Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "peace culture" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Gender violence and prisoners: action research and pedagogy
Autorzy:
Barragán, Fernando
Gómez, José
Llorens, Antonio
Herrera, Pedro D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2005059.pdf
Data publikacji:
2016-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
gender violence
hegemonic masculinities
prisoners education
critical action research
quadrangulation
peace culture
Opis:
Action-Research Methodology and gender sensitivity linked to solve gender violence expression in prisons. The curriculum negotiation is a principle that allowed prisoners to engage in the activities in a voluntary way. Six months of field qualitative implementation-contrary to Blitzkrieg Ethnographyallowed us to get a real change of abilities as team trust, cooperation skills, decision-making process to avoid violence and to recognize the need the prisoners have to express their sentiments. Results show a success of critical Action Research and active participation of all the actors as well as the construction of a peace culture and a new field of work for pedagogues.
Źródło:
The New Educational Review; 2016, 43; 125-136
1732-6729
Pojawia się w:
The New Educational Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The right to peace in the most recent documents of the Catholic Magisterium
Autorzy:
Chirico, Adriana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452026.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie
Tematy:
peace
brotherhood
human rights
culture of peace
humanism
Opis:
The close coincidence between the 50 years of the Council and the 50 years of the Encyclical “Pacem in Terris” by John XXIII is significantly representative of the particular kind of journey undertaken by the Catholic Church, which insists on the very topic of peace. With its reflections and its concrete work on this crucial issue of human history and contemporary history in particular, the Church stands as one of the most active subjects of the scenario of today’s world engaged in the construction of theoretical and practical scenarios of peaceful coexistence among peoples. This is particularly evident considering the topics which the last two Popes Benedict XVI and Francis cared and taught about. Particularly, the central idea of the first message of Pope Francis for the International Day of Peace (January 1st 2014) talks about the brotherhood that, as the essential dimension of man as rational being, is an essential dimension for the building of a just society and of a solid and long lasting peace. This observation leads to the contemporary and delicate matter of the relationships between North and South, to the raising occurrence of immigration, to the problem of the relationship and balance between cultures and different worlds. As in this field, and more widely in the one of the acceptance and solidarity, the work of the Church seems particularly intense, and the Pope’s judgment is of a great importance. According to the Pope, the relational difficulties of men in a time of multiculturalism are born of a cultural matter and of a particular vision of the reality. The new ideologies – according to Francis – characterized by widespread individualism, egocentrism and materialistic consumerism, weaken the social bounds. Francis considers the principle of brotherhood (that is the evangelical concept quite different from the most generic concept of solidarity) as a concrete articulation of the opportunity to build peaceful human relationships. The brotherhood is a condition for concrete and political human works to reach the social justice, to defeat poverty, to set economical systems based on new economical models and lifestyles, to check fears and wars, to defeat corruption and crime, to help preserving the natural resources. The way of peace today – according to Pope Francis’ specific interpretation – is bound to the development of links of brotherly relations, mutuality and forgiveness: these concepts are not really moralistic but they are set out according to a precise way of growth of the contemporary society. This vision of dignity of man as a condition of harmonic social development, based on mutuality and global peace, comprises an in-depth analysis of the topics of social doctrine already confronted by Benedict XVI, whose reflections on the topic of peace among men and Countries, have been widely dealt with. Pope Ratzinger’s approach cares about the human being with his vital – material and spiritual – needs thus explaining his particular persistence on economical and social topics linked to today’s economical and financial crisis, as it appears clear in the message for the International Day of Peace of the year 2013. The economical growth cannot be pursued by penalizing “the social functions of the State and the webs of solidarity of civil society”, thus violating the social rights and duties, in particular the right to work. For the peace operators a high, even political, profile, is expected: to act for the affirmation of a “new model of development and economy”, that is, of a model of good global governance, bound to the binomial State of right/social State, the two faces of the same coin called humanly sustainable statehood. Thus, Pope Benedict makes his own a fundamental principle of the current international Law of human rights, the principle of interdependency and indivisibility of all person right’s, which means that the right to work, the right to feed, the right to assistance in case of necessity, the right to health, the right to education, are as fundamental as the right to freedom of association. This principle has its root in the ontological, material and spiritual truth of human being. This is the field of humanism that, according to Benedict XVI, must be “a humanism open to the transcendence”, marked by “the ethic of communion and partake” and respectful of “the unavoidable natural moral law written by God in the conscience of each and every man”. The Pope states that the first education to peace is within family, that the article 16th of the Universal Declaration defines as “the fundamental and natural core of society that has the right to be protected from the society and the State”.On the same educational field the Pope assigns a special task to “the cultural, scholastic and academic institutions” to make them undertake, besides the formation of “new generations of leaders”, “the renewal of public, national and international institutions” too. In the multi-thematic vision of Benedict XVI the considerations on freedom of religion have great relevance, which the Pope means as dual freedom: freedom from (for example, from constriction about the choosing of its own religion) and freedom to (witness, teach, etc.). Strictly linked to this passage is the affirmation that “an important cooperation to peace is that judiciary and the administration of justice recognize the right to use the principle of freedom of conscience towards the laws and governmental measures that threaten the human dignity, as abortion and euthanasia”. The widest theological interpretation of the history proposed by Pope Ratzinger gives an overall view to world and time, so that it can set contemporary culture free, mostly the Catholic one, from non-Christian lines of interpretation that have been dominant in the 20th century. Objectives The study has the purpose to go deep through the conceptual and cooperative contribution of the most recent teaching of Catholic Church about human rights, peace, peaceful interstate and intercultural relationships. The research underlines the contribution that the papal Magisterium has given to the building of a more aware sensibility, among peoples and the people in charge of the States, towards the concrete topics linked to the theme of peace. Methods The method pursued in the course of the study is about a systematic illustration of the sources, giving ample space to original the texts. The interpretation of papal documents always considers the published critical literature. The topics carried out are developed for thematic units, to give a better expositive and interpretative clarity.
Źródło:
Journal of Modern Science; 2016, 28, 1; 27-46
1734-2031
Pojawia się w:
Journal of Modern Science
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spokój wewnętrzny – wyznacznik bezpieczeństwa zbiorowego
INNER PEACE – A DETERMINANT OF COLLECTIVE SAFETY
Autorzy:
Żywczok, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/418531.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
Tematy:
PEACE
INNER PEACE
FEELING SAFE
CULTURE OF PEACE
PEACEFUL UPBRINGING
Opis:
This thesis is a result of a careful thought on what peace is and what its essential features, aims and necessary conditions are. I have proposed a notion that inner peace of individuals making up a given community (especially of leadership elites) is conducive to collective safety, while significant disturbance of the inner peace of a certain group of individuals results in a global unrest, often on an international scale. In an attempt to approach the subject in a comprehensive manner I justified that inner peace of individuals leads to global inner and outer peace. I also conducted lexical analyses aimed at identifying identical, synonymous and antonymous terms with the word, „peace”. I indicated the main reasons for war and the conditions for keeping peace, emphasizing the significance of pedagogics in the prophylaxis of war and in the spreading of the culture of peace. I also proposed a classification of philosophical and pedagogical attitudes of intellectuals devoting their efforts to the concept of peace throughout the history of humankind and in the world of today. I presented argumentation confirming the assumption that the culture of peace results from a certain upbringing process based on a democratic existence of parents with their child. My praxeological propositions include the educational and prophylactic function of biographies of individuals commonly recognized as promoters of peace. I also provided an outline of the upbringing programs aimed at children and the youth, and serving the role of strengthening peace and public safety.
Źródło:
Colloquium; 2012, 4, 4; 171-188
2081-3813
2658-0365
Pojawia się w:
Colloquium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Urgency for Peace in Teachings of John Paul II
Autorzy:
Lewandowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668730.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Peace
freedom
peaceful societies
security
culture of war
culture of peace
Opis:
Peace has always been a topic of great importance. Its presence is desired by all nations and societies. It brings the world together in unity. John Paul II considered peace to be an integral part in creation of an independent and healthy society. Papal encyclicals and messages, intended to present the response of the teaching Church to problems that arise from time to time, often dwell on the principles that advocate peace. Since freedom and peace are in many cases a privilege for many nations, the mentioned pope commits himself to speak about the cruelty and evilness of wars and national conflicts. Pope John Paul II denounces intolerance as denial of freedom for many people, and consequently a great threat to peace. The pope teaches that peace has its roots in the family. Yet, in many societies, the family is deprived of the utmost importance that it certainly deserves. Without the adequate means for a decent livelihood, families can experience hardship in committing themselves to promote solidarity and a proper social fabric worthy of human dignity. For John Paul II, a nation’s freedom and peace are safeguarded and promoted through particular attention and a much-devoted effort by strong and healthy families.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2014, 4, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Main Activities of United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
ОСНОВНІ НАПРЯМИ ДІЯЛЬНОСТІ ОРГАНІЗАЦІЇ ОБ’ЄДНАНИХ НАЦІЙ З ПИТАНЬ ОСВІТИ, НАУКИ І КУЛЬТУРИ (ЮНЕСКО)
Autorzy:
Pilkevych, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894417.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
UNESCO, education, culture, science, peace keeping
ЮНЕСКО, освіта, культура, наука, збереження миру
Opis:
У статті розглянуто основні напрямки діяльності Організації Об’єднаних Націй з питань освіти, науки і культури (ЮНЕСКО). Висвітлені головні документи (конвенції, рекомендації, декларації), на яких базується робота Організації. Визначено, що культурна складова роботиЮНЕСКО складається з актуальних питань: діалог культур, збереження культурної спадщини, охорона нематеріальної культурної спадщини тощо. З’ясовано, що освіті належить пріоритетне місце у діяльності Організації, особлива увага була приділена основним цілям«Освіти для всіх». Охарактеризовані важливі програми у наукові сфері: «Людина і біосфера», Міжнародна гідрологічна програма та ін. Підкреслено роль у сучасному світі таких складових діяльності ЮНЕСКО, як комунікація та інформація. Визначено перспективи діяльностіЮНЕСКО та вказано на важливість активної співпраці міжнародної спільноти для збереження миру у світі.
The article describes the main activities of the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO). The main documents (conventions, recommendations, declarations) on which the work of the Organization is based are covered. It is determined that the cultural component of the work of UNESCO consists of topical issues: the dialogue of cultures, the preservation of cultural heritage, the protection of intangible cultural heritage. It was found that education has a priority place in the activities of the Organization, special attention was paid to the main goals of Education for All. The important programs in the scientific sphere were characterized: “Man and the Biosphere”, the International Hydrological Program, etc. The role of such composite activities of UNESCO as communication and information in the modern world is  emphasized. The outlook for the activities of UNESCO has been identified and the importance of the active cooperation of the internationalcommunity in preserving peace has been pointed out.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2019, 7; 144-154
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A THINKING PIECE. THE ROLE OF LANGUAGE IN EDUCATION FOR PEACE
Autorzy:
ETEMADIBOUSHERI, SANAZ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036275.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
culture of peace
ethnic group
ethnic diversity
non-governmental organizations
equal education.
Opis:
Iran is a country of great ethnic diversity. Although the official language of the country is Farsi, more than 8 other languages and hundreds of dialects are spoken throughout the country. This great ethnic diversity has led to emergence and growth of different cultures and religions (both official and non-official). This great diversity has potential for cultural growth and development. In recent years, many non-governmental organizations have made great efforts to teach children peace in different ways. The biggest motivation for these trainings are: to end misbelieves toward education, and professing to equal citizenship rights for all the ethnic groups. In the past 20 years, the issue of the right to equal education has been a hot topic of discussion in most non-governmental children’s researches. This refers to the promotion of peace culture, by peace-based educational programs for all age groups, from the beginning pre-school education stages. A group of active consultants and educational planners did a lot of work in this way. They held lots of workshops and meetings, and achieved successful programs with positive results.
Źródło:
Society Register; 2019, 3, 4; 199-207
2544-5502
Pojawia się w:
Society Register
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edukacja obywatelska jako istotny obszar wychowania dla pokoju
Civic education as an important area of education for peace
Autorzy:
Piejka, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2104797.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
edukacja obywatelska
wychowanie dla pokoju
kultura pokoju
obywatel
obywatelstwo
civic education
education for peace
culture of peace
citizen
citizenship
Opis:
Rozważania podjęte w niniejszym artykule koncentrują się na roli, jaką edukacja obywatelska odgrywa w wychowaniu dla pokoju. Z pewnością te dwa obszary edukacyjnych działań nie są tożsame; wychowanie dla pokoju jest procesem o wiele szerszym i bardziej złożonym, wymagającym zaangażowania wszystkich nauczycieli. Jednak wiedza, kompetencje i motywacje, które powinny być rozwijane jako przygotowujące do odpowiedzialnej aktywności obywatelskiej mają bardzo istotne znaczenie dla budowania ładu pokojowego. Moje rozważania rozpoczynam od krótkiego omówienia najważniejszych kwestii związanych ze współczesnym postrzeganiem pokoju. Następnie odnoszę się do pojęć „obywatel”, „obywatelstwo, by uwypuklić ich sens i w tym kontekście podjąć refleksję nad najważniejszymi obszarami edukacji obywatelskiej. Jest to punkt wyjścia do ukazania zadań wpisanych w edukację obywatelską jako zasadniczych w procesie budowania pokojowego współistnienia ludzi. Zadania te dotyczą różnych obszarów kształcenia obywatelskiego: kognitywnego, kompetencyjnego, afektywnego i obszaru wartości. Realizując je możemy mieć nadzieję, że kształcimy osoby, które poprzez odpowiedzialną obywatelską aktywność przyczyniają się do budowania pokoju.
The reflections undertaken in this article focus on the role that civic education plays in education for peace. Certainly these two areas of educational activity are not the same; Education for Peace is a much broader and more complex process, requiring the involvement of all teachers. However, the knowledge, competences and motivations that should be developed as preparation for responsible civic participation are very important for building a peaceful order. I begin my reflections with a brief discussion of the most important issues related to contemporary perception of peace. Next, I refer to the terms "citizen", "citizenship", to highlight their meaning and in this context to reflect on the most important areas of civic education. This is the starting point for showing the tasks included in civic education as essential in the process of building peaceful coexistence of people. These tasks concern different areas of civic education: cognitive, competence, affective, and value areas.In carrying out these tasks we can hope to educate people who contribute to peace building through responsible civic activity.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2020, XI(4(33)); 113-129
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czesław Miłosz wobec/dla kultury
Autorzy:
Sieroń-Galusek, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/639896.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Czesław Miłosz and promoting culture, International Congress of Writers for the Defense of Culture and Peace in Paris, Anti-fascist congress
Opis:
In Creativity as the source of cultureThe author presents Miłosz as a poet and essayist, but above all as a writer who feels responsible for the sphere of Polish culture; engaged in promoting Polish writers abroad (through translating them into English) and creating a history of Polish literature for foreigners, which exerted an undoubted impact on the reception of Polish literature abroad. She also presents Miłosz as someone who was securing grants for Polish artists and scholars as well as translators of books addressed to the Polish reader. But also as an organiser of cultural projects, such as poetry evenings, his own meetings with readers and international projects, for example, the “Meetings of Poets” in Krakow, which he hosted. Miłosz as portrayed in this article is not only a writer involved in the promotion of literature, but also a chronicler of cultural events. The youthful period (1931–1939) was particularly rich in journalistic writings. The author focused on one event – the World Congress of Writers in Defence of Culture (Paris 1935), in which the poet took part and wrote an account of it (Na zjeździe antyfaszystów [At an anti-Fascist Convention ]). The poet’s opinion on the anti-Fascist congress becomes a pretext for asking the question about the role and meaning of cultural congresses.
Źródło:
Zarządzanie w Kulturze; 2011, 12, 3
2084-3976
Pojawia się w:
Zarządzanie w Kulturze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zadania edukacji międzykulturowej w kontekście wojny w Ukrainie
Tasks of intercultural education in the context of the war in Ukraine
Autorzy:
Nikitorowicz, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234005.pdf
Data publikacji:
2024-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Ukraina
wojna
kompetencje międzykulturowe
edukacja międzykulturowa
kultura pokoju
heterologia
war
Ukraine
intercultural education
intercultural competences
culture of peace
heterology
Opis:
The war in Ukraine initiated by the Russians makes one aware every day of the destruction of ideas and principles of peaceful problem solving developed over the years, and of the paradigm of cultural coexistence created in intercultural education. The aim of the article is to point out the need to undertake new tasks through intercultural education in the face of the ongoing war in Ukraine. Shaping a culture of peace, “making peace” has now become the leading task of intercultural education. The text points to the task of building on “good memory” as an opportunity and possibility of dealing with “bad memory”, the emancipation of national memories, the revitalization of heterology – the science of the Other, intercultural competences, the elimination of stereotypes and prejudices, one-sided negative and aggressive propaganda, etc. The article emphasizes the responsibility of intercultural education for creating the principles of democracy, revitalizing values symbolizing the common history with Ukraine, cooperation and collaboration in the process of functioning in European culture.
Wszczęta przez Rosjan wojna w Ukrainie uświadamia nam codziennie niszczenie wypracowywanych przez lata idei i zasad pokojowego rozwiązywania problemów, kreowanego w edukacji międzykulturowej paradygmatu współistnienia kultur. Celem artykułu jest wskazanie na konieczność podjęcia nowych zadań przez edukację międzykulturową wobec toczącej się wojny w Ukrainie. Kształtowanie kultury pokoju, „czynienie pokoju” stało się obecnie zadaniem wiodącym edukacji międzykulturowej. W tekście wskazuje się na zadanie budowania na „dobrej pamięci” jako szansę i możliwość rozliczenia się ze „złej pamięci”, na emancypację narodowych pamięci, rewitalizację heterologii – nauki o Innym, na kompetencje międzykulturowe, na niwelowanie stereotypów i uprzedzeń, jednostronnej negatywnej i agresywnej propagandy itp. Podkreśla się odpowiedzialność edukacji międzykulturowej za kreowanie zasad demokracji, rewitalizowanie wartości symbolizujących wspólną historię z Ukrainą, współpracę i współdziałanie w procesie funkcjonowania w kulturze europejskiej.
Źródło:
Edukacja Międzykulturowa; 2024, 24, 1; 17-29
2299-4106
Pojawia się w:
Edukacja Międzykulturowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka jako czynnik kształtujący prawo i kulturę prawną na przykładzie instytucji sądu pokoju w poglądach Wincentego Hipolita Gawareckiego
Politics as a factor shaping law and legal culture in Wincenty Hipolit Gawarecki’s view on a court of conciliation
Autorzy:
Kania, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621825.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Księstwo Warszawskie, Królestwo Polskie, sąd pokoju, polityka, pra- wo, kultura.
the Duchy of Warsaw, the Kingdom of Poland, justice of the peace, politics, law, culture.
Opis:
Culture and nature are the main formative factors of human behaviour. Furthermore, culture also determines the variations of societies. The integral elements of culture are law and politics that interact with each other. The influence of politics on the law in- creases during social crisis and radical historical transformations. An example of these effects can be illustrated by the situation on Polish territory at the beginning of the 19th century. A forceful correlation between politics and law is noticeable in Wincenty Hipolit Gawarecki’s literary output, where he shows the origin and the essence of the court of conciliation in the Duchy of Warsaw and the Congress Kingdom.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2016, 15, 2; 267-288
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Paweł II – Pontifex Maximus dialogu międzyreligijnego
John Paul II – Pontifex Maximus of interreligious dialogue
Autorzy:
Żmudziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558677.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
dialog
Jan Paweł II
Kościół
kultura
pokój
religia
zbawienie
Church
culture
dialogue
John Paul II
peace
religion
salvation
Opis:
Dialog jest pojęciem, które po Soborze Watykańskim II wyznaczyło kierunki poszukiwań teologicznych i duszpasterskich. Pontyfikat Jana Pawła II był z całą pewnością czasem, w którym szeroko pojęty dialog stał się codziennym wymiarem eklezjalnej aktywności. Użyta w tytule niniejszego artykułu nazwa Pontifex Maximus, (Najwyższy Budowniczy mostów) wskazuje na najwyższą godność Biskupa Rzymu w wymiarze kapłańskim, ale też na jego zdeterminowanie w dialogu międzyludzkim, rozumianym jako dialog ekumeniczny, międzyreligijny i kulturowy. Papież Jan Paweł II był więc kontynuatorem soborowego dynamizmu, dając jednocześnie pogłębione podstawy dialogu oraz dyskredytując wszystkie jego wypaczenia. Wskazywał właściwe formy dialogu i wyznaczał zadania poszczególnym członkom wspólnoty Kościoła. Wobec przedstawicieli innych religii wysuwał propozycje płaszczyzn spotkania i je inicjował. Świadczą o tym chociażby najbardziej spektakularne wydarzenia, jak wizyta w rzymskiej synagodze czy Światowy Dzień Modlitwy o Pokój w Asyżu.
Dialogue is the conception which determined the ways of theological and priestly searching made after the Vatican Council II. The pontificate of John Paul II was the time in which the dialogue happened to be the daily measurement of the ecclesiological activity. The name Pontifex Maximus (The Most Important Bridge Builder), that was used in the title of that article, shows the greatest dignity of the Bishop of Rome in the priestly measurement. Hence John Paul II is the continuator of the Council’s dynamism simultaneously giving the dialogue’s bases and discrediting all its distortions. He showed the correct dialogue forms and pointed jobs to the particular members of the Church’s communion. He gave the propositions of meeting and initiated them, to representatives of other religions. The most spectacular events that show it are: the visit to the synagogue of Rome or The World’s Prayer for peace in Assisi.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2012, 30; 175-186
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religious freedom in the papacy of pope Benedict XVI. Seven years of interventions before the UN
Wolność religijna za pontyfikatu Benedykta XVI. Siedem lat interwencji przy ONZ
La liberté religieuse dans le pontificat de Benoît XVI. Sept ans d'interventions devant l'ONU
Autorzy:
Riobó, Alfonso
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791284.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
religious freedom
Holy See
United Nations
human rights
freedom of religion
Benedict XVI
christians
freedom of conscience
culture of peace
discrimination
wolność religijna
Stolica Święta
Narody Zjednoczone
prawa człowieka
wolność religii
Benedykt XVI
chrześcijanie
wolność wyznania
kultura pokoju
dyskryminacja
Opis:
Artykuł przedstawia najważniejsze aspekty interwencji dokonanych przez przedstawicieli Stolicy Apostolskiej przy ONZ, zmagającymi się z zagadnieniem wolności religijnej, w siedem lat po tym, jak Benedykt XVI został wybrany papieżem. W wielu częściach świata trudności związane z wolnością religijną wzrosły lub nabrały nowych form. Interwencje odnoszą się do zagadnień poruszanych podczas każdej debaty w konkretnej sprawie i w konkretnym momencie. Niemniej jednak, odznaczają się niezwykłą spójnością i pomagają zrozumieć, jak dyplomacja papieska promowała prawo do wolności religijnej w latach 2005-2012 i wyrażała myśli i priorytety Benedykta XVI jako Głowy Kościoła Katolickiego na poziomie międzynarodowych relacji.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2013, 2(15); 157-206
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cesarzowa Bułgarów, augusta i bazylisa – Maria-Irena Lekapena i transfer bizantyńskiej idei kobiety-władczyni (imperial feminine) w średniowiecznej Bułgarii
Autorzy:
Brzozowska, Zofia A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677435.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Maria-Irene Lekapene
Peter I of Bulgaria
First Bulgarian State
Byzantine- Bulgarian relations
peace treaty of 927
Byzantine political thought
Byzantine influence on Old Bulgarian culture
Opis:
Empress of Bulgarians, augusta and basilissa – Maria-Irene Lekapene and the transfer of the idea of imperial feminine in the Medieval BulgariaMaria Lekapene was a granddaughter of Byzantine Emperor Romanos I Lekapenos. In 927 she married Peter I of Bulgaria. Her marriage, ceremoniously entered into in Constantinople, aimed to strengthen the newly signed Byzantine-Bulgarian peace treaty. Historians attributed to the Empress a significant impact on the political moves of her husband. The Empress was also to introduce a lot of elements of the Byzantine theory of power in Bulgaria. Cesarzowa Bułgarów, augusta i bazylisa – Maria-Irena Lekapena i transfer bizantyńskiej idei kobiety-władczyni (imperial feminine) w średniowiecznej Bułgarii Maria Lekapena była wnuczką cesarza bizantyńskiego Romana I Lekapena. W 927 roku poślubiła władcę Bułgarii, Piotra. Jej małżeństwo, uroczyście zawarte w Konstantynopolu, miało za zadanie umocnić dopiero co podpisany pokój bizantyńsko-bułgarski. Historycy przypisywali carycy znaczny wpływ na polityczne posunięcia jej męża. Władczyni miała też zaszczepić na gruncie bułgarskim wiele elementów bizantyńskiej teorii władzy.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2017, 17
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Peace-Making and Geography afer the First World War
Autorzy:
Górny, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311703.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Paris Peace Conference
borders
East Central Europe
South-Eastern Europe
culture
folklore
ethnicity
civilization
Konferencja pokojowa w Paryżu
granice
Europa środkowo-wschodnia
Europa
południowo-wschodnia
kultura
folklor
etniczność
cywilizacja
Opis:
During the First World War, and later, geographers from East Central and South-Eastern Europe formulated several argumentative strategies to support territorial demands. Initially, the predominating idea was the one of ethnic borders, which were an expression of the right to self-determination as well as the most significant correction for strategic and economic justifications. Soon, however, the experts present at the peace conference became convinced that arguments other than ethnic arguments should be used. These arguments contained, among other motifs, culture and civilization. The most active among the experts in this respect were eminent scholars from Poland (e.g. Eugeniusz Romer), Czechoslovakia (e.g. Jan Kapras), Ukraine (Stepan Rudnytsky), Yugoslavia (Jovan Cvijić), Romania (Simion Mehedinţi) and Germany (Albrecht Penck, Wilhelm Volz). Most of them continued this line of thinking in the inter-war period, contributing to the creation of their respective national varieties of geopolitics.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 14; 139-149
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A communication reflection from Evangelii Gaudium: Teachings for Church Institutional Communications
Refleksja dotycząca komunikacji na podstawie Evangelii Gaudium: nauczanie dla kościelnych instytucji zajmujących się środkami komunikacji
Autorzy:
Arasa, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/503635.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Evangelii gaudium
papież Franciszek
osoby zajmujące się komunikacją w Kościele
ewangelizacja
komunikacja dla wiary
kultura cyfrowa
edukacja medialna
pokój i dialog
Pope Francis
Church communication
evangelization
communication of the faith
digital culture
media education
peace and dialogue
Opis:
Apostolska adhoracja Evangelii gaudium stanowi owoc refleksji papieża Franciszka na temat XIII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów, który odbył się w październiku 2002 r. i obradował na temat „Nowa ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej”. Autor analizuje dokument papieski z perspektywy komunikacji. Niniejsza publikacja nie przestawia teorii komunikacji, na których opiera się omawiany dokument, ale wydobywa pewne praktyczne nauczanie i zasady przydatne osobom zajmujących się komunikacją w Kościele. Tytuł Adhortacji Radość Ewangelii stanowi doskonałą syntezę tonu i intencji papieża oraz prowadzi do naturalnego wniosku, że osoby zajmujące się komunikacją w Kościele odgrywają szczególną rolę w dziele ewangelizacji jako siewcy pokoju i dialogu na świecie.
The Apostolic Exhortation Evangelii gaudium is the fruit of Pope Francis’ reflection on the 13th Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops, gathered in October 2012 which discussed the subject “The New Evangelization for the Transmission of the Christian Faith”. We analyze the Pope’s document from a communication perspective. However, this article will not present the communication theories behind the text, but extract some practical teachings and principles useful for Church communicators. The title of the exhortation, “The Joy of the Gospel”, is a perfect synthesis of the Pope’s tone and intention, and brings one naturally to the conclusion that Church communicators play a particular role in the task of evangelization, as sowers of peace and dialogue in the world.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2018, 27, 1; 11-35
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies