Temat: period of limitation - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Związanie sądu ostatecznym rozstrzygnięciem Prezesa UOKiK, SOKiK lub Sądu Apelacyjnego oraz konsekwencje tego rozwiązania dla publicznego i prywatnego egzekwowania prawa konkurencji
The binding effect of final decisions by the President of the Office for Competition and Consumer Protection, the Court for Competition and Consumer Protection and the Court of Appeal, and its consequences for public and private competition law enforcement
Autorzy:: Kaczyńska, Teresa
Lenart, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/507872.pdf
Data publikacji:: 2016-09-30
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:: dyrektywa odszkodowawcza 2014/104/UE
dochodzenie roszczeń odszkodowawczych
naruszenie prawa konkurencji
skutek rozstrzygnięć krajowych
związanie ostatecznym rozstrzygnięciem
współuczestnictwo procesowe
przedawnienie
private enforcement directive 2014/104/EU
private enforcement
antitrust infringement
effect of national competition authorities’ decisions
binding effect of final decisions
joint participation in civil proceedings
statutory limitation period
Opis:: This article analyses the issues linked to the binding effect of national competition authorities’ and appeal courts’ final decisions on civil courts, introduced by Directive 2014/104/EU of the European Parliament and of the Council of 26 November 2014 on certain rules governing actions for damages under national law for infringements of the competition law provisions of the Member States and of the European Union (the Directive ), which requires implementation into the Polish legal system. Although in principle the adoption of this solution should contribute to an increase in the effectiveness of private competition law enforcement, its shape and scope might be problematic to a certain extent. Therefore, in this article the authors consider the scope of the binding force of the President of the OCCP’s final decisions and analyse in detail the impact of the nature of joint participation in civil proceedings in competition law cases on the possibility and effectiveness of private competition law enforcement, in particular in terms of legal certainty. In addition, the authors indicate substantial risks which may arise in this context. These considerations expressly demonstrate the existence of a conflict between several general rules underlying the Directive. The article concludes with the de lege ferenda proposals regarding the Polish provisions which would implement the Directive.
Celem niniejszego artykułu jest analiza problematyki związanej z instytucją związania sądów cywilnych ostatecznymi rozstrzygnięciami krajowych organów ochrony konkurencji lub sądów odwoławczych, wprowadzonej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/104/UE z 26 listopada 2014 r. w sprawie naruszenia niektórych przepisów regulujących dochodzenie roszczeń odszkodowawczych z tytułu naruszenia prawa konkurencji państw członkowskich i Unii Europejskiej, objęte przepisami prawa krajowego i wymagającej implementacji do polskiego porządku prawnego. O ile co do zasady przyjęcie tego rozwiązania powinno przyczynić się do zwiększenia skuteczności dochodzenia roszczeń prywatnoprawnych z tytułu naruszeń prawa konkurencji, o tyle kształt i zakres regulacji implementowanej do krajowego porządku prawnego mogą być w pewnych aspektach problematyczne. W niniejszym artykule autorki przedstawiają rozważania dotyczące zakresu związania ostateczną decyzją Prezesa UOKiK oraz szczegółowo analizują wpływ charakteru współuczestnictwa procesowego na możliwość i skuteczność dochodzenia roszczeń prywatnoprawnych, zwłaszcza w kontekście zasady pewności prawa oraz wskazują na istotne rodzaje ryzyka, które mogą się z tym wiązać. Rozważania te wyraźnie dowodzą istnienia konfliktu kilku zasad generalnych, leżących u podstaw dyrektywy. W podsumowaniu niniejszego artykułu autorki prezentują wnioski i postulaty de lege ferenda dotyczące polskich przepisów implementujących dyrektywę.
Źródło:: internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2016, 5, 5; 58-80
2299-5749
Pojawia się w:: internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Zawieszenie biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego z uwagi na wszczęcie postępowania karnoskarbowego w świetle najnowszego orzecznictwa sądów administracyjnych
Suspension of the limitation period of a tax obligation due to initiation of proceedings in matters of revenue offences in light of the most recent judgments of administrative courts
Autorzy:: Pilarczyk, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30097952.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: suspension of limitation period
tax obligation
criminal proceedings
administrative court
Tax Ordinance Act
zawieszenie przedawnienia
zobowiązanie podatkowe
postępowanie karne
sąd administracyjny
ordynacja podatkowa
Opis:: Celem artykułu jest przeanalizowanie najnowszych orzeczeń sądów administracyjnych dotyczących art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej i ustalenie, jak wpłyną one na stosowanie tego przepisu. Przewiduje on bowiem możliwość wstrzymania rozpoczęcia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego lub jego zawieszenia, jeżeli został już rozpoczęty, z dniem wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania. Przepis ten budzi duże wątpliwości co do zasadności swojego obowiązywania z uwagi na brak przekonującego uzasadnienia dla jego obecności w polskim porządku prawa, jak i na wątpliwości dotyczące wykładni jego treści. Grozi on także nadużywaniem jego stosowania przez administrację podatkową. Z tego względu w ostatnich latach sądy administracyjne wydały wiele orzeczeń ograniczających możliwość wykorzystywania tego przepisu przez organy podatkowe. Autor dokonał analizy tez tych orzeczeń, stosując metodę dogmatycznoprawną i odnosząc się przy tym do opinii przedstawicieli doktryny na temat analizowanej instytucji oraz także w pewnym stopniu do danych statystycznych dotyczących jej stosowania. Niestety w opinii autora z dokonanej analizy nie wynika, by przywołane orzeczenia eliminowały ryzyko nadużywania tej instytucji, dlatego autor postuluje konieczność ingerencji ustawodawcy w celu uchylenia przepisu powodującego możliwość naruszania podstawowych praw podatników.
The aim of this article is to analyse the most recent judgments of administrative courts concerning Article 70(6)(1) of the Tax Ordinance Act in order to determine how they will affect the application of this provision. It provides for the possibility to suspend the commencement of the limitation period of a tax obligation or to suspend it, if it has already commenced, on the day of commencement of the proceedings in the case of a revenue offence or a revenue petty offence of which the taxpayer was notified, if the suspicion of an offence or petty offence is associated with failure to perform the obligation. This article also faces a threat that its application might be abused by the tax administration. For this reason, in recent years, administrative courts have issued a number of rulings limiting the tax authorities’ right to use this provision. The author analyses their theses using the research method of an analysis of the law in force, referring at the same time to the opinions of legal scholars and commentators on the institution analysed and also to some extent to statistical data on its application. However, in the author’s opinion, the analysis does not show that these rulings eliminate the risk of abuse of this institution. Therefore, the author postulates that the legislator should intervene in order to repeal the provision which creates room for infringement of basic taxpayers’ rights.
Źródło:: Acta Iuris Stetinensis; 2023, 42; 113-134
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:: Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Zawieszenie biegu przedawnienia w prawie cywilnym w świetle noweli z grudnia 2021 r.
Suspension of the limitation period in civil law in the light of the amendment of December, 2021
Autorzy:: Buczkowski, Przemysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2179102.pdf
Data publikacji:: 2022-11-06
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: przedawnienie
zawieszenie biegu przedawnienia
mediacja
zawezwanie do próby ugodowej
Limitation
suspension of limitation period
mediation
invitation to settlement attempt
Opis:: Celem niniejszego artykułu było przeprowadzenie analizy oraz oceny trafności i kompletnościrozwiązań wprowadzonych do przepisów Kodeksu cywilnego na mocy noweli z dnia2 grudnia 2021 r. w zakresie dotyczącym skutków wszczęcia mediacji oraz złożenia wnioskuo zawezwanie do próby ugodowej dla biegu terminu przedawnienia roszczeń. W tekściezaprezentowano wiodące przed zmianą ustawy poglądy nauki i judykatury w odniesieniudo omawianych zagadnień, które stanowiły podstawę dla dalszych rozważań dotyczącychzmienionego prawa. Przeprowadzona z wykorzystaniem metody formalno-dogmatycznej analizapozwoliła na potwierdzenie hipotezy o trafności i kompletności rozwiązania zagadnieniaskutku zawezwania do próby ugodowej w postaci zawieszenia biegu przedawnienia.Wprowadzona do przepisów Kodeksu cywilnego norma prawna jest wyczerpująca i pozwalana precyzyjne ustalenie okresu, o jaki zawieszeniu ulega bieg terminu przedawnienia. Przeciwnywniosek płynie z analizy rozwiązania zagadnienia skutków złożenia wniosku o mediację. W tymwypadku przewidziana przez ustawodawcę regulacja nie daje dostatecznej odpowiedzi na pytanie,w jakiej chwili rozpoczyna, a w jakiej kończy się okres zawieszenia biegu przedawnienia. Tymsamym brak jest precyzyjnej regulacji, która rozwiewałaby wątpliwości co to tego, jakie konkretneokoliczności stanowią wyznacznik granicznych momentów zawieszenia biegu przedawnienia.
The purpose of this study was to analyse and assess the accuracy and completeness of the solutionsintroduced to the provisions of the Civil Code under the amendment of December 2, 2021 in thescope regarding the effects of mediation and submitting an invitation to a settlement attempt forthe running of the limitation period for claims. The paper presents the leading views of scienceand judicature presented before the amendment which formed a basis for further considerationsregarding the amended law. The analysis carried out with the use of the formal-dogmatic methodmade it possible to confirm the hypothesis about the accuracy and completeness of the amendmentin regard with the issue concerning invitation to a settlement attempt.The legal norm introduced into the provisions of the Civil Code is exhaustive and allowsa precise determination of the period for which the limitation period is suspended. Theopposite conclusion can be drawn from the analysis of the solution to the issue of the effectsof submitting a request for mediation. In this case, the regulation provided for by the legislatordoes not provide a sufficient answer to the question of when the period of suspension of thelimitation period commences and ends. Thus, there is no precise regulation that would dispeldoubts as to what specific circumstances determine the suspension of the limitation period.
Źródło:: Ius Novum; 2022, 16, 3; 91-109
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Zawezwanie do próby ugodowej. Brak skutku przedawnienia terminu przedawnienia
Autorzy:: Jerzy, Akińcza,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/902665.pdf
Data publikacji:: 2017-11-07
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: limitation
interrupting the period
conciliatory hearing
call for mediation
the fallacy of judicial practice
Opis:: An important problem of practical application of the law is invalid perpetuated judicial practice. It connects call for mediation with art. 184 of the Civil Code, with the effects of limitations of art. 123 § 1 of the Civil Code. Summoning to a conciliation hearing isn’t directly aimed at the fulfillment of the provision, therefore cannot be identified with legal transactions, to be determined content of 123 § 1 of the Civil Code. Practice currently carried out in the case law leads to a prolonged state of legal uncertainty, actual creditor victimization and denying institutions of antiquity.
Źródło:: Studia Iuridica; 2017, 70; 39-48
0137-4346
Pojawia się w:: Studia Iuridica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: What Do Limitation Periods for Sanctions in Antitrust Matters Really Limit?
Autorzy:: Blažo, Ondrej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/530322.pdf
Data publikacji:: 2011-11-30
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:: competition law
antitrust procedure
sanctions
administrative responsibility
Slovakia
EU law
limitation period
criminal law
private enforcement
legal certainty
safeguards
powers of competition authority
European Commission
Opis:: Limitation periods represent a legal safeguard for a person who has once broken the law in order not to be put at risk of sanctions and other legal liabilities for an indefinite amount of time. By contrast, public interest can sometimes require that a person who has committed a serious breach of law cannot benefit from limitation periods and that it is necessary to declare that the law had indeed been infringed and that legal liability shall be expected irrespective of the passage of time. This article aims to answer the question whether limitation periods for sanctions attached to competition restricting practices by Slovak competition law also limit the powers of its competition authority to declare the illegality of illicit behaviour or to prohibit it. Although this question can arise, and has done so already, as a defence in antitrust proceedings, as well as the fact that an answer to this question can potentially, as well as actually, affect rights of undertakings which have broken competition rules, Slovak jurisprudence cannot be seen as explicit in answering this question.
Les délais de prescription représentent une garantie juridique pour éviter que celui qui a violé la loi soit pour toujours exposé à la contrainte d’une sanction ou d’un autre type de responsabilté juridique. Toutefois, dans certains cas, il est dans l’intérêt public que la personne qui a gravement enfreint la loi ne puisse pas bénéficier du délai de prescription et qu’il soit possible de constater la violation du droit et d’engager la responsabilité juridique. Le présent article essaie de répondre à la question fondamentale, celle de savoir si les délais de prescription prévus, dans le droit slovaque actuel, pour infliger des sanctions pour accords limitant la concurrence ou pour abus de position dominante sont, également, en situation de limiter la compétence de l’autorité slovaque de la concurrence de constater l’illégalité d’une démarche d’une entreprise ou sa compétence d’interdire une telle démarche. Même si cette question peut être posée, ou a déjà été posée, en défense contre les démarches anti-cartel et la réponse à la question peut, potentiellement mais aussi réellement, avoir une influence sur les droits de l’entreprise qui a violé les règles de concurrence, la jurisprudence slovaque donne une réponse claire à cette question.
Źródło:: Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies; 2012, 5(7); 79-103
1689-9024
2545-0115
Pojawia się w:: Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: The Politics of Limitation of Claims in Poland: Post-Communist Ideology, Neoliberalism and the Plight of Uninformed Debtors
Autorzy:: Kuźmicka-Sulikowska, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/685830.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: claims
limitation period
taking the expiry of the limitation period into account
polish civil law
political and legal changes
Opis:: The text will present arguments raised by the supporters of two different positions regarding the manner of taking into account the expiry of the limitation period, namely those that are supposed to speak in favor of taking this circumstance by the courts ex officio, and those which prevail to take it into account only in the event of raising the plea of limitation by the one against whom the claim is due. Against this background, a polemical analysis will be made with these arguments, including inquiries about interests of which entities or social groups are implemented and protected for each of these solutions. It will be shown that some of the arguments put forward actually emphasize that the institution of limitation is to serve not so much as a party involved in a given claim (creditors or debtors), but rather institutions of the judiciary. It will also be shown that the solution currently in force in Polish civil law, within which the taking into account of the fact that a given claim is time-barred is possible only if the one against whom the claim is entitled raises the relevant claim of limitation, in fact prefers only the more affluent and better educated social strata, deepening the social exclusion of those who, due to, for example, worse property status, do not have the necessary knowledge, nor can afford to take advantage of legal aid. The latter, in effect, often do not plead the expiration of limitation period, because they do not know that they are entitled to it (in general, or are unable to assess when the claim became due, at which point the limitation period began or has ended). Polish civil law is a good example here for considering, firstly, that in the 20th century the regulations concerning the limitation of claims were changed several times, and each time a discussion on how to consider the expiry of the limitation period came to life (which provides rich argumentation with which one can confront) and also because historical and political entanglements play a significant role here. Namely, the text will show that the main resistance against taking into account the expiration of limitation period ex officio (which is a solution that protects the poorer people who can not afford legal assistance) is due to the fact that this solution, which was in force in the original version of the current Polish Civil Code, was modeled on the solutions of Soviet law. This means that after the political change in Poland in 1989, it was automatically attempted to eliminate it, and replace it with a solution used in European countries, where only if the one against whom the claim is entitled raises the relevant claim of limitation, even without any reflection on the substantive legitimacy of such a change and without analyzing the practical social effects of a solution, within which the expiry of the limitation period only is taking into account on when relevant plea is raised, not ex officio. Immersion of considerations in the realities of Polish law will also allow to show interests that have recently clashed on the occasion of the regulation of electronic writ-of-payment proceedings. In this example, it will be shown that despite the legislator making certain facade measures to protect the interests of people with less legal awareness and poorer, who can not afford to get help from a lawyer, in fact, many gates have been left, which question the reality of striving for such protection, because they allow to sue for the claim after the expiration of the limitation period in this proceeding. In this context, the latest change in Polish civil law in this area was also discussed, that is, the Act of April 13, 2018. On the basis of this Act, there has been a return to taking into account the expiration of the limitation period ex officio, but only if the entrepreneur sue the consumer. In the remaining scope, a solution was left within which the expiry of the limitation period is taking into account only when relevant plea is raised.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2019, 89; 131-160
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Selected issues concerning a new approach to the idea of punishment in the light of Act of 13 June 2019
Autorzy:: Melezini, Mirosława
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1338565.pdf
Data publikacji:: 2020-12-02
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: kara 25 lat pozbawienia wolności
terminowa kara pozbawienia wolności
grzywna
kara ograniczenia wolności
dyrektywy sądowego wymiaru kary
katalog okoliczności obciążających i łagodzących
kara dożywotniego pozbawienia wolności
penalty of deprivation of liberty for a period of 25 years
penalty of deprivation of liberty for a period determined by court
penalty of limitation of liberty
directives on judicial sentencing decisions
catalogue of aggravating and extenuating circumstances
penalty of life imprisonment
Opis:: The article discusses the issues concerning extensive amendments to the provisions of the Criminal Code laid down in the Act of 13 June 2019. It considers the most important solutions introduced to the General part of the Criminal Code in the field of penalties and sentencing. These concern: elimination of the penalty of deprivation of liberty for 25 years from the catalogue of penalties; increasing the maximum limit of the penalty of deprivation of liberty for a period determined by court from 15 years to 30 years; modification of the content of Article 37a CC admitting a possibility of imposing a fine or the penalty of limitation of liberty instead of the penalty of deprivation of liberty; general directives on judicial sentencing decisions and the catalogue of aggravating and extenuating circumstances; and imposition of the penalty of life imprisonment without a possibility of conditional release. The analysis carried out leads to a conclusion that the proposed solutions do not deserve approval.
Artykuł podejmuje problemy rozległych zmian przepisów kodeksu karnego w ujęciu ustawy z 13 czerwca 2019 r. Przedmiotem rozważań uczyniono najważniejsze rozwiązania wprowadzone w części ogólnej kodeksu karnego w obrębie kar i instytucji wymiaru kary. Dotyczyły one: wyeliminowania kary 25 lat pozbawienia wolności z katalogu kar; wydłużenia z 15 lat do 30 lat górnej granicy terminowej kary pozbawienia wolności; podwyższenia dolnej granicy grzywny oraz kary ograniczenia wolności; modyfikacji treści art. 37a k.k. dopuszczającego możliwość orzeczenia grzywny lub kary ograniczenia wolności zamiast kary pozbawienia wolności; ogólnych dyrektyw sądowego wymiaru kary oraz katalogu okoliczności obciążających oraz łagodzących; orzeczenia kary dożywotniego pozbawienia wolności bez możliwości warunkowego zwolnienia skazanego. Przeprowadzona analiza doprowadziła do konkluzji, że przestawione rozwiązania nie zasługują na aprobatę.
Źródło:: Ius Novum; 2020, 14, 2; 38-54
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Remarks on the Question of Cessation of the Running of Limitation Period for Amenability to a Penalty (Selected Issues)
Uwagi w kwestii przerwy biegu terminu przedawnienia karalności przestępstw (kwestie wybrane)
Autorzy:: Nowikowski, Ireneusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31348194.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: extension of the limitation period for the offence
limitation period
Penal Code
criminal proceedings
wydłużenie przedawnienia karalności przestępstwa
termin przedawnienia
Kodeks karny
postępowanie karne
Opis:: The author discusses the regulations concerning cessation of the running of limitation period for amenability to a penalty contained in the Act of 13 June 2019 amending the Penal Code and certain other acts, in the draft Act amending the Penal Code and certain other acts of 16 September 2021, and in the Act of 7 July 2022 amending the act – Penal Code and certain other acts. The Constitutional Tribunal in its judgment of 14 July 2020 (Kp 1/19) decided that the Act of 13 June 2019 amending the Penal Code and certain other acts was incompatible in its entirety with Article 7 in conjunction with Article 112 and Article 119 (1) of the Polish Constitution. According to the Constitutional Tribunal, the reason for the defectiveness of this law was the Sejm’s failure to observe the correct procedure for the adoption of this law as provided for in the Constitution. Under the proposed regulation, in the case of a reasonable suspicion of another offence found in the course of criminal proceedings, the criminality of this newly disclosed offence was supposed to be extended as set out in Article 102 § 1 of the Penal Code. A circumstance to cause an extension (or cessation) of the limitation period for a newly disclosed offence would be reasonable suspicion that the offence was committed. In that case, the amenability to a penalty for that offence would be temporally extended from the date on which the first evidence-taking activity was proceeded to determine whether that offence had been committed. The author criticized this proposal and put forward arguments challenging the validity of this amendment to the Penal Code. The discussion leads to the conclusion that the proposed amendment to Article 102 of the Penal Code does not guarantee that the time in which the circumstances justifying the extension of the limitation period for the offence would occur is precisely determined. The limitation period should be set in such a way as to allow precise determination of the lapse of that period. It determines the cessation of amenability to a penalty and thus the admissibility or inadmissibility of criminal proceedings. Moreover, the amendment does not guarantee that a reasonable suspicion of committing the crime arises. This, therefore, justifies the finding that legislation does not fulfil the guarantee (protection) function relating to statutes of limitation as a precondition of a criminal trial. For these reasons, the solution offered in proposed Article 102 § 2 of the Penal Code should be considered highly debatable.
Przedmiotem rozważań są regulacje dotyczące przerwy biegu terminu przedawnienia karalności przestępstw zawarte w ustawie z dnia 13 czerwca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, w projekcie ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw z dnia 16 września 2021 r. i w ustawie z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 14 lipca 2020 r. (Kp 1/19) orzekł, że ustawa z dnia 13 czerwca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw niezgodna jest w całości z art. 7 w zw. z art. 112 i art. 119 ust. 1 Konstytucji RP. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego przyczyną wadliwości owej ustawy było niezachowanie przez Sejm przewidzianego w Konstytucji trybu uchwalenia tej ustawy. Zgodnie z proponowaną regulacją jeżeli w toku wszczętego postępowania karnego powzięto uzasadnione podejrzenie popełnienia innego przestępstwa, to karalność tego nowo ujawnionego przestępstwa miała ulegać przedłużeniu w sposób określony w art. 102 § 1 Kodeksu karnego. Okolicznością, która powodowałaby wydłużenie (przerwę) przedawnienia karalności nowo ujawnionego przestępstwa, miałoby być uzasadnione podejrzenie popełnienia tego przestępstwa. W tym wypadku karalność tego przestępstwa ulegałaby przedłużeniu z dniem, w którym podjęto pierwszą czynność dowodową zmierzającą do ustalenia, czy przestępstwo to zostało popełnione. Autor krytycznie ocenił tę propozycję i wskazał argumenty kwestionujące zasadność tej nowelizacji Kodeksu karnego. Przeprowadzone rozważania pozwoliły na sformułowanie wniosku, że proponowana nowelizacja art. 102 Kodeksu karnego nie daje gwarancji dokładnego ustalenia czasu, w którym miałaby wystąpić okoliczność uzasadniająca wydłużenie przedawnienia karalności przestępstwa. Termin przedawnienia powinien być wyznaczony w taki sposób, który pozwala na precyzyjne ustalenie upływu tego terminu, decyduje on bowiem o ustaniu karalności przestępstwa, a tym samym dotyczy dopuszczalności albo niedopuszczalności procesu karnego. Ponadto nowelizacja ta nie daje gwarancji stwierdzenia zaistnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa. Uzasadnia to zatem stwierdzenie, że regulacja ta nie spełnia funkcji gwarancyjnej (ochronnej) związanej z przedawnieniem jako przesłanką procesu karnego. Z tych względów rozwiązanie zawarte w projektowanym art. 102 § 2 Kodeksu karnego należy uznać za wysoce dyskusyjne.
Źródło:: Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 3; 203-232
1731-6375
Pojawia się w:: Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Przerwanie biegu przedawnienia roszczeń przez wszczęcie mediacji
Interruption of the running of the limitation period of claims by initiating mediation
Autorzy:: Kuźmicka-Sulikowska, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/693293.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: limitation period
interruption of the limitation period
mediation
initiation of mediation
przerwania biegu przedawnienia
mediacja
wszczęcie mediacji
Opis:: The article addresses the issue of interrupting the running of the limitation period through the initiation of mediation. First, this issue is analysed in the context of other circumstances provided for in the Civil Code, which may interrupt the running of the limitation period but frequently provoke controversy. These examples are used to demonstrate that interpretative difficulties arise in respect of the initiation of mediation proceedings as well, as an event interrupting the running of the limitation period. Such difficulties are primarily due to the fact that while Article 1836 § 1 of the Code of Civil Procedure (CCP) states that mediation proceedings are initiated from the moment one of the parties serves the mediator with a petition to conduct mediation proceedings, there is no regulation addressing the matter of formal defects in the petition; legal scholars take diametrically opposing positions in respect of whether it is possible to remedy these defects and initiate the mediation process, and whether the running of the limitation period can thereby be interrupted. In addition, Article 1836 § 2 CCP is another source of uncertainty as it provides for a range of circumstances in which the proper serving of the petition does not lead to the initiation of mediation proceedings. The article subjects these regulations to thorough analysis, with particular attention paid to the impact of these situations on interruption of the limitation period on claims (including assessment of the justifiability of such legal solutions and with reference to the views of scholars, as well as de lege ferenda remarks). Mention is also made of issues associated with the limitation period in cases where the court directs the parties to engage in mediation.
Artykuł dotyczy kwestii przerwania biegu przedawnienia roszczeń przez wszczęcie mediacji. W artykule poddano analizie ten przypadek, przedstawiając go najpierw w kontekście pozostałych przewidzianych w Kodeksie cywilnym przyczyn przerwania biegu przedawnienia, które budzą liczne kontrowersje, i na tym tle pokazano, że wątpliwości interpretacyjne powstają także w odniesieniu do tej przyczyny przerwania biegu przedawnienia, zwłaszcza jeśli chodzi o mediację inicjowaną przez stronę. Wynikają one przede wszystkim z tego, że choć zgodnie z art. 1836 § 1 k.p.c. wszczęcie mediacji następuje z chwilą doręczenia przez stronę mediatorowi wniosku o przeprowadzenie mediacji (z dołączonym dowodem doręczenia jego odpisu drugiej stronie), to jednak nie uregulowano prawnie sytuacji, gdy wniosek taki zawierał będzie braki formalne (a poglądy doktryny co do tego, czy możliwe jest ich uzupełnienie i wszczęcie wówczas mediacji, a co za tym idzie – przerwanie biegu przedawnienia, są diametralnie zróżnicowane). Ponadto źródłem wspomnianych wątpliwości jest też art. 1836 § 2 k.p.c., w którym ustawodawca przewidział cały szereg przypadków, w jakich pomimo prawidłowego doręczenia wspomnianego wyżej wniosku nie będzie dochodzić do wszczęcia mediacji. W artykule poddano je dokładnej analizie, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu takich sytuacji na przerwanie biegu przedawnienia roszczeń (w tym oceniając zasadność tych rozwiązań prawnych oraz odnosząc się do poglądów doktryny i zgłaszając uwagi de lege ferenda). Podniesiono także kwestie wiążące się z przedawnieniem w przypadku, w którym to sąd kieruje strony do mediacji.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 2; 125-136
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Przepisy przejściowe ustawy z dnia 10 czerwca 2014 r. o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz k.p.c.
Inter-temporal provisions of the 2014 Amending Act of the Competition and Consumer Protection Act
Autorzy:: Miąsik, Dawid
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/508457.pdf
Data publikacji:: 2015-04-30
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:: przepisy przejściowe
reguły intertemporalne
odpowiedzialność osób zarządzających
przedawnienie antymonopolowe
program leniency.
inter-temporal rules
application rationae temporis responsibility of managers
leniency
limitation period
program leniency
Opis:: Artykuł poświęcony jest analizie zagadnień intertemporalnych związanych z wejściem w życie z dnia 10 czerwca 2014 r. o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz k.p.c. Sformułowano w nim propozycję wykładni przepisów dotyczących aspektów prawa międzyczasowego odnoszących się do poszczególnych znowelizowanych instytucji ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Regulacja intertemporalna ustawy nowelizującej została zestawiona z dotychczasowymi unormowaniami w tym zakresie w poprzednich ustawach antymonopolowych oraz ustawach nowelizujących.
This paper deals with the temporal aspects resulting from the Act of 10th June 2014 amending the Act on Competition and Consumer Protection and the Code of Civil Procedure (“Amending Act”), which influence the interpretation and application of various legal institutions of the Act on Competition and Consumer Protection.
Źródło:: internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2015, 4, 2; 106-115
2299-5749
Pojawia się w:: internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Przedawnienie roszczeń odszkodowawczych z umowy przewozu towarów w sytuacjach nieunormowanych przepisami przewozowymi
Time-barring of claims for damages under the contract of carriage for goods in situations not covered by transport regulations
Autorzy:: Ambrożuk, D.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/134439.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: termin przedawnienia
umowa przewozu
dochodzenie roszczeń
limitation period
contract of carriage
claims
Opis:: Artykuł poświęcony jest problemom związanym z ustaleniem terminów przedawnienia roszczeń z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przewozu towarów w sytuacjach, gdy podstawa takich roszczeń nie wynika z przepisów przewozowych, czy to krajowych, czy też międzynarodowych. Autorka, uwzględniając poszczególne unormowania umowy przewozu, wskazuje, jakie przepisy należy wówczas stosować. Ponadto dla przyszłej regulacji umowy przewozu w prawie krajowym formułuje wnioski de lege ferenda.
The article is devoted to the problems related to the establishment of limitation periods for claims on account of non-performance or improper performance of the contract of carriage of goods, where the basis for such claims does not derive from transport regulations, be it domestic or international. The author, taking into account the individual regulations of the contract of carriage, indicates which regulations should be applied in such a case. In addition, she draws conclusions de lege ferenda for the future regulation of the contract of carriage under national law.
Źródło:: Problemy Transportu i Logistyki; 2018, 42, 2; 49-57
1644-275X
2353-3005
Pojawia się w:: Problemy Transportu i Logistyki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Przedawnienie karalności przewinienia dyscyplinarnego zawierającego znamiona przestępstwa a zasada samodzielności jurysdykcyjnej sądu dyscyplinarnego
Autorzy:: Krajnik, Szymon
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1338202.pdf
Data publikacji:: 2020-09-28
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: postępowanie dyscyplinarne
przedawnienie
przewinienie dyscyplinarne
sądownictwo dyscyplinarne
czyn zabroniony
zasada samodzielności jurysdykcyjnej
domniemanie niewinności
disciplinary proceedings
period of limitation
disciplinary offence
disciplinary judiciary
prohibited act
principle of jurisdictional independence
presumption of innocence
Opis:: Niniejsze opracowanie porusza problematykę samodzielności jurysdykcyjnej sądu dyscyplinarnego w zakresie możliwości dokonywania oceny czynu będącego przedmiotem postępowania przed tym sądem w kontekście warunków przestępności czynu. Doniosłość tego zagadnienia jest szczególna z uwagi na unormowania dotyczące terminów przedawnienia dyscyplinarnego, które nakazują przyjąć terminy właściwe dla przedawnienia przestępstw, jeżeli czyn stanowi przestępstwo. Takie rozwiązanie prowadzić może do kolizji zasady samodzielności jurysdykcyjnej sądu dyscyplinarnego z zasadą domniemania niewinności, albowiem domniemanie to może być obalone jedynie prawomocnym wyrokiem sądu karnego. Z kolei zawieszenie postępowania dyscyplinarnego i oczekiwanie na prawomocny wyrok sądu karnego może przynieść negatywne skutki dla rozstrzygnięcia o kwestii odpowiedzialności dyscyplinarnej. W przedmiotowym opracowaniu zaproponowano kompromisowe rozwiązanie, które – w przekonaniu autora – respektowałoby obie wskazane zasady.
This paper addresses the issue of jurisdictional independence of a disciplinary court in terms of the possibility of assessing an act under investigation in the context of the grounds of criminality of an act. The issue is of particular importance in view of the rules on limitation periods for disciplinary offences, which require the adoption of limitation periods for criminal offences where the act constitutes a criminal offence. Such a solution may lead to a conflict between the principle of jurisdictional independence of the disciplinary court and the principle of the presumption of innocence, since this presumption can only be rebutted by a final and non-appealable judgment of a criminal court. In turn, the stay of disciplinary proceedings and waiting for a final and non-appealable judgment of the criminal court may have a negative impact on the decision concerning the issue of disciplinary liability. This study proposes a compromise solution which, according to the author, would respect both principles.
Źródło:: Ius Novum; 2020, 14, 3; 107-119
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Praktyczne aspekty przekształcenia przedsiębiorcy w spółkę kapitałową w najnowszym orzecznictwie i doktrynie
Practical aspects of entrepreneur’s transformation into a capital company in the most recent judicature and doctrine
Autorzy:: Przybył, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/499585.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: przekształcenie przedsiębiorcy
zasada kontynuacji
zasada sukcesji
przedawnienie
tytuł egzekucyjny
transformation of entrepreneur
principle of continuity
principle of succession
period of limitation
enforcement title
Opis:: Przedmiotem artykułu jest ocena funkcjonowania przekształcenia przedsiębiorcy w spółkę kapitałową. Instytucja ta, wprowadzona w 2011 r., do dziś generuje pewne trudności natury systemowej. Sporne pozostaje podstawowe zagadnienie zasady przejścia praw i obowiązków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Artykuł przedstawia wyrażone w doktrynie i judykaturze stanowiska, próbując je ocenić i wybrać możliwie najbardziej trafne. W dalszej kolejności prezentowane są konsekwencje przyjęcia jednej z zasad kontynuacji czy to sukcesji ,w szczególności zaś problemy pojawiające się przy okazji dochodzenia należności przez wierzycieli przedsiębiorcy. W tym zakresie artykuł porusza dwie kwestie: zmiany podmiotowej w postępowaniu cywilnym oraz relacje między terminami przedawnienia roszczeń i terminem zawitym dotyczącym trwania odpowiedzialności przedsiębiorcy przekształconego.
The subject matter of the article is the assessment of the functioning of transformation of an entrepreneur into a capital company. This institution, introduced in 2011, still generates difficulties of systemic nature. The fundamental issue concerning the principle of the transfer of rights and obligations related to the conducted business activity remains disputable. The article collects current opinions in judicature and legal scholarship and tries to evaluate them and choose the most accurate solutions. Subsequently, author presents the consequences of adopting either the principle of continuity or the principle of succession, as well as points out difficulties arising when a creditor of an entrepreneur pursues claims. The article deals with two issues: subject modification in civil proceedings as well as periods of limitation of claims and expiration time concerning the period of responsibility of a transformed entrepreneur.
Źródło:: Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM; 2018, 8; 183-196
2299-2774
Pojawia się w:: Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Normatywne określenie sposobu uwzględniania upływu terminu przedawnienia roszczeń jako wybór motywowany względami polityki społecznej
Normative Indication the Method of Taking into Account the Expiration of the Period of Limitation of Claims as a Choice motivated by Social Policy Considerations
Autorzy:: Kuźmicka-Sulikowska, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/531741.pdf
Data publikacji:: 2018-12-01
Wydawca:: Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:: przedawnienie roszczeń
polityka społeczna
sposób uwzględniania upływu terminu przedawnienia
ochrona konsumenta
limitation of claims
social policy
manner of taking into account the expiration of the limitation period
consumer protection
Opis:: Artykuł ukazuje istotny aspekt cywilnoprawnej instytucji przedawnienia roszczeń dotyczący tego, czy i jeśli tak, to w jaki sposób upływ terminu przedawnienia dochodzonego przed sądem roszczenia jest brany przez ten sąd pod uwagę, przy czym problematyka ta została ujęta w taki sposób, by ukazać zależność pomiędzy motywacją, jaką kieruje się ustawodawca – względami polityki społecznej a dokonanym przez niego wyborem metody uwzględniania upływu terminu przedawnienia. Rozważania rozpoczynają się od zakreślenia obszaru poruszanej tematyki, po czym następuje pokazanie prezentowanych w literaturze prawniczej argumentów mających przemawiać na rzecz każdego z dwóch konkurencyjnych sposobów uwzględniania upływu terminu przedawnienia, to jest z urzędu lub na zarzut tego, przeciwko komu roszczenie przysługuje. Czynione jest to przy wykazaniu powiązań pomiędzy poglądami w tym zakresie a przychylaniem się do koncepcji socjalistycznych albo liberalnych. Na tym tle pokazane zostały przemiany rozwiązań w omawianym zakresie związane z niepożądanymi zjawiskami społecznymi, jakie pojawiły się w praktyce stosowania elektronicznego postępowania egzekucyjnego przewidzianego polskim kodeksem postępowania cywilnego, a także pokazana została konstrukcja silnie motywowana względami społecznymi (przedstawionymi w tekście) wprowadzona ustawą z 13 kwietnia 2018 r. nowelizującą kodeks cywilny, przynosząca istotne przeobrażenia w kwestii sposobu uwzględniania upływu terminu przedawnienia roszczeń, skutkująca powstaniem swoistego dualizmu w tym zakresie w polskim prawie cywilnym. Pokazano przy tym między innymi elastyczność wprowadzonej regulacji (np. zastrzeżenie jako zasady uwzględniania przez sąd z urzędu przedawnienia roszczenia dochodzonego od konsumenta, ale z zastrzeżeniem możliwości odstępstw od tego), a także skonfrontowano założenia wskazane w uzasadnieniu tej ostatniej powołanej ustawy z możliwością ich osiągnięcia dzięki kształtowi wprowadzonych nią przepisów.
The article presents an important aspect of the civil law limitation period of claims, namely whether – and if so, how – the expiration of the limitation period for a claim brought before a court is taken into consideration by the court. This issue is presented in such a way as to show the relationship between the motivation which the legislator is guided by – social policy considerations – and its choice of the method of taking into account the expiration of the limitation period. The reflections start with a presentation of the subject matter, followed by an indication of the arguments presented in legal literature in support of each of the two competing ways of taking into account the expiration of the limitation period, that is, ex officio or only when the person against whom the claim is due raises an objection. This is done while demonstrating the connections between views in this area and the acceptance of socialist or liberal concepts. Against this background, there are shown changes in solutions in the discussed area related to unwanted social phenomena that appeared in the practice of the use of electronic enforcement procedure provided for by the Polish Code of Civil Procedure. The author also describes the construction, which is strongly motivated by social considerations (presented in the text), introduced by the Act of 13 April 2018 amending the Civil Code, which brings significant changes in the manner of taking into account the expiration of the period of limitation of claims, with the resulting particular dualism in this area of Polish civil law. Among other things, the text discusses the flexibility of the introduced regulation (e.g. stipulating as a rule for the court to take into account the expiration of limitation of claim claimed from the consumers, but with a possibility of departing from the rule). Furthermore, the assumptions indicated in the justification for the aforementioned Act are confronted with the possibility of achieving the desired state thanks to the wording of the provisions introduced by said Act.
Źródło:: Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2018, 3(18); 10-23
2082-3304
Pojawia się w:: Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Komentarz na kanwie Uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego I FPS 1/21 – sądowa kontrola instrumentalnego wszczęcia postępowania karnego skarbowego a prawo do sądu
Commentary on the basis of the instrumental initiation of fiscal penal proceedings and the right to court of the resolution of the supreme administrative court i fps 1/21 – judicial control
Autorzy:: Szymacha, Adam
Rogalski, Kamil
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1878733.pdf
Data publikacji:: 2021-09-30
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Resolution I FPS 1/21
instrumental initiation of criminal fiscal proceedings
tax liabilities
right to fair trial
right to property
legal certainity principle
suspension of the limitation period for tax liability
Opis:: The purpose of the article/hypothesis: The presented article focuses on a new resolution of the Supreme Administrative Court I FPS 1/21. In this resolution an assessment of instrumental initiation of criminal fiscal proceedings in order to suspend the running of the limitation period of a tax liability has been undertaken. The Supreme Administrative Court assessed that administrative courts have the right to examine the legitimacy of initiation of such proceedings. This position is important insofar as it also touches upon the issue of the right to a fair trial, as well as the right to property and legal certainty. The main aim of this article is to check the impact of this resolution on described fundamental rights. Methodology: This article will use the comparative law method. Especially the case law of different courts will be shown. The dogmatic-legal method will also be used as an auxiliary. Results of the research: This resolution is crucial for the fundamental right for fail trial. It has also impact on the right to property and principle of legal certainity. It may also be some element that strengthens the rule of law.
Źródło:: Finanse i Prawo Finansowe; 2021, 3, 31; 151-162
2391-6478
2353-5601
Pojawia się w:: Finanse i Prawo Finansowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "period of limitation" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język