiquity
    Opis:
    Przedstawiony artykuł ma charakter przyczynkowy, a jego zaistnienie było reakcją na pojawianie się w społeczeństwach Europy Środkowej i Wschodniej nawrotu do idei pradawnych, słowiańskich i pogańskich wierzeń. Stosunkowo ta mało rozpowszechniona dziedzina nauki, z wyjątkową trudnością poddająca się badaniom, ewokowała niejednokrotnie zaistnienie różnorodnych, często legendarnych obrazów zarówno strony mitologicznej, jak i kultycznej zagadnienia. Sytuacja taka prowadziła de facto do fascynacji przedmiotem odległym od prawdy, przedmiotem rodzącym się raczej w wyobraźni zwolenników „słowiańskich wierzeń”. W artykule zastosowano odniesienie do współczesnych i dawniejszych osiągnięć naukowych w omawianej dziedzinie, rozważania osnuwając na analizie polidoksji, traktowanej jako źródło politeizmu oraz prototeizmu, jako fazy wyjściowej politeizmu. Nie brak odwołań do dawnych zabytków i stwierdzeń starożytnych historyków, dla których Słowianie stanowili często zamknięty i nieznany powszechnie krąg społeczny, który w ten sposób postrzegany wydawał się zagrożeniem zrazu dla Imperium Romanum, a później dla cywilizacji zachodniego świata…
    Compared to other pagan religious systems of Europe, the Slavic religion is one of the least known. There are no known Slavic myths, that is the stories of the gods. However, the written Greek and Latin sources, the Central European (Russian, Czech and Polish), as well as the material relics (eg. The statues of the deities of the four faces ) allows us to specify different forms and characteristics of the Slavic religion: the multiplicity of deities, the worship of the deified forces of nature, the worship of fire, and the original worship of the sky. The gradual process of displacing the original Slavic beliefs in the context of Christianization began in the sixth century, and finally ended with the conquest of Polabians by the Germans (13th century). However, relics of the Slavic religion survived in the private beliefs in the 15th and 16th centuries and in the folklore to this day, although the form and scale of this survival has not yet been clearly defined. This article makes references to contemporary and earlier academic achievements in the field discussed, a reflection based on polidoxy treated as a source of polytheism and prototheism as the primary phase of polytheism. References to historical monuments and findings of historians of antiquity, for whom the Slavs were often a closed and commonly unknown societal circle, which in this manner appeared to be a threat to first the Roman Empire and then later to Western civilization.
    Źródło:
    ELPIS; 2016, 18; 145-152
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przyczyny małego zainteresowania turystów atrakcyjnym regionem Highlands w Papui Nowej Gwinei
    Autorzy:
    Mielcarek, Remigiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1390140.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu
    Tematy:
    Papua-Nowa Gwinea
    Highlands
    plemiona
    sing sings
    wyprawy turystyczne
    SWOT
    Opis:
    Autor artykułu dwukrotnie podróżował w Regionie Highlands w Papui-Nowej Gwinei, zarówno indywidualnie, jak również pilotując grupę turystyczną. Region Highlands posiada wiele unikatowych w skali Oceanii atrakcji turystycznych. Zwraca uwagę możliwość wspinaczki na najwyższy szczyt kraju – Górę Wilhelma (4509 m n.p.m.) oraz uczestnictwo w barwnych pokazach folklorystycznych zwanych sing sings. Zwrócono szczególną uwagę na charakterystyczne ubiory, ozdoby oraz makijaż plemion Megiar, Kama, Huli oraz tzw. Plemienia Błotnego. Mimo możliwości spotkania się z ciągle żywymi reliktami pierwotnej kultury prymitywnych plemion zwraca uwagę bardzo mała liczba zagranicznych turystów w tym rejonie. Wydaje się, że małe zainteresowanie turystów Regionem Highlands spowodowane jest izolacją lądową tego obszaru, powodującą znaczne podniesienie kosztów takich wypraw z wagi na wysoką cenę biletów lotniczych na Papuę-Nową Gwineę i drogą bazę hotelową.
    Źródło:
    Studia Periegetica; 2012, 7; 73-89
    1897-9262
    2658-1736
    Pojawia się w:
    Studia Periegetica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Land Access and Food Security for Forest Dwellers: An Economic Analysis for India
    Dostęp do ziemi i bezpieczeństwo żywieniowe dla mieszkańców obszarów leśnych: przykład Indii
    Autorzy:
    Dasgupta, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/371428.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Komitet Człowiek i Środowisko PAN
    Tematy:
    poverty
    food security
    forests
    tribals
    land
    sustainable development
    ubóstwo
    bezpieczeństwo żywieniowe
    lasy
    plemiona
    ziemia
    rozwój zrównoważony
    Opis:
    For an economy to grow sustainably, the developmental needs of the poor have to be addressed, alongside concerns for conservation of resources. In spite of the high economic growth experienced in India in recent decades, driven chiefly by growth in the secondary and tertiary sectors, poverty persists amongst tribal communities. Analysis of survey based data reveals the continued significance of access to land and forest resources in impact-ing livelihoods and food security for forest dwelling communities, comprising mostly of tribals. Access to land and credit emerge as critical for the majority, with substantial dependence on forest products for the poorest among the poor households. The paper adds to the empirical literature on the debate on relevance of small holder agriculture and access to natural resources for poverty alleviation. It also provides an economic context for a recently enacted legislation that seeks to restore tenurial security to forest dwelling tribal communities.
    Aby ekonomia rozwijała się w sposób zrównoważony, należy zapewnić możliwość spełniania potrzeb rozwojowych przez biednych, a zarazem dbać o ochronę surowców. Mimo wysokiego poziomu rozwoju ekonomicznego, obserwowanego w ciągu ostatnich kilku dekad w Indiach, napędzanego był przez drugo- i trzeciorzędne sektory, bieda nadal stanowi problem dla wielu plemion. Badania pokazują, że dla społeczności zamieszkujących obszary leśne nadal ogromne znaczenie, w aspekcie poziomu życia i bezpieczeństwa żywieniowego, odgrywają dostęp do ziemi i zasobów leśnych. Artykuł podnosi kwestię zasadności funkcjonowania małych gospodarstw rolniczych i dostępu do surowców naturalnych w kontekście walki z ubóstwem. Przeprowadzono także analizę ekonomiczną niedawno uchwalonego prawa, którego celem jest zapewnienie bezpieczeństwa dla społeczności zamieszkujących obszary leśne.
    Źródło:
    Problemy Ekorozwoju; 2013, 8, 2; 27-37
    1895-6912
    Pojawia się w:
    Problemy Ekorozwoju
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polacy w Boliwii
    Poles in Bolivia
    Autorzy:
    Piotrowicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1957161.pdf
    Data publikacji:
    2019-07-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Boliwia
    plemiona indiańskie
    emigracja
    wyprawy badawcze
    misje
    misjonarze
    misjonarki
    Bolivia
    Indian tribes
    emigration
    research expeditions
    missions
    missionaries
    Opis:
    Artykuł zawiera przykłady pobytu naszych rodaków wśród plemion indiańskich w Boliwii od końca XIX wieku (okres emigracji i wypraw badawczych polskich naukowców: Józefa Jackowskiego, Rudolfa Zubera, Władysława Klugera, Romana Kozłowskiego, Jana Kalinowskiego, Józefa Warszewicza). Prace misyjne w tym kraju Polacy rozpoczęli w drugiej połowie XX wieku. Jako pierwsi przybyli salezjanie i redemptoryści, a w latach siedemdziesiątych XX wieku – franciszkanie. Posługę misyjną pełnią również misjonarki z różnych zakonów i zgromadzeń (m.in. służebniczki dębickie, albertynki, sercanki). Artykuł prezentuje sylwetki wybitnych Polaków i Polek posługujących w Boliwii: o. Piotra Nawrota (werbista i muzykolog), bpa Krzysztofa Białasika (werbista, „polski pasterz boliwijskich górali”), o. Kazimierza Strzępka – „El Misionero”, o. Kacpra Nowakowskiego (franciszkanin OFM), o. Grzegorza Stachowiaka (zmartwychwstańcy), s. Miriam (sercanki). Ponadto autorka wspomina tych Polaków, którzy już odeszli, a na zawsze pozostali w sercach Boliwijczyków: o. Bernarda Czaję (werbista), ks. Tomasza Strudzika, ks. Mariusza Graszka. Prezentuje także obecnie mieszkających w Boliwii – Henryka Nowaka i Mileniusza Spanowicza, fotografa boliwijskiej przyrody.
    The article provides examples of our compatriots staying among the Indian tribes in Bolivia since the end of the 19th century (which was the period of emigration and research expeditions of Polish scientists: Józef Jackowski, Rudolf Zuber, Władysław Kluger, Roman Kozłowski, Jan Kalinowski, Józef Warszewicz). The missionary work of Poles in Bolivia began in the second half of the 20th century. The first ones who arrived were the Salesians and Redemptorists. The Franciscans came in the 1970. Missionary activity has been also performed by the missionary sisters from various religious orders and assemblies (including the Dębickie Servant Sisters, the Albertine Sisters, the Sacred Heart Sisters). The article presents the silhouettes of prominent Polish women and men serving in Bolivia: Friar Piotr Nawrot (Divine Word Missionary and musicologist), Bishop Krzysztof Białasik (Divine Word Missionary, the “Polish shepherd of Bolivian mountaineers”), Friar Kazimierz Strzępek – called “El Misionero,” Friar Kacper Nowakowski (Franciscan, OFM Conv.), Grzegorz Stachowiak (CR), Sister Miriam (of the Sacred Heart Sisters). In addition, the author recalls these Poles who passed away, but are still present in the hearts of Bolivians: Fr Bernard Czaja (Divine Word Missionary), Fr. Tomasz Strudzik, and Fr. Mariusz Graszek. Henryk Nowak and Mileniusz Spanowicz (a photographer of Bolivian nature) who are currently living in Bolivia, are also presented in the article.
    Źródło:
    Studia Polonijne; 2015, 36; 27-70
    0137-5210
    Pojawia się w:
    Studia Polonijne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bałtycko-słowiańska geneza języka białoruskiego
    The Baltic and Slavic genesis of Belarusian language
    Autorzy:
    Barszczewska, Nina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/594225.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    areały dialektalne
    plemiona wschodniosłowiańskie
    substrat bałtycki
    procesy asymilacyjne
    dialectal areas
    Eastern-Slavonic tribes
    Baltic substrate
    assimilation processes
    Opis:
    Etnograficzno-językowe granice Białorusi są następstwem procesów osadniczych plemion wschodniosłowiańskich i ich nawarstwienia się na substrat bałtycki. Za najważniejsze dla powstania białoruskiego obszaru językowego uważa się dwa największe plemiona, stanowiące także o odrębności językowej dwóch podstawowych dialektów białoruskich – Krywiczów i Dregowiczów. Obszar zamieszkiwany przez Krywiczów to tereny obecnego dialektu północno-wschodniego, a przez Dregowiczów obecnego dialektu południowo-zachodniego. Należy jednak pamiętać o tym, że granice etnograficzno-językowe ulegały zmianom pod wpływem procesów asymilacyjnych występujących na terenach zamieszkanych przez następujące plemiona: Dregowiczów, Drewlan, Krywiczów, Poleszuków, Siewierzanów, Wiatyczów. Dane archeologiczne, hydronimiczne, antropologiczne, etnologiczne i inne doprowadziły do powstania teorii substratowego pochodzenia Białorusinów, której sedno tkwi w tym, że na białoruskim terytorium Słowianie stopniowo asymilowali Bałtów, będąc jednocześnie pod wpływem substratu bałtyckiego. Głównym powodem powstania języków wschodniosłowiańskich było przegrupowanie, które odbyło się w dwóch strefach dialektalnych: kijowsko-poleskiej oraz połocko-riazańskiej. W artykule omawiane są cechy, które, z jednej strony przeciwstawiają sobie obecne dwa białoruskie masywy dialektalne: północno-wschodni i południowo- zachodni, a z drugiej wskazują na historyczne związki obu dialektów z wcześniejszymi obszarami dialektalnymi: połocko-riazańskim i kijowsko-poleskim.
    The ethnographic-language borders of Belarus result from the settling processes of Eastern-Slavonic tribes and their accumulation on the Baltic substrate. Scholars agree that there are two tribes most important for the origin of the Belarusian language territory determining the language distinction of two basic Belarusian dialects – these are the Krivich and Dregovich tribes. The territory inhabited by the Krivichs is the area of the present north-eastern dialect and the land where the Dregovichs used to live is the area of the present south-western dialect. We need to remember however that the ethnographic-language borders changed depending on assimilation processes present in the area inhabited by the following tribes: Dregovichs, Drevlians, Krivichs, Poleshuks, Severians, Vyatichi. Archaeological, hydronymical, anthropological, ethnological and other data have led to the creation of the theory of the substrate origin of the Belаrusians whose core is the fact that the Slavs gradually assimilated the Balts in the Belarusian area being under the influence of the Baltic substrate at the same time. The main reason for the origin of East Slavonic languages was the regrouping which took place in two dialectal zones: Kiev-Polesian and Polotsk-Ryazan. The article presents the features which on the one hand contrast two Belarusian dialectal masses: the north-east and the south-west and on the other hand – indicate the historical connections of both dialects with earlier dialect areas: Polotsk-Ryazan and Kiev-Polesian.
    Źródło:
    Rozprawy Komisji Językowej ŁTN; 2018, 66; 21-37
    0076-0390
    Pojawia się w:
    Rozprawy Komisji Językowej ŁTN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tribalism Versus Community Organization: Geography of a Multi-Tribal Bedouin Locality in the Galilee
    Plemienność kontra organizacja społeczności: geografia wieloplemiennej miejscowości beduińskiej w Galilei
    Autorzy:
    Medzini, Arnon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/684455.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    osady Beduinów
    plemiona Galilei
    Beduini w Izraelu
    planowane osadnictwo
    spontaniczne osadnictwo
    Bedouin settlement
    Galilee tribes
    Israel's Bedouins
    planned settlement
    spontaneous settlement
    Opis:
    Beduini w Izraelu znajdują się obecnie na bardzo zaawansowanym etapie przejścia ze społeczności tradycyjnej do nowoczesnej. Zderzenie tradycyjnej wspólnoty wędrownej z krajem o nowoczesnym zachodnim stylu życia jest fundamentalnym i materialnym punktem zapalnym. Plemiona beduińskie, które osiadły w obfitym w opady oraz gęsto zaludnionym rejonie Galilei, odczuły gospodarczą, społeczną i geograficzną bliskość otaczającego je regionu rolniczego. To geograficzne sąsiedztwo spowodowało także względnie szybką transformację z nomadyzmu do osadnictwa. Począwszy od lat 60. XX w. władze izraelskie regulują spontaniczne osady Beduinów. To przejście do stałego pobytu wymusiło na zamieszkujących te tereny Beduinach radzenie sobie z trudnościami natury kulturowej oraz społecznej. Z jednej strony starają się oni zachować swoją strukturę plemienną i klanową, z drugiej jednak wybór lokalnych przywódców wymaga od nich porzucenia jej na rzecz organizacji społeczności. Niniejsze badania koncentrują się na miejscowości Zarzir (lokalnym samorządzie w rejonie Galilei w północnym Izraelu), w której zamieszkuje pięć plemion. Badania wykazały, że mieszkańcy tej wieloplemiennej społeczności stopniowo przezwyciężyli swoją dumę plemienną oraz wzajemną podejrzliwość, a także zrozumieli, że bardziej korzystne będzie promowanie niezależnej organizacji opartej na demokratycznych wyborach spośród kandydatów posiadających umiejętność zarządzania, a nie na tradycjach plemiennych. 
    Currently the Bedouin community in Israel is in very advanced stages of transition from a traditional to a modern society. The intersection between a traditional nomad population and a country with a modern Western lifestyle is a basic and material point of conflict. The Bedouin tribes that settled in the rainy and densely populated Galilee area were affected by their economic, social and geographic proximity to the surrounding agricultural rural region. This geographic proximity also directly affected the relatively rapid transition from nomadism to settlement. Beginning in the 1960s, Israeli government policy began regulating the Bedouins' spontaneous settlement. This step was designed to encourage trends toward social change and modernization in Bedouin society by means of urbanization. The initiative also stemmed from the desire to prevent spontaneous Bedouin settlement that was characterized by broad spatial dispersal and to concentrate the Bedouins in a limited number of towns. The transition to permanent residence forced the Bedouins living there to cope with cultural and social difficulties.On the one hand, the Bedouin tribal and clan structure strives to preserve itself, while on the other the selection of local leadership requires relinquishing tribalism in favor of the community structure. This research focuses on Zarzir, a Bedouin locality in the Galilee region of northern Israel comprising five tribes. The research revealed that the residents of this multi-tribal community demonstrated they were able to bridge between traditional values and modern values, contributing to the process of their adjustment to living in an urban residential environment. They slowly overcame their tribal pride and mutual suspicion and began to understand that it would be more beneficial to promote an independent municipal organization based on democratic elections according to candidates' management skills rather than based on tribal traditions.
    Źródło:
    Studia z Geografii Politycznej i Historycznej; 2016, 5; 237-255
    2300-0562
    2450-0127
    Pojawia się w:
    Studia z Geografii Politycznej i Historycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kim są „superiores barbari” w Vita Marci Antonini (14.1)?
    What does “superiores barbari” mean in Vita Marci Antonini [14.1]?
    Autorzy:
    Malinowski, Gościwit
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26731686.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
    Tematy:
    superiores barbari
    Historia Augusta
    Marcomannic Wars
    Marcus Aurelius
    Marcomanni
    translations
    Germanic tribes
    wojny markomańskie
    Marek Aureliusz
    plemiona germańskie
    przekłady
    Markomannowie
    Opis:
    The phrase Profecti tamen sunt paludati ambo imperatores et Victualis et Marcomannis cuncta turbantibus, aliis etiam gentibus, quae pulsae a superioribus barbaris fugerant, nisi reciperentur, bellum inferentibus was translated by David Magie in the Loeb Classical Library series as “Clad in the military cloak the two emperors finally set forth, for now not only were the Victuali and Marcomanni throwing everything into confusion, but other tribes, who had been driven on by the more distant barbarians and had retreated before them, were ready to attack Italy if not peaceably received.” The term “by the more distant barbarians” follows the interpretation of the words pulsae a superioribus barbaris adopted by Guillaume de Moulines in his 1783 French translation. A similar line of interpretation with an additional indication of the distant north was also proposed by Karl Mannert in 1792. This unrest was supposed to have translated into the general agitation of the Germanic peoples of the Danube limes, contributing to the launching of attacks on the Roman side of the Danube River. A semantic analysis of the adjective superior, however, indicates that it does not mean further away, let alone from the distant north, but only: higher in position, upper, i.e. in the case of ethnic names it refers either to certain barbarians having the upper hand over others, or to the barbarians mentioned above in the source text. Consequently, the superiores barbari that appear in the sentence do not have much to do with the Polish lands, as it is probably precisely the Victuals of the Dacian section of the limes and the Marcomanni of the Pannonian section who took the upper hand over other barbarians in their regions close to the Danube.
    Źródło:
    Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis; 2023, 8; 75-91
    2544-4379
    Pojawia się w:
    Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Характерные черты отношений России с киргизскими племенами в конце XVIII–первой половине XIX века
    Characteristics of Russia’s relations with the Kyrgyz tribes in the late 18th and early 19th century
    Autorzy:
    Яншин (Yansin), Вадим П. (Vadim P.)
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2189174.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Central Asia
    19th century
    Russia
    Kyrgyz tribes
    international relations
    Kyrgyz legations
    foreign policy
    Azja Centralna
    XIX wiek
    Rosja
    plemiona kirgiskie
    stosunki międzynarodowe
    polityka międzynarodowa
    Opis:
    The author of the article describes Russian relations with the Kyrgyz tribes from the late eighteenth to mid-nineteenth century. The main objective of Kyrgyz legations sent at that time to Russia was to acquire certain material goods. In relations with neighbouring powers the elders of the Kyrgyz tribes were guided by several principles. Firstly, they wanted to maintain the position of the only ruler in their tribes and clans. Secondly, to this end, the elders shifted between neighbouring powers (Russia, China and the Khanate of Kokand). Thirdly, the Kyrgyz ensured that no one interfered in their relations with the Kazakhs, with whom they shared common confession (Islam). Up until 1840s Russian politics towards the Kyrgyz tribes essentially focused on protection of merchant caravans which passed through Kirgiz lands on their way to East Turkestan. In later time Russia sought to create from the Kyrgyz territory a buffer zone between itself, China and the Khanate of Kokand.
    Artykuł omawia stosunki Rosji z plemionami kirgiskimi od końca XVIII do połowy XIX wieku. Głównym celem kirgiskich poselstw wysyłanych w tym czasie do Rosji było pozyskanie określonych dóbr materialnych. Starszyzna plemion kirgiskich w stosunkach z mocarstwami ościennymi kierowała się kilkoma zasadami. Po pierwsze, zależało jej na zachowaniu pozycji jedynego zarządcy w swoich plemionach i rodach. Po drugie, w tym celu starszyzna lawirowała pomiędzy mocarstwami ościennymi (Rosja, Chiny, Chanat Kokandu). Po trzecie, Kirgizi starali się, aby nikt nie ingerował w ich stosunki z Kazachami, z którymi łączyło ich wspólne wyznanie (islam). Polityka Rosji wobec Kirgizów do lat 40. XIX wieku zasadniczo dotyczyła zabezpieczenia przejazdu karawan kupieckich, które przemierzały tereny Kirgizów, zmierzając do Wschodniego Turkiestanu. Od lat 40. XIX wieku Rosja dążyła do utworzenia z terytoriów kirgiskich strefy buforowej pomiędzy nią, Chinami i Chanatem Kokandu.
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2014, 2(6); 168-181
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Der Glaube der Lebuser und Pommerschen Stämme im 12. Jahrhundert
    Autorzy:
    Gręś, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2143820.pdf
    Data publikacji:
    2021-01-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wierzenia
    wiara
    bóg (bogowie)
    kult
    obrzędy religijne
    plemiona lubuskie i pomorskie
    ziemia lubuska (Terra Lebusana)
    słowianie
    religia
    teologia religii
    beliefs
    faith
    god (gods)
    cult
    religious rituals
    slavs
    the Le(u)buzzi or „Łebuser” (Terra Lebusana)
    religion
    theology of religion
    Opis:
    [Abstrakt tylko w j. polskim / Abstract only in Polish] Wierzenia plemion lubuskich i pomorskich w XII wieku Pomorze Zachodnie, do którego należała Ziemia Lubuska, było centrum pogaństwa słowiańskiego. Rugia była stolica pogaństwa, a Swarożyc naczelnym bożkiem. Na podstawie przeprowadzonych wykopalisk na terenie Głogowa i okolic znamy pozostałości mieszkań ludzkich ze średniowiecza. Zachowały się skorupy i resztki żywności, kości zwierząt, a także materiał opalowy (drewno dębowe). Kapłani pogańscy sprawowali kult albo kierowali czynnościami kultowymi, strzegli też miejsc kultu. W dużych świątyniach było kilku kapłanów, a w małych świętych gajach tylko jeden. Czczenie bożka było ograniczone do terenu plemienia i zamkniętej wspólnoty. Przed wyruszeniem na podbój zanoszono prośby do bóstwa, a po zwycięstwie składano ofiary dziękczynne. Składano też opłaty na rzecz bóstwa Światowida - nawet król duński wysłał Światowidowi złoty kielich na znak swej czci. Kapłani pogańscy mieli duży wpływ na swoich władców, życie społeczne i religijne oraz na rozstrzyganie różnych spraw. Chrześcijaństwo najwcześniej przyjęto w południowej Polsce, a dopiero w XII w. na Pomorzu Zachodnim. Pogaństwo oraz zwyczaje i praktyki pogańskie istniały jednak przez wiele lat. Niszczono co było chrześcijańskie, mordowano duchownych i świeckich chrześcijan. Władcy, którzy przyjęli chrześcijaństwo, obdarowywali dobrami podwładnych, a karali śmiercią tych, którzy nie porzucili obrzędów pogańskich. Podobnie postępował Bolesław Krzywousty (1086-1138). Poganie oddawali cześć bóstwom i duchom, rzekom, drzewom przez modlitwę i składanie ofiar. Modlitwa była prośbą, a ofiara, jak pożywienie czy schronienie, dziękczynieniem za otrzymane dobro. Polskie pogaństwo rozpoczęło budowę świątyń na przełomie XI i XII w. Pomimo że Polska przyjęła chrześcijaństwo dużo wcześniej, to wpływy pogańskie w tym okresie były bardzo silne. Misjonarze, władze duchowne i świeckie w XII w. przygotowywali pogan do przyjęcia chrześcijaństwa i tępili kult starych bogów. Poganie stawiali opór szerzącej się religii chrześcijańskiej. W 1106 poganie z Pomorza napadli na Bolesława Krzywoustego (1086-1 138), który przybył na uroczystości poświęcenia kościoła na Ziemi Lubuskiej. To on przywrócił polskie panowanie nad Pomorzem i Ziemią Lubuską oraz dokonał ich chrystianizacji, utrzymując niezależność Kościoła polskiego na tych terenach. Ok. 1123 utworzono w Lubiążu biskupstwo (sufragania Poznania). Na Łysej Górze kult pogański trwał do drugiej połowy XII w. Kościół w Lubiążu powstał w 1150 r. na miejscu świątyni pogańskiej. Świątynia pogańska pod Jaworem przetrwała do 1168 r. Natomiast pogaństwo na Pomorzu Zachodnim zaginęło na skutek zwycięstwa Duńczyków w 1168 r., a świątynia Światowida została doszczętnie zniszczona, Bolesław Krzywousty narzucił chrześcijaństwo Pomorzanom. W XII w. zaczęły na Pomorzu szerzyć się herezje średniowieczne i działalność sekty bogumiłów.
    Pomorze Zachodnie, do którego należała Ziemia Lubuska, było centrum pogaństwa słowiańskiego. Rugia była stolica pogaństwa, a Swarożyc naczelnym bożkiem. Na podstawie przeprowadzonych wykopalisk na terenie Głogowa i okolic znamy pozostałości mieszkań ludzkich ze średniowiecza. Zachowały się skorupy i resztki żywności, kości zwierząt, a także materiał opalowy (drewno dębowe). Kapłani pogańscy sprawowali kult albo kierowali czynnościami kultowymi, strzegli też miejsc kultu. W dużych świątyniach było kilku kapłanów, a w małych świętych gajach tylko jeden. Czczenie bożka było ograniczone do terenu plemienia i zamkniętej wspólnoty. Przed wyruszeniem na podbój zanoszono prośby do bóstwa, a po zwycięstwie składano ofiary dziękczynne. Składano też opłaty na rzecz bóstwa Światowida - nawet król duński wysłał Światowidowi złoty kielich na znak swej czci. Kapłani pogańscy mieli duży wpływ na swoich władców, życie społeczne i religijne oraz na rozstrzyganie różnych spraw. Chrześcijaństwo najwcześniej przyjęto w południowej Polsce, a dopiero w XII w. na Pomorzu Zachodnim. Pogaństwo oraz zwyczaje i praktyki pogańskie istniały jednak przez wiele lat. Niszczono co było chrześcijańskie, mordowano duchownych i świeckich chrześcijan. Władcy, którzy przyjęli chrześcijaństwo, obdarowywali dobrami podwładnych, a karali śmiercią tych, którzy nie porzucili obrzędów pogańskich. Podobnie postępował Bolesław Krzywousty (1086-1138). Poganie oddawali cześć bóstwom i duchom, rzekom, drzewom przez modlitwę i składanie ofiar. Modlitwa była prośbą, a ofiara, jak pożywienie czy schronienie, dziękczynieniem za otrzymane dobro. Polskie pogaństwo rozpoczęło budowę świątyń na przełomie XI i XII w. Pomimo że Polska przyjęła chrześcijaństwo dużo wcześniej, to wpływy pogańskie w tym okresie były bardzo silne. Misjonarze, władze duchowne i świeckie w XII w. przygotowywali pogan do przyjęcia chrześcijaństwa i tępili kult starych bogów. Poganie stawiali opór szerzącej się religii chrześcijańskiej. W 1106 poganie z Pomorza napadli na Bolesława Krzywoustego (1086-1 138), który przybył na uroczystości poświęcenia kościoła na Ziemi Lubuskiej. To on przywrócił polskie panowanie nad Pomorzem i Ziemią Lubuską oraz dokonał ich chrystianizacji, utrzymując niezależność Kościoła polskiego na tych terenach. Ok. 1123 utworzono w Lubiążu biskupstwo (sufragania Poznania). Na Łysej Górze kult pogański trwał do drugiej połowy XII w. Kościół w Lubiążu powstał w 1150 r. na miejscu świątyni pogańskiej. Świątynia pogańska pod Jaworem przetrwała do 1168 r. Natomiast pogaństwo na Pomorzu Zachodnim zaginęło na skutek zwycięstwa Duńczyków w 1168 r., a świątynia Światowida została doszczętnie zniszczona, Bolesław Krzywousty narzucił chrześcijaństwo Pomorzanom. W XII w. zaczęły na Pomorzu szerzyć się herezje średniowieczne i działalność sekty bogumiłów.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2009, 1; 165-182
    2080-8534
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies