Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "pełnomocnik z urzędu" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Prawo pomocy w postępowaniu w sprawach cywilnych w Polsce i Hiszpanii. Zadanie państwa z zakresu wymiaru sprawiedliwości czy administracji?
Autorzy:
Misztal-Konecka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951365.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie
Tematy:
prawo pomocy
postępowanie w sprawach cywilnych
sprawiedliwość
pełnomocnik z urzędu
zwolnienie od kosztów sądowych
Opis:
Artykuł prezentuje funkcjonowanie prawa pomocy w sprawach cywilnych w Polsce i w Hiszpanii. Przedstawiona analiza dowodzi, że istotne obciążenie polskich sądów (sędziów lub referendarzy sądowych) obowiązkami rozpoznawania wniosków o ustanowienie pełnomocnika z urzędu oraz o zwolnienie od kosztów sądowych, jak też o udzielenie prawa pomocy w sprawach transgranicznych, nie znajduje żadnego uzasadnienia w konieczności zapewnienia podmiotom niezamożnym rzeczywistego dostępu do sądu. Rozstrzygnięcia w tym zakresie zapadające nie stanowią bowiem wymiaru sprawiedliwości, a tylko ten jest zastrzeżony dla sądów. Co więcej, sądowe instrumenty weryfi kacji prawdziwości oświadczeń będących podstawą udzielenia zwolnienia od kosztów sądowych lub ustanowienia pełnomocnika z urzędu są wyjątkowo niewydolne. Przyznanie przez państwo zainteresowanemu prawa pomocy prawnej powinno być raczej traktowane jako sprawa administracyjna. Państwo posiada wyspecjalizowany, przygotowany właśnie do udzielania wsparcia podmiotom, które nie są w stanie przezwyciężyć trudnych sytuacji życiowych z wykorzystaniem własnych uprawnień, zasobów i możliwości, aparat urzędniczy. Pracownicy socjalni mogliby weryfi kować zgodność z prawdą informacji o stanie majątkowym zainteresowanych. Urzędnicy tacy, znając sytuację wnioskodawcy określą, czy o zwolnienie występuje osoba uboga, czy też o zwolnienie prosi osoba, którą stać na zapłacenie opłat sądowych i wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika, ale woli procesować się za środki publiczne.
Źródło:
Journal of Modern Science; 2019, 41, 2; 87-109
1734-2031
Pojawia się w:
Journal of Modern Science
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo do nieodpłatnej pomocy prawnej w świetle konstytucyjnej zasady równości
The Right to Free Legal Aid in the Light of the Constitutional Principle of Equality
Autorzy:
Daniluk, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2197721.pdf
Data publikacji:
2023-04-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
zasada równości
konstytucja
nieodpłatna pomoc prawna
pełnomocnik z urzędu
dostęp do sądu
the principle of equality
constitution
free legal aid
court-appointed lawyer
access to court
Opis:
The aim of the article is to analyze the solutions enabling the use of legal aid in the light of the principle of equality under the Art. 32 of the Constitution of the Republic of Poland. There is an inconsistency between the aid at the judicial and pre-court stage. Theoretically, both forms of legal aid are aimed at people in a difficult financial situation. In practice, aid at the pre-court stage can be provided to both poor and very wealthy people, as the assessment of the inability to bear the costs of paid legal aid is based only on the subjective belief of these people. On the other hand, the grounds for obtaining legal aid at the judicial stage must be clearly demonstrated by the person applying for the appointment of a professional lawyer.
Cel artykułu stanowi analiza rozwiązań umożliwiających skorzystanie z nieodpłatnej pomocy prawnej w świetle zasady równości określonej w art. 32 Konstytucji RP. Należy zauważyć niespójność pomiędzy pomocą na etapie sądowym i przedsądowym. Teoretycznie obie formy pomocy skierowane są do osób w trudnej sytuacji materialnej. W praktyce pomoc na etapie przedsądowym mogą otrzymać zarówno osoby ubogie, jak i osoby bardzo zamożne, gdyż ocena braku możliwości poniesienia kosztów odpłatnej pomocy prawnej opiera się jedynie na subiektywnym przekonaniu tych osób. Z kolei podstawy do uzyskania pomocy prawnej na etapie sądowym muszą być szczegółowo wykazane przez osobę ubiegającą się o ustanowienie profesjonalnego prawnika.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 2(72); 231-244
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Termin do wniesienia skargi kasacyjnej przez pełnomocnika z wyboru, jeśli pełnomocnik z urzędu odmówi jej sporządzenia. Glosa krytyczna do postanowienia sądu najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r., IV cz 115/19
Time limit for filing an appeal in cassation by an attorney by choice, if the attorney appointed ex officio refused preparing it. Critical commentary to the supreme court judgement of 23 january 2020, ref. No. IV cz 115/19
Autorzy:
Partyk, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2052914.pdf
Data publikacji:
2020-10-05
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
postępowanie cywilne
skarga kasacyjna
termin na wniesienie środka zaskarżenia
pełnomocnik z wyboru
pełnomocnik z urzędu
civil procedure
appeal in cassation
time limit for filing a mean of challenge
attorney of choice
attorney ex officio
Opis:
Glosowane postanowienie Sądu Najwyższego odnosi się do problematyki liczenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, jeśli ustanowiony dla strony pełnomocnik z urzędu odmówił sporządzenia skargi kasacyjnej, a następnie skargę tę wniósł imieniem tej strony pełnomocnik z wyboru. Sąd Najwyższy opowiedział się za stanowiskiem, że w takim wypadku pełnomocnik z wyboru może skutecznie wnieść skargę kasacyjną w terminie otwartym dla pełnomocnika z urzędu. Komentowane orzeczenie nie zasługuje na aprobatę. Art. 124 § 3 k.p.c. należy wykładać sposób ścisły, skoro pełnomocnik strony z wyboru mógł skorzystać z instytucji przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
The commented court decision of the Supreme Court refers to the issue of setting the time limit for filing an appeal in cassation if an attorney appointed for a party ex officio refused to file appeal in cassation, and then the complaint was filed by the party’s attorney of choice. The Supreme Court supported the position that in such a case, an attorney of choice may effectively file an appeal in cassation within the period open to the attorney appointed for a party ex officio. The commented judgment does not deserve to be approved of. Art. 124 § 3 of the Code of Civil Procedure should be interpreted strictly, since the party’s attorney by choice could have used the institution of reinstating a time limit regarding filing a cassation appeal.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2020, 3, XX; 349-362
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Evolution of the Status of Legal Counsel in a Criminal Procedure
Autorzy:
Bereza, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618617.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
legal counsel
criminal procedure
attorney
plenipotentiary
legal assistance from the office
radca prawny
postępowanie karne
obrońca
pełnomocnik
pomoc prawna z urzędu
Opis:
The status of legal counsel in a criminal procedure has been gradually changing over time. It was caused by political factors, and was connected with  the necessity to overcome the reluctance of the Bar Association. Initially, a legal counsel could appear in a criminal trial as an attorney, although until 2009 this entitlement was limited to a defined group of represented bodies. The authority to defend was granted to legal counsels in misdemeanour cases in 2001, except for disciplinary proceedings. Greater governance in the powers of legal counsels and defence lawyers resulted in the Bill on the lawyer profession  of 22 October 2009, which aimed at creating the so-called new Bar Association. However, the Bill was not passed because of critical attitude of both professional bodies. The Bill would have allowed a legal counsel to appear before a court as a defence lawyer in a criminal procedure. An attempt to resolve this issue was made during work on comprehensive amendments to the criminal-procedure law. This work began in 2012 and resulted in the Act of 27 September 2013 on Amending the Act – the Code of Criminal Procedure and other acts. Finally, legal counsels were granted the power to appear before a court in the capacity of a defence lawyer in a criminal procedure, excluding legal counsels working under employment contracts, apart from the researchers and academics. Attempts to question the aforementioned amendment by the Bar Association in  the Constitutional Tribunal proved to be ineffective. The next amendment to the criminal-procedure law, passed in March 2016, restoring some of the provisions in force prior to the great reform of criminal trials, did not change the powers of legal counsels to appear before a court as defence lawyers  in a criminal procedure.
Status radcy prawnego w postępowaniu karnym ulegał z biegiem czasu stopniowej zmianie. Były one uzależnione od czynników politycznych oraz wiązały się z koniecznością przełamania oporu adwokatury. Początkowo radca prawny mógł występować w procesie karnym jako pełnomocnik, choć to uprawnienie było do 2009 r. ograniczone do ściśle określonego kręgu reprezentowanych podmiotów. Uprawnienia obrończe po raz pierwszy, nie licząc postępowań dyscyplinarnych, zostały radcom prawnym przyznane w sprawach o wykroczenia w 2001 r. Zbliżenie uprawnień radców prawnych i adwokatów zaowocowało projektem ustawy o zawodzie adwokata z dnia 22 października 2009 r., zmierzającym do stworzenia tzw. nowej adwokatury. Projekt nie został uchwalony ze względu na krytyczne stanowiska obu samorządów. Przewidywał w swej treści możliwość występowania radcy prawnego w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym. Realizacja tego postulatu została podjęta w pracach nad wielką nowelizacją postępowania karnego. Prace te rozpoczęły się w 2012 r. i znalazły finał w ustawie z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego i niektórych innych ustaw. Ostatecznie przyznano radcom prawnym uprawnienie do występowania w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym, z wyłączeniem radców prawnych pozostających w stosunku pracy, nie licząc pracowników naukowych i naukowo-dydaktycznych. Próby zakwestionowania wskazanej nowelizacji przez adwokaturę przed Trybunałem Konstytucyjnym okazały się nieskuteczne. Kolejna zmiana postępowania karnego, uchwalona w marcu 2016 r., przywracająca niektóre rozwiązania obowiązujące przed wielką reformą procesu karnego, nie zmieniła już wprowadzonych uprawnień radców prawnych do występowania w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies