- Tytuł:
-
Falsification of the Eulerian motions of lithospheric plates
Falsyfikacja eulerowskiego ruchu płyt litosfery - Autorzy:
- Koziar, J.
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/2061765.pdf
- Data publikacji:
- 2016
- Wydawca:
- Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
- Tematy:
-
Morgan’s test
Indian Ocean triple junction
gaping gores
diffuse plate boundaries
plate tectonics absolute reference frames
Carey’s Arctic Paradox
sphenochasms
Earth expansion
test Morgana
połączenie potrójne Oceanu Indyjskiego
rozmyte granice płyt
absolutne układy odniesienia w tektonice płyt
paradoks arktyczny Careya
sfenochazm
ekspansja Ziemi - Opis:
-
Morgan (1968) tested the supposed Eulerian motion of lithospheric plates by calculation on a circuit around the Indian Ocean triple junction. The present analysis performed on a physical model shows that on a non-expanding Earth, the reconstructed Southwest Indian Ocean Ridge fails to close as it should according to the allegedly positive result of Morgan’s test, which is thereby shown to be in error. Wedge-shaped openings, appearing along all arms of the Indian Ocean triple junction during its reconstruction, are examples of Carey’s artifactual “gaping gores” which in general are one of the proofs of the Earth’s expansion. A global plan of plate motions based on the Eulerian principle is impossible and confirms Carey’s Arctic Paradox which is other proof of the expansion of the Earth. Space geodesy testing of expanding Earth is in fact testing of possible expansion of the plate tectonics model, not the real Earth. V-shaped openings between plates, when real, are not of Eulerian origin but are large sphenochasms in Carey’s sense caused by an expanding interior of the Earth.
Morgan (1968) sprawdzał zakładany eulerowski ruch płyt litosfery przez obliczenia wzdłuż obwodu potrójnego połączenia płyt w Oceanie Indyjskim. Z analizy przeprowadzonej przy użyciu fizycznego modelu wynika, że południowo-zachodni grzbiet Oceanu Indyjskiego powinien być konwergentny na nieekspandującej Ziemi i taki powinien być też w teście Morgana, którego wynik jest tym samym błędny. Klinowate rozwarcia pojawiające się na wszystkich ramionach połączenia potrójnego w Oceanie Indyjskim podczas jego rekonstrukcji są artefaktami nazwanymi przez Careya „gaping gores”. Są one jednym z dowodów ekspansji Ziemi. Globalny ruch płyt litosfery, oparty na zasadzie Eulera, jest niemożliwy i potwierdza Paradoks Arktyczny Careya, który jest kolejnym dowodem ekspansji Ziemi. Testowanie przez geodezję satelitarną ekspansji Ziemi jest w rzeczywistości testowaniem możliwej ekspansji modelu tektoniki płyt a nie realnej Ziemi. V-kształtne rozwarcia między płytami nie mają eulerowskiego charakteru, lecz są sfenochazmami Careya, powodowanymi ekspansją wnętrza Ziemi. - Źródło:
-
Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2016, 466; 147--178
0867-6143 - Pojawia się w:
- Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł