Temat: plac Grunwaldzki - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Historia i przebudowa węzła autobusowego przy placu Grunwaldzkin we Wrocławiu. Cz. 1
Autorzy:: Korycki, T.
Molecki, B.
Wicher, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/315821.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Instytut Naukowo-Wydawniczy "SPATIUM"
Tematy:: komunikacja miejska
węzeł komunikacyjny
Wrocław
Plac Grunwaldzki
Opis:: We Wrocławiu został oddany do użytku przebudowany węzeł komunikacyjny - plac Grunwaldzki. Skrzyżowanie to jest bardzo nietypowe - było zaprojektowane jako gwiazda sześcioramienna. Dodatkowo od podnad 130 lat obecny jest na nim transport zbiorowy. Przez wiele lat układ węzła był korygowany, a istniejące zaszłości historyczne coraz bardziej komplikowały ruch i korzystanie z komunikacji miejskiej. Przebudowa miała zmienić ten stan - zaplanowano bowiem m.in. budowę pasów autobusowo-tramwajowych i przystanków zintegrowanych. Przedstawiona w artykule historia i przemiany placu powinny być zatem interesującym przykładem ewolucji węzła komunikacyjnego w przestrzeni miejskiej.
Źródło:: Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe; 2008, 9, 11; 22-26
1509-5878
2450-7725
Pojawia się w:: Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Metamorphosis of Grunwaldzki Square in Wrocław – from Integrated Interchange to Town Square
Metamorfoza węzłów przesiadkowych ze szczególnym uwzględnieniem placu Grunwaldzkiego we Wrocławiu
Autorzy:: Masztalski, R.
Wicińska, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1191259.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Tematy:: przestrzeń publiczna
plac miejski
węzeł przesiadkowy
plac Grunwaldzki
Wrocław
public space
town square
integrated interchange
Grunwaldzki Square
Opis:: Obecnie coraz częściej zarówno urbaniści, jak i architekci w swoich działaniach dążą do odzyskiwania pieszych przestrzeni publicznych. Jednym ze sposobów takiego odzyskiwania jest przeprojektowywanie układów komunikacji w centrach miast w celu zmiany proporcji pomiędzy ruchem kołowym a pieszym i rowerowym, zaś konkretniej rzecz ujmując – zwiększenie przestrzeni dla ruchu pieszych i rowerzystów. Władze wielu miast na całym świecie, dążąc do zapewnienia jak najlepszych warunków do życia dla mieszkańców, decydują się na odważne, a czasem nawet nieco kontrowersyjne rozwiązania, jednak co najważniejsze – skuteczne. Poprawa jakości transportu zbiorowego, wytyczanie nowych ścieżek rowerowych oraz tworzenie ich sieci czy wygospodarowywanie terenów, na których stają najzwyklejsze stoliki i krzesła, ławki i donice z kwiatami, to działania podnoszące atrakcyjność i jakość przestrzeni publicznych oraz krajobrazu miasta, poziom zadowolenia wśród mieszkańców, a także atrakcyjność terenu pod względem ekonomicznym. W niniejszym opracowaniu podano przykłady takich przemian przestrzennych z różnych miast. Badaniom poddano historię placu Grunwaldzkiego we Wrocławiu oraz jego przemiany na przestrzeni ostatnich lat. Spróbowano również przedstawić warianty zmiany zagospodarowania przestrzennego tego terenu.
Źródło:: Architektura Krajobrazu; 2017, 2; 28-41
1641-5159
Pojawia się w:: Architektura Krajobrazu
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Aleja Profesorów w kampusie głównym Politechniki Wrocławskiej – historia rozwoju układu przestrzennego
Aleja Profesorów (Avenue of Professors) in the main campus of Wrocław University of Technology – history of the spatial system development
Autorzy:: Majczyk, J
Tomaszewicz, A
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/294149.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:: Wrocław
plac Grunwaldzki
Politechnika Wrocławska
Aleja Profesorów
układ przestrzenny
Grunwaldzki Square
Wrocław University of Technology
Avenue of Professors
spatial arrangement
Opis:: Aleja Profesorów została pomyślana jako główne reprezentacyjne wnętrze urbanistyczne kampusu Politechniki Wrocławskiej, który w okresie powojennym zaczęto budować między pl. Grunwaldzkim i nabrzeżem Odry. Ramy kompozycyjne alei zostały nakreślone w pierwszym planie zagospodarowania fragmentu śródmieścia Wrocławia, opracowanym w 1949 r.; miała ona stanowić jedną z poprzecznych osi wytyczonych prostopadle do pl. Grunwaldzkiego – najważniejszej trasy komunikacyjnej dzielnicy. Proces kształtowania Alei Profesorów rozpoczęto od wzniesienia w latach 1950–1955 siedzib Wydziałów: Elektrycznego i Lotniczego (budynki D1 i D2). Bliźniacze gmachy zaprojektowane przez profesorów Zbigniewa Kupca i Tadeusza Brzozę, ustawione wzdłuż pl. Grunwaldzkiego, zdefi niowały szerokość alei oraz jej północno-wschodnią i północno- -zachodnią granicę. W latach 50. i 60. XX w. powstało kilka koncepcji ukształtowania pierzei Alei Profesorów, z których żadna nie została zrealizowana. Całościowy plan nowego kampusu Politechniki Wrocławskiej wyłoniono w drodze konkursu w 1964 r. Autorzy zwycięskiej pracy, Krystyna i Marian Barscy, przedstawili w niej także wizję zagospodarowania Alei Profesorów, której zasadniczą część rozwiązali w formie skweru obsadzonego dwoma rzędami drzew. Ze względu jednak na bardzo trudne warunki lokalowe uczelni, wnętrze alei zaczęto wypełniać tymczasowymi pawilonami, próbując równocześnie realizować siedziby kolejnych wydziałów przewidziane w projekcie Barskich. Przyspieszenie prac związanych z budową kampusu Politechniki Wrocławskiej nastąpiło dopiero po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Nowe możliwości fi nansowania inwestycji związanych z nauką pozwoliły wybudować gmachy Zintegrowanego Centrum Studenckiego oraz Biblioteki Nauk Ścisłych i Technicznych, które zamknęły Aleję Profesorów od strony południowej i północnej. W kolejnych latach uzupełniono zabudowę wzdłuż wschodniej i zachodniej granicy alei, wyburzono tymczasowe pawilony oraz przedstawiono projekt zagospodarowania jej wnętrza. W koncepcji opracowanej przez Bogusława Wowrzeczkę utrzymano pierwotny zamysł stworzenia reprezentacyjnego wnętrza urbanistycznego postrzeganego jako miejsce spotkań studentów i pracowników uczelni.
Aleja Profesorów has been conceived as the main representative urban interior of the campus of the Wrocław University of Technology. Its building began in the after-the-war period, between Grunwaldzki Square and the bank of the Oder River. The compositional frames of the avenue were defined in the first plan of creating a fragm ent of the Wrocław town centre which was worked out in 1949; it was to compose one of the transverse axes laid out perpendicularly to Grunwaldzki Square – the most important communication route of this district. The process of forming Aleja Profesorów began with the erection of buildings of the Faculties of Electrical Engineering and Aviation (buildings D1 and D2) in the years 1950–1955. The identical buildings designed by Professors Zbigniew Kupiec and Tadeusz Brzoza raised along Grunwaldzki Square defined the width of the avenue and its north-east and north-west boundary. In the 50s and 60s of the 20th century several concepts of forming the frontage of Aleja Profesorów came into being, of which none, however, were realized. The overall plan of the new campus of the University of Technology came into being as a result of a contest in 1964. The authors of the winning work, Krystyna and Marian Barscy, presented a vision of creating Aleja Profesorów whose fundamental part they solved in the form of a square bordered with two rows of trees. However, due to very difficult conditions of accommodations at the university, the interior of the avenue was successively filled with temporary pavilions, trying, at the same time, to realize quarters for consecutive faculties provided in the project of Barscy. Acceleration of works bound with building of the Technological University’s campus followed only after Poland joined the European Union. New potentialities of financing investments bound with science allowed constructing buildings of the Integrated Student Centre and the Library of Science and Technology which closed off Aleja Profesorów from the south and the north. In succeeding years building was completed along the east and west boundaries of the avenue, the temporary pavilions were pulled down and a plan of composing the avenue’s interior was presented. In the conception worked out by Bogusław Wowrzeczka, the original plan of creating a representative urban interior perceived as a meeting-place of students and staff of the university was preserved.
Źródło:: Architectus; 2015, 1(41); 69-86
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:: Architectus
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki