Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "photodegradation" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 30
Tytuł:
Wplyw procesow fotodegradacji i biodegradacji na wlasciwosci opakowaniowej folii z polietylenu
Autorzy:
Szostak-Kotowa, J
Witalis, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/826602.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
promienie ultrafioletowe
mikroflora glebowa
polietylen
folie opakowaniowe
biodegradacja
opakowania z tworzyw sztucznych
analiza wariancji
tworzywa sztuczne
fotodegradacja
ultraviolet ray
soil microflora
polyethylene
packaging film
biodegradation
plastic packaging
variance analysis
plastic
photodegradation
Opis:
Folię opakowaniową z polietylenu poddano działaniu promieniowania UV oraz połączonemu wpływowi promieni UV i mikroflory glebowej. Stopień degradacji folii określano na podstawie zmian naprężenia maksymalnego przy zerwaniu. Otrzymane wyniki poddano analizie wariancji. Z przeprowadzonych badań wynika, że: 1) mikroflora gleby wpływa w sposób statystycznie istotny na degradację folii PE, naświetlanej uprzednio UV; 2) naprężenie maksymalne przy zerwaniu jest dobrą miarą zmian właściwości mechanicznych folii PE; 3) model regresyjny, w którym czas naświetlania występuje w postaci wielomianu stopnia trzeciego, najlepiej opisuje trójfazowe zmiany właściwości badanej folii pod wpływem promieni UV.
The polyethylene packaging film was exposed to UV-radiation combined with or without soil microflora. Tensile strength was used as a measure of the film degradation. The results were analysed by means of the regression models. From the obtained results it follows that: 1) the soil microflora has statistically significant impact on the degradation of polyethylene film subjected to UV; 2) the tensile strength is a useful measure of the mechanical changes in the polyethylene film; 3) the 3rd order polynomial seems to be adequate model for describing the three-phase changes of the tensile strenght of polyethylene film subjected to UV radiation.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 1999, 06, 1; 49-58
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The significance of dissolved organic matter photodegradation as a source of ammonium in natural waters
Autorzy:
Grzybowski, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48169.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Oceanologii PAN
Tematy:
natural water
organic matter
significance
irradiation
ammonium
photodegradation
river water
sea water
pond water
dissolved organic matter
Opis:
Samples of sea, river and pond water of different absorbance were exposed to artificial radiation resembling sunlight in the UV range. A statistically significant increase in ammonium concentration was detected in pond water of the highest absorbance after 5 h of irradiation. In sea and river water a corresponding increase (< 0.5 μM) was recorded after an exposure time of 25 hours. The bulk characteristics of the analysed samples were insufficient to explain the observed differences.
Źródło:
Oceanologia; 2002, 44, 3
0078-3234
Pojawia się w:
Oceanologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of oxygen on UV-induced photodegradation of humic acid obtained from composted hulls of Juglans regia walnut
Autorzy:
Slawinska, D.
Polewski, K.
Rolewski, P.
Slawinski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24462.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Agrofizyki PAN
Tematy:
black walnut
humic acid
photodegradation
Juglans regia
walnut tree
Juglans nigra
walnut hull
Źródło:
International Agrophysics; 2004, 18, 2
0236-8722
Pojawia się w:
International Agrophysics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of photodegradation on mutagenic activity of aquatic solution of chlorophenols
Autorzy:
Czaplicka, M.
Mielżyńska, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/363268.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
chlorofenole
aktywność mutagenna
fotodegradacja
test Salmonella
chlorophenols
mutagenic activity
photodegradation
Salmonella assay
Opis:
The paper presents the effect of UV radiation of 254 nmwavelength on the mutagenic activity of aquatic solutions of 3-chlorophenol (3-CP), 2,4-dichlorophenol (PCP), 2,4,6-trichlorophenol (2,4,6-TCP) and pentachlorophenol (PCP). Mutagenicity studies were carried out on two Salmonella strains: TA98 and TA100, with and without metabolic activation by S9 mix. Stable intermediate products of photodegradation have been identified using the GC/MS method. Chlorophenols in doses below 0.1µg were strongly mutagenic towards both strains: TA98 and TA100. The mutagenic properties of aquatic solutions of chlorophenols for both strains decreased as follows: PCP>=2,4-DCP>2,4,6-TCP>3-CP. Aquatic solutions of three chlorophenols after their photodegradation were non-mutagenic for both bacterial strains, except for 2,4-dichlorophenol. In the case of this compound, the products of its decomposition were more mutagenic for the TA100 strain. No significant metabolic activation by S9 mix was observed which suggests a direct mutagenic impact of chlorophenols on the tested Salmonella strains.
Źródło:
Environmental Biotechnology; 2007, 3, 1; 30-36
1734-4964
Pojawia się w:
Environmental Biotechnology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Photodegradation of organic compounds in water
Autorzy:
Brodzik, K.
Walendziewski, J.
Stolarski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/778174.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
fotodegradacja
fotokatalizator
aerożele tytanowo-krzemowe
photodegradation
photocatalyst
titania-silica aerogels
aerogels
Opis:
The application of photocatalytic processes for the decontamination treatment of polluted water has inspired very extensive studies. Titanium dioxide with its large band gap energy and appropriate redox potential was found as one of the most promising semiconductors for the photodegradation of pollutants in the water as well as in gas phase. The titania-silica aerogels obtained by a simple co-hydrolysis method was applied in the photodegradation of the model organic compound. Different ageing times and heat treatment temperatures were found to influence both the activity and the textural properties of the photocatalysts. The obtained aerogels are efficient photodegradation catalysts of methylene blue and allow a removal up to 98 and 78% of the model pollutant from 20 and 500 ppm solutions, respectively.
Źródło:
Polish Journal of Chemical Technology; 2007, 9, 3; 130-133
1509-8117
1899-4741
Pojawia się w:
Polish Journal of Chemical Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fotoporządkowanie : alternatywna technika dla szybkich przetworników ciekłokrystalicznych
Photoalignment : an alternative aligning technique for fast liquid crystal shutter
Autorzy:
Chrzanowski, M. M.
Zieliński, J.
Nowinowski-Kruszelnicki, E.
Olifierczuk, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/210044.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
Tematy:
fotoporządkowanie
izomeryzacja cis-trans
sieciowanie krzyżowe
fotodegradacja
model dyfuzyjny
LCD (ang. liquid crystal display, wyświetlacz ciekłokrystaliczny)
LPP (ang. Linear photopolymerization, fotopolimeryzacja liniowa)
LPUV (ang. linear polarized ultraviolet light, światło ultrafi oletowe spolaryzowane liniowo)
LC (ang. liquid crystal, ciekły kryształ)
photoalignment
cis-trans isomerization
diffusion model
photodegradation
crosslinking
LCD
LPP
LPUV
LC
Opis:
W artykule podjęto temat wyboru techniki fotoporządkowania ciekłego kryształu. Technologia ta jest alternatywą dla najczęściej stosowanego rubbingu, czyli jednostronnego polerowania warstw poliimidowych i poliamidowych. Zarówno w przypadku rubbingu (buffingu), który ma naturę kontaktową, jak i bezkontaktowego fotoporządkowania efektem pracy jest wytworzenie anizotropii warstwy, która następnie ma za zadanie porządkować leżącą bezpośrednio na niej warstwę ciekłego kryształu (LC). Rubbing jest metodą stosunkowo prostą i tanią i jest zwyczajowo używany przy produkcji wyświetlaczy ciekłokrystalicznych. W trakcie polerowania mogą jednak powstawać uszkodzenia struktury matrycy aktywnej oraz tworzyć się pyły, które są szkodliwe zwłaszcza dla bardzo cienkich warstw ciekłego kryształu. W związku z tym poszukuje się metod alternatywnych porządkowania. Z fotoporządkowaniem mamy do czynienia wtedy, gdy anizotropia warstwy porządkującej wywołana jest przez ekspozycję materiału fotoczułego na działanie światła ultrafioletowego spolaryzowanego liniowo. Jest to proces bezkontaktowy, więc eliminuje on większość wymienionych wcześniej wad rubbingu. Ponadto umożliwia pracę na plastycznych oraz zakrzywionych podłożach. Istnieją cztery różne drogi realizacji procesu fotoporządkowania warstwy światłoczułych materiałów organicznych: 1) fotodegradacja w materiałach poliimidowych, 2) izomeryzacja cis-trans azozwiązków, 3) czysta reorientacja związków azowych w polu potencjału światła UV oraz 4) sieciowanie w strukturze polimerowej. W pracy przedstawiono krytyczny przegląd wyżej wymienionych metod. Zastosowanie fotoporządkowania badane jest pod kątem przydatności w komórkach działających w oparciu między innymi o efekty: FLC (ang. ferroelectric liquid crystal, ciekły kryształ ferroelektryczny), TN (ang. twisted nematic, skręcony nematyk), BTN (ang. bistable twisted nematic, bistabilny skręcony nematyk), VAN (ang. vertical alignment nematic, pionowa deformacja fazy nematycznej), IPS (ang. in plane switching, przełączanie w płaszczyźnie) i inne. Celem poniższej pracy jest porównanie i określenie przydatności różnych metod fotoporządkowania dla technologii przetworników ciekłokrystalicznych o dużej jasności zobrazowania.
In this study we consider the topic of the photoalignment of liquid crystal material. It is an alternative method to the rubbing of polyimide and polyamide layers. Both techniques provide the anisotropy in organic layers. This anisotropy aligns overlaying liquid crystal. The rubbing is a well known and cheap technique and it's ordinarily used in liquid crystal displays manufacturing. However, it has several disadvantages, for example it produces dust particles and charges the layer. Furthermore it may damage the surface electronic. These drawbacks can be critical factors in working with thin liquid crystal layers (about 2-5 µm) for example ferroelectric and antiferroelectric Lcs. Heterogeneity at the microscopic level can be noxious especially in the area of some types of liquid crystals and in manufacturing high-resolution liquid crystal displays (over 40”) and state-of-art projector display systems. In order to omit these problems, very important for the future work is to develop a new, universal and high-performance, technique for liquid crystal aligning. One of alternatives is photoalignment. It eliminates many of drawbacks mentioned above. This technique uses light (generally linearly polarized ultraviolet light, LPUV) to produce anisotropy in photodephiniable materials. In addition this technique allows us to obtain layers on plastic or curve surfaces. We can distinguish four main photoalignment mechanisms (including photo-chemical reactions and photo-physical changes): (1) cis-trans isomerization in azo-structures: pure dyes films, polymers containing azo-groups and monolayers of azodyes, (2) pure reorientation of photo-chemically stable azo-dyes molecules, (3) photodegradation in polyimide materials and (4) crosslinking in cinnamoyl and coumarin side-chain polymers. There are some modifications among these procedures, such as polymerizable azo-dyes or Langmuir-Blodgett films. Photoalignment is investigated in diverse liquid crystal modes, such as: twisted nematic (TN), vertical alignment (VAN), in plane switching (IPS) and many others. In this paper we describe all of the photoalignment mechanisms mentioned above and compare their ability to align the liquid crystal material in the field of application in various modes of LC cells.
Źródło:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej; 2010, 59, 3; 375-394
1234-5865
Pojawia się w:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fotodegradacja wybranych leków przeciwzapalnych w środowisku wodnym
Photodegradation of the selected anti-inflammatory drugs in the aquatic environment
Autorzy:
Adamek, E.
Jakubczyk, J.
Baran, W.
Makowski, A.
Lipska, I.
Ziemiańska, J.
Sobczak, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/126432.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
leki przeciwbólowe
fotodegradacja
ścieki
TiO2
anti-inflammatory drugs
photodegradation
wastewater
Opis:
W ostatnich latach obserwuje się wzrost produkcji farmaceutyków oraz ich nadmiernej konsumpcji. Polska jest na piątym miejscu w Europie pod względem ilości sprzedawanych bez recepty leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych (NLPZ). Część tych farmaceutyków jest odporna na biodegradację i nie ulega całkowitej eliminacji podczas procesu biologicznego oczyszczania ścieków. W rezultacie trafiają one do ekosystemów wodnych w postaci niezmienionej lub jako aktywne metabolity. W ostatnich dziesięcioleciach z powodzeniem podejmuje się próby wykorzystania procesów zaawansowanego utleniania do oczyszczania wód powierzchniowych i ścieków ze związków trudno biodegradowalnych. Celem pracy było porównanie efektywności fotokatalitycznej degradacji leków przeciwzapalnych w roztworach modelowych oraz w próbkach rzeczywistych, do których dodawano badane związki. Na podstawie wstępnych badań ustalono, że wybrane farmaceutyki nie ulegają fotolizie. W trakcie doświadczeń roztwory leków naświetlano promieniowaniem UV-A (λmax = 366 nm) w otwartych naczyniach w obecności fotokatalizatora (komercyjny TiO2 P25). Po określonym czasie pobierano próbki, w których określano - metodą HPLC - stężenie farmaceutyków nierozłożonych w trakcie fotodegradacji. Na podstawie zależności ln C/Co od czasu naświetlania próbek wyznaczono stałe szybkości reakcji. Stwierdzono, że wybrane leki ulegają fotodegradacji zarówno w roztworach modelowych, jak i w ściekach komunalnych (po 60 min naświetlania ścieków stopień degradacji leków był rzędu 90%), a proces fotokatalitycznego utleniania przebiegał zgodnie z kinetyką reakcji pseudo-I-rzędu.
During the last decades, it has been observed a significant increase in the production of pharmaceuticals and their consumption. In Europe, Poland takes fifth place in the quantities of painkillers and anti-inflammatory drugs (NSAIDs) that are sold without a prescription (over the counter, OTC). Some of these pharmaceuticals are resistant to biodegradation and are not eliminated completely during biological wastewater treatment. As a result, they get into aquatic ecosystems as unchanged or as active metabolites. Since the 1990s, it has made attempts to apply the advanced oxidation processes for the treatment of surface water and wastewater from non-biodegradable compounds. The aim of this study was to compare the efficiency of photocatalytic degradation of selected drugs in model solutions and in real samples. Based on preliminary studies it was found that selected pharmaceuticals did not undergo photolysis. In the experiments, drug solutions were irradiated with UV-A irradiation (λmax = 366 nm) in open vessels, in the presence of photocatalyst (commercial TiO2 P25). After an appropriate time, aliquots of samples were taken out and concentrations of non-degraded drugs were determined using HPLC method. The reaction rate constants were estimated based on the dependence between ln C/Co and the irradiation time. It was found that the selected drugs underwent the photodegradation in the model solutions as well as in wastewater samples (the degree of degradation was above 90% after 60 min irradiation). Moreover, the process of photocatalytic oxidation proceeded in accordance with the pseudo-first-order kinetics.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2011, 5, 1; 147-153
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Napełniacze wspomagające proces foto-bio-degradacji medycznych odpadów polimerowych
Fillers enhancing photo+bio-degradation of medical polymer wastes
Autorzy:
Sobczyk-Guzenda, A.
Kaczmarek, M.
Grzywacz, J.
Szymanowski, H.
Gazicki-Lipman, M.
Woźniak, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/284199.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
metoda RF PECVD
modyfikacja powierzchniowa napełniaczy
fotodegradacja
biodegradacja
materiały kompozytowe
RF PECVD method
surface modification of fillers
photodegradation
biodegradation
composite materials
Opis:
W niniejszej pracy został omówiony sposób plazmo-chemicznej modyfikacji napełniaczy do foto-bio-degradowalnych materiałów kompozytowych. W tych materiałach polimer syntetyczny będzie stanowił matrycę, natomiast napełniaczami będą polimer naturalny (skrobia) oraz ditlenek tytanu (TiO2), które mają za zadanie znacznie przyśpieszyć proces degradacji matrycy. Ponadto założono, że w okresie użytkowania taki kompozyt będzie wykazywał właściwości fotokatalityczne wzbudzane światłem z zakresu UV-B. W pracy został opisany wpływ modyfikacji powierzchniowej napełniaczy na ich właściwości fizyko-chemiczne. Do oceny zwilżalności skrobi wykorzystano zjawisko kapilarnego wniesienia wody. W celu określenia zmian stopnia usieciowienia została wykonana analiza spektroskopii w podczerwieni z transformacją Fouriera (FTIR).
A method of plasma chemical modification of fillers for photo-bio-degradable composite materials is described. In these materials, a synthetic polymer constitutes a matrix, with the fillers being natural polymer (starch) and titanium dioxide (TiO2), both aimed at a substantial quickening of the matrix degradation process. It has been assumed that such a composite will exhibit photocatalytic properties, stirred by the irradiation with the UV-B light. In this work, the effect of surface modification of the filler on its physical and chemical properties is described. For the determination of starch wettability, the effect of water capillary elevation was used. An assessment of the degree of cross-linking was made on the basis of the Furrier transform infrared (FTIR) absorption analysis.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2012, 15, no. 116-117 spec. iss.; 62-65
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spectrophotometric study on betanin photodegradation
Autorzy:
Skopińska, A.
Tuwalska, D.
Wybraniec, S.
Starzak, K.
Mitka, K.
Kowalski, P.
Szaleniec, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/115905.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Fundacja na Rzecz Młodych Naukowców
Tematy:
betanin
betacyanins
photodegradation
Beta vulgaris L.
Opis:
The most commonly occurring betacyanin plant pigment in nature is betanin (5-O-glucoside of betanidin). Its main source is red beet root (Beta vulgaris L.), used for production of food colorants on a commercial scale [1]. Due to photo-lability of betacyanins, an eff ect of UV-irradiation on betanin degradation in various solutions containing organic solvents was investigated. Organic solvents are used frequently in many stages of pigment preparation or isolation, therefore, knowledge of betalain stability and degradation characteristics in these solutions is essential. Pigment solutions at a concentration of 1 mg/ml were prepared in diff erent solvents: water as well as aqueous solutions of 50% (v/v) acetonitrile, 50% (v/v) methanol or 50% (v/v) ethanol, at the pH range 3–8. Acetate, phosphate and citrate buff ers were used for the experiments. As a result of the pigment photo-decomposition, numerous decarboxylated and dehydrogenated derivatives were formed. Spectrophotometric studies enabled determination of the pigment retention (percentage of the pigment residue relative to its initial concentration after decomposition time). The studies demonstrated betanin high lability in all solvents, not only at extreme pH values, but also in the middle pH range which, in general, provides higher stability of betalains.
Źródło:
Challenges of Modern Technology; 2012, 3, 4; 34-38
2082-2863
2353-4419
Pojawia się w:
Challenges of Modern Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fotodegradacja wybranych ksenobiotyków organicznych
Autorzy:
Włodarczyk-Makuła, M
Obstój, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/273892.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Roble
Tematy:
fotodegradacja
ksenobiotyki
trwałe zanieczyszczenia organiczne
utlenianie fotokatalityczne
photodegradation
xenobiotic
persistent organic pollutants
photocatalytic oxidation
Źródło:
LAB Laboratoria, Aparatura, Badania; 2013, 18, 3; 20-27
1427-5619
Pojawia się w:
LAB Laboratoria, Aparatura, Badania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ soli Fe3+ na fotokatalityczny rozkład substancji promieniochronnych w wodnej zawiesinie TiO2
Effect of Fe3+ salts on the photocatalytic decomposition of sunscreens in the aqueous suspension of TiO2
Autorzy:
Adamek, E.
Baran, W.
Sobczak, A.
Szczepka, N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/126575.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
fotokataliza
sole Fe3+
TiO2 P25
substancje promieniochronne
photocatalysis
Fe3+ ions
photodegradation
sunscreens
Opis:
Przedmiotem badań były dwie substancje promieniochronne: benzofenon 4 (BP-4) i kwas fenylenobenzimidazolosulfonowy (PBSA). W pracy zbadano możliwość zwiększenia efektywności procesu fotokatalitycznego utleniania tych związków, prowadzonego w obecności TiO2 P25, po dodaniu soli Fe3+. Roztwory wodne zawierające próbki badanych substancji promieniochronnych naświetlano promieniowaniem UVA (λmax 366 nm) w obecności wyłącznie TiO2 P25 lub soli Fe3+ oraz w mieszaninie TiO2 P25 i soli Fe3+, w każdym przypadku przy pH~3. W próbkach pobieranych podczas naświetlania oznaczano metodą HPLC stężenie nierozłożonych substancji promieniochronnych. W pracy oceniano m.in. dynamikę zmian stężenia tych związków w trakcie procesu fotodegradacji oraz określono jego kinetykę. Stwierdzono, że w warunkach doświadczalnych obie substancje promieniochronne ulegały fotokatalitycznej degradacji, a jony Fe3+ miały wpływ na szybkość tego procesu. Efektywność ich fotodegradacji w mieszaninie TiO2 P25 i soli Fe3+ była większa w porównaniu z analogicznym procesem prowadzonym w obecności samego TiO2 P25. Stwierdzono też, że omawiany proces przebiegał zgodnie z kinetyką reakcji pseudopierwszego rzędu.
The subjects of this study were two sunscreens: 2-hydroxy-4-methoxy benzophenone-5-sulphonic acid (benzophenone 4, BP-4) and 2-phenylbenzimidazole-5-sulfonic acid (PBSA). In this paper the possibility of increasing the photocatalytic oxidation efficiency of these compounds after the addition of Fe3+ salts to TiO2 P25 suspension was studied. Aqueous solutions containing the investigated compounds were irradiated with UVA radiation (λmax 366 nm) in the presence of TiO2 P25 or Fe3 + salt only and in a mixture of TiO2 P25 with Fe3+ salt in all cases at pH ~ 3. In the samples taken during irradiation, the concentrations of undecomposed sunscreens were Wpływ soli Fe3+ na fotokatalityczny rozkład substancji promieniochronnych w wodnej zawiesinie TiO2 279 determined using RP-HPLC method. Additionally, the dynamics of the concentration changes during the photodegradation process and its kinetics were determined. It was found that under experimental conditions, both sunscreens underwent the photocatalytic degradation and Fe3+ ions influenced the rate of this process. Their photodegradation efficiency in the presence of TiO2 P25 with Fe3+ salt was higher than that obtained in the process carried out in the presence of TiO2 P25 alone. Moreover, the process was in accordance with the first-order kinetics.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2013, 7, 1; 273-279
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykorzystanie metody RF PECVD do modyfikacji ditlenku tytanu jako napełniacza fotodegradowalnych polimerów syntetycznych stosowanych w medycynie
RF PECVD modification of titanium dioxide filler of photo-degradable synthetic polymers used for medical purposes
Autorzy:
Sobczyk-Guzenda, A.
Gazicki-Lipman, M.
Szymanowski, H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/284758.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
ditlenek tytanu
metoda RF PECVD
fotodegradacja
zwilżalność proszku
titanium dioxide
RF PECVD
photodegradation
powder wettability
Opis:
Celem pracy była ocena wpływu modyfikacji plazmo-chemicznej sproszkowanego ditlenku tytanu (TiO2) na zmianę jego zwilżalności, właściwości mechanicznych oraz szybkości fotodegradacji polimeru syntetycznego z dodatkiem TiO2. Użyto komercyjny ditlenk tytanu - Aeroxide P25. Modyfikacja przeprowadzona była w plazmie metanowej w zakresie mocy wyładowania jarzeniowego od 20 do 200 W, przy stałym przepływie metanu i czasie trwania procesu. Badania zwilżalności dowiodły, że proszki modyfikowane wykazują zmniejszającą się tendencję do sorpcji wody, osiągając wartość progową przy mocy 100 W, po przekroczeniu której ich zdolność do pochłaniania wody znacznie wzrastała. Mieszanki polistyrenu (PS) wykonane zostały przy dwóch stężeniach TiO2 2 i 6%. Do badań użyto TiO2 modyfikowanego przy mocy 40 i 100 W. Zaobserwowano zwiększenie wytrzymałości na zerwanie dla kompozytu TiO2+PS w porównaniu do czystego PS. Z kolei modyfikacja przy mocy 100 W poprawiła znacznie właściwości mechaniczne w porównaniu do niemodyfikowanego TiO2. Przeprowadzony proces fotodegradacji dowiódł, że mieszanina modyfikowanego TiO2+PS przy mocy 100W wykazała najsilniejszy efekt degradacji ujawniający się największym ubytkiem masy po naświetlaniu światłem z zakresu UV-B w stosunku do niemodyfikowanego TiO2+PS.
The aim of the work was an assessment of the effect of plasma chemical modification of titanium dioxide (TiO2) powder on its wettability as well as on mechanical properties and rate of photodegradation of TiO2 filled synthetic polymer. As a filler, a titanium dioxide powder Aeroxide P25 was used. Filler modification was carried out in methane plasma using the glow discharge power of 20-200 Watt and a constant methane flow rate and process duration. Wettability measurements showed that plasma modified powders had a decreasing tendency towards water sorption, however, only to a power threshold of 100 Watt, above which their sorption ability substantially increased. Polystyrene blends (PS) with TiO2 at two concentrations, namely those of 2% and 6%, were prepared. Titanium dioxide filler samples modified at the power level of either 40 Watt or 100 Watt were used for testing. An increase of tensile strength of a TiO2/PS composite, with respect to plain PS, was observed. On the other hand, plasma modification of the filler, carried out at 100 Watt, substantially improved mechanical properties of the composites, compared to those filled with a nonmodified material. Photodegradation studies showed the strongest effect, consisting in the largest loss of mass following an exposure to UV-B radiation, for the samples of PS filled with TiO2 modified at 100 Watt.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2013, 16, no. 122-123 spec. iss.; 26-29
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polychlorinated dibenzo-p-dioxins and dibenzofurans as products of photodegradation of chlorophenols
Autorzy:
Czaplicka, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/207913.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
photodegradation
chlorophenols
dibenzofurans
pentachlorophenol
fotodegradacja
chlorofenole
dwubenzofurany
pentachlorofenol
dibenzofurany
Opis:
Results of the study into photodegradation of 2,4,6-trichlorophenol and pentachlorophenol in aqueous solutions have been presented. Quantum yields and rate constants of the reactions were determined. Intermediate products were identified by GC/MS method. The experiments confirmed formation of polychlorinated dibenzo-p-dioxins and dibenzofurans in photochemical reactions. The findings showed that formation of polychlorinated dibenzo-p-dioxins, and mainly octachlorodibenzo-p- -dioxin, is privileged in the studied reactions when compared to polychlorinated dibenzofurans regardless of the number of chlorine atoms in the molecule. It was also established that increase in the number of chlorine atoms in a molecule resulted in higher chemical efficiency of the reaction.
Źródło:
Environment Protection Engineering; 2014, 40, 3; 5-16
0324-8828
Pojawia się w:
Environment Protection Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ promieniowania UV na zmiany stężenia benzo-fluorantenów w ściekach
The effect of ultraviolet radiation on changes concentration of benzo-fluoranthenes in coking wastewater
Autorzy:
Włodarczyk-Makuła, M.
Turek, A.
Obstój, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/371962.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
naświetlanie UV
fotodegradacja
ścieki koksownicze
UV irradiation
photodegradation
coking wastewater
Opis:
Celem pracy było określenie wpływu czasu naświetlania promieniami ultrafioletowymi na zmiany stężenia WWA w ściekach przemysłowych. Badania prowadzono z wykorzystaniem ścieków koksowniczych pobranych z odpływu zakładowej biologicznej oczyszczalni. Naświetlanie ścieków promieniami ultrafioletowymi prowadzono stosując zmienny czas ekspozycji: 30, 60 i 90 sekund. Oznaczenia ilościowe WWA wykonywano metodą chromatografii cieczowej. Oznaczano fluoranten, benzo(j)fluoranten benzo(b)fluoranten, benzo(k)fluoranten. Podczas ekspozycji ścieków na promieniowanie ultrafioletowe odnotowano obniżenie stężenia WWA. Efektywność usunięcia WWA była w granicach od 45 do 62% dla sumarycznej zawartości tych związków, natomiast dla poszczególnych była w zakresie od 17% do 67%. Skuteczność degradacji zależała od czasu ekspozycji i połączenia pierścieni w cząsteczce węglowodoru.
The aim of the study was to determine the effect of UV exposure time on the change in concentration of PAHs in industrial wastewater. The study was conducted with the use of coking wastewater collected from the out-flow of biological wastewater treatment factory. Ultraviolet irradiation treatment plant was carried out using a variable exposure time: 30, 60 and 90 seconds. Quantification of PAHs was performed by liquid chromatography. Determined fluoranthene, benzo(j)fluoranthene, benzo(b)fluoranthene, benzo(k)fluoranthene. During exposure to ultraviolet light water treatment decreases in concentrations of PAHs. PAH removal efficiency was in the range from 45 to 62% for the total amount of these compounds, while for the individual is in the range from 17 to 67%. Percentage of degradation depended on the exposure time and the connection rings in the hydrocarbon molecule.
Źródło:
Zeszyty Naukowe. Inżynieria Środowiska / Uniwersytet Zielonogórski; 2014, 153 (33); 100-109
1895-7323
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe. Inżynieria Środowiska / Uniwersytet Zielonogórski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efektywność rozkładu WWA w roztworach wodnych o różnych wartościach pH pod wpływem promieniowania UV
Effect of pH on the efficiency of PAHs photodegradation in water solution
Autorzy:
Turek, A.
Włodarczyk-Makuła, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/297290.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:
WWA
fotodegradacja
HPLC
pH
PAHs
photodegradation
Opis:
Celem pracy było określenie wpływu odczynu roztworu na efektywność fotodegradacji 5- i 6-pierścieniowych węglowodorów aromatycznych: benzo(j)fluorantenu B(j)F, benzo(b)-fluorantenu B(b)F, benzo(k)fluorantenu B(k)F, benzo(a)pirenu B(a)P, dibenzo(a,h)antracenu D(a,h)A, indeno(1,2,3,c,d)pirenu I(1,2,3,c,d)P, benzo(g,h,i)perylenu B(g,h,i)P. Badania prowadzono z wykorzystaniem wody destylowanej z dodatkiem standardowej mieszaniny wzorcowej WWA. Naświetlanie roztworów promieniami ultrafioletowymi odbywało się w zmiennym czasie ekspozycji 1,5; 3,0 oraz 5,0 min, co odpowiadało wartościom powierzchniowej gęstości energii: 2,7; 5,4 oraz 9,0 J/cm². Oznaczanie ilościowe WWA wykonano metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej z detektorem fluorescencyjnym (technika HPLC-Flu). Uwzględniając sumaryczną zawartość oznaczanych węglowodorów, efektywność fotodegradacji była w zakresie od 89 do 96%. Przy wartości pH 3 efektywność usuwania WWA była największa i sięgała 96%.
The aim of this study was to determine the effect of pH of the starting solution on the photodegradation effectiveness of 5- and 6-aromatic hydrocarbons. The study was conducted using water solutions containing standard reference mixture of PAHs. The irradiation with ultraviolet rays was carried out in solutions of variable exposure time of 1.5; 3.0 and 5.0 minutes. Quantification of PAH was performed by liquid chromatography with fluorescence detector. The efficiency of PAH removal ranged from 89 to 96% for the total content of these compounds, and hydrocarbon 5- and 6-the ring is properly in the range of 90 to 96% and from 86 to 97%. At a pH of 3 PAHs removal efficiency was the largest and reached 96%.
Źródło:
Inżynieria i Ochrona Środowiska; 2015, 18, 3; 343-357
1505-3695
2391-7253
Pojawia się w:
Inżynieria i Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 30

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies