Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "particular church" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-30 z 30
    Tytuł:
    The Synods of the Diocese of Tarnów as a tool for the renewal of the particular Church
    Autorzy:
    Kantor, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668317.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Diocesan synods
    Diocese of Tarnów
    Particular Church
    Opis:
    This article analyses the last four synods of the diocese of Tarnów, highlighting their structure and course. Diocesan synods grow out of the needs of the particular Church; they shape the ecclesial reality most clearly by the formulated disciplinary, pastoral and spiritual proposals, reaching the very basic ecclesiastical and social environments. Each synod has its specific meaning in the history of the diocese, and its impact is certainly not limited to the formulated proposals. A diocesan synod has a very important function in the process of formation of the particular Church. The synods of the Diocese of Tarnów were the place of meeting of and dialogue between the bishop, the clergy and the laity of the Church in Tarnów. The present article discusses five points : ”Legal grounds”, “First Synod of the Diocese of Tarnów – 1928”, “Second Synod of the Diocese of Tarnów – 1938”, “Third Synod of the Diocese of Tarnów – 1948”, “Fourth Synod of the Diocese of Tarnów – 1986”.
    Źródło:
    The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2017, 7, 2
    2391-6559
    2083-8018
    Pojawia się w:
    The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola Kościoła partykularnego w procedurze mianowania biskupów przez papieża
    Autorzy:
    Migliore, Celestino
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554795.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    bishop
    the particular Church
    pope
    nomination
    canon law
    Opis:
    The nominations for bishops are very important for the Church. They are considered as very ticklish and requiring delicacy. The article aims to show the role of the particular Church in the procedure. The past and today practices are presented, as well as legal foundation of the process.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2012, 8
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Importance of the Diocesan Synod to the Particular Church
    Autorzy:
    Kantor, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668265.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    The Bishop
    Diocesan synods
    Particular Church
    Pope Francis
    synodality
    Opis:
    “Particular Churches, in which and from which, the one and only Catholic Church exists, are principally dioceses. Unless the contrary is clear, the following are equivalent to a diocese: a territorial prelature, a territorial abbacy, a vicariate apostolic, a prefecture apostolic and a permanently established apostolic administration” (canon 368 of the Code of Canon Law). In December 2016, the Bishop of Tarnów convened the 5th Synod of the Diocese of Tarnów. The main purpose of a Synod – in the opinion of the Bishop of Tarnów – was to demonstrate the spiritual, pastoral and material heritage of the Christ’s Church in the Diocese of Tarnów; to revive faith, hope and love in the personal and community relationship with Christ in the Church; and to indicate new pastoral ways in the changeability of the world towards the unchangeability of Christ. Taking this into consideration the article analyzes the following issues: the definition of a synod; the purpose of a synod; convocation of and presiding over a diocesan synod; the preparation of a synod; Pope Francis about synodality, and finally “The Church is our neighbour” – a synod as an expression of love for the Church.
    Źródło:
    The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2019, 9, 2; 231-244
    2391-6559
    2083-8018
    Pojawia się w:
    The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Eklezjologia komunii jako klucz do zrozumienia relacji pomiędzy Kościołem powszechnym a lokalnym
    Ecclesiology of Communion as the Key to Understanding the Relationship Between the Universal and the Local Church
    Autorzy:
    Kapłańska, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050818.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    communio
    Kościół powszechny
    Kościół lokalny
    Kościół partykularny
    communio Ecclesiarum
    universal church
    local church
    particular church
    Opis:
    Cyklicznie powracające do głównego nurtu teologicznych rozważań zagadnienie relacji Kościoła powszechnego i Kościołów lokalnych pozostaje wciąż otwarte na nowe pytania i problemy badawcze. Ostatnie lata przyniosły mu na nowo rozgłos za sprawą debaty kardynałów Josepha Ratzingera i Waltera Kaspera, których poróżniło spojrzenie na ontologiczne i czasowe pierwszeństwo Kościoła powszechnego przed Kościołami lokalnymi. Punktem wspólnym ich rozważań stało się communio – pojęcie uznawane za klucz do zrozumienia soborowej eklezjologii. Stąd zasadna wydaje się analiza adekwatności użycia tego pojęcia dla określenia relacji między Kościołem powszechnym a lokalnym głównie na podstawie tekstów Magisterium Kościoła, ale także współczesnych artykułów naukowych.
    Periodically returning to the mainstream of theological considerations, the issue of the relationship between the universal Church and the local churches remains open to new questions and research problems. Recent years brought him new renown thanks to the debate of cardinals – Joseph Ratzinger and Walter Kasper, who diffused their view of the ontological and temporal priority of the universal Church in front of the local Churches. The common point of their deliberations became communio – a concept considered to be the key to understanding the ecclesiological council. Therefore, it seems reasonable to analyze the adequacy of the use of this concept to determine the relationship between the universal and local Church, mainly based on the texts of the Church’s Magisterium, but also modern scientific articles.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2019, 13, 1; 129-153
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metropolitalne organy władzy w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku
    Metropolitan’s Authority in the 1983 Code of Canon Law
    Autorzy:
    Przybysławska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1897219.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    metropolita
    prowincja kościelna
    synod prowincjalny
    Kościół partykularny
    biskup diecezjalny
    metropolitan
    Church province
    provincial synod
    particular Church
    diocesan bishop
    Opis:
    Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. reguluje pojęcie prowincji kościelnej, która jest zespołem sąsiednich Kościołów partykularnych. Celem utworzenia prowincji kościelnej jest wspólne działanie pasterskie oraz ożywianie kontaktów między biskupami diecezjalnymi. Organami władzy w prowincji kościelnej są: metropolita oraz synod prowincjalny, będący zgromadzeniem biskupów i innych przedstawicieli poszczególnych Kościołów partykularnych, wchodzących w skład tej samej prowincji kościelnej.
    The 1983 Code of Canon Law provides that a church province comprises neighboring particular Churches. Church provinces are created to promote the common pastoral activities of neighboring dioceses and to foster the mutual relations of diocesan bishops. The authorities a Church province are: the metropolitan and the provincial synod which is composed of a conference of bishops and other representatives of particular Churches constituting the same province.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2018, 7, 2; 63-77
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kompetencje administratora diecezji w sytuacji sede vacante dotyczące organów mediacyjnych (kan. 1733 § 2)
    Competences of the Diocesan Administrator in the Situation of sede vacante Concerning Mediation Organs (can. 1733 § 2)
    Autorzy:
    Romanko, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1913339.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kościół partykularny
    biskup diecezjalny
    urząd mediatora
    rada mediacyjna
    sytuacje nadzwyczajne
    particular Church
    diocesan Bishop
    mediation office
    mediation council
    extraordinary circumstances
    Opis:
    Prawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. stanowi, że konferencja biskupów bądź poszczególni biskupi mogą ustanowić urząd lub radę, których zadaniem będzie poszukiwanie i sugerowanie słusznych rozwiązań między autorem i adresatem aktu administracyjnego (kan. 1733 § 2). Chociaż prawodawca nie określa, czy takie uprawnienie przysługuje w Kościołach partykularnych zrównanych w prawie z diecezją (kan. 381 § 2), zwierzchnicy stojący na czele tych wspólnot wiernych – zarówno terytorialnych, jak i personalnych – mogą również erygować organy mediacyjne. Należy zauważyć, że wierni mają prawo otrzymywać pomoce od swoich pasterzy z duchowych dóbr Kościoła (kan. 213). W sytuacji sede vacante, administrator diecezji ma te same obowiązki i władzę co biskup diecezjalny, z wyjątkiem tego, co jest wyłączone z natury rzeczy lub na mocy prawa (kan. 427 § 1), zgodnie z zasadą sede vacante nihil innovetur (kan. 428 § 1). A zatem, nie ma prawnych przeszkód, aby administrator diecezji posiadał uprawnienie do erygowania urzędu lub rady mediacyjnej. 
    The legislator in the 1983 Code of Canon Law states that the conference of bishops or individual bishops can establish a mediation office or council whose function is to seek and suggest equitable solutions between the author and recipient of an administrative act (can. 1733 § 2). Although the legislator does not determine the possibility of establishing such organs in those particular Churches that are legally on a par with diocese (can. 381 § 2), persons who head the other communities of the faithful – both territorial and personal – can also establish the mediation organs. It should be noticed that the Christian faithful have the right to receive the assistance from the sacred pastors out of the spiritual goods of the Church (can. 213). In the situation of sede vacante, the diocesan administrator is bound by the obligations and enjoys the power of the diocesan bishops, excluding those things which are excepted by their very nature or by the law itself (can. 427 § 1) in accordance with the principle sede vacante nihil innovetur (can. 428 § 1). Thus, there is no legal obstacle for the diocesan administrator, to establish a mediation office or council.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2015, 4, 1; 53-72
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pozycja prawna ordynariatów personalnych dla anglikanów powracających do pełnej jedności z Kościołem katolickim
    The Canonical Condition of Personal Ordinariates for Anglicans entering into full Communion with The Catholic Church
    Autorzy:
    Zając, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22884316.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-30
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    ordynariusz
    Wspólnota Anglikańska
    personalny Kościół partykularny
    Kongregacja Nauki Wiary
    Ordinary
    Anglican Communion
    personal particular Church
    Congregation for the Doctrine of Faith
    Opis:
    Ordynariaty personalne dla anglikanów ustanowione na mocy konstytucji apostolskiej Anglicanorum Coetibus są nowym personalnym okręgiem kościelnym w Kościele, który pozwala na zbiorowe włączenie byłych anglikanów do plena communio z Kościołem katolickim, przy jednoczesnym zachowaniu specyficznych elementów angliańskiego dziedzictwa duchowego i liturgicznego. W artykule Autor przedstawił krótką historię wspólnoty anglikańskiej, genezę ordynariatów personalnych dla anglikanów oraz odnoszące się do nich normy prawne. Na podstawie analizy norm prawnych zawartych w Kodeksie Prawa Kanonicznego, Anglicanorum Coetibus oraz Normach Uzupełniających wydanych przez Kongregację Nauki Wiary, Autor przedstawia pogląd, że ordynariaty personalne dla anglikanów są realizacją kan. 372 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego, który zezwala na erygowanie Kościołów partykularnych, wyróżniających się obrządkiem wiernych lub z innej podobnej przyczyny, a zatem można je nazwać personalnym Kościołem partykularnym.
    Personal Ordinariates for Anglicans established under the apostolic constitution Anglicanorum Coetibus are the new personał ecclesiastical circumscription in the Church, which allows to collective incorporation former Anglicans into the plena communio with the Catholic Church, while maintaining the specific elements of the Anglian spiritual and liturgical heritage. In this article, the Author showed the short history of Anglican Communion, the origins of the Personal Ordinariates for Anglicans and legal norms referring to them. Based on analysis of legal norms contained in Code of Canon Law, Anglicanorum Coetibus and the Complementary Norms issued by the Congregation for the Doctrine of the Faith, the Author presents view that the Personal Ordinariates for Anglicans are the realization of Can. 372 § 2 Code of Canon Law, which allows to erected particular churches distinguished by the rite of the faithful or some other similar reason, and therefore they can be called a personal particular Church.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2013, 8, 10 (2); 111-137
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Concept and Competences of the Conference of Bishops
    Pojęcie i kompetencje konferencji biskupów
    Autorzy:
    Banduła, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22728109.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    particular Church
    assembly of the bishops
    legislative powers
    executive powers
    judicial powers
    Kościół partykularny
    zebranie biskupów
    kompetencje ustawodawcze
    kompetencje wykonawcze
    kompetencje sądownicze
    Opis:
    The conferences of bishops follow the meetings of the apostles. They were established on a grassroots initiative and initially had a private character. The aim of such meetings was to establish the same method of teaching the truths of faith and 19 normalizing church discipline. The Holy See understood the need for such meetings of bishops and allowed them. From the pontificate of Pius IX, the form of meetings of bishops forming conferences began to be appreciated and supported. During the council discussions, the need for legal regulation of this institution in the Church was noticed. The conference of bishops found its regulation in the 1983 Code of Canon Law. The legislator gave the conference of bishops legislative, executive and judicial powers. These competences, included in the individual dispositions of the codex legislator, constitute a catalogue of matters requiring regulation by the conference of bishops.
    Konferencje biskupów są następstwem spotkań apostołów. Powstały z inicjatywy oddolnej i początkowo miały charakter prywatny. Celem takich spotkań było ustalanie jednakowego sposobu nauczania prawd wiary i normowania dyscypliny kościelnej. Stolica Apostolska rozumiała potrzebę takich spotkań biskupów i na nie zezwalała. Od pontyfikatu Piusa IX zaczęto doceniać i wspierać formę spotkań biskupów tworzących konferencje. Podczas dyskusji soborowych dostrzeżono potrzebę regulacji prawnej tej instytucji w Kościele. Swoje uregulowanie konferencja biskupów znalazła w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. Ustawodawca przyznał konferencji biskupów kompetencje ustawodawcze, wykonawcze i sądownicze. Kompetencje te, zawarte w poszczególnych dyspozycjach ustawodawcy kodeksowego, tworzą katalog spraw wymagających uregulowania przez konferencję biskupów.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2020, 15, 17 (2); 9-19
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ordynariat wojskowy Kościołem partykularnym
    Military Ordinariate as a Particular Church
    Autorzy:
    Jaworski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807553.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ordynariat wojskowy
    Kos´ciół partykularny
    jurysdykcja kumulatywna
    jurysdykcja personalna
    assimilantur
    konstytucja apostolska
    statut
    military ordinariate
    particular Church
    cumulative jurisdiction
    personal
    jurisdiction
    Apostolic Constitution
    statute
    Opis:
    A military ordinariate as a particular Church was further specified in the SMC Constitution and the statute. Pope John Paul II, as a son of Polish army officer, felt an urge to regulate the situation of military chaplaincy in the universal Church, especially in those countries where religious freedom was non-existent and barracks were closed to chaplains. After the World War II, Catholic Poland found itself in the Soviet zone of atheist influence. The Soviet Union systematically secularised soldiers through its political officers. A military ordinariate fulfils all requirements that the Code of Canon Law specifies with relation to a particular Church, and therefore it enters diocesan canons. A field bishop holding the rank of a general is part of the Conference of Polish Episcopate and performs the duties of a diocesan bishop. Military pastoral work is conducted in an analogical manner to the one in a diocese. A typical feature of a military ordinariate is personal jurisdiction, not territorial, and cumulative way of exercising authority in the case of a field bishop. It is true that the verb assimilantur stirred a discussion among canonists, yet military ordinariates possess significant features of a particular Church, although they are ecclesiastical districts of a unique character sunt peculiars circumscriptiones ecclesiasticae (SMC I), which does not belittle their legal status.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2009, 19, 1; 201-217
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Conventus eparchialis. Status prawno-instytucjonalny według Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich
    Conventus Eparchialis. The Legal-Institutional Status According to the Code of Canons the Eastern Churches
    Autorzy:
    Stesenko, Serhiy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807887.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    conventus eparchialis (zgromadzenie eparchialne)
    synod
    sobór
    Kos´ciół
    partykularny
    biskup eparchialny
    eparchia (diecezja)
    conventus eparchialis (eparchial convention)
    council
    particular Church
    eparchial bishop
    eparchy (diocese)
    Opis:
    Life of the Church from the very beginning was characterized by participation of the local community in solving the current problems connected with its existence. The eastern Canon Law appoints conventus eparchialis (eparchial convention) as the most important one among the organs supporting the eparchial bishop in managing the eparchy (diocese), in this way indicating its role and task in the life of the particular Church. The origin of the term conventus (convention) should be seen in the Greek source term synodos, from which it was derived. The very Greek word synodos means “to take together a common route to an appointed aim”. Hence the discussed concept contains two elements in it: convention and solving common problems. An eparchial convention is summoned by the bishop – its pastor. It unites the eparchial bishop, the clergy, monks and nuns in one living and active organism – communio fidelium. It has its own structure that reflects its constitutive elements. It has a representative character and presents the synthesis of God’s People of the given particular Church. An eparchial bishop has an opportunity to meet his Church at an eparchial convention, and a particular Church has the right to express its opinion in front of its bishop. Apart from the pastoral dimension an eparchial convention also prepares particular legislation. It is supposed to be finalized in the form of an actual document with a legal character, through which it contributes to creating the good of the Church, for which it was summoned. The eparchial bishop also remains the only legislator, as it is he that promulgates the texts of acts, declarations and decrees that are binding for all the faithful living in his eparchy. The institution of the eparchial convention emphasizes joint work, in which, through coparticipation, common responsibility is born for building an ecclesiastical community – a particular Church.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2010, 20, 2; 177-189
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Munus docendi biskupa diecezjalnego w prawodawstwie posoborowym
    Munus docendi of the diocesan bishop in post-conciliar legislation
    Autorzy:
    Krauz, Kacper
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2042885.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
    Tematy:
    zadanie nauczania
    Słowo Boże
    biskup diecezjalny
    msza święta
    homilia
    prezbiterzy
    kościół partykularny
    teaching task
    word of God
    diocesan bishop
    particular church
    holy mass
    homily
    presbyters
    Opis:
    The article aims to present the munus docendi, i.e. the task of teaching the diocesan bishop who plays an important role in the Church. With consecration, the bishops are charged with the task of teaching, sanctifying and governing. The diocesan bishop should carry out the task of teaching personally, and coordinate its implementation through his co-workers who support him in proclaiming the Word of God. The article focuses on the subject and style of preaching and the ways of communicating God’s Word. The diocesan bishop, in addition to his personal preaching, is also to care for other proclaimers of the Church’s doctrine. The competences and relations of the diocesan bishop towards the clergy, lay faithful, catechetical teaching, schools, Catholic universities, church universities and faculties, the media of social communication and theologians were presented. Bishops are authentic teachers and, what is worth emphasizing, they remain only an instrument in God’s hand called to teach the Word of God. The preached Word of God must be adapted to the current problems of people, the environment and culture. The bishop must also implement the word of God in his life, because through his testimony the preached Gospel gains value. The entire deposit of faith is to be the subject of the proclamation of the diocesan bishop. The diocesan bishop is to communicate the Gospel to all the faithful, both believers and non-believers, and to those who have departed from religious practice and faith.
    Artykuł ma na celu ukazanie munus docendi, czyli zadania nauczania biskupa diecezjalnego, który pełni ważną rolę biskupów diecezjalnych w Kościele. Wraz z konsekracją zostaje nałożony na biskupów obowiązek wypełniania zadania nauczania, uświęcania i rządzenia. Biskup diecezjalny zadanie nauczania powinien wykonywać osobiście, a także koordynować jego realizację przez swoich współpracowników, którzy wspierają go w głoszeniu Słowa Bożego. W artykule została zwrócona uwaga na przedmiot i styl przepowiadania oraz sposoby przekazywania Słowa Bożego. Biskup diecezjalny poza osobistym głoszeniem ma również troszczyć się o innych głosicieli doktryny Kościoła. Ukazane zostały kompetencje oraz relacje biskupa diecezjalnego w stosunku do duchowieństwa, wiernych świeckich, nauczania katechetycznego, szkół, uniwersytetów katolickich, uniwersytetów i fakultetów kościelnych, środków społecznego przekazu oraz teologów. Biskupi są autentycznymi nauczycielami i, co warto podkreślić, pozostają tylko narzędziem w ręku Boga, powołanym do nauczania Słowa Bożego. Głoszone Słowo Boże musi być dostosowane do aktualnych problemów ludzi, środowiska i kultury. Słowo Boże biskup musi również wprowadzać w swoje życie, gdyż przez jego świadectwo głoszona Ewangelia zyskuje na wartości. Przedmiotem przepowiadania biskupa diecezjalnego ma być cały depozyt wiary. Biskup diecezjalny ma przekazywać Ewangelię wszystkim wiernym zarówno wierzącym jak i niewierzącym oraz tym, którzy odeszli od praktyki i wiary religijnej.
    Źródło:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2020, 27; 135-150
    1234-8880
    Pojawia się w:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Relacje między Kościołem powszechnym a Kościołami partykularnymi w nauczaniu i ustawodawstwie Jana Pawła II
    Relations Between the Universal Church and Particular Churches in the Teaching and Legislation of John Paul II
    Autorzy:
    Krukowski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806969.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kos´ciół powszechny
    Kos´ciół partykularny
    Biskup Rzymu
    Kolegium
    Biskupów
    biskup diecezjalny
    misja kanoniczna
    Universal Church
    particular Church
    the Bishop of Rome
    the College of Bishops
    diocese bishop
    Canon Mission
    Opis:
    The article deals with John Paul II's contribution towards explaining the relation that holds between the Catholic Church and a particular Church in the teaching and legislation of the Catholic Church in which the doctrine is translated into the language of Canon law. The following issues are discussed: vital elements of a particular Church, particular Church as portio populi Dei, the connection of a particular Church with culture, the Catholic Church as Communio Ecclesiarum, collegiality of bishops versus the primacy of the Pope, the mission of a diocese bishop towards his particular Church and the Universal Church.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2007, 17, 1; 107-119
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analisi giuridica comparativa del fedele laico nel Codex Iuris Canonici e nel Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium con particolare riferimento alla codice del diritto particolare della Chiesa Syro-Malabarese
    A Comparative Legal Analysis of the Lay Christian Faithful in the 1983 Code of Canon Law and in the Code of Canons of the Eastern Churches with Particular Emphasis on the Particular Law of the Syro-Malabar Church
    Analiza prawno-porównawcza wiernego świeckiego w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku i Kodeksie Kanonów Kościołów Wschodnich ze szczególnym odniesieniem do prawa partykularnego Kościoła Syro-Malabaryjskiego
    Autorzy:
    Scaria, Jerin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1892311.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-04
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Chiesa orientale
    Chiesa Siro-Malabarese
    Comunione di Chiesa
    Chiesa particolare
    fedele cristiano
    Oriental Church
    Syro-Malabar Church
    Church communion
    particular Church
    Christian faithful
    Kościół wschodni
    Kościół Syro-Malabarski
    komunia Kościoła
    Kościół partykularny
    wierny chrześcijanin
    Opis:
    W obecnym kontekście Kościoła powszechnego „jedyne Corpus Iuris Canonici” staje się konkretną rzeczywistością. Kościół oddycha dwoma płucami, wschodnim i zachodnim. Kanony Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich uzupełniają Kodeks Kościoła łacińskiego, gdy kanon, który odnosi się do Kościoła sui iuris, ale z kontekstu jasno wynika, że przedmiotowa kwestia dotyczy relacji z Kościołem łacińskim.
    In the present context of the Universal Church, “the only Corpus Iuris Canonici” is becoming a concrete reality. The Church breathes with two lungs, one in the East and one in the West. The eastern canons supplement the western canons: they do so when a canon refers either to the Latin Church or a Church sui iuris and the when the context makes it clear that the case concerns relations with the Latin Church.
    Nel contesto attuale della Chiesa Universale, “l’unico Corpus Iuris Canonici”, diventa realtà concreta. La Chiesa respira con due polmoni, quello dell’Oriente e dell’Occidente. I canoni orientali forniscono il diritto suppletivo ai canoni occidentali: lo fanno quando un canone si riferisce all’ Ecclesia sui iuris e il testo e il contesto rendono chiaro che la questione implica relazioni con la Chiesa Latina.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2019, 8 (21), 1; 61-83
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obowiązek biskupa diecezjalnego wizyty ad limina Apostolorum
    Obligation of Diocesan Bishop of a Visit ad limina Apostolorum
    Autorzy:
    Margiewicz, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1913338.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    uczczenie grobów świętych Apostołów Piotra i Pawła
    Kościół partykularny
    Kuria Rzymska
    Biskup Rzymu
    venerate the tombs of the Blessed Apostles Peter and Paul
    particular Church
    Roman Curia
    Roman Pontiff
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest charakterystyka obowiązku biskupa diecezjalnego wizyty ad limina Apostolorum. Na początku autor wyjaśnia z czego wynika taki obowiązek i jakie podmioty są zobowiązane do wizyty u progu Apostołów. Powinność ta spoczywa na biskupie diecezjalnym, ale także na innych rządcach Kościołów partykularnych, którzy są zrównani z nim w prawie, tj. na wikariuszu apostolskim, opacie terytorialnym, prałacie terytorialnym i administratorze apostolskim administratury apostolskiej erygowanej na stałe. Zobligowanymi są także przełożeni Kościołów partykularnych utworzonych z racji motywów personalnych, tj. ordynariusz wojskowy, ordynariusz sprawujący władzę w Ordynariacie Personalnym dla byłych anglikanów czy administrator apostolski Personalnej Administratury Apostolskiej Świętego Jana Marii Vianney’a. Następnie autor przedstawia przygotowanie do wizyty ad limina, które obejmuje dwa elementy: przygotowanie dalsze oraz przygotowanie bliższe. Pierwszy etap obejmuje przygotowanie pięcioletniej relacji dotyczącej stanu diecezji. Drugi etap, w którym szczególne zadanie ma Sekretariat Konferencji Biskupów oraz Urząd ds. Koordynacji Wizyt, zawiera ustalenie terminu takiej wizyty oraz jej programu. Autor opisuje każdy element wizyty ad limina Apostolorum, tj. nawiedzenie grobów świętych Apostołów Piotra i Pawła, spotkanie z Biskupem Rzymu oraz wizyty w dykasteriach Rzymskich.
    The subject of the article is to characterize the obligation of diocesan bishop of a visit ad limina Apostolorum. At the beginning the author explains what such a duty results from and what entities are obliged to a visit ad limina Apostolorum. The obligation of a visit ad limina Apostolorum rests on the diocesan bishop and other high ecclesiastical officials who are equal to him under law, i.e. apostolic vicar, territorial abbot, territorial prelate, apostolic administrator of an apostolic administration which has been erected on a stable basis, military ordinary, personal ordinary of personal ordinariates for anglicans entering into full communion with the catholic Church and apostolic administrator of Personal Apostolic Administration of Saint John Maria Vianney. Then the author presents the preparation for a visit ad limina Apostolorum which includes two elements: remote preparation and immediate preparation. The first stage concerns the preparation of quinquennial report on the state of the diocese. The second one, in which particular task has the Secretariat of the Episcopal Conference and the Coordinating Office for the Visit, includes establishing a date and the schedule of the visit. The author describes each element of the visit, i.e. venerate the tombs of the Blessed Apostles Peter and Paul, meeting the Roman Pontiff and visiting the Roman dicasteries.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2015, 4, 1; 37-51
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Eklezjologia episkopatu w odnowionej liturgii
    Ecclesiology of the episcopate in renewed liturgy
    Autorzy:
    Bartocha, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056662.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-07
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
    Tematy:
    eklezjologia episkopatu
    święcenia biskupie
    pierścień biskupi
    oblubieniec Kościoła
    Kościół partykularny
    kościół katedralny
    katedra biskupia
    kościół konkatedralny
    ecclesiology of the episcopate
    episcopal orders
    the episcopal ring
    the spouse of Church
    particular Church
    cathedral church
    bishop’s cathedral
    concathedral church
    Opis:
    Artykuł ukazuje pewne elementy eklezjologii episkopatu, jakie wyłaniają się z ksiąg liturgicznych odnowionych po Soborze Watykańskim II. Biskup jest oblubieńcem Kościoła, ponieważ od momentu święceń biskupich uobecnia on sakramentalnie w stopniu najwyższym Chrystusa Pasterza i Oblubieńca Kościoła. Chociaż biskup wykonuje swoją posługę uświęca-nia i kultu w całej diecezji, to jednak kościół katedralny, będący jakby kościołem matką i centrum Kościoła partykularnego, jest miejscem właściwym, w którym on rozwija funkcję „szafarza łaski najwyższego kapłaństwa” wobec swojej owczarni, zwłaszcza gdy przewodniczy liturgii w dniach uroczystych, gdy poświęca olej krzyża oraz udziela święceń. Postać biskupa celebrującego liturgię w kościele katedralnym jest wyjaśniana przez symbolikę elementów przestrzeni liturgicznej. Do tych symbolicznych „ikon” należą m.in.: katedra biskupia, ołtarz, prezbiterium, ambona, chrzcielnica, także zakrystia.
    The article shows some elements of ecclesiology of the episcopate, which appear in liturgic books renewed after the second Vatican Council. The bishop is the spouse of Church, because since the moment of bishop ordination he represents Christ the Shepherd and the Spouse of Church on the highest level. Although the bishop does his duties connected with sanctification and worship in the whole diocese, it is the cathedra church which ist somehow mother church and the centre of particular church and it is the proper place where it develops its function of the minister of the grace of the high priesthood for its sheepfold, especialy when he leads the liturgy on special celebratory days, blesses the oil of chrism and admini-strates the sacred ordinations. The figure od the bishop who aministrates liturgy in cathedral church expresses its whole imagery through its presence in icons of liturgic space to which belong bishop’s cathe-dra, presbyterium, ambo or amboes, baptismal bowl and sacristy.
    Źródło:
    Teologiczne Studia Siedleckie; 2016, XIII/13; 64-79
    1733-7496
    Pojawia się w:
    Teologiczne Studia Siedleckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Synodalność – prawo i obowiązek wszystkich wiernych
    Sinodality – The Right and Duty of all the Faithful
    Autorzy:
    Skawiński, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38707676.pdf
    Data publikacji:
    2024-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
    Tematy:
    opinions of the faithful
    freedom of speech in the Church
    duty to manifest opinions
    councils in the particular Church
    synodal process
    opinie wiernych
    wolność słowa w Kościele
    obowiązek ujawniania opinii
    rady w Kościele partykularnym
    proces synodalny
    Opis:
    The article addresses the issue of synodality in three dimensions. First, it discusses synodality in the light of can. 212 § 3 of the Code of Canon Law. Secondly, it addresses the issue of obligatory disclosure of oneʼs opinions arising from the above-mentioned canon. This is an attempt to answer the question whether participation in the synodal process may oblige a faithful to manifest his or her opinions concerning the good of the Church, and if so, on what basis. Thirdly, the article expands the question about the existence of legal grounds for the obligation to manifest oneʼs opinions in the canons regarding the existing councils of a particular Church. This extension of the analysis is justified by the principle that synodality does not require the creation of new structures. This leads to the final conclusion that existing canons already contain provisions regulating speaking in the synodal process.
    W artykule poruszono problematykę synodalności w trzech wymiarach. W pierwszej artykuł omawia synodalność w świetle kan. 212 § 3 Kodeksu Prawa Kanonicznego. Po drugie, porusza kwestię obowiązkowego ujawniania swoich poglądów wynikających z wyżej wymienionego kanonu. Jest to próba odpowiedzi na pytanie, czy i na jakiej podstawie uczestnictwo w procesie synodalnym może obligować wiernych do ujawniania swoich poglądów dotyczących dobra Kościoła. Po trzecie, artykuł poszerza kwestię istnienia podstaw prawnych obowiązku ujawniania swoich poglądów w kanonach dotyczących rad istniejących w Kościele partykularnym. To rozszerzenie analizy uzasadnione jest zasadą, że synodalność nie wymaga tworzenia nowych struktur. Prowadzi to do ostatecznego wniosku, że istniejące kanony dotyczące Kościoła partykularnego zawierają przepisy regulujące wypowiadanie się w procesie synodalnym.
    Źródło:
    Studia Ełckie; 2024, 26, 2; 191-206
    1896-6896
    2353-1274
    Pojawia się w:
    Studia Ełckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konkretny akt administracyjny w polskim prawie administracyjnym oraz poszczególny akt administracyjny w prawie kanonicznym – analiza prawno-porównawcza
    Specific administrative act in polish administrative law and church particular administrative acts in canon law – legal-comparative analysis
    Autorzy:
    Główczewska, Aleksandra
    Rokicka-Murszewska, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085954.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    konkretny akt administracyjny
    poszczególny akt admini- stracyjny
    prawo administracyjne
    specific administrative act
    church particular administrative act
    administrative law
    Opis:
    Celem artykułu jest omówienie głównych cech poszczególnych aktów administracyjnych Kościoła i porównanie ich z aktami administracyjnymi znanymi w polskim prawie administracyjnym. Zostaną przeanalizowane ważne aspekty podziału obowiązków i kompetencji władzy kościelnej. Autorzy przybliżą definicję kościelnego aktu administracyjnego i przeanalizują odpowiednie przepisy prawa kanonicznego. Głównym założeniem artykułu jest wskazanie cech wspólnych aktów administracyjnych w prawie kanonicznym i administracyjnym.
    The article aims to discuss the main features of church particular administrative acts and compares them with administrative acts known in polish administrative law. There will be analysed important aspects of duties division and Church authority competence. Authors will approximate definition of church administrative act and examine appropriate canon law provisions. The main assumption of the article is to indicate common features of administrative acts in canon and administrative law.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 3; 41-60
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rady, które wspierają biskupa diecezjalnego
    Autorzy:
    Iwańczak, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554767.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    particular Church
    diocese
    diocesan bishop
    auxiliary collegial organs
    diocesan councils
    “extracanonical” councils
    pastoral service
    managing the diocese
    Kościół partykularny
    diecezja
    biskup diecezjalny
    pomocnicze organy kolegialne
    rady diecezjalne
    rady „pozakanoniczne”
    posługa duszpasterska
    zarządzanie diecezją
    Opis:
    As for the internal ordering of particular Churches, the actual Code of Canon Law mentions a few collegial organs, which assist in managing the diocese (cann. 460–514). The object of this paper is not to analyze all the auxiliary collegial organs mentioned by the Code, but to consider only those organs, which are councils – the councils, which support the diocesan bishop. Such councils are: the finance council; the episcopal council; the presbyteral council; the mission council and the college of consultors; the pastoral council – all of them support the bishop, especially in the pastoral service as well as in managing the spiritual and temporal goods of the diocese. The diocesan bishop, apart from these “canonical” councils, can also institute in his diocese other councils, which are not in the Code, for example: the decanal council, the religious council, the council concerning young people, the catechetical etc. All these serve as consultative organs of the bishop. Their opinions, advices or proposals should support the diocesan bishop and assist him in managing his diocese in a proper way.
    Jeśli chodzi o wewnętrzną organizację Kościołów partykularnych, aktualny KPK wymienia kilka organów kolegialnych, które pomagają w zarządzaniu diecezją (kan. 460–514). Celem niniejszego opracowania nie jest analiza wszystkich pomocniczych organów kolegialnych podanych przez kodeks, ale jedynie tych, które są radami – radami wspierającymi biskupa diecezjalnego. Należą do nich: rada do spraw ekonomicznych, rada biskupia, rada kapłańska, rada misji i kolegium konsultorów, rada duszpasterska – wszystkie wspomagają biskupa przede wszystkim w posłudze duszpasterskiej, a także w zarządzaniu dobrami duchowymi i doczesnymi diecezji. Biskup diecezjalny obok tych „kanonicznych” rad może również ustanowić w swojej diecezji inne, których nie ma w kodeksie, na przykład: radę dziekańską, radę zakonną, radę do spraw młodzieży, radę katechetyczną itp. Wszystkie one są organami doradczymi biskupa. Ich propozycje, porady czy opinie powinny wspierać biskupa diecezjalnego i pomagać mu w prawidłowym zarządzaniu jego diecezją.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2017, 13
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Processus brevior coram Episcopo – Czy każdy biskup jest kompetentny do wydania wyroku stwierdzającego nieważność małżeństwa w procesie skróconym?
    Processus brevior coram Episcopo - Does any bishop is competent to issue the sentence about the nullity of marriage in the briefer matrimonial process?
    Autorzy:
    Krakowski, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2149287.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    bishop
    judge
    briefer process before the bishop
    reform of marriage process
    Pope Francis
    sentence
    nullity of marriage
    particular Church
    diocese
    biskup
    sędzia
    proces skrócony
    reforma procesu małżeńskiego
    papież Franciszek
    wyrok
    Kościół partykularny
    diecezja
    Opis:
    The Pope Francis’ 2015 reform of declaring the nullity procedures introduced a new process which is briefer than the ordinary process and have brought the followers closer to the church structures. The new form of this procedure has contributed to it considerably: briefer process – processus brevior. The Supreme legislator appoints a bishop the sole competent person to make a judgement within this process. The purpose of this article was to indicate the entities competent to perform the function of a judge in the briefer process. The fundamental question was this: is the ordination of a bishop a requirement to hold such a function? and thus whether every ordinated bishop may be iudex in the processus brevior. Another question was whether a clergyman who was not ordained may conduct such a process. This article shows that the legislator’s will, despite the nomenclature used in Motu proprio, is completely different. The Bishop of Rome has linked the functions of a single judge in the briefer process to the office of the head of a particular church. It shows that the iudex function in processus brevior is not of sacramental nature. A particular church is above all a diocese headed by a diocesan bishop. The legal order in the Latin church anticipates that other territorial and personal structures are equal to a diocese. Their governors are equal by law to a diocesan bishop. If they have judicial powers in scope of marriages, they are competent to conduct a briefer process. In some cases the governors of the particular churches, which are equal by law to a diocese, are not elevated to the rank of a bishop. Not being ordinated to a bishop, however, does not make them incapable of being iudex in the processus brevior coram Episcopo!
    Reforma procesu o stwierdzenie nieważności małżeństwa dokonana w 2015 roku przez papieża Franciszka przyczyniła się do skrócenia procedury procesowej oraz przybliżyła wiernych do struktur kościelnych. Znacząco do tego przyczyniła się nowa forma procedury: proces skrócony – processus brevior. Najwyższy Ustawodawca ustanawia biskupa jedynym kompetentnym podmiotem do sądzenia w tym procesie. Celem niniejszego artykułu było wskazanie podmiotów kompetentnych do pełnienia funkcji sędziego w procesie skróconym. Fundamentalnym pytaniem było: czy wymogiem do pełnienia tego zadania są święcenia biskupie, a zatem: czy każdy wyświęcony biskup może być iudex w processus brevior? Nasunęło się również inne pytanie: czy duchowni niemający święceń biskupich mogą prowadzić taki proces? Niniejszy artykuł ukazuje, że wola ustawodawcy, mimo nomenklatury używanej w Motu proprio jest zupełnie inna. Biskup Rzymski powiązał funkcje jednoosobowego sędziego w procesie skróconym z urzędem głowy Kościoła partykularnego. Pokazuje to, że funkcja iudex w processus brevior nie ma zakorzenia w charakterze sakramentalnym. Kościołem partykularnym jest przede wszystkim diecezja, na czele której stoi biskup diecezjalny. Porządek prawny w Kościele łacińskim przewiduje, że z diecezją zrównane są również inne struktury terytorialne i personalne. Ich rządcy są zrównani w prawie z biskupem diecezjalnym. Jeśli posiadają władzę sądowniczą w zakresie małżeńskim, są kompetentnymi podmiotami do prowadzenia procesu skróconego. W niektórych przypadkach rządcy Kościołów partykularnych zrównanych w prawie z diecezją nie są wynoszeni do godności biskupiej. Jednak brak święceń biskupich nie czyni niezdolnymi powyższe podmioty do bycia iudex w processus brevior coram Episcopo!
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2018, 17, 3; 171-186
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Identity of Local and Particular Catholic Churches. Methodological Outline
    Tożsamość Kościołów lokalnych i partykularnych. Zarys metodologiczny
    Autorzy:
    Kaucha, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037171.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kościół lokalny
    Kościół partykularny
    eklezjologia katolicka
    tożsamość Kościoła
    teologiczna tożsamość Kościoła
    historyczna tożsamość Kościoła
    etyczno-moralna tożsamość Kościoła
    kulturowa tożsamość Kościoła
    local Church
    particular Church
    Catholic ecclesiology
    identity of the Church
    theological identity of the Church
    historical identity of the Church
    ethical-moral identity of the Church
    cultural identity of the Church
    Opis:
    Przez wiele ostatnich dekad akademicka eklezjologia katolicka była skoncentrowana głównie na Kościele powszechnym. Nadszedł czas by „odkryła” obecność Boga także w Kościołach lokalnych i partykularnych, ich historii, wyjątkowych osobach (świętych, błogosławionych, męczennikach), wkładzie w kulturę, życie społeczne i moralne. Katolicka eklezjologia powinna otworzyć oczy na wyjątkowość i tożsamość lokalnych i partykularnych Kościołów. Dotychczas pojęcie „tożsamość” w języku eklezjologicznym było zarezerwowane do Kościoła powszechnego i rozumiane jako jego statyczna natura oraz przymioty. Niniejszy artykuł jest metodologicznym zarysem rozumienia tożsamości Kościołów lokalnych i partykularnych. Inicjuje go wprowadzenie do właściwego, nieredukcyjnego, rozumienia pojęcia „tożsamość Kościoła”, po czym omówione zostały główne tychże Kościołów rodzaje tożsamości wraz z ich komponentami: tożsamość teologiczna (tożsamość w Bogu, tożsamość eklezjologiczna, teologiczna auto-tożsamość, tożsamość personalistyczna, pastoralna, tożsamość w znakach wiarygodności, tożsamość w kontekście aktualnych wyzwań), tożsamość historyczna (geneza, główne okresy dziejów, tożsamość stanowiona, ogólna tożsamość historyczna, aktualna tożsamość historyczna), tożsamość etyczno-moralna, tożsamość kulturowa i inne (tożsamość religijna, aktualna auto-tożsamość, tożsamość komparatywna). Autor ma nadzieję, że nowa metodologiczna perspektywa, ukazana w artykule, może wzbogacić eklezjologię, uczynić ją bardziej realistyczną, „żywą” oraz otworzyć ją na nowe sposoby uzasadniania wiarygodności Kościoła.
    According to the Catholic faith the Church established by Jesus Christ subsistit in the Catholic Church as the Universal Church (Ecclesia universalis, Catholica). This Church is also communio Ecclesiarum and subsistit in local and particular Churches, and in community among them. Joseph Ratzinger, following the teaching of the Catholic Church, reminds that a local Church (Ecclesia localis) means a patriarchy or a `specific community of traditions and rites' and a particular Church (Ecclesia particularis) means a community of believers subjected to one bishop (a diocese). Post-conciliar Catholic ecclesiology has been mostly focused on the Universal Church. Such `universal' ecclesiology earned mature methodologies. But meantime, the Universal Church has also been present in local and particular Churches which are making their own history and identity day by day. For example, in 2016 the Catholic Church in Poland celebrated 1050th Jubilee which itself offered an opportunity to describe its main dimensions and identity. So-called young Churches are on their way to establish their identity. By no means, in our times and eyes the `identity' becomes one of the key-words in theological refection on the Church. The more secular the modern world and culture become, the more clearly one can see the difference between them and the Church. This paper offers a methodological outline of the identity of local and particular Catholic Churches. Its purpose is to name and shortly describe main kinds of such identity (theological, historical, ethical-moral, cultural) and their components. But first, making some remarks as introduction is very much required.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 9; 45-58
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Relacje między Kościołem powszechnym a Kościołami lokalnymi w myśli ks. Jose Ramona Villara
    Relations Between the Universal Church and the Particular Churches in the Thought of Fr. Jose Ramon Villar
    Autorzy:
    Wółkowski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050836.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Kościół partykularny
    Kościół powszechny
    Kościół lokalny
    Lumen gentium
    Sobór Watykański II
    biskup
    Ordo episcoporum
    teologia biskupstwa
    eklezjologia eucharystyczna
    teologia francuska
    teologia hiszpańska
    Jose Ramon Villar
    Particular Church
    Universal Church
    local Church
    the Second Vatican Council
    bishop
    theology of bishopric
    Ordo presbyterorum
    eucharistic ecclesiology
    french theology
    spanish theology
    Opis:
    Artykuł podejmuje problematykę poszukiwania istoty relacji Kościoła powszechnego z Kościołami partykularnymi w myśli ks. José Ramóna Villara. Prezentuje osie podziału na Kościół powszechny i Kościoły partykularne. Poszerza się zagadnienia pierwszeństwa Kościoła powszechnego, wzajemnego oddziaływania między Kościołami powszechnym a partykularnymi. Prezentowane są formy obecności Kościoła powszechnego w partykularnym oraz natura i misja episkopatu w Kościele. Całość rozważań ma charakter analityczno-syntezujący. Praca wpisuje się w nurt rozważań nad eklezjologią eucharystyczną i przede wszystkim nad teologią Kościoła partykularnego. Zagadnienia te w myśli J.R. Villara pokazują w sposób wyrazisty, jak rozumieć relację Kościoła partykularnego do powszechnego.
    The article deals with the problem of searching for the essence of the relationship between the particular and the universal Church. It presents the pivots of division into the universal Church and the particular Churches. The issue of the universal Church’s primacy and the interaction between them is extended. Presented are the forms of the presence of the universal Church in the particular and the nature and mission of the episcopate. The consideration is analytical and synthesizing. The work is part of the current of reflections on Eucharistic ecclesiology and the theology of the particular Church. These issues in the thought of J.R. Villar show how to understand the relationship of the particular Church to the universal.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2019, 13, 1; 225-238
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opinia prawna w sprawie obowiązku zasięgania opinii co do zmian w ustawach regulujących stosunek państwa do poszczególnych kościołów i związków wyznaniowych
    Legal opinion concerning the obligation to seek opinion on proposed amendments to statutes governing the State’s attitude to individual Churches and religious organizations
    Autorzy:
    Czarny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16710333.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Kancelaria Sejmu. Biuro Analiz Sejmowych
    Tematy:
    Church
    religious organizations
    particular statutes
    Constitution
    Opis:
    The aim of the article is to present a list of entities competent for provision of opinions to Deputies’ bills which specify the State’s attitude to Churches and religious organizations, regulate their legal status, as well as the relations between the Republic of Poland and churches and religious organizations. The author attempts to answer the question whether the constitutional standard resulting from Article 25 paragraphs 4 and 5 of the Constitution is met by referring a bill for consultation to appropriate churches and religious organizations. He concludes that the power to provide obligatory opinion concerning bills amending statutes relating to the State’s attitude to particular churches and religious organizations (the so-called particular statutes) is vested in ten churches and religious organizations. Moreover, the provisions of the statutes, which contain an obligation to seek a legally non-binding opinion from a competent body of a Church or religious organization (based on an appropriate particular statute), are inconsistent with Article 25 paragraph 5 of the Constitution which requires that statutes governing relations between the State and Churches and religious organizations should be preceded by agreements concluded by the Council of Ministers and their appropriate representatives.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze BAS; 2012, 4(36); 78-86
    1896-9852
    2082-064X
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze BAS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aktualne zaangażowanie misyjne diecezji tarnowskiej w kontekście 225-lecia jej istnienia. Kościół, który jest w Tarnowie – posłania misjonarzy i ich konsekwencje
    Autorzy:
    Czermak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669353.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    sending forth the missionaries – the duty of the Church in proclaiming the Gospel
    missionary cooperation – participation in missionary work of the universal Church or particular Church in proclaiming the Gospel
    posłania misjonarzy – powinność Kościoła wynikająca z obowiązku szerzenia Ewangelii
    współpraca misyjna – partycypacja w dziele misyjnym Kościoła powszechnego czy partykularnego na rzecz głoszenia Ewangelii aż po krańce ziemi
    Opis:
    In the above presentation the Diocese of Tarnow has shown its commitment to the missionary work at the time of celebrating its 225 jubilee. It covers the last 38 years because during that time the bishops of Tarnow have regularly sent forth the missionaries to different countries. This commitment by reading the spirit and intentions of Vatican II, had been started by archbishop George Ablewicz and then continued by successive bishops of Tarnow: namely by bishop Joseph Życiński and the bishop Victor Skworc. So far they have sent forth 118 priests to three different continents. This act harmonizes with the fourth Synod of the Diocese of Tarnow which took place in 1986. Its main motto was “Ad imaginem Ecclesiae universalis”. This life of the particular Church which in Tarnow is following the example of the universal Church is mainly expressed by sending forth the missionaries and then in cooperation with them. Their work is a huge contribution to the evangelization of the few countries in Africa, South America and more recently Kazakhstan in Asia. Upon this commitment has been placed a seal of the martyrdom of one of the sons of the Diocese of Tarnow – namely the priest John Czuba, the fideidonist, who was killed in the Republic of Congo in 1998. The missionary cooperation of the Diocese is both spiritual and material. It is done thanks to the Diocesan Missionary Work. It is expressed in constant prayer for the missionaries undertaken especially by the rosary groups, but also by maintaining the missionaries, purchase of the means of transport for them or making investments, among which are: hospitals, schools, kindergartens or home for the street children. They are used by children and adults and the priest of Church of Tarnow tend them. At present in the Diocesan Missionary Work there are 46 missionaries from Tarnow region. They work in different parts of the world: 14 of them stay in Africa, 27 work in South America and 5 in Kazakhstan. This represents approximately 15 per cent of all fideidonists in Poland. To this number we may add the secular missionaries who work in the following countries: Cameroon – there is one missionary, the Central African Republic – there are two missionaries and two other volunteers in this very country.
    Źródło:
    Tarnowskie Studia Teologiczne; 2012, 31, 1
    2391-6826
    0239-4472
    Pojawia się w:
    Tarnowskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Normy komplementarne fakultatywne konferencji episkopatów w zakresie „munus docendi” Kościoła
    Autorzy:
    Adamczyk, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22676776.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-07
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    The Teaching Office Of The Church
    Code of Canon Law
    particular law
    Apostolic See
    episcopal conference
    Opis:
    The purpose of the article is to present the issue of the use by the episcopal conferences of optional norms of the Code of Canon Law in the scope of the munus docendi of the Church. The Code obliges or enables episcopal conferences to issue norms complementary to the Code of Canon Law, among others regarding the teaching office of the Church. In three cases, the Code provides for the issuance of possible arrangements for an episcopal conference regarding the munus docendi of the Church (canon 755 § 2, 766, 804 § 1). The author presented and evaluated the provisions of selected episcopal conferences in the field of the teaching office of the Church. The whole article concludes with a summary and bibliography.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2021, 30, 1; 5-18
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wschodnie katolickie utożsamienie obrządkowe
    Eastern Catholic ritual identity
    Autorzy:
    Moskałyk, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047901.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    obrządek
    ryt
    liturgia wschodnia
    katolicki Kościół wschodni
    Kościoły partykularne
    ritual
    rite
    Eastern liturgy
    Eastern Catholic Church
    Particular Churches
    Opis:
    Katolickie Kościoły wschodnie ze względu na swoje zróżnicowanie obrządkowe wnoszą odrębny wkład w całościowe dziedzictwo chrześcijańskie. Każdy obrządek wschodni emanuje samodzielnym i autentycznym zbiorem cech liturgiczno-kultycznych typowych dla określonego nurtu tradycyjnego. Posiadanie własnych przymiotów praktyki sakramentalno-rytualnej jest nieodłącznie związane z przywilejem działania Kościoła partykularnego i wpływa bezpośrednio na kształtowanie jego tożsamości. Jakkolwiek elementy zewnętrzne i obrzędowe w Kościele wschodnim spełniają rolę pomocniczą, lecz są one niezbędne i niezastąpione. Ich moc odziaływania przyczynia się najczęściej do pełniejszej integracji wspólnoty wiernych i jej zjednoczenia modlitewnego. Powoduje prawdziwe zespolenie tychże wiernych wokół idei jednego i rodzimego obrządku, który jawi się dla nich życiodajna siłą duchową. W artykule podjęto ważne aspekty formułowania się tożsamości obrządkowej w obrębie Katolickich Kościołów wschodnich. Wskazując zarazem na uwarunkowania duszpasterskie, które niekiedy wymuszają na wschodnich katolikach dostosowanie się do rodzaju eksperymentu obrządkowego.
    Eastern Catholic Churches, due to their ritual diversity, make a separate contribution to the overall Christian heritage. Each Eastern rite exudes an independent and authentic collection of liturgical and cultic features typical of a particular traditional current. Having your own attributes of sacramental-ritual practice is inherent in the privilege of the particular Church and directly affects its identity. Although the external and ritual elements in the Eastern Church play an auxiliary role, they are necessary and irreplaceable. Their power of influence usually contributes to a more complete integration of the community of the faithful and its prayer union. It brings about a real fusion of these faithful around the idea of one and native rite, which appears to them as a life-giving spiritual force. The article addresses important aspects of the formation of a ritual identity within the Eastern Catholic Churches. At the same time, he points to pastoral conditions, which sometimes force Eastern Catholics to adapt to the type of ritual experiment.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2020, 20; 215-226
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    I precetti ecclesiali – la pastorale e il diritto tra universale e particolare
    Autorzy:
    Dohnalik, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554653.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    precepts of the Church
    obligations of the faithful
    particular law
    Catechism of the Catholic Church
    precetti della Chiesa
    i diritti e gli obblighi dei fedeli
    il diritto particolare
    il Catechismo della Chiesa Cattolica
    Opis:
    The article is to illustrate the development of this important part of the Canon law and catholic teaching in the universal Church and in Poland.The first part outlines the history of this catechetical formulation of basic catholic obligations, from the time of the Council of Trent until mid 20th century, including the perspective of the Church in Poland. Fundamental issues, namely the obligation of celebrating Sunday, Easter duty or the fasting precept, have been the same throughout the catholic world, even though their specific wording evolved depending on time and place.The second part touches upon the formulation of the commandements of the Church in the Catechism of the Catholic Church. This fundamental document of the catholic doctrine was first published in French in 1992, while its revised version in Latin was promulgated in 1997. Finally, in 2005 there was issued Compedium of the Catechism. The article contains an analysis of exact wording of the Church precepts in all above mentioned editions of the catechism. The matter is of great importance, since the it refers to the first official and universal formulation of the precepts.The third part deals with the Polish version of the commandements, promulgated by the Polish Episcopal Conference in 2003. Polish bishops took advantage of their right to adjust the universal text to specific needs of particular Church. With approval of the Holy See, the Polish pastors dispensed from certain feasts of precept and introduced the obligation to abstain from dances during Lent and on Fridays throughout the year. In the 2014 revised version the latter ban was lifted and since then only Lent has been the period of party abstinence.Not only does the article highlight the correlation between canon law and pastoral practice of the Church, but refers to the role of implementation of the universal law in the life of particular Churches.
    L’articolo espone lo sviluppo di una parte importante del diritto canonico e dell’insegnamento cattolico nella Chiesa universale e in quella presente in Polonia.Nella prima parte viene descritta la storia delle formule catechistiche riguardanti i principali obblighi del fedele dal tempo del Concilio di Trento fino alla metà del ventesimo secolo, prendendo in considerazione la prospettiva della Chiesa cattolica in Polonia. Le indicazioni fondamentali – l’obbligo di festeggiare la domenica, il precetto della confessione e della comunione pasquale, le esigenze circa il digiuno – sono presenti in tutto il mondo cattolico, anche se le specifiche condizioni del tempo e del luogo hanno influenzato la loro forma concreta.Nella seconda parte è dibattuto il problema dei precetti ecclesiali nel Catechismo della Chiesa Cattolica. Questo documento fondamentale fu pubblicato per la prima volta in lingua francese nel 1992. Dopo molte correzioni, nel 1997 è stata presentata l’editio tipica in lingua latina. Infine nel 2005 papa Benedetto XVI ha ordinato la pubblicazione del Compedio del Catechismo della Chiesa Cattolica. Nell’articolo vengono analizzate le formule dei precetti ecclesiali in tutte e tre le versioni del catechismo. Va notato che, malgrado 500 anni di storia della propagazione dei precetti della Chiesa, solo adesso sono stati formulati come vincolanti in tutta la Chiesa universale.La terza parte verte sulla versione polacca dei precetti della Chiesa, promulgata dalla Conferenza Episcopale Polacca nel 2003 e riformata nel 2014. I vescovi polacchi hanno approfittato della possibilità di accomodare il testo dei precetti agli specifici bisogni e aspettative delle Chiese particolari. Con il consenso della Sede Apostolica, i pastori della Chiesa cattolica in Polonia hanno esonerato i fedeli dall’obbligo di festeggiare alcuni giorni festivi, ma nello stesso tempo hanno confermato la proibizione di partecipare ai divertimenti durante la Quaresima, ampliandola anche a tutti i venerdì dell’anno. Nel 2014 fu introdotto l’ultimo cambiamento nel testo dei precetti, con la decisione di lasciare la proibizione dei divertimenti solamente nel tempo di Quaresima.In conformità con il suo titolo, l’articolo espone il profondo legame tra il diritto e la pastorale, ma anche la relazione tra il diritto universale e il suo adattamento nel diritto particolare.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2017, 13
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Normy komplementarne obligatoryjne konferencji episkopatów w zakresie munus docendi Kościoła
    Mandatory Complementary Norms of Episcopal Conferences Regarding the Munus Docendi of the Church
    Autorzy:
    Adamczyk, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1916526.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-04
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    Magisterium of the Church
    Code of Canon Law
    particular law
    Apostolic See
    episcopal conference
    nauczycielskie zadanie Kościoła
    Kodeks Prawa Kanonicznego
    prawo partykularne
    Stolica Apostolska
    konferencja episkopatu
    Opis:
    The purpose of the article is to present the issue of the use by the episcopal conferences of obligatory norms of the Code of Canon Law within the purview of the munus docendi of the Church. The Code obliges or enables episcopal conferences to issue norms complementary to the CCL, among others regarding the Magisterium of the Church. In three cases, the Code obliges episcopal conferences to make arrangements regarding the munus docendi of the Church (can. 772 § 2, 788 § 3, 831 § 2). The author presented and evaluated the provisions of selected episcopal conferences in the field of the teaching task of the Church.
    Celem artykułu jest ukazanie zagadnienia wykorzystania przez konferencje episkopatów norm obligatoryjnych Kodeksu Prawa Kanonicznego w zakresie munus docendi Kościoła. Kodeks zobowiązuje albo umożliwia konferencjom biskupim wydanie norm komplementarnych do KPK m.in. w zakresie zadania nauczycielskiego Kościoła. W trzech przypadkach Kodeks zobowiązuje konferencje biskupie do wydania ustaleń w zakresie munus docendi Kościoła (kan. 772 § 2, 788 § 3, 831 § 2). Autor przedstawił i ocenił przepisy wybranych konferencji episkopatów w dziedzinie nauczycielskiego zadania Kościoła.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 2; 157-175
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stregoneria e Superstizione in Decreti Sinodali della Diocesi di Bisignano in Calabria (1630-1678)
    The Spell and Superstition in Sinodal Decrees of the Bisignano Diocese in Calabria (1630-1678)
    Czary i zabobony w dekretach synodalnych Diecezji Bisignano w Kalabrii (1630-1678)
    Autorzy:
    Katolo, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1995857.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Italia Meridionale
    Chiesa Cattolica
    diritto particolare
    magia
    XVII secolo
    Southern Italy
    Roman-Catholic Church
    particular law
    magic
    XVII-th century
    południowe Włochy
    Kościół Rzymskokatolicki
    prawo partykularne
    XVII wiek
    Opis:
    Non c’è cultura storica, che non conosca la magia. Per quanto riguarda la situazione in Calabria, le pratiche superstiziose blasfeme della magia furono ininterrottamente combattute in tutti i Sinodi bisignanesi. Si deve osservare, che la rigidità delle norme ed appropriati interventi pastorali non riuscirono a debellarle definitivamente. I Sinodi di Bisignano, occupandosi di arte magica e di malefici, puntarono su una maggiore opera di catechesi. Al vescovo fu riservata la scomunica per le azioni di sacrilegi, magiche indovini.
    The origins of witchcraft and superstition date back to the “wild” world of humanity. The Synods of Bisignano in XVII-th century dealing with magical art and evil, aims at greater catechesis. The documents reserve to the bishop (with attached excommunication) the cases referred to the action of sacrilegious, magicians, fortune tellers. The magical practices are signs of distrust of God.
    Magia i wiara w zabobony towarzyszą ludzkości od zarania dziejów. Synody w Bisignano, które miały miejsce w XVII w., zajęły się tym zagadnieniem ze względu na powszechność zjawiska. Dekrety nakazywały duchownym odpowiednie nauczanie w odniesieniu do zabobonów, iż są to znaki nieufności Bogu. Nakładały surowe kary, zarówno na parających się magią, jak i na tych, którzy korzystali z usług takich osób (ekskomunika, kara więzienia).
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2018, 7, 1; 19-27
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Plenary Council in the Czech Republic (1997—2005)
    Synode plénier en République tchèque (1997—2005)
    Sinodo plenario nella Repubblica Ceca (1997—2005)
    Autorzy:
    Menke, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046979.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Plenary Council in the Czech Republic
    synodality
    collegiality
    pastoral care
    Commission for the Particular Law
    Czech Bishops’ Conference
    the life and mission of Christians in the Church and the world
    Opis:
    This article analyses the preparation, process and conclusions of the Plenary Council of the Catholic Church in the Czech Republic held in 1997—2005. The Plenary Council was one of the few manifestations of the collegiality of the Czech Church, because the diocesan synods are not used here as a tool. The Decree on convocation of the Assembly was announced by the Czech and Moravian bishops on 5 July 1997 in Velehrad. The council was also an opportunity for priests and laity in the country to realise their responsibility for the Church and the co-responsibility of the Church for the condition of society. The Council had a preparatory phase (1997—2003), a stage of the 1st Session (July 2003), and a second phase of the Session (July 2005) where the project was completed and followed by the process of post-conciliar steps. Three final messages were the immediate output from the Second Plenary Session: the Message of the Council to the Public; the Message of the Council to the Believers of the Catholic Church and the Message of the Council to Christians in the Czech Republic. The resulting document was published in 2007 under the title The Life and Mission of Christians in the Church and the World. It was a document of a pastoral nature, in no way of a normative nature (no rules were actually adopted despite the work of the commission and the proposals). The Czech situation is described as “post-Christian missionary territory” there and — estimated the course of the conciliar process and of the Council itself — as an introduction of more intensive implementation of synodality in the Czech Church.
    In questo articolo tratterò la preparazione, il percorso e le conclusioni del Sinodo Plenario nella Repubblica Ceca, tenutosi negli anni 1997—2005. Il Sinodo Plenario è stato una delle poche manifestazioni della collegialità della Chiesa ceca, perché i sinodi diocesani non vengono indetti. Il decreto sulla convocazione del Sinodo Plenario è stato annunciato dai vescovi il 5 luglio 1997 a Velehrad. Il Sinodo doveva anche dare occa sione ai sacerdoti e laici di prendere coscienza della loro responsabilità per la Chiesa e della corresponsabilità della Chiesa per lo stato della società. Il Sinodo ha avuto una fase preparatoria (1997—2003), la prima fase della sessione (luglio 2003), seguita dalla seconda fase (luglio 2005), durante la quale si è concluso il progetto, e infine le fasi post-sinodali. Tre messaggi finali della 2a fase del Sinodo Plenario sono: il Messaggio del Sinodo alla società, il Messaggio ai fedeli della Chiesa cattolica e il Messaggio ai cristiani nella Repubblica Ceca. Il documento finale, intitolato La vita e la missione dei cristiani nella Chiesa e nel mondo, è stato pubblicato nel 2007 e. Era un documento di carattere pastorale, per nulla normativo (contrariamente all’operato del Comitato di diritto particolare e alle sue proposte, nessuna norma è stata infine adottata). La situazione ceca è stata definita come «un territorio di missione post-cristiana», e il percorso del processo sinodale è stato valutato come un’introduzione a una sinodalità più completa nella Chiesa ceca.
    Dans le présent article, je traite de la préparation, du déroulement et des conclusions du Synode Plénier en République Tchèque, qui a eu lieu dans les années 1997—2005. Le Synode Plénier a été l’une des rares manifestations de la collégialité dans l’Église tchèque, car il n’y a pas de tradition de synodes diocésains en Tchéquie. Le décret sur la convocation du Synode Plénier a été annoncé par les évêques le 5 juillet 1997 à Velehrad. Le Synode devait aussi donner l’occasion aux prêtres et aux laïcs de prendre conscience de leur responsabilité envers l’Église et de la coresponsabilité de l’Église pour l’état de la société. Le Synode a eu une phase préparatoire (1997—2003), la première phase de la session (juillet 2003) a été suivie d’une deuxième phase de la session (juillet 2005), lors de laquelle le projet a été achevé, et enfin la phase d’étapes post-synodales. Les trois messages finaux de la deuxième phase du Synode Plénier sont : le Message du Synode à la Société, le Message aux Fidèles de l’Église catholique et le Message aux Chrétiens de la République tchèque. Le document final a été publié en 2007 sous le titre La vie et la mission des chrétiens dans l’Église et dans le monde. C’était un document à caractère pastoral, nullement normatif (contrairement aux travaux de la Commission du droit particulier et de ses propositions, aucune norme n’a finalement été adoptée). La situation tchèque a été décrite comme «un territoire de mission postchrétienne» et le déroulement du processus synodal a été vu comme une introduction à une synodalité plus complète dans l’Église tchèque.
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2020, 8; 73-93
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół Nowoapostolski w Polsce – charakterystyka ze szczególnym uwzględnieniem statusu prawnego
    New Apostolic Church in Poland – characteristics with special emphasis on the Legal Status
    Autorzy:
    Zamirski, Konrad T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043933.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    New Apostolic Church in Poland
    Church-State relations
    Apostolic Catholic Church
    legal recognition
    religious organization
    Law on Religion
    particular act
    churches and other religious associations
    kościoły
    prawo wyznaniowe
    zasada równouprawnienia
    wolność sumienia i religii
    wolność sumienia i wyznania
    wolność religijna
    związki wyznaniowe
    Kościół Nowoapostolski w Polsce
    Kościół Apostolsko-Katolicki
    ustawa partykularna
    relacje państwo-kościół
    kościoły i związki wyznaniowe
    Opis:
    Artykuł dotyczy statusu prawnego Kościoła Nowoapostolskiego w Polsce, jego nauki oraz struktury organizacyjnej. Ukazuje także starania tej chrześcijańskiej wspólnoty religijnej o ukształtowanie jej bytu prawnego w odrębnej ustawie (ustawa partykularna). W części historycznej znajdują się informacje o pierwotnej strukturze Kościoła Nowoapostolskiego powstałej w 1830 r. w Anglii oraz o działalności Kościoła Nowoapostolskiego na ziemiach polskich począwszy od drugiej połowy XIX wieku (1863 r.). Wskazywany jest szczególnie atrybut uznania prawnego posiadany przez Kościół na podstawie ustawodawstwa państw zaborczych. Autor zauważa, że uznanie prawne omawiana wspólnota posiadała także w okresie II Rzeczypospolitej. Opisano losy tego Kościoła w okresie PRL oraz wspomniano, że w 2013 r. Kościół Nowoapostolski obchodził 150-lecie swojego istnienia.
    This article deals with the legal status of the New Apostolic Church in Poland, its teaching and organizational structure. It presents Church’s efforts to receive a new legal regulation of its status in Poland in the form of separate act of parliament (particular act). In the historical part it explains the original structure of the New Apostolic Church founded in 1830 in England and history of that denomination in Poland since the second half of the nineteenth century (1863). Special emphasis is laid in the fact that the New Apostolic Church had a legal recognition on the basis of legislation made by the states occupying the then Poland. The author informs that the Church had a legal recognition in the time of the Second Republic of Poland. Also the text deals with the denomination’s history in Poland during the Communist period and informs about the celebration of 150th anniversary of New Apostolic Church in 2013.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2016, 19; 289-306
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-30 z 30

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies