- Tytuł:
-
Metaphysics in the shackles of asteiology
Metafizyka w więzach asteiologii - Autorzy:
- Piotrowski, Kazimierz
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/593953.pdf
- Data publikacji:
- 2018
- Wydawca:
- Łódzkie Towarzystwo Naukowe
- Tematy:
-
analogy
asteiology
ingenium
metaphysics
participation of being
subreption
analogia
asteiologia
metafizyka
partycypacja bytu
subrepcja - Opis:
-
Will the dog crush heron’s leg, or will the heron pluck out the dog’s eyes? – an array of possible decodings of this animalistic drama appears in the logical-ontological space of the image. However, an image does not participate in any of the worlds it implies. This visual asteism shows that the ontological participation is different from the metaphysical. Thus, the problem of metaphysical participation will not be solved by the logical-rhetorical trope of diaporesis that Abraham Hondius used to achieve almost an isocephaly in this struggle between what is high-flying and what is mundane or – perhaps – between metaphysics and asteiology. We find a paradigmatic display of this struggle in the Parmenides, where the One was wittily juxtaposed with idea of ... dust. Moreover, in the case of analogy of being, the diaporia is also an aporia, since analogia entis as analogy as such must be ultimately understood analogically (sic!), and thus asteiologically. And this is not a mistake of ignotum per ignotum but a good solution to our problem (an euporia), which is unlikely to satisfy ontology seeking an evidentialist truth. Such a conclusion would be potentially important for asteiology as the ingenium theory, which traces its subreptions also to metaphysics.
Czy pies zgruchocze łapę czapli, czy czapla wydłubie mu oczy? – ustawia się w przestrzeni logiczno-ontologicznej malowidła szereg możliwych rozstrzygnięć zwierzęcego dramatu. Lecz obraz nie partycypuje w żadnym ze światów, które implikuje. Ten wizualny asteizm ukazuje, że partycypacja ontologiczna różni się od partycypacji metafizycznej. Problemu partycypacji metafizycznej nie wyczerpie więc trop diaporezy, jakim posłużył się Abraham Hondius, by osiągnąć prawie izokefalię w tej walce pomiędzy tym, co górnolotne, i tym, co przyziemne, czy – być może – metafizyczne i asteiologiczne, a czego paradygmatyczny popis mamy w Parmenidesie, gdzie Jedno zestawiono z ideą … kurzu. Co więcej, w przypadku analogii bytu diaporia jest zarazem aporią, skoro analogia entis musi być ostatecznie rozumiana analogicznie (sic!), a więc asteiologicznie. I nie jest to błąd ignotum per ignotum, lecz dobre rozwiązanie naszego problemu (euporia), które ontologii poszukującej ewidencjalistycznej prawdy raczej nie zadowoli. Taka konkluzja jest potencjalnie doniosła dla asteiologii jako teorii ingenium, która tropi jego subrepcje także w metafizyce. - Źródło:
-
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 29-42
1641-9278 - Pojawia się w:
- Art Inquiry. Recherches sur les arts
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł