Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "persecution of the Church" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Zachęta do mężnego wyznania Chrystusa w ujęciu Łukasza (Łk 12, 1-12)
    Autorzy:
    Langkammer, Hugolin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053487.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-01
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    teologia Łk
    wyznanie Syna Człowieczego
    prześladowanie Kościoła
    Luk’s theology
    Son of God’s confession
    persecution of the Church
    Opis:
    L’occasione del discorso (Luca 12, 1-12) è fornita dal radunarsi di una grande folla, tuttavia Gesù, incominciando a parlare, si rivolge in modo particolare ai discepoli. La prima parte del testo ha inizio con una messa in guardia nei confronti dell’ ipocrisia dei farisei. È a motivo della dopiezza della loro dottrina. Per quella mentalità sono possibili persecuzioni. Sono elencati tre ambiti di minaccia. Ma sta la promessa: Spirito Santo (che) insegnerà in quell’ora che cosa dovrano dire „amici” di Gesù. Ma prima viene la sentenza sulla bestemmia: una parola contro il figlio dell’uomo sarà perdonata − una parola contro lo Spirito non verrà perdonata. Il discorso di Gesù riguarda anche noi. Il timore nei confronti della sofferenza non può delimitare la libertà christiana anche oggi che non ha come primo valore la salute fisica, ma la confessione publica di Gesù.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2004, 51, 1; 107-113
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Гонения на христианскую церковь ХХ века в изображении Василия Акимовича Никифорова-Волгина
    The Persecution of the Christian Church of the 20th Century in the Works of Vasiliy Akimovich Nikiforov-Volgin
    Prześladowania kościoła chrześcijańskiego XX wieku w ujęciu Vasiliya Akimovicha Nikiforova-Volgina
    Autorzy:
    Osminina, Elena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342706.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Nikiforov Volgin
    prześladowania Kościoła
    męczeństwo i spowiedź
    niszczenie wartości kościelnych
    Nikiforov-Volgin
    persecution of the Church
    martyrdom and confessionalism
    destruction of Church values
    Opis:
    Два аспекта: мученичество и проповедь в условиях гонений и разрушение церковных ценностей – освещены в теме гонений на Церковь. Повесть Василия Акимовича Никифорова-Волгина Дорожный посох анализируется в контексте его ранних рассказов. Выявляется документальная основа повести, реконструируется история возникновения некоторых образов и эпизодов. Делается вывод об изменении стиля писателя.
    Dwa aspekty tematu: męczeństwo i kazanie w warunkach prześladovań i niszczenie wartości kościelnych – są wyróżnione w temacie prześladowań Kościoła. Fabuła powieści Vasiliya Akimovicha Nikiforova-Volgina «Personel podróżny» [Dorozhnyy posokh] jest analizowana w kontekście jego wcześniejszych opowiadań. Dokumentalną podstawą fabuły jest ustalona, zrekonstruowano historia powstania niektórych obrazów i epizodów. W konkluzji udokumentowano zmianę stylu pisarza.
    The two aspects: the martyrdom and preaching in conditions of persecution and the destruction of Church values are highlighted in the topic of persecution of the Сhurch. The story of Vasiliy Akimovich Nikiforov-Volgin «The Road Staff» [Dorozhnyy posokh] is analysed in the context of his early stories. The documentary basis of the story is revealed, the history of the emergence of some images and episodes is reconstructed. The conclusion is made about the change in the writer’s style.  
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 113-125
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działania Aparatu Bezpieczeństwa w Starachowicach wobec Kościoła katolickiego w latach 1945-1956 (Zagadnienia organizacyjne i personalne Kościoła)
    Functionings of the security service in Starachowice towards the Roman Catholic Church in 1945-1956 years (organizational and personal Issues of Church
    Autorzy:
    Słodkowski, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560708.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
    Tematy:
    Starachowice
    Urząd Bezpieczeństwa
    komunizm
    prześladowanie Kościoła katolickiego
    Security Office
    communism
    persecution of the Catholic Church
    Opis:
    Artykuł jest drugą częścią pracy omawiającej działania Aparatu Bezpieczeństwa w Starachowicach wobec Kościoła rzymskokatolickiego w latach 1945-1956. Autor prezentuje w niej strukturę dekanalną i parafialną na terenie powiatu starachowickiego. Jednocześnie charakteryzuje on duchowieństwo, które posługiwało w tych placówkach duszpasterskich, jak również stan majątkowy poszczególnych parafii i mieszkających tam wiernych. Po tych wstępnych informacjach autor koncentruje się na działaniach dezintegracyjnych aparatu bezpieczeństwa, skierowanych wobec miejscowych duszpasterzy (m. in. opisuje sieć tajnych współpracowników oraz ruch tzw. „księży patriotów”). W dalszej części artykułu zaprezentowane zostały sposoby obserwacji konferencji dekanalnych oraz inwigilacji i zastraszania duchowieństwa.
    The article is the second part of the work discussing the functioning of the security ser-vice in Starachowice towards the Roman Catholic Church in 1945-1956 years. The author presents the diaconal and parish structure in Starachowice county. At the same time, it characterizes the clergy who ministered in these pastoral centers, as well as the property status of individual parishes and the faithful living there. After this preliminary information, the author focuses on the disintegration activities of the security service, directed towards local priests (among others, he describes the network of secret collaborators and the movement of the so-called "patriot priests"). Later in the article ways of observing the diaconal conferences as well as surveillance and intimidation of the clergy are described.
    Źródło:
    Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2017, 24; 35-78
    0208-7626
    Pojawia się w:
    Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Represje państwa wobec Kościoła katolickiego w Hiszpanii w latach trzydziestych XX wieku
    State repressions of the Catholic Church in Spain during the thirties of the 20th century
    Autorzy:
    Szubtarski, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/495029.pdf
    Data publikacji:
    2014-11-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    rewolucja hiszpańska
    Hiszpania
    prześladowania Kościoła
    represje wobec chrześcijan w XX w.
    The Spanish Revolution
    Spain
    persecution of the Church
    repression of Chris- tians in the twentieth century
    Opis:
    The article is an attempt to illustrate the persecution of the Spanish Church in the twentieth century, with particular reference to the thirties. The first section provides a general characteristics of the Spanish church and its contribution to Christianity around the world. The second section presents the initial repressions in the nineteenth century, which intensified in the next century. This perspective makes it easier to understand brutal persecution of Christians during the civil war described in in the third section of the article. The fourth section outlines the reaction of the Church to the situation. The fifth section presents an overview of the effects of the tense relationship between the state and the Church.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2014, 35, 4; 143-155
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KS. JERZY JAN ZAWADZKI W OBIEKTYWIE BEZPIEKI
    REV. JERZY JAN ZAWADZKI IN THE LENS OF THE SECURITY SERVIS
    Autorzy:
    Guzewicz, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/546517.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
    Tematy:
    Rev. Jerzy Jan Zawadzki
    the persecution of Church
    Catolic-social activity in Suwałki
    Opis:
    The thesis concentrate on presentation of Rev. Jerzy Jan Zawadzki’s live and activity from the perspective of the Security Service – a service which in Polish People’s Republic fought with the Catholic Church, in particular with clergy. The Public Service started invigilation of Rev. Zawadzki in 1969, when he went to seminary and they finished it in 1986, when an operation Harcerzyk was finished. In light of information which they collected, they compiled a profile of Rev. Zawadzki, which showed that he was responsible of clericalization of youngs people, that he was a cheap politician on the pulpit and an oppositionist.
    Źródło:
    Civitas et Lex; 2017, 2(14); 53-65
    2392-0300
    Pojawia się w:
    Civitas et Lex
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność Jana Karszo-Siedlewskiego na rzecz Kościoła katolickiego w latach 1935–1937 – na podstawie materiałów z inwigilacji jego osoby przez sowiecki kontrwywiad
    Jan Karszo-Siedlewski’s Activity for the Catholic Church in 1935–37: Based on Materials from Surveillance of His Person by Soviet Counterintelligence
    Autorzy:
    Kuśnierz, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2233693.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Jan Karszo-Siedlewski
    prześladowania Kościoła katolickiego w ZSRS
    Kijów
    Alois Schönfeld
    Zygmunt Kwaśniewski
    NKWD
    persecution of the Catholic Church in the USSR
    Kiev
    NKVD
    Opis:
    Na podstawie po raz pierwszy ujawnionych materiałów z inwigilacji przez sowiecki kontrwywiad wojskowy Jana Karszo-Siedlewskiego przedstawiona została działalność polskiego dyplomaty na rzecz Kościoła katolickiego w Kijowie w latach 1935–1937.
    The article presents the activity of Jan Karszo-Siedlewski for the benefit of the Catholic Church in Kiev from 1935 to 1937 based on materials disclosed for the first time from the surveillance of the Polish diplomat by the Soviet military counterintelligence.
    Źródło:
    Dzieje Najnowsze; 2022, 54, 2; 49-62
    0419-8824
    Pojawia się w:
    Dzieje Najnowsze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duchowieństwo katolickie i zakony we Włocławku i okolicy pod okupacją niemiecką (1939-1945)
    The catholic clergy of Włocławek and its region under german occupation (1939-1945)
    Autorzy:
    Dębiński, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/783925.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    diecezja włocławska
    duchowieństwo
    okupacja niemiecka
    II wojna światowa
    prześladowania Kościoła katolickiego
    Dachau
    the diocese of Włocławek
    the clergy
    German occupation
    world war II
    the persecution of the Catholic Church
    Opis:
    Of all dioceses in Poland, the diocese of Włocławek suffered the greatest losses of the clergy during World War II: 225 priests and 7 seminarians were killed along with Auxiliary Bishop M. Kozal, which accounted for 50,2% of the pre-war clergy. The whole diocese was annexed to Nazi Germany; most of the territory, including Włocławek, became part of the so-called Reichsgau Wartheland, and the Zawiślański region (20 parishes) became part of The Reichsgau Danzig-West Prussia. Due to the approaching military operations, Wrocław Bishop Karol Radoński, Cardinal August Hlond and Bishop Stanisław Okoniewski left the diocese. During the first months of the war, a great number of the priests from Włocławek and its region were arrested; some of them were deported to the camps in Dachau and others were shot, only few managed to survive. Religious congregations and monasteries met the similar fate. Monastic houses were gradually dissolved. Of 249 parishes of the diocese of Włocławek (including two military ones) only 5 left in The Reichsgau Wartheland; the parishes of the Zawiślański region, however, were allowed to function and the Germans tolerated the activity of some priests. The priests both from these tolerated parishes and underground ones limited their pastoral work to administering sacraments and celebrating Holy Masses primarily in the presbytery and other parish or private buildings. The masses were addressed only to the selected members of the faithful. The Germans, being driven by hatred for the Church, demolished churches, destroyed crosses, paintings, figures, roadside shrines and church decorations.
    Spośród wszystkich diecezji w Polsce, diecezja włocławska w czasie drugiej wojny światowej poniosła największe straty w stanie duchowieństwa: wraz z bp. Pomocniczym M. Kozalem zginęło 225 kapłanów i 7 kleryków, tj. 50,2% stanu przedwojennego. Cały obszar diecezji znalazł się w obrębie ziem anektowanych do III Rzeszy; większość terytorium wraz z Włocławkiem należało do tzw. Kraju Warty, a część tzw. zawiślańska (20 parafii) weszła w skład Okręgu Gdańsk-Prusy Zachodnie. W obliczu zbliżających się działań wojennych biskup włocławski Karol Radoński wraz z kardynałem Augustem Hlondem i biskupem Stanisławem Okoniewskim opuścili diecezję. W pierwszych miesiącach wojny zdecydowana część duchowieństwa Włocławka i okolic została aresztowana i wywieziona do obozu w Dachau, a część rozstrzelana; uratowali się tylko nieliczni. Podobny spotkał zgromadzenia zakonne i klasztory. Sukcesywnie likwidowano domy zakonne. Na 249 parafii diecezji włocławskiej (w tym dwie wojskowe) w Kraju Warty czynnych było tylko pięć, funkcjonowały natomiast parafie „zawiślańskie”, gdzie Niemcy tolerowali działalność kilku księży. Księża zarówno z duszpasterstwa tolerowanego, jak i tajnego swoją pracę duszpasterską ograniczali właściwie tylko do dostępu wiernych do sakramentów świętych, ewentualnie odprawienia mszy św. i to nie zawsze w kościele, ale często na plebanii, organistówce lub w domu prywatnym, i to tylko dla pewnej grupy wiernych. Niemcy kierując się nienawiścią do Kościoła, burzyli świątynie, niszczyli krzyże, obrazy, figury, kapliczki przydrożne i wystrój kościołów.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2019, 111; 57-75
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kontrowersje wokół męczeństwa w starożytnym kościele – stanowisko Tertuliana
    The relationship of Tertulian to controversies over the martyrdom at the ancient church
    Autorzy:
    Kubiszewska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/495237.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    the persecution of Christians
    ancient Church
    Tertullian
    Martyrdom
    controversies over the martyrdom
    Opis:
    Tertullian in his works referred to controversial issues which had happened during persecution of the first believers of the Christ. The Christianity required from its followers even martyrdom, for which they received a priceless prize: the eternal life. The martyrdom was not ordered but was a free choice and sprang from the willpower of God. Carthaginian firmly objected to the escape during persecution. From conducted analysis of his texts can be seen that his view on this subject changed. In the period of the Catholic faith he supported the escape but converting on Montanizm disregarded it, because given that persecution originated from God, it could not be nothing bad. Particularly he condemned clergymen shirking the martyrdom as it was them that should be a model for faithful and a support in heavy moments of doubt. Carthaginian was a rigorous opponent of buying himself out from the martyrdom. According to Tertullian, since the Jesus laid down his life for all people, there was no price which could equal this act and redeem the man back from the martyrdom. Such a way of avoiding persecuting was unworthy to follow by faithful of Christ.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2012, 31; 229-242
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postawa męczenników wobec państwa i władzy państwowej według Tertuliana
    The attitude of martyrs towards the state and state authority according to Tertullian
    Autorzy:
    Kubiszewska-Krasowska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494834.pdf
    Data publikacji:
    2014-05-31
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    prześladowanie chrześcijan
    Kościół starożytny
    Tertulian
    męczeństwo
    państwo
    the persecution of Christians
    ancient Church
    Tertullian
    martyrdom
    state
    Opis:
    Tertullian held a rigorous opinion about the attitude of martyrs towards the state and people in power. He analyzed the cases of Christians involving in the social life of pagans. Among others, he discussed the issue of military service, the work of teachers and government officials as well as the relationship of Christians to the emperor. The necessity to kill in case of soldiers, to participate in pagan ceremonies and work in government positions were all associated with violation of Christian principles. The faithful were obliged to pray for the well-being of the emperor and of the Roman Empire. Christians’ aversion towards the state increased during their persecutions. They were not good government officials because, due to their faith, they were unable to fully execute all commands and were sentenced to martyrdom in consequence. It can be concluded that Tertullian encouraged withdrawal from the life of the state in order to remain faithful to God.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2014, 35, 2; 137-147
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie dokumentu „Główne zasady współczesnego duszpasterstwa” dla działalności Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego
    The importance of the "Guidelines for modern pastoral work" in the live and work of the Ukrainian Greek Catholic Church
    Autorzy:
    Oliynyk, Andriy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2154340.pdf
    Data publikacji:
    2014-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    Bishop Josyf Slipyj
    Ukrainian Greek-Catholic Church
    persecution
    pastoral care
    The document „The main principles of the modern pastoral care”
    Opis:
    The author analyses the ?Guidelines for Modern Pastoral Work", published by bishop Josyf Slipyja (1892 –1984). The document had a binding canonical authority during the illegal activities of the Greek Catholic Church in the Soviet Union. It provided clear directions to the pastoral practice, operating under harsh realities of the communist regime. It retains its valour for the Church, working under present conditions, in that it opens up a perspective of a dialogue between the Greek Catholics and the Orthodox Christians. It invites to a greater inculturation, facilitates discussions on liturgical matters and points ways to agreements on thorny issues. Careful examination of the document allows the author of this essay to forward a claim that some of its directives retain their usefulness to the Greek Catholic Church even today. To illustrate this point he first sketches a historical context of the document, then describes its structure and content, with special attention to its theological dimension, and finally presents these present pastoral challenges that can be met with the help of theanalysed paper. Particular solutions may be applied to a crisis, preservation of the deposit of faith, pastoral care of faithful, religious practice of the clergy and dialogue with other denominations. The latter was actually quite ahead the ecumenical spirit, sanctioned later by the Second Vatican Council.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2014, 15; 279-290
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uciemiężeni. Tułaczy los Leona Horoszewicza i Andrzeja Błyskosza – dołhobrodzkich obrońców wiary
    The oppressed. The wandering fate of Leon Horoszewicz and Andrzej Błyskosz – the faith’s defenders from Dołhobrody
    Autorzy:
    Sarnacki, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20433516.pdf
    Data publikacji:
    2023-11-20
    Wydawca:
    Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
    Tematy:
    Cerkiew unicka
    Dołhobrody
    prześladowania unitów
    Leon Horoszewicz
    Andrzej Błyskosz
    pielgrzymka unitów do papieża
    Uniate Church
    persecution of Uniates
    pilgrimage of the Uniates to the Pope
    Opis:
    W 1874 r. ostatni kapłan parafii unickiej w Dołhobrodach, Leon Horoszewicz, w związku ze sprzeciwem wobec „oczyszczeniu obrządku unickiego z naleciałości łacińskich” i przyjęciu prawosławia, musiał opuścić teren diecezji chełmskiej. Wyjechał z rodziną do Radomia, gdzie przebywał pod ścisłym nadzorem policji. Trzydzieści lat później Dołhobrody opuścił również dawny parafianin księdza Horoszewicza – Andrzej Błyskosz. Udał się on do papieża Piusa X z pielgrzymką, której celem było przekazanie petycji przeciw prześladowaniom unitów ze strony władz rosyjskich. Zmarł w trakcie pobytu w Rzymie, gdzie został pochowany na koszt papieża.
    In 1874, the last priest of the Uniate parish in Dołhobrody, Leon Horoszewicz, had to leave the area of the Chełm diocese due to his opposition to the “purification of the Uniate rite of Latin influences” and the adoption of Orthodoxy. He left with his family for Radom, where he was kept under strict supervision of the police. Thirty years later, Andrzej Błyskosz, a former parishioner of Father Horoszewicz, also left Dołhobrody. He went to Pope Pius X on a pilgrimage, which aimed to deliver a petition against the persecution of the Uniates by the Russian authorities. He died during his stay in Rome, where he was buried at the Pope’s expense.
    Źródło:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny; 2023, 21; 49-72
    1643-4374
    Pojawia się w:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problemy Kościoła prawosławnego w Polsce w okresie międzywojennym
    Problems of the Orthodox Church in Poland in the Interwar Period
    Autorzy:
    Sawicki, Doroteusz ks.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494576.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    Kościół prawosławny
    cerkiew
    autokefalia
    rewindykacja mienia
    burzenie cerkwi
    Tymczasowe przepisy o stosunku rządu do Kościoła prawosławnego w Polsce
    Polska międzywojenna
    stosunki wyznaniowe
    prześladowania
    episkopat
    Orthodox Church
    church
    autocephaly
    revindication of property
    destruction of churches
    The Provisional Regulations Concerning the Government’s Relation to the Orthodox Church in Poland
    Interwar Poland
    religious relations
    persecution
    episcopate
    Opis:
    W 1918 r. po ponad 120 latach niewoli Polska powróciła na mapy Europy. Wraz z odradzaniem się państwa wielkie przemiany sięgnęły Kościoła prawosławnego w Polsce. Przed I wojną światową był on częścią Patriarchatu Moskiewskiego, który decydował o jego kadrach, statucie, życiu liturgicznym, obrzędowości, itp. Teraz cerkiew w Polsce została oderwana od rosyjskiej. Z jednej strony władze Rzeczypospolitej pragnęły jak najmocniej zerwać z przeszłością niewoli. Dążyły więc do kościelnej niezależności polskiego prawosławia. Z drugiej strony Rosja ogarnięta pożogą Rewolucji Październikowej zamknęła się w kręgu wewnętrznych problemów. Patriarchat zmuszony był walczyć o przetrwanie. Sprawy cerkwi w Polsce siłą rzeczy miały dla niego drugorzędne znaczenie. W kraju tymczasem brakowało biskupów i duchownych. Co gorsza powracający na rodzinną ziemię przedwojenni hierarchowie i kapłani posiadali rosyjskie obywatelstwo. Ukształtowani też byli w duchu rosyjskich szkół teologicznych, z których się wywodzili i w duchowości rosyjskiego Prawosławia. Nie sprzyjało to normalizacji stosunków państwo – cerkiew. Władze nieprzychylnie patrzyły na Kościół prawosławny widząc w nim relikt zaborów. Od hierarchów wymagano pełnej lojalności włącznie z podpisywaniem deklaracji lojalności. Społeczność kapłańską podzielono na uznawaną przez państwo i nieuznawaną. Ta druga nie mogła liczyć na objęcie etatowych placówek duszpasterskich, zatrudnienie jako katecheta w szkołach publicznych, czy też uzyskanie obywatelstwa (w każdej chwili mogli być – i bywali – wydaleni poza granice Ojczyzny). Wystarczyło tylko sprzeciwiać się polonizacji cerkwi, zwalczać neounię, czy też krytykować plany autokefalii Kościoła by znaleźć się w tej grupie kapłanów „drugiej kategorii”. Władze dążyły również do ograniczenia ilości czynnych placówek duszpasterskich. Czyniono to na trzy sposoby. Po pierwsze wielu dawnym parafiom nie przyznano prawa samodzielności degradując je do rangi filii nieetatowej (nawet jeśli posiadały kilka tysięcy wiernych). Po drugie od razu po zakończeniu wojny rozpoczęła się rewindykacja prawosławnego mienia. Jeśli w przeszłości jakieś prawosławne grunta lub świątynia, choć przez kilka dni należały do Kościoła rzymskokatolickiego lub unickiego, mogły teraz być odebrane czy to w ramach wyroku sadowego czy też samowolnej akcji nieprawosławnej społeczności. Cerkiew pozbawiono kilkuset świątyń i dziesiątków tysięcy hektarów ziemi uprawnej oraz lasów. Trzecim sposobem destabilizacji życia parafialnego były akcje burzenia świątyń. Propagowane, jako rozbiórka opuszczonych świątyń w bardzo złym stanie technicznym były barbarzyńskim, zaplanowanym programem zniszczenia cerkwi w Polsce. Wysadzano, palono, rozbierano profanując, bijąc i poniżając nielicznych obrońców domów bożych. Jednocześnie z tym „fizycznym niszczeniem” państwo prowadziło „wojnę prawną”. Przez długie lata posługiwało się carskim ustawodawstwem cerkiewnym pozwalającym mu penetrować wewnętrzne życie cerkwi. Konstytucja marcowa z 1921 r. potwierdziła uprzywilejowaną rolę Kościoła rzymskokatolickiego. Tymczasowe przepisy o stosunku rządu do Kościoła prawosławnego w Polsce, jako jednostronny akt rządowy nie uwzględniały specyfiki Prawosławia. Nie rozwiązywały też najważniejszych spraw. Episkopat coraz bardziej skłaniał się, wobec zaistniałej sytuacji politycznej (niezbyt przyjazne państwo i utrudniony kontakt z kanoniczną zwierzchnością w Moskwie), w stronę starań o uzyskanie statutu autokefalii z Konstantynopola, do którego należeliśmy do XVII w. Po wieloletnich zabiegach w Moskwie i Konstantynopolu ogłoszenie autokefalii nastąpiło w 1925 r. Niezależność sprzyjała reorganizacji i rozwojowi działalności edukacyjno – wydawniczej, normalizacji struktur w terenie, ujednoliceniu życia liturgiczno – obrzędowego, organizacji duszpasterstw specjalnych (w tym wojskowego ordynariatu), działalności młodzieżowej (bractwa cerkiewne), normalizacji zagadnień narodowościowych, itp. Oczywiście pozbawiała Kościół zewnętrznej opieki i patronatu. Zyski wydają się jednak dużo większe niż straty. Tych ostatnich było całkiem sporo. Państwo ograniczało rozwój prawosławnego monastycyzmu. Dążyło do narzucenia cerkwi nowego kalendarza (gregoriańskiego) i języka polskiego jako urzędowego i liturgicznego. Nie zaprzestało, a w 1938 r. nasiliło, proceder burzenia świątyń. Czteromilionowa prawosławna społeczność (11-15% obywateli) wielokrotnie zastanawiała się czym zasłużyła sobie na tak niesprawiedliwe traktowanie. Pokonała wszystkie te problemy, choć przyszło się jej złożyć daninę łez i krwi. Pamiętajmy, że wszystko to działo się w przededniu II wojny światowej. Rzeczpospolita zamiast jednoczyć się wewnętrznie wobec śmiertelnego zagrożenia prowadziła zgubną politykę szowinizmu, ksenofobii i nietolerancji.
    In 1918, after over 120 years of captivity, Poland appeared once again on the map of Europe. Great changes also affected the Orthodox Church in Poland at the time of the re-emergence of the state. Before the First World War, the Orthodox Church was a part of the Moscow Patriarchate, which made decisions about its personnel, statutes, liturgical life, rites, etc. The church in Poland now has been detached from the Russian Church. On the one hand, the Republic’s authorities wanted to sever itself from the captivity of the past as much as possible. They strived for ecclesiastical independence for Polish Orthodoxy. On the other hand, Russia was overcome by the horrors of the Russian Revolution and was therefore confined to the sphere of domestic problems. The Patriarch was forced to struggle to survive. For him, the church’s situation in Poland was inevitably of secondary importance. At the time, there was a lack of bishops and priests in Poland. What’s worse, the pre-war hierarchs and priests, who were returning to their homeland possessed Russian citizenship. They were also shaped by Russian spirit of theological schools, from which they graduated, and by Russian Orthodox spirituality. This was not favourable for normalizing church-state relations. The authorities regarded the Orthodox Church in an unfavourable way, as they saw it as a relic of the partitions. The hierarchs were required to be fully loyal and to sign a declaration of loyalty. The community of priests were divided into two groups: those who were recognized by the state and those who were not. The latter could not count on receiving full-time pastoral positions, employment as catechists in public schools or obtaining citizenship (at any time they could be, and in some cases were, deported from their homeland). It was enough to oppose the polonization of the church, to fight the neo-union or criticise the plans for an Autocephalous church to find oneself in the “second category” of priests. The authorities also strived to limit the number of operational places for pastoral care. This was done in three ways. Firstly, several former parishes were not granted the right to independence, thus degrading them to the ranks of dependant parishes (even if they were made up of several thousand faithful). Secondly, immediately after the ending of the war, the process of revindication of Orthodox property commenced. If, in the past, any Orthodox land or church, even it belonged to the Roman Catholic or Uniate Church for merely a couple days, could now be re-possessed either by court ruling or by arbitrary action on the part of the non-Orthodox community. The Orthodox church was deprived of several hundred church buildings, tens of thousands of hectares of cultivated land and forests. The third way of destabilizing parish life were campaigns to destroy churches. What was propagated as dismantling abandoned churches in very poor technical condition was in fact a barbarian and planed program of destroying the Orthodox church in Poland. These churches were exploded, burned and dismantled and the few who defended the temples were mocked, beaten and humiliated. Simultaneously with the “physical destruction”, the state also waged a “legal war.” For many years, the Tsar’s church legislation, which allowed the state to penetrate into the internal life of the church was applied. The March Constitution of 1921 reaffirmed the privileged role of the Roman Catholic Church. The Provisional Regulations Concerning the Government’s Relation to the Orthodox Church in Poland as a unilateral governmental act did not take the specific nature of Orthodoxy into consideration. It also failed to resolve the most important issues. The episcopate was more and more inclined, in the face of the existing political situation (a hostile state and difficulties in contacting the canonical leader in Moscow), to strive for obtaining autocephalous status from Constantinople, to which we belonged until the 17th century. After several years of intervention in Moscow and Constantinople, autocephaly was announced in 1925. Independence allowed for the reorganization and development of education and publishing, normalization of structures within the territory, standardization of liturgical and ceremonial life, organization of specific areas of pastoral care (including the military ordinariate), youth activities (church brotherhoods), normalization of issues of nationality, etc. This, of course, deprived the Church of external protection and patronage. The gains seem to be much greater than the losses. There was a great amount of the latter. The state limited the development of Orthodox monasticism. It strived to impose on the Church the new (Gregorian) calendar and Polish as the official and liturgical language. These efforts did not cease, and in 1938 they intensified, now taking the form of destroying churches. The Orthodox community, which was composed of four million people (11-15% of citizens), repeatedly wondered why they deserved such unfair treatment. The community overcame all of these problems, but only after paying a tribute of blood and tears. Let us remember that all of this took place just before the outbreak of the Second World War. The Republic, instead of uniting itself internally in the face of the deadly threat of war, chose to pursue a fatal policy of chauvinism, xenophobia and intolerance.
    Źródło:
    Rocznik Teologiczny; 2014, 56, 2; 75-106
    0239-2550
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies