Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "plague" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 44
Tytuł:
Geneza kazań Jana Frankensteina scio quid faciam
The genesis of Jan Frankenstein sermons Scio quid facim
Autorzy:
Zapała, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1217282.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
dominikanie
Jan Frankenstein
inkwizytor
kazania
zaraza
kaznodziejstwo
Wrocław
Dominicans
inquisitor
homilys
plague
preaching
Opis:
W bibliotece Uniwersytetu Wrocławskiego przechowywany jest rękopis BUWr I Q 377, zawierający kolekcję przykładowych kazań Jana Frankensteina, wybitnego piętnastowiecznego intelektualisty, kaznodziei, inkwizytora Wrocławskiego, zaangażowanego w późnośredniowieczny ruch odnowy Kościoła. Choć rękopis ten był wielokrotnie wzmiankowany w historiografii, to jednak duża część kazań w nim zawartych nie doczekała się do tej pory omówienia. Niniejszy artykuł poświęcony jest genezie dwóch spośród rzeczonych kazań. Kazania Scio quid faciam odnoszą się do tego samego tematu i w dużej mierze są tożsame w treści (choć jedno ma 15 stron, drugie zaś tylko 5). Są to kazania przeznaczone na czas zarazy i zawierają rady dotyczące życia i pełnienia posługi duszpasterskiej w zakażonym mieście. Zostały one przygotowane podczas zarazy 1439 roku we Wrocławiu, dla podniesienia poziomu moralnego tamtejszych ojców dominikanów i zapisane w przez Frankensteina jako dwie wersje modelowego tekstu na czas zarazy.
The library of the Wroclaw University houses a manuscript BUWr I Q 377, which comprises a compilation of exemplary sermons of Jan Frankenstein, an outstanding 15th century intellectual, preacher, Wroclaw inquisitor engaged in late medieval movement of Church renewal. Although the manuscript has been frequently mentioned in historiog-raphy, a considerable part of the sermons has not been reviewed yet. The present article is devoted to the genesis of two of the abovementioned sermons. Sermons Scio quid faciam refer to the same topic and their contents are to a large extent the same (although one is 15 pages long, while the other is 5). These are ser-mons intended for the time of plague and they contain advice pertaining to life and priestly service in the infected city. They were prepared during the plague of 1439 in Wroclaw to raise the moral level of the Dominican Fathers and written by Franken-stein as two versions of a model text for the time of plague.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2014, 122; 15-32
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
COVID-19: una sfida epocale Aspetto biblico
COVID-19: An epochal challenge – the biblical aspect
Autorzy:
Witaszek, Gabriel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075018.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
koronawirus
badania biblijne
plaga
coronavirus
biblical research
plague
Opis:
Dramat pandemii koronawirusa prowadzi nas do przyznania większej przestrzeni aspektowi teologicznych badań biblijnych, w których dziś żyjemy z odnowioną świadomością, szczególnie w warunkach, w których się znajdujemy. W Biblii termin zaraza (deber) zwykle oznacza każde wielkie nieszczęście.
The drama of the COVID-19 pandemic prompts us to give more space to an aspect of biblical, theological research that we live today with a renewed awareness, especially for the conditions in which we find ourselves. In the Bible, the term plague (deber) usually indicates any great misfortune or misery.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2020, 30; 39-50
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O perswazji w staropolskich poradnikach przeciwdżumowych
Autorzy:
Walińska, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029779.pdf
Data publikacji:
2021-12-14
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
epidemic
plague
anti-plague handbooks
rhetoric
16th and 17th century literature
epidemia
dżuma
poradniki przeciwdżumowe
retoryka
literatura XVI i XVII w.
Opis:
Celem artykułu jest analiza poradników przeciwdżumowych z XVI i XVII wieku jako tekstów perswazyjnych. Materiał egzemplifikacyjny stanowią m. in. dzieła  Piotra Umiastowskiego, Sebastiana Petrycego z Pilzna, Marcina z Klecka Pawła i Pawła Lubieckiego, zróżnicowane pod względem budowy, stylu i objętości. Analiza tekstów głównych oraz elementów ramy literacko-wydawniczej pokazuje, w jaki sposób autorzy określali audytorium oraz dostosowywali do niego tekst na poziomie inventio (argumentacja oparta na ethos, argumenty z autorytetu oraz z przykładu) i dispositio. Metody i środki zalecane w poradnikach przeciwdżumowych nie mogły być – z perspektywy dzisiejszej wiedzy medycznej – skuteczne w zwalczaniu epidemii, jednak teksty te niewątpliwie pozwalały oswoić zjawisko oraz dawać wsparcie duchowe chorym i zagrożonym.
The aim of the article is to analyse the anti-plague handbooks from the 16th and 17th centuries as persuasive texts. The exemplification material consists of works diversified in terms of structure, style and volume, written by Piotr Umiastowski, Sebastian Petrycy from Pilzno, Marcin from Klecko and Paweł Lubiecki. The analysis of the texts and elements of the literary and editorial framework shows how the authors defined the audience and adapted the text to it on the level of inventio (argumentation based on ethos, arguments from authority and from example) and dispositio. The methods and means recommended in the anti-pest manuals could not – from the perspective of today's medical knowledge – be effective in combating the epidemic. Still, the texts undoubtedly allowed to tackle the phenomenon and to give spiritual support to the sick and threatened.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2021, 16, 11; 183-203
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trebonian Gallus i emisje z legendą ADVENTVS AVG. Dlaczego cesarz nie udał się na wschód?
Trebonianus Gallus and the issues bearing the ADVENTVS AVG legend: Why the emperor did not go to the East?
Autorzy:
Suski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25424314.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Trebonian Gallus
Persja
Goci
zaraza św. Cypriana
Trebonianus Gallus
Persia
Gothi
plague of Cyprian
Opis:
W mennicy w Antiochii za panowania Treboniana Gallusa emitowano monety z legendą ADVENTVS AVG. Zapowiadało to przybycie cesarza na wschód. Rzeczywiście zbliżała się wojna z Persją, a na wschód wysyłano siły zbrojne. Mimo to cesarz nie przybył do Syrii. Przedmiotem artykułu są powody, jakie skłoniły go do rezygnacji z udania się na wschód.
During the reign of Trebonianus Gallus the mint in Antioch issued coins with the legend ADVENTVS AVG. This announced the arrival of the emperor to the Roman East. Indeed, the war with Persia was approaching and the Roman forces were dispatched to the East. Notwithstanding this fact, the emperor did not come to Syria. In this article, I ponder the reasons for the emperor’s resignation from this eastward expedition.
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2022, 17, 22; 1-16
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ostatnie dni Plotyna: pandemia i filozofia
Plotinus’ last days: pandemic and philosophy
Autorzy:
Stróżyński, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806847.pdf
Data publikacji:
2021-10-12
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Plotinus
Cyprian’s plague
pandemic
death
Porphyry
Firmicus Maternus
the Enneads
the Good
Opis:
The traditional view of the cause of Plotinus’ death was leprosy. The analysis of the biographical sources, however, point to another hypothesis, that of „Cyprian’s plague”. The last months of Plotinus life and work coincided with the end of this great ancient pandemic and he produced four treatises, focused primarily on ethical problems. The last treatise, On the primal Good (1.7) is a short and concentrated meditation on the First Principle and the soul’s ascent to it.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2021, 31, 1; 285-301
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Myśliciel w zadżumionym mieście. Machiavellego dyskurs o zarazie
A Thinker in a Plagued City. Machiavelli’s Epidemic Discourse
Autorzy:
Strączek, Bogumił
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37536118.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Machiavelli
dżuma
medycyna polityczna
literatura zarazy
kultura zarazy
epidemic
political medicine
plague literature
renaissance culture
Opis:
Dla Nicolla Machiavellego sztuka rządzenia państwem podobna była do sztuki lekarskiej. Polegała na skutecznej profilaktyce w czasach prosperity i uzdrawiających, czasem wręcz brutalnych interwencjach w momentach kryzysu. Władca powinien być jak lekarz ciała politycznego, które każdego dnia zagrożone jest śmiertelnymi chorobami – dżumą, buntem, nieporządkiem, zniewoleniem, demagogią, dekadencją. Medycyna i polityka zazębiają się w wielu punktach machiawelicznego dyskursu, tworząc specyficzne imaginarium, przez które przenikają lęki i traumy pokoleń żyjących w ciągłym zagrożeniu powrotem dżumy. Wydawałoby się więc, że filozofię Machiavellego można odczytywać jako przypadek polityczno-medycznego projektu, będącego odpowiedzią na kryzys spowodowany zarazą, rzeczywistą i metaforyczną. Tymczasem w pismach tego kontrowersyjnego myśliciela mamy także do czynienia z formą pastiszu mającego na celu parodystyczne przedstawienie nie tylko rzeczywistości zarazy, ale także literatury, która o niej opowiada. Dychotomia dyskursów sięgająca samej istoty corpus machiavellicum często prowadziła komentatorów do wniosku, iż istnieje pewien kłopotliwy rozłam między Machiavellim ojcem obiektywnej nauki politycznej wzorowanej na naukach medycznych a Machiavellim artystą, twórcą subiektywnych i fikcyjnych światów literackich. Ta pozorna sprzeczność może jednak zostać łatwo przekształcona w bardziej spójny portret Machiavellego jako myśliciela, dla którego przewodnim motywem jest refleksja nad kondycją człowieka stojącego w obliczu katastrofy. Jedno i drugie podejście odpowiada duchowi renesansowego odradzania się po zarazie, przeciwdziałającego rezygnacji i dążącego do regeneracji społeczeństwa.
Niccolò Machiavelli viewed the governance of a state as parallel to the practice of medicine — endeavors characterized by proactive measures during times of prosperity and healing, at times harsh, interventions during moments of crisis. In Machiavelli’s conception, the ruler assumes the role of a physician for the body politic, perpetually threatened by a host of maladies including plague, rebellion, disorder, subjugation, demagoguery, and decadence. The intersection of medicine and politics within Machiavellian discourse constructs a unique narrative framework, reflecting the anxieties and collective traumas of generations grappling with the constant specter of plague resurgence. It appears, therefore, that Machiavelli’s philosophical framework can be interpreted as a socio-political venture akin to a medical intervention, formulated in reaction to both the tangible and metaphorical crises precipitated by the plague. Simultaneously, within the works of this contentious philosopher, we encounter a form of pastiche intended to satirize not only the reality of the plague but also the literature that chronicles it. The dichotomy of discourses inherent within the corpus machiavellicum often prompts scholars to discern a perplexing disjunction between Machiavelli as the progenitor of objective political science, modeled after medical principles, and Machiavelli as the artist, weaving subjective and fictional literary worlds. However, this apparent contradiction can be reconciled into a more coherent depiction of Machiavelli as a thinker, whose central theme revolves around contemplation of the human condition amidst calamity. Both perspectives resonate with the ethos of the Renaissance resurgence following the plague, defying resignation and striving to rejuvenate society.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2024, 44, 1; 495-518
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ktoś nie zakręcił słoika – obraz pandemii we współczesnej literaturze rosyjskiej
Банку кто-то не закрыл – картина пандемии в современной русской литературе
Autorzy:
Spytek, Patrycja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934123.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
pandemic
virus
literature
plague
writer
death
disease
пандемия
вирус
литература
чума
писатель
смерть
болезнь
Opis:
Mankind has survived many plagues. Advances in science, including medicine and pharmacy, have resulted in many once deadly diseases elimination. Before this happened, the plagues had decimated the countryside and cities. Even the richest and most influential citizens were unable to protect themselves and their relatives from inevitable death. Lying at the junction of Europe and Asia, Russia also was plagued by epidemics, which found artistic reflection in art and literature. The topic of the pandemic remains relevant. There will probably be many more of its literary versions. The article is only a contribution to deeper literary research and analysis. Each of the mentioned authors paints the portrait of “plague” from a different perspective, which makes the topic more interesting, multifaceted, and also testifies to the wide scale of the phenomenon and its impact on contemporary Russian literature. Over time, the list of appeals will be expanded, but today these seem to be the most representative.
Человечество пережило множество бедствий. Научный прогресс устранил множество смертельных болезней. До этого эпидемии опустошали деревни и города. Даже самые богатые и влиятельные граждане не смогли защитить себя и своих близких от неминуемой гибели. Россия, находящаяся на стыке Европы и Азии, также страдала от эпидемий, которые нашли свое художественное отражение в искусстве и литературе. Тема пандемии остается актуальной. Вероятно, будет еще много его литературных версий. Статья является лишь вкладом в более глубокое литературное исследование и анализ. Каждый из перечисленных авторов рисует портрет «чумы» с разных ракурсов, что делает тему интересной, многогранной и свидетельствует о масштабности явления и его влиянии на современную русскую литературу. Со временем список литературы может быть расширен, но сегодня они кажутся наиболее репрезентативными.
Źródło:
Studia Orientalne; 2021, 2(20); 99-109
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Humor w czasach zarazy (Polska 2020-2022)
Humor in time of plaque (Poland 2020-2022)
Autorzy:
Soćko-Mucha, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19322520.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
COVID-19
humor
koronawirus
pandemia
śmiech
zaraza
coronavirus
laughter
pandemic
plague
Opis:
Artykuł prezentuje humor powstały w trakcie pandemii COVID-19 w Polsce od marca 2020 roku do lutego 2022 roku. Przedstawione memy internetowe, wypowiedzi w mediach społecznościowych, dowcipy, które krążyły wśród Polaków, komiczne grafiki obecne w przestrzeniach publicznych powstały w reakcji na wydarzenia, które przyniosła pandemia. Do głównych tematów żartów czasu zarazy należały: robienie zapasów, siedzenie w domu, przebywanie na kwarantannie, nielegalne zgromadzenia, praca i szkoła zdalna, pandemiczne absurdy, objawy zakażenia koronawirusem, szczepionki. Jednocześnie istniały tematy ztabuizowane, które raczej nie podległy żartom. Humor czasu pandemii początkowo pełnił funkcję terapeutyczną i więziotwórczą, później przerodził się w sarkazm i nabrał agresywnego zabarwienia.
The article presents humor created in Poland during the COVID-19 pandemic from March 2020 to February 2022. Internet memes, social media statements, jokes and comical graphics present in public spaces were created by Poles in reaction to the events brought by the pandemic. Among the main topics of pandemic jokes were: making supplies, sitting at home, staying in quarantine, illegal gatherings, remote working and schooling, pandemic absurdities, symptoms of coronavirus infection, and vaccines. At the same time, there were taboo topics that were unlikely to be subject to jokes. The humor of the pandemic initially served a therapeutic and bonding function, but later turned into sarcasm and took on an aggressive tinge.
Źródło:
Lud; 2023, 107, 1; 142-169
0076-1435
Pojawia się w:
Lud
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘Testamentum pestis tempore conditum’
Autorzy:
Sobczyk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098374.pdf
Data publikacji:
2022-08-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
testamentum pestis tempore conditum
testament
zaraza
epidemia
the last will and testament
plague
epidemic
Opis:
Niniejszy artykuł poświęcony jest szczególnej formie testamentu uznanej w konstytucji Dioklecjana i Maksymiana w 290 r. (C. 6,23,8), nazywanej tradycyjnie testamentum pestis tempore conditum. Była to złagodzona co do wymogów forma testamentu, stosowana jedynie w czasie zarazy i mająca na względzie niebezpieczeństwo zarażenia się i związaną z tym obawę świadków testamentowych oraz dotykające testatora trudności w sporządzeniu testamentu. Uwagi na jej temat poprzedzam syntetyczną prezentacją zwyczajnych form testamentu znanych prawu rzymskiego, gdyż analizowana forma szczególna była tylko złagodzoną postacią zwyczajnej. Stawiam dwa zasadnicze problemy: w jakich okolicznościach testamentum pestis tempore conditum było dopuszczalne i na czym polegało odstępstwo od zwyczajnej formy testamentu. Analizie poddaję terminy casus maior, morbo oppresso, morbo oppressos i iungi atque sociari. Niestety zwięzła treść reskryptu uniemożliwia precyzyjną i jednoznaczną odpowiedź na powyższe pytania. W mojej ocenie testamentum pestis tempore conditum było stosowane, gdy dotknięty chorobą zakaźną testator sporządzał testament, przebywając w miejscowości, w której panowała zaraza o takim rozmiarach, które pozwalały uznać ją za siłę wyższą. Nie wystarczał tu zaś stan epidemii jako taki ani też choroba potencjalnego świadka testamentu, jeżeli testator pozostawał zdrowy. Złagodzenie wymogów formalnych testamentu polegało na tym, że świadkowie nie musieli składać swych pieczęci w bliskim kontakcie z chorym testatorem, jednakże czynność ta musiała odbyć się w obecności testatora, choć w pewnym dystansie od niego. Nie przekonują mnie zaś propozycje wykładni zakładające brak jakiejkolwiek styczności testatora ze świadkami podczas czynności sporządzania testamentu, zwłaszcza przyjmujące, że świadkowie składali swoje pieczęcie pod nieobecność testatora.
This paper is about a special form of last will and testament (testamentum) admitted by Diocletian and Maximian’s constitution of 290 and traditionally referred to as the testamentum pestis tempore conditum, although the terms pestis or pestilentia did not appear in the rescript. It was a modified, less rigorous version for a last will, to be used only during outbreaks of plague, and took into consideration the risk of infection to the witnesses and the problems facing the testator. As the special type of will I examine in this paper is only a less restrictive modifcation of the ordinary form, I precede my comments with an overview of the typical formula for a last will generally used in Roman law. I look at two basic problems: the circumstances in which testamentum pestis tempore conditum was admissible, and the nature of the modifications. My analysis focuses on the terms casus maior, morbo oppresso, morbo oppressos and iungi atque sociari. Unfortunately, the very concise content of the rescript makes it impossible to give an unequivocal and precise answer to these problems. In my opinion, the testamentum pestis tempore conditum was used when a person suffering from an infectious disease during an epidemic in his locality wanted to draw up his will, but there were conditions on the applicability of this type of will. The epidemic had to have reached a state when it could be recognized as force majeure; furthermore, it could not be used if one of the prospective witnesses had contracted the disease but the testator was still healthy. The relaxation of the formalities meant that the witnesses did not have to put their seals on the document in close contact with the sick testator, but they still had to perform their duty in his presence. I am not convinced by interpretations which claim that there was no contact at all between the witnesses and the testator, and especially that the witnesses were released from the requirement of having to perform their duty in the testator’s presence.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 2; 169-202
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morowe powietrze w Orli, na Podlasiu i w Rzeczpospolitej w listach urzędników podlaskich Krzysztofa II Radziwiłła – Macieja Berzeńskiego i Stanisława Kurosza
Mala aria in Orla, Podlasie and the Republic of Poland in the letters written by Podlasie clerks of Krzysztof Radziwiłł II – Maciej Berzeński and Stanisław Kurosz
«Моровое поветрие» в Орле, на Подлясье и во всей Польше в письмах подлясских служащих Криштофа II Радзивилла – Матея Беженьского и Станислава Куроша
Autorzy:
Sierba, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/952227.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
история Подлясья
Орля
история XVII века
әпидемия
чума
Криштоф II Радзивилл
historia podlasia
orla
historia xvii wieku
dżuma
epidemia
krzysztof ii radziwiłł
podlasie history
the history of the 17th century
plague
epidemic
Opis:
Статья посвящена вопросу так называемого «морового поветрия» или чумы на территории радзивилловских поместий в Орле на Подлясье, а также всей корреспонденции Матея Беженьского и Станислава Куроша, которые были важными подлясскими служащими Криштофа Радзивилла по биржаньской линии. Были они старостами Орлянскими. Их корреспонденция относится к 1614–1640 годам. В своих письмах они сообщали о начинающейся в разных населенных пунктах әпидемии. В статье автор описывает шесть лет чумы: 1621, 1624–1625, 1629–1631, о которой вспоминают Беженьский и Курош. На основе их писем создана сеть местностей, в которых бушевала әпидемия. Важными в статье являются перечисление и характеристика способов профилактики и борьбы с чумой, которые также появлялись в письмах служащих. В результате автор статьи делает вывод, что әпидемии распространялись не только в больших городах, они занимали также малые населенные пункты, села и деревни. Әтот аспект обычно не учитывался в литературе, посвященной әпидемиям чумы.
The article discusses the issue of the so called “mala aria” (the miasma theory) within the territory of the Radziwiłł’s estate in Orla and Podlasie as well as in the entire Republic of Poland on the basis of the letters written by Maciej Berzeński and Stanisław Kurosz. Both men were important Podlasie clerks of Krzysztof Radziwiłł of Birże kinship. They were, among others, Orla Starosts (District Heads). Altogether their correspondence embraces the period between 1614 and 1640. In their letters they wrote about epidemics, anywhere they occurred. The article describes six years of plagues: 1621, 1624–1625 and 1629–1631, which are mentioned by Berzeński and Kurosz. On the basis of their letters a network of towns where epidemics spread has been reconstructed. What is important, the article enumerates and specifies ways of preventing and fighting plague, which were included in the clerks’ correspondence too. A final conclusion ensuing from the text is the fact that epidemics did not solely occur in big cities. They also appeared (if not to a greater degree) in small cities, towns and villages. This aspect has generally been ignored in the subject literature devoted to plagues.
Źródło:
Studia Podlaskie; 2016, 24
0867-1370
Pojawia się w:
Studia Podlaskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Asystował wybuchowi cholery”1 . Autor i recenzenci o książce Lucjana Wolanowskiego Klejnot Korony. Reporter w Hongkongu w czasach zarazy
Autorzy:
Rott, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030262.pdf
Data publikacji:
2021-12-14
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Lucjan Wolanowski
Hongkong
plague
plague (Yersinia pestis)
cholera
dżuma
Opis:
Lucjan Wolanowski (1920-2006) był wybitnym reporterem, pisarzem i podróżnikiem. Dzisiaj jest twórcą zapomnianym. W 1963 roku ukazała się niewielka książka jego autorstwa pt. Klejnot Korony. Reporter w Hongkongu w godzinie zarazy. Pisana na żywo podczas epidemii cholery w Hongkongu, gdzie przebywał, przyniosła mu sukces czytelniczy i przekłady na języki obce. Książka jest rzeczową relacją o chorobach i cierpieniach ludzi żyjących w Hongkongu. Autor znakomicie połączył tutaj pasję poznawczą, doświadczenia podróżnika i umiejętność obserwacji z zaletami gawędziarza operującego świetnym językiem, ceniącego walory szczegółu. Jego książka zapoczątkowała nowoczesny nurt opisów chorób tropikalnych w literaturze polskiej.
Lucjan Wolanowski (1920–2006) was an outstanding journalist, writerand traveler. Today, he is a forgotten author. In 1963, he published a short booktitled The Crown Jewel. Reporter in Hong-Kong in tmes of cholera. Written duringthe epidemic of cholera in Hong-Kong where was staying, the book was a successand was translated into many foreign languages. It is a factual report on illnessesand suffering of Hong-Kong residents. The author combined his passion to explore,travel experience and observation skills with his great storytelling abilities andappreciation for details. His book inspired the modern trend of reports on tropicaldiseases in the Polish literature.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2021, 16, 11; 372-382
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epidemia cholery w guberni płockiej w 1894 r.
The Cholera Epidemic in the Płock Governorate in 1894
Autorzy:
Piotrowicz, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2134516.pdf
Data publikacji:
2022-10-19
Wydawca:
Państwowa Uczelnia Zawodowa im. Ignacego Mościckiego w Ciechanowie
Tematy:
Płock Governorate
19th century
cholera
epidemic
mortality
fight against plague
gubernia płocka
XIX w.
epidemia
śmiertelność
walka z zarazą
Opis:
Gubernię płocką w XIX w. cholera nawiedziła 11 razy, z których ostatni raz był najtragiczniejszy. Epidemia wybuchła pod koniec maja i trwała do 16 września 1894 r. Celem artykułu jest przedstawienie jej przebiegu i skutków oraz sposobów walki z zarazą.
In the Płock Governorate in the 19th century, the cholera epidemic occurred 11 times, the last of which was the most tragic. The epidemic broke out at the end of May and lasted until September 16, 1894. The aim of the article is to present its course and effects as well as ways of fi ghting the plague.
Źródło:
Studia Mazowieckie; 2022, 17, 2; 69-85
1231-2797
2720-5991
Pojawia się w:
Studia Mazowieckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kulturowe spojrzenie na programy powszechnych szczepień ochronnych wczoraj i dziś
Cultural Perspectives on Vaccination in the past and present
Autorzy:
Pietrzyk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460163.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
szczepienia
mityzacja
siewcy zarazy
autyzm
rak
NOP
vaccination
mythisation
plague sowers
autism
cancer
vaccine injury
Opis:
Cel badań: Celem badania było wskazanie kulturowych mechanizmów utrudniających wdrażanie programów powszechnych szczepień ochronnych oraz ujawnienie ich szerszego geograficzno-historycznego tła. Metoda badań: Badania wpisują się w nurt folklorystyki oraz antropologii kulturowej i jej subdyscypliny – antropologii medycznej. Analizie poddano treści wierzeniowe, na które składają się materiały ikonograficzne, zasoby elektroniczne bibliotek dotyczące historii profilaktyki szczepiennej oraz dostępne w Internecie wypowiedzi przeciwników szczepień, stosując podejście interpretatywne, które odwołuje się do systemu wiedzy, wartości i kategorii analitycznych, jakimi posługują się badani, celem odkrywania sensu ich działań. Wyniki badań: Analiza antropologiczna warstwy folklorystycznej przekazów o szczepieniach obnaża braki oficjalnych programów i kampanii proszczepiennych, nie uwzględniających żywotności oraz roli struktur mitycznych w stosunku do decyzji podejmowanych w kwestiach zdrowotnych. W przekazach tych uwidocznia się tradycyjny sposób postrzegania zjawisk zdrowotnych (choroby, epidemii), kategoryzacji przestrzeni (opozycja orbis interior/orbis eksterior), kolorów i ciała (jako odbicia makrokosmosu), profesjonalistów i technologii biomedycznych. Okruchy dawnego myślenia wierzeniowego, choć już nie tak mocno jak dawniej, nadal dają o sobie znać w nowoczesnym i laicyzującym się społeczeństwie zachodniego kręgu kulturowego, które gubi się w natłoku szumu informacyjnego nowych odkryć i szybko zmieniających się technologii oraz nagłaśnianych przez media afer w służbie zdrowia dotyczących fałszowania lub nieodpowiedniego przechowywania szczepionek. Wnioski: Folklor szczepionkowy jest próbą oswojenia chaosu, jaki towarzyszy szczepieniom jako technologii biomedycznej, poprzez przełożenie jej na wciąż czytelny dla ogółu język kulturowych skojarzeń, wierzeń i symboli. I choć nie niweluje do końca tej ambiwalencji, albo strachu przed szczepieniami, pozwala myśleniu potocznemu znaleźć dla nich miejsce w kulturowym uniwersum.
Aims: The aim of the research is to indicate the cultural mechanisms hindering the implementation of wide-ranging preventative vaccination programmes, as well as showing their wider geo-historical background. Methods: The research is part of a trend in folklore and cultural anthropology and its subdiscipline - medical anthropology. The author analyzes belief content, which includes iconographic materials, electronic library resources relating to the history of prophylaxis vaccine, and online statements of opponents of vaccination, using an interpretative approach which refers to the system of knowledge, values and analytical categories used by respondents to discover the reason for their actions. Results: Illness as an unavoidable aspect of the biological nature of man, and is not only a medical, but also a cultural fact, just as the methods of fighting disease offered by modern advanced medical technologies, such as vaccination. People are trying to find a place for them in contemporary popular thinking, describe and interpret them according to some generally understood rules through a processes of mythologization. This process is based on the mechanism of creating secondary meanings, which are integrated into traditional motifs, symbols and patterns of thinking. The process results in certain health attitudes and beliefs, hidden in the legends of modern health folklore (rumours, urban legends, etc.), as well as in common thinking concerning medicine, doctors, illnesses and vaccinations. They show the health awareness of contemporary society. Conclusion: Hospitals may improve patient outcomes by redesigning their processes. Studying them may show to what extent and how the knowledge of new medical technologies popularized through health campaigns filters into the common awareness and is absorbed. The reaction of culture to modern medical technologies is ambivalent, and mythologization is an attempt to “tame” new medical phenomena. Although it does not prevent this ambivalence altogether, it make it possible to find a place for them in the cultural universe.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2019, 9; 113-132
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Plaga Justyniana” jako „dzieło Boga” w relacji Prokopiusza z Cezarei
“The Plague of Justinian” as “God’s Work” in the Account of Procopius of Caesarea
Autorzy:
Piechocka-Kłos, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2026030.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Cesarstwo Rzymskie
„dzieło Boga”
dżuma
historia
„plaga Justyniana”
Prokopiusz z Cezarei
wczesne chrześcijaństwo
“Justinian plague”
Procopius of Caesarea
the plague
“God’s work
early Christianity
Roman Empire, history
Opis:
Dzisiaj słowa: choroba zakaźna, zaraza, plaga, epidemia, pandemia budzą strach i przerażenie. Nie inaczej było w przeszłości. Celem niniejszej pracy jest spojrzenie na „plagę Justyniana”, nękającą świat w VI wieku, oczami Prokopiusza z Cezarei. Bizantyjski historyk w roku 542 przebywał w Konstantynopolu, gdzie dżuma pochłonęła tysiące ofiar. Prokopiusz, wzorując się prawdopodobnie na Tukidydesie, opisał przyczyny, przebieg oraz skutki zarazy, zbierającej śmiertelne żniwo za czasów panowania Justyniana. Historyk odniósł się również do cesarza i jego działań w walce ze skutkami choroby. Dalsze badania pozwoliły odpowiedzieć na pytanie, czy Prokopiusz postrzegał tę chorobę racjonalnie, czy metafizycznie; czy uważał (jak Hippokrates), że jest ona skutkiem zaistnienia czynników naturalnych, czy raczej jawi mu się jako „dzieło Boga”. Z uwagi na tytuł artykułu celowo pominięto inne relacje na temat epidemii z VI wieku, pochodzące m.in. od Agatiasza, Ewagriusza Scholastyka, Jana z Efezu oraz Grzegorza z Tours i Pawła Diakona.
Today, the words infectious disease, plague, epidemic and pandemic inspire fear and terror. It was not different in the past. The purpose of this work is to look at the “plague of Justinian” that plagued the world in the 6th century through the eyes of Procopius of Caesarea. The Byzantine historian was in Constantinople in 542, where the plague claimed thousands of lives. Procopius, probably following the example of Thucydides, described the causes, course and effects of the plague that took a deadly toll during the reign of Justinian. The historian also referred to the emperor and his actions in the fight against the effects of the disease. Further research allowed to answer the question whether Procopius perceived this disease rationally or metaphysically; whether he believed (like Hippocrates) that it was the result of natural factors, or was it “God’s work”? Due to the title of the article, other reports on the epidemic from the 6th century, such as from Agathias, Evargius Scholastica, John of Ephesus and Gregory of Tours and Paul the Deacon.
Źródło:
Nurt SVD; 2021, 1; 178-198
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłość w czasach zarazy, czyli mór, pantofel i muzyka.
Die Liebe in den Zeiten der Seuche, d. h. Pest, Pantofel und Musik
Love in the time of cholera: plague, slip-per and music
Autorzy:
Pękacka-Falkowska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/529557.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Miłośników Torunia
Tematy:
XVIII wiek
Toruń
zarazy
XVIIIth Century
plague
XVIII Jahrhundert
Thorn
die Seuche
Źródło:
Rocznik Toruński; 2013, 40; 173-184
0557-2177
Pojawia się w:
Rocznik Toruński
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 44

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies