Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "pastoral care priest" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Szczegółowe obowiązki kanoniczne proboszcza w zakresie nauczania, uświęcania i pasterzowania
    Specific canonic duties of a Parish Priest Pertaining to Teaching, Sanctifying and Pastoral Care
    Autorzy:
    Burczak, ks. Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1369588.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-26
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    proboszcz
    urząd
    nauczanie
    uświęcanie
    pasterzowanie
    parish priest
    office
    teaching
    sanctifying
    pastoral care
    Opis:
    Obowiązki kanoniczne proboszcza w zakresie nauczania, uświęcania i pasterzowania określone są przez prawo powszechne i partykularne. Parafia jako wspólnota wiernych jest osobą prawną, na której czele stoi proboszcz. Jest on własnym pasterzem parafii. Swoją posługę wykonuje pod władzą biskupa diecezjalnego. Biskup diecezjalny swobodnie mianuje kapłana na wakujący urząd proboszcza. Kanoniczne obowiązki proboszcza w zakresie nauczania, to głównie głoszenie słowa Bożego, w zakresie uświęcania, to sprawowanie Mszy św. i szafowanie Sakramentów św., w zakresie pasterzowania, to kierowanie wspólnotą powierzonych sobie wiernych, poznawanie ich potrzeb, w wymaganych sytuacjach upomnienie. Szczególnie proboszczowi powierzone jest udzielanie chrztu, troska o wiatyk,  udzielanie chrztu, święcenie wody chrzcielnej, pogrzeby, dyspensy. Obowiązki związane z urzędem proboszcza to: reprezentowanie parafii na zewnątrz, obowiązek rezydencji, applicatio pro populo, prowadzenie kancelarii parafialnej.
    Parish priest’s canonical duties pertaining to teaching, sanctifying and pastoral care are defined by public and subordinate law. A parish as a community of the faithful is a legal person with a parish priest as its head. He is the parish's own shepherd. He serves under the jurisdiction of the Diocesan Bishop. Diocesan Bishop freely nominates a priest to the vacant office of a parish priest. Parish priest’s canonical duties pertaining to teaching mainly include preaching the Word of God, those pertaining to sanctifying include conducting the Mass and giving out Sacraments, and those pertaining to pastoral care - leading the community of the faithful that he is responsible for, learning their needs and, if necessary, rebuking them. It is the parish priest in particular who is tasked with Christening, taking care of the Viaticum, sanctifying the sacred water, funerals and dispensations. Connected to the office of a parish priest are the following duties: representing the parish outside, duty of residence, applicatio pro populo, taking care of the parish office.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2016, 2; 7-32
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cechy duszpasterzy jako przywódców
    Characteristics of pastoral care priests as successful leaders
    Autorzy:
    Lipiec, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1019437.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    pastoral care priest
    parson
    leader
    religious leader
    characteristics of a leader
    characteristics of a pastoral care priest
    characteristics of a parson
    duszpasterz
    proboszcz
    przywódca
    przywódca religijny
    cechy przywódcze
    cechy duszpasterza
    cechy proboszcza
    Opis:
    Celem artykułu jest wskazanie cech duszpasterskich prezbitera, które są potrzebne do skutecznej realizacji duszpasterstwa. Na początku autor omawia charakterystykę lidera w świetle teorii zarządzania. Następnie przedstawia znaczenie cech przywódcy w posłudze prezbitera. W dalszej części wskazuje na te cechy duszpasterskie prezbitera, które są potrzebne do stworzenia zespołu duszpasterskiego i zarządzania nim. W ostatniej części prezentuje cechy prezbitera niezbędne do budowania relacji między duszpasterzem a poszczególnymi członkami zespołu duszpasterskiego. W konkluzji wskazuje, że pomimo tego, że każdy odnoszący sukcesy lider zespołu duszpasterskiego powinien posiadać liczne cechy przywódcze, trudno jest stworzyć pełną listę obejmującą wszystkie.
    The aim of the article is to indicate the characteristics of pastoral care priests which are required for the eff ective realization of pastoral care. At fi rst, the author discusses the characteristics of a leader in the light of the theory of management. Next, he presents the role of the characteristics of a leader in the ministry of priests. Further on, he enumerates the characteristics of pastoral care priests which are required for creating and managing the pastoral team. Finally, he indicates the characteristics necessary for building the relationship between the pastoral care priest and particular members of the pastoral team. In the conclusion he indicates that despite the fact that each successful leader of the pastoral team should possess numerous characteristics, it is diffi cult to create a complete list of all of them.
    Źródło:
    Teologia Praktyczna; 2018, 19; 39-50
    1642-6738
    Pojawia się w:
    Teologia Praktyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gospodarowanie zasobami ludzkimi a duszpasterstwo
    Human Resource Management and the Pastoral Care
    Autorzy:
    Lipiec, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040550.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    gospodarowanie zasobami ludzkimi
    polityka personalna
    duszpasterstwo
    duszpasterz
    planowanie duszpasterskie
    human resource management
    personnel policy
    pastoral care
    priest
    pastoral planning
    Opis:
    Gospodarowanie zasobami ludzkimi jest procesem zmierzającym do zapewnienia organizacji kompetentnych pracowników na określonych stanowiskach. W duszpasterstwie oznacza on głównie pomoc w odkryciu powołania duchownego oraz przygotowanie i doskonalenie realizujących posługę pastoralną. Zastosowanie zasad wypracowanych przez nauki o zarządzaniu może przyczynić się do lepszego wykorzystania potencjału duszpasterzy oraz podniesienia efektywności ich działalności. Gospodarowanie zasobami ludzkimi w duszpasterstwie wiąże się z jego planowaniem. Są to procesy wzajemnie się przenikające i warunkujące. Troska o formację stałą prezbiterów i coraz pełniejsze poznawanie ich celów w ramach posługi powinno być skorelowane z planami duszpasterskimi.
    Human resource management is a process which aims at providing competent employees in certain positions to organizations. In the pastoral care it mainly means the help in discovering the spiritual vocation and the preparation and improvement of those who implement the pastoral ministry. The application of the principles developed by economics can contribute to making the better use of the potential of priests and to improving the efficiency of their actions. Human resource management in the pastoral care is connected with its planning. These are the processes which intermingle and determine one another. The care for the constant formation of presbyters and the more profound recognition of their objectives in the ministry should be correlated with the pastoral planning.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 6; 69-82
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wskazania dla duszpasterstwa Polaków poza granicami Polski
    Guidelines for the pastoral care of Poles abroad Polish
    Autorzy:
    NECEL, WOJCIECH
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/660311.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    biskup a emigrant
    Konferencja Episkopatu Polski
    polska emigracja
    duszpasterstwo
    integracja
    język a duszpasterstwo
    struktura duszpasterstwa polskojęzycznego
    duszpasterz migrantów
    bishop and emigrant
    Polish Episcopal Conference
    Polish migration
    priesthood
    Pastoral Ministry
    pastoral care
    integration
    language and priesthood
    the structure of Polish-language Ministry
    a priest of migrants
    Opis:
    Wytyczne Konferencji Episkopatu Polski dotyczące Duszpasterstwa Emigracji Polskiej is a document approved at the 369th Plenary Sitting of the Conference that took place in Warsaw on 9-10June 2015.  The necessity to develop Wytyczne had been recognized by Polish migration communities for a long time. Priests directly working for Poles in exile, together with Polish Council of Pastoral Care in Western Europe under the authority of the delegate of Polish Episcopal for Pastoral care of emigration, made efforts to develop general instructions for Polish-language ministry. Initiators and working committees stated that the document should take into consideration all Polish communities and their priests. Wytyczne is a document addressed to secular and monastic clergy, monks and nuns, who take care of Poles in exile’s  spiritual well-being and to those who participate in taking care of Polish emigrants.
    Wytyczne Konferencji Episkopatu Polski dotyczące Duszpasterstwa Emigracji Polskiej są dokumentem, zatwierdzony  podczas 369 Zebrania Plenarnego Konferencji , które odbyło się w Warszawie w dniach 9-10.06. 2015 roku. Konieczność wypracowania Wytycznych była dostrzegana przez środowiska polskiej emigracji od  dłuższego czasu. Duszpasterze bezpośrednio  posługujący Polakom na obczyźnie,  wspólnie z Polską Radą Duszpasterstwa w Europie Zachodniej pod kierownictwem Delegata Komisji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracyjnego, podjęli starania o  opracowanie  ogólnych wskazań dotyczących duszpasterstwa polskojęzycznego. Inicjatorzy i  pracujące komisje  uznały, że dokument winien dotyczyć wszystkich środowisk polonijnych oraz ich duszpasterzy.  Z założenia Wytyczne  dokument są  skierowany  do    księży, diecezjalnych i zakonnych, siostry i braci zakonnych, którzy służą dobru chuchowemu Polaków na obczyźnie oraz do tych, którzy   włączają się  w swoich środowiskach w troskę o dobro  polskich emigrantów.  
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2016, 59, 4; 83-95
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stała formacja prezbiterów do duszpasterstwa rodzin wyzwaniem nowej ewangelizacji
    Permanent Formation of Priests for the Pastoral Care of Families as the Challenge of the New Evangelization
    Autorzy:
    Polak, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047606.pdf
    Data publikacji:
    2017-03-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    priest
    pastoral care of family
    permanent formation
    new evangelization
    duszpasterz
    duszpasterstwo rodzin
    stała formacja
    nowa ewangelizacja
    Opis:
    Formacja stała prezbiterów do duszpasterstwa rodzin jest kontynuacją formacji seminaryjnej. Jest ona jednym z elementów pastoralnej tożsamości prezbitera i ważnym wyzwaniem nowej ewangelizacji. Stała formacja prezbitera jest ostatecznie autoformacją. Niniejszy artykuł przedstawia zagadnienie stałej formacji prezbitera do duszpasterstwa rodzin. Ukazuje istotę tej formacji, jej zasady, cele, zadania i formy realizacji. Źródła opracowania stanową oficjalne wypowiedzi Kościoła oraz literatura przedmiotu.
    The permanent formation of priests for pastoral care of families is a continuation of seminary formation. It is one of the elements of pastoral identity of a priest and an urgent challenge of the new evangelization. The priestly formation is ultimately a self-formation. This article presents the issue of the permanent formation of priests for the pastoral care of families. It reveals the essence, principles, objectives of this formation, and methods for the implementation. The article is based on the official teaching of the Church and theological literature.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2016, 11, 2(20); 135-148
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duszpasterz sługą miłosierdzia według nauczania papieża Franciszka
    A Priest as a Servant of Mercy According to Pope Francis’ Teaching
    Autorzy:
    Przygoda, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036737.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    duszpasterstwo
    kapłan
    miłosierdzie
    papież Franciszek
    pastoral care
    priest
    mercy
    Pope Francis
    Opis:
    Papież Franciszek często apeluje do kapłanów, by w ich życiu i posłudze duszpasterskiej był widoczny przede wszystkim prymat miłosierdzia. Jego zdaniem, począwszy od Soboru Jerozolimskiego, drogą Kościoła jest droga miłosierdzia. Temat miłosierdzia pojawiał się regularnie w nauczaniu papieskim w Roku Miłosierdzia i pojawia się nadal, chociaż może z nieco mniejszą częstotliwością. Z orędziem miłosierdzia Franciszek zwraca się m.in. do kapłanów. Analiza zawartości jego przemówień do księży wskazuje, że chodzi mu nie tyle o dowartościowanie akcji charytatywnych w duszpasterstwie, co raczej o pokazanie nowego stylu posługi duszpasterskiej w Kościele. Styl ten polega w istocie na uznaniu przez księży prymatu miłosierdzia w swoim życiu i posługiwaniu. Według Franciszka, bycie miłosiernym to nie tylko jeden ze sposobów bycia, ale jedyny sposób bycia. Nie ma innej możliwości bycia księdzem. Autor artykuł na podstawie analizy treści nauczania papieża Franciszka odpowiada na następujące pytania: czym w istocie jest ów przeniknięty miłosierdziem styl posługi duszpasterskiej, jakie są jego teologiczne podstawy oraz w jaki sposób kapłani – słudzy miłosierdzia powinni realizować duszpasterstwo w duchu miłosierdzia? Artykuł ma charakter przeglądowy, a jego podstawowym źródłem jest dotychczasowe nauczanie papieża Franciszka.
    Pope Francis often appeals to priests to follow the primacy of mercy in their lives and ministry. Since the Council of Jerusalem, the Church has followed the path of mercy. This issue was regularly brought up by the Pope in the Year of Mercy and is still raised today, even though less frequently. Pope Francis addresses the message of mercy also to priests. An analysis of his speeches shows that they aim not only at showing appreciation of charity in ministry but also at pointing towards a new style of ministry. The style entails accepting the primacy of mercy in priests’ lives and service. According to Pope Francis, being merciful is not a way of life but the only way of life. There is no other way to be a priest. The author of this paper offers an analysis of Pope Francis’ teaching, addressing the following issues: what is a mercy-driven style of ministry, what are its theological foundations and in what way should priests, servants of mercy, fulfill their ministry mission? The article is a review of Pope Francis’ teaching.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 6; 75-93
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies