Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "penalty of deprivation of liberty" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Dodatkowy okres do zarządzenia wykonania kary
Autorzy:
Stefańska, Blanka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361328.pdf
Data publikacji:
2019-03-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kara pozbawienia wolności
okres próby
termin
warunkowe zawieszenie
zarządzenie wykonania kary
penalty of deprivation of liberty
operational period
time limit
conditional suspension
decision on activating a suspended sentence
Opis:
The article analyses a legal nature of additional six-month since the end of the operational period foreseen to issue a decision on activating a suspended sentence (Article 75 § 4 CC), the method of calculating this time limit and the moment when the decision on executing the penalty is enforceable. The author considers that this time limit is of substantial nature, as it is regulated in the Criminal Code and it is related with substantial requirements for executing the penalty. To calculate the time limit, the computatio civilis method should be applied, which consists in counting its running on a day-to-day basis (dies a qua) as the beginning of operational period is determined by a final sentence, i.e. the institution regulated in criminal procedure law. The time limit for activating the suspended sentence is valid if in the case of the discretionary sentence activation (Article 75 § 2 and 3 CC) a decision is issued and it is final before the expiry of six months following the end of the operational period (Article 178 § 5 EPC), and in the case of mandatory activation of the sentence, it is sufficient that such decision is issued within the said time limit (Article 9 § 3 EPC).
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 1; 89-101
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gloss on the Supreme Court ruling of 19 January 2017, I KZP 11/16 (with reference to the Supreme Court judgement of 21 June 2017, I KZP 3/17)
Autorzy:
Poniatowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1363871.pdf
Data publikacji:
2018-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
przestępstwo samouwolnienia (art. 242 § 1 k.k.)
system dozoru elektronicznego
kara pozbawienia wolności
legalne pozbawienie wolności
offence of self-freeing (Article 242 §1 CC)
system of electronic monitoring
penalty
of deprivation of liberty
lawful deprivation of liberty
Opis:
The gloss discusses the question whether evading execution of the punishment of deprivation of liberty in the system of electronic monitoring by a convict can be treated as the offence of self-freeing from isolation referred to in Article 242 §1 of the Criminal Code. The author disagrees with the opinion of the Supreme Court that such conduct matches the statutory features of self-freeing
Glosa dotyczy kwestii możliwości zakwalifikowania uchylenia się skazanego od wykonywania kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego jako przestępstwa samouwolnienia określonego w art. 242 § 1 k.k. Autor nie zgadza się z poglądem Sądu Najwyższego, że wskazane zachowanie wyczerpuje znamiona przestępstwa samouwolnienia.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 4; 160-176
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gotowość do zadośćuczynienia a poczucie własnej skuteczności sprawców przestępstw z użyciem przemocy
Autorzy:
Trojanowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31804148.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
readiness for redress
a sense of self-efficacy
persons serving the penalty of deprivation of liberty
penal institution
perpetrators of violent offences
gotowość do zadośćuczynienia
poczucie własnej skuteczności
osoby odbywające karę pozbawienia wolności
zakład karny
sprawcy przestępstw z użyciem przemocy
Opis:
Wprowadzenie: Zgodnie z celem wykonywania kary pozbawienia wolności ważne jest kształtowanie poczucia odpowiedzialności u skazanych. Przejęcie odpowiedzialności za popełniony czyn stanowi podstawę do udziału w mediacji, której jednym z ważnych aspektów jest zadośćuczynienie. W związku z tym istotne jest określenie uwarunkowań gotowości do zadośćuczynienia, aby móc projektować programy resocjalizacyjne ukierunkowane na rozwijanie poczucia odpowiedzialności. Jednym z tych czynników poddanych weryfikacji empirycznej jest poczucie własnej skuteczności. Cel badań: Celem badań jest analiza związku pomiędzy gotowością do zadośćuczynienia a poczuciem własnej skuteczności osób, które dokonały przestępstw z użyciem przemocy. Metoda badań: W badaniach własnych wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego oraz narzędzia w postaci: Skali Gotowości do Zadośćuczynienia oraz Skali Uogólnionej Własnej Skuteczności. Wyniki: Stwierdzono, że istnieje dodatnia korelacja pomiędzy gotowością do podjęcia działań naprawczych a poczuciem własnej skuteczności osób odbywających karę pozbawienia wolności za dokonanie przestępstwa z użyciem przemocy. Poczucie własnej skuteczności wyjaśnia zmienność gotowości do zadośćuczynienia. Jednakże większy wkład w wyjaśnienie wariancji zmiennej zależnej mają inne czynniki niż poczucie własnej skuteczności. Wnioski: Przeprowadzone badania mają charakter eksploracyjny i wymagają powtórzenia w większej próbie więźniów. Jednakże uzyskane wyniki badań pozwalają już wysunąć wniosek, że rozwijając jedną z tych zmiennych – gotowość do zadośćuczynienia lub poczucie własnej skuteczności, poziom drugiej również wzrośnie. Co oznacza, że można uwzględniać te aspekty w projektowaniu programów resocjalizacyjnych ukierunkowanych na społeczną readaptację skazanych.
Introduction: According to the purpose of the completion of penalty it is important to foster a sense of responsibility in convicted persons. The assumption of the responsibility for the committed act is the basis for participation in mediation, one important aspect of which is redress. Therefore, it is essential to identify determinants of readiness for redress so as to be able to design social rehabilitation programmes aimed at the development of a sense of self-efficacy. One of these factors, which is subject to empirical verification, is a sense of self-efficacy. Research Aim: The aim of research consists in analysing the relationship between readiness for redress and a sense of self-efficacy of the persons who committed violent offences. Research Method: In author’s own research the diagnostic survey method was used in addition to the following tools: Readiness for Restitution Scale and Generalized Self-Efficacy Scale. Results: It was found that there is a positive correlation between the readiness for undertaking corrective measures and a sense of self-efficacy of the persons serving the penalty of deprivation of liberty for the committed violent offences. A sense of self-efficacy explains variance in the readiness for redress. Nonetheless, factors other than self-efficacy make a greater contribution into explaining the variance in the dependent variable. Conclusions: The conducted research is of an exploratory nature and needs to be repeated on a larger sample of prisoners. However, the obtained results already allow to draw the conclusion that by developing one of these variables – readiness for redress or a sense of self-efficacy, the level of the other one increases at the same time. It means that these aspects can be taken into account while designing social rehabilitation programmes aimed at the social readaptation of convicts.
Źródło:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2023, 42, 4; 207-221
0137-6136
Pojawia się w:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Implementation of the principle treating deprivation of liberty as ultima ratio in the practice of applying criminal law
Autorzy:
Melezini, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1360684.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
penalty of deprivation of liberty
penalty of deprivation of liberty with conditional
suspension of its execution
criminal law reform
practice of justice administration
penal
policy
non-custodial penalties
prison population
: kara pozbawienia wolności
kara pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem wykonania
reforma prawa karnego
praktyka wymiaru sprawiedliwości
polityka karna
kary nieizolacyjne
populacja więzienna
Opis:
The article discusses the issue concerning the implementation of the principle of treating a penalty of deprivation of liberty as ultima ratio in the practice of justice administration. The statutory solutions adopted in the original version of the Criminal Code of 1997 are the starting point of the analysis. It shows a new approach to the penalty of deprivation of liberty, which – as it was assumed – was to become a subsidiary penalty applied to petty crime. In practice, it turned out that an attempt to minimise the role of the penalty of deprivation of liberty in the penal policy was a failure, which resulted in a considerable size of prison population and a big number of offenders convicted and waiting for the penalty execution. A penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution adjudicated on a massive scale remained the basic means of penal response to petty crime. The diagnosis of the reasons for the actual situation became the basis for the criminal law reform of 2015. The article discusses the most important amendments to the provisions of the Criminal Code, which are to contribute to the increase in the importance of non-custodial penalties (a fine and a penalty of deprivation of liberty) and to limit the scope of application of the penalty of deprivation of liberty (its absolute type and with conditional suspension of its execution). The statistical overview of the penalty of absolute deprivation of liberty and the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution presented in the article makes the author draw a conclusion that the penalty of deprivation of liberty is still treated as ultima ratio in the practice of justice administration. Despite a considerable decrease in the importance of the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution in the penal policy and a growing share of non-custodial penalties in the structure of adjudicated penalties, the share of the penalty of absolute deprivation of liberty in all convictions is growing and the number of adjudicated and not executed penalties of absolute deprivation of liberty is also higher. That is why, the author expresses an opinion that failure in the implementation of the penal policy assumptions of the 2015 criminal law reform results from too drastic limitation of a possibility of applying the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution. Therefore, she supports the proposals expressed in literature to extend grounds for adjudicating the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution.
Przedmiotem rozważań jest realizacja zasady traktowania kary pozbawienia wolności jako ultima ratio w praktyce wymiaru sprawiedliwości. Punktem wyjścia analizy są rozwiązania ustawowe przyjęte w pierwotnym brzmieniu kodeksu karnego z 1997 r., ukazujące nowe podejście do kary pozbawienia wolności, która w założeniu miała stać się karą subsydiarną w odniesieniu do drobnej i średniej przestępczości. W praktyce okazało się, że próba zminimalizowania roli kary pozbawie- 68 MIROSŁAWA MELEZINI IUS NOVUM 2/2019 nia wolności w polityce karnej nie powiodła się, czego rezultatem był wysoki poziom populacji więziennej oraz duża liczba osób skazanych na karę pozbawienia wolności i oczekujących na jej wykonanie. Podstawowym środkiem reakcji karnej na przestępstwa drobne i średniej wagi pozostawała niezmiennie kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, orzekana na masową skalę. Diagnoza przyczyn zaistniałych niepowodzeń stała się podłożem reformy prawa karnego z 2015 r. W opracowaniu omówiono najważniejsze zmiany w przepisach kodeksu karnego, które mają przyczynić się do zwiększenia roli kar nieizolacyjnych (grzywny i kary ograniczenia wolności) i ograniczenia zakresu stosowania kary pozbawienia wolności (bezwzględnej i z warunkowym zawieszeniem jej wykonania). Prezentowany w opracowaniu statystyczny obraz bezwzględnej kary pozbawienia wolności oraz kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania skłonił autorkę do wniosku, że kara pozbawienia wolności nadal nie jest traktowana w praktyce wymiaru sprawiedliwości jako ultima ratio. Pomimo wydatnego ograniczenia znaczenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania w polityce karnej i rosnącego udziału kar nieizolacyjnych w strukturze kar orzeczonych, powiększa się udział bezwzględnej kary pozbawienia wolności wśród skazań ogółem oraz wzrasta liczba orzeczonych i niewykonywanych bezwzględnych kar pozbawienia wolności. Autorka wyraża pogląd, że na niepowodzenia w zakresie realizacji założeń politycznokryminalnych reformy prawa karnego z 2015 r. rzutują nazbyt drastyczne ograniczenia możliwości zastosowania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. W związku z tym przyłącza się do zgłaszanych w piśmiennictwie postulatów rozszerzenia podstaw orzekania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 2; 51-72
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Issues concerning adjudication and execution of a fine after the 2015 reform of criminal law
Autorzy:
Melezini, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364614.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
a fine
criminal law reform
non-custodial penalties
ultima ratio of the penalty of
deprivation of liberty
substitute penalty
penal policy
kara grzywny
reforma prawa karnego
kary nieizolacyjne
ultima ratio kary
pozbawienia wolności
kara zastępcza
polityka karna
Opis:
The article discusses the issue of new solutions concerning a fine introduced to the Criminal Code and the Penalty Execution Code by an abundant amendment to criminal law of 20 February 2015. The discussion focuses on the analysis of regulations that, in compliance with the legislator’s assumptions, are to make a fine the basic means of penal response to petty and medium-gravity crimes. The article also attempts to present a preliminary evaluation of case law in 2014 and 2016. The confrontation of the 2015 criminal law reform assumptions with the practice made it possible to state that the significant changes that took place in case law in general go in the right direction and should be positively assessed. Undoubtedly, the importance of a fine in the penal policy considerably rose and its share increased from 21.3% to 34.1%. It has also been established that non-custodial penalties dominated the structure of sentences. They accounted for 55.4% of convictions. In conformity with the reform assumptions, the share of the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution clearly decreased (from 67.4% to 43.3%). What is alarming, there is an increase in the percentage of the adjudicated penalty of absolute deprivation of liberty (from 12.1% to 15.1%). Finally, the article analyses selected issues concerning the execution of a fine, especially the new regulation laid down in Article 12a PEC and Article 48a PEC, which are aimed at raising the efficiency of fine execution and reducing the scope of application of the substitute penalty of deprivation of liberty.
Przedmiotem artykułu są nowe rozwiązania dotyczące grzywny, wprowadzone do kodeksu karnego i kodeksu karnego wykonawczego obszerną ustawą nowelizującą prawo karne z dnia 20 lutego 2015 r. Rozważania koncentrują się na analizie uregulowań, które zgodnie z założeniami ustawodawcy mają uczynić z kary grzywny podstawowy środek reakcji karnej na przestępstwa drobne i średniej wagi. W opracowaniu podjęto również próbę przedstawienia wstępnych ocen orzecznictwa sądów w 2014 r. i w 2016 r. Konfrontacja założeń reformy prawa karnego z 2015 r. z praktyką pozwoliła stwierdzić, że istotne zmiany, które nastąpiły w orzecznictwie sądów, zasadniczo zmierzają w dobrym kierunku i należy je ocenić pozytywnie. Nie ulega wątpliwości, że wydatnie wzrosło znaczenie grzywny w polityce karnej, której udział powiększył się z 21,3% do 34,1%. Ustalono też, że kary nieizolacyjne dominowały w strukturze kar orzeczonych. Stanowiły 55,4% ogółem skazań. Zgodnie z założeniami reformy wyraźnie zmniejszył się udział kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (z 67,4% do 43,3%). Niepokoi wzrost odsetka orzeczonych kar bezwzględnego pozbawienia wolności (z 12,1% do 15,1%). W końcowej części artykułu analizie poddano wybrane problemy związane z wykonywaniem grzywny, a w szczególności nowe uregulowania ujęte w art. 12a k.k.w. i art. 48a k.k.w., które mają na celu zwiększenie efektywności wykonywania grzywny i ograniczenie zakresu stosowania zastępczej kary pozbawienia wolności.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 2; 25-36
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag w kwestii zaliczania okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary ograniczenia wolności na podstawie art. 63 k.k.
Autorzy:
Piekut, Gabriela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338034.pdf
Data publikacji:
2020-09-28
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kara ograniczenia wolności
zaliczenie okresu rzeczywistego pozbawienia wolności
zwolnienie skazanego od reszty kary ograniczenia wolności
penalty of restriction of liberty
crediting of the period of actual deprivation of liberty
release of the sentenced person from the remainder of the penalty of restriction of liberty
Opis:
Artykuł dotyczy wybranych zagadnień związanych z zaliczaniem okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary ograniczenia wolności w trybie art. 63 k.k. Autorka prezentuje odmienny od przyjmowanego dotychczas w doktrynie sposób zaokrąglania okresu uprzedniej izolacji skazanego na poczet orzeczonej następnie względem niego kary ograniczenia wolności, wskazując, że w aktualnym stanie prawnym brak jest podstaw do zaokrąglania tego okresu w górę do pełnego miesiąca, a zaokrąglenie powinno nastąpić w górę jedynie do pełnego dnia. W pracy zwrócono również uwagę na trudności związane z dokonywaniem zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawiania wolności na poczet kary ograniczenia wolności, wynikające z braku koherencji pomiędzy okresem jednego roku, a okresem 12 miesięcy (art. 12c k.k.w.). Omówiony został także wpływ zaliczenia skazanemu okresu izolacji, w trybie art. 63 k.k., na możliwość zwolnienia go od reszty kary na podstawie art. 83 k.k.
This article discusses certain issues relating to the crediting of the period of actual deprivation of liberty towards the penalty of restriction of liberty in accordance with Article 63 of the Polish Criminal Code. The author presents a method of rounding up the period of a sentenced person’s prior detention to be credited towards the penalty of restriction of liberty subsequently imposed upon him/her, which differs from the method adopted so far in the legal doctrine, while indicating that there are no grounds in the current legal state for rounding that period up to a full month and that the rounding up should only be to a full day. The paper also points to the difficulties related to the crediting of the period of actual deprivation of liberty towards the penalty of restriction of liberty resulting from the lack of coherence between the period of one year and the period of 12 months (Article 12c of the Polish Penal Enforcement Code). The article also discusses the impact that crediting of the sentenced person’s detention period under Article 63 Criminal Code has on the possibility of releasing such person from serving the remainder of his/her penalty under Article 83 Criminal Code.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 3; 50-66
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mixed penalty: a new penal law response instrument in Polish criminal law
KARA MIESZANA – NOWY INSTRUMENT REAKCJI PRAWNOKARNEJ W POLSKIM PRAWIE KARNYM
Autorzy:
Melezini, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1390873.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
mixed penalty
sequence of penalties
penalty of deprivation of liberty (imprisonment)
penalty of limitation of liberty
conditional suspension of the execution of a penalty
amendment to the Criminal Code
misdemeanour
kara mieszana
sekwencja kar
kara pozbawienia wolności
kara ograniczenia
wolności
warunkowe zawieszenie wykonania kary
nowelizacja kodeksu karnego
występek
Opis:
Przedmiotem artykułu jest nowatorskie w polskim porządku prawnym rozwiązanie przewidziane w art. 37b k.k., wprowadzone obszerną ustawą nowelizującą prawo karne z dnia 20 lutego 2015 r., zmodyfikowane następnie ustawą z dnia 11 marca 2015 r. Ujęta w art. 37b k.k. złożona konstrukcja prawna, którą określono terminem „kara mieszana”, stwarza możliwość jednoczesnego orzeczenia wobec sprawcy przestępstwa dwóch kar, tj. krótkoterminowej kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności. O ile doktryna jest w pełni zgodna w kwestii uznania, że art. 37b k.k. stanowi instytucję sądowego wymiaru kary, o tyle zasadnicze rozbieżności związane są z charakterem tzw. kary mieszanej (określanej niekiedy terminem „sankcja sekwencyjna”). Prezentowane jest stanowisko, że przyjęte rozwiązanie tworzy jedną, ujmowaną całościowo tzw. karę mieszaną, stanowiącą formę reakcji karnej, składającą się z dwóch kar. Tego rodzaju zapatrywanie prezentuje autorka tekstu. Wyrażany jest także pogląd, że art. 37b k.k. stwarza możliwość jednoczesnego wymierzenia dwóch kar, które zachowują swoją autonomię. W opracowaniu autorka poddaje analizie złożoność konstrukcji prawnej kary mieszanej, omawia cele i funkcje nowej formy reakcji karnej, założenia kryminalno-polityczne, zasady i dyrektywy wymiaru kary mieszanej. Przedmiotem rozważań są także zagadnienia sporne, dotyczące m.in. warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, orzeczonej na podstawie art. 37b k.k. w pierwotnym brzmieniu i po zmianach.
The article discusses an innovative in the Polish legal order solution envisaged in Article 37b of the Criminal Code introduced by the Act of 20 February 2015, which is a extensive amendment to criminal law, amended again by the Act of 11 March 2015. A complex legal construct laid down in Article 37b CC, called “mixed penalty”, allows simultaneous imposition of two penalties on the crime perpetrator, i.e. a short-term imprisonment sentence and a penalty of limitation of liberty. While the doctrine is fully compliant with respect to recognising that Article 37b CC constitutes an institution of judicial imposition of a penalty, there are basic differences connected with the nature of the mixed penalty (sometimes described as “a sequential sanction”). A position is presented that the adopted solution creates one, treated as a whole, mixed penalty that is a form of penal response composed of two types of punishment. The author shares this opinion. There is also a stand that Article 37b CC makes it possible to adjudicate two penalties, which are autonomous. The author analyses the complex legal construct of the mixed penalty, discusses the aims and functions of the new type of penal response, criminal policy assumptions, and principles and directives governing a mixed penalty imposition. The article also discusses controversial issues concerning, inter alia, conditional suspension of the execution of a penalty of deprivation of liberty adjudicated in accordance with Article 37b CC before and after the amendment.
Źródło:
Ius Novum; 2017, 11, 2; 29-43
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powodowanie trwałego niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia, wolności lub wolności seksualnej innych osób jako warunek orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności (art. 77 § 4 k.k.)
Causing a permanent danger to the life, health, liberty or sexual freedom of others as a condition for the imposition of a life imprisonment without parole (Article 77 § 4 of the Criminal Code)
Autorzy:
Tyburcy, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30011510.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
penalty of deprivation of liberty for life
irreducible deprivation of liberty for life
conditional release
the prohibition of conditional release
Opis:
Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wprowadziła do Kodeksu karnego możliwość wymierzenia przez sąd kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności, czyli z zakazem warunkowego przedterminowego zwolnienia (art. 77 § 3 i 4 k.k.). Ustawodawca przewidział dwie podstawy do fakultatywnego orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności. Pierwsza z nich (art. 77 § 3 k.k.) opiera się na przesłankach formalnych, tj. uprzednim prawomocnym skazaniu za określony rodzaj przestępstwa (przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, wolności seksualnej, bezpieczeństwu powszechnemu lub o charakterze terrorystycznym) na karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 20 lat. Natomiast druga podstawa (art. 77 § 4 k.k.) operuje warunkiem materialnym, tj. stwierdzeniem, że pozostawanie sprawcy na wolności spowoduje trwałe niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia, wolności lub wolności seksualnej innych osób. Artykuł przedstawia wykładnię przesłanek zastosowania art. 77 § 4 k.k., wskazuje, które dyrektywy wymiaru kary powinny być priorytetowo brane pod uwagę przez sąd podejmujący decyzje o skazaniu z zastosowaniem omawianego przepisu oraz analizuje możliwości zastosowania art. 77 § 4 k.k. przez sąd orzekający karę łączną.
The Act of 7 July 2022 amending the Act – Criminal Code and certain other acts implemented the possibility of the imposition of irreducible deprivation of liberty for life by the court, with prohibition from conditional release (Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code). The legislator has provided the grounds for non-obligatory imposing this penalty. The first one (Article 77 § 3 of the Criminal Code) is based on formal grounds, such as: a previous valid sentence for a specific type of crime (against life and health, liberty, sexual freedom, public security or a public security of a terrorist character) to the penalty of deprivation of liberty for life or the penalty of deprivation of liberty for no less than 20 years. The second one (Article 77 § 4 of the Criminal Code) includes perpetrator’s remaining at large will cause a permanent danger to the life, health, freedom or sexual freedom of others. The article presents an interpretation of the prerequisites for the application of Article 77 § 4 of the Criminal Code, indicates which sentencing directives should be prioritised by the court deciding on sentencing with the application of the provision in question, and analyses the possibility of applying Article 77 § 4 of the Criminal Code by a court adjudicating a joint sentence.
Źródło:
Problemy Prawa Karnego; 2023, 7, 1; 1-17
0208-5577
2353-9712
Pojawia się w:
Problemy Prawa Karnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preparation of convicts to be released from prison under article 164 EPC
PRZYGOTOWANIE SKAZANYCH DO OPUSZCZENIA ZAKŁADU KARNEGO W TRYBIE ART. 164 K.K.W.
Autorzy:
Szczygieł, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391025.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
penalty of deprivation of liberty (imprisonment)
preparation for release from
prison
convicts’ social re-adaptation
kara pozbawienia wolności
przygotowanie do zwolnienia z zakładu karnego
społeczna readaptacja skazanych
Opis:
A penalty of deprivation of liberty (imprisonment), in spite of its numerous deficiencies, will undoubtedly remain in the catalogue of measures of response to crime for a long time. Therefore, a task for today is to minimise the negative aspects of prison isolation and to organise prison life in such a way that it would match the positive conditions of life in the society. PREPARATION OF CONVICTS TO BE RELEASED FROM PRISON... 167 IUS NOVUM 2/2017 Although the whole stay in prison should be used to facilitate a convict’s social re-adaptation, the authors of the Executive Penal Code considered it purposeful to select time necessary for preparing a convict for life after release, in order to undertake activities that may help a convict to re-integrate with the society and function in it without coming into conflict with law.
Kara pozbawienia wolności z pewnością, mimo rozlicznych wad, długo jeszcze pozostanie w katalogu środków reakcji na przestępstwo. Zadaniem obecnie jest więc minimalizowanie negatywnych aspektów izolacji więziennej i organizowanie życia w więzieniu, tak by odpowiadało pozytywnym warunkom życia w społeczeństwie. Wprawdzie cały pobyt w zakładzie karnym powinien być wykorzystany w celu ułatwienia skazanemu społecznej readaptacji, jednak twórcy kodeksu karnego wykonawczego uznali za celowe wyodrębnienie czasu niezbędnego do przygotowania skazanego do życia po zwolnieniu, w celu aktywizacji działań mogących pomóc skazanemu w reintegracji ze społeczeństwem i funkcjonowania w nim bez wchodzenia w konflikty z prawem
Źródło:
Ius Novum; 2017, 11, 2; 155-167
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego za 2019 rok
Autorzy:
Stefański, Ryszard A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1336545.pdf
Data publikacji:
2021-05-25
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
grzywna
kara łączna
kara ograniczenia wolności
kara pozbawienia wol-ności
małoletni
nadzwyczajne złagodzenie kary
przestępstwo niealimentacji
przestępstwo uprowadzenia lub zatrzymania małoletniego poniżej lat 15
fine
cumulative penalty
penalty of limitation of liberty
penalty of deprivation of liberty
minors
extraordinary mitigation of a penalty
offence of failing to pay alimony
offence of kidnapping or detaining a minor under the age of 15
Opis:
W artykule została przeprowadzona analiza uchwał i postanowień izby karnej sądu Najwyższego podjętych w wyniku przedstawienia przez sądy odwoławcze zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy w zakresie prawa karnego materialnego. Przedmiotem rozważań są: sposób nadzwyczajnego złagodzenia kary za zbrodnie zagrożone kumulatywnie karą pozbawienia wolności i grzywną (art. 60 § 2 k.k.); kara łączna obejmująca karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i karę ograniczenia wolności (art. 87 § 1 k.k.), a także dopuszczalność połączenia kary pozbawienia wolności z karą ograniczenia wolności, na którą została zamieniona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (art. 75a § 1 k.k.); odpowiedzialność za przestępstwo niealimentacji (art. 209 § 1 k.k.), związana z modyfikacją jego ustawowych znamion ustawą z dnia 23 marca 2017 r.; kwestia odpowiedzialności rodziców za przestępstwo uprowadzenia lub zatrzymania – wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru – małoletniego poniżej lat 15 albo osoby nieporadnej ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny (art. 211 k.k.).
The article carries out an analysis of resolutions and rulings of the supreme Court Criminal Chamber passed as a result of appellate courts’ requests for fundamental interpretation of a statute within the scope of substantive criminal law. the analysis covers: the method of extraordinary mitigation of a penalty for felonies carrying cumulative deprivation of liberty and a fine (article 60 § 2 CC); a conditionally suspended cumulative penalty of deprivation of liberty and a penalty of limitation of liberty (article 87 § 1 CC), and admissibility of cumulating the penalty of deprivation of liberty and the penalty of limitation of liberty that substitutes for a conditionally suspended penalty of deprivation of liberty (article 75a § 1 CC); liability for an offence of failing to pay alimony (article 209 § 1 CC) connected with the modification of its statutory features laid down in act of 23 March 2017; the issue of parents’ liability for the offence of kidnapping or detaining a minor under the age of 15 or a physically or mentally disabled person against the will of a person granted the rights of their caretaker or guardian (article 211 CC).
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 1; 67-84
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected issues concerning a new approach to the idea of punishment in the light of Act of 13 June 2019
Autorzy:
Melezini, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338565.pdf
Data publikacji:
2020-12-02
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kara 25 lat pozbawienia wolności
terminowa kara pozbawienia wolności
grzywna
kara ograniczenia wolności
dyrektywy sądowego wymiaru kary
katalog okoliczności obciążających i łagodzących
kara dożywotniego pozbawienia wolności
penalty of deprivation of liberty for a period of 25 years
penalty of deprivation of liberty for a period determined by court
penalty of limitation of liberty
directives on judicial sentencing decisions
catalogue of aggravating and extenuating circumstances
penalty of life imprisonment
Opis:
The article discusses the issues concerning extensive amendments to the provisions of the Criminal Code laid down in the Act of 13 June 2019. It considers the most important solutions introduced to the General part of the Criminal Code in the field of penalties and sentencing. These concern: elimination of the penalty of deprivation of liberty for 25 years from the catalogue of penalties; increasing the maximum limit of the penalty of deprivation of liberty for a period determined by court from 15 years to 30 years; modification of the content of Article 37a CC admitting a possibility of imposing a fine or the penalty of limitation of liberty instead of the penalty of deprivation of liberty; general directives on judicial sentencing decisions and the catalogue of aggravating and extenuating circumstances; and imposition of the penalty of life imprisonment without a possibility of conditional release. The analysis carried out leads to a conclusion that the proposed solutions do not deserve approval.
Artykuł podejmuje problemy rozległych zmian przepisów kodeksu karnego w ujęciu ustawy z 13 czerwca 2019 r. Przedmiotem rozważań uczyniono najważniejsze rozwiązania wprowadzone w części ogólnej kodeksu karnego w obrębie kar i instytucji wymiaru kary. Dotyczyły one: wyeliminowania kary 25 lat pozbawienia wolności z katalogu kar; wydłużenia z 15 lat do 30 lat górnej granicy terminowej kary pozbawienia wolności; podwyższenia dolnej granicy grzywny oraz kary ograniczenia wolności; modyfikacji treści art. 37a k.k. dopuszczającego możliwość orzeczenia grzywny lub kary ograniczenia wolności zamiast kary pozbawienia wolności; ogólnych dyrektyw sądowego wymiaru kary oraz katalogu okoliczności obciążających oraz łagodzących; orzeczenia kary dożywotniego pozbawienia wolności bez możliwości warunkowego zwolnienia skazanego. Przeprowadzona analiza doprowadziła do konkluzji, że przestawione rozwiązania nie zasługują na aprobatę.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 2; 38-54
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
So-called “dangerous prisoners” – selected issues from the perspective of individual’s rights protection
Autorzy:
Kotowska, Monika
Karaźniewicz, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106695.pdf
Data publikacji:
2022-05-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
penalty of deprivation of liberty
penal institution
prisoners’ rights
penal enforcement law
“dangerous” prisoner
Opis:
The issue of “dangerous” prisoners is of utmost importance, mainly regarding the restrictions imposed on offenders of this category. The restrictions in question introduce significant limitations of the statutory rights of individuals and alter the purposes of the penalty of deprivation of liberty. For this reason, it is necessary to align the Polish law, and above all penitentiary practice, with the international standards of human rights protection. This paper analyses both the Polish legislation and practice in terms of the qualification and treatment of “dangerous” prisoners . The paper points to the obscurity of certain legal regulations and the broad limits of discretion in applying and extending “dangerous prisoner” status. Furthermore, the paper evaluates the concept of distinguishing the category of “dangerous prisoners” and the operation of “N” wards from the perspective of the impact that such heightened isolation exerts on the individual, but also on the society and the penal institution .
Źródło:
Review of European and Comparative Law; 2022, 49, 2; 133-152
2545-384X
Pojawia się w:
Review of European and Comparative Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosowanie środków specjalnych – nadzoru ochronnego i ośrodka przystosowania społecznego – wobec recydywistów skazanych w warunkach art. 60 k.k.
Employment of special measures (protective supervision and social readaptation centre) towards recidivists coming under art. 60 of the Penal Code
Autorzy:
Rzeplińska, Irena
Szamota, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699046.pdf
Data publikacji:
1982
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
recydywista
środki specjalne
nadzór ochronny
przystosowanie społeczne
sąd penitencjarny
przestępczość
zwolnienie warunkowe
pozbawienie wolności
kara
recidivist
special measures
protective supervision
social adaptation
penitentiary court
criminality
parole
deprivation of liberty
penalty
Opis:
The Penal Code of 1969 introduced in Chapter VIII a complex of regulations defining the criminal liability tfor offences committed in the conditions of special recidivism. Two categories of special recidivism were introduced: basic recidivism (Art. 60 § 1 of the Penal Code) and multiple recidivism (Art. 60 § 2 of the Penal Code). To assume the first category, the following criteria are required: 1) commission of an intentional offence similar to the previous one, 2) execution of at least 6 months of imprisonment, 3) commission of a new offence within 5 years after discharge from prison. To impute the offender the commission of an offence coming under the second category of recidivism, the following conditions are necessary: 1) conviction for at least the fourth time, in this twice under the conditions of basic special recidivism, 2) repeated commision of an intentional offence to profit financially or of hooligan character, 3) total imprisonment of at least one year, 4) commission of a new offence within 5 years after the last imprisonment. For each of those two categories of recidivism, the principles of aggravated criminal liability are fixed by the Code, and they refer to less - serious - offences only. Towards persons coming under Art. 60 § 1 and 2, imprisonment within the raised limits is adjudicated. Towards such persons, absolute suppression of suspension of the execution of penalty was formulated. The strictness of these regulations is partly diminished by Art. 61 of the Penal Code, which created the possibility to depart from the aggravation of penalty as expressed in Art. 60, in "particularly justified cases, when even the lowest penalty inflicted on the basis of Art. 60 § 1 and 2 of the Penal Code, would be incommensurably severe". The Code fights special recidivism also by providing special measures against special recidivists coming under Art. 69 § 1 and 2: protective supervision (called "supervision" further on) and social readaptation centre (called "centre" further on). The first of them - supervision - is a non isolating measure, consisting in the control of behavior of the supervised person in the conditions of liberty. It is adjudicated for a period of 3 to 5 years (Art. 63 § 1 of the Penal Code). The second measure - centre - is of isolating character. The duration of stay in the centre is not appointed beforehand in the sentence: it is at least 2 years, at most 5 years long. After 2 years, the recidivist may be discharged by the execution of penalty court if there are good reasons to presume that he will not commit any offence after discharge (Art. 65 of the Penal Code). Special measures are executed after the sentence has been served.             The principles of application of the special measures differ as regards both categories of recidivists: those coming under Art. 60 § 1 of the Penal Code (called "common recidivists" further on) and those coming under Art. 60 § 2 (called further "multiple recidivists"). The organs authorized to adjudge these measures are the criminal and execution of penalty courts. Their decision as to adjudgement of them may be taken at various stages of legal and executive proceedings: in the sentence (criminal court), in the latter part of imprisonment (execution of penalty court), and during the supervision (execution of penalty court).             The principles of application of the special measures by the court which is to pass judgement in the case are stated in Art. 62 of the Penal Code. According to § 1, the application of supervision is optional towards the offenders coming under Art. 60 § 1. The court is here at liberty to decide as to the possible measures, as no premises to adjudge supervision are specified by the regulation. As to the recidivists coming under Art. 60 § 2, the adjudgement of one of the two special measures is obligatory, that of supervision as a rule. The adjudgement of the centre takes place only if the court recognizes supervision insufficient to prevent recidivism (Art. 62 § 2 of the Penal Code).             The second instance when decisions are taken as to the application of the special measures is the close of imprisonment of the recidivists. The rulings of the execution of penalty taken at this stage of the proceedings modify those taken previously - that is, in the sentence - as regards the application of the special measures.  In the case of common recidivists, these modifications may consist in adjudgement of supervision if it was not adjudicated in the sentence (Art. 91 of the Code of Execution of Penalties), or - if the recidivist is released on probation - in the specific conditional simulation of the supervision adjudicated in the sentence (Art. 98 § 1 of the Penal Code). If the release on probation is not cancelled by the court, the adjudgement of supervision loses effect (Art. 98 § 2 of the Penal Code). In the case of multiple recidivists, the modifications which may take place in the latter part of imprisonment as regards the adjudication of the special measures always consist in substitution of a strict measure by a milder one: the penitentiary court may replace the adjudgement of the centre with supervision (Art. 103 of the Code of Execution of Penalties) or release multiple recidivists on probation.             The third closing stage of proceedings when the decisions on application of special measures are taken is the execution of supervision. In this stage, the position of recidivists coming under Art. 60 § 1 and 2 of the Penal Code is identical: they can both be sent to the centre in consequence of failure of the supervision (Art. 64 of the Penal Code). Thus the adjudgement of the centre in consequence of failure of supervision serves here as a measure to discipline the execution of supervision. The present study was based on the data from criminal records of the Criminal Register and the Central Files of Convicted and Temporarily Arrested Persons. The material from these records enables one to notice the differences, as regards the data they include, between the groups of recidivists distinguished in respect of the special measure adjudicated towards them, and thus, to define initially the criteria for application of these measures. As a conclusion, an attempt was made to define the general range of adjudgement of the special measures towards recidivists regardless of the stage of proceedings in which it took place.             The research was of cross-sectional character. The examined population consisted of recidivists (coming under Art. 60) from the entire country and selected to 3 random samples: the first sample included all recidivists whose sentences had become valid within the period from March 1 till April 30, 1979 (1181 persons), the second sample included all recidivists discharged from prison within the period from February 1 till March 31, 1979 (874 persons), and the third one - all recidivists whose supervision had been completed within the period from April 1 till May 31, 1979 (544 persons). There were the total of 2599 cases, from which 72 cases had been excluded because of the lack of complete data in the Criminal Register. The final populations of the separate samples were thus as follows: I - 1146 persons, II - 869 persons, III - 512 persons (the total of 2 527 persons).             The collected material was then analysed, that is, the groups of persons were compared, distinguished on the grounds of the type of the special measure adjudicated towards them, for instance the group of multiple recidivists towards whom supervision had been adjudicated was compared with the group sent to the centre. The above comparisons were made for each sample separately, and within the sample - separately as regards the common and multiple recidivists. The method of representing the results reflects , the analysis scheme: each sample has been represented in a separate part of the present paper. The study is summed un by an attempt to estimate the general range of adjudgement of the special measures towards recidivists. The results of the estimation indicate that the application of the special measures towards recidivists is of a very broad range. As many an approximately a half of the common recidivists had been subjected to supervision; failure occurred as regards 40 per cent of the supervised persons, which makes about 1/5 of all common recidivists, and these persons came under the regulation providing the adjudgement of the centre in consequence of the failure of supervision. In 40 per cent of the cases the cause of the unsuccessful termination of supervision was the non-compliance with orders and duties by the supervised person, and in 60 per cent - commission of a new offence.             As regards multiple recidivists, there were as few as 14 per cent of them towards whom no special measure whatever had been adjudicated, owing to adjudgements of the execution of penalty courts. Approximately 27 per cent of the multiple recidivists had been sent to the centre immediately from prison, while approximately 59 per cent had been subjected to supervision. In over a half of these cases supervision was unsuccessful, which makes about 1/3 of the multiple recidivists. The cause of the unsuccessful termination of supervision was in 2/3 of the cases commission of a new offence, and in 1/3 of the cases non-compliance with orders and duties.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1982, VIII-IX; 151-190
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Substantive prerequisite for conditional relase: some reflections
Autorzy:
Szczygieł, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364634.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
warunkowe przedterminowe zwolnienie
prognoza kryminologiczno-społeczna
kara pozbawienia wolności
conditional release form serving the full sentence
criminal and social prognosis
penalty of deprivation of liberty
Opis:
The subject matter of the article is the substantive prerequisite for conditional release from serving the full sentence. The analysis of literature and case law makes it possible to state that the quantifiers laid down in Article 77 §1 CC, which a court should take into account when developing a prognosis concerning a convict’s conduct after the release from prison, give rise to difficulties connected with their identification. As a result, in their justification for refusal to grant conditional release courts often indicate criteria which are not laid down in Article 77 §1 CC. However, it seems purposeful to give up taking into account circumstances considered by a court when issuing the sentence because of their static nature.
Przedmiotem rozważań jest przesłanka materialna warunkowego przedterminowego zwolnienia. Analiza literatury przedmiotu i orzecznictwa pozwala na stwierdzenie, iż wskazane w art. 77 §1 k.k. kwantyfikatory, które sąd powinien uwzględnić przy formułowaniu prognozy co do zachowania skazanego po opuszczeniu zakładu karnego, rodzą trudności przy ich identyfikowaniu. W rezultacie sądy często w uzasadnieniu odmowy udzielenia warunkowego zwolnienia wskazują na przesłanki nie wymienione w art. 77 §1 k.k. Celowe więc wydaje się zrezygnowanie z uwzględniania tych okoliczności, które sąd oceniał przy wymierzaniu kary, zważywszy na ich statyczny charakter.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 2; 37-52
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies