Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "performative arts" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Ciała między skalami w negantropicznych sztukach performatywnych
Bodies between Scales in Neganthropic Performative Arts
Autorzy:
Borowski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47018274.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Bernard Stiegler
performative arts
scaling
scale
Neganthropocene
sztuki performatywne
skalowanie
skala
negantropocen
Opis:
Artykuł jest analizą wybranych projektów performatywnych, które, korzystając z rozmaitych dyspozytywów technologicznych i medialnych, problematyzują procedury skalowania i konfrontują odbiorców z nie-ludzkimi skalami. Z tego punktu widzenia zostały poddane analizie aktywistyczne projekty kolektywu artystycznego Earth Art Studio, wykorzystujące istniejącą infrastrukturę cyfrową i mapy Google jako narzędzia troski o środowisko naturalne. Natomiast wideoinstalacja Yuyan Wang The Moon Also Rises (2022) posłużyła jako przykład takiego dyspozytywu technologicznego, który pozwala odbiorcom doświadczyć cieleśnie zjawisk przebiegających w skali planetarnej. Przywołane jest też jedno z kluczowych dzieł sztuki ziemi – The Spiral Jetty (1970) Roberta Smithsona i przede wszystkim jego film pod tym samym tytułem, przygotowany we współpracy z Nancy Holt. Ten powrót do przeszłości sztuk performatywnych pokazuje wyraźnie, że co najmniej od pół wieku problematyzują one kwestię skali, niejako wyprzedzając tych krytyków antropocenu, którzy stosunkowo niedawno zaczęli nawoływać do weryfikacji skalarnego reżimu nowożytności.
This article offers an analysis of selected performative projects which, using a variety of technological and media dispositives, problematize scaling procedures and confront audiences with non-human scales. This perspective guides the analysis of activist projects of the artist collective Earth Art Studio, which uses existing digital infrastructure and Google maps as instruments of care for the environment. Yuyan Wang’s video installation The Moon Also Rises (2022), in turn, serves as an example of a technological dispositive thanks to which the viewers can have a bodily experience of planetary-scale phenomena. Also evoked is one of the key works of land art, Robert Smithson’s The Spiral Jetty (1970), and, most importantly, his film under the same title, made in collaboration with Nancy Holt. This return to the past of performative arts clearly shows that they have been problematizing the question of scale for at least half a century, anticipating, as it were, the critics of the Anthropocene, who have relatively recently begun to call for a revision of the scalar regime of modernity.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 3; 65-84
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uciec z antropocenu (w towarzystwie pająków, monarchów i technologii cyfrowych)
To Escape the Anthropocene (in the Company of Spiders, Monarchs, and Digital Technologies)
Autorzy:
Sugiera, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47018393.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
antropocen
zwierzęcy Inny
sztuki performatywne
negantropocen
Bernard Stiegler
Fujiko Nakaya
Reynier Leyva Novo
troskliwe myślenie
Anthropocene
animal Other
performative arts
Neganthropocene
care-full thinking
Opis:
W kontekście cyfrowych technologii autorka przygląda się owadom, którym Donna Haraway przypisała szczególną rolę w przyspieszaniu końca antropocenu. Po pierwsze, to żyjący w jej kalifornijskim sąsiedztwie pająk Pimoa cthulu, którego nazwę gatunkową nieco zmieniła, żeby podkreślić chtoniczny wymiar przyszłej epoki chthulucenu. Po drugie zaś, Danaus plexippus, nazywany monarchem lub monarchą, który stał się bohaterem jej spekulatywnej fabulacji „Camille Stories”, opublikowanej w Staying with the Trouble (2016). W centrum zainteresowania autorki znajduje się wideo Ride the Wind and Draw a Line (1973) japońskiej artystki Fujiko Nakayi jako element instalacji podczas jej retrospektywnej wystawy Nebel Leben w monachijskim Haus der Kunst (2022) oraz cyfrowy projekt i immersyjna instalacja Methuselah kubańskiego artysty Reyniera Leyva Novo w nowojorskim Museo del Barrio (2023). Ich porównawcza analiza pozwala w nowej perspektywie spojrzeć na tę strefę kontaktu, którą nazywa się ostatnio więcej-niż-ludzką antropologią (Eduardo Kohn) czy negantropologią (Bernard Stiegler), a także pokazać performatywne możliwości technologii cyfrowych jako terapeutycznych narzędzi troski w więcej-niż-ludzkich relacyjnościach.
In this article, the author looks closely at two arthropod species which Donna Haraway sees as playing an important role in accelerating the longed-for end of the Anthropocene. One of them is the Californian spider Pimoa cthulu, whose generic name she has slightly changed to better emphasize the chthonic dimension of the coming Chthulucene. The other one is Danaus plexippus, the monarch butterfly or simply monarch, the protagonist of her speculative fabulation “Camille Stories”, published in Staying with Trouble (2016). Two artworks stand at the center of the author’s interest: the video Ride the Wind and Draw a Line (1973) by the Japanese artist Fujiko Nakaya, which became a key-element in her retrospective Nebel Leben in Munich’s Haus der Kunst (2022) and the digital project and immersive installation Methuselah by the Cuban artist Reynier Leyva Novo, exhibited in New York’s Museo del Barrio (2023). Their comparative analysis opens a new perspective to showcase an emerging zone of contact which Eduardo Kohn calls more-than-human anthropology and Bernard Stiegler – neganthropology. Based on this comparison, the article also demonstrates the performative affordances of digital technologies, which in the two projects become therapeutic tools of care within more-than-human relationalities.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 3; 85-102
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Grzyby, technokulturowe hybrydy i nieorganiczni nieludzie Ekologie spekulatywne w polskich sztukach performatywnych ostatnich lat
Fungi, Technocultural Hybrids and Inorganic Nonhumans. Speculative Ecologies in Contemporary Performative Arts in Poland
Autorzy:
Chaberski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1815475.pdf
Data publikacji:
2021-04
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
ecology
speculative gestures
assemblage
emergence
performative arts
Opis:
This article analyzes selected “speculative gestures” (Debaise, Stengers) in contemporary Polish performative arts which stage speculative ecologies. Speculative ecologies are different ways of thinking about ecology, alternative to the modern concept of nature as inert matter separated from humans and bereft of all agency. The analysis aims to unravel some nonanthropocentric modes of distributing agency between humans and nonhumans and ways of knowing they posit. The article focuses specifically on selcted hybrid projects emerging from a fusion of artistic strategies, scientific protocols and new technology design. Examples discussed here demonstrate how the initiators of such projects at the intersection of nature, culture and technology perform three types of speculative ecologies: by staging polyphonic assemblages (Lowenhaupt-Ting) as contingent encounters between human and nonhuman lifeways, by questioning received notions of natural environment, and by registering the agency of abiotic existents as proper ecological actors.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2021, 162; 6-26
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Performing More-Than-Human Corporeal Connections in Kiki Smith’s Sculpture
Autorzy:
Stępień, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2032729.pdf
Data publikacji:
2021-11-22
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
performative arts
more-than-human entanglements
American art
Kiki Smith
Joseph Beuys
Opis:
The article examines work by contemporary American artist Kiki Smith, who proposes a future in which human and nonhuman bodily borders merge. The artist’s contribution to the more-than-human artistic entanglements is juxtaposed with Joseph Beuys’s artistic manifesto from 1974 which proposes, among other things, an attempt to get outside of the represented human towards the asignified ahuman. In Kiki’s sculpture, both human and nonhuman animals undergo constant morphogenesis, becoming hybrid forms far beyond the human-social paradigm, implying that the human and nonhuman binary, due to the exchange of affective entanglements, is no longer valid in the heyday of techno-scientific development. The analyzed work shows that both human and nonhuman bodies are raw materials not separated from one another but always interconnected with the world and its ongoing material processes. Thus, the article emphasizes that it is only through the transgression of the human and nonhuman border that one can acknowledge the more ethical and political ways of cooperation needed for the appreciation of the multispecies dimension of our world and its survival.
Źródło:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2021, 11; 225-239
2083-2931
2084-574X
Pojawia się w:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Splątane światy literatury i filmu
The Entangled Worlds of Literature and Film
Autorzy:
Krajewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039036.pdf
Data publikacji:
2019-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
film
literature
dramaturgy
entangled arts
performative humanities
Opis:
Krajewska Anna, Splątane światy literatury i filmu [The Entangled Worlds of Literature and Film]. „Przestrzenie Teorii” 32. Poznań 2019, Adam Mickiewicz University Press, pp. 7–12. ISSN 1644-6763. DOI 10.14746/pt.2019.32.0. In view of the relations between literature and film, the article contains suggestions for ways to use performative approaches, which preclude concepts of adaptation, in favour of processes defining actions involving the entanglement of the arts.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2019, 32; 7-14
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekspresyjny wymiar sztuk walki
Autorzy:
J, Cynarski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/891264.pdf
Data publikacji:
2018-08-20
Wydawca:
Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
Tematy:
martial arts
theatre
chain of connections
record of the movement
archetype
ritual of movement
self-expression
performative phenomenon
Opis:
The author presents the mythical and archetypical roots common for martial arts and theatre. He also describes Far-Eastern rituals and theatre, the film of martial arts, the relations of martial arts with dance, as well as aesthetical and meta-aesthetical relations. He writes about knowledge encoded in movement, in the forms of martial arts. These forms are close to theatrical performance. The record of the technical fighting movement (Jap. kata), passed on in unchanged form through centuries, makes the one who exercises the martial arts almost an actor. It is known otherwise, that everyone executes, a given form differently adding elements of his own personality to it. The article contains the reflection based on the humanistic theory of Far-Eastern martial arts and many years author’s experience in training practice. The Chinese, Japanese or Korean martial arts transfer in form of the “kata” the technical and tactical knowledge of the former masters, experience from performed fights, but also a large load of cultural and symbolic knowledge which hides in names the gestures and spiritual dimension of its practice. Similarly to the theatre, Far-Eastern martial arts originate from (or they reflect strong connection with) magic and religious rituals, what can be observed on the example of sumō wrestling. It is possible to formulate here the chain of connections: magic – ritual – dance – theatre, and, further – the cinema and film.
Źródło:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2015, 17; 21-39
2299-4033
Pojawia się w:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Theatre as Contagion: Making Sense of Communication in Performative Arts
Autorzy:
Sugiera, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641687.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
contagion as communicable disease
epidemic as metaphor
the tipping point
mimesis
participation in performative arts
Opis:
Contagion is more than an epidemiological fact. The medical usage of the term is no more and no less metaphorical than in the entire history of explanations of how beliefs circulate in social interactions. The circulation of such communicable diseases and the circulation of ideas are both material and experiential. Diseases and ideas expose the power and danger of bodies in contact, as well as the fragility and tenacity of social bonds. In the case of the theatre, various tropes of contagion are to be found in both the fictional world on the stage (at least since Sophocles’ Oedipus Rex) and in many theories defining the rules of interaction between theatre audiences, fictitious characters and/or performers. In consequence, the historically changing concept of contagion has in many respects influenced how mimesis was conceived and understood. The main goal of my article is to demonstrate how the concept of contagion has changed over the last few decades and how it may influence our understanding of the idea of mimesis and participation in performative arts. This will be achieved in two steps. Firstly, I will compare the concept of contagion as the outbreak narrative that had influenced, among others, Antonin Artaud’s The Theater and the Plague with the more recent and dynamic concept of epidemic structured around the tipping point. Secondly, I will look for performative art forms with similar structure of audience responses, analyzing Mariano Pensotti’s project Sometimes I Think, I Can See You (2010), in order to demonstrate new forms of performativity and (re)presentation.
Źródło:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2017, 7; 291-304
2083-2931
2084-574X
Pojawia się w:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Biographic Researcher in Pursuit of an Aesthetic: The use of arts-based (re)presentations in “performative” dissemination of life stories
Autorzy:
Jones, Kip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138910.pdf
Data publikacji:
2006-04-29
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
biographic narrative research
arts-based (re)presentation
relational aesthetics
social constructionism
“performative” social science
Opis:
The (re)presentation of biographic narrative research benefits greatly from embracing the art of its craft. This requires a renewed interest in an aesthetic of storytelling. Where do we find an aesthetic in which to base our new “performative” social science? The 20th Century was not kind to 18th Century notions of what truth and beauty mean. The terms need to be re-examined from a local, quotidian vantage point, with concepts such as “aesthetic judgment” located within community. Social Constructionism asks us to participate in alterior systems of belief and value. The principles of Nicolas Bourriaud’s Relational Aesthetics offer one possible set of convictions for further exploration. Relational Art is located in human interactions and their social contexts. Central to it are inter-subjectivity, being-together, the encounter and the collective elaboration of meaning, based in models of sociability, meetings, events, collaborations, games, festivals and places of conviviality. Bourriaud believes that Art is made of the same material as social exchanges. If social exchanges are the same as Art, how can we portray them? One place to start is in our (re)presentations of narrative stories, through publications, presentations and performances. Arts-based (re)presentation in knowledge diffusion in the post-modern era is explored as one theoretical grounding for thinking across epistemologies and supporting inter-disciplinary efforts. An example from my own published narrative biography work is described, adding credence to the concept of the research report/presentation as a “dynamic vehicle”, pointing to ways in which biographic sociology can benefit from work outside sociology and, in turn, identifying areas of possible collaboration with the narrator in producing “performances” within published texts themselves.
Źródło:
Qualitative Sociology Review; 2006, 2, 1; 66-85
1733-8077
Pojawia się w:
Qualitative Sociology Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies