Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "pastoral help" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
From humanitarian to development aid. A case study of the activities of the Aid to the Church in Need Pontifical Foundation.
Autorzy:
Boguszewski, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2167599.pdf
Data publikacji:
2019-11-26
Wydawca:
Fundacja Instytut Nauki o Polityce
Tematy:
humanitarian help
Church
foundation
ACN
need
pastoral help
Lebanon
South Sudan
development help
Opis:
The description of the mission and activities of the international NGO organization Aid to the Church in Need (ACN) should be seen as an example of humanitarian, pastoral and development aid. The presented data gives a picture of the needs, but also shows that behind each of the projects there are specific stories of disadvantaged people. Reflecting on the activities and specific projects of the ACN Foundation allows us to conclude that one organization, even with an international reach, is not able to solve all the world’s problems, but it can certainly show the world a picture of needs in many of its regions. The study is part of the research into the areas of humanitarian aid, religious problems in the world, the impact of the papal aid organization on the development of social and religious life, volunteering and the integral development of local communities. The source data used in this text is the Foundation’s internal 2019 data. Two selected countries, Lebanon and South Sudan are representative countries supported by ACN. The selected aid projects illustrate the scale of the aid and can be used to draw a picture of the needs. This example of ACN activities contributes to further research into the state of aid, the identification of aid needs and aid effectiveness in different regions of the world. The presented data may also inspire even greater solidarity between nations in mutual aid and may inspire other aid organizations to increase their involvement in aid in the indicated regions.
Źródło:
Polish Journal of Political Science; 2019, 5, 4; 117-133
2391-3991
Pojawia się w:
Polish Journal of Political Science
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posłannictwo Kościoła wobec chorych
The Church Mission Towards the Sick
Autorzy:
Olczyk, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559437.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
choroba
cierpienie
chorzy
Kościół
służba zdrowia
rodzina
pomoc duszpasterska
sickness
suffering
the sick
the Church
medical services
family
pastoral help
Opis:
Choroba i związane z nią cierpienie przynależą w sposób naturalny do kondycji ludzkiego losu. Normalną reakcją człowieka na doświadczenie choroby jest lęk o siebie, lęk przed przyszłością, lęk wobec ogromu cierpienia. Stąd też sytuacja choroby stanowi wyzwanie moralne dla samego chorego, a także dla jego otoczenia: rodziny, przyjaciół, służby zdrowia, Kościoła. Ludzie chorzy potrzebują i często oczekują pomocy duchowej, duszpasterskiej, sakramentalnej. Kościół zatem ma wyjątkową misję niesienia Ewangelii chorym i cierpiącym na wzór samego Chrystusa, który „przyszedł do tych, którzy się źle mają”. Swoistą „Ewangelią cierpienia” jest Chrystusowa przypowieść o dobrym Samarytaninie (Łk 10, 33-37). Najdoskonalszym teologicznym tłumaczeniem tej przypowieści jest list apostolski Jana Pawła II Salvifici doloris z 11 lutego 1984 r. Z kolei najbardziej wymownym wcieleniem w życie tych treści było cierpienie i odchodzenie do Domu Ojca św. Jana Pawła II, które dokonywało się dosłownie na oczach całego świata. Warto ukazać chrześcijański etos i sens cierpienia. Jest ono bowiem drogą zbawienia. Drogą dopełniania swoim cierpieniem „braków Jezusowych udręk” (Kol 1, 24). Chrystus, utożsamiając się z każdym człowiekiem, a zwłaszcza z tym najmniejszym, słabym i chorym, nie zapomni o tych, którzy, gdy był chory, odwiedzili Go (Mt 25, 43), okazali Mu współczucie i pomoc, modlili się z Nim. Kościół wyznacza chorym horyzonty nadziei przypominając, że ostatnim słowem Boga nie jest cierpienie krzyża, ale zmartwychwstanie.
Sickness and suffering are connected and belong in a natural way to the condition of human fate. The natural reaction of a human being for an experience of sickness is a fear of oneself, a fear of the future, a fear of the enormity of sufferings. Thus the situation of sickness is a moral challenge for the sick as well as for their surroundings: family, friends, medical services and the Church. Sick people need, and very often they await, for spiritual and pastoral and sacramental help. Thus the Church has a specific mission of spreading the Gospel around the sick and suffering as Christ did it when He “came to those who suffer”. The parable of the Good Samaritan (Luke 10, 33-37) is a kind of the “Gospel about suffering”. The most perfect interpretation of the parable is the Apostolic Letter of John Paul II Salvifici doloris of February 11th 1984. Then the most significant embodiment to life of the contents was the suffering and passing away of John Paul II to Our Father’s Home. It was happening and the whole world was watching it. The Christian ethos and the meaning of suffering are worth showing as it is the way of salvation. It is the way of filling up on one’s sufferings of “lacks of the afflictions of Christ” (Colossians 1,24). Christ, who is identifying with every human being and especially with the littlest one, with sick and weak, will not forget about those, who visited Him when He was sick (Matthew 25, 43), who showed compassion and helped Him, who prayed with Him. The Church shows to the sick horizons of hope reminding them that the last word of God is not the suffering of the Cross but resurrection.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2014, 35; 77-92
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pastoral Communities Based on a Model of Self-Help Groups as a Response of the Church to the Contemporary Social Changes
Autorzy:
Wąchol, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1199167.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Pastoral communities
Needs of pastoral care
Social changes
Self-help group
Opis:
Dynamic changes in modern society generate new situations in the lives of believers, which require pastoral care. The Church should respond to the spiritual needs of all those in need, but with the decreasing number of ordained priests in Europe, organizational capacity in this part of the world is becoming increasingly limited. This article is an attempt to respond to the above problems and, using the example of the Catholic Church in Poland, shows the possibility of instilling a model of self-help groups for specialist pastoral care involving people experiencing life crises and wanting more intense religious development.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2020, 11, 2; 107-122
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka słów o rozmowie duszpasterskiej
Pastoral Conversation – A Brief Outline
Autorzy:
Glajcar, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/373089.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej im. Józefa Tuliszkowskiego
Tematy:
duszpasterz
rozmowa duszpasterska
pomoc
pastor
pastoral conversation
help
Opis:
Cel: W straży pożarnej służą kapelani. W artykule zwrócono uwagę na bardzo ważną część ich służby w tych strukturach – na rozmowę duszpasterską. Służba kapelańska opiera się przede wszystkim na komunikacji z drugim człowiekiem. Strażak-ratownik potrzebuje rozmowy, potrzebuje wsparcia – także duszpasterskiego. Jednak prowadzenie rozmowy duszpasterskiej wymaga od duchownego przygotowania, wiedzy i doświadczenia. Właśnie na te elementy położono nacisk w artykule. Wprowadzenie: Nie ma dziś służb mundurowych, w których nie służyliby kapelani. Czy są oni potrzebni w straży pożarnej? Na to pytanie można odpowiedzieć słowami, które kiedyś wypowiedział Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej: „Przed psychologiem, nawet najlepszym interwentem od traumy, strażacy nie powiedzą, że im się nie układa, że dziecko wpadło w złe towarzystwo, że matka umiera na raka, że sięgają zbyt często po kieliszek, że... Można by wyliczać bez końca. Otwierają się przed strażakiem – kapelanem” [25, s. 16]. Trzeba być jednak świadomym tego, że służba kapelańska polega nie tylko na tym, żeby strażak, poszkodowany dotarł do kapelana, ale także na tym, żeby to kapelan dotarł do potrzebującego. Kiedy jest to konieczne, kapelan bierze w ręce sprzęt pożarniczy, ale najczęściej posługuje się mową. Prowadzenie samej rozmowy wydaje się bardzo proste, ale tak nie jest, bo każdy rozmówca jest inną osobą. W niniejszym artykule zwrócono uwagę na to, że duszpasterz jest przede wszystkim słuchaczem, który umie poświęcić czas współrozmówcy. Nawiązanie właściwego kontaktu z kimś, kogo się zna, jest proste. O wiele trudniej nawiązać go z osobą, którą widzi się pierwszy raz. Na przebieg rozmowy ma wpływ wiele czynników – zewnętrznych i wewnętrznych. Trzeba pamiętać, że duszpasterz nie jest jedyną osobą pomagającą swojemu rozmówcy. W tym zakresie powinien on współpracować z psychologami i lekarzami. Tylko wtedy rozmowa czy porada duszpasterska będą satysfakcjonujące dla obu stron. Wnioski: Duszpasterz służący w straży pożarnej nie może kierować się wyłącznie przesłankami konfesyjnymi. Do każdej rozmowy musi być przygotowany, co wymaga ciągłego samokształcenia. Duszpasterz powinien szukać rozmówcy, a nie na niego czekać. Rozmowa nie jest monologiem prowadzonym przez kapelana, lecz prawdziwym dialogiem. Podczas rozmowy kapelan pomaga potrzebującemu znaleźć właściwe rozwiązanie problemu, jednak w tym procesie powinien poruszać się tylko w przestrzeni zaproponowanej przez rozmówcę.
Aim: Pastors serve in the fire service. This paper focuses on a very important aspect of their duties – the pastoral conversation. A chaplain’s service primarily involves communicating with other people. A fire-fighter-rescuer needs support and someone to talk to – including a pastor. However, holding a pastoral conversation requires a priest/pastor to be spiritually prepared, knowledgeable and experienced. These three aspects are emphasised in this paper. Introduction: Nowadays, chaplains serve in all uniformed services. Are they really necessary in the fire service? A perfect answer to this question can be found in the words of the Chief Fire Officer of the State Fire Service: „A fireman will never come to a psychologist, even if he is a top professional who can perfectly handle traumatic experiences, to talk about his personal issues: that things are not fine, that his child is keeping bad company, that his mother is dying of cancer, that he hits the bottle, that... The list goes on and on. The only person a fireman will open up to is a fireman-chaplain” [25, p. 16]. We have to be aware, however, that a chaplain’s service involves not only responding to traumatised fire-fighters who are asking for help, but also reaching out to those who have not yet asked for it. When necessary, the chaplain will fight the fire, but his primary role is to listen and talk. Holding a conversation is not as easy as it may seem, since each person confiding in the chaplain is a different person. This paper highlights the role of a chaplain as being primarily that of a confidant who can devote his time to listen what firefighters have to say. Establishing a rapport with someone we know is always relatively easy. It is much more difficult, however, to establish it with a person we do not know and perhaps see for the first time. Many external and internal factors come into play. It has to be underlined that the pastor in not the only person who provides help. He should cooperate with psychologists and doctors. Only then can a pastoral conversation or advice be regarded as satisfactory for both sides. Conclusions: Pastors who serve in the fire service should not be guided by religious considerations only. They must be prepared for every conversation and this requires continuous self-education. Pastors should reach out to those who need to talk instead of waiting for them. A pastoral conversation is not a monologue by a chaplain, but an actual dialogue. During this dialogue, the chaplain is trying to help the person in need to find the right solution to the problem. In doing so, however, he must not cross the line drawn by the person who confides in him.
Źródło:
Bezpieczeństwo i Technika Pożarnicza; 2017, 48, 4; 88-95
1895-8443
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo i Technika Pożarnicza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zadania duszpasterstwa rodzin
The tasks of the family pastorate
Autorzy:
Kamiński, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341007.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
duszpasterstwo rodzin
obrona życia ludzkiego
przygotowanie do małżeństwa
pomoc młodym małżeństwom
poradnictwo rodzinne
rodziny w sytuacjach trudnych
rodziny w sytuacjach nieprawidłowych
pastoral care of families
defense of human life
preparation for marriage
help young married couples
family counseling
families in difficult situations
families in abnormal situations
Opis:
Currently, when attempts are made in various ways to weaken the family unit through the promotion of so-called open relationships, divorce and through the legalisation of homosexual partnerships, it seems that care and protection of the family unit is much more of a necessity now than in the past. That is why Pope John Paul II stated in apostolic exhortation Familiaris consortio, that care for the family should be the principal pastoral mission of the Church. Everybody, especially priests and all lay people should take all opportunities and make every effort to help married couples and families in fulfilling their basic duties. The article is devoted to tasks of family pastoral care. They are: defense of human life from the moment of conception to the moment of natural death; preparation for marriage and life in family; help the family and especially young married couples; family counseling; pastoral care of families that are in difficult and abnormal situations. „The Church's pastoral action must be progressive in the sense that it must follow the family, accompanying it step by step in the different stages of its formation and development” (FC 65).
Źródło:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne; 2012, 4; 81-92
2081-1829
Pojawia się w:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Listy ks. Wincentego Danka do abp. Józefa Bilczewskiego z lat 1900-1919 (część III)
Letters of Father Wincenty Danek to Abp. Józef Bilczewski from 1900-1919 (Part 3)
Autorzy:
Wołczański, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339189.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
abp Józef Bilczewski
ks. Wincenty Danek
archidiecezja lwowska obrządku łacińskiego
kościół pw. Wspomożenia Wiernych w Budapeszcie
duszpasterstwo polonijne na Węgrzech
budowa świątyni dla Polaków
Abp. Józef Bilczewski
Fr Wincenty Danek
Roman Catholic Archdiocese of Lviv
Church of the Help of the Faithful in Budapest
Polish pastoral ministry in Hungary
building a church for Poles
Opis:
Niniejsza edycja źródeł historycznych dotyczy listów duchownego archidiecezji lwowskiej obrządku łacińskiego ks. Wincentego Danka (1870-1945) do metropolity lwowskiego abp. Józefa Bilczewskiego (1860-1923). Dokumenty te odnoszą się do lat 1900-1919, a więc niemal całego pontyfikatu lwowskiego hierarchy. Przechowywane są w spuściźnie po metropolicie w Archiwum Archidiecezji Lwowskiej ob. łac. w Krakowie. Nie zachowały się jednak listy abp. Bilczewskiego do ks. Danka. Tym bardziej cenne są te, które stanowią przedmiot niniejszej edycji choćby z tej racji, że nigdy dotąd nie były wykorzystywane w badaniach naukowych. Dodatkowym ich atutem jest zawarta w nich problematyka zabiegów polonijnego duszpasterza w Budapeszcie ks. Danka o zorganizowanie systematycznego duszpasterstwa dla rodaków, a nade wszystko starania o budowę kościoła. Inicjator tej akcji, za aprobatą tak kościelnych i państwowych czynników węgierskich, jak również abp. Bilczewskiego podjął szeroko zakrojoną akcję gromadzenia funduszy i poparcia w środowisku węgierskim, amerykańskim i galicyjskim. Nawiązał kontakty z rodami arystokracji węgierskiej spokrewnionej ze sferami polskiego ziemiaństwa, pozyskał względy osób powiązanych z dworem cesarskim w Wiedniu, zdobył zaufanie niektórych członków rządu i parlamentu Austro-Węgier, co miało zaowocować zabezpieczeniem bazy materialnej planowanej inwestycji. Realizacji tak szczytnej idei przeszkodził wybuch I wojny światowej, wskutek czego finalizacja budowy kościoła pw. Wspomożenia Wiernych doszła do skutku dopiero w 1926 r. Dokonano wówczas poświęcenia świątyni, a jej konsekracja miała miejsce cztery lata później.
This edition of historical sources contains letters written by a priest of the Roman Catholic Archdiocese of Lviv, Fr Wincenty Danek (1870-1945), to Metropolitan of Lviv Archbishop Józef Bilczewski (1860-1923). The documents are from the years 1900-1919, covering almost the whole pontificate of the Lviv hierarch. As the legacy of the metropolitan, they are held in the Archives of the Roman Catholic Archdiocese of Lviv in Kraków. Unfortunately, Abp. Bilczewski’s letters to Fr Danek have not been preserved, so the letters presented in this edition are all the more valuable; it also because they have never been used in scholarly research before. The letters talk about the efforts of Father Danek, a priest of the Polish diaspora in Budapest, to organise a systematic pastoral ministry for his compatriots and, most of all, to build a church. With the approval of the Hungarian church and state authorities, as well as Abp. Bilczewski, Danek launched an extensive campaign to raise funds and support in Hungarian and Galician circles. He established contacts with Hungarian aristocratic families having blood ties with Polish landowners, won the favours of people connected with the imperial court in Vienna, and gained the trust of some members of the Austro-Hungarian government and parliament, which was intended to secure the financial basis for the planned investment. The noble project of erecting a church was hampered by the outbreak of the World War I, so it did not come to fruition until 1926, when the Church of the Help of the Faithful was completed. The church was blessed, but its consecration took place four years later.
Źródło:
Studia Polonijne; 2023, 44; 331-369
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies