Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "piękna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 58
Tytuł:
Красота как «непостижимое» в философии Семена Франка
Autorzy:
Гапоненков, Алексей
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/426817.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Semen Frank
beauty
the theology of beauty
the unknowable
Divinity
aesthetic experience
Siemion L. Frank
piękno
teologia piękna
niepojęte
Bóstwo
doświadczenie estetyczne
Opis:
One of the most intimate feelings caused by the meeting with Divinity encompassesthe phenomenon of Beauty. In the Chapter 8th Holiness of his book entitled The Unknowableas well as in other works, Frank hasn’t just developed another aesthetic theory, he’s figuredout the quintessence of the theology of beauty consisting of the speculations on itsabsolute value, essential inconceivability, reconcilable harmony of the universe, spiritualenlightenment and salvation. Frank states the idea of potential harmony of existence expressedthrough beauty that coexists with current “worldly” discord. Aesthetic reality isunable to grasp the depth of existence, but it reminds us of “primary unity.”
Jedno z najbardziej intymnych przeżyć spotkania z Bóstwem wyraża się w zjawisku piękna. W książce pt. Niepojęte (rozdz. 8 Świątynia) i innych pracach Siemion Frank buduje nie tyle kolejną teorię estetyczną, ile kwintesencję teologii piękna, czyli rozważajego absolutną wartość, niepojętość, jednoczącą harmonię świata, oświecenie duchai zbawienie. Frank głosi ideę potencjalnej harmonii bytu, którą wyraża piękno, współistniejącz aktualną „ziemską” dysharmonią. Realność estetyczna nie może ogarnąć całejgłębi bytu, lecz przypomina nam o jego „pierwotnej jedności”.
Jedno z najbardziej intymnych przeżyć spotkania z Bóstwem wyraża się w zjawiskupiękna. W książce pt. Niepojęte (rozdz. 8 Świątynia) i innych pracach Siemion Frank buduje nie tyle kolejną teorię estetyczną, ile kwintesencję teologii piękna, czyli rozważajego absolutną wartość, niepojętość, jednoczącą harmonię świata, oświecenie duchai zbawienie. Frank głosi ideę potencjalnej harmonii bytu, którą wyraża piękno, współistniejącz aktualną „ziemską” dysharmonią. Realność estetyczna nie może ogarnąć całej głębi bytu, lecz przypomina nam o jego „pierwotnej jedności”.
Źródło:
Logos i Ethos; 2017, 46, 2
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Echa kolonializmu – fenomen chemicznego wybielania się kobiet z tzw. Trzeciego Świata
The Echo of Colonialism – Skin Lightening of Women in the “Third World”
Autorzy:
Zamęcka, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517941.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Katedra Etnologii i Antropologii Kulturowej
Tematy:
rasizm
wybielanie się
skin lightening
koloryzm
dyskurs piękna
racism
skin bleaching
colorism
the discourse of beauty
Opis:
Niniejszy artykuł poświęcony jest zagadnieniuchemicznego wybielania się kobiet w państwach „Trzeciego Świata” , którego popularność w skali globu zwiększa się z każdym rokiem. Rosnące zainteresowanie produktami do wybielania/ rozjaśniania skóry ma swoje źródło w idei przewagi białej rasy nad czarną, rozpoczętej wraz z erą kolonialną i nastaniem niewolnictwa, a współcześnie utrwalanej poprzez modę i kanony piękna lansowane przez zachodni przekaz medialny i transnarodowe korporacje. W celu weryfikacji powyższej hipotezy przeanalizowana zostanie sięgająca epoki kolonialnej ideologia białej supremacji oraz struktury dominacji nad nie-białą populacją niewolników. Następnie badaniu poddany będzie związek pomiędzy kolorem/odcieniem skóry, a pozycją w hierarchii społecznej współcześnie. Ostatnia część pracy poświęcona zostanie charakterystyce zachodniego dyskursu piękna eksportowanego do krajów tzw. Południa przez amerykańskie i europejskie media oraz strategie marketingowe korporacji o tym samym rodowodzie.
The present paper deals with the phenomenon of chemical whitening of the women in the “Third World”. The growing interest in products for whitening / lightening skin is rooted in the idea of superiority of the white race over the black, which started with the colonial era and slavery. Today it is perpetuated through fashion and canons of beauty promoted by Western media and transnational corporations. In order to verify the aforementioned hypothesis, the ideology of white supremacy and dominance structure of the non-white population of slaves will be examined. The author will explain the link between the color/tone of the skin and the position in the social hierarchy, that is seen today. The last part of the article is dedicated to the analysis of the characteristics of the Western discourse of beauty exported to the “Global South” by American and European media and their corporate marketing strategies.
Źródło:
Tematy z Szewskiej; 2014, Rasa 4(14)/2014; 50-63
1898-3901
Pojawia się w:
Tematy z Szewskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stracone skarby sztuki
Autorzy:
Walicki, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539123.pdf
Data publikacji:
1948
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
L. Cranach St. „Stygmatyzacja św. Franciszka z Asyżu"
Antonello da Messina „Ecce Homo“
„Piękna Wenecjanka"
Sebastian del Piombo
Giulio Romano „Święta Rodzina"
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1948, 3-4; 135-139
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piękno w dialogu – dialog o pięknie – piękno dialogu
Autorzy:
Wal, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448080.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
transcendent values
axiology
the categories of aesthetic canons of beauty
truth
goodness
beauty
dialogue
epiphany of the face
interpersonal encounter
wartości transcendentne
aksjologia
kategorie estetyczne
kanony piękna
Prawda
dobro
piękno
dialog
epifania twarzy
międzyosobowe spotkanie
Opis:
The article takes up the idea of beauty in the dialogue. The starting point is the problem of the transcendental issue of truth, goodness and beauty. Considering the subject of beauty in terms of dialogue, first attention is drawn to the role of beauty in the dialogue itself. Then, the main themes of the dialogue about beauty are presented. Subsequently, the beauty of the dialogue itself is shown revealing in subjective terms the abundance of values of the epiphany of the face and the whole drama of interpersonal encounter.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2012, 4, 2
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Solidarność zwierząt - solidarność ze zwierzętami. Na przykładzie literatury pięknej i nie tylko
Animals’ solidarity - solidarity with animals. On the example of belles-lettres and more
Autorzy:
Waksmund, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763172.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
solidarity
animals
belles-lettres
memoirs about childhood
solidarność
zwierzęta
literatura piękna
wspomnienia o dzieciństwie
Opis:
Więzy solidarności łączą nie tylko ludzi, ale również zwierzęta. Przykładem może być włączony do lektur szkolnych Folwark zwierzęcy Orwella, wyrastający z tradycji bajki Ezopowej. Nie jest to jednak tylko zjawisko znamienne dla fantastyki literackiej, gdyż znajduje poświadczenie w badaniach przyrodników i socjologów (zwierzę jako Inny). Artykuł stanowi przegląd utworów ilustrujących postawę solidarności w świecie zwierzęcym oraz zwierząt z ludźmi, zarówno fantastycznych, jak i realistycznych, dla dzieci i dla dorosłych, które bądź figurują na listach lektur szkolnych, bądź mogłyby się tam znaleźć. Nie tylko pisarzy z kręgu literatury obcojęzycznej, np. bracia Grimm, Kipling, Lagerlȍf, Lofting, Czukowski, Bonsels, Adams, Atkinson, ale również polskiej, jak Dygasiński, Reymont, Brzechwa, Żukrowski. Dotyczy to także wspomnieniowej prozy o dzieciństwie, której wartość dydaktyczna jest nie mniejsza.
The bonds of solidarity connect not only people with each other, but also animals. An example of this is Orwell’s Animal Farm, which is assigned as a schoolbook, rooted in the tradition of Aesop’s fable. However, this is not only a phenomenon characteristic for literary fantasy, as it is confirmed in the research of naturalists and sociologists (animal as Other). The article provides an overview of works that illustrate the attitude of solidarity in the animal world and animals with people, both fantastic and realistic, for children and adults, which are either on school reading lists or could be included there. Not only foreign-language writers, such as the Brothers Grimm, Kipling, Lagerlȍf, Lofting, Chukovsky, Bonsels, Adams, Atkinson, but also Polish ones, such as Dygasiński, Reymont, Brzechwa, Żukrowski. This also applies to memoir prose about childhood, whose didactic sense is no less valuable.
Źródło:
Polonistyka. Innowacje; 2023, 17; 31-46
2450-6435
Pojawia się w:
Polonistyka. Innowacje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
[Rev.:] Mar′âna Lanovik, Teorìâ vìdnosnostì hudožn′ogo perekladu. Lìteratoroznavčì proekcìї, Redakcìjno-Vydavničij Vìddìl TNPU, Ternopìl′ 2006, 469 [3] s.
The Relativity Theory of Literary Translation: Projections of Literary Critisism [The Theory of Relativity of Literary Translation: Literary Criticism Projections]
Autorzy:
Tytko, Marek Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440969.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
tekst
dzieło literackie
interpretacja
paradygmat literaturoznawstwa
metodologia
przekład literacki
odzwierciedlenie
literatura piękna
teoria literatury
teoria przekładu literackiego
studia porównawcze
literatura europejska
ukraińska szkoła badawcza
text
writing work
interpretation
literary criticism paradigm
methodology
literary translation
reflection
literature
foreign literature
literary theory
theory of literary translation
comparative studies
European literature
Ukrainian research school
Opis:
The book written by Mar′âna Lanovik in Ukrainian language entitled The Relativity Theory of Literary Translation. Projections of Literary Criticism [Teorìâ vìdnosnostì hudožn′ogo perekladu. Lìteratoroznavčì proekcìї] is certainly worthy of the reader’s attention. The author (a woman), a Ukrainian professor of literature from the University in Ternople, has prepared an extensive monographic study of the problems from the field of translatology. Prof. Lanovik, who in her research deals with Russian and Ukrainian literature, theory of literature, comparative studies and theory of literary translation, has analyzed the issues referred to in the title of her book in a very thorough and profound manner. The book consists of an introduction, three main chapters, divided into sections and subsections, and conclusions followed by a long bibliographical list of primary and secondary literature. The author discusses three fundamental issues: 1) a psychological and cultural approach to literary translation, 2) a formal and structural approach to literary translation, and 3) translation and the problems of understanding the literary work. In my opinion, the book should be translated into English.
Książka autorstwa Mar′âny Lanovik napisana w języku ukraińskim, zatytułowana Teorìâ vìdnosnostì hudožn′ogo perekladu. Lìteratoroznavčì proekcìї [Teoria względności przekładu literackiego. Projekcje literaturoznawcze] jest warta uwagi czytelnika. Autorka, ukraińska profesorka literaturoznawstwa z Uniwersytetu w Tarnopolu, przygotowała obszerne opracowanie monograficzne zagadnienia z zakresu translatologii. Uczona z Ukrainy, zajmując się m.in. literaturą rosyjską i ukraińską, teorią literatury, komparatystyką (studiami komparatystycznymi), teorią przekładu literackiego z języków obcych, w sposób wnikliwy zanalizowała tytułową problematykę. Książka składa się ze wstępu, trzech rozdziałów zasadniczych, podzielonych na podrozdziały i jeszcze mniejsze cząstki tekstu (podsekcje) oraz wniosków (konkluzji) i obszernego spisu literatury przedmiotu na końcu publikacji. Autorka dyskutuje trzy zasadnicze zagadnienia: 1) psychologiczno-kulturoznawcze (psychologiczno-kulturologiczne) podejście do przekładu literackiego, 2) formalno-strukturalne podejście do przekładu literackiego oraz 3) przekład i problemy zrozumienia dzieła literackiego (wytworu). Moim zdaniem, książka powinna być przetłumaczona na język angielski.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 3(3); 149-150
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Benedykt XVI doktorem honoris causa Akademii Muzycznej i Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie
Autorzy:
Tyrała, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668835.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Benedict XVI
sacred music
honoris causa doctorate
Cracow
Caste Gandolfo
theology of music
way of noble beauty
liturgy
Benedykt XVI
muzyka kościelna
doktorat honoris causa
Kraków
Castel Gandolfo
teologia muzyki
droga szlachetnego piękna
liturgia
Opis:
On the day of 4th July 2015 in Castel Gandolfo, His Holiness Benedict XVI, Pope-Emeritus, received the Degree honoris causa from the Pontifical John Paul II University in Cracow and the Cracow Academy of Music. On 20th April 2015 the Senate of the Pontifical John Paul II University in Cracow, upon hearing the reviews, conferred on Pope-Emeritus Benedict XVI the Degree of Doctor honoris causa. In the justification we can read that the honorary doctorate has been awarded for: proving great respect to the musical tradition of the Church and remarkable sensitivity to the dialogue between music and faith; long-years demonstrating, from all his clerical posts, a special concern for the noble beauty of sacred music and its proper place in the celebration of the sacred liturgical rites of the Church; emphasising in his teaching the meaning of via pulchritudinis – the way of beauty which may become the way to get to know and worship God by the modern man; brave testifying, with his life, service, teaching and scientific work, the Truth which gives strength to the Christian faith in the times of spiritual turmoil caused by liberalism, post-modernism and relativism, as well as tireless endeavor to restore the spiritual dimension in Europe; giving wholehearted support for the actions aiming at transforming the Pontifical John Paul II Academy of Theology in Cracow into the Pontifical John Paul II University. On 22 April 2015 the Senate of the Cracow Academy of Music passed the resolution to have been submitted by the Faculty Council for Artistic Creativity, Interpretation and Music Education, and on hearing the excerpts from the reviews, granted the Pope-Emeritus Benedict XVI the honoris causa degree. The appointed lauadator was Professor Stanisław Krawczyński. In the justification of the Senate resolution it is written that the honorary doctorate has been granted in recognition of the following merits: exhibiting by his example the model of moral and civil demeanour in the deeply religious and humanistic dimension; referring in his teaching to the highest values invariably present in human life and artistic activity; cherishing music and indicating its special role as an integral part of the solemn liturgy of Catholic Church accompanying man in the act of professing faith. The retired Pontiff Benedict XVI thanked once again for the recognition granted by conferring upon him honoris causa doctorate. He said: I am especially happy that this recognition has deepened my relationship with Poland, with Cracow, with the mother country of our great Saint John Paul II without whom I could not imagine my spiritual and theological way. Through his living example he showed to us, as well, how to combine the joy of exquisite sacred music with the duty of common participation in liturgy, how to combine exalted delight with humble simplicity of celebrating faith. Then, when reminding the history of the revival of sacred music he accented his peculiar love for the music of Mozart. My memory still bears this indelible recollection of the first chords of Mozart’s Coronation Mass which sounded as if heaven opened and when one might feel very deeply the presence of the Lord. It seems also worth mentioning how he described certain tension between participatio actuosa and the position of sacred music in the modern liturgy, particularly this solemn accompanied with a choir and orchestra. The Pope’s questions raised in this context were masterly: What is music really? Whence does it come and toward what does it tend? I think there should be posited three ‘loci’ from which music arises. And the questions were followed by a truly prophetic vision of the place of music in today’s liturgy. Thus amongst the specified three “loci” from which music originates, the first is the experience of love, the second is the experience of sadness, death, pain and the abyss of existence, and the third one is the encounter with the divine, which from the beginning is part of what defines man. About the first origin of music the Pope-Emeritus said: When men were seized by love, another dimension of being burst within them, another greatness and another breadth of reality. And it also led them to express themselves in new ways. Poetry, song and music in general were all born from this being affected, from this unfolding of a new dimension of life. When analysing the second origin of music the honoris causa laureate stated that it also opens up, in the opposite way, new dimensions of reality which can no longer find an answer in mere speeches. The most extended interpretation presented by the Pope-Emeritus concerned the third reality in which  the totally-other and totally-great arouses in man new ways of expressing himself. Perhaps we can say that actually in the other two areas – love and death – the mystery of the divine touches us and, in this sense, it is being touched by God which together constitutes the origin of music. It is touching when we discern that, for instance as regards Psalms, people do not confine to mere singing, but refer to all instruments: and the hidden music of creation is aroused with its mysterious language. Along with the Psalter in which we can find the two motifs of love and death, we can reach the very source of the music of the God’s Church. We can say that the quality of music depends on the purity and greatness of one’s encounter with the divine, with their experience of love and of pain. The more pure and true that experience is, the more pure and great will be the music from which it was born and developed. What the Pope-Emeritus said in the ensuing part of his doctorate speech – I am truly convinced – was the manifestation of profound wisdom and experience of sanctity of the Pope who does not only knows what liturgy and music in are but who is also a true apostle in this field. The magnificent and pure Western music has developed as an answer to the encounter with God who embodies Himself in liturgy in the person of Jesus Christ. This music is for me the expression of Christian truth. Wherever such an answer is developed we encounter the truth, with the true Creator of the world. Because of this the great sacred music is a reality of theological rank and of permanent significance for the faith of all Christianity, even if it is not at all necessary that it be done always and everywhere. On the other hand, such music cannot disappear from the liturgy and its presence can be a special way of participation in the sacred celebration, in the mystery of faith. In the final part of his lecture the Pope-Emeritus referred once more to Saint John Paul II, finishing with the rhetorical question: We do not know what will be the future of sacred music, but one thing is clear: wherever the encounter with the Living God, who in Christ comes close to us really occurs, there is born anew and there again grows the answer, the beauty of which arises out of truth itself. Showing again the great respect for both universities he emphasised and indicated their future prospects: The activities of both Universities which confer on me the honoris causa doctorates have greatly contributed to sacred music so that this tremendous gift of the music derived from the Christian tradition would still be living and so that the creative power of faith would not falter in the future. For all this I wish to thank you profusely, not only for the honour which you bestow upon me, but also for the entire work you do in the service of the beauty of faith. For the Intercollegiate Institute of Sacred Music in Cracow, for the faculty members and students of this institute which initiated the entire event and which integrates both universities by running the mutual sacred music studies, these were the encouraging words to make us work even harder so as to serve the beauty of music. The closing sentence expressed by the Pope in Polish was especially touching:  May the Lord bless you all!
Dnia 4 lipca 2015 roku Jego Świątobliwość Benedykt XVI, emerytowany papież, otrzymał w Castel Gandolfo godność doktora honoris causa dwóch krakowskich uczelni: Akademii Muzycznej w Krakowie i Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. 20 kwietnia 2015 roku Senat Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie po wysłuchaniu recenzji nadał stopień doktora honoris causa papieżowi emerytowi Benedyktowi XVI. W uzasadnieniu zostało zapisane, że doktorat zostaje przyznany za: „wielki szacunek dla tradycji muzycznej Kościoła oraz niezwykłą wrażliwość na dialog muzyki z wiarą; okazywanie, przez wiele lat na wszystkich stanowiskach, jakie piastował, szczególnej troski o szlachetne piękno muzyki kościelnej i jej właściwe miejsce w sprawowaniu świętych obrzędów liturgicznych Kościoła; podkreślenie w swoim nauczania znaczenia via pulchritudinis – drogi piękna, która może stać się drogą poznania i wielbienia Boga dla współczesnego człowieka; odważne dawanie swoim życiem, posługą, nauczaniem i pracą naukową świadectwa Prawdzie, która umacnia wiarę chrześcijańską w czasach duchowego zamętu spowodowanego przez liberalizm, postmodernizm i relatywizm oraz niestrudzone dążenie do przywrócenia Europie jej duchowego wymiaru; za życzliwe wsparcie działań uczelni zmierzających do przekształcenia Papieskiej Akademii Teologicznej w Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie”.22 kwietnia 2015 roku Senat Akademii Muzycznej w Krakowie przyjął uchwałę Rady Wydziału Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej, a po wysłuchaniu wyjątków z recenzji nadał stopień doktora honoris causa papieżowi emerytowi Benedyktowi XVI. Wyznaczył też Senat na laudatora prof. Stanisława Krawczyńskiego. W uzasadnieniu uchwały Senatu Akademii Muzycznej w Krakowie zapisano, że tytuł zostaje nadany za: „wskazanie swoim przykładem wzorców postawy moralnej i obywatelskiej w wymiarze głęboko religijnym i humanistycznym; nauczanie, w którym odnosi się do wartości najwyższych, niezmiennie obecnych w ludzkim życiu i twórczości; umiłowanie muzyki i wskazanie jej szczególnej roli jako integralnej części uroczystej liturgii Kościoła katolickiego towarzyszącej człowiekowi w akcie wyznania wiary”.Papież emeryt Benedykt XVI podziękował raz jeszcze za uznanie, z jakim się spotkał w sprawie nadania mu doktoratów honoris causa. Papież powiedział: „cieszę się przede wszystkim, że w ten sposób jeszcze bardziej pogłębił się mój związek z Polską, z Krakowem, z ojczyzną naszego wielkiego świętego Jana Pawła II. Bez niego bowiem trudno sobie nawet wyobrazić moją drogę duchową i teologiczną. Swoim żywym przykładem ukazał on nam również, jak mogą się ze sobą łączyć radość wielkiej muzyki sakralnej i zadanie wspólnego uczestnictwa w liturgii, podniosła radość i pokorna prostota celebracji wiary”. Następnie, przypominając historię odnowy muzyki kościelnej, zwrócił uwagę na szczególne umiłowanie przez siebie muzyki Mozarta. „Na trwałe, na przykład, wpisało się w moją pamięć, że skoro tylko zabrzmiały pierwsze nuty Mszy koronacyjnej Mozarta, to jakby otwierało się niebo i można było bardzo głęboko odczuć obecność Pana”. Ważne wydaje się stwierdzenie dotyczące pewnego napięcia na linii participatio actuosa i miejsca muzyki kościelnej w dzisiejszej liturgii, zwłaszcza tej uroczystej z chórem i orkiestrą. Genialne wręcz stało się postawione w tym także kontekście pytanie papieża emeryta: „Czym właściwie jest muzyka? Skąd pochodzi i do czego zmierza? Myślę, że można wskazać trzy «miejsca», z których wypływa muzyka”. I tu nastąpiła prawdziwie prorocza wizja dotycząca miejsca muzyki w dzisiejszej liturgii. Wymieniając więc owe trzy „miejsca”, z których wypływa muzyka, papież mówił, że pierwszym jej źródłem jest doświadczenie miłości, drugim źródłem muzyki jest doświadczenie smutku, dotknięcie śmiercią, bólem i otchłaniami istnienia, trzecim miejscem pochodzenia muzyki jest spotkanie z tym, co Boże, od początku w jakiejś mierze definiującym to, co ludzkie. Dla Międzyuczelnianego Instytutu Muzyki Kościelnej w Krakowie, dla pedagogów i studentów jednostki, która inspirowała całe wydarzenie i łączy obie uczelnie wspólnie prowadzonym kierunkiem studiów muzyka kościelna, to słowa mobilizujące do dalszej wytężonej pracy w służbie pięknu wiary. Wzruszające były także słowa wypowiedziane przez papieża w języku polskim: „Niech Pan was błogosławi!”.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2015, 13
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
If Art is What Makes us Human, Can it Relieve the Pain of Being Human?
Jeśli sztuka jest tym, co czyni nas ludźmi, to czy sztuka jest w stanie złagodzić ból bycia (człowiekiem)?
Autorzy:
Teske, Joanna Klara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1901858.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
literatura piękna
sztuka
poznanie
samoświadomość
ewolucja
człowieczeństwo
terapia
fiction
art
cognition
self-consciousness
evolution
humanity
therapy
Opis:
Dwie współczesne powieści brytyjskie: Nie opuszczaj mnie (Never Let Me Go) i Sobota (Saturday) wydają się pokazywać, że sztuka (zdolność tworzenia i zdolność głębokiego przeżycia dzieła sztuki) jest tym, co wyróżnia człowieka, czy wręcz tym, co stanowi o jego człowieczeństwie. W eseju rozważam niektóre implikacje tej tezy dla rozumienia istoty sztuki i możliwości pełnienia przez nią terapeutycznej roli. W szczególności wydaje się, że można wyjaśnić szczególne miejsce sztuki w świecie człowieka, jeśli sztukę potraktować przede wszystkim jako aktywność poznawczą, w której przedmiotem poznania jest jaźń, oraz jeśli przyjąć, że samoświadomość (zainteresowanie własnym wewnętrznym światem) jest podstawową cechą człowieka. Jednocześnie rozważana hipoteza zdaje się podważać przekonanie, że sztuka może pełnić funkcję terapeutyczną, bo jeśli sztuka czyni nas ludźmi, trudno oczekiwać by mogła jednocześnie przynieść ulgę w cierpieniu, które jest związane z byciem człowiekiem, zwłaszcza jeśli, jak argumentuje Dennett, świadomość i samoświadomość odgrywają fundamentalną rolę w doświadczeniu cierpienia. Terapeutycznej funkcji sztuki można jednak bronić, jeśli terapię zdefiniować jako działania wspierające człowieka w jego wysiłku, by pogodzić się z obecnością cierpienia.
Two contemporary British novels, Never Let Me Go and Saturday, suggest that art (the ability to respond to art with deep affection and the ability to be creative) is indicative or even constitutive of humanity. The essay considers in detail some implications of this hypothesis with reference to the concepts of art and art therapy. In particular, it seems that the significance of art for humanity might be explained if art is interpreted as primarily a cognitive activity (whose main object is the self) and if self-awareness (interest in one’s inner world) is perceived as essential for humanity. At the same time the hypothesis in question seems to undermine the idea of art therapy, since if art makes us human, it can hardly relieve the pain of being human, especially if, as argued by Dennett, awareness and self-awareness play the fundamental role in the experience of suffering. Art’s therapeutic function may, however, be defended if therapy is defined as assistance in man’s effort to accept suffering as inevitable part of human life.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 5; 211-224
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Afektywne granice i niesmaczna sztuka polityczna: «Pierwszy upadek europejskiego muru» Centrum Politycznego Piękna
Affective Boundaries and Unsavoury Political Art: «The First Fall of the European Wall» by the Center for Political Beauty
Autorzy:
Tabak, Wiktoria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433188.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Center for Political Beauty
public sphere
political art
affect theory
disgust
Berlin Wall
refugees
Centrum Politycznego Piękna
sfera publiczna
sztuka polityczna
teaoria afektów
wstręt
mur berliński
uchodźcy
Opis:
Artykuł stanowi analizę skandalu, jaki w niemieckiej sferze publicznej wywołała interwencja Centrum Politycznego Piękna zatytułowana Pierwszy upadek europejskiego muru (2014). Kampania przygotowana tuż przed dwudziestą piątą rocznicą upadku muru berlińskiego miała na celu obnażenie hipokryzji niemieckich polityków, którzy jednocześnie świętują likwidację starych granic i współfinansują powstawanie nowych. Autorka przedstawia przebieg tej artywistycznej akcji i analizuje jej negatywną recepcję, w szczególności komentarze grupy odbiorczej, którą określa mianem publiczności zniesmaczonej. W analizie wykorzystano koncepcje pamięci rywalizacyjnej i wielokierunkowej (Michael Rothberg), teorię afektów (Sara Ahmed) i teorię wstrętu (Winfried Menninghaus), by pokazać, w jaki sposób ukonstytuowała się publiczność deprecjonująca projekt za pomocą kategorii smaku i uruchamiająca różne mechanizmy obronne służące blokowaniu dyskusji nad politycznymi problemami, na które zwrócili uwagę opinii publicznej artyści.
This article analyzes the scandal caused in the German public sphere by the Center for Political Beauty’s intervention The First Fall of the European Wall (2014). Prepared just before the twenty-fifth anniversary of the fall of the Berlin Wall, the campaign aimed to expose the hypocrisy of German politicians, who celebrated the dismantling of old borders and at the same time co-financed the emergence of new ones. The author presents the course of this artivist action and analyzes its negative reception, focusing on comments from a group of recipients which she categorizes as “disgusted audience.” The analysis draws on the concepts of competitive and multidirectional memory (Michael Rothberg), affect theory (Sara Ahmed), and theory of disgust (Winfried Menninghaus) to show how an audience constituted itself to depreciate the project based on the category of taste and to activate various defense mechanisms blocking the discussion about political issues brought to public attention by the artists.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 3; 109-127
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Literatura piękna jako źródło refleksji filozoficznych oraz wiedzy filozoficznej
Literature as a source of philosophical thoughts and philosophical knowledge
Autorzy:
Szyszkowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/323929.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
Tematy:
filozofia
literatura piękna
historiozofia
philosophy
literature
historiography
Opis:
Pogranicze filozofii i literatury pięknej wyraża się w przybliżaniu przez wielkie dzieła literackie poglądów filozoficznych bliskich pisarzowi. Ponadto, literatura piękna stanowi inspirację dla kształtowania światopoglądu. Dodam, że historiozofia jest działem filozofii, który uprawiają zarówno pisarze, jak i filozofowie, co stanowi wyrazistą ilustrację pogranicza obu tych dziedzin.
Having assumed that relations between philosophy and literature are deeply rooted, the author makes an attempt to reveal how literature shapes or at least influences the readers’ viewpoins. To illustrate the borderlines of philosophy and literature the author seeks the discipline approached by both philosophers and writers and ultimately finds it in historiography.
Źródło:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska; 2013, 65; 413-418
1641-3466
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spojrzenie na sztukę starożytnych i kategorię piękna w ujęciu Johanna Gottfrieda Herdera (1744-1803) oraz Johanna Joachima Winckelmanna (1717-1768)
Autorzy:
Szmulik, Ada
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2139269.pdf
Data publikacji:
2022-10-03
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
sztuka starożytna
kategoria piękna
sztuki piękne
natura
rzeźba
Johann Gottfried Herder
Johann Joachim Winckelmann
ancient art
category of beauty
fine arts
nature
sculpture
Opis:
Praca skupia się głównej mierze na tematach związanych z ponownym wzrostem zainteresowania sztuką starożytną, a zwłaszcza sztuką starożytnych Greków i próbach sformułowania własnych teorii estetycznych w drugiej połowie wieku osiemnastego na przykładzie rozpraw Johanna Gottfrieda Herdera oraz Johanna Joachima Winckelmanna. Celem artykułu jest wskazanie wartości paralelnych zawartych w twórczości wspomnianych postaci, takich jak: kwestia ujęcia hierarchii sztuk, próby ujęcia kategorii piękna, obecność elementów natury w dziełach sztuki czy spojrzenie na postać Homera.
The work focuses mainly on topics related to the renewed interest in ancient art, especially the art of ancient Greeks and attempts to formulate one’s own aesthetic theories in the second half of the eighteenth century on the example of the dissertations of Johann Gottfried Herder and Johann Joachim Winckelmann. The aim of the article is to indicate the parallel values contained in the works of these authors such as: the issue of presenting the hierarchy of arts, attempts to define the category of beauty, the presence of elements of nature in works of art or a look at the figure of Homer.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2022, 29, 1; 184-195
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Owady Norwida. Ostatnia z bajek, czyli o piękności istnienia
Norwid’s insects. Ostatnia z bajek, or on the beauty of existence
Autorzy:
Szczeglacka-Pawłowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17936373.pdf
Data publikacji:
2021-11-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cyprian Norwid
Ostatnia z bajek
entomologia romantyczna
owady w literaturze
anioł
rysunki Cypriana Norwida
Norwidowska koncepcja piękna
Ostatnia z bajek [The Last of the Fairy Tales]
Romantic entomology
insects in literature
angel
Norwid’s drawings
Norwid’s idea of beauty
Opis:
Artykuł jest studium interpretacyjnym, w którym Ewa Szczeglacka-Pawłowska omawia Ostatnią z bajek jako dzieło późne poety. Punktem wyjścia dla szczegółowych rozpoznań o charakterze interpretacyjnym są pytania o obraz i znaczenie przywołanych w utworze owadów, a także o wymiar liryczny bajkowej przypowieści Norwida. Autorka odsłania wpływ entomologii romantycznej, a także konkretnych fragmentów Nie-Boskiej Komedii Zygmunta Krasińskiego na sposób przedstawiania przez Norwida obrazu świata jako współistnienia człowieka z różnymi stworzeniami i bolesnej utraty więzi z innymi istotami. Liryzm i podmiotowość w Ostatniej z bajek mają swoje źródło w kontemplatywnym stosunku autora utworu wobec szeroko pojętej rzeczywistości, stąd ważne pytania postawione w artykule – o wymiar „piękności” istnienia, które to pytania określają główny temat bajki lirycznej Norwida.
This article offers an interpretation of one of Norwid’s late works: Ostatnia z bajek [The Last of the Fairy Tales].The starting point for this specific reading is the question regarding the image and meaning of the insects invoked in this workas well as the lyrical dimension of this fairy-tale-like fable. The article reveals the impact of Romantic entomology as well as specific passages from Zygmunt Krasiński’s Nie-Boska Komedia [The Undivine Comedy] on the ways in which Norwid develops an image of the world as a place where humans coexist with other beings and experience the painful loss of the bond with these fellow creatures. Lyricism and subjectivity in “Ostatnia z bajek”are rooted in the author’s contemplative attitude towards broadly understood reality. This raises the question posed in the title – one regarding the beauty of existence – which defines the the main topic of Norwid’s lyrical fairy tale.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39; 117-134
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Pastoral Reading of the Directory for Catechesis
Analiza pastoralna Dyrektorium o katechizacji
Autorzy:
Sultana, Carl-Mario
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034952.pdf
Data publikacji:
2021-12-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Dyrektorium o katechizacji
katecheza kerygmatyczna
kultura cyfrowa
katechumenat i mistagogia
droga piękna
Directory for Catechesis
kerygmatic catechesis
digital culture
Catechumenate and mystagogy
the way of beauty
Opis:
The recently published Directory for Catechesis by the Pontifical Council for Promoting the New Evangelisation is the handbook for all those who are involved in the catechetical ministry, ranging from Bishops and Bishops’ Conferences to pastors, priests and lay catechists. This article seeks to take a pastoral glance at the Directory which offers a vision for catechesis which is founded on the theology of Evangelii Gaudium, with an openness to a more kerygmatic catechesis. Moreover, the Directory seeks to situate catechesis within the contemporary digital culture, whilst not neglecting traditional stances such as the Catechumenate and mystagogy. The Directory also taps into innovative methodological aids such as the value given to the way of beauty.
Ostatnio opublikowane przez Papieską Radę ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji Dyrektorium o katechizacji jest podręcznikiem dla wszystkich, którzy są zaangażowani w posługę katechetyczną, począwszy od biskupów i konferencji biskupich, poprzez proboszczów, kapłanów, aż po katechetów świeckich. Niniejszy artykuł jest próbą pastoralnego spojrzenia na Dyrektorium, które proponuje wizję katechezy opartą na teologii Evangelii Gaudium, z otwartością na katechezę bardziej kerygmatyczną. Ponadto Dyrektorium stara się umiejscowić katechezę w obrębie współczesnej kultury cyfrowej, nie zaniedbując przy tym tradycyjnych podstaw, takich jak katechumenat i mistagogia. Dyrektorium sięga także po nowatorskie pomoce metodologiczne, takie jak dowartościowanie drogi piękna.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 11; 43-56
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocalić piękno – zagubioną rzeczywistość współczesnej estetyki
Autorzy:
Stankiewicz, Danuta
Misiaszek, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/972676.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
filozofia piękna
sacrum
estetyka
Opis:
The perspective of understanding beauty has been interpreted in many different ways in philosophy. The classical definition of beauty which has originated from realism, says that something is beautiful when one likes it at the moment he or she perceives it, it refers to the object of beauty and it shows us the being in relation to the act of cognition and to the act of attraction. Beauty appears to be the expression of ultimate fulfilment of being by the act of truth and good.The contemporary times set in the tradition of realism have been gradually limiting the extent of beauty by its dethronization and reducing it to aesthetic values, or even suggesting to remove beauty from aesthetics. Finally, instead of beauty as a purpose of the art, the modern aesthetics is offering an “anti-art” oriented on ugliness. Consequently, beauty has been separated from the truth and good, and subsequently from the man. The dispute on the understanding of beauty is focused on one particular question which is: “Why must beauty, the lost reality of the modern aesthetics, be saved“? Will the salvaged beauty – the means to pursue one’s aim associated with philosophical anthropology and general metaphysics, save the humans?Or rather, along with the postaesthetics and freedom, its only purpose, by breaking up with the philosophies of being and human being, “have we too easily believed that beauty will not save us”?
Źródło:
Muzyka sakralna. Piękno ocalone i ocalające; 20-27
9788364615184
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O kanonach piękna w interpretacji śpiewu gregoriańskiego
Autorzy:
Sławecki, Michał
Misiaszek, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/972678.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
kanony piękna
śpiew gregoriański
św. Tomasz z Akwinu
szkoła solesmeńska
szkoła paryska m. peresa
Opis:
Interpretation of Gregorian chant should be considered in terms not only of musical beauty. As in the Greek triad unchanging ethical and aesthetic to which side of truth and goodness beauty belongs, they exist next to each other three factors, which, according to Pope Benedict XVI deciding on the sacred liturgical music and its usefulness. These are: text, composition and execution. The texts used in the compositions of Gregorian chant are excellent. All songs belonging to the Mass authenticum fontium gregorianorum, use excerpts from the Scripture, especially the Book of Psalms. Through the scientific work of the faithful (more faithful than before Vatican II) restoration the Gregorian melodies of the songs, stage investigation for musical truth and its knowledge and understanding is very advanced. The long process of composition of the Gregorian repertoire ended in the eleventh century. During this time all the developed forms of music known now forms of music and liturgical Mass and Office, defined style of composition, and by modality sought to express „elusive” spiritual substance. Direct witnesses of the state of preservation of musical monuments are numerous neumatic manuscripts, created even during the living oral tradition, but recorded on parchment using neumes in campo aperto. The last element of that triad, subject to subjective assessment is the interpretation. The Church has not taken any official position so far, which is why we now have to deal with many diverse schools of interpretation. The text has approximated the three most important: the concept of the rhythm of Solesmes (known method), school Paris (Marcel Peres) and optics semiological initiated by Dom Eugène Cardine, using science in the service of the performing arts. Different approaches will be analyzed in terms of the truth of the premises on they are based. The author attempts their valuation in the context of historical truth and beauty understood in the context of musical performance.
Źródło:
Muzyka sakralna. Piękno ocalone i ocalające; 129-142
9788364615184
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 58

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies