Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "patafizyka" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Rewolucje i reakcje społeczne Pierre’a Bourdieu i Jeana Baudrillarda
    Autorzy:
    Garncarek, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/600544.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Pierre Bourdieu
    Jean Baudrillard
    hyperreality
    pataphysics
    social philosophy
    patafizyka
    hiperrzeczywistość
    filozofia społeczna
    Opis:
    Jean Baudrillard and Pierre Bourdieu are two well known French social philosophers that have at least couple of things in common. They were born in the same social conditions, they grew up as rebels, and they participated in Revolution of 1968. They also participated in the very same formal problems of the research work. The problem is, what happens when one introduces same difficulties in one’s ideas as those, that he was searching to neutralize. Bourdieu criticizes the system of education, art, culture in general, because it contributes to reproduction and conservation of social hierarchy. However, he's doing it using quite similar kind of high developed concepts, that he had criticized before. Baudrillard also detests modern social habits. Most of all, so called hyperreality, that manifests itself as a lack of real connection between things and concepts or ideas related to them. Nonetheless Baudrillard seems to adore hyperreality also, as a dimension of game, seduction. Bourdieu, as well as Baudrillard, appears as an adept of pataphysics — according to the definition given to this notion by Baudrillard, based on novels of Alfred Jarry.
    Źródło:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2016, 34 (3)
    1689-4286
    Pojawia się w:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Witajcie w patafizyce! Oswajanie śmierci, próżnia imienia w „Soku z żuka” Tima Burtona
    Welcome to Pataphysics! Taming of Death, Vacuum of the Proper Name in Tim Burton’s “Beetlejuice”
    Autorzy:
    Zalewski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341610.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Tim Burton
    postmodernizm
    Alfred Jarry
    patafizyka
    postmodernism
    pataphysics
    Opis:
    W Soku z żuka (1988) Tima Burtona, podobnie jak w całym jego kinie, dużo mówi się o śmierci, ale śmierć – zgodnie z duchem postmodernizmu – jest tu traktowana lekko i beztrosko, i właściwie niczym szczególnym nie różni się od życia. Prawdziwa śmierć dla Burtona jest czymś innym: stanem stagnacji i letargu, powtarzalnością stale tych samych wzorów działania. Przejawy takiej śmierci zostały w tekście zbiorczo nazwane „tautologiami”. Aby im przeciwdziałać, amerykański reżyser wprowadza na scenę tytułową postać, która jest czynnikiem anarchii i rozkładu, ściągającym na świat filmowy lawinę nonsensów. Postać ta do tego stopnia wymyka się schematom, że nie ma nawet stabilnej wersji imienia: raz jest to „Beetlejuice”, innym razem „Betelgeuse” lub jakieś pośrednie, zmutowane formy tych dwóch, przy czym nie sposób orzec, która z tych wersji jest właściwa i ostateczna. Odpowiednio do tego kształtuje się narracja, również pozbawiona czytelnych reguł. Taki typ kina popularnego, wkraczający jednak do głównego nurtu, jedna z autorek piszących o Burtonie nazwała „kinem patafizycznym” (termin wywodzący się od patafizyki wymyślonej przez Alfreda Jarry’ego).
    In Tim Burton’s Beetlejuice (1988), as in all his movies, a lot is said about death, but death, according to the spirit of postmodernism, is approached here lightly and carelessly. Actually, there is no difference between death and life. For Burton, real death is something different - a state of Stagnation and lethargy, a repetition of the same patterns of acting, all of which have been named “tautologies” here. To counteract them, the American director introduces the title character, who triggers off anarchy and decay, who incurs an avalanche of nonsense onto the movie world. This character goes so much beyond any schemes that there is not even a stable version of its name - sometimes it is “Beetlejuice”, another time “Betelgeuse”, however, there is no way to decide which of these versions is correct and final. At the same time, the narration is shaped accordingly, without any clear rules. This type of popular cinema, but entering the mainstream anyway, was called “the pataphysical cinema” by one of the authoresses writing about Burton (this term stemming from Pataphysics conceived of by Alfred Jarry).
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2016, 96; 84-101
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies